++ กูพี่มึงนะเว้ย ++ # 11

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
"อย่ามาเรื่องมากนา ok ok งั้นดูนี้ก่อนมั้ยถึงจะมีอารมณ์สอนกู"แล้มันก็เปิดรูปในมือถือมันให้ผมดู เป็นรูปผู้ชายคนนึงนอนหมดสติ
ที่สำคัญไม่ได้ใส่อะไรไว้เลยแน่นอนครับผู้ชายในรูปนั้นผมจำได้ดี ก็เพราะว่ามันคือผมเอง
ตอนนั้นผมพูดอะไรไม่ออกจริงๆครับ มันเหมือนมีอะไรมาจุกอยู่ปาก
"งัย มีอารมณ์สอนกูยัง"
"มึงลบเดี๋ยวนี้นะเต้ย มึงลบเดี๋ยวนี้นะ"ปากผมก็พร่ำไปมือผมก็จะแย้งมือถือมันมาให้ได้
"หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ ไม่งั้นกูจะกดส่ง"
"กูหยุดแล้ว มึงจะเอางัยว่ามาเลย"
"กูก็แค่ต้องการให้มึง อธิบายเรื่องนี้ให้กูฟัง"แล้วมันก็โยนหนังสือลงตรงหน้าผม
"แล้วถ้ากู อธิบาย มึงจะลบรูปบ้าๆนั้นรึป่าว"
"มึงมีสิทธิเลือกเหรอ"
ผมจะไปทำอะไรได้ล่ะครับ ก็ก้มหน้าก้มตา อธิบายให้มันฟัง
หลังจากที่ผมอธิบายไปได้สักพัก ผมสังเกตว่าไอ้เต้ยไม่ได้ฟังที่ผมพูดเลย
"นี่มึงตั้งใจฟังหน่อยได้มั้ย"
"เปลี่ยนกลิ่นน้ำหอมเหรอ กลิ่นเดิมหอมกว่าน่ะ"มันพูด
"นี้ ถ้าไม่สนใจฟังจะไม่อธิบายแล้วนะ"
ก่อนที่มันจะตอบผมไอ้บอลก็มาครับ
"ไปก่อนนะ"ไอ้เต้ยพูดเสร็จ แล้วมันก็หยิบหนังสือมันแล้วเดินจากไป ทิ้งผมไว้กับความงง แล้วก็วุ่นวายใจกว่าเดิม ตั้งแต่วันนั้นจนสอบเสร็จผมพยายามหาตัวไอ้เต้ย แต่ก็ไม่เจอตัวมัน ไม่รู้มันหายไปไหน กะจะเคลียเรื่องรูปให้รู้เรื่อง สอบเสร็จวันสุดท้ายก็ไม่เจอมัน
ผมจะทำงัยได้ล่ะครั กลับไปนั่งกลุ้มที่บ้านอยู่คนเดียว
"กิ้งก๋อง"เสียงกริ่งบ้านครับ
"อ้าวไอ้เทพ ไอ้บอล มาได้งัยว่ะ"ผมทักเมื่อเจอคนที่อยู่หน้าประตู
"กะมาเล่นเกมส์"ไอ้เทพพูด
"เออมาดิ กูกะลังเบื่อๆ"
ผมกับบอล เทพ ก็นั่งเล่นเกมส์ไปได้สักพัก โทรศัพท์ไอ้เทพก็ดังขึ้น แล้วไอ้เทพมันออกไปรับโทรศัทพ์หน้าบ้าน
"ว่างัยนะ"เสียงไอ้เทพดังเข้ามาในบ้าน ไม่ถึงเสียวนาที ที่มันเดินออกไปคุยโทรศัพท์
"เห่ยมีอะไรว่ะ"ไอ้บอลวิ่งออกไปหาเทพ ผมวิ่งตามไปติดๆ
"ไอ้เต้ย โดนรถชน"ตอนนั้นไอ้เทพหน้าซีดมาก
"เป็นตายเท่ากัน"ไอ้เทพพูดต่อตอนนี้ผมก็ตกใจไม่แพ้ไอ้เทพเหมือนกัน อย่าเป็นอะไรนะเต้ย มีไอ้บอลคนเดียวที่มีสติตอนนี้ มันวิ่งเข้าไปเอากุญแจรถผมแล้วก็บอกให้พวกผมขึ้นรถ แล้วก็ไป รพ.ทันที
มาถึง รพ.ไอ้เต้ยยังคงอยู่ในห้อง ER. ขอร้องล่ะ อย่าเป็นอะไรเลยนะเต้ย ขอร้องล่ะ ผ่านไปชั่วโมงกว่าๆ  หมอก็ออกมาจากห้อง ER.
ตอนนี้เต้ยปลอดภัยแล้ว หมอย้ายไปห้อง ICU เพื่อดูอาการ
