++ ~จนกว่าฟ้าจะมีเวลา ~ ++ @ 20

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“โอ้ย เอ็มเสียวสุดยอด” ต่อถอนปากออกมาทั้งๆที่ยังหายใจหอบถี่ ไม่ต่างจากเอ็มเท่าไหร่ที่พิงผนังห้องน้ำเอาไว้เมื่อเกิดอาการขาอ่อน
“ไงรู้หรือยังว่ากูคิดถึงมึงหรือเปล่า” เอ็มบอกต่อยิ้มตอบก่อนจะก้มลงไปจูบเอ็มอย่างนิ่มนวลก่อนจะแยกร่างออกมาอาบน้ำให้กันและกัน
“แล้วนี่มึงเข้ามาได้ไง” ต่อถามเอ็มในขณะที่มือยังคงสระผมให้เอ็มไปเรื่อยๆ
“ก็ตอนแรกไอ้พีมันยังอยู่” “แล้วมันไปไหนแล้ว”
“กูไล่มันไปเองแหละเมื่อมันบอกว่ามึงกำลังจะกลับห้อง”
“ร้ายนะมึง” ต่อออกแรงขยี้จนเอ็มร้อง
“โอ้ย…เจ็บนะมึง”
“มึงก็อย่าดิ้นดินั่งดีๆสิวะ” ต่อบอกดุๆแต่ก็แอบยิ้ม มันมีความรู้สึกอบอุ่นอยู่ลึกๆที่ได้มีโอกาสใกล้ชิดกับเอ็มและเอ็มก็ยังเหมือนเดิม
“มึงก็เบาๆดิ”
“เออ…แล้วนี่มึงจะอยู่กี่วัน”
“ไม่รู้กูเบื่อมึงวันไหนกูก็กลับเองแหละ”
“ปากดีนะมึง”
“ไม่ดีแล้วจะทำมึงครางได้ไง”
“ทะลึ่งๆอ่ะเสร็จแล้ว” ต่อล้างผมให้เอ็มก่อนจะลุกมาอาบน้ำให้ตัวเอง
“กูจะไปหาแม่กูไปด้วยกันป่าว” ต่อบอกเมื่ออาบเสร็จคว้าผ้าเช็ดตัวมานุ่ง
“แม่มึงมาแล้วเหรอ”
“อืม..มาแล้ว”
“แล้วพี่สาวมึงล่ะ”
“มาด้วย”
“แล้วมึงยังจะให้กูไปอีกเหรอ เดี๋ยวพี่มึงก็ช็อคกันพอดีที่หนีกูไม่พ้น”
“มึงก็อย่าไปต่อปากต่อคำกับเขาสิว้า”
“ถึงกูไม่ได้ต่อปากต่อคำ ยังไงกูก็เป็นเด็กก้าวร้าวไม่มีคนสั่งสอนในสายตาเขาอยู่ดีแหละ” เอ็มบอกอย่างเซ็งๆ
“ไม่เอาน่าอย่าคิดมากไม่อยากไปก็ไม่ต้องไป เดี๋ยวกลับมากูแวะไปหาที่บ้าน”
“ค้างกะกูหรือเปล่า”
“มึงก็รู้คำตอบแล้วยังจะถามอีก” ต่อผลักหัวเอ็มเบาๆก่อนจะเดินออกไปแต่งตัว
“งั้นเดี๋ยวกูรอที่บ้านนะ”
“เออแล้วกูจะรีบกลับ”
“เฮ้ยไม่ต้องรีบหรอก เดี๋ยวแม่เขาน้อยใจนะมึง”
“ถ้ากูเจอแต่แม่กูก็ดีน่ะสิ” ต่อทำหน้าคิดหนัก
“พูดแปลกๆแฮะใครมากับแม่มึงด้วยเหรอนอกจากพี่เตย”
“ก็ญาติๆกูแหละอย่าสนใจเลย” ต่อบอกปัดทั้งที่ในใจเขากลัวจะไปเจอลูกชายเพื่อนแม่
“เออไม่สนก็ไม่สนรอกูด้วยเดี๋ยวกูออกไปพร้อมเลย” เอ็มออกมาแต่งตัวบ้างก่อนจะออกจากห้องพร้อมๆกับต่อ
“ให้กูไปส่งที่บ้านก่อนมั๊ย” ต่ออาสาจะไปส่งเอ็มแต่ก็โดนเอ็มปฎิเสธ
“อย่าเลยไปหาแม่มึงเหอะป่านนี้เขารอแล้ว”
“เออไว้เดี๋ยวเจอกัน” สองหนุ่มแยกกันไปคนละทาง
