++ “•” -- ขอได้ไหม .. จะรักนายอีกครั้ง--"."++ ฿ 4

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
อาร์ตตวัดลิ้นร้อนๆ ลากจากลำคอขาวสะอาดของโอ๋ลากขึ้นไปที่ติ่งหูและข้างแก้ม รู้สึกถึงการเคลื่อนไหวของโอ๋เล็กน้อยเหมือนเป็นตอบรับอย่างไม่รู้ตัว กลิ่นหอมๆ กับรสชาติหวานๆ ของโอ๋มันทำให้อาร์ตไม่สามารถควบคุมตัวเองได้แล้วจะว่าไปแล้วที่สิ่งอาร์ตกำลังทำก็คือ 'การลักหลับ '  แต่จะเรียกว่าอะไรก็ช่าง ในเมื่อความต้องการของอาร์ตที่อดกลั้นมานาน  คืนนี้อาร์ตไม่ขอใช้ความอดทน
มือข้างถนัดที่ลูบไล้อย่างหื่นกระหายไปทั่วร่างกายของโอ๋ไม่เป็นทิศทางโอ๋บิดตัวไปมาเหมือนให้ความร่วมมือ
อาร์ตล้วงลงไปด้านล่างตรงไปที่จุดสำคัญ .. ที่เป้ากางเกงของโอ๋ เป็นครั้งแรกที่เขาได้สัมผัสอวัยวะส่วนนั้นที่ไม่ใช่ของตนเอง
ท่อนเนื้อนั้นตื่นตัวอยู่ภายในกางเกงยีนจนรู้สึกได้ อาร์ตกดมือลงกับเป้ากางเกงแรงขึ้น เคล้าคลึงมันอยู่ในฝ่ามืออย่างเมามัน
สัมผัสแห่งแก่นกายชายในอ้อมกอด มันเร่งเร้าอารมณ์ของเขาไถลไปไกล
อาร์ตลุกขึ้นจากเตียง จับพลิกโอ๋นอนหงาย เลิกเสื้อยืดของโอ๋ขึ้นจนเห็นแผ่นหน้าอกขาวสะอาดและหัวนมสีชมพู หน้าท้องแบนราบนวลเนียน มีขนรำไรเป็นเส้นเล็กๆ อยู่ใต้สะดือใกล้เป้ากางเกงที่ตุงขึ้นเป็นลำชัดเจน
จนต้องปลดกระดุมและถอดเครื่องแต่งกายส่วนล่างของโอ๋ออกให้หมด  กระทั่งเหลือแต่เรือนร่างช่วงล่างเปลือยปล่าว
ภาพที่อาร์ตเห็นอยู่ด้านหน้ามันเร้าอารมณ์ให้อาร์ตต้องบรรเลงบทรักกับโอ๋จนอิ่มเอมใจ ให้สมกับที่เขาอดกลั้นมานาน
อาร์ตรีบลอกคราบตัวเองอย่างรวดเร็วจนไม่เหลือเสื้อผ้าแม้ซักชิ้น เขาเบียดเสียดกล้ามเนื้อหน้าอกกับผิวตัวเนียนนุ่มของโอ๋ ซุกไซร้ใบหน้าและซอกซอนจมูกสูดกลิ่นกายเร่าร้อน  เขาสัมผัสรสชาติแห่งเรือนร่างสุดเสน่หาด้วยการตวัดลิ้นไปทั่ว ตั้งแต่ซอกคอ ไล่ไปที่หน้าอก ไปที่หัวนม ที่หน้าท้อง จนแทบจะกลืนโอ๋ลงได้ทั้งตัว กระทั่งปลายลิ้นร้อนผ่าวมาหยุดก่อนที่จะถึงจุดสำคัญ
ชายหนุ่มไตร่ตรองในสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น เขาถามตัวเองว่า เขากำลังจะทำในแบบที่พวกชายรักชายเขาทำกันหรือ ?
เขาเงยหน้ากลับขึ้นไปมองใบหน้าแดงระเรื่อของหนุ่มน้อยที่กำลังเคลิ้บเคลิ้มกับสิ่งเขากำลังทำให้ หน้าตายั่วยวนของโอ๋แบบนั้นทำให้อาร์ตไม่ต้องคิดอะไรมากแล้วอาร์ตเรียนรู้บทรักระหว่างชายครั้งแรกด้วยตัวของเขาเอง .. มันเป็นไปพราะความรู้สึกที่เรียกรักก็ไม่อาจจะทราบได้ ความสัมพันธ์ทางกายระหว่างเขาทั้งสองดำเนินไปจนถึงขั้นสุดท้าย
