++ “•” -- ขอได้ไหม .. จะรักนายอีกครั้ง--"."++ ฿ 2

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

" แย่จังเลยเนอะ ผู้ชายคณะเรายิ่งน้อยๆ แล้วมาชอบกันเองแบบนี้"
" เฮ้อ .. ! " แล้วทั้งหมดถอยหายใจพร้อมๆ กัน
" นี่ แม่ 5 สาว เบบี้วอกซ์อาจารย์เรียกแล้ว เร็วๆ " ยัยแอ้นต์ตามจิกเพื่อนทุกคนครบถ้วน ไม่เหลือแม้แต่ 5สาว CNN ประจำห้อง
" จ้า ...  " แล้ว 5 สาวก็คว้าอุปกรณ์การสอบรีบวิ่งตามกันไป
บทที่ 2
" ก๊อก ก๊อก " เสียงเคาะที่ประตูห้องพักของโอ๋
" ไอ้โอ๋ ! ... ตุ้ม! ตุ้ม! ตุ้ม! " เสียงของเพื่อนคนหนึ่งที่เรียนชั้นปีเดียวกัน ตะโกนเข้ามา คราวนี้มันคงทุบประตูแล้วมั้ง
" เออๆ กำลังไปเปิด " โอ๋ขยี้ตางัวเงียลุกขึ้น เดินไปเปิดประตู โดยที่ไม่รู้ตัวเองว่าอยู่ในสภาพร่างกายที่มีเพียงกางเกงในตัวเดียว
ก็เพราะการนอนหลับพักผ่อนแบบล่อนจ้อนหลังวันสอบวันสุดท้าย มันเป็นอะไรที่มีความสุขมากจนทำให้ลืมทุกสิ่งทุกอย่าง
อาร์ตและเพื่อนอีก 3 คน ยืนยิ้มหัวเราะ หึ หึ อยู่หน้าห้องกับภาพตลกๆ ของโอ๋ที่ใส่กางเกงในตัวเดียว โอ๋เดินกลับไปนอนคว่ำบนเตียงเหมือนพวกขี้เมา มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกในกลุ่มเพื่อนผู้ชายด้วยกัน คงมีแต่อาร์ตคนเดียวรู้สึกมากกว่านั้น ภาพที่เห็นทำให้อาร์ตอยากกระโดดลงไปนอนบนเตียงเดียวกันนั่น  และกอดโอ๋ไว้ทั้งตัวเหมือนกับที่อาร์ตเคยแอบทำตอนโอ๋เมา พฤติกรรมนั้นใครจะรู้นอกจากอาร์ตเพียงคนเดียว ความรู้สึกทั้งหมดที่อาร์ตรับรู้และสับสน ความรัก ความห่วงใย ความห่วง และความคิดถึง ด้วยความคิดถึงที่เกิดจากความห่างไกลที่ใกล้กันแค่เอื้อมมือ ความคิดถึงที่อาร์ตมีให้โอ๋ตลอดเวลา โดยที่อาร์ตไม่สามารถให้คำจัดกัดความได้อย่างชัดเจนว่ามันคืออะไรกันแน่  อาร์ตไม่รู้ว่าตัวเองถลำลงไปในความรู้สึกแบบนั้นลึกขนาดไหน
" ไอ้นี่ .. ดูมันทำ " เพื่อนคนหนึ่งบ่นขึ้น
" ไอ้อาร์ต มึงปลุกมันตามไปทีหลังละกัน เดี๋ยวคนหารไม่ครบ " เพื่อนอีกสั่งอาร์ตให้ทำหน้าที่นี้เพราะสนิทกับโอ๋มากที่สุด
ไอ้คนนี้บ้านมันขายของ สัญชาติญาณเรื่องเงินเต็มเปี่ยม
