รักงอมแงม @ 23

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“ใจง่ายจังว่ะ”
“อ้าว” ไรวะ ไม่ให้นอนก็บ่น ให้นอนก็ว่าสรุปผิดหมดทั้งรุกทั้งรับ
“อืม แล้วง่วงยังล่ะคับ”
“ก็...” ใบ้แดกอ่ะ ตั้งแต่กินข้าวและนะจะอะไรกับกรูนักหนาวะ
ผมตื่นมาด้วยความรู้สึกอบอุ่นยามนอนตะแคงข้างแล้วมีแขนคนข้างหลังมาวางพาดทับอยู่บนตัว แล้วก็ออกไปมหา’ลัย
“กูว่ามึงนั่นแหละเป็นคนกำกับ เพราะมึงเขียนบทนี้”
ไอ้ตั้นบอกผมขณะนั่งประชุมคุยกันเรื่องโปรเจคหนังที่จะไปถ่ายที่ปายช่วงปิดเทอม
“เออ แล้วมึงเป็นโปรดิวเซอร์ละกัน” ผมบอกไอ้ตั้น
“โอเค”
“กูดูคอสตูมนะ” ไอ้ทอปบอก จริงๆมันก็ดูหมดนั่นแหละ เสื้อผ้า หน้า ผม prop
“มึงเป็น อาร์ตได ไปเลย” ไอ้ตั้นบอก เพราะปกติมันทำหน้าที่ครอบคลุมด้านนี้อยู่แล้ว
“เออ ไอ้ฟลุคมึงจะเป็นตากล้องใช่ป่ะเรื่องนี้” ไอ้แบงค์หันไปถามมัน
“ก็ดี” ไอ้ฟลุคพยักหน้า
“ไอ้แบงค์กับไอ้ฝุ่นอ่ะ” ไอ้ตั้นถาม
“เดี๋ยวกูช่วยโปรดิวเซอร์” (งานโปรดิวเซอร์ในความหมายของกลุ่มผม หมายถึงงานประสานงานทั้งหมดนะครับ ตั้งแต่ดูแลเรื่องงานภายในกอง ยันการติดต่อสถานที่ถ่าย จัดการงบ นัดวัน เตรียมคิว เชคทุกสิ่งทุกอย่าง)
“งั้นกูมาช่วยมึงกำกับละกัน” ไอ้แบงค์พูด ตกลงหน้าที่คร่าวๆกันได้ (แต่เวลาทำจริงก็มั่วกันไปหมด งานมันเยอะครับ ทำเฉพาะฝ่าย
ไม่ไหว)
“แล้วมึงคิดว่าใครจะมาเล่นให้เราวะ” ไอ้แบงค์พูด ก็หน้าที่รับผิดชอบมันนี่คับ แคสติ้ง
“ไม่รู้ว่ะ” ตอนเขียน ก็ไม่ได้มองไว้ด้วยดิ แต่ตอนนี้ บทกรุงที่ผมเขียน มีหน้าคนคนหนึ่งลอยมา และผมรู้สึกว่า
เขาเหมาะที่สุดแล้วล่ะสำหรับบทศิลปินหนุ่มชาวเมืองผู้ไปเดินทางตามหาตัวตนที่ดินแดนในฝัน
“กูว่าคนห้องข้างๆมึงอ่ะ” ไอ้ทอปพูด เหมือนเดาใจกันออก
“เค้าคงไม่เล่นหรอกว่ะ บทแบบนี้” ไอ้ฝุ่นพูด
“แบบไหนวะ” ไอ้แบงค์พูดหยั่งเชิงผม
“บทเกย์ไงมึง” และไอ้ฝุ่นก็ตอบแทนให้
“เกย์ตรงไหนวะ ในเรื่องไม่มีบทจูบด้วยซ้ำ มีแค่มองตาอย่างมาก” ไอ้ฟลุคพูด ก็ถูกของมันนะ
“แล้วเรื่องมึงมีแต่ผู้ชายสองคนมองตากัน เค้าเรียกหนังไรวะ” ไอ้ทอปแย้ง
“แล้วแต่คนมองแหละว่ะ มึงคิดว่าใครใช่ตัวละครที่มึงเขียนล่ะ” ไอ้แบงค์ถามผม
“เออ เดี๋ยวกูจะลองถามพี่เกียร์ดู”
“แล้วบทต้องอ่ะ”
ผู้ชายที่รู้ว่าตัวเองคืออะไร แต่แอบปฏิเสธอยู่ลึกๆ ดูสไตล์แนวเมโทรเซ็กช่วล
...อืม ในหัวผมมีชื่อพี่นิวผุดขึ้นมาในหัว...
“พี่นิว มีนานี้ว่างป่ะคับ”
“ว่างยังไงของมึง กูก็ทำงานแล้วก็ว่างตามปกติ”
“ลาพักร้อนมั้ยพี่ ไปปายกัน”