หลังจากหมอย้ายเต้ยไปห้อง ICU ไม่กี่นาที ส้มก็มาถึง รพ.เช่นกัน แต่จะเป็นไรมั้ย ที่ผมอยากจะเห็นเต้ยก่อน อยากจะเห็นว่ามันไม่เป็นอะไรจริงๆ
"คืนนี้คงจะเข้าไปเยี่ยมไม่ได้นะค่ะ อยากให้คนไข้พักผ่อน"คุณพยาบาลพูดกับส้ม
"คนไข้ปลอดภัยแล้วนะค่ะ ไม่ต้องห่วง พรุ่งนี้เราก็จะย้ายไปห้องพักฟื้นแล้วค่ะ"คุณพยาบาลยังคงตอบส้มอยู่
เช้าวันรุ่งขึ้นผมไปที่ รพ.แต่เช้า ดีนะที่ รพ.นี้มี S&P ผมเลยได้ซื้อบัวลอยไปให้เต้ยด้วย ผมเจอเทพอยู่ชั้นล่างของ รพ. ก็เลยขึ้นไปพร้อมมัน
เข้าไปในห้องพัก ภาพที่ผมเห็นแทบทำให้ผมไม่อยากอยู่ต่อ ส้มกำลังนั่งกุมมือกับเต้ยอยู่ ทั้งสองคนกำลังคุยกันอย่างสนุกสนาน เต้ยกำลังเล่าเรื่องที่เกิดขึ้น ให้มันกลายเป็นเรื่องตลก ทั้งสองหัวเราะ หยอกกัน
"อ้าว กานต์มาด้วยเหรอ"ส้มทัก
"อืม"แต่เต้ยสิครับ ไม่มองมาที่ผมด้วยซ้ำ มันทำยังกับผมเป็นอากาศ ไม่มีตัวตนอยู่ในที่แห่งนั้น แล้วผมจะอยู่ทำไมให้เสียใจล่ะครับ
ผมรู้สึกเป็นส่วนเกินยังงัยไม่รู้ เทพมันก็เข้าไปคุยกับสองคนนั้นด้วย ผมควรไปจากตรงนี้ดีกว่า ผมวางถุงS&P ที่มีบัวลอยอยู่ข้างในไว้ที่โต๊ะข้าง แล้วก็เดินออกมาอย่างเงียบๆ
ก่อนที่ผมจะปิดประตูห้องพักของเต้ย คุณพยาบาลก็เอาของ ของเต้ยมาคืน ของที่ติดตัวเต้ยมาก่อนได้รับอุบัติเหตุ ใช่ครับ สิ่งที่ผมคิดถึงตอนนี้ก็คือ โทรศัพท์มือถือมัน ผมอาสาจะเอาของพวกนั้นไปให้เต้ยเอง คุณพยาบาลก็ไม่ได้ว่าอะไร
ผมรับของๆเต้ยมา แล้วก็หาของที่ผมต้องการที่สุด เปิดมันขึ้นมา แล้วก็ลบรูปพวกนั้นซะ แต่ก็มีหลายรูปเหมือนกัน ที่เป็นรูปผม และผมก็ไม่รู้ว่าเต้ยถ่ายมันเมื่อไหร่ เป็นรูปตอนที่อยู่ค่าย รูปตอนที่ผมหลับอยู่บนรถ รูปที่ผมกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ รูปที่ผมกำลังกินข้าว รูปที่ผมกำลังนอนหลับ มันถ่ายรูปพวกนี้ตอนไหนกันน่ะ มันถ่ายทำไม ถ่ายเพื่ออะไร แต่แล้วผมก็เจอรูปที่เต้ยกับส้มถ่ายคู่กัน รูปนั้นมันทำให้ผม ดึงสติกลับมา แล้วเลิกฟุ้งซ่านกับรูปพวกนั้น ผมลบหมดทุกรูป ที่เป็นรูปผม หลังจากนั้นผมก็เดินเข้าไปในห้องพักอีกครั้ง แล้วก็เอาของของเต้ยไปวางไว้ข้างๆถุงบัวลอย
ไม่มีใครสังเกตด้วยซ้ำว่าผมเข้ามา ตรงนี้ไม่ใช่ที่ของผม ผมควรไปจากตรงนี้ซะ อย่าลืมล่ะกานต์ว่าตอนนี้ มึงกับเต้ย เป็นแค่คนแปลกหน้า น้อยลง ความรู้สึกดีๆดูน้อยลง ทุกที ไม่รู้ว่าเหลือเท่าไหร่ น้อยใจ ต่อให้พยายามสักแค่ไหน แต่ดูเหมือนว่าความเข้าใจก็ยิ่งน้อยลง ไป
* มีอะไรอยู่ในใจเธอ ไม่รู้
