++ กูพี่มึงนะเว้ย ++ # 1

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
กูพี่มึงนะเว้ย...1
ใครโทรมากวนกูตอนนี้ว่ะ อารมณ์เสีย กำลังต่อราคาของกำลังจะได้เลย อ้าวไม่โชว์เบอร์ด้วยนะมึง
"hello"ของแรดนิดนึง ก็ต้อนนี้อยู่ ออสเตเรียนิ
"ไม่ต้องมาแรดไอ้กานต์ กูเอง เทพ"อ้าวเพื่อนกูเอง
"มีอะไรมึง โทรมาหากูถึงนี้ กด 008 รึป่าวถ้าจะทวงของฝากอ่ะ ไม่ต้องห่วง กูกำลังจะซื้อให้อยู่เลย"
"ป่าว กูแค่อยากรู้ว่ามึงจะกลับวันไหน"มันเข้าเรื่อง
"วันศุกร์นี้งาย ทำไมจะมารับกูเหรอ"
"ป่าว ศุกร์ กี่โมงว่ะ"
"ประมาน สี่โมงเย็น ทำไมว่ะ"ชักสงสัย
"ก็ศุกร์นี้ มีรับน้องต่างจังหวัด มึงจะไปป่าว"
"ที่ไหนว่ะ"
"ระยอง ถ้ามึงจะไปอ่ะ ก็ให้ไปพร้อมกับรุ่นน้องปี 1 มันจะมีรถตู้รอรับรุ่นน้องที่เลิกเย็นอยู่ ประมาน 10 คน มึงมาพร้อมน้องแล้วกัน"
"อ้าว แล้วมึงล่ะ"
"กู ก็ไปพร้อมคนอื่นๆงาย รถมันออก 9 โมงเช้า มึงกลับมาไม่ทันเหรอ มึงมาพร้อมพวกน้องที่เลิกเย็นแล้วกัน จะได้คุมน้องด้วย"
"จะดีแหรอว่ะ แล้วมีน้องปีสองมาด้วยมั้ยว่ะ หรือว่าเพื่อนเราอ่า"
"ตอนแรกก็จะมี แต่ตอนนี้ไม่แล้ว"อะไรของมันว่ะ
"ยังงัยว่ะ งง"
"ก็มีมึงคุมแล้วงัย คนอื่นก็จะได้มาช่วยกันเตรียมค่าย"
"ได้งัยว่ะ กูไม่ร้จักใครเลยนะเว้ย"
"เอาน่า อย่าเรื่องมาก รถออก 6 โมงเย็น คงมาทันนะมึง กูจะบอกพี่สม(คนขับรถตู้คณะ)ให้รอมึงนะเว้ย"
พูดเสร็จมัน ก็วางสายจากไอ้พัดไป ผมก็ตั้งหน้าตั้งตาหาซื้อของฝากกลับเมืองไทยต่อใน paddy market
ผมชื่อกานต์ครับ เป็นนักศึกษาชั้นปีที่สาม มหาวิทยาลัยชื่อดัง คณะ อืม อย่ารู้เลย ครอบครัวเหรอ ผมมีแต่แม่ครับ แม่เลี้ยงผมมาตั้งแต่เด็ก พ่อเหรอ ผมจำหน้าไม่ได้ด้วยซ้ำ แม่เล่าให้ฟังว่า พ่อผมเสียไปตั้งแต่ผมจำความไม่ได้
แต่ไม่ต้องเศร้าไปนะครับ แม่ผมอ่าเค้าหาพ่อให้ผมได้แล้ว แถมเป็นคนออสเตเรียอีกตั้งหาก ก็เนี้ยแหละครับสาเหตุที่ผมมาออสฯ
ทุกครั้งที่ปิดเทอมเนี้ย ผมก็ต้องมาอยู่ที่นี้แหละครับมาอยู่ที่ Sydney พอแม่ผมแต่งงานใหม่กับDad (ผมเรียกเค้าว่า dad นะครับ ส่วนแม่ก็เรียกแม่นั้นแหละ
แม่ก็ย้ายมาอยู่ Sydney เลยครับ ตอนแรกผมก็จะตามมาอยู่ด้วยแล้วแหละ แต่ไม่อยากออกจากรร.กลางคัน พอจบม.6 กะว่าจะไปเรียน มหาวิทยาลัยที่ออสฯ แต่เสือกเอนท์ติดที่เมืองไทย ก็เลย เลยตามเลยครับ แม่เค้าก็ไม่ว่าอะไร แค่บอกว่า ทุกครั้งที่ปิดเทอมให้ไปอยู่กับเค้าที่ออสฯ เข้าเรื่องต่อนะครับ
