รักงอมแงม @ 26

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
จะมีสักกี่ครั้งกันเชียวที่มายืน ณ ที่สวยๆสบายๆ แล้วจะมีเม็ดฝนเล็กๆมาเปาะแปะใส่เราให้ชุ่มช่ำเล่นๆ
ผมนั่งมองจากริมแม่น้ำดูสะพานพระรามแปด... มองเด็กชายกะโปโลวัยราวๆหกเจ็ดขวบ วิ่งเล่นอยู่ใกล้ๆ ในใจนึกสงสัยเล่นๆว่าสำหรับ
เขา สะพานแห่งนั้นจะมีความหมายอย่างไร ไม่แน่อีกสิบกว่าปี มันอาจจะกลายเป็นที่ที่เขาใช้ขอคบแฟนคนแรกก็ได้นะ ต่างคนก็ต่างมีเรื่องราวของตัวเองกันทั้งนั้น สะพานนั่นคงไม่ได้พิเศษไปกว่าสะพานพระปิ่นเกล้าที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งเลย สำหรับหลายๆคน แต่สำหรับผม...มันแตกต่างกันทางความรู้สึกอย่างลึกซึ้ง ผมมองมันอีกครั้งชัดๆ มันไม่ได้สวยงามเพราะสายระโยงระยางนั่น
มันสวยที่สุดเมื่อผมหลับตาลงชั่วครู่หนึ่ง...แล้วฟ้าก็หยุดฝน
“ไงพี่”
“อยู่ไหนแล้วคับ” พี่บิวถามผมในโทรศัพท์
“สวนสันติ พี่ล่ะคับ”
“เนี่ยเพิ่งลงแท็กซี่มา อยู่หน้าป้อมอ่ะ เต้นั่งไหนล่ะ เดี๋ยวพี่เดินเข้าไปหา”
“เดี๋ยวเต้เดินไปหาดีกว่าคับ” ผมลุกขึ้นเงยหน้ามองฟ้า แล้วเดินจากที่แห่งนั้นไป ผมไม่อยากให้ใครก็ตาม
ล่วงล้ำเข้ามา ห้วงเวลาหนึ่งที่แห่งนั้นคล้ายอีกพื้นที่หนึ่ง และมันหายไปด้วยการที่ผมก้าวจากมา
“ก็ได้ ตามใจๆ” ผมวางสายไป สักพักก็เดินมาเจอพี่เค้าที่ยืนเหล่เด็กบีบอยอยู่แถวๆป้อมนั่นแหละ
“กินไรยังคับ” ผมถามพี่บิว ตัวเองก็รู้สึกหิวอยู่เหมือนกัน
“ก็ชวนมาดินเนอร์ จะกินก่อนได้ไงเล่า” นั่นสินะเออ ไม่น่าถามอะไรเอ๋อๆเลย ฮึ่ย
“งั้น กินไรดีพี่” ไอ้เต้เริ่มรู้สึกอารมณ์ดีแล้วล่ะ พอคิดถึงเรื่องกิน
“อืม มีไรแนะนำมั่งล่ะ เจ้าถิ่นหนิ”
รู้ได้ไงหว่า ในใจผมอดคิดถึงเพื่อนสนิทพี่บิวไม่ได้ ไอ้บ้านั่นคงเผากูหมดแล้วมั้งเนี่ย ชิชิ
“งั้น ไปกินพิซซ่าลันตาแล้วกัน”
“โอเค งั้นนำไปเลยคับ” อิอิ คร้าบ เรื่องเดินแถวนี้ ถนัดอยู่แล้ว
ไม่นานก็มานั่งสั่งกันอยู่สองคน อืม ไม่ค่อยสวีทเลยแฮะ แต่ก็ไหวอยู่
“อร่อยป่ะคับ” ผมถามหลังจากพี่บิวหม่ำไปคำแรก
“อืม โอเคนะ”
“ร้านโปรดพี่นิวเลยนะเนี่ย”
“อ้าว แล้วนึกไงชวนมากิน ทำไมไม่ชวนไปร้านโปรดตัวเองล่ะ”
“ก็เต้ก็ชอบด้วยคับ แต่พี่นิวอ่ะชอบมากๆ”
“หรอ งั้นไว้กันมากินอีก อร่อยดีๆ” พี่บิวยิ้ม และยังคงเคี้ยวง่ำๆต่อไป
Calling….