“กูก็อยากจะรู้เหมือนกันว่ะเอ็ม ถ้าพี่เตยรู้ว่าตั้มมันชอบกูแล้วเขาจะว่ายังไง”
“แม่พี่เอ็มกลับมาแล้ว” อิมตะโกนลั่นบ้านเมื่อมองเห็นพี่ชายยืนอยู่ที่ประตูบ้าน ก่อนจะรีบวิ่งไปเปิดให้เอ็มเข้ามา
“จะร้องดังไปทำไมเราน่ะ เดี๋ยวข้างบ้านเขาก็เขวี้ยงอะไรมาให้หรอก” เอ็มติงน้องสาวเมื่ออิมโผเกาะเอวเขาหลวมๆ
“ก็มันดีใจผิดด้วยเหรอพี่เอ็ม”
“ดีใจอะไรทำอย่างกะไม่เจอกันเป็นปี”
“อ้าวไหงพูดงี้อ่ะ โหยไปหลงสาวที่ไหนเนี่ยถึงลืมน้องสาวคนนี้” อิมผละตัวออกจากพี่ชายมองหน้าค้อนๆจนเอ็มนึกขำ
“พี่โตป่านนี้แล้วมีแฟนมันก็ไม่แปลก”
“อ้าวแล้วยัยแพรเพื่อนอิมล่ะ”
“พูดถึงก็ดีแล้ว เราเก็บรูปเพื่อนเราออกจากห้องพี่หรือยัง” เอ็มชี้หน้าน้องสาวที่ชอบทำอะไรตามใจจนเขาขี้เกียจที่จะขัด
“เก็บทำไมก็รูปมันสวยดีวางไว้อย่างงั้นแหละดีแล้ว”
“ไม่เอา ไปเอามันไปไว้ที่อื่นเลยนะก่อนที่พี่จะเก็บเอง”
“โหใจร้ายว่ะ อย่างงี้ยัยแพรได้ยินก็เสียใจแย่ดิ”
“ก็ช่วยไม่ได้” เอ็มพูดพลางยักไหล่ก่อนจะเดินเข้าบ้านปล่อยให้อิมมองตามอย่างขัดอารมณ์ นึกไปว่าพี่ชายต้องมีใครแล้วแน่ๆถึงได้สั่งให้เธอเก็บรูปแพรออกจากห้อง
“แพรว่างป่ะ มาที่บ้านเราหน่อยดิพี่เอ็มกลับมาแล้ว” อิมแอบโทรหาแพรทันทีเมื่อลับหลังพี่ชาย ก่อนจะวิ่งเขาไปนั่งลงข้างเมื่อเอ็มเดินไปนั่งลงข้างๆแม่แล้ว
“แอบโทรคุยกะหนุ่มที่ไหนเราพี่เห็นนะ” เอ็มเอ่ยทักน้องสาว
“เปล่า” อิมตอบทำหน้าเฉย
“เฉยอะไรแอบไปกระซิบกันขนาดนั้น”
“เดี๋ยวพี่เอ็มก็รู้เองแหละ”
“ไม่เห็นอยากรู้เลย” เอ็มบอกแล้วหันไปบอกกับแม่เขาที่นั่งอมยิ้มอยู่
“แม่เดี๋ยวเอ็มไปหาพ่อที่ไร่นะครับ”
“อ้าวไม่เหนื่อยเหรอเราพักก่อนดีกว่ามั๊ย” แม่ว่า อิมรีบเห็นด้วยทันทีทั้งที่จริงไม่ได้นึกห่วงว่าพี่ชายจะเหนื่อยเลย
“นั่นสิพี่เอ็มเดี๋ยวพ่อก็กลับมาแล้วจะไปทำไมอยู่นี่แหละ”
“อยู่ทำไมไปช่วยพ่อที่ไร่ดีกว่า เราก็อีกคนว่างๆแทนที่จะเข้าไปช่วยพ่อ”
“อ้าว ว่าอิมซะงั้นก็แหมอิมต้องอ่านหนังสือสอบนิ”
“อย่ามาอ้างเอาแต่เล่นเกมล่ะไม่ว่าแล้วจะไปกับพี่ป่าว”
“อ้าวตกลงพี่จะไปจริงๆเหรอ”
“ก็เออดิว่าไง”
“อย่าเลยพี่เอ็มอยู่คุยกับอิมที่นี่แหละนะนะ” เอ็มโดนนั่งสาวเขย่าแขนจนเด็กหนุ่มเริ่มแปลกใจ
“อะไรของเราเนี่ย แม่อิมมันแปลกไปป่าวปกติมันไม่ยุ่งกะผมขนาดนี้นะ” เอ็มหันไปหาความเห็นกับแม่
