++ ~จนกว่าฟ้าจะมีเวลา ~ ++ @ 4

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“มีไร”
“หยิบผ้าเช็ดตัวให้กูหน่อยดิ”
“เออ”
ต่อเดินไปหยิบผ้าอีกผืนส่งให้เอ็มที่เปิดประตูแง้มออกมา แต่แทนที่เอ็มมันจะหยิบผ้าเช็ดตัวมือที่เปียกน้ำนั่นกลับคว้าหมับเข้าที่ข้อมือของต่อจนเขาตกใจ
“เฮ้ยไอ้เอ็มมึงจะทำไรวะ”……!
“กูเวียนหัวว่ะ” ต่อค่อนข้างตกใจเมื่อเอ็มใช้มือจับแขาไว้แน่นเหมือนจะดึงเขาเป็นที่ยึด
“เอ็มมึงเป็นไรอ่ะ” ต่อรีบเปิดประตูออกให้กว้างขึ้น จึงมองเห็นหน้าซีดๆของเอ็ม เขารีบใช้ผ้าเช็ดต้วนุ่งให้เอ็มเมื่อเห็นท่าเอ็มจะทรงตัวไม่ใหวจริงๆ
“ไม่รู้อยู่ๆกูก็วูบ”
“ไข้กลับมาเล่นงานมึงอีกอ่ะดิ ตัวก็โตไม่น่าอ่อนแอเลยนะมึงมาเดี๋ยวกูพาไปนอนพัก”
ต่อพยุงร่างเอ็มไปที่เตียงจัดแจงที่นอนให้เรียบร้อย
“มึงรอก่อนนะเดี๋ยวกูไปเรียกคนที่บ้านมึงขึ้นมาดู” ต่อจะวิ่งออกจากห้องแต่เอ็มเรียกไว้ก่อน
“ไม่เอามึงมันดึกแล้วเขาเข้านอนกันหมดแล้ว เดี๋ยวกูนอนพักเดี๋ยวกูก็หาย”
“หายแน่นะ” ต่อหยั่งเชิงอันที่จริงเขาก็เกรงใจที่บ้านมันเหมือนกันแหละ เกิดเข้านอนกันหมดแล้วเขาจะไปเคาะห้องใครก็ยังไม่รู้เลย
“อืม….” เอ็มบอกเพลียๆพลางยันร่างลุกขึ้นต่อจึงรีบเอ่ยถาม
“เฮ้ยจะลุกไปใหนวะ”
“มึงจะให้กูนอนทั้งที่ตัวกูเปียกแล้วก็นุ่งแค่ผ้าผืนเดียวหรือไง”
“แค่นี้มึงบอกกูก็ได้ จะลุกมาทำไมเป็นลมเป็นแล้งขึ้นมากูทำอะไรไม่ถูก”
ต่อเดินไปหยิบเสื้อผ้ายืดกับกางเกงขาสั้นที่ถุกพ้บไว้อย่างเป็นระเบียบโยนให้เอ็ม
“ไม่เอากูจะเอาเสื้อกล้าม” เอ็มรีบติงแต่ใหนแต่ไรเขาไม่เคยใส่เสื้อยืดนอนอยู่แล้ว
“มึงอยากหนาวตายหรือไง ไข้ขึ้นมากลางดึกจะว่ายังไงใส่แล้วก็นอนซะ กูจะอาบน้ำบ้างแล้วง่วงเหมือนกันนะเหนื่อยกะมึงมาทั้งวัน”
ต่อเดินเข้าห้องน้ำไปเขาไม่เคยต้องดูแลใครอย่างนี้มาก่อน นึกตลกตัวเองอยู่เหมือนกัน คนแรกที่มันต้องมาดูแลจะเป็นผู้ชายเหมือนกันขนาดเขาอยู่กับพีมาตั้งนานนอนห้องเดียวกันมาตลอดก็ยังต่างคนต่างอยู่ไม่ได้มาคอยห่วงกันแบบนี้