“คับพี่”
“อยู่ไหนแล้วมึง” พี่นิวถามผม
“อยู่พิซซ่าเตาถ่านเนี่ยพี่”
“อ้าว ไอ้นี่ไปไม่ชวนกูเลย กินจะเสร็จยังวะ” นั่น ไอ้เต้โดนว่าเลย ว่าแล้ว ฮ่าๆ
“ยังพี่ๆ มาดิ อยู่ไหนแล้วอ่ะ”
“อยู่พระอาทิตย์แล้วเว้ย เดี๋ยวเดินเข้าไปหา สั่งไว้ให้ด้วย เอาเหมือนเดิม” คร้าบเจ้านาย เหอะๆ
ไม่นานพี่แกก็เดินมาถึง มาถึงพร้อมๆกับพิซซ่าที่สั่งไว้ให้นั่นแหละ
“อ้าว ทำไมมาเดทกันสองคนวะ” พี่นิวทักเมื่อเดินมาถึงเห็นผมนั่งอยู่กับพี่บิว อิจฉาล่ะเสะเฮีย หุหุ
“ผมไม่มีเพื่อนน่ะ เลยขอตามน้องเขามาด้วย” ไอ้พี่บิวพูด โห ปฏิเสธสุดๆ อุตส่าห์จะแกล้งพี่นิวสักกะหน่อย
พี่นิวมองผมกับพี่บิวสลับกันไปมา เหมือนล้วงเอาความจริงในใจ
“อืม เชื่อ งั้นพี่นั่งฝั่งไหนดี” เหะๆ เนียนนะเนี่ย จะนั่งฝั่งน้องตัวเองหรือฝั่งเพื่อนน้องชายตัวเองล่ะคร้าบ
“ฝั่งนี้ก็ได้คับ” พี่บิวพูดขึ้น...พี่นิวก็รักนวลสงวนตัวคับ เป็นผู้ใหญ่ ต้องรู้จักวางตัว ก็เลยไปนั่งข้างๆเขาเฉยเลย...ปล่อยให้น้องนั่งคนเดียว จำไว้นะ ทั้งคู่เลย แมร่ง
แล้วพวกเราก็นั่งกินๆคุยๆกันอย่างสนุกสนาน จริงๆ ต้องบอกว่า ไอ้เต้นั่งดูพี่นิวกับพี่บิวคุยกันมากกว่า เพราะไอ้เต้ได้แต่นั่งยิ้มๆ หัวเราะ มองอย่างขำๆ ไม่ค่อยมีบทพูดอะไรเลย นอกจากไม่มีโอกาสให้พูด บทสนทนายังไม่ค่อยจะเกี่ยวกับไอ้เต้เลยแม้แต่น้อย...สรุปวาเลนไทน์นี้ จะเหลือไอ้เต้คนเดียวใช่มั้ย เหอะๆ ก็ดีเห็นพี่มีความสุข ก็ดีแล้วคับ
“หึหึ”
“เป็นไรไอ้เต้ พิซซ่าติดคอหรอวะ” พี่นิวแซวผม
“ป่าวพี่ แต่มันรู้สึกเริ่มหวานๆน่ะ” ไอ้พี่สองคนนั้นก็ไม่ได้อายกันเลยนะคับ อย่างหนาทั้งคู่ เฮ้อ
“อืม รีบๆกินซะมึง จะสามทุ่มอยู่แล้ว” พี่นิวเร่งผมที่ยังกินไม่หมดอยู่คนเดียว เปลี่ยนเรื่องเลยนะคับท่านพี่
“ช่วยกินหน่อยดิ อิ่มอ่ะ” จริงๆคือมันกินไม่ค่อยลงมากกว่า ยิ่งมาเห็นภาพตรงหน้าที่เขากำลังทำความรู้จักกันยิ่งนึกถึงใครคนหนึ่ง ป่านนี้แล้ว ยังไม่มีวี่แววเลย เขาทำอะไรอยู่วะ ถึงผมจะไม่ใช่คนพิเศษของเขา ถึงจะไม่ใช่แฟน
แต่ส่งข้อความมาสุขสันต์วาเลนไทน์แบบคนอื่นๆ เขามั่งก็ยังดี
“อะไรวะ กินนิดเดียวถึงได้ตัวเล็กเนี่ย” ไอ้พี่บิว ซ้ำเติมอีก
“อ่ะๆมา กูช่วยกิน” แล้วพี่นิวก็ตักๆกินๆจนมันหมดไป
เฮ้อ...เซ็งอีกแล้วสิ ผมเดินเงียบๆ ตามหลังสองคนนั้นที่คุยกันสนุกสนาน มาที่แบงค์บาร์
