รักงอมแงม @ 8

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“หลับให้สบายนะลูกพ่อ” พี่เกียร์พูดกับกล่องใบนั้น แล้ววางมันลงไปในหลุมที่ขุดไว้ลึกพอควร
“กูขอโทษนะแมค”
“อย่าโทษตัวเองสิวะ” พี่เกียร์หันมายิ้มให้ผมแววตาของพี่เค้าดูจริงใจและไม่โกรธผมเลยที่ไปทำหนูเค้าตาย
“คับ” ผมตอบได้แค่นั้นและเราก็เดินมาล้างมือกันที่ก็อกข้างหน้าตึก
“เดี๋ยวกินไรแถวนี้ก่อนป่ะ เพื่อนพี่มันยังไม่กลับห้องหรอกเพิ่ง 5 ทุ่ม” พี่เกียร์พูดหลังล้างมือเสร็จ
“ก็...ได้คับ” จริงๆไม่หิวเท่าไหร่ แต่ก็ไปเป็นเพื่อนหน่อยและกัน
“เต้อยากกินไรอ่ะ” ดูพี่เค้าจะอ่อนโยนมากขึ้นโข และไม่กวนตีนผมเลยแฮะ ก็ดีวะ
“ไรก็ได้คับ ปกติเต้ไม่กินข้าวดึกๆอ่ะ”
“งั้น ข้าวต้มชอบกินป่ะ”
“แหะๆ” ผมส่ายหน้า
“โจ๊ก”
“มันเละอ่า” แต่ละอย่างนะพี่ ผมไม่ชอบสักกะอย่าง
“งั้นไปกินข้าวมันไก่กัน” ผมพยักหน้า แต่พี่เกียร์กลับส่ายหน้าซะงั้น ไรหว่า...แล้วจุดหมายก็คือร้านข้าวมันไก่เจ้าอร่อยที่ผมไปกินบ่อยๆ ถูกใจไอ้เต้เป็นที่สุด
“อ่ะ” อยู่ดีๆตอนกินข้าวมันไก่ พี่เกียร์ก็ยื่นซีดีแผ่นปล่าวให้ผม
“ไรอ่ะพี่ หนังโป๊เหรอ”
“ไอ้นี่กวน เพลงเว้ย อัดให้ พอดีไม่รู้จะขอบคุณยังไงที่ช่วยดูแลไอ้แมคกับไอ้มาร์คให้ เลยอัดเพลงมาให้ฟัง บางเพลงร้องเองด้วยนะเว้ย ฮ่าๆ” ผมรับมางงๆ
“มาร์คไหนอ่ะพี่” ผมอดสงสัยไม่ได้กับชื่อนี้
“กีตาร์กูไง มันชื่อมาร์ค” เอ่อ...ฮ่าๆ ไอ้เต้หลุดฮาจนได้ หลังจากเศร้ามานาน บ้าดีมากนะพี่
“คร้าบๆ จะจำไว้”
“ขำไรมึง ไม่ขำด้วย” พี่เกียร์ทำเก็กหน้าดุ แล้วพูดเสียงเข้ม ทำเอาผมฮาได้อีก
“เดี๋ยวจะนอนเลยป่ะ” พี่เค้าถามพอเราสองคนกินเสร็จ
“ก็ไม่รู้ดิ”
“อืม งั้นเดี๋ยวพี่ไปเอากีตาร์ลงมาเลยแล้วกันจะได้ไม่กวน”
“แล้วพี่จะไปอยู่ไหนอ่ะ เพื่อนพี่กลับแล้วหรอ”
“ร้านเนทแถวนี้แหละ ไม่ต้องห่วง”
“เอ่อ...จริงๆพี่นอนห้องเต้ก็ได้นะคับ ถ้าพี่ไม่ถือ”
“หรอ แล้วจะถือไรวะ”
“ก็...ที่ผมเป็น เอ่อ เป็น.....เกย์อ่ะ”
ไอ้พี่เกียร์มันก็ขำก๊ากเหมือนที่ผมขำชื่อไอ้มาร์คเลย...ขำไรวะ
“เออ ยอมรับแล้วเหรอวะ ฮ่าๆ อย่าปล้ำกูแล้วกัน งั้น...ขอนอนด้วยนะคับเต้ ง่วงมากแล้วอ่ะ ไม่อยากไปนั่งรอร้านเนท แหะๆ” โถเอ้ย
