รักงอมแงม @ 10

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“ติสต์ไปป่ะวะ” ไอ้ฝุ่นพูดขึ้นเมื่อหนังจบ
“ไม่ติสต์หรอก เชื่อดิ” ผมบอกมันแล้วยิ้มให้
“มึงก็เงี้ยะ มีไรให้ตัดใหม่ป่ะ” ไอ้ตั้นถามผม
“ไว้อีก 7 ปีมาดูกูเชื่อว่ามันต้องตัดใหม่หรือทำลายทิ้งเลย ฮ่าๆ” ผมตอบมันไปขำๆ มองหน้าไอ้ฟลุคเจ้าแห่งความติสต์ตัวจริง มันยิ้มๆ แล้วด่าผม
“สัตว์”
หลังจากวันนั้นสองวัน ซึ่งก็คือวันจันทร์
“เรียนเสร็จกูกลับก่อนนะ” ผมบอกเพื่อนๆ
“ไปไหนวะ” ไอ้ฝุ่นถาม
ปกติผมไม่ค่อยกลับก่อนแบบนี้หนิคับ
“กูกลับบ้านอ่ะ มึงกลับด้วยกันป่าว” ไอ้ฝุ่นกับไอ้ตั้นมันไม่ได้อยู่หอ ต้องนั่งรถเข้าเมืองอยู่แล้ว
“งั้นเดี๋ยวกูกลับด้วยละกัน” ไอ้ฝุ่นบอก ส่วนไอ้ตั้นมันนั่งไกล คงยังไม่รู้
“เดี๋ยวกูกลับกับพี่กูด้วยอีกคนนะ ไม่เป็นไรใช่ป่ะ” ผมบอกมันก่อน เดี๋ยวจะมาว่ากูทีหลัง อิอิอิ
“กูยังไงก็ได้ มึงสะดวกเปล่า” ไอ้ฝุ่นถามผม
“ได้ดิ ไม่งั้นจะชวนเพื่อ”
“อืม เต้อยู่หน้ามหาลัยแล้ว รออยู่ มาไวไวนะ” ผมบอกไอ้คนที่นัดผมจะกลับด้วย เสือกให้รอซะนาน
“เออ แป๊บ นั่งรถมหาลัยออกไปอยู่”
“ไวไวนะมึง กูร้อน” พูดจบวางสายด้วยความหงุดหงิด เพราะรอมันมายี่สิบนาทีแล้ว เกรงใจได้ฝุ่นกับไอ้ตั้นด้วยแหละคับ บอกให้ไปก่อนมันก็ไม่ยอม
“ไปก่อนได้นะเว้ย รถก็มาแล้ว” ผมบอกมันสองคนอีกรอบหลังจากวางโทรศัพท์
“เอาเหอะ รอมาขนาดนี้แล้ว” ไอ้ตั้นบอกเซ็งๆ
สักพักไอ้คนที่จะกลับด้วยก็มา
“อ้าว เพื่อนกลับด้วยเหรอ” ไอ้พี่เซนบอกหน้าตางงๆ
“อืม เค้ารอกันนานและ”
“ขอโทษคับ แหะๆ พอดีคนมันเยอะอ่ะ รอรถมหาลัยตั้งนาน” แก้ตัวป่าวมึง เมื่อกี้ออกมาคนไม่เห็นเยอะเลย มหาลัยเดียวกันด้วย ไม่เนียนนะคร้าบ
“อืม ไปยัง” ผมตอบมันหน้าเซ็ง แล้วเดินนำไป เพื่อนผมก็เดินตามผมมา
ส่วนมันมาคนเดียว ก็เดินคนเดียวสิคับ ถามได้ 555 สะใจ
“เต้ แวะกินอะไรป่ะ” ไอ้พี่เซนถามผมตอนเรานั่งรถอยู่แถวราชดำเนิน
“กินไร จะถึงบ้านอยู่แล้ว”
“ผัดไทไม่ก็ไอสครีมก็ได้” เหอะๆ จะรำลึกความหลังอะไรกับกูเนี่ย ไม่ใช่เวลาเว้ย
“อยากกินจริงเหรอ”
“อืม อยากไปเดินข้าวสารกับเต้แบบเมื่อก่อน”
“ทำไมอ่ะ”
“อยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม” …ผมฟังแล้วมันรู้สึกแปลกๆ
“เมาป่ะ” ผมถามมันไป
“ไม่ ...พูดจริงๆ”
“เป็นไรหรือเปล่า”
“เต้ มึงรักไอ้เกียร์มั้ย”
“จะบ้าหรอมึง”
“แล้วมึงรักกูมั้ย”
“เฮ้อ...ทะเลาะกับแฟนมาป่าว” ผมถามมัน ไอ้พี่เซนนั่งหน้าตาจริงจังมาก ท่าทางมันจะไม่ล้อเล่น แถมยังแอบมีแววตาเศร้าเล็กน้อย ถึงว่าวันนี้ขอให้กลับบ้านเป็นเพื่อน ว่าแล้วว่ามันแปลกๆ
“ถามว่ารักกูมั้ย”
"รัก”
ผมตอบไปตามความจริง
ทุกอย่างเงียบลงไปสักพัก ผมนั่งหันหน้ามองออกไปนอกหน้าต่างรถเมล์ปรับอากาศสาย 509 ค่ำๆวันจันทร์แบบนี้รถติดหนักเอาการ จนเมื่อรถขับผ่านอนุสาวรีย์ประชาธิปไตยไปได้สักพัก ไอ้พี่เซนก็หันหน้ามาทางผม
“อยากกินก็ตามลงมานะ เซนจะลงป้ายหน้า”
ผมเงียบไม่ได้ตอบอะไร
เราสองคนเดินด้วยกันบนถนนข้าวสาร และสักพักก็มาหยุดที่หน้ารถเข็นร้านผัดไทเจ้าหนึ่ง