เอ็มหลับไปแล้วเมื่อต่ออาบน้ำเสร็จ เขานึกขำอยู่ในทีไม่น่าเชื่อว่าผู้ชายอย่างเอ็มจะเชื่อเขาด้วย ก็ชุดทั้งชุดที่เอ็มมันสวมอยู่เป็นชุดที่เขาโยนให้เมื่อกี้อันที่จริงถ้ามันจะเปลี่ยนมันก็ทำได้สบายมาก
“โดนมือกูแค่นี้ไข้ขึ้นเลยนะมึงไอ้เอ็ม”
เขาเอ่ยออกมายิ้มๆพลางมองหน้าใสๆของเอ็มที่นอนหายใจอย่างสม่ำเสมอ เผลอนึกไปถึงตอนที่เอ็มอยู่มหาลัยที่กรุงเทพเขาคิดว่าเอ็มคงจะเป็นที่คลั่งใคล้ของสาวๆน่าดู ผิวพรรณมันก็ไม่ได้หยาบกร้านอะไรดูจากหน้าใสๆที่ตัดกับปากเรียวปากสีชมพูอ่อนๆ บ่งบอกว่าเอ็มคงไม่เคยแตะบุหรี่มาอย่างแน่นอน จมูกโค้งได้รูปไรหนวดบางๆทำให้หน้ามันดูเข้มขึ้นมาบ้างรูปร่างสูงโปร่งแต่แข็งแรง จากที่เขาได้สัมผัสมาเมื่อกี้ต่อเดาว่าเอ็มต้องเล่นกีฬาอะไรสักอย่างตอนอยู่มหาลัย รูปร่างถึงดูดีได้ขนาดนี้
“เสือกนอนไม่ห่มผ้าอีกนะมึง” ต่อจำต้องเดินไปคลุมผ้าให้เอ็ม เมื่อเขารู้สึกว่าอากาศมันเริ่มเย็นขึ้นมาก่อนจะหาเสื้อผ้ามาเปลี่ยนบ้าง
เขาเลือกที่จะไปนอนที่ที่นอนปิกนิคอีกมุมหนึ่งของห้องที่อยู่หน้าทีวีเครื่องเสียงและเกมสารพัด คงเป็นมุมพักผ่อนนอนเล่นของเอ็มมัน ต่อคิดพลางล้มตัวลงนอนด้วยอาการเพลียเผลอหลับไปใหนไม่รู้ มารู้สึกตัวอีกทีก็เมื่ออากาศมันเย็นลงเรื่อยๆจนปากเริ่มสั่น
“ไมมันหนาวงี้วะ” ต่อกอดอกตัวเองแน่นแหงนมองไปที่เตียงเอ็ม มันยังหลับภายใต้ผ้าห่มอุ่นอย่างสบายเตียงมันก็ไม่ได้ใหญ่มากจะให้เขาไปนอนเบียดมันก็ยังไงๆอยู่
“เอาวะเดี๋ยวก็เช้าแล้วมึงไอ้ต่อ”
เขาข่มตาหลับลงอีกครั้งแต่มันยากที่จะหลับลงจริงๆเมื่ออาการหนาวมันไม่ทุเลาลงเลย เขาหันไปมองที่เอ็มอีกครั้งแล้วตัดสินใจเดินไปที่เตียงนั่น
“กูไม่ไหวแล้วว่ะขอนอนกะมึงแล้วกัน”
ต่อตัดสินใจซุกร่างนอนลงที่ว่างข้างๆร่างของเอ็ม รู้สึกค่อยยังชั่วขึ้นมาเมื่อร่างได้โดนผ้าห่มบ้างแต่กลับต้องสะดุ้งเมื่อเอ็มที่เขาคิดว่าหลับไม่รู้เรื่องกลับเอ่ยขึ้นมาเบาๆ
“กูนึกแล้วว่ามึงต้องมานอนกะกูจนได้”
“หอกมึงยังไม่หลับหรอกเหรอ”
“หลับจนกูตื่นแล้ว หนาวก็ขยับมาใกล้ๆกูนี่นอนซะห่าง มึงกลัวอะไรกูใหนๆกูก็เคยเสร็จมึงไปแล้วนี่”
“เสร็จอะไรอย่ามั่วนะมึง”
“พูดงี้มึงจะไม่รับผิดชอบกูอ่ะดิ”
“รับผิดชอบอะไรมึงละเมอป่าวเนี่ย”
