++ Real Love Story ++ ฿ 20

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“เวลาโกรธนี่ไม่เคยฟังใครเลยนะเรา”
“แล้วพี่มาล้อในสิ่งที่ผมกลัวทำไมล่ะ”
“พี่ผิดไปแล้ว พี่ขอโทษครับพี่สัญญาพี่จะซื่อสัตย์กับบอยไปจนตาย”ต้นมันยกมือทำท่าสัญญาแต่ผมรีบคว้ามือมันลง
“ผมจะโกรธพี่อีกก็ตอนนี้แหละพูดอะไรออกมา”
“ห่วงพี่เหรอ” มันถาม……….
จะไม่ห่วงได้ไงล่ะครับ ถ้ามันเป็นอะไรขึ้นมาผมยังนึกไม่ออกเลยว่าใครที่จะดีกับผมได้เท่ากับมัน.!!!!
ปลูกต้นไม้ไว้เมื่อวานและวันนี้ก็เริ่มผลิใบ.............พร้อมจะเติบโต…
นกที่เคยร้องเพลงให้ฟัง ก็จากไปนานแล้ว...........................ฟ้าไม่เคยเหมือนเดิมสักวัน….
นั่งมองฟ้าค่อยๆเปลี่ยนไป จากสดใสก็เริ่มหม่นมัว...............แล้วก็เกิดฝนเกิดฝน…
นาฬิกาก็เดินเรื่อยไป ทุกอย่างก็แปรผัน…..
เหลือก็เพียงแค่ใจฉันเอง...............ที่เหมือนเดิม…..
ดอกไม้จะเปลี่ยนสีสักกี่ครั้ง ใจฉันยังเป็นใจเดิม...........ยังคงเป็นใจที่มีเธอ…..
ขอบฟ้าจะเปลี่ยนสีสักกี่หน ตัวฉันยังเป็นคนเดิม ..........ยังคงเป็นคนที่รักเธอ….
ในความเปลี่ยนแปรไม่แน่นอน แต่ความรักยังคงเดิม................ด้วยหัวใจที่ฉันมีให้เธอ…..
ไม่ต้องการจะเปลี่ยนใจ..ไม่ผันตามเวลา….
เหมือนฉันเองได้เกิดมาเพื่อมีเพียงเธอ................เท่านั้น!…..
บทเพลงมันจบลงไปนานแล้วแต่ต้นมันก็ยังกุมมือผมไม่ปล่อย ในขณะที่มันยังขับรถอยู่เรากำลังเดินทางกลับกรุงเทพครับ
“เมื่อยก็จอดก่อนได้นะครับพี่ต้น” ผมเอ่ยออกมาเพราะเห็นใจมันเหมือนกันที่ต้องมาขับรถทางไกลแบบนี้จะให้ผมช่วยขับนะเหรอ สงสัยจากสองสามชั่วโมงแทนที่จะถึงกรุงเทพผมก็คงจะวนอยู่ที่เขตเมืองกาญจน์เป็นแน่ กะว่าเข้าเขตกรุงเทพก่อนผมถึงจะช่วยมันขับถ้ามันยอมนะครับ
“ขับให้นั่งก็นั่งไปเหอะน่า” อ้าวทำไมมันพูดงี้ล่ะเนี่ย กูอุตส่าห์ห่วงนะมึง
“เอองั้นก็ขับต่อไปละกันผมไม่ยุ่งก็ได้”
“อ้าว..เป็นงั้นไปเดี๋ยวพี่เมื่อยพี่ก็จอดเองแหละครับ น้องบอยครับรับรองพี่พาน้องบอยถึงกรุงเทพโดยปลอดภัยไวัใจพีต้นได้เลยครับ ไอ้น้องรัก” ต้นหันมามองผมล้อๆ
ผมอยากให้มันอารมณ์ดีอย่างนี้ไปนานๆจังเลยครับ เห็นรอยยิ้มมันแล้วมีความสุขมันจะคิดเหมือนผมบ้างหรือเปล่านะ!!