... เสียงพี่นิวเงียบไป คงงงว่าอยู่ดีๆ ผมโทรมาคุยอะไร
“มึงจะให้กูลาพักร้อนไปปายทำไมวะ”
“ก็ ผมอยากให้พี่มาเล่นหนังสั้นให้ผมน่ะ”
“ฮะ” พี่นิวน้ำเสียงตกใจปนขำ
“มึงจะให้กูไปเล่นบทอะไรไอ้เต้ ไม่ใช่พระเอกกูไม่เล่นนะ ฮ่าๆ”
ไม่ใช่พระเอกผมก็ไม่กล้าขอให้พี่ลาพักร้อนหรอกอิอิ
“ใช่ดิพี่ มีพระเอกสองคนด้วยนะ ไม่มีนางเอก”
“จริงดิ มึงอย่ามาอำ แล้วมึงจะบ้าหรอให้กูลางานเป็นเดือน”
“ไม่ถึงพี่ ประมาณสองอาทิตย์คับ”
“อ่อ เอองั้นกูขอคิดดูก่อนนะ ยังไงถ้าจะให้คนอื่นเล่น มึงไปติดต่อเค้าเลยนะ เผื่อว่ากูไม่ชัวร์”
แหะๆคร้าบบบ แต่ผมว่าพี่น่าจะลาได้นะ เห็นปกติพี่ก็ลาป่วยประจำเวลาอยากพักผ่อน ฮ่าๆๆ
“คร้าบ แล้วเดี๋ยวเต้เอารายละเอียดมาให้ดูนะเฮีย”
“เออได้ เฮ้ย แล้วใครเล่นคู่กับกูวะ”
อืม ยังไม่รู้เลยคับ ว่าเจ้าตัวเขาจะยอมเล่นมั้ย
“เต้ว่าจะถามพี่เกียร์อ่ะ” ผมพูดไปเสียงเรียบๆ
“เฮ้ย จริงดิ กูก็คิดว่าเป็นคนอื่น แม่งงี้กูก็ไม่ได้กำไรอะไรเลยสิวะ ไม่ไหวๆ แล้วมันยอมเล่นให้มึงหรอ”
“ยังไม่ได้ถามเลยอ่ะ แค่คิดว่าเหมาะกับบท”
“อืม ถ้ามันเล่นกูก็เล่น อย่างมันกูไม่เชื่อว่าจะเล่นหนังอะไรกับเค้า” เหอะๆ ผมรู้สึกหวั่นๆไงไม่รู้แฮะ แต่ถ้าไอ้พี่เกียร์ไม่เล่น ก็คงมีคนอื่นแหละ จริงๆ ให้คนอื่นเล่นไปเลยน่าจะดีนะ เอาไงดีวะ ใจก็อยากให้เล่น อีกใจก็ไม่อยากให้เล่น ถ้าใกล้กันเกินไปมันคงไม่ดีต่อความรู้สึกผมแน่ๆ
“อ้าวกลับไวจัง” พี่เกียร์ทักผมตอนเดินเข้าหอ พอดีเจอเค้านั่งโซ้ยก๋วยเตี๋ยวกับสาวอยู่พอดี ใครหว่า หน้าตาไม่คุ้น ปกติพี่เกียร์ไม่พาเพื่อนมาห้องนี่หว่า
“อืม” ผมทักแค่นั้นแล้วก็เดินขึ้นตึกมา หงุดหงิดเว้ย เปิดประตูเข้ามาได้ ก็พุ่งตรงไปที่ไอ้ปั๊กมันก่อน
“ไง พ่อมึงจะหาแม่ใหม่ให้มึงได้และ รีบๆมาเอาลูกไปเลยนะ ขี้เกียจเลี้ยงแล้วเว้ย”
เหอะๆเลี้ยงได้วันเดียวเองหนอ ขี้เกียจแล้วสิ
ไอ้ปั๊กกับไอ้แมคเหมือนกันอยู่อย่างตรงที่ว่าอะไรก็ไม่เถียง แล้วก็ยังคลานไปๆมาๆ ไม่สะทกสะท้านที่ผมโมโหหงุดหงิดใส่มัน แล้วก็มานั่งเล่นเอ็ม ออนมายสเปซอะไรไปเรื่อยเปื่อย คอยเงียหูฟังเสียงประตูห้องข้างๆ  เปิดปิดสักที เสียงปัง ปัง โคตรดังที่เคยรู้สึกรำคาญแต่ก่อน ทำไมมันไม่ดังสักทีว้า สองทุ่มก็แล้ว สามทุ่มก็แล้ว เริ่มรู้สึกหิวขึ้นมานิดๆแล้ว
ก็อก ก็อก ก็อก ปัง ปัง ปัง...แล้วเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น
ผมเปิดได้โดยไม่ต้องดูเลยว่าใครเคาะ เพราะเสียงแบบนี้มีไอ้พี่เกียร์คนเดียว
“ไรคับ” ผมถามเมื่อเห็นไอ้คนตรงหน้า