ในขณะที่โอ๋ถูกเล้าโลมและลุกล้ำอยู่ด้านล่าง เขารู้สึกเหมือนกับมีใครที่กำลังร่วมรักกับเขาโดยที่เขาไม่ได้ยินยอมตั้งแต่ต้น
ความมึนเมาทำให้เขาไม่รู้สึกเจ็บปวดอะไรมาก โอ๋กำลังถูกลุกล้ำจากทางประตูหลัง ก็เป็นครั้งแรกของอาร์ตที่มีอะไรกับผู้ชายด้วยกัน เขาเดาไม่ได้ว่านี่เป็นครั้งแรกของโอ๋หรือไม่ แต่ที่อาร์ตรู้สึกได้คือผู้หญิงกับผู้ชายแตกต่างกันมาก.. ความเร่าร้อนรุนแรงจากผู้ชายด้วยกันที่เขาพึงพอใจมากกว่า และโอ๋ ผู้ที่กำลังอยู่ในความฝัน มันคงเป็นการฝันเปียกที่สมจริงสมจังมากที่สุด โอ๋รับสัมผัสของความสุขที่ใครบางคนส่งผ่านมาให้ด้วยจังหวะอันร้อนแรง ภาพของคนๆ นั้น คืออาร์ต  ... แน่ใจได้เลยว่าเป็นอาร์ต มันเป็นความฝันหรือความจริงกันแน่ ....  
ในใจส่วนลึก โอ๋ก็โหยหายความสุขแบบนี้  แต่โอ๋คอยปิดตัวเอง เพราะกลัวความผิดหวังหลังความสัมพันธุ์อันฉาบฉวย กลัวการถูกปฏิเสธในภายหลัง และการถูกประจานว่าโอ๋รักผู้ชาย เสียตัวให้ผู้ชายด้วยกัน ...โอ๋เป็นกะเทย แต่ความรู้สึกเบื้องลึกบอกโอ๋ให้อยู่ตรงนี้ต่อไป รับสัมผัสแห่งความสุขที่เร่าร้อนนั้นให้เต็มอิ่ม
โดยไม่ต้องสนใจว่าคนๆ นั้นจะเป็นอาร์ต หรือเป็นใครก็ตาม  ในขณะที่อาร์ตกลับทำสิ่งนั้นลงไปด้วยความรักและเสน่หา นานพอควรที่กิจกรรมรักระหว่างสองคนจะดำเนินมาถึงจุดท้าย ความมึนเมาทำให้ครั้งแรกของทั้งสองยาวนานเหลือเกิน
จนกระทั่งเรี่ยวแรงของอาร์ตที่เทลงไปให้กับโอ๋หมดลงพร้อมกับความสุขสุดท้ายที่พรั่งพรูเข้าไปภายในตัวของโอ๋จนหมดทุกหยาดหยด
เขาทรุดตัวลงนอนเอื้อมแขนไปกอดโอ๋จากด้านหลัง มีอะไรบางอย่างที่เหนียวหนืด เปื้อนอยู่ที่หน้าท้องของโอ๋ ทั้งที่อาร์ตหลั่งน้ำรักของเขาภายในตัวโอ๋... นั่นก็คงแสดงว่าโอ๋ก็ถูกระทำจนถึงจุดสุดยอดไปพร้อมกับเขา  รับรู้อย่างนั้นแล้วอาร์ตยิ้มอย่างมีความสุข น้ำรักของโอ๋เลอะฝ่ามือใหญ่ๆ ของอาร์ตเต็มไปหมด  แต่ตอนนี้เหนื่อยมากจริงๆ  ปล่อยให้มันเลอะไปเถอะ ไม่ไหวแล้ว นอนเถอะนะโอ๋ ...
" ผมรักโอ๋นะครับ " ชัดเจนแล้วหละกับความรู้สึกที่มีให้กับคนๆ นี้
แล้วอาร์ตก็หลับไปในคืนแห่งความสุขนี้ ไม่มีอะไรจะเทียบได้อีกแล้ว ส่วนโอ๋ที่ยังอยู่ในสภาพนอนหลับ กับสิ่งที่เขาถูกระทำในคืนนี้เขาจะรับรู้และยอมรับมันได้หรือไม่ ...
