++ Real Love Story ++ ฿ 9

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“บอกไม่ไปไง เดี๋ยวกินกับเพื่อนที่คณะ”
“กะไอ้นั่นอะดิ ตามใจ”
มันเดินหนีไปอย่างรวดเร็วทำไมมันมาทำดีกับผม ตอนนี้ครับผมไม่เข้าใจในช่วงเวลาหนึ่งที่ผมต้องการมันแต่มันกลับมองผมเหมือนเป็นตัวอะไรซักอย่าง แต่วันนี้มันมีคนที่ยืนอยู่ข้างมันอยู่แล้วเป็นคนที่สังคมยอมรับ
ผมควรจะทำยังไงครับผมไม่สามารถคบมันเป็นเพื่อนได้หรอกนะครับ เพราะผมไม่ได้รู้สึกกับมันแบบนั้น แต่จะให้เกินกว่านั้นผมก็ยังไม่แน่ใจในพฤติกรรมของมัน ผมยังระแวงอะไรบางอย่างผมยังไม่อยากเชื่อหรอกครับ ว่าคนๆหนึ่งที่เคยเกลียดผมนักหนาจะกลับมาดีกับผมได้ขนาดนี้
ผมกำลังอยู่ในเกมของมันซึ่งผมเองก็ไม่รู้ว่ามันกำลังเล่นเกมอะไรกับผมอยู่ ผมควรจะตามเกมมันไปหรือออกจากเกมผมยังสับสนตัวเองผมยังไม่รู้จะทำยังไง........
ตลอดทั้งบ่ายที่ผมเข้ามาช่วยงานที่คณะ ขวัญยังไม่คุยกับผมเลยครับ ผมค่อนข้างที่จะอึดอัด ต้นมันมัวไปทำอะไรของมันอยู่เนี่ยไม่ยอมมาง้อแฟนมัน ผมไม่อยากมีเรื่องกับเพื่อนร่วมงาน ยิ่งอีกไม่กี่เดือนผมก็ต้องร่วมแสดงละครคู่กับขวัญในงานครั้งนี้ด้วย
“ขวัญพักบ้างก็ได้นะ เดี๋ยวเหนื่อย” ผมเข้ามาทักขวัญแต่ขวัญไม่ตอบ นี่มึงเห็นกูเป็นอากาศหรือไงเนี่ย
“ขวัญได้คุยกับพี่ต้นบ้างยังอะ” เอาวะกูหน้าด้านทักอีกรอบ…เงียบบบบ ท่าทางใบ้จะแดกมันแฮะ
ผมกำลังจะเอ่ยถามอีกครั้ง แต่ขวัญกลับเอ่ยปากดักคอผมก่อนทำเอาผมอึ้ง
“นี่บอย ขวัญว่าบอยเอาเวลาที่บอยจะมาชวนคนอื่นคุยไปทำงานดีกว่านะ พูดก็พูดเถอะ ขวัญยังไม่เห็นบอยทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลยนะ" อ้าวอีนี่หาเรื่องกูแล้วสิ แล้วที่กูตอกตะปูโครมๆ ทำฉากแล้วแบกบอร์ดตั้งหลายบอร์ด เขาไม่เรียกว่างานหรือไง
“งั้นขวัญก็ทาสีบอร์ดนี้ต่อไปแล้วกันนะ เห็นทามานานเหมือนกันนิเลย เข้ามาทักนึกว่านั่งทางใน ทาอยู่ไม่เห็นเสร็จซักที”
ผมเดินหนีออกไปไม่สนหรอกว่าขวัญจะทำหน้ายังไง ขนาดต้นผมยังไม่ยอมให้มันว่าผมฝ่ายเดียวเลย แล้วยัยขวัญนี่เป็นใครเจอผมตอกกลับซะบ้างจะได้หายนั่งเหม่อ
