++ Real Love Story ++ ฿ 7

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“กินไปก่อนนะเดี๋ยวหยิบน้ำให้อยู่ในรถ”เสียงมันพูดตามหลังผม แต่ตอนนี้ผมขอกินก่อนแล้วกันครับหิวจนหน้ามืดตั้งแต่ตอนเย็นผมยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย……….
มันจะฟังดูเลี่ยนเกินไปหรือเปล่าครับ ถ้าผมจะบอกว่าผัดไทยที่ผมกำลังกินอยู่ตอนนี้มันอร่อยกว่าทุกครั้งที่ผมเคยกินมา
เรากลับมานั่งที่ม้านั่งตัวเดิมอีกครั้งจะเพราะอากาศหนาวหรือเพราะอะไรไม่รู้ที่ทำให้เราสองคนนั่งตัวชิดกันขึ้นมาได้
ถ้าเพื่อนผมสองคนมันมาเห็นภาพผมและต้นตอนนี้ มันคงไม่เชื่อสายตาตัวเองแน่ๆครับ
ใครจะเชื่อล่ะครับว่าคนสองคนที่เคยทะเลาะกันเอาเป็นเอาตาย จะมานั่งคู่กันใต้แสงดาวแบบนี้ มันทำให้หัวใจผมร้องเพลงได้เลยล่ะครับ
จะมองฟ้าสักกี่ครั้ง ฟ้ายังงดงามเรื่อยมา
แต่วันนี้ดูเหมือนว่า จะจับใจยิ่งกว่าทุกๆคืน
ค่ำคืนที่เหมือนเดิม ดวงดาวบนฟ้าก็เหมือนเดิม
แต่พอมีเธอมาเพิ่มเติม สิ่งเดิมๆยิ่งดูยิ่งสดใส
อยากจะอยู่ตรงนี้ตลอดไป
ไม่คิดจะขอในสิ่งใด
แค่มีเธอคนนี้ที่ดีที่สุด
อยู่เคียงข้างกัน
ก็คงเป็นด้วยสายตา ที่เธอส่งมาไม่เหมือนใคร ช่างอ่อนหวานจับหัวใจ
อยากอยู่นานเรื่อยไปนานเท่านาน
ค่ำคืนที่เหมือนเดิม ดวงดาวบนฟ้าก็เหมือนเดิม
แต่พอมีเธอมาเพิ่มเติม สิ่งเดิมๆยิ่งดูยิ่งสดใส
อยากจะอยู่ตรงนี้ตลอดไป
ไม่คิดจะขอในสิ่งใด
แค่มีเธอคนนี้ที่ดีที่สุด
อยู่เคียงข้างกัน……………ตลอดไป
“ชอบดูดาวเปล่า ” ต้นเอ่ยออกมาลอยๆ เมื่อเรานั่งอยู่อยู่ด้วยกันได้ซักพักผมหันไปมองมันดึกๆยิ่งเพี้ยนแฮะ
“ถามทำไม ”
“ก็เห็นดาววันนี้มันสวยดี ปกติพี่ไม่เคยได้มองฟ้าตอนกลางคืนเท่าไหร่ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ ” ครับผมกับต้นเป็นเด็กต่างจังหวัดด้วยกันทั้งคู่ แต่มันมีญาติอยู่ที่กรุงเทพครับ ผมแอบเห็นแววตาเหงาๆของมัน
“คิดถึงบ้านเหมือนกันนะ แล้วนายว่าไงมันหันมาถามผม ”
“ก็บ้าง ” ผมตอบพลางขยับแจ็คเก็ต
“หนาวเหรอ ” มันถาม
ผมอยากจะตอบมันเหลือเกินครับว่าตอนนี้ผมรู้สึกอุ่นใจที่สุด แต่ผมขอเก็บความในใจผมไว้ดีกว่า ผมยังไม่ไว้ใจมันหรอกครับว่ามันจะดีกับผมไปถึงเมื่อไหร่ ถ้าผมบอกความรู้สึกใดๆออกไปมันอาจย้อนกลับมาทำให้ผมเจ็บปวดเองก็ได้ เมื่อถึงวันหนึ่งที่ทุกอย่างมันไม่สวยงามอย่างที่ผมเพ้อฝัน
“แล้วยังเจ็บแผลอยู่ป่าว ” ผมเอ่ยถาม