พอเครื่องบินมาแตะสนามบินดอนเมือง (ก็ตอนนั้นมันสนามบินดอนเมืองอ่าครับ อายว่ะ) ประมานสี่โมงครึ่ง มีเวลาอีกแค่ชั่วโมงกว่าๆ รถจะออก ถ้ากลับไปบ้านก่อนแล้วกลับไปมหาฯลัยไม่ทันแน่ๆ เอางัยดีว่ะ ถ้าไปมหาฯลัยตอนนี้ กระเป็าก็เยอะเกิ้น คิดไปคิดมา ก็ไปค่ายรับน้องไม่ได้ไปเดินป่านี้หว่า กระเป๋าก็ไม่ได้แบก ไปมันทั้งอย่างงี้แหละ กว่าจะไปถึงมหาฯลัยได้ แมร่งแทบตาย รถจะติดไปถึงดาวอังคารเลยรึงัยว่ะ มาถึงคณะก็เกือบๆ หกโมงแล้ว เห็นน้องๆตั้งกลุ่มกันอยู่ใต้คณะ ก็เลยเดินตรงเข้าไป
"เห่ย มึงจะไปไหนว่ะ หอบมาเยอะขนาดนั้น"ใครแซวกูว่ะ
"ไปกับมึงนั้นแหละ พูดมาก ไปขึ้นรถได้แล้ว"ว่าแล้วผมก็เลยไล่พวกมันขึ้นรถกัน
นับไปนับมาได้ 11 คนถ้วน
"อ้าว พี่สม ไปได้เลยครับ"แล้วรถก็เคลื่อนออกไป แล้วไอ้กานต์จะทำอะไรล่ะครับ หลับสิครับ หลับไปได้สักพัก ก็ไก้ยินเสียงไอ้พวกน้องๆ แนะนำตัวกัน ก็นะ รู้จักกันไว้อะดีแล้ว
"เห่ย ไอ้คนที่นั้งข้างหน้าอ่ะ จะไม่แนะนำตัวหน่อยหรอว่ะ"เสียงปริศนาเสียงเดิม
"ไม่"ผมตอบไปสั้นๆ
"โหย แม่งหยิ่งว่ะ อย่าไปคบแมร่งเลย"อีกเสียงเสริม
"น้องกานต์ ไม่บอกน้องไปล่ะครับ ว่าเราอ่ะเป็นรุ่นพี่"พี่สมถามผม
"ไม่หรอกพี่ อย่างงี้อ่ะดีแล้ว ผมอยากเห็นหน้าพวกมันตอนมันรู้ว่าผมเป็นใคร"ว่าแล้วผมก็คิดแผน แก้เผ็ดพวกเด็กเห่อหมอย
ผมหลับตาลงไปได้สักพัก ก็เหมือนมีคนมาสะกิด
"เธอๆ"เสียงน้องผู้หญิงคนนึง
"อืม ว่างัย"ผมงัยเงียตอบรับ
"เธอ เราเมารถน่ะ ขอนั่งข้างหน้าคนขับได้มั้ย"น้องเค้าเมารถนะครับ
"ได้สิ ได้ พี่สน จอดรถทีครับ"แล้วผมก็เปลี่ยนที่นั่งกับน้องผู้หญิงคนนั้น
โดยที่ผมไม่ได้สนใจคนที่นั่งอยู่ข้างๆ พอแลกที่เสร็จก็เอา ipod เสียบเข้าหูแล้วก็จะเข้าโหมดจำศิลต่อ ฟังเพลงไปได้สักพัก ไอ้คนที่นั่งข้างๆมันก็ดึง หูฟังผมออก
"เห่ย อะไรของมึงว่ะ"ผมโวยวาย
"นี่มึงจะไม่คบใครเลยรึงัยว่ะ"มันพูด
"นี่แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณมิทราบครับ"ผมชักหงุดหงิด แต่ผมก็ต้องชะงักครับ
เพราะว่า...มันหล่อครับ แหะๆ
"เกี่ยวดิว่ะ รุ่นเดียวกัน ทำไมว่ะ แล้วมึงมามองหน้ากุทำไมว่ะ"ก็มึงหล่อ
"เอาน่า ถึงค่ายมึงก็รู้จักกูเอง ตอนนี้กูขอนอนก่อน เมื่อคืนนอนน้อยเว้ย เอาคืนมา หูฟังกู"มันไม่ยื่นให้ครับ
