++ กูพี่มึงนะเว้ย ++ # 3

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
"โทษทีพี่"เสียงมันห้วนกระชาก กระชากยังงัยไม่รู้ เหมือนไม่สำนึกผิดยังงัยไม่รู้ แต่ผมรู้ว่าเนี้ยคงไม่ใช่เหตุบังเอิญหรอกผมว่ามันจงใจ แตะบอลมาใส่ผม มันเริ่มเอาคืนแล้ว....แล้วเรื่องเมื่อกลางวันที่ผมคิดว่ามันเป็นห่วงผม...เลิกคิดไปได้เลยมันคงกลัวว่าผมจะหิวตายก่อนที่มันจะได้แก้แค้นผม
กิจกรรมตอนกลางคืนเป็นพิธีบายศรีสู่ขวัญน้องปี 1 มันก็จะมีการผูกข้อมือน้องๆแล้วก็อวยพร ผมเองมีรุ่นน้องมาขอให้ผูกข้อมือเยอะมาก ก็เลยไม่ค่อยได้ถ่ายรูปเท่าไหร่ แหมก็คนมัน hot  นิครับ ทำงัยได้ พิธีผูกข้อมือก็ผ่านไป ต่อไปก็ถึงเวลาเข้านอน
ผมก็ต้องไปนอนเหมือนกัน เหนื่อยมากแล้ว แต่ก่อนที่ผมจะถึงห้องพักผมก็ต้องผ่านห้องพักน้องๆปีหนึ่งก่อน ผมก็เห็นน้องปีหนึ่งกลุ่มนึงนั่งคุยกันอยู่ แล้วก็มองมาทางผม เหมือนว่าจะเรียกแต่ก็ไม่กล้า ก่อนที่ผมจะเดินเลยกลุ่นน้องเค้าไปก็มีน้องผู้หญิงคนนึงเรียกผม
"พี่กานต์ค่ะ"
"หือ มีอะไร"
"เออ คือ พวกหนูอยากจะขอโทษพี่อ่ะค่ะ"
"เรื่องอะไรหรอ"ผมงงครับ
"ก็เรื่องที่พวกผมไม่รู้ว่า พี่เป็นรุ่นพี่ปีสามอ่ะครับ ตอนที่นั่งรถมาด้วยกัน"อ้อ เข้าใจแล้ว
"เห่ย ไม่เป็นไรหรอก พี่เองก็ผิด อย่าคิดมา"
"พี่ไม่โกรธพวกหนูเหรอค่ะ"
"ไม่หรอก เอาน่า สบายใจได้ แล้วนี้ รีบเข้านอนได้แล้ว เด๋ยวพรุ่งนี้ต้องทำกิจกรรมอีก"
"ค่ะ/ครับ"พวกน้องขานรับ
ผมพยายามมองหาไอ้เต้ยในกลุ่มน้องๆ แต่ก็ไม่เห็นมันแหะ แล้วจะไปมองหามันทำไม พอผมหลุดมาจากกลุ่มพวกน้องๆได้ ก็เจอกับ
ไอ้ตัวปัญหาครับ
"งัย ไอ้กานต์"มันทัก
"นี่กูพี่มึงนะ เต้ย"
"แล้วทำไม จะเรียกแบบนี้ มีปัญหามั้ย"เหนื่อยใจ ไม่อยากจะต่อปากต่อคำกับมัน
"ต้องการอะไร รีบพูดมาเลย ง่วงจะไปนอน"
"ทำไมรีบร้อนจังล่ะ ไปเดินเล่นที่ที่หาดกับกูก่อนดิ อ่ะๆ อย่าปฎิเสธน้า กูบอกแล้วใช่มั้ยว่า ให้ทำตามทุกอย่างที่กูสั่ง"ผมจะทำอะไรได้ล่ะครับ ก็ต้องไปเดินเล่นที่หาดกับมัน
มกับเต้ยเดินไปได้สักพัก ก็นั่งลงบนโขดหินริมหาด
"อากาศดีเนอะ"
"อืม"ผมตอบเซ็งๆ
"ทำไม อยู่กับกูแล้วมันไม่ สุขใจ เท่ากับการได้ไปกอดเล่นกับผู้ชายเหมือนเมื่อตอนเย็นสินะ"
"มึงพูดดีๆนะเต้ย พวกนั้นมันเพื่อนกูนะ อีกอย่างหนึ่งในนั้นก็ไอ้เทพนะ"