“แล้วมึงทำอะไรกูไว้ล่ะ”
“ไม่รู้กูลืมแล้ว”
“เออมึงจำไว้ถ้ากูมีโอกาสเมื่อไหร่กุเอาคืนมึงแน่ ถือว่ามึงโชคดีไปละกันที่กูยังไม่หายดี”
“งั้นมึงก็รอไปเหอะกูไม่ยอมมึงง่ายๆหรอก”
“เออซักวันฟ้ามันจะมีเวลาให้กูเองแหละ มึงจำชื่อกะหน้ากูไว้ละกัน”
“มึงอ่ะเพ้อเจ้อนอนได้แล้วกูง่วง”
ต่อตัดบท คิดถูกคิดผิดก็ไม่รู้ที่มานอนข้างๆเอ็มแบบนี้ แล้วทุกอย่างก็เงียบลงเมื่อต่างคนต่างหลับจนถึงเช้าโน่นแหละ ร่างสองร่างที่เคยนอนห่างกันกลับมาเบียดกันตั้งแต่ตอนใหนไม่รู้จนหน้าเกือบจะแน่บชิดกัน
เอ็มรู้สึกตัวขึ้นก่อนเขามองหน้าต่อที่อยู่ห่างเขาแค่ไม่ถึงคืบ
“เก่งแต่ปากนะมึงหนาวอ่ะดิเบียดกูแน่นเชียว” เอ็มยันกายลุกขึ้นจัดที่ทางให้ต่อมันนอนสบาย ก่อนจะทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้วลงไปข้างล่าง พ่อเขาคงไปทำงานในสวนผลไม้อีกตามเคย เขาเองก็อยากที่จะเรียนจบเร็วๆจะได้มาช่วยแบ่งเบาภาระพ่อได้บ้าง
“ตื่นแล้วเหรอเอ็มแล้วเพื่อนล่ะ” เสียงแม่ทักเขาขณะที่เดินกลับเข้าบ้าน
“ยังหลับอยู่เลยครับแม่ มันคงจะเจ็บแผล แล้วนี่แม่ใส่บาตรเสร็จแล้วเหรอครับ”
“จ๊ะกำลังจะเอาของไปเก็บ”
“ว้าผมอดอีกแล้วให้ผมช่วยถือครับ”
เอ็มยื่นมือไปช่วยที่ของให้แม่ เขาตั้งใจจะตื่นมาใส่บาตรแต่ก็อดจนได้ ที่กรุงเทพเขาเองคงไม่มีโอกาสได้ทำอย่างนี้ ทุกอย่างมันดูเร่งรีบวุ่นวายสำหรับเขาไปหมด เขาเลือกที่จะเช่าหออยุ่คนเดียวเพื่อความเป็นส่วนตัวนิสัยจริงๆ เขาก็ไม่ค่อยจะสุงสิงกะใครอยู่แล้วแต่คนส่วนมากชอบที่จะเข้ามาหาเขาเอง เขาก็แค่คุยๆไปไม่ได้คิดจริงจังอะไรกะใคร เขามีความมุ่งมั่นเช่นเดียวกับต่อคือต้องการที่จะเรียนจบเร็วๆเพื่อที่จะได้กลับไปอยู่กับครอบครัวเสียที
จะว่าไปชีวิตเขาสองคนก็สวนทางกัน อีกคนเกิดกรุงเทพแต่ต้องจากบ้านมาเรียนที่อื่นซึ่งเป็นๆที่อีกคนเกิด
“ก็ตื่นเช้าๆสิเราน่ะ” แม่เขาติงเมื่อทั้งคู่เดินมานั่งที่โต๊ะกินข้าว
“ก็มันติดมาจากกรุงเทพนี่ครับ นี่ถือว่าผมตื่นเช้าสุดแล้วนะ อยู่โน่นนะวันหยุดผมผมไม่ลุกจากที่นอนง่ายๆหรอกครับ แล้วนี่ยัยอิมไปเรียนแล้วเหรอครับ”
“ออกไปพร้อมพ่อแล้วแล้วเอ็มหิวยังแม่เตรียมกับข้าวไว้แล้ว”