สิ่งใดที่เธอนั้นคิดอยู่
สายตาเธอเหมือนไม่รู้จักกัน แล้ว
** เป็นคนอื่นไปแล้วจริงๆ หรือว่าเธอแกล้งทำ
ฉันเป็นคนแปลกหน้าของเธอเมื่อไหร่ ช่วยบอกให้เข้าใจ
เป็นคนอื่นไปแล้วจริงๆ หรือว่าเธอลืมไป
เธอลืมไปแล้วว่าเรารักกัน ใช่ไหม
คนแปลกหน้าคนนี้ ยังรักเธออยู่ จำไว้
(เป็นคนอื่นไปแล้วจริงๆ หรือว่าเธอแกล้งทำ ฉันเป็นคนแปลกหน้าของเธอเมื่อไหร่)
เธอจึงไม่สนใจ เป็นคนอื่นไปแล้วจริงๆ หรือว่าเธอลืมไป
เธอลืมไปแล้วว่าเรารักกัน ใช่ไหม
คนแปลกหน้าคนนี้ ยังรักเธออยู่ จำไว้
น้อยลง ความรู้สึกดีๆดูน้อยลง
ทุกที ไม่รู้ว่าเหลือเท่าไหร่
#######
เต้ยอยู่ รพ.เกือบทั้งอาทิตย์ ผมอยากจะไปเยี่ยม อยากรู้ว่ามันเป็นยังงัยบ้าง แต่ก็คงต้องห้ามตัวเองไม่ให้ไปเยี่ยมมัน ได้แต่โทรถามอาการมันจากเทพเอา
เช้าวันเสาร์ในขณะที่ผมกำลังหลับอยู่ ก็มีคนโทรมากวนแต่เช้า เสียงเรียกเข้าแบบนี้ไม่ไอ้เทพ ก็ไอ้บอลมีอยู่สองตัว แมร่งโทรมาทำไมแต่เช้าว่ะ เมื่อคืนกูยิ่งนอนไม่ค่อยหลับอยู่
"อะไรมึง โทรมาแต่เช้า"
"เวรแล้ว`ตัวเงินตัวทอง` กูไม่มีเงิน มึงมา รพ.หน่อยดิ"อะไรของมันว่ะ
"อะไรว่ะ กูไม่เข้าใจ"
"ก็ค่ารักษาไอ้เต้ยอ่า เงินกูไม่พอจ่าย มึงมารพ.หน่อย กูยืมก่อนเด๋ยวกูคืนให้"
"แล้วเงินมึงหายไปไหนหมดว่ะ
"กูเอาไปแต่งรถ"สาด เวรกรรม
"เออ เดี๋ยวกูไปเดี๋ยวนี้แหละ"ดีเหมือนกัน จะได้แอบไปดูไอ้เต้ยด้วย
ไปถึง รพ. ผมไปจ่ายเงินเรียบร้อย แพงฉิบหาย รพ.นี้ แต่ช่างเหอะ เด๋ยวแม่ไอ้เต้ยโอนเงินมาคืนให้
ในขณะที่ไอ้เทพกำลังจะเดินไปหาไอ้เต้ยซึ่งนั่งรอรับยาอยู่ ผมว่าผมยังไม่พร้อมจะเจอมันตอนนี้ ผมไม่อยากเห็นสายตาเย็นชาแบบนั้น
"เทพ"
"อะไร"
"กูว่ากูกลับก่อนดีกว่าว่ะ"
"อ้าว ไม่ได้นะมึง กูไม่มีรถวันนี้ รถกูอยู่ร้านแต่ง"ทำงัยได้ล่ะครับ ผมก็ต้องเดินไปหาเต้ยกับเทพ ระหว่างทางอยู่บนรถ
"เต้ย มึงขอบคุณพี่กานต์เค้ารึยังว่ะ เค้าจ่ายเงินให้มึงนะเว้ย"อยู่ดีๆไอ้เทพก็พูดขึ้น
"......."ไอ้เต้ยไม่พูดอะไร
"อ้าว ไอ้เต้ย กูพูดไม่ได้ยินเหรอ"ไอ้เทพชักใส่อารมณ์
"เอาน่าเทพ ช่างมันเถอะ ไม่เป็นไรแค่นี้เอง"ผมไม่อยากให้มันมีปัญหาอะไรขึ้นระหว่างผมกับเต้ยอีกแล้ว
"แล้วพี่ไปกวนพี่เค้าทำไม"อยู่ดีๆไอ้เต้ยก็พูดขึ้น
"อ้าว ไอ้นี้นิ ก็กูไม่มีเงิน"
"แล้วทำไมไม่เอาเงินผม ไปกวนพี่เค้าทำไม"มันเถียงต่อ
"เงินมึงนะเหรอ พอซะเมื่อไหร่ล่ะไอ้สัด ก็มึงเล่นแดกเหล้าทุกวัน สอบยังแดก แดกกูไม่ว่า เสือกเมาไปให้รถชนอีก"
"หมายความว่างัยว่ะเมาอ่า"ผมสงสัยจึงถามเทพ