" โธ่ .. กูนึกว่ามึงห่วงเพื่อน ...พวกมึงไปก่อนเลยเดี๋ยวกูแบกมันไปเอง " อาร์ตต่อว่าแบบยิ้มๆ
" โอเค ..  "
แล้ว 3 คนนั่น ก็เดินออกไปจากประตูห้องของโอ๋ในชุดพร้อมเที่ยว ทุกครั้งที่การสอบปิดภาคเรียนจบลงเพื่อนๆ ทั้งชั้นจะยกโขยงไปเธคที่ประจำ และโอ๋ก็ชอบที่จะเมาและแดนซ์กระจาย เป็นความสุขและความสนุกที่โอ่ชอบที่สุด เพราะนานๆ ทีถึงได้ไป
อาร์ตก็เช่นกัน อาร์ตรู้สึกดีที่ได้ดูแลเวลาที่โอ๋เมาจนหลับไม่รู้เรื่อง เวลาที่อาร์ตมั่นใจได้ว่าโอ๋จะไม่รู้สึกตัวที่อาร์ตแอบหอมแก้มและแอบกอดโอ๋ เป็นเวลาที่อาร์ตได้ใกล้ชิดโอ๋มากที่สุด แต่อาร์ตคงทำได้แค่นั้น และโอ๋คงไม่มีวันรู้
" ไอ้เวร มึงตื่นเลย ไปอาบน้ำ มึงอยากแดนซ์ไม่ใช่รึไง "
อาร์ตหยิบผ้าเช็ดตัวไปปิดตัวโอ๋และช้อนไหล่ทั้งสองข้างขึ้น โอ๋ยังทำคอตกอยู่ที่หมอนเหมือนเดิม
" เออใช่! กูจะไปแดนซ์ " ตกลงคือมันลืมว่าวันนี้นัดไปเที่ยวกัน พอคิดได้ก็ลุกขึ้นอย่างว่องไว จนกระทั้งรู้สึกตัวเย็นๆ ชอบกล
" อ้าว! กูอยู่สภาพนี้ได้ไงวะ มึงทำไรกู ! " โอ๋ทำท่าตกใจแล้วแกล้งพูดไปเนียนๆ
" ไอ้บ้า มึงไปอาบน้ำเลยมึง " อาร์ตตวาดเล็กน้อยแบบติดตลก
" 555 .... รอกูแปปนึง " โอ๋รีบพันผ้าเช็ดตัวรอบเอว หางตาที่เหลือบไปเห็นสายตาอาร์ตที่มองมาแบบแปลกๆ
เป็นครั้งแรกที่โอ๋เพิ่งสังเกตุเห็นสายตาแบบนั้นของอาร์ต ซึ่งความจริงอาร์ตก็แอบโอ๋แบบนั้นมาตลอด แต่โอ๋เองที่ไม่เคยเอะใจ
ในขณะที่อาบน้ำ โอ๋คิดทบทวนถึงตอนที่เจออาร์ตครั้งแรกตั้งแต่ปี 1 ด้วยสัญชาติญาณส่วนตัวในการตรวจจับสายตาเกย์ของโอ๋ซึ่งมีความแม่นยำสูงถึง 95 % ทำให้แน่ใจได้ว่าอาร์ตไม่ใช่เกย์อย่างแน่นอน หรืออาร์ตจะเป็นอีก 5 % ที่เหลือ แต่ในระยะเวลาสองปีที่เป็นเพื่อนกันมาโอ๋ก็ไม่พบสัญญาณอะไรที่จะสื่อได้ว่าอาร์ตเป็นเกย์หรือสนใจผู้ชายด้วยกันแต่อย่างใด
นี่แหละน้า  ที่เขาเรียกว่า ' ถี่ลอดตาช้างห่างลอดตาเลน '
" ไม่หรอก .. มันคงไม่คิดอะไรกับกูหรอกน่า " โอ๋พูดกับตัวเองเบาๆ ในขณะที่กำลังเช็ดตัว  แล้วเดินออกมาพร้อมผ้าเช็ดตัวพันอยู่ที่เอว
" แล้วรูมเมทมึงหละ " อาร์ตนอนไขว่ห้างอยู่บนเตียงของโอ๋