ไอ้ปากแข็ง ตาจะปิดแล้ว ยังทำเก่ง
“อ่ะ” ไม่รู้พูดไรอ่ะ ก็เลยเดินขึ้นห้องไปดีกว่า
“เต้ พี่ขอโทษนะที่รบกวนอีกแล้ว” พี่เกียร์พูดก่อนผมจะไขประตูห้องเข้าไป
“ไม่เป็นไรหรอกพี่ ไม่กวนหรอกคับแค่นี้” ผมยิ้มให้
พอเข้าห้องมาผมก็ขอตัวไปอาบน้ำให้สบายใจดีกว่า ส่วนพี่เกียร์แกก็ขอใช้คอมออนเอ็มฆ่าเวลาอะไรไปเรื่อยเปื่อย
สายน้ำฝักบัวชะโลมเติมเต็มความสดชื่นให้ร่างกายอีกครั้ง ตอนเด็กๆแม่ผมเคยบอกว่าเวลาที่มีความสุขที่สุดคือยามอาบน้ำ เพราะมันช่างสดชื่น ไร้พันธนาการ และเป็นเวลาที่ส่วนตัวที่สุดที่หาไม่ได้ยามอื่น ตอนนั้นผมไม่เข้าใจเลยว่าความสุขของการอาบน้ำที่แม่บอกหมายถึงอะไร แต่ตอนนี้ผมกระจ่างแจ่มแจ้งดีทีเดียว
ผมทิ้งความคิดจากสมอง ปลดปล่อยให้ใจสงบนิ่งไหลเรื่อยไปกับห้วงน้ำที่ผ่านผิวกาย ในกระจกผมมองดูตัวเอง แล้วนึกขึ้นว่า...คนเรานี่แม่งเหมืองลิงจริงๆว่ะ ฮ่าๆ
“ไอ้เต้!” เสียงคนข้างนอกตะโกนเรียก
“ค้าบ”
“โทรศัพท์”
“ชื่อไรพี่”
“ไอ้`ตัวเงินตัวทอง`เซน”
เอ...จำได้ว่าเมมไว้แค่ ZEN ไม่ได้มีอาเฮียนำหน้านี่หว่า
“คับๆ เดี๋ยวออกไปรับคับ”
“ฮัลโหล โทรมาป่านนี้มีไร” เสียงไอ้คนข้างนอกไม่ตอบผมแต่เหมือนจะกดรับไปเสียแล้ว
...เงียบไปสักครู่
“เออ กูเอง เกียร์” ผมรีบล้างแชมพูและเช็ดผมเช็ดตัวเพื่อจะออกไปรับให้ไวที่สุด
...เงียบไปอีกแปบ
“ทำไมวะ กูจะมานอนค้างห้องน้องเค้าบ้างไม่ได้ไง หึงหรอหรือหวงก้าง” เสียงพี่เกียร์เหมือนกึ่งโมโห กึ่งกวนตีน
...เงียบไปอีกแปบนึง
“เดี๋ยวก็มาแล้ว อาบน้ำอยู่” ผมรีบเช็ดตัวอย่างไว แล้วเปิดประตูห้องน้ำ วิ่งไปรับโทรศัพท์มาคุยเอง
“ว่าไง”
“ไรวะ ไหนบอกไม่ให้มันนอน แมร่งโกหก” เสียงไอ้คนที่คุณก็รู้ว่าใคร พูดน้ำเสียงไม่พอใจเล็กๆ
พี่เกียร์ยิ้มกวนๆให้ผม ก่อนจะเดินไปนั่งเล่นคอมตามเดิม
“ป่าวเว้ย คือว่า...”
ผมหยุดพูดแป๊บ แล้วเดินออกไปคุยที่ระเบียง
“จะอ้างไร” ไอ้พี่เซนมันกวนแทรกขึ้นมา
“คือว่าไอ้แมค มันตายแล้วอ่ะ” พอพูดถึงมันผมก็เศร้าไปนิดนึง
“เฮ้ย! จริงดิ” เสียงไอ้คนปลายสายตกใจอยู่เหมือนกัน
“อืม เลยเอามันไปฝัง แล้วมันดึกแล้ว รู้สึกผิดที่ทำหนูพี่เค้าตายเลยบอกให้เค้านอนพักก็ได้ พรุ่งนี้ค่อยกลับ”
