++ Real Love Story ++ ฿ 1

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
++ Real Love Story ++
"สูง ยาว ขาว ตี๋ หล่อโอ้ยเห็นแล้วนำลายสอ คนอะไรมันจะหล่อได้ใจขนาดนั้น"
"สเปคๆใครอย่ามาแย่งนะมีฟ้อนเล็บขอบอก "
"ได้ไงกูเห็นก่อนนะมึง"
"อ๊ะของอยากนี้ใครเร็วใครได้"
"อย่างนี้กูก็ไม่ทันปลอบอย่างมึงนะสิ"
"นี่มึงด่ากูเหรออีนิว"
"มีสมองก็คิดเองดิ"
เอาอีกแล้วคับอีเพื่อนสองตัว เฮ้ย สองคนของผมมันเริ่มกัดกันอีกแล้วเรื่องแย่งผู้ชาย ไม่รู้พวกมันเป็นคู่อริกันแต่ชาติปางไหนถึงได้จ้องผู้ชายคนเดียวกันตลอด แต่แห้วทุกครั้งแหละคับ มันก็เถียงกันไปงั้นๆแหละคับเวลาเจอคนถูกใจ
"พวกมึงสองตัวนี่ยังไงนะจะให้กูเอานำร้อนมาสาดให้ได้ไช่ป่ะถึงจะหยุดกัดกัน "ผมเริ่มปรามพวกมันเมื่อเสียงมันเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ จนจะตกเป็นเป้าสายตาคนรอบๆข้างอยู่แล้ว
"มึงก็แหกตาดูสิบอย ว่าอีตาที่นั่งอยู่ตรงซุ้มนั่น มันน่าแย่งขนาดไหน หนังสือเดี๋ยวมึงค่อยอ่าน " นิวพูดพลางแย่งหนังสือผมออกจากมือผมนึกด่ามันอยู่ในใจแต่ก็ปรายตาไปมองตามที่มันบอกก่อนจะหันกลับมามองมันเหมือนเดิม
"เออกูเห็นแล้วทีนี้เอาหนังสือกูคืนมา " ผมพูดกะมันแต่มันดันหันไปทำหน้าเอ๋อใส่เอ
"อีนี่ต่อมเกย์มึงชำรุดเหรอมึง เห็นคนหน้าตาขนาดนี้มึงทำเฉยเนี่ยนะ" เอมันว่าผม
"แล้วมึงจะให้กูทำไงเข้าไปปล้ำมันเลยงั้นเหรอ "
"ไม่ขนาดนั้นก็ได้มึง ก็แค่แสดงท่าทีสนใจหรือครั่นเนื้อครั่นตัว ให้กูสองคนแน่ใจว่ามึงยังเป็นเกย์ปกติอยู่ ไม่ไช่เกย์กบฏ "
"ใช่เดี๋ยวกูสองคนก็จีบมึงซะหรอก นับวันยิ่งแมนนะมึง"
"เออน่ะ เรื่องของกูแล้วอีตาหน้าตี๋นั่นไช่ว่ากูจะเพิ่งเคยเห็น "
"หามึงว่าไรนะอย่าบอกนะว่ามึงแอบไปกินมาแล้วร้ายนะมึง "นิวทำตาโตใส่ผม ทั้งที่หน้าตาปกติมันก็ชวนให้หลอนอยู่แล้ว
"กินหอกไรล่ะ ไอ้นั่นน่ะมันรุ่นพี่กูตอนเรียนมัธยม " เอกะนิวอึ้งไปตามๆกันเมื่อผมบอกไปอย่างนั่น.....
ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าบุบเพจะอาละวาดอะไรผมนักหนาให้ต้องมาเจออีตานี่อีก ตอนเรียนมัธยม ผมก็แค้นพอแล้วกับการกระทำของมัน ใช่ เมื่อก่อนผมก็เป็นเหมือนเอกะนิวน่ะแหละ ที่แค่เจอมันครั้งแรกก็หลงมันซะงั้นตามค้นเข้าไปสิประวัติมันผมสืบหมดเกิดเมื่อไหร่อยู่ไหนพยายามทำความรู้จัก โดนมันด่ากราดหลายต่อหลายครั้งก็แหงล่ะผู้ชายคนไหนมันจะชอบให้เกย์มาตามให้เพื่อนๆมันแซว