ดนตรีไสวในคืนแห่งความรัก
แสงไฟแน่นหนักส่องผู้คนทักทาย
คนที่รักเรารอบตัวนั่งยืนอยู่มากมาย
คนที่เรารักกลับหาย...เดียวดายกลางสายลม
“ว่าไง” ผมออกมารับโทรศัพท์หน้าร้าน
“ถึงแล้วๆ นั่งไหน” ไอ้พี่เซนถาม ทำเหมือนกับว่านี่ไม่ใช่ร้านที่เคยมาประจำนะ
“เข้ามาก็เจอ”
“เออๆ”
“รอหน้าร้านนะ” ผมอยากมานั่งพักสักแป๊บ มันเหนื่อยยังไงไม่รู้สิคืนนี้
“ทายซิใครเอ่ย”
ไอ้พี่เซนแกล้งเอามือมาปิดตาผม ...โตเป็นวัวแล้วนะมึง เล่นไม่รู้จักโต แต่สองมือนั่นก็ทำให้ผมอดยิ้มไม่ได้
“ตะกวด” ผมตอบออกไป หากใครไม่รู้จัก มันก็คล้ายๆตัวเงินตัวทองนั่นล่ะคับ
“เฮ้ย ไม่ด่า`ตัวเงินตัวทอง`เลยล่ะ โห่” ไอ้พี่เซนปล่อยมือ แล้วทำหน้าอารมณ์บูด ฮ่าๆ มันก็น่ารักแบบนี้เสมอนะ
“เซน” ผมเรียกมันเบาๆ แต่พอให้ได้ยิน
“อะไร” มันคงรู้ว่าถ้าผมเรียกแบบนี้ คงมีอะไรจะบอก เลยหยุดยิ้ม แล้วนั่งลงเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม ที่อยู่หน้าร้าน
“มึง...เป็นคนสำคัญที่สุดของกู ... เสมอนะ”
ผมมองตามัน ด้วยความรู้สึกที่ดีมากๆต่อใครสักคน ไอ้พี่เซนมองผมอึ้งๆ แววตานั้นไม่บ่งบอกว่ารู้สึกเช่นไร
เราสองคนเงียบกันสักพัก
“งั้นก็ใส่สร้อยนั่นทุกวันนะ” พี่เซนพูดแล้วมองมาที่คอผม มันหมายถึงสร้อยที่มันซื้อให้ที่สะพานพุทธวันก่อน
“คับ” คำตอบของผม สั้นๆเรียบๆ
แล้วเราสองคนก็เข้าไปในร้าน มันก็พอรู้จักพวกพี่ๆเขามาบ้างแล้วเลยไม่ต้องแนะนำอะไรมาก
วันนี้มีพี่ต้อม พี่นิว พี่บิว พี่แซน แล้วก็ไอ้พี่เซน ส่วนที่เหลือที่ไม่มาเพราะว่าเค้าไม่โสดกันแล้วน่ะคับ อันนี้พวกชนะการประกวดรางวัลเมืองคานกันทั้งนั้น
ชนคร้าบ  เมาเว้ย  หมดแก้ว  ขอให้ได้ขอให้โดนนะคร้าบ หลายต่อหลายแก้วผ่านไป
“พี่แซน ไม่ดื่มหรอคับ” ไอ้พี่เซนหันไปถาม
“ไม่คับ”
“โห่ มาด้วยกันทั้งที มานั่งกินเป็ปซี่” ไอ้พี่บิวแซวต่อ คงเริ่มเมากันแล้วล่ะ จากรุ่นพี่รุ่นน้อง เริ่มเรียกเริ่มคุยเหมือนเพื่อนกันหมด ฮ่าๆ
ไมได้ตั้งใจจะปีนเกลียวนะค้าบ
“ปล่อยมันไปเถอะ ไอ้นี่มันแก่แล้ว” พี่นิวแซว ส่วนพี่ต้อม กำลังนั่งเหล่เด็กโต๊ะข้างๆ ไม่พูดไม่จากับใคร ฮ่าๆ
“มึงดูเซ็งๆนะ ตั้งแต่ที่ร้านพิซซ่าแล้ว” พี่นิวทักผม หลังจากคุยกันต่ออีกสักพัก
“อืม ก็ไม่สบายอ่ะ นอนน้อยมาหลายวัน”
“มึงอย่ามา”