“เอาผัดไทสองกล่องไม่ผักกล่องนึงคับ” ไอ้พี่เซนสั่ง แม้ค้าก็ยิ้มรับ
“ไม่ได้มากินนานแล้วนะ” ประโยคแรกของผมหลังจากไม่ได้พูดอะไรกันเลย
“มันจะเหมือนเดิมป่ะวะ” มันพูดยิ้มๆ
“ไม่เหมือนหรอก”
“มึงรู้ได้ไง ทำเป็นรู้ดี”
“เพราะว่ากูเคยกิน”
“แต่มึงยังไม่ทันได้กินอันใหม่เลย” ไอ้พี่เซนเถียงผมจนแม่ค้าหันมามอง
“ไม่เชื่อกูแล้วหรอ” ผมพูดเบาๆ
“เชื่อ”
มันทำหน้าเศร้าลงอีกครั้ง
“กูรักมึงนะ”
“...” ไอ้พี่เซนเหมือนจะพูดอะไรสักอย่างแต่ก็เงียบไป
“ไม่ต้องกลัวจะเสียเต้ไปนะเซน ถึงจะรักใครอีกสักกี่คน ก็รักและห่วงตลอด”
ไม่นานผัดไทก็ได้พอดี ผมกับมันพากันเดินไปหาที่นั่งกินริมฟุตบาท
“มันรสจัดไปว่ะ” ไอ้พี่เซนหันมาบอกยิ้มๆเมื่อกินไปคำแรก
“กูบอกแล้วว่าอย่าใส่เครื่องปรุงเยอะ เอามาผสมของกูมั้ย”
“ไหนๆชิมก่อน” ว่าแล้วมันก็เอาตะเกียบมาเขี่ยๆในกล่องโฟมที่ผมถืออยู่
“จืดไปว่ะ”
“เออ ผสมกันคนละครึ่ง จะได้พอดี” ว่าแล้วผมก็จัดการสับเปลี่ยนผัดไท คนไปคนมาแล้วลองบอกให้มันชิมอีกครั้ง
“คราวนี้...อร่อยขึ้นว่ะ”
พี่เซนมันตักกินอีกสองสามคำแล้วก็หันมาพูดกับผม
“แต่มันไม่เหมือนเดิมจริงๆ” ผมหันไปยิ้มให้ มันยิ้มหันมาตอบ แล้วไอ้พี่เกียร์ก็เดินสะพายกีตาร์ (ไอ้มาร์ค) ผ่านมา
แม่งบังเอิญเกินไปแล้ว   
“เฮ้ย เต้มาได้ไง อ้าวไอ้`ตัวเงินตัวทอง`เซน” พี่เกียร์ทักเมื่อเห็นผมกับคนข้างๆ
“มาแวะซื้อของเดี๋ยวกลับบ้านแล้วคับ แล้วพี่ล่ะ”
“ก็มาช่วยเพื่อนเล่นดนตรีว่ะ ที่เคยบอก”
“ร้านไหนอ่ะพี่” ผมถามพี่เกียร์ไป เห็นไอ้เซนมันมองๆผมอยู่
“ร้านแบงค์บาร์” เฮ้ย...ผมหันไปมองหน้าไอ้พี่เซน
“พี่เพิ่งมาเล่นหรอ ไม่เคยเห็น”
“เออใช่ ตั้งใจจะเล่นประจำกับวงนี้เลย เพื่อนมันบอกว่ามาหายๆ มันขี้เกียจหามือกีตาร์มาแทนบ่อยๆ”
“คับ เดี๋ยวว่างๆตามไปฟัง”
“ไปบ่อยเหรอ”
“ร้านประจำพวกกูนี่แหละ” ไอ้พี่เซนพูดขึ้นมา ผมกับพี่เกียร์ก็พร้อมใจกันหันไปมอง
“อ่อ” พี่เกียร์ตอบมัน ทำหน้ากวนๆ ฮ่าๆ ไอ้เซนมึงโดนกวนบ้างแหละ
“พี่เล่นกี่โมงอ่ะคับ” ผมรีบไกล่เกลี่ยสถานการณ์ดีกว่า
“อ้อ ห้าทุ่ม แต่ว่าจะมากินข้าวก่อน จะกลับยังล่ะ” พี่เกียร์หันมาถามผมด้วยใบหน้ายิ้มแย้มดังเดิม
“เดี๋ยวก็กลับแล้ว” ไอ้พี่เวนตอบแทนผมซะงั้น