“ก็ดีขึ้นตั้งแต่ขวัญทำแผลให้ ” ผมเจ็บจี้ดขึ้นมาเลยล่ะครับกับคำตอบที่ได้ยิน แต่ก็ดีครับที่มันพูดตรงๆ ผมจะได้ไม่ฟุ้งซ่านไปมากกว่านี้ผมพูดอะไรไม่ออกอีกแล้วครับ
“เป็นไรขึ้นมาอีกล่ะเงียบอีกแล้ว ”
“เปล่า ผมว่าเรากลับกันเหอะมันจะดึกเกินไปแล้ว ” ผมรู้ตัวครับว่าผมหาข้ออ้างที่จะหนีมันอีกแล้ว
“ง่วงอะดิ ” มันมองผมล้อๆ
“ครับพรุ่งนี้ผมต้องเข้าไปเตรียมงานที่คณะ ”
“โอเคกลับก็กลับ แต่พี่เหนื่อยมากคงขับรถได้ไม่ไกล ”
“งั้นไม่เป็นไรครับ ผมกลับเองก็ได้พี่กลับบ้านไปเหอะ ”
ผมยิ้มให้ต้นมันเป็นยิ้มแรกครับสาบานได้ แต่มันอาจจะเป็นยิ้มเหงาๆไปหน่อย มันเหนื่อยกับผมมามากพอแล้วล่ะครับวันนี้ ผมไม่ควรจะเรียกร้องอะไรมากเกินไปแค่นี้ผมยังคิดว่าตัวเองฝันไปแล้วครับ
“ถ้าเกิดพี่จะเปลี่ยนไปค้างกะนายแทนล่ะ ”
นั่นคือคำตอบที่ผมได้รับจากปากต้นแล้วผมจะตอบมันไปยังไงล่ะครับ.................
ผมยอมให้ต้นมาที่ห้องผมจริงๆครับ อย่างน้อยๆวันนี้ผมก็ทำให้มันเจ็บตัวแถมต้องมาตะลอนๆกับผมทั้งคืนอีก กว่าจะถึงห้องผมก็ปาเข้าไปตีสามเศษๆ ผมดูหน้ามันคงเพลียมากเลยล่ะครับผมสงสารมันจัง
“จะอาบน้ำก่อนหรือเปล่า ” ผมถามเมื่อผมและมันขึ้นมาถึงห้องแล้ว
“ก็อยากอาบอ่ะนะ แต่มันเจ็บแผลมาก ” มันเริ่มทำหน้านิ่ว มาสำออยอะไรกันตอนนี้เนี่ยมึงกูทำอะไรไม่ถูกนะ
“แต่ก็ต้องอาบนะเช็ดตัวก็ยังดี ” ผมบอก
“ทำไมพี่เนื้อหอมน่า รับรองได้นอนด้วยได้สบายมาก ”
“ใครจะนอนกะนาย ”
“อ้าวเฮ้ยอย่าบอกนะว่าจะไล่กลับ ”
"มันก็ไม่แน่ถ้าไม่ยอมอาบน้ำ" นี่ผมกลายเป็นต่อมันตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย
“เอออาบก็ได้วะ ผมเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวให้มัน
“อย่าแอบดูล่ะ ” มันชี้หน้าผมก่อนจะถือผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำ ทีตอนนี้ทำเป็นหวงตัวขึ้นมา ทีตอนถอดเสื้อให้กูพันแผลให้ไม่อายเลยนะมึง
ผมทรุดตัวนั่งลงบนโต๊ะเขียนหนังสือตายห่าล่ะ การ์ดรูปเด็กเล่นฟุตบอลยังวางแผ่หราอยู่บนโต๊ะ แถมตอนนี้ผมยังเขียนข้อความลงไปแล้วด้วยผมรีบเก็บมันเข้าลิ้นชักหัวเตียงและกำลังจะล็อคแต่.....
“บอยครับ ” เรียกกูเพราะเชียวนะมึง
“อะไรอีกล่ะ ” ผมเดินไปหน้าห้องน้ำ
“เปล่า...กลัวผี ” มันตะโกนตอบออกมา เออนะผมเก็บอาการขำแทบไม่อยู่ตัวยังกะยักษ์บอกกลัวผี เสร็จกูล่ะมึง
ผมจัดการดับสวิตไฟห้องน้ำทันที ได้ผลครับต้นมันร้องลั่นเปิดประตูห้องน้ำออกมาทันที ตอนนี้ตัวมันเหลือกางเกงในแค่ตัวเดียวเท่านั้นครับที่ติดตัวมันอยู่ แต่ผ้าพันแผลที่พันรอบเอวมันอยู่ผมจำได้ครับว่าเป็นผ้าผืนเดียวกับที่ผมพันให้มันเองกับมือผมยืนนิ่งมองมันจนมันคว้าผ้าเช็ดตัวมานุ่ง