"จะยังงัยก็ช่าง กูเห็นมึงยิ้มแย้ม ร่าเริง กว่านี้"
"ก็เพราะมึงงัย มึงจะเอายังงัยมึงพูดมาเลยดีกว่า เต้ย เรื่องมันจะได้จบๆ"ผมหมดปัญญาครับ อยากให้มันจบๆไปซะที
"ก็กูบอกแล้วงัย ให้ทำตามที่กูต้องการ แล้วทุกอย่างจะดีเอง"แต่ก่อนที่ผมจะพูดอะไรต่อ โทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น เบอร์แล้วก็ชื่อที่โชว์
นพนั้นเอง ครับใช่แล้วครับ นพนั้นแหละ
"ใครว่ะนพ แล้วทำไมมึงไม่รับซะทีว่ะ"
"รับให้หน่อยสิ บอกว่ากูไม่อยู่"ถึงผมยังจะรักนพอยู่ก็จริง แต่ผมก็ยังไม่อยากจะกลับไปโง่เหมือนเดิม
"ทำไมว่ะ หรือว่า อ้อ กูจำได้ล่ะ แฟนเก่ามึงสินะ"มันพูดจบก็ เอาโทรศัพท์ผมไปรับ
"นั้นใครน่ะ"ไอ้เต้ยพูด
"กานต์ หลับอยู่ มึงมีอะไร"
"ไม่ได้หรอก แฟนกูหลับอยู่ แล้วกูบอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าโทรมากวนแฟนกูอีก โทรมาอีกมึงตายแน่" พูดจบมันก็วางสายแล้วก็ปิดเครื่องไป
"ทำไม พูดอย่างนั้นว่ะ"
"อะไร"มันงง
"ก็ที่บอกว่า กูเป็นแฟนมึง"
"กูก็แค่ ตัดปัญหาให้มึงงัย ไม่ชอบเหรอ"
"ไม่ ทำแบบนี้ นพมันจะเข้าใจกูผิด"
"แล้วมึงจะแคร์ทำไม หรือว่ายังรักมันอยู่ กูขอสั่งห้ามมึงตั้งแต่ตอนนี้เลยนะ ว่าอย่าคุยกับมันอีก ไม่อย่างนั้น เรื่องนี้พี่เทพแล้วก็คนอื่นๆในคณะรู้แน่"
".............."ผมจะทำยังงัยดี
"รับปากมาสิ"มันตะคอกใส่หน้าผม
"อืม กูรับปาก"กูจะทำอะไรได้
"มือถือเนี้ย กูจะเก็บไว้ก่อน กลับกรุงเทพแล้วกูจะคืนให้"
"มันจะเกินไปนะเว้ย"
"ไม่เกินไปหรอก หรือว่ามึงมีปัญหา"
ตอนนั้นผม แค้นก็แค้น กลัวก็กลัว ผมสับสนไปหมด ก็ได้แต่รับปากมันไปให้มันพ้นๆไป
"อ่ะ"มันยื่นสายสินให้ผม
"อะไร"
"สายสินงัย"
"เอามาทำไม"
"ผูกข้อมือให้หน่อย"ผมล่ะงงกับมันจริงๆเลย
"มึงไม่เคยเห็นกูเป็นพี่แล้วจะให้กูอวยพรให้มึงยังงัยว่ะ"
"เอาน่า ก็ทำเหมือนคนอื่นๆ"มันพูดแบบเขินๆ
ตอนมึงเขินก็น่ารักดีหรอก แต่ทำไมชอบกวนตีนจังว่ะ
"มองหน้ากูทำไม รีบผูกดิ"
"เออ"
ผมรับสายสินมาแล้วก็จะผูกให้มัน
"ไม่เอาข้างนี้ ผูกให้กูข้างซ้าย"
"เออ"แล้วผมก็ผูกข้อมือให้มันพร้อมกับพูดไปว่า
"เต้ย กูขอให้มึงเรียนจบตามเกณฑ์ คะแนนดีๆ เกรดดีๆ แล้วก็ กูขอโทษที่กูต่อยปากมึง กูผิดเอง กูใจร้อนไปเอง"พอผมพูดจบ
ไอ้เต้ยชักมือกลับไปช้าๆ แล้วไม่พูดอะไรออกมาสักคำ ทุกอย่างตอนนั้นเงียบ