" ไอ้น้ำมันกลับบ้านตั้งแต่เมื่อวานละ คณะมันสอบเสร็จก่อนคณะเรา "
โอ๋ตอบพลางใส่กางเกงยีน พอดีรูดซิบกางเกงก็หันหลังให้อาร์ตไปหยิบแป้งฝุ่นมาทาตัว
" ไอ้น้ำมันเป็นคนที่ไหนวะ "
" เป็นคนเชียงราย .. ไกลขนาดนั้นมันยังดั้นด้นมาเรียนขอนแก่น " โอ๋ตอบพลางทาแป้งทั่วตัว
อาร์ตลุกขึ้นมานั่งขอบเตียง ยังไม่ทันจะพูดตอบกลับไป สายตาก็วิ่งไปสะดุดที่แผ่นหลังของโอ๋ที่กำลังมีความสุขกับการทาแป้ง ผิวขาวสะอาด เป็นสีขาวอมเหลืองที่ไม่ใช่ขาวจนซีด มันบ่งบอกได้ว่าโอ๋ไม่ใช่คนภาคกลางอย่างแน่นอน รูปร่างเล็กๆ ที่อยู่ในกางเกงยีนสีเข้มที่ขับให้สีผิวของโอ๋ดูสดใสน่าเสน่หา กล้ามเนื้อที่มีอย่างพองามทำให้ดูไม่ผอมจนเกินไป และทำให้อาร์ตรู้สึกหลงใหลในตัวโอ๋ขึ้นมาจับใจ อาร์ตจินตนาการไปถึงตอนที่โอ๋อยู่สภาพเปลือยปล่าว ตัวเองกำลังสัมผัสลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างที่นุ่มแน่น ดอมดมเรือนร่างที่มีแต่กลิ่นหอมแบบที่เป็นโอ๋เท่านั้น  และลูบไล้ไปที่หัวนมทั้งสอง ไปที่หน้าท้อง และลงไปที่ ....   ทันใดนั้น! โอ๋ก็หันกลับมาเพื่อจะหยิบเสื้อยืดตัวเก่ง โอ๋ตกใจกับสายตาเคลิ้บเคลิ้มของอาร์ตที่กำลังมองมา สายตาที่จับจ้องอยู่ตามเนื้อตัวของโอ๋อย่างพิสมัย
แต่อาร์ตตกใจเล็กน้อยเหมือนถูกจับได้ว่าทำผิด และรีบเก็บอาการได้รวดเร็วพร้อมลุกขึ้น หันหน้าไปอีกทาง
" ทำไมมึงแต่งตัวช้าจริงวะ " อาร์ตพูดไปทั้งที่ใจยังสั่น ถึงแม้คำพูดมันจะดูเนียน แต่มันก็ช่วยอะไรไม่ได้มาก ต่างฝ่ายยังคงตกใจ
" กูก็เร็วที่สุดของกูนี่แหละ " โอ๋พลางใส่เสื้อ  และหยิบกระเป๋าเงินกับโทรศัพท์
" เอ้าเสร็จแล้ว  ไปๆ " โอ๋พยายามพูดแบบธรรมดาเพื่อให้ทุกอย่างเข้าสู่ภาวะปกติ
" กระเป๋ากะมือถือ เอายัง?!  ไอ้เปี๊ยกมันยิ่งกลัวคนหารไม่ครบ "
" กูเอาละ ไอ้เปี๊ยกนี่มันงกเหมือนเดิม  ....  แล้วเอารถใครไปอะ "
" เอารถกูไป กูเติมเต็มถังไว้แล้ว "
" เออดี ฮะฮะ "
" แหม .. ชอบเชียวนะ มึงกะไอ้เปียกก็งกพอกันแหละ "
" กูไม่ใช่คนแบบนั้นนะ " โอ๋แสดงอาการงอนนิดๆ ก็อย่างนี้แหละ ดูน่ารักน่าเอ็นดู แล้วอย่างนี้อาร์ตจะไม่รู้สึกมากไปกว่าเพื่อนได้ยังงัย