"ก็ไอ้`ตัวเงินตัวทอง`เนี้ย แดกเหล้าทุกวัน แล้ววันที่มันโดนรถชน เสือกข้ามถนนไม่ดูรถ..."ก่อนที่ไอ้เทพจะพูดอะไรต่อ
ไอ้เต้ยมันก็พูดแทรกขึ้นมา
"พอเถอะพี่เทพ เค้าไม่อยากรู้หรอก"
"มึงพูดอะไรของมึงเต้ย"ไอ้เทพตะหวาดน้องมันกลับ
"พอเถอะทั้งคู่แหละ"เพราะผมรู้สึกว่ามันทั้งสองคนทะเลาะกันเรื่องของผม
"เออ กานต์มึงจอดให้กูลงตรงนี้แหละ"อยู่ดีๆไอ้เทพก็พูดขึ้น
"ทำไมว่ะ เป็นไรรึป่าวว่ะ"ผมนึกว่ามันโกรธผม
"ไม่เป็นไร กูจะไปเอารถกู ที่ร้านแถวๆนี้ "แล้วผมก้จอดข้างถนนให้มันลง
"เออ กูฝากไอ้เต้ยกับมึงก่อนนะ เพราะว่าวันนี้กูจะไปค้างบ้านไอ้บอล
เต้ย มึงอยู่กับกานต์ไปก่อนนะ"พูดเสร็จมันก็ลงไปจากรถ ทิ้งกูไว้กับความอึ่งบนสับสนว่าจะเอายังงัยดี ไอ้เต้ยก็ไม่พูดอะไร ผมก็เลยขับรถกลับบ้านไปเรื่อยๆ บรรยากาศในรถตอนนี้มันอึดอัดมาก
"ฟังเพลงมั้ย"ผมพูดออกไป ทำลายความเงียบ
มันไม่ตอบอะไร ผมเลยเอื้อมมือไปเปิดเพลงฟัง ค่อยยังชั่ว ไม่นานก็มาถึงบ้านผม โชคดีที่ไอ้เต้ยแขนขาไม่หัก ยังพอจะเดินเองได้
"เดินไหวป่ะ"ผมถามมัน
ไม่ตอบอะไรอีกล่ะ ช่างมึงแล้วนะเว้ย แล้วมันก็กะเสือกกะสนไปนั่งที่โซฟาจนได้ ผมก็เลยขนของๆของมันเข้าบ้านผม
แต่แปลกจัง ถุงขนมผมที่ซื้อให้มัน มันยังไม่กินอีกเหรอ นี่มันรังเกียจกูขนาดไม่กินของที่กูซื้อให้เลยเหรอว่ะ ผมนั่งถอดหายใจกับตัวเองอยู่ในห้องครัว มันเกลียดกูจริงๆด้วย
"อยากกินบัวลอย"มันพูดขึ้น แล้วมันมาอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่
"เออ งั้นรอแป้ป เดี๋ยวออกไปซื้อมาให้"ผมบอกมันไป
"แล้วที่อยู่ในมืออ่า ไม่มีเหรอบัวลอยอ่า"มันถาม
"มี แต่มันไม่อร่อยเท่าร้านป้าหน้าตลาดหรอก เดี๋ยวไปซื้อมาให้"แล้วผมก็วางถุงขนมS&P ลง
"ไม่ต้องหรอก อยากกินอันนั้น"
"อืมได้"แล้วผมก็ไปเวบขนมให้มัน แล้วก็เอาไปให้มันที่โซฟาวางเสร็จผมก็จะเดินออกไปนอกบ้านครับ ไม่อยากอยู่ให้มันรำคาญใจ

maxza12

ไอเต้ย ร้ายอ่ะ

ืnneess

ขอบคุนนะคับ

loessakkk

ขอบคุนครับ

loessakkk

ขอบคุนมากครับ

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

tamia

น่าสงสารเน๊อะ

malivb

มาอ่านต่อครับ ขอบคุณครับ

imseng

ขอบคุณมากๆๆ นะคับ

kengee

ขอบคุนนะคับผม ((^.^)),,,,,,

aRmkung

ขอบคุณครับ

arzugima

ขอบคุณครับผม

pongsakron01

ขอบคุณครับ

1712

ขอบคุณครับ

orrick

ขอบคุนนะคับ ^^

soigiro

ขอบคุณครับผม

cotomud

ชอบมากๆขอบคุณนะคับ

สีฝุ่น

ขอบคุณมากมายครับ

สีฝุ่น

ขอบคุณมากมายครับ