“โครม!” เสียงอะไรบางอย่างกระทบพื้น ทำเอาทุกคนตกใจหันไปมอง
ขวัญครับที่กระแทกบอร์ดลงที่พื้น แล้วรีบเดินออกจากห้องแทบจะชนผม ถ้าผมไม่หลบ
“บอยเอ็งไปว่าอะไรขวัญป่าววะ” พี่เล็กถามผม
“เปล่า”
“แล้วเมื่อกี้เห็นเข้าไปคุยกะเขาคุยอะไรกัน”
“ก็ทักทั่วๆไป”
“แน่นะ”
“อ้าวแล้วผมจะไปหาเรื่องเขาทำไมล่ะ” ผมชักโมโห
“ไม่มีเรื่องกันก็ดี เพราะเดี๋ยวอาทิตย์หน้าก็ซ้อมละครด้วยกันแล้ว”
“พี่เล็กไม่ต้องห่วงหรอก ผมน่ะแยกเรื่องส่วนตัวเป็น”
“แล้วเอ็งมีเรื่องส่วนตัวอะไรกะขวัญ” พี่เล็กถามซะผมอึ้ง เออนะผมไปมีเรื่องส่วนตัวกับยัยขวัญเมื่อไหร่ ผมอึกอักที่จะตอบ
พี่เล็กคงรู้ทันจึงว่า
“เอ็งไม่ต้องมาอึกอัก เย็นแล้วเอ็งกลับไปเหอะ เดี๋ยวที่เหลือพวกพี่ๆเคลียร์เอง”
“ไม่อ่ะเดี๋ยวหาว่ากินเเรง” เพิ่งโดนกัดมาหยกๆ
“กินแรงอะไรเล่าหรืออยากอยู่กับพวกพี่ กล้าอยู่เหรอเดี๋ยวค่ำมีแต่ผู้ชายนะ”
“แล้วผมผู้หญิงเหรอพี่เล็ก”
“ไม่ใช่ก็เกือบล่ะว้า” มีเสียงแทรกขึ้นมา ไอ้ขี้เก็กนี่เองที่วันนี้มันตามขวัญทั้งวันแค่เห็นหน้ามันผมก็รู้แล้วครับ ว่ามันจะหม้อแค่ไหนมันคงจะไม่ถูกชะตากับผมเท่าไหร่หรอก แต่ช่างหัวมันเหอะคนที่ผมแคร์คำพูดและการกระทำมีแค่คนๆเดียวเท่านั้นแหละครับ คงไม่ต้องบอกนะครับว่าใครป่านนี้ขวัญคงไปหามันแล้วล่ะครับ
“งั้นผมกลับก่อนก็ได้ครับพี่เล็ก พรุ่งนี้เจอกันครับ” ผมเก็บของและลารุ่นพี่คนอื่นๆ ก่อนจะก้าวออกจากห้อง
อากาศหนาวอีกแล้วแฮะนึกถึงบรรยากาศเมื่อคืนเหมือนกันแฮะ ผมเผลอยิ้มออกมา มันจะกลับบ้านหรือยังผมอดที่จะมองไปที่คณะมันไม่ได้เมื่อผมต้องเดินผ่านเพื่อที่จะออกจากมหาลัย ป่านนี้แล้วมันคงอยู่กับแฟนมันแล้วล่ะ
ผมกำลังจะก้าวออกจากมหาลัยแต่โทรศัพท์ผมดังขึ้นมาซะก่อน นิวมันโทรมาครับวันนี้ไม่มีเรียนมันกะเอก็เลยไม่มาที่มหาลัย มันโทรมาก็ดีแล้วครับผมจะได้รู้สึกว่ามีเพื่อนบ้าง ผมคุยกะมันตามประสาแต่ข้างนอกเสียงค่อนข้างดังผมเลยเดินกลับเข้าไปมหาลัยใหม่ มัวแต่คุยเพลินไม่รู้หรอกครับว่าตัวเองมาหยุดนั่งที่ตึกไหน