แต่นั่นไม่ไช่สาเหตุที่ผมแค้นมันหรอก แต่ที่ผมต้องขึ้นบันชีดำมันไว้ ก็ตอนที่มันเลิกกะแฟนมันแล้วมันเข้ามาหาเรื่องชกต่อยผมถึงในห้องเรียน จนเป็นเรื่องครึกโครมทั่วทั้งโรงเรียน โดยมันหาว่าผมไปบอกแฟนมันว่าผมกะมันมีอะไรกัน ทั้งที่แฟนมันเป็นใครผมยังไม่รู้
ผมต้องทนกับการถูกมองจากสายตาแปลกๆหลายๆคู่ วันนั้น ที่มันต่อยผมถ้าไม่โดนห้ามไว้ผมคงเละคาตีนมันแล้วมั้ง ตั้งแต่วันนั้น มันก็ตามราวีผมตลอดความรู้สึกดีๆที่ผมเคยมีให้มันถูกบั่นทอนลงเรื่อยๆจากการกระทำของมัน จนมันจบ ม.6 มันก็ยังขู่ผมไว้อีกก่อนที่มันจะไปว่า ถ้ามันเจอผมอีกเมื่อไหร่ผมไม่มีทางอยู่เป็นสุขหรอก
แล้ววันนี้ผมก็เข้ามาเรียนที่เดียวกะมันซึ่งมันก็รู้แต่เราก็ยังไม่มีโอกาสเจอกันซึ่งๆหน้าซักที ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่ามันจะก่อกวนผมด้วยวิธีไหนในเมื่อผมจะไม่ยอมมันเหมือนเมื่อก่อนแล้ว
"บอยมึงพูดจริงเหรอตานั่นเป็นรุ่นพี่มึงจริงเหรอ " เอมันตั้งหน้าตั้งตาถามผม อีนี่มันไม่เคยเชื่ออะไรง่ายๆเลยจริงๆ
"กูหลอกมึงแล้วกูได้อะไรเอ" ผมด่ามันกลับ
"อะ กูดูหน้าตามึงกูนึกว่าตอนมัธยมมึงน่ะจบมาจากป่าช้าไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนหน้าตาดีจบมาจากที่เดียวกะมึงด้วยจริงป่าวอีนิว" เอมันหันไปขอความเห็นจากนิว ก่อนที่มันสองคนจะหัวเราะผมยกใหญ่กัดกูได้ สะใจกันดีนักนะพวกมึง
เร็วเท่าความคิดผมคว้าแก้วนำที่วางอยู่กลางโต๊ะสาดใส่พวกมันทันที
"อี Here บอย มึงเล่นไรของมึงเนี่ย "มันสองคนลุกขึ้นสะบัดตัวกันใหญ่ได้ทีผมขำพวกมันบ้าง
  "ไง เหมือนโดนนำมนต์เลยนะพวกมึง ดีจะได้หุบปากลงซะบ้าง กูหนวกหู"
"ดอกแน่ะ กูคงปล่อยให้มึงรอดหรอก อีเอจัดการมันเลย "
แก้วนำสองใบที่เหลือกำลังจะถูกนิวกะเอคว้ามาเพื่อจัดการผม มีเหรอผมจะรอให้พวกมันทำผมลุกพรวดโดยไม่คิดหน้าคิดหลังเพื่อจะวิ่งหนีนำสองแก้วเต็มๆที่อีสองตัวนั่นมันสาดมา