"ถ้ามึงอยากเอาคืน ก็บอกชื่อมึงมาก่อน"อะไรของมึงเนี้ยไอ้น้องหล่อ อยากจะรู้ชื่อกูขนาดนั้น
"กู ชื่อ กานต์"เลยตามเลยครับ
"เออ กูชื่อเต้ย ก็แค่เนี้ย อ่ะ เอาคืนไป"แล้วมันก็ยื่น หูฟังคืนผม
อะไรของมันว่ะ บทจะง่ายก็ง่าย....................อย่างอื่นขอให้ง่ายด้วยล่ะกัน
กูพี่มึงนะเว้ย...2
หลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ แต่รู้อีกทีก็มีรุ่นน้องปีสองมาปลุก
"พี่กานต์ ตื่นๆ"
ตื่นมาก็ต้องตกใจครับ เพราะว่าไอ้พวกน้องๆปีหนึ่งมันหายหัวไปหมดแล้ว ไม่มีใครปลุกกูเลย
"พี่กานต์ พี่เทพรอพี่อยู่ที่ห้องสัมมนาอ่าครับ ม่ะผมพาไป"ว่าแล้วไอ้น้องปีสองคนนั้นก็มาผมพร้อมกับช่วยผมแบกกระเป๋า
ผมด้วย มันก็มองหน้าผมแปลกๆครับ ตอนมันเห็นผมหอบเอากระเป๋ามาทำไมเยอะแยะ แต่มันก็ไม่พูดอะไร
พอเจอกับไอ้เทพก็คุยกับมันสักพัก แล้วก็ทักเพื่อนๆน้องๆ ไอ้เทพก็พาผมไปห้องพัก เพื่อที่จะอาบน้ำแล้วค่อยออกไปร่วมกิจกรรมตอนกลางคืน อาบน้ำอาบท่าเสร็จก็รีบเดินตรงไปหาไอ้เทพที่ห้องสมัมนาครับ
"ไอ้เทพ"ผมตะโกนลั่น ห้องสัมมนา
"มึงจะแหกปากทำไมว่ะ"พูดเสร้จมันก็รีบเดินเข้ามาหาผม
"เทพ กูหิว"
"ไอ้ห่า กูก็นึกว่าอะไร สัด กูเตรียมไว้ให้แล้ว ไปๆๆ กูพาไป"แล้วมันก็พาผมไปห้องอาหารของที่พัก
มาถึงผมก็ตั้งหน้าตั้งตากินอย่างเดียวครับ ไอ้เทพก็ขอตัวไปห้องสมัมนาก่อนเพราะว่าจะมีพิธีเปิดค่ายอย่างเป็นทางการ(ตอนสี่ทุ่ม เชื่อมันเลย มึงจะเปิดทำไมตอนกลางคืนว่ะ) ผมนั่งกินข้าวที่ไอ้เทพเก็บ ไว้ไม่นานเท่าไหร่ ไอ้พวกน้องๆที่มาพร้อมผมก็มาครับ คงมากินข้าวกันนั้นแหละ
"เห่ย มึงอ่ะ"มึงเรียกใครว่ะ
"มึงนั้นแหละไอ้กานต์"ไอ้เต้ยครับ
ผมเงียบไม่ตอบ
"ทำไมมึงมาที่นี้ก่อนพวกกูว่ะ มึงมีอภิสิทธิ์อะไรว่ะ"มันพูดต่อ
"อ้าวไอ้`ตัวเงินตัวทอง`นิ กูถามไม่ตอบอีกล่ะ เดี๋ยวมึงก็เจอตีนกูเหรอ"อ้าวไอ้นี้ เกินไปแล้วมึง
"มึงจะเกินไปแล้วนะ ไอ้เต้ย"ผมเริ่มมีน้ำโหครับ
"มึงจะทำไมกู ตัวแค่เนี้ย ไอ้อ่อน"
แต่มือผมเร็วกว่าปากครับ ต่อยเข้าไปที่ปากมันเต็ม หน้ามันหันไปตามแรงมือผม พวกน้องๆคนอื่นที่มากับมันก็ตกใจครับ
ไอ้เต้ยเอามือลูบที่ปากมัน สักพักเลือดก็ใหลออกมาจากริมฝีปากมัน มันทำท่าจะสวนผมคืนครับ
"เห่ย ไอ้เต้ยมึงจะทำอะไร"เสียงไอ้เทพ ตะโกนมาครับ
"ก็จะต่อยปากไอ้`ตัวเงินตัวทอง`เนี้ย อ่ะสิพี่เทพ มันต่อยปากผม"มันตอบไอ้เทพ