“แม่ทานยังอ่ะครับ”
“แม่ยังไม่หิวน่ะ”
“ผมก็ยังไม่หิวเท่าใหร่คุยกะแม่ก่อนดีกว่า เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมก็กลับกรุงเทพแล้วกว่าจะสอบเสร็จปิดเทอมก็อีกนาน ผมคงคิดถึงบ้านแน่เลย”
“โตเป็นหนุ่มแล้วยังอ้อนนะเรา เอแล้วเพื่อนเราชื่ออะไรนะไม่เห็นเคยเล่าให้แม่ฟังเลย”
“ต่อครับมันเป็นเพื่อนไอ้พีอีกที พวกมันเรียนที่เดียวกันน่ะครับแต่ไอ้ต่อมันเป็นเด็กกรุงเทพครับ”
“อืมท่าทางก็นิสัยดีนะ ยังไงเอ็มไม่อยู่ก็บอกเขาแวะมาเเล่นที่บ้านเราได้นะ”
“ครับแต่มันคงมาหรอกไอ้นี่ เออเดี๋ยวผมไปดูมันก่อนละกันเผื่อมันตื่นแล้ว”
เอ็มย้อนกลับมาที่ห้องตัวเองอีกครั้ง เห็นต่อมันแต่งตัวเรียบร้อยแล้วจนเขานึกแปลกใจจึงเอ่ยถาม
“มีเรียนเหรอมึงไอ้ต่อ”
“เปล่า”
“เปล่าแล้วมึงจะรีบแต่งตัวไปไหนแม่กูอยากคุยกะมึง”
เอ็มเอาแม่ขึ้นมาอ้างไม่รู้สิเขายังไม่อยากให้ต่อมันกลับ ไอ้ครั้นจะบอกออกไปอย่างนั้นก้อกลัวไอ้ต่อมันจะขำ
“กูเข้าผู้ใหญ่ไม่เก่ง”
“แม่กูไม่ดุหรอกน่า ไหนๆกูก็จะกลับกรุงเทพแล้วคงอีกนานกว่าจะได้เจอกะมึงอีก”
ต่อหันมามองเอ็มทันทีเผลอสบตามันเข้าจนต่างฝ่ายต่างหลบกันแทบไม่ทัน เมื่อแววตาที่ส่งให้กันมันดูแปลกๆไป จนต่อเอ่ยถาม
“มึงจะกลับเมื่อไหร่”
“พรุ่งนี้ คงเป็นปิดเทอมหน้ากว่ากูจะได้มาก็คงไม่เจอมึงอยู่ดีเพราะมึงก็คงจะกลับบ้านเหมือนกัน”
มันก็คงจริง ต่อเริ่มคิดตามแต่มันก็ไม่มีเหตุผลอะไรให้ต้องคิดตามคำของเอ็ม ในเมื่อเขาสองคนก้อเพิ่งที่จะรู้จักกันได้ไม่นานมันไม่น่าจะผูกพันธ์อะไรกัน
“เอออยู่ใต้ฟ้าเดียวกัน มันก็คงจะเจอกันได้สักวันแหละว่าแต่เมื่อวานมึงไม่โกรธกูเหรอ”
“เรื่องไร” เอ็มทำหน้างง
“ก็ที่กูแกล้งมึงอ่ะ”
“กูจะไม่โกรธถ้ามึงสัญญากะกู”
“สัญญาอะไร”
“ว่ามึงจะไม่ทำแบบนี้กะใครอีก”
“แล้วทำไมกูต้องเชื่อมึงด้วยล่ะ”
“ก็กูหึงมึงไงไอ้ตี๋” เอ็มทำท่ายักคิ้วเมื่อเห็นต่อมันทำหน้าเอ๋อ
“เงียบไปเลยมึงเจอหน้าเป็นอำกูตลอดสิ เดี๋ยวกูก็รักมึงจริงๆซะหรอก”
“กูว่าแล้วกูจีบใครไม่มีพลาด มึงหลงกลกูแล้วไอ้ตี๋”