“ไอ้แมคเอ้ย ตายถูกที่ถูกเวลาจริงๆ” เหอะๆ ดูไอ้พี่เซน...คิดได้เนอะ
“ใช่เรื่องสนุกเหรอ”
“แหม แซวเล่น อย่าคิดมากเดะ” มึงกวนไม่ถูกที่ถูกเวลาแล้วไอ้เซนเอ๋ย
“แล้วโทรมามีไร”
“ก็โทรมาเชคดูว่ามันเอ้ยคุณเกียร์เค้ากลับหรือยัง”
“ทำไม ปิ๊งหรือไง”
“เฮ้ย ไม่ใช่ๆ แหมๆรู้ว่าหวง ไม่เอาหรอกคร้าบ” อืม กวนตีนกูได้อีก
แล้วทำไมผมต้องหน้าแดงด้วยวะพอมันพูดแบบนี้
“ชอบก็บอก เดี๋ยวติดต่อให้” ผมแซวมันต่อ ว่ากรูดีนัก
“เหอะๆ มึงหนิ แต่ว่านะ กูว่ามันต้องชอบมึงแน่ๆเลย”
“มึงอย่ามา พี่เค้าไม่ได้เป็นเกย์เว้ย”
“เชื่อกูดิเต้ มึงอย่าทำมาปิดตาปิดใจตัวเอง กูว่าพี่เค้าหลงรักมึงแบบไม่รู้ตัว”
…อืม ไอ้นักวิเคราะห์ ทีเรื่องเรียนไม่เห็นเก่งแบบนี้
“พอๆเพ้อเจ้อ มึงมองใครหล่อก็ให้เป็นเกย์หมดแหละ”
“เฮ้ย จริงๆ เชื่อเซนส์กูดิเต้ ไม่งั้นมันไม่มาทำเป็นหึงหวงมึงหรอกตอนที่กูแกล้งอ้อนมึง”
หึหึ เรื่องนี้ไอ้พี่เซนศึกษามานาน
“เค้าหมันไส้มึงนั่นแหละ” ขอด่าหน่อยเหอะคับ เล่นไม่รู้เวลา เกิดพี่เกียร์เค้าเป็นพวกแอนตี้เกย์ผมสิจะซวย
“แต่มึงเป็นผู้ชายนะเต้ เค้าจะมาทำแกล้งอ้อนมึงเพื่อ นอกจากเค้าจะชอบมึง แต่เค้าก็ไม่รู้ตัวเชื่อกูดิ”
“พอๆ ใช่ไม่ใช่ ชอบไม่ชอบก็เรื่องของเค้า”
“ช่างมันได้ไงวะ ในเมื่อมึงชอบเค้าหนิ”
“กูบอกตอนไหน”
“ไม่ชอบแล้วจะฝากรับเลี้ยงลูกเค้าหรอวะ อย่ามาปากแข็ง ถามใจตัวเองดิ๊ ว่าคิดไงกะเค้า”
ผมเริ่มรำคาญและ สรุปเมิงจะจับคู่ให้ได้ใช่มะ
“เซน กูไม่ได้ชอบ กูแค่สงสารและรู้สึกแย่ที่เลี้ยงไอ้แมคไม่ดีจนมันตายเลยให้นอนนี่”
“เออๆ กูไม่ได้หมายถึงเรื่องให้ค้างด้วย คอยดูแล้วกัน หึหึ”
...  “เต้ๆคอมเป็นไรไม่รู้ว่ะ”
เสียงพี่เกียร์เปิดประตูออกมา ผมเลยขอวางสายไอ้พี่เซนไปแล้วเดินเข้ามาไปดูคอม
“ไหนอ่ะคับ” ผมเดินมามันก็หน้าจอปกติ
“ก็เนี่ย มันค้าง” พี่เกียร์แกเลื่อนเมาส์ไปมา แต่มันไม่ขยับ
“อ้าว งั้นรีเซทใหม่ดิพี่ มีงานไรสำคัญป่าวอ่ะ”
“ไม่มีหรอก อืมๆ” แล้วพี่เกียร์เค้าก็กดรีเซทเครื่อง
“งั้นเดี๋ยวพี่อาบน้ำดีกว่า ดึกและ รบกวนขอผ้าเช็ดตัวกับชุดนอนหน่อยดิ”  พูดซะสุภาพเชียวพี่ ฟังแล้วขัดๆกับมาดเซอร์ที่พี่พยายามเป็นอยู่ อิอิ