ตอนนี้ไอ้เต้ยเหมือนคิดอะไรสักอย่างอยู่ แต่หลังจากที่ผมได้พูดคำขอโทษไป คำๆนั้นมันทำให้ผมรู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก
"เต้ย กลับไปนอนป่ะ กูง่วง"มันก้ว่างายครับ
แต่มันก็ยังไม่พูดอะไรอยู่ดี
พอถึงห้องพัก ต่างคนก้ต่างเดินเข้าห้องตัวเอง คืนนั้นผมหลับคาที่เลยครับ สงสัยคงเพราะเหนื่อย
กูพี่มึงนะเว้ย...4
เช้าวันต่อมา ทุกอย่างก็ดำเนินไปอย่างที่มันควรจะเป็น กิจกรรมของค่ายครั้งนี้ก็เป็นอันสิ้นสุด แผนทุกอย่างที่ผมคิดจะแก้เผ็ดไอ้เต้ยก็ไม่ได้เอามาใช้ ใครจะกล้าล่ะ ก็เล่นขู่กูไว้ขนาดนั้น ทุกคนเก็บของขึ้นรถ
"อ้าว ใครมารถคันไหนก็ขึ้นรถคันนั้นนะ"เสียงไอ้ปามประธานค่ายตะโกนบอกทุกคน
"เทพ นี้กุต้องนั่งรถตู้กลับกับพวกน้องปีหนึ่งหรอว่ะ"ผมสงสัย
"เออ มั้ง ก็ไอ้ปามมันตะโกนบอกทุกคนขนาดนั้น"
"กูกลับกับมึงไม่ได้เหรอว่ะ กูไม่อยากไปกะพวกน้อง"ผมเริ่มงอแง
"เห่ย อย่าเรื่องมากน่า"
"ไม่เอา ไม่เอา ไม่เอา อ่าเทพ ขอกูนั่งไปรถคันเดียวกะมึงนะ รถคันก็ใหญ่อ่า ที่เหลืออยู่แล้ว"
"ไม่จิงอ่า ตอนมาเค้านั่งเบียบกันแทบตาย ถ้าไปกับกูมีหวังมึงต้องนั่งทางเดิน"
"กูนั่งทางเดินก็ได้อ่า มึงไปบอกไอ้ปามให้หน่อยสิ"แต่ก่อนที่ไอ้เทพจะพูดอะไรต่อ ไอ้ตัวเวรก็เดินเข้ามาครับ
"กานต์ ไปเร็ว เค้ารอมึงคนเดียว"ไอ้เต้ยครับ
"นี้ ไอ้เต้ย มึงไปเรียนกานต์แบบนั้นได้งัย มันพี่มึงนะเว้ย"ไอ้เทพดุน้องมัน
"อ้อ ลืมตัว โทษทีพี่เทพ"ทำไมมึงไม่ขอโทษกูว่ะ ไปขอโทษเทพมันทำไม
"ป่ะ พี่กานต์ ขึ้นรถ"พูดเสร็จมันก็ลากกระเป๋าผมไปเลย
"ไปๆ น้องมาตามแล้ว"แล้วไอ้เทพก็เดินขึ้นรถมันไป ผมจะทำงัยได้ล่ะ ก็ต้องเดินตามไอ้เต้ยขึ้นรถตู้พี่สมไป
"ทำไม พี่กานต์เอาของมาเยอะจังล่ะค่ะ"น้องผู้หญิงคนนึงถามผมขณะอยู่บนรถ
"อ้อ พอดีพี่เพิ่งกลับมาจาก ออสฯอ่าครับ แล้วยังไม่ได้กลับบ้านก็มานี้ซะก่อน"ผมตอบน้องเค้าไป
"อ้าว น้องกานต์ ไปออสฯมาอีกแล้วเหรอครับ"พี่สมถามผม
"ครับพี่ อ้อ พี่สมครีมรกแกะ ผมซื้อมาฝากพี่ภา (เมียพี่สมเค้า)ด้วยนะครับ"
"อ้อ ไม่เห็นต้องลำบากเลยนิครับ"พี่สมเกรงใจ
"ไม่ลำบากเลยครับ ไม่ต้องเกรงใจนะครับ"
"งั้นขอบคุณนะครับ น้องกานต์"ผมกับพี่สม สนิทกันพอสมควรครับ เพราะว่าเวลาทำกิจกรรมนอกสถานที่พี่แกก็คอยขับรถตู้ให้ตลอด
"แล้วนี้พี่กานต์ไปเที่ยวเหรอค่ะ"น้องอีกคนถาม