แสงแดดจากด้านนอกสาดผ่านกระจกหน้าต่างมัวๆ นั่นเข้ามา โอ๋ขยี้ตา บิดตัวไปมาเหมือนจะตื่นแล้ว แต่ดึงผ้าห่มขึ้นคลุมหัวทำตัวคุดคู้อยู่ครู่หนึ่ง ภาพเหตุการณ์ขาดๆ เกินๆ วิ่งเข้ามาต่อกันเป็นฉากในหัว จนต้องตกใจตื่น
" ไอ้อาร์ต! มึงทำอะไรกู! ไอ้สัด! " โอ๋พลิกตัวกลับมาพร้อมชี้นิ้ว ออกไปทางอาร์ตที่นอนอยู่ข้างๆ ด้วยความโมโหสุดขีด
.... แต่ไม่มีอาร์ตนอนอยู่ข้างๆ หรือที่เตียงของรูมเมท  ... มองไปที่ห้องน้ำที่เปิดประตูไว้ คงไม่มีอาร์ตอยู่ในนั้น  
ไม่มีแม้แต่รองเท้าของอาร์ตที่ประตูห้อง อาร์ตไปแล้ว  โอ๋นั่งขัดสมาธิก้มหน้า ยกมือขึ้นกุมหัว ทั้งปวดหัวจากฤทธิ์ของแอลกอฮอล์
และปวดก้นจนรู้สึกระบมไปโดนรอบบริเวณนั้น ... ทั้งสับสนและทั้งโกรธ
ตอนนี้โอ๋พอจะมั่นใจแล้วว่าสายตาของอาร์ตตอนก่อนไปเที่ยวเมื่อคืน  มันหมายความว่าอย่างไรแต่โอ๋ไม่ได้ชอบไม่ได้รักอาร์ตเลย เมื่อคืนที่โอ๋ปล่อยเลยตามเลยเพราะความมึนเมา ว่าแล้วก็เลยพยายามจะลุกไปเข้าห้องน้ำปลดปล่อยแอลกอฮอล์ที่ยังตกค้างอยู่ในกระปัสสาวะออกซักหน่อย
" โอ๊ย! .. " เจ็บแปร๊บขึ้นมาในทันที  ปวดหัวมันไม่เท่าไหร่  แต่ปวดก้นนี่สิ โอ๋เดินถ่างๆ เข้าห้องน้ำไปอย่างทุลักทุเล
.... " กูจะทำไงดีว่ะ..! "  ...
อาร์ตบ่นกับตัวเองดังๆ จนแทบจะเป็นการตะโกน อยู่ที่ห้องพักของตัวเอง  อาร์ตลุกขึ้นมานั่งแล้วเริ่มบ่นเป็นหมีกินผึ้งอยู่คนเดียว
" จะไปหามันดีไหมวะ ... มันจะให้กูพูดด้วยหรือวะ .. แต่เมื่อคืนมันก็ไม่ขัดขืน..หรือมันชอบกู .. หรือเป็นเพราะมันเมาหนัก .......
หรือจะโทรไปหามันก่อน ถ้ามันด่ากู โกรธกู แล้วเลิกคบกูหละ กูไม่น่าใจร้อนเอามันเลย ..  ดูท่าทางคงเป็นครั้งแรกของมัน เมื่อคืนมีเลือดติดออกมาด้วย
... หึ้ย! กูจะบ้า..! .. " ชายหนุ่มทุบ-อกชกตัวเป็นการใหญ่
อาร์ตตัดสินใจที่จะใช้เวลาของการปิดเทอมเพื่อรักษาระยะห่างกันไว้ซักก่อนจะดีกว่าเพราะมั่นใจได้ว่าโอ๋คงไม่ยอมรับกับการกระทำของอาร์ตอย่างแน่นอน ถ้าจะเข้าไปเจรจาตอนนี้คงจะมีแต่แตกหัก
.... เวลาของการปิดภาคเรียนก็มาถึง... อีก 2 - 3 วันนับจากนี้ หอพักต่างๆ จะว่างเปล่า
ไม่มีเสียงจ๊อกแจ๊กจอแจของเหล่านักศึกษา  ไม่มีเด็กวัยรุ่นหนุ่มสาวที่ขับรถจักรยานยนต์สวนกันไปมาให้วุ่น ปิดเทอมครั้งนี้โอ๋กับอาร์ตยังไม่มีการฝึกงานในช่วงซัมเมอร์ คงจะเป็น ปี 3 โน่นแหละ ที่จะต้องออกไปฝึกงานที่โรงพยาบาลต่างๆ ในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