“คับๆ” แล้วผมก็ไปจัดการหยิบของเหล่านั้นให้พี่เกียร์ก่อนเขาจะหายวับเข้าไปในห้องน้ำ
ผมมองกรงไอ้แมคที่ว่างเปล่า แล้วก็นึกถึงช่วงเวลาสั้นๆที่มันมาอยู่ด้วย นึกจินตนาการไปก่อนหน้านั้นที่พี่เกียร์คอยดูแลเอาใจใส่มัน ...น่ารักว่ะ(หมายถึงหนูนะคร้าบ)
“เดี๋ยวเต้จะนอนยังอ่ะ” พี่เกียร์ถามเมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำ อาบไวว่ะพี่ ยังไม่ถึงสิบห้านาทีเลย
“ก็...ง่วงยังอ่ะพี่อ่ะ”
“อืม เพลียๆว่ะ”
“งั้นนอนเลยก็ได้คับ” ว่าแล้วผมก็ไปล้างหน้าแปรงฟัน เอาแปรงสีฟันใหม่ให้พี่เกียร์ แล้วมาปิดคอม เตรียมตัวนอน ห้าว...
“ฟังเพลงป่ะ” อ้าวไหงบอกจะนอน พอผมปิดไฟเตรียมล้มตัวลงนอนจะฟังเพลงซะงั้น
“ปกติพี่เปิดเพลงฟังตอนนอนอ่ะ” พี่เค้าพูดเสียงอายนิดๆ
“อ่อ งั้น...ก็ได้คับ เปิดแผ่นที่พี่ให้ละกัน” ปกติผมไม่เคยเปิดเพลงฟังอ่ะ ไม่สุนทรีขนาดนั้น
“เออๆ ก็ดี ยังไม่ได้เชคเลยว่าฟังได้ป่าว” อ้าว...ซะงั้น
... ... “พอมีเวลาบ้างไหม จะเล่าอะไรให้ฟัง ตั้งใจฟังหน่อยนะ แค่นิทานปรัมปรา
เรื่องของชายตัวโตที่คอยเฝ้าตามหา คนตัวเล็กกว่ามาเดินเคียงข้างกัน
เริ่มต้นอย่างบังเอิญเพียงแค่เดินสวนผ่าน แล้วผู้คนเหล่านั้นก็ทำให้เขาหลงคลาดกับเธอ
อุปสรรคมากมายขวางกั้นระหว่างสองคนเสมอ เขาไม่ได้เห็นเธออีกนานแสนนาน
   “แล้ววันหนึ่งเขาก็พบเธอเมื่อสองคนมาพบเจอนิทานก็สุขสมหวัง
             ไม่ว่าเรื่องอะไรสิ่งใดจะเปลี่ยนแปรผันแต่คู่แล้วไม่แคล้วกันไม่เพียงในนิทาน”... ...
เสียงเพลงแรกไม่คุ้นหูผมดังคลอไป

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

kengee

ขอบคุนนะคับ ^^

orrick

ขอบคุนนะคับ ^^

pongsakron01

ขอบคุณครับ

manza555

ตอนที่7อ่าา

aRmkung

ขอบคุณ๕รับ

imseng

ขอบคุณนะคับ

pkclub2146

ขอบคุนนะคับ ^_______^

peemakung

ขอบคุณครับ

2539

ขอบคุณครับ

Nekikung112

ขอบคุนนะคับ

x_man19

ขอบคุนนะคับ ^^

gearsoccer

ติดตามมา หกตอนแล้ว

Klong

ขอบคุนครับ

kangaza

ขอบคุณครับผม

1712

ขอบคุณครับ

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

waahk01234

ขอบคุนครับ