ต่อไม่ตอบโต้ว่าอะไรเมื่อเจอมุกนี้ของเอ็มเข้าไป เขาก็ไม่รู้จะพูดอะไรเหมือนกันคนขี้เล่นยังไงมันก้อขี้เล่นเป็นธรรมดาแล้วเรื่องที่เขาแกล้งมันเมื่อวานต่อคิดว่าเอ็มก็คงจะโดนใครต่อใครทำบ่อยเพราะเห็นเอ็มมันไม่รู้สึกอะไรเลย
“เป็นไรวะเงียบไป” เอ็มทักเมื่อเริ่มผิดสังเกตแต่ต่อก็ปฎิเสธ
“เปล่ากูแค่ไม่อยากคุยกะมึง”
“ทำเป็นปากแข็งไปเหอะมึงลงไปข้างล่างได้แล้ว กูหิวแม่กูก็รอมึงอยู่”
เอ็มเดินนำไปก่อนแล้วต่อเอาแต่มองตาม เขารู้สึกหวั่นไหวไปกับผู้ชายอย่างเอ็มไปได้ตั้งแต่ตอนไหน
มึงกำลังจะรักไอ้เอ็มหรือวะต่อ………………เขาถามตัวเองขึ้นมาในใจ……….
“แม่เดี๋ยวผมพาไอ้ต่อไปที่ไร่นะครับ จะไปช่วยพ่อหน่อย”
เอ็มบอกกับแม่หลังจากที่ทานข้าวเช้ากันเสร็จ ต่อรู้สึกดีที่ได้คุยกับแม่ของเอ็มจนเขาอดที่จะคิดถึงบ้านขึ้นมาไม่ได้ นานแล้วเหมือนกันที่เขาไม่ได้กลับไปหาครอบครัวเลย
“ว่าไงต่อมึงจะไปกะกูหรือเปล่า เดี๋ยวกูพามึงไปจีบสาวชาวไร่คนงานพ่อกู แต่ละคนคัดมาแล้วนะโว้ย” ต่อไม่ได้ขัดอะไร ดีเหมือนกันเขาจะได้เปิดหูเปิดตาบ้าง ไม่ใช่เคร่งกับตำราเรียนอย่างเดียว
“อืมเอ็มอย่าพาเพื่อนเขาไปทะโมนในไร่ล่ะโดนพ่อเล่นงานไม่รู้ด้วยนะ” เอ็มทำหน้าหงิกเมื่อโดนแม่ติงจนต่อแอบขำ
“โหแม่ผมเข้าไปช่วยพ่อนะครับ ไม่ได้ไปวิ่งเล่นเหมือนเมื่อก่อนซะหน่อย..แล้วนี่มึงยิ้มอะไรไอ้ต่อ”ประโยคท้ายเอ็มดุต่อเข้าเต็มๆ แต่ต่อมันก้อไม่ถือสานอกจากเอ่ยลาแม่ของเอ็มแล้ววิ่งตามเอ็มที่เดินลิ่วๆนำไปก่อน
“ไอ้ลิงมึงรอกูด้วยดิ”
“มึงเรียกกูว่าไรไอ้ตี๋” เอ็มหันมาว่าต่อจนต่อหยุดชะงักทำลอยหน้าลอยตา

tamia

ขอบคุณครับผม

kikkapkao

ขอบคุนคราฟ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

imseng

ขอบคุณนะคับ

arttylovely

ขอบคุนมากๆๆครับ

peemakung

ขอบคุณครับ

MaximusRavi

ขอบคุนนะคับ

Klong

ขอบคุนครับ

adan

ขอบคุณครับผม

game6969

ขอบคุนมากมาย

llMAGz

ขอบคุณครับ

dung

ขอบคุณมากๆครับผม

mario401

ขอบคุณมากมายครับ

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

harain15

ขอบคุณครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

tarsii

ขอบคุณมากนะ