" 555 " อาร์ตหัวเราะอย่างมีความสุข
มหาวิทยาลัยอยู่แยกออกมาจากตัวเมืองประมาณ 3 กิโลเมตร ถ้าขับรถจักรยานยนต์ก็ใช้เวลาไม่นานหรอก ตลอดทางที่ขับรถมาที่เธคที่ประจำ โอ๋พยายามบอกตัวเองว่าอาร์ตคงไม่ได้คิดอะไรกับตัวเอง สำหรับอาร์ตแล้ว อาร์ตเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด ไม่เคยสงสัยในความเป็นมาของโอ๋เลย อาร์ตยอมรับในทุกอย่างที่โอ๋เป็น ถ้าจะพูดไปอาร์ตเหมือนเป็นพี่ที่คอยดูแลโอ๋มากกว่า
สิ่งที่โอ๋เชื่อมาตลอดคือ ชีวิตแบบนี้เป็นมันไม่มีความมั่นคง ไม่มีความยั่งยืน  ทุกคู่ที่คบกันไม่นานก็จะเกิดการเลิกรา ด้วยความเจ้าชู้ประตูดินของเพศที่สาม โดยเฉพาะพวกเกย์นี่แหละ ที่แสวงหาเพียงความสุขทางร่างกายและไม่มีทางอิ่มกับสิ่งเหล่านี้อย่างแน่นอน
โอ๋เคยคิดว่าถ้าหากวันหนึ่งที่ความสัมพันธ์ของโอ๋กับอาร์ตเปลี่ยนจากเพื่อนไปเป็นอะไรที่มากกว่านั้น  สุดท้ายวันหนึ่งก็คงต้องเลิกรากันไป แล้วโอ๋จะหาเพื่อนที่ดีๆ แบบอาร์ตได้จากไหนอีกหละ และที่สำคัญที่สุดคือโอ๋ก็ไม่เคยคิดอะไรแบบนั้นกับอาร์ตเลย เนื่องจากมีอะไรหลายๆ อย่างในตัวอาร์ตที่บอกได้เลยไม่ใช่สเป๊คของโอ๋
จนทั้งสองเดินทางมาถึงที่หมาย  พอจอดรถเรียบร้อย โอ๋ก็รีบเดินไปแสดงบัตรประชาชนแล้วก็เดินหายแวบไปกับแสงไฟวูบวายโดยทันที
" ไอ้โอ๋มันจะคิดยังงัยว้า " อาร์ตบ่นกับตัวเองแบบกลุ้มๆ ความจริงตลอดเส้นทางที่ขับรถมา ความคิดของเขาวนเวียนอยู่กับโอ๋
" กูชอบ เพื่อนตัวเองเหรอเนี๊ยะ " แล้วยกมือขึ้นกุมขมับตัวเอง สงสัยวันนี้ได้เมาหนักแน่ๆ
อาร์ตรีบตามเข้าไปข้างใน  ไม่ได้มาแค่ 2 เดือน เขาเปลี่ยนประตูทางเข้าเป็นแบบอุโมงค์ ขนาดยังเข้าไปไม่ถึง เสียงดนตรีดังๆ มันสั่นสะเทือนเข้ามาถึงหัวใจ จังหวะเต้นหัวใจมันไปกับจังหวะเพลงเลยในทันที
รู้สึกคึกคักอยากจะแดนซ์แข่งกับไอ้โอ๋จริงๆ แต่คงไม่ไหวขานั้นมันแดนซ์เก่งจริงๆ เพลงช้ามันยังเต้นได้ไม่หยุด เดินเข้าไปถึงห้องโถงใหญ่ แล้วพวกมันอยู่กันตรงไหน เพราะว่าเขาจัดสถานที่จัดโต๊ะใหม่หมด  แบ่งเป็นชั้นเล็กชั้นน้อยอีก ก็ดูสวยขึ้นแต่มันสับสน