จนมีเสียงคนคุยกันได้ยินชื่อผมแว่วๆ ใครมานินทากูรอบเย็นเนี่ย ผมคิดก่อนจะตัดสายนิวทิ้งแล้วเดินไปตามทิศทางของเสียง
ต้นกับขวัญกำลังยืนคุยกันอยู่ ผมแหงนหน้าขึ้นมองที่ตึก ตายโหงล่ะนี่มันคณะของต้นพวกมันคุยอะไรกันทำไมหน้าเครียดเชียว
ผมสงสัยไหนๆก็มาแล้วขอแอบฟังหน่อยละกันเมื่อกี้ได้ยินชื่อกูแว่วๆ ผมหาที่ๆหลบและพอจะได้ยินเขาสองคนคุยกันแต่ นิวมันดันโทรหาผมอีกรอบ ผมอยากจะบ้าตาย เสียงริงโทนผมก็ใช่ย่อยได้ยินสามบ้านแปดบ้าน
พวกมันเห็นผมแล้วครับ ผมหันหลังจะเดินหนีทันทีที่ไอ้บ้านั่นมันเดินลิ่วๆมา
“จะไปไหน!” มันตะคอกผมจึงหยุดหันมามองมัน
“กลับบ้าน”
“แล้วนี่มันทางออกเหรอ”
“เปล่า”
“เปล่าแล้วมาทำไมทางนี้ มาแอบฟังอะไร”
“ก็แล้วคุยอะไรกันล่ะ”
“บอกมานายได้ยินอะไร”
“ก็อย่างที่บอกไงคุยอะไรกันล่ะ”
“ก็บอกมาสิวะว่าได้ยินอะไร” มันขึ้นเสียงผมชักอยากรู้แล้วสิว่า มันคุยอะไรกันทำไมดูมันเครียดขนาดนั้น
“ไม่บอกมีไรมั๊ย” ผมสู้หน้ามัน
“ได้จะบอกไม่บอก” ต้นมันคว้าโทรศัพท์ที่ผมถืออยู่ไปทันที เล่นเอาผมตกใจเมื่อมันทำท่าจะขว้างลงพื้น มันบ้าแล้วจริงๆ
“นี่จะทำอะไรเอาคืนมานะ”
“เมื่อกี้ท้าเองนิ” ต้นมันจะขว้างจริงๆครับ
“พี่ต้น” มันชะงักครับ เมื่อขวัญเรียกมันขึ้นมา
“พอเหอะ ความจริงมันก็คือความจริงพี่ต้นไม่สงสารบอยหรือไง” มึงพล่ามอะไรเนี่ยกูงง
“บอย” ขวัญเรียกผมซึ่งผมก็รอฟังว่ามันจะพูดอะไร
“ขวัญเพิ่งรู้นะว่า บอยเคยเรียนที่เดียวกับพี่ต้น” ผมอึ้งมองหน้าต้นสลับกับหน้าขวัญ “พี่ต้นจะโกรธขวัญๆก็ยอมนะถ้าวันนี้ขวัญจะบอกความจริงที่พี่ตันกำลังปิดบังบอยอยู่”
“ขวัญ” ต้นมันเอ่ยชื่อขวัญออกมาเบาๆ
พวกมึงเล่นอะไรกันเนี่ย
“บอย ขวัญหวังดีกับบอยนะข วัญรู้เมื่อกี้เองว่าบอยเคยทำให้พี่ต้นต้องเลิกกับแฟนคนแรก ซึ่งบอยก็น่าจะรู้ดีนะว่ารักแรกมันฝังใจขนาดไหน พี่ต้นเป็นผู้ชายคนหนึ่งคงไม่มีทางที่จะไปรัก......เอ่อแบบบอยได้ ทุกอย่างที่เขาทำกับบอยเขาแค่คิดจะแกล้งบอยเท่านั้น”