ผลั๊ก. เสียงร่างสองร่างปะทะกันอย่างแรง ก่อนที่ผมจะล้มเซไม่เป็นท่า เล่นเอามึนไปเหมือนกัน ดูเหมือนทุกสายตาจะจ้องมาที่ผมที่พยามพยุงตัวเองลุกขึ้น แม่งใครวะ มาเดินมาขวางทางให้กูวิ่งชนซะมึน ผมนึกด่าอยู่ในใจด้วยความโมโหและอายปนกัน แต่ผมแทบ
จะล้มลงไปกองที่พื้นใหม่ เมื่อผมมองเห็นหน้าคนที่ผมวิ่งชนจังๆเมื่อกี้
"ต้น" ผมเผลอเรียกชื่อมันออกมาเบาๆ มันลุกมาจากโต๊ะตอนไหนเนี่ย นานแล้วเหมือนกันที่ผมไม่ได้ยืนประจันหน้ามันจังๆแบบนี้
แววตามันยังทำให้ผมหวั่นๆได้เหมือนเคย อีเพื่อนผมสองคนนั่นมันยืนนิ่งเหมือนโดนสะกดทีอย่างงี้แข่งกันแอ็บแมนเลยนะพวกมึง
"โทษ" ผมพูดออกมาสั้นๆห้วนๆ จริงๆแล้ว ผมไม่รู้อะไรต่างหาก มันยังยืนนิ่งจ้องผมอยู่ อย่านะมึง มาต่อยกูคราวนี้ กูสู้นะ มึงผมคิดทั้งที่ใจผมมันสั่นเป็นเจ้าเข้าแล้ว
"หน้าซีดเป็นไก่ต้มทำไม กลัวเหรอ" มันพูดออกมา เสียงมันก็ยังคงดุกับผมไม่เปลี่ยน ตรงข้ามกะหน้าใสๆของมัน
"เปล่า" ผมตอบห้วนๆอีกตามเคย จ้องตามันนิ่งเหมือนกัน
"อะไรกัน คนคุ้นเคยกัน รุ่นพี่รุ่นน้องทำไมทักกันเครียดจัง " นิวพูดขึ้นมาอีนี่มันคงเริ่มสงสัยอะไรอีกแน่ๆ กูรู้ทันมึง
"นั่นสิบอย มึงไม่ต้องเก็บอาการดีใจหรอก ตะกี้มึงยังบอกกูเลยว่า อยากไปทักพี่เค้าน่ะ" สาบานได้อีเอมันตอแหลอีกแล้วคับ มึงนะมึงอีเพื่อนเลว อยู่นิ่งๆแล้วมึงจะลงแดงตายเหรอไง เอาแล้วสิ ต้นมันเริ่มยิ้มเยาะที่มุมปาก อย่าเชียวนะมึงอย่าได้คิดเชียวว่ากูยังพิศวาสมึงอยู่ ถึงแม้ตอนนี้มึงจะโตขึ้นดูดีขึ้นกว่าเดิมก็ตามเถอะ
เวลามันเปลี่ยนใจคนไม่ได้จริงๆ "จะลองทบทวนอดีตดูก็ได้นะไม่ว่ากัน" ต้นผลักอกผมเบาๆเหมือนแกล้งเล่นเมื่อมันพูดจบแต่แววตาและสีหน้าผมรู้ว่ามันไม่ได้เล่นกับผมแน่.
"ตายแล้วหยอกล้อกันน่ารักจัง" เอพูดขำๆ พลางแอบหัวเราะกันสองคนกับนิว จนผมต้องตะคอกกลับ
"มึงทั้งคู่เงียบไปเลยนะ แม่งปากดีนะพวกมึง "
"อ้าว ก็มึงบอกพวกกูเองว่า พี่เค้าเป็นแฟนเก่ามึงเอง ตอแหลนะมึง ต่อหน้าทำเป็นบึ้งตึง ทีลับหลังพี่เขาอย่างโน้นพี่เขาอย่างนี้..นี่พี่... "
เอมันยังเล่นบทตอแหลของมันไม่เลิก แถมมันยังจะหันไปคุยกะต้น มึงจะหาเรื่องแกล้งอะไรกูอีก กูไม่ทนแล้วนะ ผมชี้หน้ามันทันที "มึงจะพูดอะไรหุบปากไปเลยนะเอ"
