++ Real Love Story ++ ฿ 8

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
ต้นไม่พูดไม่จาเลยล่ะครับเอาแต่นอนมองผมอยู่อย่างนั้นจนผมต้องหลบสายตามัน
“ทำเป็นอายทีเมื่อคืนเคลิ้มเชียวนะ ” มันเริ่มทะลึ่งอีกแล้วครับ
“ใครกันแน่ที่เคลิ้ม ” ผมว่ามันกลับ
“ก็นาย..xxx..เก่งขนาดนั้นเป็นใครก็ทนไม่ไหว ปากนึกว่าจะเถียงเก่งอย่างเดียวอย่างอื่นก็ไม่เบานิ ”
มันเอามือมาแตะที่ปากผม..ผมล่ะอายมันจริงๆอยากรู้นักต่อหน้าคนอื่นมันจะกล้าทำอย่างนี้กับผมมั๊ย..ครับในความสุขที่ได้รับผมก็มีความรู้สึกหวาดกลัวอยู่เหมือนกันว่าผมกับมันจะลงเอยกันแบบใด จริงๆผมก็มีคำตอบอยู่ในใจแล้วล่ะครับเพียงแต่ผมไม่อยากคิดถึงให้หัวใจมันเจ็บปวดเท่านั้น
“กี่โมงแล้วอ่ะ ” มันเอ่ยถาม
“จะเที่ยงแล้ว ”
“โหนายจะรับผิดชอบป่าวเนี่ย ถ้าพี่ไปเรียนสายไม่ทันรอบบ่าย ”
“เรื่องไร ”
“อ้าวพูดงี้ก็เสียดิ ทำให้เสียเหงื่อ เสียน้ำแล้วไม่รับผิดชอบเหรอ ”
“แล้วเสียคนเดียวหรือไงเล่า แถมคนที่เจ็บตัวผมนะ ไม่ใช่พี่ ” ผมว่ามันกลับบ้างเมื่อมันทะลึ่งไม่ยอมหยุด
“เจ็บมากป่าวอ่ะ ”
“จะลองดูป่าวล่ะ ”
“ชาติหน้าเหอะไอ้น้องว่าแต่นายเจ็บกับพี่คนเดียวก็พอแล้วนะ ถ้าไปเจ็บที่อื่นโดน!!! ” มันขู่ผม งั้นกูขอถามมึงบ้างผมผ่อนลมหายใจ
“แล้วถ้าพี่ไปยุ่งกะคนอื่นแล้วผมมีสิทธ์หวงพี่ได้มั๊ย ”
เงียบ! บรรยากาศทีเล่นทีจริงเมื่อกี้หายไปทันที สีหน้ามันเริ่มคิดหนักขึ้นมา
“อืม เดี๋ยวไปเรียนไม่ทันขอตัวก่อนนะ ” ต้นเลี่ยงหนีผมขึ้นมาเฉยๆ แววตามันไม่มีท่าทีล้อเลียนผมเหมือนเมื่อคืน ผมขยับตัวหลีกทางให้มันเข้าห้องน้ำ อย่าคิดอะไรให้มากมายเลยไอ้บอย ผมปลอบตัวเองอยู่ในใจ
ผมมาถึงมหาลัยช่วงบ่ายๆผมให้ต้นออกมาก่อน เพราะมันมีเรียนส่วนผมแค่เข้ามาช่วยงานที่คณะที่ผมทำค้างไว้เท่านั้น
“ไงบอยเดินซึมมาเชียวนะเอ็ง” รุ่นพี่ทักผมเมื่อผมเดินเข้าไปในห้องที่เขาใช้เตรียมงานกัน
“เมื่อคืนนอนดึกอ่ะครับพี่เล็ก” ผมตอบ
“เออมาก็ดีแล้ว เมื่อกี้มี`คุณ`ตี๋คนนึงมันเอาไอ้นี่มาฝากไว้ให้เอ็งแน่ะ”