หลังจากสอบปิดภาคเรียน นักศึกษาก็คงต้องแยกกันกลับบ้าน เก็บเกี่ยวกำลังใจจากบุพการี, พี่น้องและญาติ เพื่อที่จะต่อสู้กับบทเรียนและการฝึกฝนวิชาความรู้อย่างเต็มกำลังกายและกำลังสมอง
เพื่อสิ่งสูงสุดที่นิสิตนักศึกษาต้องบรรลุคือใบประกาศปริญญาบัตรที่แสดงถึงความรู้ความสามารถ และความพร้อมที่จะออกสู้สังคมแห่งวัยทำงานต่อไป
และแน่นอนทั้งอาร์ตและโอ๋ก็ต้องกลับบ้านเช่นกัน  อาร์ตตัดสินใจปล่อยปัญหาที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อคืนไว้ก่อน เพราะโอ๋คงไม่ยอมที่จะพบอาร์ตอย่างแน่นอน  ส่วนโอ๋ยังคงโกรธอาร์ตที่ทำแบบนั้น มันคงทำให้ทั้งสองคนมองหน้ากันไม่ติดไปนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้
เอาเป็นว่า เอาไว้เจอกันตอนเปิดเทอมเทอมแรกของปี 3 ก็แล้วกัน
บทที่ 4
" .... เมื่อไหร่จะเปิดเทอมซักที "
อาร์ตบ่นหลังจากที่นั่งเหม่ออยู่หน้า TV และกดเปลี่ยนช่องไปมาไม่ดูช่องไหนเป็นจริงเป็นจังซักที
จิตใจล่องลอยไปถึงแต่เพื่อนรักที่ตอนนี้เขาไม่อยากให้เป็นแค่เพื่อน
" อะไรนะลูก .. ไปเรียนมหาลัย 2 ปี ลูกเปลี่ยนไปเยอะเหมือนกันนะเนี๊ยะ "
คุณแม่วางนิตยสารลงบนตักเบาๆ ด้วยความประหลาดใจพร้อมทั้งปลาบปลื้ม
" แม่ครับ อาร์ตขอเข้า ม. วันเสาร์นี้นะครับ อาร์ตจะได้ไปเตรียมตัวให้ดีๆ ก่อนเรียน "
คำเสนอตัวของอาร์ตยิ่งทำให้คุณแม่ประหลาดใจเข้าไปใหญ่ คุณแม่รู้สึกว่าลูกชายมีลับลมคมในอะไรบางอย่าง
" แล้วอาร์ตจะรีบไปเตรียมตัวอะไรเร็วขนาดนั้น เปิดเทอมวันที่ 3 เดือนหน้าไม่ใช่เหรอลูก อีกตั้งเกือบสัปดาห์แหนะ "
หลังจากเอ็ดลูกชายจนหน้าง๋อย  คุณแม่ก็เงียบไปครู่หนึ่ง และเริ่มขมวดคิ้วลงเป็นปมจ้องหน้าลูกขี้อ้อนไม่ละสายตา
" .... นัดสาวไว้ใช่ไหมเนี๊ยะ " คุณแม่พูดให้ข้อหาในทันที
" ป่าวคร้าบ .. ถ้ามีสาวผมจะรีบพามาไหว้คุณแม่เลยหละครับ " อาร์ตใช้สายตาออดอ้อนแบบน่าหยิก
" ผมขอไปเสาร์นี้นะครับ "
" ถ้าอยากไปก็ได้ แต่ถ้าเสาร์นี้มันคงเร็วไป เป็นพุธหรือพฤหัสฯ ก็แล้วกัน อาร์ตจะได้อยู่คุยกับญาติๆ ก่อน "
" ขอบคุณครับแม่ "  อาร์ตกระโดดมากอดแม่เป็นการตอบแทน ( - -*)
โซฟาที่แม่นั่งอยู่ยุบตามน้ำหนักของอาร์ต ถึงจะไม่ใช่คนร่างสูงใหญ่มากนัก แต่อาร์ตเป็นหนุ่มนักกีฬา หุ่นดูสมส่วน  ออกจะเป็นชายชาติทหารไปในทางนั้น เขาวิ่งขึ้นไปชั้นบนในทันทีปล่อยแม่ออกจากอ้อมกอด
" อ้าวแล้วจะไปไหน TV ก็ไม่ปิด แม่ไม่ได้ดูด้วยซักหน่อย "
" ผมจะไปเก็บกระเป๋าครับ! " เขาตะโกนกลับมาจากบันได ด้วยน้ำเสียงระรื่น
" สงสัยจะติดสาว .. ลูกเราจะเรียนจบหรือป่าวนะพ่อ "