ซักพักมองเห็นที่พวกมันเต้นกันทั้งกลุ่มขนาดดีเจจัดเพลงแบบออเดิฟไม่เร็วมาก แน่นอนนั่นคือกลุ่มเพื่อนของอาร์ตนั่นเอง  เดินแทรกเข้าไปในกลุ่มคนและหมอกควันบุหรี่จางๆ เหล่านั้น
ทั้งชั้นปีก็มี ประมาณ 30 คน ที่เป็นผู้ชายก็เท่าที่เห็น มีกัน 5 คน นอกนั้นผู้หญิงหมด พวกผู้ชายต้องคอยดูแลพวกผู้หญิงเดี๋ยวมีพวกเสี่ยพวกนักเลงมาเกาะแกะ ต้องคอยทำตัวเป็นไม้กันหมา โดยเฉพาะเพื่อนคนที่สวยๆ นี่ต้องระวังเยอะหน่อย เดี๋ยวจะถูกว่าว่าเป็นผู้ชายไม่รู้จักปกป้องผู้หญิง พวกผู้ชายจะนั่งโต๊ะรอบนอก  ไอ้โอ๋ก็เหมือนกันแต่มันปกป้องใครไม่ได้หรอก ตัวเล็กกว่าเพื่อน
แต่ในสายตาเพื่อนผู้หญิงมันก็เป็นสุภาพบุรุษที่น่ารักคนหนึ่ง  ก็มีมันนี่แหละที่หน้าตาดูดีกว่าคนอื่นหน่อย
แต่ทุกครั้งที่มาเที่ยวแบบนี้ ไอ้โอ๋ก็มักจะทำให้เพื่อนหลายๆ คนแปลกใจอยู่เสมอ กับการซดเหล้าของมัน
" มึงจะรีบซดทำไมวะ กินช้าๆ ดิ ไม่รู้มันจะรีบไปไหน " ไอ้เปี๊ยกพูดกะไอ้โอ๋ แล้วก็หันไปขอความเห็นกับเพื่อนคนอื่นๆ ดูเหมือนว่าจะเป็นห่วงเพื่อน แต่จริงๆ คือมันไม่อยากสั่งดริ๊งค์เพิ่มอีก เพราะไอ้เปี๊ยกมันไม่ค่อยกินมันมาเหล่หญิงมากกว่า
" กูรีบกิน รีบมึน รีบเมา จะได้แดนซ์มันส์ๆ ฮะฮะฮะ " โอ๋พูดด้วยท่าทางกวนๆ แสดงว่าเริ่มมึนหน่อยๆ ละ  
เสร็จแล้วมันก็จะแด้นซ์กระจายแบบไม่สนใจใครตามสเตบของมัน
ความสนุกสนานคึกคะนองของกลุ่มเพื่อนๆ เป็นไปอย่างราบรื่น ไม่มีเรื่องราวอะไรทุกคนอยู่ในสภาพมึนๆ รวมถึงอาร์ตด้วย ซึ่งปกติอาร์ตจะไม่กินหนักเพราะว่าต้องเป็นคนขับรถ ไม่งั้นคงนอนกองเป็นศพข้างทางเป็นแน่
แต่วันนี้อาร์ตก็เมาได้ที่เหมือนกัน แต่ก็ยังไม่หนักเท่าไอ้โอ๋ มันเคลียร์พื้นที่รอบตัวมันเอากว้างหน่อยจะได้เต้นสะดวกๆ
จนกระมั่งล่วงเลยมาถึง ตี 1 โอ๋เริ่มหมดแรงมันคงจะฟุบกับโต๊ะซักพัก แล้วก็เซถลาไปเข้าห้องน้ำอย่างแน่นอน
นั่นแสดงว่ามันจะไปอ๊วก  แล้วมันจะกินทำไมเสียดายเหล้า - -*
" กะ กะ กู ไป ห้อง น้ำ แปป น้า .. " โอ๋หันมาทำตาพริ้มๆ บอกอาร์ตเสียงลากๆ แล้วก็เดินตุปัดตุเป๋ชนคนระหว่างทางไปขอโทษไป