ได้ผลมันเงียบครับมันคงเห็นผมหน้าตาเอาจริง แต่ที่ทำเอาผมตัวชาใจหายวูบไปชั่วขณะ ก็คือคำพูดของนิวนั่นเอง
"บอยมันบอกว่าพี่กะมันนะเคย....กันแล้ว" อีเพื่อนเลว กูหลงมาคบกะพวกมึงได้ไงเนี่ย ถ้าผมเห็นหน้าตัวเองได้ ตอนนี้มันคงไม่ต่างอะไรกับกระดาษขาวเป็นแน่
ต้นเม้มปากนิ่งจัองหน้าผม............"เอาอีกแล้วเหรอมึง" คราวนี้ต้นมันชี้หน้าผมเลยคับ เอกะนิวหน้าเหรอไปตามๆกันพวกมันคงงงว่า เกิดอะไรขึ้น พวกมึงจะทำกูชะตาขาดสะใจพวกมึงมั๊ยล่ะ ปากเสียกันดีนัก
"นี่ฉันเปล่านะ" ผมรีบปฎิเสธ ผมตั้งรับไม่ทันจริงๆกับเรื่องที่เกิดขึ้น เหตุการณ์ในอดีตผุดขึ้นมาในหัวผมทันที
"อีตุ๊ด มึงอยู่ไหนมึงออกมานี่ดิ" เสียงตะคอกที่ดังอยู่หน้าห้องทำเอาเพื่อนๆร่วมชั้นของผมนิ่งเงียบ หันไปมองเจ้าของเสียงรวมทั้งผมดัวย
"นั่นพี่ต้นสุดสวาทของแกนี่บอย"เพื่อนในกลุ่มผมกระซิบบอกผม
"กูเห็นแล้ว แต่กูข้องใจว่าเขาเรียกหาใครในเมื่อเกย์ ตุ๊ด กระเทยห้องนี้ใช่จะมีกูคนเดียว"
"เฮ้ย...ต้นใจเย็นนะมึงนี่มันห้องเรียนนะ" เพื่อนอีกคนที่มาด้วยกันด้วยกันพยายามดึงแขนต้นไว้ เมื่อเห็นมันก้าวเข้ามาในห้อง
"อย่ายุ่งกะกู แม่งวันนี้กูจะเอาเลือดอีตุ๊ดนี่ออก กูรำคาญมันมานานแล้ว" งงดิคับผม เมื่อต้นพุ่งตรงดิ่งมาที่ผม เพื่อนๆแตกฮือไม่มีใครเข้าห้ามซักคน รักกูกันจังนะพวกมึง
"ปากดีนักไช่ไหมมึง" ต้นชี้หน้าผม มันไม่รอฟังคำตอบอะไรผมเลย หมัดหนักๆซัดเขาที่ปลายคางผมเต็มๆ จนผมล้มคว่ำลงตรงนั่น  
ยังไม่พอมันกระชากคอเสื้อผมขึ้นมาอีก ไม่มีใครช่วยกูจริงเหรอเนี่ย ผมคิดในขณะที่ยังมึนงงกับเหตุการณ์
"ต้น พอแล้วมึง" เสียงเพื่อนคนเดิมของมันนั่นแหละมาห้ามไว้ และวิ่งมาลากมันออกจากตัวผม แต่ก็ช้ากว่าหมัดของมันที่ซัดเข้าอีกทีคราวนี้เล่นอาเลือดผมออกจริงๆเลยล่ะคับ
"มึงจำไว้นะ อย่าเอาปากหมาๆของมึงเที่ยวไปบอกใครว่ากูมีอะไรกะมึง แค่มึงตามกูทุกๆวัน กูก็สมเพชมึงพออยู่แล้ว สัตว์แม้แต่หางตา
กูก็ไม่อยากมองมึงกูไม่ชอบกระเทยโว้ย"..มันด่าผมไว้ก่อนที่มันจะโดนเพื่อนลากตัวออกไป
มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ยเพื่อนๆมองหน้าผมนิ่ง มีแต่กลุ่มผมเท่านั้นที่เข้ามาปลอบผม หอกแล้วเมื่อกี้เสือกไม่ช่วยกู..ข่าวที่ว่าผมโดนต้นชกหน้าแพร่เร็วยิ่งกว่าไฟลามทุ่ง ผมถึงได้รู้ว่ามันต่อยผมเพราะแฟนบอกเลิกโดยหาว่ามันเป็นเกย์ ร้ายกว่านั้นคือ แฟนมันน่ะบอกว่าผมพูดซะทั่วแล้วว่ามันมีอะไรกะผม...