“ไม่รู้คุยกันเอาเอง แม่ไปเตรียมกับข้าวก่อนปล่อยเด็กเอาไว้นานแล้ว” แม่ลุกเดินแยกตัวออกไปยิ้มๆ เอ็มจึงกลับมาหรี่ตามองน้องสาวที่กำลังทำหน้าอ้อนวอนเขา
“มีอะไรป่าวยัยอิมมาแปลกนะเรา”
“เปล่าก็ไม่เจอกันหลายเดือนอิมก็อยากรู้ว่ากรุงเทพมันเป็นไงบ้าง เดี๋ยวเผื่ออิมเข้าไปเรียนจะได้ไม่เอ๋อไง”
“เอาที่โรงเรียนบ้านเกิดก็ให้มันจบก่อนเหอะแล้วค่อยว่ากันต่อ” เอ็มบอกขำๆ
“ปากหรือเนี่ยพี่ชายอะไรวะแช่งน้อง”
“ก็น้องมันน่าแช่งอ่ะมีอะไรจะคุยว่ามา ไม่ไปก็ไม่ไปแต่ขอนอนคุยนะไม่ไหวเหนื่อย”
“ตามสบายเลยเดี๋ยวอิมไปเอาน้ำผลไม้เย็นๆมาให้” อิมลุกวิ่งเข้าไปที่ครัวเอ็มได้แต่ส่ายหัวมองตามก่อนจะล้มตัวลงนอนตรงโซฟา แต่แค่ไอ้เอนหลังลงเท่านั้นเด็กหนุ่มก็เผลอหลับไปด้วยความเพลียต่างจากอีกคนที่กำลังนั่งร่วมวงกินข้าวกับครอบครัวและญาติๆภายในร้านอาหารริมแม่น้ำมันน่าจะดูอบอุ่น แต่ต่อกลับรู้สึกอึดอัดขึ้นมาเมื่อตั้มเลือกที่จะนั่งชิดเขา พลางคอยเอาใจใส่ตักอาหารให้จนเตยที่นั่งข้างๆหลือบมองเป็นระยะๆ
“ตั้มไม่เห็นตักอาหารให้พี่บ้างเลยนะ” เตยหลุดปากแซวจนตั้มอึกอัก
“ก็เห็นต่อไม่ค่อยทานอะไรเลยน่ะครับพี่เตย”
“พี่ก็ไม่ค่อยทานเหมือนกันสังเกตพี่บ้างหรือเปล่าเรา”
“ยัยเตยนี่ยังไงไปแซวน้องเขา” แม่ติงเตยก่อนจะหันไปยิ้มกับแม่ของตั้มที่เริ่มมองเตยแปลกๆ
“เดี๋ยวผมเข้าห้องน้ำแป็บนะครับ” ต่อออกตัวเพราะเริ่มอึดอัดกับบรรยากาศ
“เฮ้ยไปด้วยดิไม่กล้าไปคนเดียวไม่ค่อยคุ้น” ต่อชะงักขาที่กำลังจะก้าว แอบถอนหายใจอย่างเซ็งๆแต่ก็รีบเดินนำไปก่อนตั้มจึงรีบวิ่งตามไป
“ฉี่ข้างนอกก็ได้ไม่แอบดูหรอกน่า” ตั้มแหย่ต่อเมื่อเห็นเด็กหนุ่มจะเข้าไปทำธุระในห้องน้ำ
“ไม่ได้กลัวแต่ฉี่ไม่ออก” ต่อบอกได้แค่นั้นก็หายเข้าไปในห้องตั้มได้แต่มองตามก่อนที่จะหันไปพูดกับตัวเองที่กระจก
“จะดูว่านายจะเล่นตัวได้นานแค่ไหนต่อ”
“พี่เอ็ม พี่เอ็ม” เสียงเรียกพร้อมแรงเขย่าที่ตัวทำให้เอ็มลืมตาขึ้นมอง ก่อนจะลุกขึ้นนั่งอย่างงัวเงีย
“พี่หลับไปนานป่าวอิม” เอ็มเอ่ยถามโดยไม่ทันได้สังเกตเด็กสาวอีกคนที่นั่งอยู่ข้างอิม
“ก็นานพอดูอายแพรเขามั๊ยล่ะ” เอ็มแทบจะหายง่วงเมื่ออิมเอ่ยชื่อแพรเด็กหนุ่มรีบมองไปที่อิมจึงเห็นแพรนั่งยิ้มอย่างเขินๆให้เขา
“สวัสดีค่ะพี่เอ็ม” แพรยกมือไหว้เอ็มรับไหว้พลางยิ้มทักทายนึกรู้ว่าอะไรเป็นอะไร