"มึงว่างัยนะ ไอ้กานต์ มึงต่อยน้องหรอว่ะ"
"ใช่"
"มึงไปต่อยน้องทำไมว่ะ"
"มึงก็ลอง ถามน้องมึงดูดีๆแล้วกัน กวนตีนกูตั้งแต่ขึ้นรถมาแล้ว"พูดเสร็จผมก็จะเดินหนีพวกมัน
"เห่ย มึงต่อยกูแล้วจะชิ่งเหรอว่ะ"ไอ้เต้ยตะโกนมา
"ไอ้เต้ย มึงขอโทษพี่เค้าซะ"ไอ้เทพพูดใส่ไอ้เต้ย
ดูมันเองก็งงไม่น้อย
"หมายความว่างัยพี่เทพ มันต่อยผม ทำไมผมต้องขอโทษมันด้วย"
"นี่ มึงพอได้แล้ว เต้ย นั้นกานต์ เพื่อนกู เรียนอยู่ปีสาม มึงไปปียเกลียว เพราะฉะนั้น มึงขอโทษเด๋ยวนี้"ตอนนี้หน้าไอ้เต้ย ซีดยังกะกระดาษ
"พี่ปีสาม"น้องๆคนอื่นๆพูดพร้อมกัน
"ใช่ กูอยู่ปีสาม รุ่นพี่พวกมึง"พูดเสร้จผมก็เดินหนีออกมา.....
หลังจากที่ต่อยไอ้เต้ยไปเรียบร้อยผมก็เดินมานั่งคนเดียวที่ริมชายหาด สักพักโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น ผมมองชื่อคนที่โทรเข้า ทำให้ผมต้องใจหวิวคิดถึงเรื่องเก่าๆขึ้นมาอีกที
"กานต์ เราเลิกกันเถอะ"นพพูดก่อนจะเดินจากผมไปพร้อมกับผู้ชายอีกคน ใช่ครับ นพแฟนเก่าผม ผมเลิกกับนพได้สามเดือนกว่า
ก่อนผมไปหาแม่ที่ Sydney แล้วนี้โทรมาอีกทำไม ในเมื่อทุกอย่างมันจบไปแล้ว
เสียงโทรศัพท์ดับไปอีกครั้ง ผมได้แต่มองออกไปในทะเลที่เงียบงัน ไม่มีแม้แต่เสียงคลื่น หรือว่าสายลมที่มากระทบหน้าผม
ภาพทุกอย่างมันเวียนกลับมาอีกครั้ง ภาพที่ผมถูกทิ้งไว้คนเดียว แล้วเค้าเดินไปกับอีกคน ไม่มีแม้แต่คนจะเช็ดน้ำตาผมด้วยซ้ำ
และตอนนั้นแหละ ที่ผมเข้าใจว่า ในเมื่อไม่มีใครพร้อมที่จะอยู่กับเรา และเช็ดน้ำตาให้เรา เราจะไปรอเค้าทำไม ก็เช็ดให้ตัวเองสิ จะไปง้อใคร เกิดมาคนเดียว ... เจ็บคนเดียว ... ตายคนเดียว.... ทำไมจะอยู่คนเดียวไม่ได้...นั้นคือสิงที่ผมคิดตลอดเวลาที่ทำใจให้ลืมนพ
โทรศัพท์ผมดังขึ้นอีกครั้ง ทำให้ผมหลุดออกจากห้วงความคิด เป็นนพนั้นแหละที่โทรมา
จะรับหรือไม่รับ แต่เหมือนกายเร็วกว่าความคิด ผมกดรับเรียบร้อยแล้ว
"กานต์ครับ"ผมรับสาย
"ไม่เคยเปลี่ยน คำพูดเวลารับสายเลยนะ"นพพูดขึ้น
"มีอะไร"
"ทำไมพูดเย็นชาแบบนั้นล่ะ ทำยังกับเราไม่เคยเป็นอะไรกัน"
"ต้องการอะไรพูดมาเลย"
"กลับมารักกันอีกได้มั้ย"
"ง่ายไปมั้ยนพ จะให้เรากลับไปรักนานอีกครั้งน่ะเหรอ มันไม่ง่ายไปเหรอ จำสิ่งที่นายทำกับเราไม่ได้เหรอ"
"เอาน่าเรื่องมันแล้วไปแล้ว ให้มันจบไปนะ เราเริ่มกันใหม่ได้มั้ย"
"ไม่ แล้วก็ไม่ต้องโทรมาอีก"