นั่นแหละคือเหตุการณ์ที่ผมยังไม่ลืมง่ายๆและมันกำลังจะซ้ำรอยเพราะปากดีๆของเพื่อนผมมันแค่ต่างที่ต่างวาระเท่านั้นเอง
สองสายตาจ้องกันอยู่นานทั้งผมและต้น เรื่องไรผมจะต้องกลัวมันในสิ่งที่ผมไม่ได้ทำ
"เอ่อ.พี่พวกเราล้อบอยมันเล่นๆอ่ะคับ" เอมันคงรู้สึกได้ถึงเรื่องไม่ดีที่กำลังจะเกิดขึ้นจึงรีบแก้ต่าง
"ผมก็ไม่ได้ว่าไรคับ แต่คนบางคนอาจจะกลัวจนตัวสั่นแล้วก็ได้ " ต้นบอกแถมมองผมด้วยแววตาเจ้าเล่ห์มึงจะมาไม้ไหนเนี่ย......
“ฉันไม่ได้กลัวอันธพาลโง่ๆอย่างนาย อย่างมากมันก็ทำได้แค่นี้แหละ” ผมว่ามันกลับ มันจะได้รู้สึกถึงการโดนตอบโต้ซะบ้างหลังจากที่ผมเคยโดนมันด่ามาหลายปี
“นี่กล้าว่ากูโง่เหรอ” มันขึ้นเสียงคงรู้สึกเจ็บใจบ้างแล้วสิมึง
“เออดิทำไมทีมึงเคยทำกะกูไว้ อย่าคิดนะว่ากูจะยอมมึงอีก”ผมเริ่มขึ้นกู มึง กะมันทำเอาสีหน้ามันเปลี่ยนไปเล็กน้อย
แต่แววตามันกลับดุขึ้นกว่าเดิม เอาวะเป็นไงเป็นกัน ผมคิดเอกะนิวเริ่มทำหน้าไม่ถูกเมื่อเรื่องล้อเล่นของพวกมันดูท่าจะเป็นเรื่องใหญ่
“เออ..เก่งอย่างนี้มันค่อยมันหน่อยจะดูซิมึงจะไปได้กี่น้ำมานี่!!! ” ต้นมันลากแขนผม
“เอ้ยพี่จะพาอีบอย.เฮ้ย.เพื่อนผมไปไหนอ่ะ” นิวร้องตามร่างผมที่ถูกต้นลากไป
“เออเดี๋ยวก็รู้” ต้นมันกัดฟันพูดออกมา
“โอ้ย!.. เจ็บนะโว้ยมึงจะลากกูไปไหน” ผมพยามแกะมือมันออกแม่งบีบแขนกูแรงฉิบหายคนก็มอง แต่มันไม่ได้สนใจยังคงลากผมไปตามทาง อีเพื่อนผมสองตัวนั่นเมื่อไหร่มันจะตามมาเนี่ย........สนามบอล! ต้นมันลากผมสนามบอลคับ
“เฮ้ย..พวกมึงวันนี้กูพาคนมาสมัครเข้าทีมฟุตบอลกะพวกเราว่ะ” ตายโหงแล้วกู หาเรื่องให้กูจนได้นะมึงมันรู้ครับว่าผมเกลียดฟุตบอล ผมเคยโดนจับพลัดจับผลูให้ลงเล่นสมัยเรียนมัธยมเป็นกีฬาสีอ่ะคับ แถมลงแข่งกะทีมมันด้วย ต้นมันเตะบอลเก่งครับ เป็นทีมของโรงเรียนด้วยได้ ทีสิคับมันแกล้งสารพัดวิธีที่จะสามารถแกล้งผมในเกม โดยที่คนอื่นไม่รู้ เล่นเอาผมเจ็บตัวไปหลายวันถึงขั้นหยุดเรียนเพราะผมลุกไม่ไหวจริงๆคนไม่เคยเล่นแล้วไปเล่นจะรู้ครับว่ามันเหนื่อยโครตๆ