"ป่าวครับ ไปหาแม่อ่า พอดีแม่พี่อยู่ที่นู้น"แล้วผมกับน้องๆก็คุยกันเรื่องสัพเพเหระ เรื่องผมบ้างเรื่องของน้องๆเค้าบ้าง
แต่ผมไม่เข้าใจว่าทำไมไอ้เต้ยไม่พูดอะไรเลยสักคำ ผมก็นั่งติดมันนะครับ เห็นแต่ผมนั่งมองออกไปนอกหน้าต่างตลอด
ก่อนกลับพี่สมก็พาแวะที่ซื้อขอฝากครับ แต่พวกไอ้เทพที่มารถบัสไม่ได้แวะครับ เพราะว่าไอ้ปามไม่ให้แวะ สมน้ำหน้าพวกมึง แต่ผมมากะพี่สม ไอ้ปามไม่อยู่ ไม่มีใครมาห้าม สบายกู
"กานต์"ไอ้เต้ยเรียก ขณะผมลงจากรถจะไปหาซื้อของฝากกลับบ้าน ที่จริงผมก็ไม่รู้จะซื้อไปฝากใคร ในเมื่อผมอยู่คนเดียว
ญาติคนอื่นๆก็อยู่ต่างจังหวัดกันหมด ซื้อฝากตัวเองล่ะกันเว้ย
"หือ"
"ไปซื้อของฝากเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ"มันพูดเรียบๆ
"ไม่ไปกับเพื่อนๆมึงล่ะ"ผมไม่ได้ประชดอะไรมันเลยนะครับ แค่ถามไปอย่างนั้นเอง แต่มันสิ
"ทำไม กูจะไปกับมึงไม่ได้รึงัย ทำไม่ต้องทำท่ารังเกียจกูด้วย"ดูมัน ไปกันใหญ่แล้ว
"เห่ย ป่าว กูแค่สงสัย อย่ามางอนนา"ไม่รู้อะไรดลใจทำให้ผมพูดไปอย่างนั้น
"ใครงอนมึง มึงอย่าลืมนะว่า.."
"ว่ามึงต้องทำตามที่กูสั่ง"มันพูดสวนผมมา
"ทำไมอีกล่ะ"
"ก็ป่าว มันหนัก เอามากูช่วย"
"ไม่ต้อง"อ้าวไอ้นี้ งั้นมึงถือให้มันตลอดนะมึง
ซื้อของเสร็จก็เราก็ตรงกลับกรุงเทพกันทันที เพราะว่าเราต้องกลับให้ถึงมหาฯลัยก่อนห้าโมงเย็น
"พี่กานต์ หยิบน้ำให้หน่อย"ไอ้เต้ยเรียกกูพี่ไม่เชื่อหูตัวเอง
"อ่า เอาไป"ผมส่งน้ำให้มัน
แต่ตอนที่มันรับน้ำจากมือผม ผมสังเกตุเห็นมือมัน มีรอยแดงเป็นรอยเยอะมากสงสัยเป็นรอยถุง
"เจ็บป่าว" มันทำหน้างง
"มืออ่า เจ็บมั้ย"มันมองที่มือมันแล้วก็มองหน้าผมงง
"ก็เนี้ย"ผมเอานิ้วจิ้มไปที่รอยแดงที่มือมัน

crabby

ขอบคุณครับ

maxza12

สนุกดีครับ  ^^ อ่านต่อๆๆ

arzugima

ขอบคุณครับผม

loessakkk

ขอบใจมากครับ

ืnneess

ขอบคุนนะคับ

malivb

tamia

ขอบคุณครับ

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

ข้าวโอต

ขอบคุณครับ

mmmnn

ขอบคุณนะคร๊าบบบบบ

สีฝุ่น

ชอบมากครับผม

imseng

ขอบคุณมากๆๆ นะคับ

kengee

ขอบคุนนะคับผม ((^.^)) ,,,,

kengee

ขอบคุนนะคับผม ((^.^)) ,,,,

aRmkung

ขอบคุณครับ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

1712

ขอบคุณครับ

orrick

ขอบคุนนะคับ ^^