“ขวัญ” ต้นเรียกขวัญอีกครั้ง แต่ผมอยากฟังต่อทั้งที่ตอนนี้ตัวผมเริ่มชาแล้ว
“เล่าต่อสิขวัญ” ผมบอกขวัญด้วยเสียงสั่นๆ
“ขวัญพูดยังงี้ทำไม” ต้นเริ่มเสียงเครียดพลางหันมามองหน้าผม มันคงหงุดหงิดที่ผมรับรู้เกมของมันเล้ว
“นายมันไม่ใช่ลูกผู้ชายจริงๆ” ผมว่ามันออกไปในขณะที่ขอบตาเริ่มร้อนผ่าว ปากเริ่มสั่นเพื่อควบคุมอารมณ์บางอย่าง
ผมตัดสินใจหันหลังจะเดินหนีจากที่ตรงนี้ ก่อนที่ผมจะแสดงความอ่อนแอออกมาให้มันได้สะใจ เสียงสุดท้ายที่ผมได้ยินพร้อมๆกับน้ำตาหยดแรกที่ร่วงลงมาเมื่อผมหันหลังให้มัน
“เฮ้ย บอยเดี๋ยวดิ”
ผมทิ้งตัวลงนั่งอย่างเหนื่อยล้าเมี่อผมเดินหนีมาไกลจากที่ตรงนั้น นึกเจ็บใจกับความโง่ของตัวเอง มิน่าเมื่อกี้มันถึงคะยั้นคะยอจะเอาความจริงว่าผมได้ยินอะไร ถ้าขวัญไม่พูดผมก็คงจะถลำลงลึกไปกว่านี้ ขนาดตอนนี้ผมยังรู้สึกเจ็บแล้วถ้าเกิดผมรับรู้ช้าไปกว่านี้ ผมคงจะแย่ได้เหมือนกัน
“อ้าวบอยเอ็งยังไม่กลับอีกเหรอ” เสียงพี่เล็กทักมาจากทางด้านหลัง ผมรีบเช็ดน้ำตา
“เป็นไรไปน่ะเอ็งร้องไห้เหรอ”
“มีเรื่องนิดหน่อยอ่ะครับพี่เล็ก” ผมตอบจะบอกว่าฝุ่นเช้าตามันก็ดูจะเน่าเกิน
“ตีแย่งผู้ชายมาจากไหนล่ะเอ็ง”
“นี่ผมไม่มีอารมณ์ขันกับพี่นะ”
“เออนะข้าล้อเล่น แล้วนี่เอ็งเป็นไรเนี่ยมาร้องไห้เป็นเด็กๆไปได้” คำพูดของพี่เล็กทำให้ผมนึกถึงต้นขึ้นมา มันก็ยิ่งทำให้ผมเจ็บขึ้นมาอีก
“ว่าไงเอ็งไม่ตอบอีกข้านะเป็นพี่เอ็งนะโว้ยมีไรบอกได้”
ทำไมล่ะครับทำไมต้นมันไม่เหมือนพี่เล็กเลย ผมเอาแต่มองหน้าพี่เล็กพูดอะไรไม่ออกมันรู้สึกตื้นตันอยู่ลึกๆ จนพี่เล็กนั่งลงข้างๆผมแล้วเอามือมาจับหัวผมเล่นเหมือนที่แกเคยทำ
“เป็นลูกผู้ชายอย่าขี้แยดิเสียหมด”
ผมยิ้มออกมาเล็กน้อยรู้สึกดีขึ้นมานิดนึง
“ก็ผมไม่คิดว่าจะมีคนมาเห็นนิครับ”
“แล้วร้องเรื่องไรล่ะบอกได้ป่ะ”
“เรื่องไร้สาระน่ะครับพี่อย่ารู้เลย”
“อืมตามใจเอ็ง แล้วทำไมยังไม่กลับอีกล่ะ”
“เบื่อรถติดน่ะครับ” ผมอ้างอีกแล้ว