พี่เล็กยื่นถุงๆนึงให้ผม ผมรับมาเปิดดูห่อผัดไทครับที่มันอยู่ในถุงผมนึกถึงหน้าต้นขึ้นมาทันที มันเพิ่งทำผมใจแป้วไปไม่กี่ชั่วโมงแล้วนี่มันจะกลับมาทำให้ผมสับสนอีกทำไม
“ผัดไทน่ะพี่เล็กกินป่าวครับ”
“อ้าวไอ้บอยมึง คนในห้องมีเป็นฝูงมึงถามไอ้เล็กคนเดียวเนี่ยนะ” รุ่นพี่อีกคนแซวผมกลับมา ทำไงได้ทั้งกลุ่มผมก็ค่อนข้างสนิทกับพี่เล็กที่สุดนิครับ พี่เขาค่อนข้างเป็นกันเองมากๆ
พี่เขาเป็นประธานกิจกรรมอ่ะครับก็เลยสนิทกันเร็ว เพราะเรามีเรื่องที่ปรึกษากันบ่อยอยู่เหมือนกันรวมถึงงานนี้ด้วยครับ
“ทำงานไปเลยพวกมึง แล้วนั่นเพื่อนอุตส่าห์ซื้อมาให้เอ็งก็กินไปเหอะเดี๋ยวเขาเสียใจเอานะ” พูดจบพี่เล็กก็ตบไหล่ผมอย่างที่พี่แกทำอยู่เสมอ แล้วแกก็เดินไปช่วยงานคนอื่นผมรู้สึกดีถึงการเป็นผู้นำของแกจริงๆครับ
ผมวางห่อผัดไทของต้นไว้ทันทีเมื่อมีเสียงร้องโอ้ยดังมาจากกลุ่มที่กำลังทำงานกันอยู่
“เอ้ยไอ้เล็กมันตอกตะปูพลาดโดนมือมันว่ะ” เสียงที่ดังขึ้นมาผมรีบแทรกตัวเข้าไปดูทันที
“พี่เล็กไปทำแผลเหอะ” ผมบอก เมื่อมองเห็นแผลพี่แกค่อนข้างเอาการอยู่
“ไม่เป็นไรหรอกเอาผ้าพันไว้เดี๋ยวก็หาย” พี่เล็กบอกยิ้มๆ
“ไปเหอะ ไอ้เล็กมึงนี่ห่วงงานไม่เข้าเรื่อง” พี่อีกคนว่าพลางใช้ผมให้พาพี่เล็กไปทำแผลที่ห้องพยาบาล “บอยเอ็งพาหัวหน้าเอ็งไปหน่อยซิ”
“ไปเหอะพี่เล็กงานเดี๋ยวค่อยกลับมาทำ”
“เดี๋ยวพี่ไปเองก็ได้ เอ็งน่ะไปกินข้าวให้เสร็จเหอะบอย” พี่เล็กหมายถึงผัดไทผมครับ
“ช่างมันเหอะน่าพี่เล็กไปเดี๋ยวผมพาไป” ผมจูงมืออีกข้างของแกเดินออกจากห้องเพื่อไปห้องพยาบาล
“เลยทำเอ็งลำบากเลย” พี่เล็กว่าเมื่อผมพามาถึงห้องพยาบาล
“ลำบากอะไรเดินมาแค่นี้เอง ว่าแต่จะมีใครอยู่ป่าวเนี่ย” ผมสงสัยเมื่อห้องมันดูเงียบๆแต่ประตูก็เปิดอยู่
“ไม่มีใครอยู่เลยอ่ะพี่เล็ก” ผมบอกเมื่อเดินเข้าไปในห้อง
“อืมไปไหนกันหมดเนี่ย”
“เอางี้พี่เล็กนั่งลงผมจัดการเอง” ผมบอกพี่เล็กนั่งลงบนเตียงจัดการหาอุปกรณ์มาทำแผลให้ ทำไงได้ไม่มีใครอยู่คนมันเจ็บผมก็ต้องทำเองอย่างนี้แหละ เรื่องอื่นเคลียร์ทีหลัง