"นพรู้ว่า กานต์ยังรักนพอยู่นะไม่งั้นไม่รับสายนพหรอก"
"เราไม่ได้รักนายแล้ว..."แต่ก่อนที่ผมจะพูดอะไรต่อ ก็มีคนมาแย่งโทรศัพท์ผมไปจากมือ
"เห่ย..มึงทำอะไรไอ้เต้ย"ไอ้สัดเต้ยครับ ไอ้รุ่นน้องนรก
"มึงอย่า โทรมาหาแฟนกูอีก"ไอ้เต้ยพูดใส่เข้าไปในโทรศัพท์ แล้วมันก็กดวางสายแล้วปิดเครื่องไป แล้วมันก็ยื่นโทรศัพท์คืนให้ผม
"มึงเป็นเกย์สินะ"พูดเสร็จมันก็เดินเข้าไปในรีสอท
หัวใจผมหลุดลงไปที่พื้น ทุกอย่างตอนนี้มันว่างเปล่าไปหมด ผมทรุดลงไปกับพื้น เรื่องที่ผมเป็นเกย์ไม่มีใครรู้มาก่อน
ก่อนที่ผมจะคบกับนพได้ ผมก็พิสูจณ์นานอยู่เหมือนกันว่ามันมาชอบผมจริงๆ หรือว่า อยากรู้ว่าผมเป็นเกย์รึป่าว
แต่ตอนนี้ มีคนรู้เพิ่มอีกคนนึง แถมคนนั้นยังเป็นคนที่ผมไปต่อยหน้ามันอีก...มัน .. มันจะเอาไปบอกใครมั้ยน่ะ...ผมชักกังวลแล้วสิ
เอายังงัย ตอนนี้คิดไม่ออก เท่าที่รู้ตอนนี้คือต้องคุยกับไอ้เต้ยให้รู้เรื่อง คิดได้ยังงั้น ผมลุกขึ้น เดินตามมัน แต่ช้าไปครับ ตอนนี้มันเข้าไปในห้องสัมมนาของรีสอทแล้ว แล้วตอนนี้ อาจารย์ แล้วก็ทุกคนก็นั่งอยู่ข้างใน แล้วด้วย พิธีเปิดอย่างเป็นทางการกำลังจะเริ่มขึ้น
"กานต์ มึงมานั่งนี้"ไอ้เทพ กวักมือเรียกผม ให้ไปนั่งข้างๆมัน ก่อนที่ผมจะพูดอะไร ไอ้เทพก็พูดขึ้นมา
"กานต์ มึงไปต่อยน้องเค้าก็ไม่ถูกนะเว้ย มึงเป็นพี่นะเว้ย"ไอ้เทพเริ่ม
"......"ผมไม่พูดอะไร
"กูรู้จักนิสัยมึงดีไอ้กานต์ กูรู้ว่าไอ้เต้ยมันก็ปากหมาไปหน่อย แต่ยังงัย มันก็เป็นลูกพี่ลูกน้องกู อย่าไปถือสามันนะถือว่ากูขอนะกานต์"ห่ะ ลูกพี่ลูกน้องมึงเหรอ
"ลูกพี่ลูกน้อง?"
"ใช่ มันเป็นลูกอากู ถือว่ากูขอนะ"พูดเสร็จมันก็เอามือมาตบบ่าผม
"กูไปทำหน้าที่กูก่อนนะ"มันเป็นพิธีกรน่ะครับ

maxza12

พี่กับน้อง  น่ารักครับ

chaiyooth2537

ชอบชอบชอบอยากอ่าน

dream1995

ชอบชอบชอบอยากอ่าน

aekjoe

อ่านด้วยคนนะคร้าบ

aoon

ขอบคุณนะครับ

aoon

ขอบคุณนะครับ

crabby

ขอบคุณครับ

arzugima

ขอบคุณครับผม

loessakkk

ขอบคุนครับ

Medmayom

ขอบคุณครับ อ่านสนุกดีครับ

noomtnoi

ขอบคุณครับ

ืnneess

ขอบคุนนะคับ

malivb

ขอบคุณครับ

tamia

ขอบคุณครับ

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

angelrock

ขอบคุณครับ

mmmnn

ขอบคุณคร๊าบบบบ

สีฝุ่น

ขอบคุนนะครับ

imseng

ขอบคุณมากๆๆ นะคับผม