“จะรอข้าก่อนป่าวล่ะเดี๋ยวก็กลับแล้วเนี่ย จะได้กลับพร้อมกันรอไอ้พวกนั้นมันเก็บงานกันอยู่ก็เลยออกมาหายใจบ้าง”
“ไม่อ่ะครับรบกวนพี่เล็กป่าวๆ”
“คิดไปโน่นเอ็ง บ้านเอ็งมันจะไกลแค่ไหนกันเชียวไปเหอะป่ะ” พี่เล็กฉุดมือผมลุกขึ้นโดยที่ผมไม่ทันตอบอะไร
แต่ผมก็ต้องชะงักเมื่อพอผมลุกขึ้นตามพี่เล็ก แต่กลับเจอต้นยืนอยู่ข้างหลัง พี่เล็กปล่อยมือผมออกนี่แกคิดอะไรอยู่ ถึงพี่เล็กแกจะกอดผมต้นมันก็คงจะไม่รู้สึกอะไรหรอก แล้วนี่มันตามผมมาทำไมหรือมันบังเอิญผ่านมาแล้วมันจะแวะมาทำไมทุกอย่างมันจบลงแล้ว ไม่มีใครที่จะหน้าโง่ให้มันหลอกอีกแล้ว
“จะไปไหนกัน” มันเอ่ยถาม
“กลับบ้านน่ะ แล้วนี่นัดกันไว้ป่าว” พี่เล็กตอบแล้วมองหน้าเราสองคน
“เปล่า” ต้นมันตอบพลางมองหน้าผม หวังว่ามันคงจะไม่เห็นรอยน้ำตาผม
“แค่เอาของมาคืน”
ต้นพูดจบมันก็โยนโทรศัพท์ที่มันแย่งไปใส่หน้าผม ก่อนที่มันจะตกลงพื้นแตกกระจายต่อหน้าต่อตาผม ดูมันจะไม่สำนึกในสิ่งที่มันทำลงไปเลยครับ มันต้องการให้ผมเจ็บปวดแค่ไหนกันเชียวมันถึงจะยอม
พี่เล็กมองโทรศัพท์แล้วหันมามองผมที่ยืนเผชิญหน้ากับต้นอยู่ แกคงงงว่าเกิดอะไรขึ้น
“ทำไมเสียดายมากเหรอ ของแค่นี้มีปัญญาซื้อให้ใหม่ได้”
ต้นมันเอาเท้าของมันเขี่ยชิ้นส่วนโทรศัพท์ของผมที่ตกอยู่ที่พื้นพี่เล็กแกคงอดไม่ได้ครับแกถึงเอ่ยออกมา
“เฮ้ยจะเกินไปหน่อยแล้วนะนาย”
“มันเรื่องระหว่างเรานายไม่ต้องยุ่ง” ต้นมันว่ากลับพี่เล็กขยับเหมือนจะทำอะไรมันซักอย่างผมต้องรีบคว้าตัวแกไว้

pongsakron01

ขอบคุณครับ

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

arzugima

ขอบคุณครับผม

orrick

ขอบคุนนะคับ ^^

MaximusRavi

ขอบคุนนะครับ

imseng

ขอบคุณนะคับ

imseng

ขอบคุณนะคับ

akeins

ขอบคุณครับ

pkclub2146

-อบคุนนะค่าบบ ๆ

peemakung

ขอยคุณครับ

malivb

ขอบคุณครับผม

piyanate

ขอบคุณคราฟผม

mind19mindPSU

ขอบคุนนะครับ

manza555

สนุกมากๆเลย

Klong

ขอบคุนครับ

leopard2531

ขอบคุณมาก

harain15

ขอบคุณครับ

KillTi

ขออ่านหน่อยน่ะ

kamaji

ขอบคุนมากนะคราบ