“ทะลึ่ง ” มันว่าผม
"กูไม่ได้ดูอะไรมึงหรอก ที่กูดูนะกูดูผ้าพันแผล" ผมล่ะนึกหมั่นไส้มันครับทีมานอนยังกล้ามา ตอนนี้ทำเป็นกระแดะเดี๋ยวเหอะมึงกูจะแกล้งซะให้เข็ดเลย
“เล่นห่าอะไรวะกลัวนะโว้ย ”
“อ้าวถ้าไม่ทำอย่างนี้ก็อดดูของดีอ่ะดิ ” ผมแหย่มัน
“เป็นเด็กเป็นเล็กอย่าลามปามผู้ใหญ่ ” มึงจะแก่กว่ากูซักกี่ปีเชียว
“แล้วถ้าทำอย่างอื่นจะได้ป่าวล่ะ ” ผมแกล้งเดินเข้าไปใกล้มัน จนมันเริ่มถอยหนีสะใจผมจริงๆจนมันจนมุมยืนตัวแข็งเชียวนะมึง
ผมยิ้มเยาะที่มุมปากพร้อมกับคว้าเสื้อผ้าที่ผมเตรียมไว้ให้ยื่นให้มัน
“อะใส่ซะจะบอกให้นะเกย์ไม่ได้หลงผู้ชายหัวปรักหัวปรำไปซะทุกคนหรอก ”
มันรับเสื้อผ้าไปอย่างงงๆ ผมจึงคว้าผ้าเช็ดตัวอีกผืนเดินเข้าห้องน้ำบ้างแต่ก็ไม่ลืมที่จะเปิดไฟ
ค่อยยังชั่วขึ้นมาหน่อยครับ เมื่อผมได้ชำระร่างกายที่มันเหนื่อยมาทั้งวัน แต่พลันนึกขึ้นได้ว่าผมเก็บการ์ดแผ่นนั้นลงลิ้นชักแต่ไม่ได้ปิดผมนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวถลันออกมาจากห้องน้ำทันที
มึงนะมึงไวยังกะลิง ต้นอ่ะครับมันยืนถือการ์ดแผ่นนั้นอยู่ในมือทั้งที่เสื้อผ้ามันก็ยังไม่ได้ใส่ มึงจะสอดรู้สอดเห็นอะไรกันนักหนาเนี่ย
ผมวิ่งเข้าไปแย่งการ์ดในมือมันทันที เป็นเหตุให้ผมและก็มันล้มกลิ้งลงบนที่นอนทั้งคู่ ทั้งที่ต่างฝ่ายต่างก็มีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวที่ติดตัวไว้โดยที่ผมนอนทับอยู่บนตัวมันหน้าแทบจะชิดกันอยู่แล้วถ้าผมไม่รั้งเอาไว้ก่อน
“โอ้ย! ” มันร้องผมคงเผลอไปโดนแผลมันเข้า ผมรีบแย่งการ์ดคืนเมื่อมันเผลอ หวังว่ามันคงจะยังไม่ทันอ่านอะไรแล้วผมก็ลุกขึ้นจากตัวมันทันที
“จะฆ่ากันไงเล่าตัวก็หนักทับลงมาได้ ”
“ก็แล้วค้นตู้ผมทำไมล่ะ ”
“ใครค้นจะปิดมันไว้ต่างหากล่ะ ตั้งใจให้เห็นก็บอกมาเหอะถึงได้เปิดไว้แบบเนี่ย ”
“ยุ่งไม่เข้าเรื่อง ” ผมว่ามันพลางจะฉีกการ์ดทิ้ง แต่มันดันร้องโอ้ยขึ้นมาอีกพลางกุมมือที่ท้อง ผมเลยต้องรีบเข้าไปดู
“เป็นไรป่าว ” ผมถามมันมันยิ้มที่มุมปากก่อนจะพูด
“เป็นคนเจ้าเล่ห์ไงน้อง ” ผมโดนมันแย่งการ์ดคืนไปแบบไม่ทันตั้งตัว แถมมันยังเปิดอ่านทันทีตายโหงแล้วครับผมใจหายวาบขึ้นมาทันที
โชคยังเข้าข้างผมครับ ต้นยังไม่ได้อ่านข้อความใดๆในการ์ด เมื่อไฟในห้องเกิดดับขึ้นมากระทันหันจนผมตกใจ มันก็คงเหมือนกันแหละครับแต่ผมก็คว้าการ์ดกลับมาได้เพราะนี่มันห้องผม ผมคงจะชินตาในความมืดมากกว่ามัน