“อะไร” พี่เกียร์ผมหน้าตาเฉยๆ แล้วก็เดินเบียดผมกระเด็นเลยง่ะ เข้ามาห้องผมแบบวิสาสะเชียว ผมยังคงยืนอยู่ที่ประตู ปิดเบาๆ มองพี่เกียร์ที่เดินไปเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าล้างตาสักพัก พี่เขาเดินออกมาแล้วหยุดมองผมหน้างงๆ
“เป็นไรวะ”
“ป่าว” ผมตอบแล้วไปนั่งเล่นเอ็มต่อ
“เป็นไรหน้าบึ้ง”
“ป่าว” แล้วผมก็คุยกับเพื่อนๆและหนุ่มๆในเอ็มต่อ เอิ๊กๆ
“งอนใครมาวะ”
“ก็บอกว่าป่าวไงพี่ พูดมาก ว่างใช่มั้ย เอาไอ้ปั๊กกลับห้องไปดิ” ไอ้พี่เกียร์หน้าเหวอเล็กๆที่ผมตะคอกใส่ (เบาๆ)
“ไม่พอใจอะไรพี่ป่ะ” น้ำเสียงพี่เกียร์ยังคงนิ่งไม่ได้โกรธที่ถูกผมขึ้นเสียง
“ป่าวเว้ย” จะให้บอกหรอคับว่าผมไม่พอใจที่พี่ไปนั่งกินข้าวกับผู้หญิงเมื่อกี้ นี่สินะความรู้สึกของคนรักเขาข้างเดียว ความรู้สึกของความรักที่มันเป็นไปไม่ได้ มันเจ็บแบบบอกใครไม่ได้นี่เอง
“อืม” ผมหันหน้ากลับมาจ้องจอคอมพอหันกลับไปดูอีกทีพี่เกียร์เขากำลังถือกรงไอ้ปั๊กจะเปิดประตูออกไปแล้ว ในใจผมร้องบอกพี่เขาให้หยุด แต่ผมทำได้แต่นิ่ง มองประตูห้องปิดลง...ให้มันได้อย่างงี้สิวะ เรื่องถ่ายหนังก็ยังไม่ได้คุย แล้วแบบนี้จะแบกหน้าไปคุยกับเค้าก่อนได้ไงล่ะ
ผมเดินไปอาบน้ำ เปิดประตู 2047 ออกไป มองที่ 2046 มันยังเงียบอยู่ เขายังอยู่ในนั้น ส่วนผมคงต้องเดินลงไปกินข้าวมือดึกคนเดียวเหมือนแต่ก่อน
...แต่ก่อนก็ทำทุกอย่างคนเดียว แล้วทำไมตอนนี้จะทำไม่ได้วะ ฮะ ไอ้เต้เอ้ย
วันนี้ผัดไทจืดชืดสนิท ใส่พริกไปเกือบช้อน น้ำตาลครึ่มช้อน น้ำปลา มะนาว...รสชาดไม่เปลี่ยนไปเลย เฮ้อ ป้าผัดไม่อร่อยเลย วันหลังไม่กินและร้านนี้ ผมเดินไปซื้อน้ำผลไม้ปั่น ซื้อขนมกินเล่นบางอย่างที่อยากกิน แล้วสุดท้ายก็มาหยุดอยู่หน้า 2046
“อ้าวเต้” พี่เกียร์เปิดประตูให้ผมหลังจากเคาะอยู่สักพัก เขาใส่บ๊อกเซอร์อยู่ตัวเดียวอีกแล้ว
“ทำไรอ่ะคับ”
“จัดห้องอ่ะ” ผมได้ยินแล้วรู้สึกสำนึกทันที นี่กูทำให้พี่เค้าต้องมาลำบากจัดห้องดึกๆดื่นๆป่ะวะ
“ฝุ่นเยอะพี่ ไว้จัดกลางวันดิ”
“เดี๋ยวไอ้ปั๊กมันไม่สบาย” ถ้าผมไม่ไล่พี่เขาก็คงไม่ต้องมาทำแบบนี้สินะ
“เต้ขอโทษคับ พี่ไปนอนห้องเต้ก็ได้จะได้ยังไม่ต้องมานั่งเช็ดฝุ่น”
“พี่ดิต้องขอโทษ คงกวนเรามากไป ใครๆก็อยากมีเวลาส่วนตัวทั้งนั้นแหละ ฮ่าๆ” คือว่าผม...มันเหมือนอะไรทำให้ผมไม่กล้าบอก พี่ไม่ได้รบกวนอะไรเลยคับ ที่ผมทำแบบนั้นเพราะ................ความหึง...งั้นหรอ