“เออเอ็งนี่ก็ทำแผลเป็นนิ มือเบาด้วย” พี่เล็กชมในขณะที่ผมนั่งทำแผลให้แก
“อย่าชมสิพี่มันเขิน” ผมบอกยิ้มๆ
“อย่างนี้แฟนรักตายเลย”
“ใครเขาจะมาตาบอดล่ะพี่เล็ก”
"อ้าวเอ็งก็หน้าตาดีใช่ย่อย ในคณะเอ็งก็ไม่เป็นรองใครหรอกน่า นิสัยก็ดีไม่ได้วี้ดวิ้เหมือนเกย์ทั่วไป ต้องมีคนรักบ้างแหละน่า”
ผมไม่ได้ปิดเรื่องผมเป็นเกย์กับใคร พี่เล็กเองแกก็ไม่เคยรังเกียจอะไรผมเลย ผมค่อนข้างจะทำงานเข้าขากับแกมากจนมีคนแอบแซวเหมือนกันแต่มองเป็นเรื่องขำๆกันมากกว่า
“อย่างน้อยคนที่เอาข้าวมาให้เอ็งก็ไม่เลวนิ”
“อ๋อคนนั้นนะแฟนขวัญครับเราเพิ่งรู้จักกันเอง” ผมเริ่มแหลไปเรื่อยครับจนทำแผลเสร็จ
“เออค่อยยังชั่วหน่อยเอ็งเก่งจริงๆขอบใจหวะ” พี่เล็กจับหัวผมคลอนเบาๆพลางยิ้มอย่างอารมณ์ดี ผมก็พลอยยิ้มกับแกไปด้วย
“ขอโทษนะครับที่ขัดคอแต่นี่มันห้องพยาบาลนะครับ” ผมสะดุ้งใจหายวาบเมื่อเสียงคุ้นหูดังมาจากประตูห้อง
ต้นกำลังยืนล้วงกระเป๋ามองผมกับพี่เล็กหน้าขรึม แต่ดูมันจะส่งแววตาดุๆมาที่ผมมากกว่า พี่เล็กปล่อยมืออกจากหัวผมยิ้มทักทายมันก่อนจะหันมาทางผม
“เจอกันที่คณะนะบอย”
พี่เล็กเดินสวนมันออกไปแล้ว ผมอึ้งสิครับเมื่อต้นมันมองผมแบบไม่ยอมลดละสายตากูจะชะตาขาดมั๊ยเนี่ย...
ผมได้แต่ภาวนาให้เจ้าหน้าที่ห้องพยาบาลกลับมาที่ห้องเร็วๆเพราะตอนนี้ผมกลัวสายตาของต้นจนไม่กล้าขยับตัวแล้วครับ ...........
“มาเมื่อไหร่” ผมเอ่ยถาม
“ก็นานพอที่จะเห็นอะไรบางอย่าง”
“มันไม่ใช่อย่างที่พี่คิดนะ”
“คิดอะไรพี่ไปคิดอะไรกะนาย” คำตอบมันทำผมหน้าชาเลยล่ะครับ เออมันจะคิดอะไรกับผม
อาการปากแข็งพูดอะไรไม่ออกเกิดขึ้นกับผมอีกแล้วครับ ในเมื่อมันไม่ได้คิดอะไร ผมก็ไม่มีอะไรที่จะพูดเหมือนกัน
“เงียบทำไมล่ะ” มันถาม
แล้วมึงจะให้กูพูดอะไรในเมื่อมึงไม่ได้คิดอะไรกะกู ผมนึกในใจพลางไม่ตอบอะไรมันผมพูดอะไรไม่ออกจริงๆครับ
“ถามว่าเงียบทำไม! ” ต้นตะคอกจนผมสะดุ้งแล้วมันจะโมโหผมทำไมเนี่ย
“ก็แล้วจะให้พูดอะไรล่ะ ทุกอย่างที่พี่เห็นก็น่าจะรู้แล้วนิว่าผมกับพี่เล็กเป็นอะไรกัน” ผมบอกออกไปอย่างลืมตัว อาจจะอารมณ์น้อยใจของผม ต้นเงียบไปชั่วขณะ