“อย่าเผลอละกัน ” มันพูดผ่านความมืดออกมา ผมเคยหงุดหงิดกับอาการไฟดับที่ห้องผมแต่วันนี้ผมรู้สึกขอบคุณเป็นที่สุด
ผมจัดการเก็บการ์ดใส่ตู้และจัดการลอ็คทันที บอกแล้วไงครับผมชินสายตาในความมืดมากกว่ามัน แล้วต้นมันเอ่ยถามผม
“มีเทียนหรือปล่าว ”
"ทำไมกลัวเหรอ"
“เออนะถามก็ตอบสิจะย้อนทำไม ” ไอ้นี่ท่าทางมันจะกลัวจริงๆแฮะ ไหนๆก็ไหนๆแล้วผมขอแกล้งคนอย่างมันเล่นซักคืนเหอะ
“ไม่มี ” ผมตอบ
“อ้าวแล้วจะอยู่กันยังไงมืดขนาดนี้ ”
“ก็อยู่ในความมืดไง ”
“กวนใช่ปะเนี่ย ”
“ไม่ได้กวน แต่ระวังเหอะห้องนี้ไม่ธรรมดานะจะบอกให้ ”
“ยังไง ” ต้นมันเริ่มเสียงเครียดเลยล่ะครับ แล้วมันก็ขยับมาจนชิดผมผมจึงรีบลุกขึ้นแต่มันก็รีบคว้ามือผมไว้
"ไปไหนอ่ะ"
“ใส่เสื้อผ้าดิจะได้นอนซะทีผมง่วงแล้ว ”
“แล้วพี่ล่ะ ”
“อ้าวก็ให้ไปแล้วไง ”
“มันมืดหาไม่เจอหาให้หน่อยดิ ”
“แล้วไปวางไว้ไหน ”
“ไม่รู้ลืม ”
“งั้นก็ไม่ต้องใส่ นอนมันยังงั้นแหละ ”
“ถ้าพี่ไม่ได้ใส่ก็อย่าหวังว่านายจะได้ใส่ ” พูดจบมันก็คว้าตัวผมลงบนที่นอนเลยล่ะครับ
“นอนมันอย่างนี้แหละ ”
สาบานได้ว่ามันขึ้นมาทับตัวผมไว้จริงๆสายตามันคงชินกับความมืดแล้วล่ะครับ เอาล่ะสิครับผมเริ่มปั่นป่วนขึ้นมาเสียเองจนมันออกอาการหัวเราะผม
“หัวเราะอะไร ”
“ยังจะถามจะให้บอกจริงเหรอ นายน่าจะรู้ตัวเองดีนิ ” มันยังขำไม่เลิก ผมล่ะอายมันจริงๆครับที่มันเอาอารมณ์ที่กระเจิดกระเจิงมาล้อผมได้
“เห็นดุๆแบบนี้นึกว่าตายด้านไปซะแล้ว ใช้ได้นิตัวแค่นี้ใหญ่ไม่เบา ”
ไอ้ทะลึ่งผมอยากจะหายตัวแทรกหนีไปในอากาศซะตรงนั้น ผมอายมันจริงๆครับจะดิ้นก็ดิ้นไม่หลุดเมื่อมันทับผมไว้ทั้งตัว นี่ถ้าไม่กลัวมันเจ็บนะ ผมจะเล่นงานแผลมันให้ได้เลย แต่ผมไม่กล้าที่จะทำให้มันเจ็บตัวแล้วล่ะครับมันจะรู้มั๊ยเนี่ยว่าผมห่วงมันขนาดไหนถึงเอาแต่ขำผมไม่หยุด
“เอาล่ะไม่แกล้งแล้ว สงสารเดี๋ยวนายจะทรมานไปมากกว่านี้ไม่อยากทำบาป เพราะพี่คงจะสนองอะไรนายไม่ได้ ” มันยิ้มเยาะผมอีกแล้วครับพลางจะตีตัวลุกขึ้น..แต่
มึงรู้จักกูน้อยไป..ต้น ผมดึงร่างมันกลับมาทันทีโดยที่มันไม่ทันได้ตั้งตัวปาก มันกำลังจะร้องด้วยความตกใจ สายไปแล้วมึง!
ผมประกบปากมันทันทีมันไม่มีทางพูดอะไรได้อีกแล้วครับ เมื่อผมจูบปากมันเข้าเต็มๆ ผมปล่อยให้ลิ้นตัวเองเข้าไปสัมผัสกับลิ้นมัน เป็นครั้งแรกเลยล่ะครับที่ผมทำแบบนี้ผมไม่เคยยุ่งกับใครมาก่อนเพราะในใจผมไม่เคยมีใครเลยนอกจากมัน ไม่รู้เหมือนกันว่าผมทำเข้าไปได้ไงแต่มันทำให้ผมอายขนาดนี้ผมคงไม่ปล่อยให้มันลอยหน้าลอยตาล้อผมได้หรอก