คุณแม่ถอนหายใจแล้วมองไปที่รูปสามีในชุดนักธุรกิจรูปใหญ่ดูสง่างาม อาร์ตเติบโตมาด้วยการเลี้ยงดูของแม่ที่ต้องทำงานหนัก แม่ต้องดูแลลูกทั้ง 2 คน เพียงลำพัง ดีที่ธุรกิจส่วนตัวขนาดย่อม ไม่หายไปกับชีวิตของสามีที่แสนดี ซึ่งประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เสียชีวิตตั้งแต่ตอนที่อาร์ตและโอ๊ตยังเรียนประถม การที่อาร์ตชอบดูแลคนที่อ่อนแอกว่าโดยเฉพาะคนที่น่ารักในสายตาของเขา ก็อาจจะเป็นเพราะการเลี้ยงดูแลของแม่ด้วยที่คอยบอกให้อาร์ตดูแลน้องช่วยเหลือน้องอยู่เสมอ และเป็นการเติมเต็มส่วนที่อาร์ตขาดมาตลอดด้วย  อาร์ตเจ็บใจทุกครั้งที่โรงเรียนสมัยประถมและมัธยมจัดงานวันพ่อ เป็นความรู้สึกที่แม่ไม่อาจจะทดแทนให้กับลูกคนโตได้ซักที
แต่สำหรับโอ๊ตผู้เป็นน้องชายกลับต่างกันเพราะโอ๊ตมีพี่ชายที่คอยปกป้อง พี่ชายที่เข้มแข็งอย่างอาร์ต
บริบทต่างๆ นานาในชีวิตของอาร์ตที่ทำให้อาร์ตได้มาเจอกับโอ๋ และทำให้อาร์ตรู้สึกว่าต้องปกป้องดูแล เป็นการทดแทนความรู้สึกในวัยเด็กของอาร์ตที่ต้องการป้องปกดูแลจากผู้เป็นพ่อ แต่ก็ไม่มีทางที่จะหาอะไรมาทดแทนได้เลย  นอกจากการมอบสิ่งเหล่านั้นกับคนที่อาร์ตมีความรู้สึกดีๆ ให้เลือกที่จะเป็นผู้ก่อนจะได้เป็นผู้รับ
และแล้วอาร์ตก็เดินทางมาถึงมหาวิทยาลัยตั้งแต่ 5 วันก่อนเปิดภาคเรียน เขารีบเก็บข้าวของอย่างรวดเร็ว แล้วขับรถจักรยานยนต์คู่ใจออกมาที่หอพักของโอ๋ เดาไว้ว่าโอ๋คงยังไม่กลับมาหรอกแต่ที่ระเบียงห้องกลับมีเสื้อผ้าตากไว้เหมือนมีคนอยู่  ใช่แล้วโอ๋กลับมาแล้ว กลับมาก่อนอาร์ตด้วยซ้ำ นั่นก็เป็นการดีที่อาร์ตจะได้มีเวลาปรับความเข้าใจกับโอ๋มากขึ้น ก่อนที่จะถึงวันเปิดเทอม
..... วันนี้แน่ใจได้ว่าโอ๋คงยอมคุยกับเขา ....แต่ยังคิดไม่ออกว่าจะเริ่มพูดกับมันยังงัยดี นับตั้งแต่วันนั้นก็เดือนกว่าๆ แล้ว โอ๋น่าจะมีอารมณ์เย็นลงบ้างแล้ว ฝ่ายโอ๋ที่นอนสติฟุ้งซ่านคิดเรื่องไม่เป็นเรื่องสมัยเด็ก และรวมถึงเรื่องของอาร์ตด้วย พอได้ยินเสียงรถจักรยานยนต์เสียงทุ้มๆ แบบนั้นก็รู้แล้วว่าคงเป็น TENA ของไอ้อาร์ตนั่นแหละ ซักพักก็มีเสียงเคาะที่ประตู
" ก๊อก ก๊อก ก๊อก .. "
โอ๋ลุกขึ้นไปเปิดประตูแบบก้มหน้า พยายามเก็บอารมณ์ไว้ ความรู้สึกของคนที่ถูกเพื่อนตัวเองลักหลับนี่ไม่รู้จะอธิบายยังงัยละ
ใจจริงโอ๋อยากกระโดดขึ้นบีบคออาร์ตให้มันตายเสียเต็มที   ' ไอ้สัดอาร์ต! มึงทำกูนั่งไม่ได้ แถมถ่ายเป็นเลือดอีกตั้ง 4 - 5 วัน ไอ้`ตัวเงินตัวทอง`! '