“อ๋อไอ้นี้เองเหรอที่ปล่อยให้นายไปร้องไห้เมื่อคืน”
มันยังไม่ลืมเรื่องเมื่อคืนเลยอ่ะครับ ผมเองก็ยังไม่ลืมแต่คนที่ยืนอยู่ข้างหน้าผมตอนนี้เหมือนมันไม่ใช่ต้นที่ยืนอยู่ข้างผมเมื่อคืน
“ขอตัวนะผมต้องไปทำงาน”
ผมจะเดินออกจากห้องแต่อย่างมันนะเหรอครับจะปล่อยผมไปง่ายๆ มันเอื้อมมือไปปิดประตูห้องทันทีจนผมชงักไอ้นี่มันบ้าได้ทุกเวลาจริงๆ
“นี่มันห้องพยาบาลของมหาลัยนะ ไม่ใช่ที่ๆพี่จะทำอะไรได้ตามใจ”
“รู้ด้วยเหรอว่านี่ห้องพยาบาล แล้วที่ทำกับแฟนเมื่อกี้ล่ะถ้าเกิดพี่ไม่มาเห็น”
“นี่อย่ามาคิดบ้าๆนะ” ผมรีบดักคอมันทันทีก่อนที่มันจะพูดอะไรออกมาผมล่ะกลัวใครเข้ามาได้ยินจริงๆ โตๆกันแล้วทั้งสองคนยังจะมาทะเลาะกันเป็นเด็กๆในที่สาธารณะแบบนี้
“นี่ขอร้องล่ะพี่ต้น พี่จะโกรธจะเกลียดผมจะฆ่าจะแกงกันยังไงเพราะเรื่องอะไรผมไม่รู้หรอกนะแต่เราออกไปจากห้องนี้ได้ไหมมันไม่ไช่ที่ๆเราจะมาทะเลาะกันเลยนะ” ผมเริ่มเอาน้ำเย็นเข้าลูบ มันจะเอาแต่ใจอะไรของมันนักหนาชอบทำอะไรตามใจตัวเองสีหน้ามันเริ่มเหมือนจะเข้าใจก่อนจะยอมเปิดประตูห้อง...แล้วเราก็เจอใครบางคนที่ยืนอยู่หน้าห้อง..
“ขวัญ” ต้นเรียกชื่อเบาๆดูเหมือนมันจะตกใจ แต่ผมสิครับตกใจยิ่งกว่ามันเสียอีก
“มาตอนไหนครับ” มันถามขวัญ พูดเพราะเชียวนะมึง
“เมื่อกี้เอง” ขวัญตอบแต่มองมาหาผม
ผมทำหน้าไม่ถูกเลยล่ะครับ ไม่แน่ใจว่าขวัญจะได้ยินอะไรป่าว แต่แววตาที่ผมเห็นมันบ่งบอกชัดเจนครับว่าขวัญได้ยินทุกอย่างแต่ก็ยังยิ้มให้ผม
“เห็นพี่เล็กบอกว่าบอยอยู่ห้องพยาบาล ขวัญก็เลยแวะมาหาไม่คิดว่าพี่ต้นจะอยู่ด้วย”
“อืมบอยมาทำแผลให้พี่เล็ก พอดีมีอุบัติเหตุนิดหน่อย”
“ขวัญเห็นแล้วล่ะ แล้วพี่ต้นมาทำไมที่นี่คะแล้วเมื่อคืนถึงบ้านดึกหรือเปล่า ขวัญโทรไปเห็นพี่ต้นปิดเครื่อง”
ต้นหันมามองหน้าผมกูจะฟังว่ามึงจะตอบแฟนว่าไง
“เมื่อคืนพี่ไปค้างกะบอยมาครับ” ไอ้บ้า!
ผมเห็นสีหน้าขวัญเปลี่ยนไปนิดหน่อยในขณะที่ต้นไม่สังเกตเห็น เพราะมัวแต่มองผมอยู่พอมันกลับไปขวัญก็ทำสีหน้าปกติซะแล้ว