มันคงไปถึงห้องน้ำอยู่หรอกนะ .... อาร์ตมองตามจนมันเข้าห้องน้ำ ..มันคงรอดแล้วหละ เพื่อนผู้หญิงมาบอกกลุ้มผู้ชายว่าจะกลับละ อีก 30 นาที เป็นอันว่าโอเค จะได้กลับไปนอนกันซักที พอดีรอไอ้โอ๋มันกลับมาจากเข้าห้องน้ำ แต่ผ่านไปจะ 20 นาทีแล้ว ยังไม่ออกมา
" เดี๋ยวกูไปดูไอ้โอ๋แปป พวกมึงพากันออกไปก่อนก็ได้ " อาร์ตบอกเพื่อนที่อยู่ใกล้ๆ
" ถ้างั้นพวกกูกลับก่อนเลยนะ แล้วมึงไหวป่าว " เพื่อนเห็นว่าอาร์ตก็เมาเหมือนกัน พูดด้วยความเป็นห่วง
" ไหวๆ กูไม่ได้เมาขนาดน้าน "
" เออๆ ถ้ามีปัญหาอะไร โทรมาบอกกันนะโว้ย "
" เออๆ "
ทุกคนทยอยลุกและเดินออกไปกันเป็นกลุ่ม ส่วนอาร์ตก็เดินไปที่ห้องน้ำ คิดว่าโอ๋คงเอาหัวพาดโถส้วมห้องใดห้องหนึ่งนั่นแหละ
เดินไปถึงห้องน้ำอาร์ตก็ตรงไปเคาะประตูห้องน้ำทีละห้องโดยทันที
" ไอ้โอ๋ๆ มึงอยู่ห้องไหนวะ ตื่นได้แล้วโว้ย " สายตาก็เหลือบไปเห็นผู้ชายสองคนยืนกอดกัน
คนหนึ่งดูเหมือนจะไม่ค่อยรู้เรื่องเนื่องจากฤทธิ์น้ำเมา อีกคนก็ไซร้ใหญ่เลย
' แม่งบัดสีชะมัด เมืองขอนแก่นนี่มันเป็นกันขนาดนี้แล้วเหรอวะ '
อาร์ตเคาะประตูต่อไป ยังไม่มีเสียงตอบของโอ๋กลับมาแล้วก็เคาะประตูที่สาม มันใกล้ไอ้สองตัวนั่นเข้าไปทุกที
หางตามองเห็นกางเกงของไอ้ที่ถูกไซร้  หันกลับไปมองชัดๆอีกที ไอ้โอ๋นี่หว่า !
" เฮ้ยมึงทำอะไรเพื่อนกูวะ "อาร์ตกระชากคอเสื้อด้านหลังไอ้หื่นนั่นซึ่งมันยังไม่ทันตั้งตัว
พอดีเห็นหน้ามันแวบๆ แม่งหน้าตาก็ดีแต่หื่นชะมัดดูท่าทางไอ้นี่ก็เมาอยู่เหมือนกัน

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

kan17825

ขอบคุณน่ะครับ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

ืnneess

ขอบคุณครับ

pkclub2146

ขอบคุณครับผม

gigusa

ขอบคุณมากครับ

kangaza

ขอบคุงมากมากคับชอบมาก

Klong

ขอบคุนครับ

hijikata

ขอบคุณมากๆค่ะ

adan

ขอบคุณมากครับ

dung

ขอบคุณครับ

ton521

ขอบคุนครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟ

GBOMK

ขอบคุนคับ

minone

ขอบคุนคับ

4_NAY

โอ๋โดนปล้ำ