แต่ก็ต้องหักห้ามใจเอาไว้ก่อน เรื่องมันผ่านไปแล้ว  พยายามไม่คิดถึงมันอีกจะดีกว่า  ยังงัยก็ต้องเป็นเพื่อนกันต่อไป
" มาไวเชียวมึง " ทั้งสองคนพูดพร้อมกัน ... ทำบทสนทนาหยุดชะงักไปในทันที
" เข้ามาดิ " โอ๋เดินนำเข้ามาในห้อง  อาร์ตมองโอ๋อย่างคิดถึงสุดใจ จริงๆ อยากวิ่งเข้าไปกอดมันให้หายคิดถึง
ตอนนี้อาร์ตอยากเอายางลบก้อนใหญ่ๆ ลบคำว่าเพื่อนระหว่างทั้งสองคนออกไปให้หมดจด แล้วบอกโอ๋ไปตรงๆ ว่า
' กูรักมึง '
แล้วจะทำได้ยังงัยเล่า โอ๋มันคิดยังงัยไม่รู้เลย จะถามก็ถามไม่ได้ คำว่า ' เพื่อน ' มันจิ้มคออยู่ เงียบกันไปทั้งคู่ จนบรรยากาศภายในห้องเริ่มมืดครึ้ม อาร์ตเริ่มบทสนทนาด้วยการชวนออกไปข้างนอก
" กูหิวข้าววะ มึงออกไปกินกะกูหน่อย " เริ่มต้นคำถามธรรมดาๆ เป็นการดูเชิงว่าโอ๋จะปฏิกิริยากับเขายังงัย
" อืม ......  " โอ๋พูดสั้นๆ เหมือนไม่เต็มใจออกเสียง พร้อมแสดงสีหน้าไร้อารมณ์
อาร์ตหน้าจ๋อย ยืนนิ่งคิดไม่ออกว่าจะพูดอะไรต่อไป เขาไม่เคยถูกโอ๋เมินเฉยกับเขาขนาดนี้
" เออ .. กูก็หิว ยังไม่กินอะไรตั้งแต่เช้า " โอ๋ทำท่าลูบวนๆ ที่ท้อง เห็นได้ชัดเจนว่าโอ๋พยายามพูดให้เป็นปกติจนรู้สึกขัดๆ
โอ๋ยังไม่อยากขุดเรื่องวันนั้นขึ้นมาทะเลาะกันให้อารมณ์เสีย และอาร์ตก็เป็นเพื่อนสนิดคนเดียวที่โอ๋ไม่อยากผิดใจด้วย
มันคงยังไม่ถึงเวลาที่ทั้งสองจะมาคุยกันเรื่องนั้น นอกจากอาร์ตจะพยายามทำให้เหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นอีกครั้ง โอ๋คงต้องทำอะไรซักอย่าง
" เออดี ..กูอยากกินก๋วยเตี๋ยวร้านเจ๊หมูวะ " การตอบรับของโอ๋ทำให้อาร์ตใจชื้นขึ้นมา แต่เดาได้เลยว่าโอ๋มันคงเก็บความโมโหและอะไรหลายๆอย่างไว้ในใจและไม่ลืมง่ายๆ
" ร้านมันจะเปิดให้มึงหรือ ยังไม่เปิดเทอมเลย เหลืออีกตั้ง 5วัน "

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

kan17825

ขอบคุณน่ะครับ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

ืnneess

ขอบคุณครับ

gigusa

ขอบคุนมากครับ

kangaza

ขอบคุงมากมากคับ

Klong

ดะ ดะ ได้กันแล้ว ฮิ้ววว

hijikata

ขอบคุณมากค่ะ

adan

ขอบคุนมากครับ

dung

ขอบคุณครับ

ton521

ขอบคุนครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟ

Sirakan

ขอบคุนก๊าบ

harain15

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุนคับ

4_NAY

ค่อยๆทำความเข้าใจกันนะ

Golfgg

ต่อๆ