“อืมงั้นเดี๋ยวขวัญไปหาเพื่อนๆก่อนนะคะ เจอกันที่ห้องกิจกรรมนะบอย” ขวัญเดินจากไปแล้ว ต้นไม่ได้ห้ามหรือขวางไว้ซักนิด
ไม่รู้อารมณ์ไหน ผมคว้ากล่องอะไรบ้างอย่างขว้างใส่หน้ามันทันทีที่มันหันมาทางผมอีกรอบ
“กรรไกรอยู่ใกล้ๆมือทำไมไม่ขว้างมาซะเลยล่ะ” มันประชดเมื่อมันหลบกล่องได้ แล้วเดินออกไปจากห้อง มันคงตามขวัญล่ะครับแล้วนั่น มันจะหันมาหาเรื่องอะไผมอีกล่ะ
“แล้วนั่นจะยืนบื้ออยู่ทำไม อยากนอนห้องพยาบาลหรือไง”
“แล้วจะมายุ่งทำไมพี่ก็ตามขวัญไปดิ”
“บอกเหรอว่าจะตาม จะไปกินข้าว” เออไอ้นี่ตกลงมันยังไงเนี่ย
“เอ่อ..น้องบอยครับพี่ตันหิวมากแล้วนะครับ จะยืนเป็นหุ่นอีกนานมั๊ยครับ” ตกลงนี่มันจะให้ผมไปกะมัน ในขณะที่ขวัญยังงอนมันอยู่เนี่ยนะ ผมล่ะงงกับคู่รักคู่นี้จริงๆ
“ไปคนเดียวดิ ผมจะไปทำงานหายมานานแล้วมันน่าเกลียด”
“นี่ขนาดพี่ยังไม่ตามขวัญไปแล้ว ทำไมนายจะต้องรีบไปหาไอ้นั่นด้วย” หน้ามันเริ่มดุอีกแล้วครับ
“อ้าว แฟนผมผมก็ต้องดูแลสิ ใครจะใจร้ายเหมือนพี่”
“ตกลงจะไปไม่ไปต อบมาคำเดียวไม่ต้องพูดมาก ไม่อยากฟัง” ต้นจ้องหน้าผมนิ่งลึกๆ ผมอยากจะไปหรอกนะครับ แต่แววตาและสีหน้าขวัญเมื่อกี้ มันทำให้ผมไม่อยากทำตามใจตัวเอง
“บอกไม่ไปไง เดี๋ยวกินกับเพื่อนที่คณะ”
“กะไอ้นั่นอะดิ ตามใจ”
มันเดินหนีไปอย่างรวดเร็วทำไมมันมาทำดีกับผม ตอนนี้ครับผมไม่เข้าใจในช่วงเวลาหนึ่งที่ผมต้องการมันแต่มันกลับมองผมเหมือนเป็นตัวอะไรซักอย่าง แต่วันนี้มันมีคนที่ยืนอยู่ข้างมันอยู่แล้วเป็นคนที่สังคมยอมรับ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

arzugima

ขอบคุณครับผม

orrick

ขอบคุนนะคับ ^^

MaximusRavi

ขอบคุนนะครับ

imseng

ขอบคุณนะคับ

akeins

ขอบคุณครับ

pkclub2146

-อบคุนนะค่าบบ ๆ

peemakung

ขอบคุณครับ

malivb

ขอบคุณมากครับ

piyanate

ขอบคุณคราฟผม

mind19mindPSU

ขอบคุนนะครับ

manza555

ขอให้อย่ามีเรื่องเศร้าๆเล้ยย

Klong

ขอบคุนครับ

harain15

ขอบคุณครับ

KillTi

ขออ่านหน่อยน่ะ

kamaji

ขอบคุนมากนะคราบ

kikkapkao

ขอบคุณครับ

ninami

ขอบคุณมากๆคับ