“นี่จะแกล้งอะไรกูนักหนาปล่อยกูจะกลับ”ผมแกะมือมันออกแต่มันเสือกผลักผมเขาไปหากลุ่มเพื่อนของมัน
"สำออยนะมึง ไงในนี้มีแต่ผู้ชายมึงไม่ชอบเหรอ" ฟังมันพูดสิครับมันยังคงเกลียดผมอยู่จริงๆ
“เฮ้ยบอยมึงจะบ้าเหรอ มึงจะเอาอีตุ๊ดปีหนึ่งนี่มาเข้าทีมเนี่ยนะ” เสียงเพื่อนมันแทรกขึ้นมา
“เออนั่นดินี่คัดเลือกทีมมหาลัยเลยนะมึง”
“กูไม่ได้บ้า มึงดูตัวมันดิใหญ่กว่าพวกมึงอีก แม่งเสือกอยากเป็นเกย์ กูจะทำให้มันเป็นผู้ชายโว้ย”
“แล้วมึงจะไปยุ่งอะไรกะมันมันเป็นเกย์ก็เรื่องของมันดิ”
“เออ มันเรื่องส่วนตัวของกูพวกมึงไม่ต้องเสือก”
“อ้าวไอ้นี่แต่นี่มันทีมเรานะโว้ย เกิดคัดเลือกไม่ผ่านมึงจะว่าไง” คราวนี้ต้นมันเงียบครับสะใจผมจริงๆจะแกล้งกูแต่โดนเพื่อนรุมด่าป็นไงล่ะมึง
“เออถ้าพวกมึงไม่รับไอ้นี่เข้าทีม กูก็จะออกจากทีมเหมือนกัน” ทุกคนอึ้ง ผมเองก็อึ้งมันต้องบ้าแน่ๆเลยครับนี่มึงจะเอาอนาคตนักฟุตบอลมหาลัยของมึงมาแลก เพื่อที่ต้องการแค่จะแกล้งกูเนี่ยนะ อะไรมึงจะเกลียดูได้ขนาดนั้น
“พอเลยไม่ต้องเถียงทุกคนลืมผมไปได้เลย แล้วซ้อมกันไปเหอะ ส่วนไอ้นี่มันบ้า” ประโยคหลังผมหันมาว่ามันเต็มๆครับ
“มึงเอาสมองหรือ`สวย`คิดที่จะแกล้งกูด้วยวิธีนี้”
“หุบปากไปเลยนะมึง” มันตะคอกผมกลับแล้วหันไปคุยกะเพื่อน “ไงพวกมึงจะเอาไง”
“เอาไงล่ะถ้าขาดมึงพวกกูก็แย่ดิ แล้วเด็กมึงเนี่ยมึงแน่ใจนะว่าไม่เจอบอลแล้วกรี๊ด” ไม่เข้าใจทำไม`คุณ`หม้อพวกนี้มันชอบดูถูกเกย์กันจัง
“พวกมึงไม่ต้องห่วงหรอกเหลือเวลาอีกสี่เดือนเดี๋ยวกูจัดการมันเองรับรองมันร้องไม่ออกแน่” มันมองผมเจ้าเล่ห์อีกแล้วครับ
“นี่อย่ามาเล่นบ้าๆนะกูไม่ กูไม่เอานะ” ผมเริ่มหวั่นใจเมื่อมันกลับมาเป็นต่อในเกม
“บอกแล้วไงว่ากูจะดูซิว่ามึงจะเก่งกะกูได้ซักกี่น้ำ”
“แล้วมึงจะมายุ่งอะไรกะกูอีก ที่มึงทำๆมามึงยังไม่พออีกหรือไง”
“ทำไม ทีเมื่อก่อนมึงอยากอยู่ใกล้กูนักไม่ใช่เหรอ ตอนนี้โอกาสของมึงแล้วไงที่จะอยู่กะกูทุกเช้าเย็น”
“กูไม่ต้องการ คนอย่างมึงตายจากชีวิตกูไปนานแล้วถือซะว่ากูเคยโง่ไปช่วงชีวิตนึง แม้แต่ความเป็นรุ่นพี่กูยังไม่นับถือมึงแล้ว มึงยังจะนึกอีกเหรอว่ากูอยากจะอยู่ใกล้มึง อย่าคิดว่ากูจะยอมมึงอีกกูว่ากูยังคงมีความเป็นผู้ชายมากกว่ามึงอีกที่อย่างน้อยกูไม่เคยไประรานใครอย่างที่มึงเคยทำกะกู”
“แล้วที่มึงเที่ยวปากหมาไปบอกใครต่อใครว่ากูเป็นเกย์ไม่เรียกว่าระรานชีวิตกูแล้วเรียกว่าอะไร”
“แล้วใครล่ะที่ได้ยินจากปากกูมึงไปลากคอมาให้กูดูดิ มึงหลอกฟันแฟนมึงไม่ได้ดิถึงมาโทษกู”
“ปากดีนะมึง มึงวอนเองนะ” จบประโยคหมัดทั้งหมัดก็ปะทะหน้าผมจังๆแต่ผมไม่ล้มลงกับพื้นเหมือนเคยหรอกแค่หน้าสะบัดไปตามแรงหมัดมันเท่านั้น

pongsakron01

ขอบคุณครับ

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

arzugima

ขอบคุณครับผม

orrick

ขอบคุนนะคับ ^^

MaximusRavi

ขอบคุนนะครับ

imseng

ขอบคุณนะคับ

akeins

ขอบคุณครับ

pkclub2146

-อบคุนนะค่าบบ ๆ

peemakung

ขอบคุณครับ

malivb

ขอบคุณครับ

mind19mindPSU

ขอบคุนนะครับ

phikaza

ขอบคุนมากครับ

znonfyaz

ขอบคุณมากๆๆฮะ

manza555

ติดตามเรื่องนี้ อิอิ

Metamon

ขอบคุณครับ

Klong

ขอบคุนครับ

leopard2531

ขอบคุณมาก

harain15

ขอบคุณครับ

KillTi

ขออ่านหน่อยน่ะ