แรกๆผมก็รู้สึกถึงอาการอึ้งๆของมันครับ สะใจผมจริงๆครับ แต่พอผมจะถอนปากออกมันไม่ง่ายอย่างที่คิดสิครับ
ต้นมันจูบตอบผมมาจนผมเป็นฝ่ายอึ้งซะเอง มันดันลิ้นมันเข้ามาสัมผัสกับลิ้นผมเร็วมากจนผมไม่มีทางถอนปากออกมาได้ ลิ้นเราสองคนจึงพันกันอยู่อย่างนั้นมันเริ่มเอามือมากอดผมไว้ใน ขณะที่ผมเกร็งไปหมดทั้งร่างมันใจสั่นหวิวๆขึ้นมาครับจนผมต้องโอบกอดมันไว้เหมือนกัน
มันเหมือนอาการโหยหาของคนสองคนที่ตอนนี้กำลังจะหลอมร่างเป็นร่างเดียวกันท่ามกลางแสงสลัวในความมืด ทุกอย่างมันคงหยุดไม่ได้แล้วล่ะครับเมื่อผมสัมผัสได้กับอารมณ์ร่วมของมัน ไม่มีคำพูดใดๆจากคนสองคนที่ตอนนี้กำลังกลายเป็นร่างดียวกันนอกจากเสียงที่บ่งบอกว่าไม่มีใครคนใดต้องฝืนใจกับการกระทำครั้งนี้
ร่างผมอ่อนระทวยขนาดนี้ผมคงไม่มีแรงขัดขืนมันแล้วล่ะครับ มันจะให้ผมทำอะไรหรือมันจะทำอะไรผม.. ผมยอมมันแล้วครับ!!....
สายแล้ว....ต้นยังคงนอนหลับสนิทอยู่บนที่นอนผม ทั้งที่ร่างกายมันยังเปลือยเปล่าอยู่นึกถึงเหตุการณ์ เมื่อคืนผมยังไม่อยากเชื่อว่าเราสองคนจะเลยเถิดกันไปได้ขนาดนั้น ผมคงจะลืมเหตุการณ์ครั้งแรกของผมครั้งนี้ไปไม่ได้แน่ๆครับ มันเกิดขึ้นกับคนที่ผมรัก..
ผมดึงผ้าห่มมาห่มให้มันหลวมๆเมื่อมันเริ่มขยับตัว แต่มันยังไม่ได้ตื่นขึ้นมาหรอกครับมันก็คงจะเพลียมากพอๆกับผมตอนนี้ที่ถึงแม้จะตื่นแต่ก็เอาแต่นั่งมองมัน ผมยังไม่มีแรงพอที่จะเดินไปเข้าห้องน้ำ ผมเอื้อมมือไปปัดไรผมให้มันเบาๆแต่ต้องรีบชักมือกลับเมื่อมันลืมตาขึ้นมา...
ต้นไม่พูดไม่จาเลยล่ะครับเอาแต่นอนมองผมอยู่อย่างนั้นจนผมต้องหลบสายตามัน
“ทำเป็นอายทีเมื่อคืนเคลิ้มเชียวนะ ” มันเริ่มทะลึ่งอีกแล้วครับ
“ใครกันแน่ที่เคลิ้ม ” ผมว่ามันกลับ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

arzugima

ขอบคุณครับผม

orrick

ขอบคุนนะคับ ^^

imseng

ขอบคุณนะคับ

imseng

ขอบคุณนะคับ

MaximusRavi

ขอบคุนนะครับ

akeins

ขอบคุณครับ

pkclub2146

-อบคุนนะค่าบบ ๆ

peemakung

ขอบคุณครับ

malivb

ขอบคุณมากครับ ว่าแต่บอร์ดนี้ห้ามพิมพ์ขอบคุณเป็นภาษาอังกฤษเหรอครับ งง พิมพ์แต๊งกิ้วระไม่ยอมลงให้ เหอๆๆๆ

piyanate

ขอบคุณคราฟผม

mind19mindPSU

ขอบคุนนะครับ

manza555

สนุกมากๆเลย

Klong

ขอบคุนครับ

leopard2531

ขอบคุณมาก

harain15

ขอบคุณครับ

KillTi

ขออ่านหน่อยน่ะ

kamaji

ขอบคุนมากนะคราบ