โกหกไม่เนียนอีกแล้วสิ เฮ้ออออ แล้วจะให้ตอบว่าเป็นอะไรล่ะคับ ไม่มีนิยามอาการแบบนี้หรอก
“วันนี้จะเจอไอ้เกียร์อีกมั้ยเนี่ย” พี่ต้อมแซวขึ้นมา
“ติดใจหรอคับ” พี่บิวขัดคอ ฮ่าๆ
“บ้าสิ ก็เห็นเจอกันบ่อย พี่ต้องก็ถามเฉยๆ”
“นั่นไงมาแล้ว” พี่แซนพยักหน้าให้ดู ผมหันไปมอง เห็นพี่เกียร์กับเพื่อนๆเขา สะพายกีตาร์เข้ามา
ก็ไอ้มาร์คนั่นแหละ หึหึ ผมลุกไปเข้าห้องน้ำดีกว่า
“อ้าวมานี่ได้ไง” ไอ้พี่เกียร์เดินมาเข้าห้องน้ำตามผมพอดี
“ก็มากับพวกพี่ๆ”
“เหรอ”
“คับ”
ทำไมระยะห่างระหว่างเรามันไกลขนาดนี้ ผมรู้สึกแปลกๆ และไม่รู้จะคุยอะไรกับเขาเลย
“เมายังเนี่ย” พี่เกียร์ถาม
“ยังๆ ยังไม่หมดกลมแรกเลยนะ” เหอะๆ เห็นไอ้เต้ขี้เมาไรขนาดนั้น
“อืม ดีแล้ว” พี่เกียร์ตอบ น้ำเสียงนิ่งสนิท
ผมกลับมานั่งที่โต๊ะ พี่เค้าก็เดินมาทักทายพวกพี่ๆคนอื่นตามปกติ
“เดี๋ยววันนี้เกียร์จะร้องเพลงให้ฟังนะคับ” พี่เกียร์บอกพี่ๆในโต๊ะ แต่ละคนก็เชียร์กันใหญ่
“โห มึงกินไรผิดสำแดงมา” พี่นิวแซว
“ร้องกะให้ใครพิเศษป่าววะ” ไอ้พี่บิวแซวเพื่อนมันเอง ไอ้พี่เกียร์ก็หน้าแดงนิดๆ
คนอื่นก็เฮฮาไปด้วยมีแค่ผมที่เงียบ...และถ้าสังเกตุดีๆ ไอ้พี่เซนก็เงียบไปเหมือนกัน
“แล้วก็มาถึงเพลงสุดท้ายของค่ำคืนแห่งความรักนี้นะคับ เชิญนายเกียร์ มือกีตาร์คับ”
เสียงนักร้องนำพูดแล้วพี่เกียร์ก็เดินออกมาสลับตำแหน่งยืนอยู่ข้างหน้า
“ผมร้องเพลงให้เป็นของขวัญแล้วกันนะ Happy Valentine คับ” พี่เกียร์พูดสั้นๆ มองมาทางผม
…….ในคืนนี้มีดาวเป็นล้านดวงแต่ใจฉันมีเธอแค่เพียงดวงเดียว
สอดประสานสบตาเคียงข้างกัน อยากจะขอจูบดาวใต้เงาดวงจันทร์
อยู่ไหน บอกเธอที่มา ซบลงไออุ่นหัวใจ
และเธอ บอกเธอที่ไป ฝันคงสดใส
รักอยู่ไม่ไกล จากเธอ

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

kengee

ขอบคุนนะคับ ^^

orrick

ขอบคุนนะคับ ^^

pongsakron01

ขอบคุณครับ

manza555

สนุกมากๆเลย จะจบแล้ว ไม่อยากให้จบเลย T^T

imseng

ขอบคุณนะคับ

pkclub2146

ขอบคุณครับผม

peemakung

ขอบคุณครับ

2539

ขอบคุณครับ

x_man19

ขอบคุนนะคับ ^^

Klong

ขอบคุนครับ

kangaza

ขอบคุงมากมากคับ

1712

ขอบคุณครับ

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

waahk01234

ขอบคุณมากๆครับ

dung

ขอบคุณมากๆครับ

mario401

ขอบคุณมากมายครับ

harain15

ขอบคุณครับ