“มานานยังครับ” เอ็มทัก
“ก็นานเหมือนกันค่ะว่าจะกลับแล้วแต่อิมก็พามาปลุกพี่เอ็มซะก่อน”
“เหรอ อืมเดี๋ยวพี่ล้างหน้าแป็บนะครับ”
“แค่นี้ก็หล่อแล้ว พี่ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่หล่อหรอก” อิมเอ่ยแซว
“ยุ่งนะเรา” เอ็มบอกดุๆก่อนจะเดินขึ้นข้างบนเลือกที่จะเข้าห้องน้ำที่ห้องตัวเอง
“อย่างงี้ทุกทีเลยอ่ะอิม” แพรบอกกับอิมเสียงเบา เอ็มเคยหาเรื่องหลบหน้ายังไงผ่านไปกี่ปีก็ยังเป็นอย่างนั้น
“ยุ่งไม่เข้าเรื่องจริงๆยัยอิม” เอ็มส่ายหัวบ่นพลางเดินไปคว่ำรูปแพรที่วางอยู่ที่หัวเตียงแล้วนอนแผ่หราลงบนที่นอนนึกถึงต่อขึ้นมา
“มึงทำอะไรอยู่วะ” เอ็มลุกขึ้นหยิบโทรศัพท์ที่ติดอยู่ในกระเป๋ากางเกงออกมากดเบอร์หาต่อ
“ขอตัวเดี๋ยวนะครับ” ต่อบอกกับทุกคนเมื่อเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาเขานึกยิ้มอยู่ในใจเมื่อเห็นชื่อที่อยู่บนหน้าจอ
“ใครโทรมา” เตยชิงถามก่อนที่ต่อจะลุก
“เพื่อนครับชื่อ เอ็ม” ต่อเน้นชื่อเอ็มชัดๆให้พี่สาวฟังเพราะนึกรำคาญก่อนจะรีบลุกหนีก่อนที่จะโดนเตยว่าอะไร
“รู้เวลากันจังนะ” เตยประชดพลางมองตามร่างน้องชาย
“เอ็มคือใครครับพี่เตย” ตั้มเอ่ยถามในขณะเตยที่อารมณ์กำลังขุ่นเคืองจึงตอบเสียงห้วนๆ
“แฟนเขามั้ง” ตั้มหน้าเสียกับคำตอบที่ได้ยินโดยที่ไม่รู้อารมณ์ของเตยว่ากำลังคิดอะไรอยู่
“หวัดดีครับไอ้ตี๋” เอ็มส่งสียงล้อๆเมื่อต่อกดรับสาย
“อารมณ์ดีเชียวนะมึง” ต่อติง
“ดีกะผีอะไรล่ะมึง เนี่ยน้องสาวกูมันแอบนัดคนที่มึงระแวงว่าเป็นแฟนกูมาที่บ้านกูเลยต้องขึ้นมาแอบข้างบนเนี่ย”
“เฮ้ยทำไมมึงเลวอย่างนี้วะ”
“อ้าวไอ้นี่เดี๋ยวกูลงไปก็ได้”
“เฮ้ยกูแซวเล่น แม่งกูกำลังเซ็ง”
“เป็นอะไรของมึง”
“ไม่รู้บรรยากาศมันเซ็งเองว่ะ”

tamia

ขอบคุณครับ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

imseng

ขอบคุณนะคับ

peemakung

ขอบคุณครับ

arttylovely

ขอบคุนมากๆครับ

Klong

ขอบคุนครับ

adan

ขอบคุนครับ

game6969

ขอบคุนมากมาย

llMAGz

ขอบคุณครับ

dung

ขอบคุณมากๆครับผม

Mikkiny

ชอบบบบบบบบบบบบบบบบ

mario401

ขอบคุณมากมายครับ

KillTi

สุกยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

kamaji

ขอบคุนคราบ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุรคราฟ

MaximusRavi

ขอบคุนนะครับ