“งั้นเต้อยู่ต่อไป ไอ้เซนมันจะกลับแล้วนี่” พี่เกียร์กวนได้โดนใจไอ้เต้มากๆ โดนซะมั่งไอ้เซน
“ฮ่าๆ นั่นดิ มึงกลับคนเดียวได้ป่ะ” ผมก็รับมุกพี่เกียร์ หันไปแกล้งถามไอ้พี่เซน
“เออ กูมันคนนอก” มันพูดมางี้ผมก็เหวอดิ แค่ล้อเล่นไม่คิดว่ามันจะโกดจริง แต่ที่ผมกลัวกว่านั้นก็พี่เกียร์ดิคับ
มันพูดงี้เดี๋ยวเค้าจะคิดว่าผมคิดไรกับเค้าป่าว
“รู้ตัวก็ดีว่ะ” พี่เกียร์แกล้งยั่วโมโหไอ้พี่เซนอีก
“เดี๋ยวไปเซเว่นก่อนดีกว่า หิวน้ำ” ผมพูดขึ้นแล้วก็กำลังจะลุกขึ้น
“เดี๋ยวพี่ไปก่อนละกันเต้ กลับบ้านดีดีล่ะ มึงด้วยนะไอ้เซน ฮ่าๆ” พี่เกียร์เดินจากไปพร้อมเสียงหัวเราะสะใจ เหอะๆ
ผมก็เงียบมาตลอดจนมาซื้อของในเซเว่นเสร็จเลยตัดสินใจหันไปพูดกับไอ้บ้าข้างๆ
“จะกินสเวนเซ่นป่ะ”
“เออ” อารมณ์ไม่ดีแล้วเสือกมาทำตัวงอแง ไอ้นี่หนิ
“จะกินไม่กิน”
“กิน” แค่เนี้ยะก็จบ ว่าแล้วผมก็ไปกินไอสครีมกับไอ้พี่เซนต่อ แบบสองต่อสอง สวีท วี๊ดวิ๊วววววว
ผมกลับมาที่ 2047 วันพุธ หลังจากไปนอนที่บ้านมาสองคืน
ภายในห้องเหมือนเดิมเพียงแค่กรงไอ้แมคที่เปิดไว้และไร้ตัวมัน กับไอ้มาร์ค กีตาร์ที่เคยวางอยู่ใกล้ๆนั้น หายไปแล้ว
“ค้าบแม่”
“ถึงห้องรึยังเต้” เสียงแม่ผมโทรมาถาม
“ถึงแล้วค้าบ เพิ่งถึงเอง เลยไม่ได้โทรบอก”
“อ่อ แม่ก็เป็นห่วง แล้วอย่านอนดึกนะ คราวหลังก็อย่ากลับค่ำๆมืดๆแบบนี้อีกชอบนั่งแทกซี่คนเดียว ไกลก็ไกล
แล้วนี่ที่ห้องมีอะไรกินบ้างหรือเปล่า ดูสิ บอกให้เอาขนมผลไม้ติดมือไปด้วยก็ไม่ยอม ...”
“แม่ เดี๋ยวเต้อาบน้ำก่อนนะ” ผมรีบตัดบทก่อนที่หูจะชาไปมากกว่านี้

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

kengee

ขอบคุนนะคับ ^^

orrick

ขอบคุนนะคับ ^^

pongsakron01

ขอบคุณครับ

manza555

สนุกมากๆเลย

imseng

ขอบคุณนะคับ

pkclub2146

ขอบคุนนะคับ ^_______^

peemakung

ขอบคุณครับ

2539

ขอบคุณครับ

Nekikung112

ขอบคุนนะคับ

x_man19

ขอบคุนนะคับ ^^

gearsoccer

เริ่มติดงอมแงมละ

Klong

ขอบคุนครับ

kangaza

ขอบคุณครับผม

1712

ขอบคุณครับ

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

waahk01234

ขอบคุนครับ

dung

ขอบคุณมากๆครับ