ผมยืนนิ่งต่อสักพัก พี่เขาก็เช็ดฝุ่น จัดกองหนังสือ อะไรต่อไป รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นอากาศธาตุ ไม่ได้มีตัวตนอยู่ ณ ที่แห่งนี้ เหมือนพี่เกียร์ถอยห่างผมออกไปไกลแสนไกล...
“เฮ้ย ร้องไห้ทำไม” สีหน้าพี่เขาตกใจอยู่ไม่น้อย วางกองหนังสือที่กำลังถืออยู่ลงทันที
“ป่าวๆ ไม่ได้ร้องพี่” ผมพูดปฏิเสธแต่น้ำตากลับยิ่งไหลพรูออกมา
“เต้ พี่ไม่รู้ว่าเต้เป็นไร แต่อย่าร้องงี้ดิวะ” พี่เกียร์กอดผมไว้ ลูบหัวเบาๆ ไม่ได้พูดอะไรต่อ นานแสนนานจนผมเลิกสะอื้นไปนั่นแหละ เมื่อผละออกจากอ้อมกอด สองแขนนั่นยังไม่คลายไปเสียทีเดียว ยังโอบไว้หลวมๆ เงยหน้ามองพบสองตาที่มีแววความห่วงใยปรากฏอยู่ชัดเจน
“ไปๆ ไม่จัดมันแล้ว ไปนอนห้องโน้นกันเถอะ เดี๋ยวเอาไอ้ปั๊กไปด้วยนะ” ผมฟัง รู้สึกดีขึ้นอย่างประหลาด และยิ้มได้เมื่อหันไปมองไอ้ปั๊กในกรงแล้วมันยังคงทำท่างุ่นง่านเหมือนเคย
“คับ”
ผมเดินกลับมาล้างหน้าล้างตา แปรงฟัน ทาครีม พี่เกียร์เดินตามเข้ามาในห้อง เปิดเพลงจากแผ่นเพลงแผ่นเดิมที่พี่เขาเคยให้นั้น เปิดโคมไฟแทน เดินเข้ามาชะโงกดูผมที่ล้างหน้าอยู่ในห้องน้ำ สวมเสื้อกล้ามขาว บอกเซอร์ตัวเดิม ยิ้มให้เล็กๆ แล้วเดินไปนอนที่เตียง
“มานอนนี่สิ เด็กขี้แย” พี่เขากระเถิบทำมือให้ผมไปนอนข้างๆ เมื่อผมเดินวนไปวนมา หยิบข้าวของในห้อง
ผมค่อยๆล้มตัวนอนข้างๆพี่เขา
แล้วอยู่ดีๆ ไอ้พี่เกียร์มันก็คว้ารวบผมไปกอดไว้ซะงั้นไอ้เต้ได้แต่นอนตัวแข็งทื่อเลยสิงานนี้
“คราวหลังมีอะไรก็บอกดิ ทำแบบนี้ตกใจหมดไอ้เด็กบ้า”
“ก็...”
“พอๆ หน้าบึ้งหน้างอเนี่ยไม่น่ารักนะเว้ย บอกไว้ก่อน สักวันจะเตะเอาให้” ชิ ชิ ใครจะยอม ตัวแค่นี้ก็สู้นะเว้ย
“เออพี่ ปิดเทอมพี่ทำไรป่ะ” เพิ่งนึกออกว่ามีธุระต้องคุยนี่หว่า
“ก็ว่าจะฝึกงานมั้ง”
“หรอ ว้า”
“ทำไมมีไรป่าว”
“ไม่มีหรอกคับ พี่ฝึกงานเถอะ ปีสามแล้วหนิ”

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

kengee

ขอบคุนนะคับ ^^

orrick

ขอบคุนนะคับ  ^^

pongsakron01

ขอบคุณครับ

manza555

:สนุกมากๆเลย
: คร๊าบ ใช่ปะ 555

imseng

ขอบคุณนะคับ

pkclub2146

ขอบคุณครับผม

peemakung

ขอบคุณครับ

2539

ขอบคุณครับ

x_man19

ขอบคุนนะคับ ^^

gearsoccer

อ่านต่อๆๆ กำลังมัน

gearsoccer

อ่านต่อๆๆ กำลังมัน

gearsoccer

อ่านต่อๆๆ กำลังมัน

gearsoccer

อ่านไปรอไป เพระาอ่านได้ทีละ ห้า ตอน

gearsoccer

อ่านไปรอไป เพระาอ่านได้ทีละ ห้า ตอน

gearsoccer

อ่านไปรอไป เพระาอ่านได้ทีละ ห้า ตอน

Klong

ขอบคุนครับ

kangaza

ขอบคุณครับผม