“อืมเราน่าจะอยู่ต่ออีกซักหน่อยนะ”
ต้นมันบอกทำเอาผมถอนหายใจแค่นี้ผมก็ไม่อยากนึกแล้วล่ะครับว่าผมต้องกลับไปเคลียร์อะไรบ้าง ผมปิดโทรศัพท์ไม่ยอมให้ใครติดต่อตั้งแต่ผมถึงบ้านพี่เอกตั้งแต่คืนแรกแล้วครับ จนป่านนี้ผมก็ยังไม่เปิดเครื่องคิดว่าต้นก็คงเหมือนกันเพราะผมไม่เห็นมันคุยโทรศัพท์ตอนที่อยู่บ้านพี่เอกเลย
“เอาไว้คราวหน้าละกันครับ” ผมตอบมันส่งเดชไปงั้นแหละไม่รู้ว่าจะมีโอกาสอีกเมื่อไหร่ ผมรู้ว่างานมันก็ยุ่งไม่น้อยกว่าผมเท่าไหร่หรอก
“อืมไว้คราวหน้าไว้เรากลับบ้านเราบ้างดีกว่า ไม่ได้กลับนานแล้วคิดถึงเหมือนกัน” ต้นมันบอกผมว่ามันก็ดีนะครับจะดูว่าถ้าเรากลับไปจุดเริ่มต้นก่อนที่เราจะมีกันและกันอย่างวันนี้
ผมกับมันจะรู้สึกยังไงเมื่อกลับไปสู่บรรยากาศเก่าๆ……
ผมเผลอหลับไปเมื่อไหร่ไม่รู้ครับทั้งๆที่เราก็คุยกันอยู่ดีๆ ตื่นขึ้นมาอีกทีก็เจอเสื้อตัวโคร่งมาคลุมอยู่ที่ตัวซะแล้ว
“อ้าวตื่นแล้วเหรอท่าทางจะหนาวเห็นนอนกอดอกก็เลยเอาเสื้อคลุมให้” ต้นมันเอ่ยออกมาเมื่อเห็นผมงัวเงียลืมตาขึ้นมา
“ผมนี่แย่จังเผลอหลับจนได้ถึงไหนแล้วครับ”
“เข้าเขตกรุงเทพแล้วครับ”
“อืมงั้นเดี๋ยวผมขับให้พี่ต้นจะได้นอนมั่ง” ผมเสนอมันหันมามองยิ้มๆ
“ไหวแน่นะ”
“เอาน่าให้ผมทำเพื่อพี่มั่ง”
นั่นแหละครับมันถึงยอมให้ผมขับรถให้มันนั่งบ้าง เห็นแล้วผมก็อดเห็นใจไม่ได้มันคงเพลียมากเลยล่ะครับ พอเปลี่ยนที่กันปุ๊บผมขับรถไปได้ไม่เท่าไหร่มันก็หลับซะแล้ว……
เฮ้อ ยิ่งมองหน้าของมันผมก็อดคิดไม่ได้ว่าผมโชคดีที่สุด แต่ฟ้าดินมันจะเล่นตลกกับผมเมื่อไหร่อันนี้ผมเองก็เกินที่จะคาดเดาได้ครับ...ขอให้ผมโชคดีให้ตลอดทีเถอะครับ….
ผมเองกำลังคิดอะไรเพลินๆเสียงโทรศัพท์ต้นที่มันวางอยู่หน้าคอนโซลก็ดังขึ้นมา…มันไม่ได้ปิดเครื่องหรือมันเพิ่งเปิดตอนผมหลับด้วยความที่กลัวว่ามันจะตื่นผมรีบคว้ามันมาเพื่อจะเอามันเก็บไว้ในลิ้นชัก อย่างน้อยมันก็น่าจะเก็บเสียงได้บ้าง ผมไม่ต้องการที่จะรับสายให้มันหรือว่าตัดสายทิ้งหรอกครับดูจะยุ่งเรื่องของมันมากเกินไป...
แต่แวบแรกที่ผมเห็นชื่อที่อยู่บนหน้าจอ มันทำเอาผมชงักเผลอถือโทรศัพท์ค้างไว้จนเสียงที่มันดังต่อเนื่องต้นมันตื่นขึ้นมาจนได้ครับ….
“โทรศัพท์พี่เหรอใครโทรมาอ่ะ” ต้นมันงัวเงียถามผมยื่นโทรศัพท์ให้มันโดยไม่มองหน้า ใช่ว่าผมจะใช้สมาธิในการขับรถหรอกครับ
สติผมมันกระเจิงไปตั้งแต่เห็นคนที่โทรมาหามันแล้ว
“…ขวัญ….” ต้นมันเอ่ยออกมาเบาๆเมื่อมันรับโทรศัพท์ไปดูแล้ว
เออพวกมึงยังติดต่อกันอ่ะดิ
ผมคิดในใจก่อนที่จะตกใจสุดขีด เมื่อต้นมันร้องเสียงหลงขึ้นมาดังลั่น
“เฮ้ย!..บอยระวัง….เบรกรถ!.เร็ว..!”
“เป็นอะไรไปอยากตายโหงกันหรือไง” ต้นมันตะคอกผมทันที ที่ผมหยุดรถได้กระทันหันแบบเส้นยาแดงผ่าแปด ในใจผมเต้นระส่ำเกือบได้ตายโหงเหมือนที่ต้นมันว่าจริงๆครับ ผมเกือบจะขับรถฝ่าไฟแดง!
“ใจลอยไปไหนเราน่ะ” มันยังตะคอกผมไม่เลิก
กลัวตายนักเหรอมึงเดี๋ยวกูก็ฝ่าไปจริงซะนิ
“ขอโทษ” ผมบอกห้วนๆพร้อมๆกับเสียงโทรศัพท์นรกนั่นดับไป
“อ้าววางซะแล้ว” ต้นมันพูดพลางส่ายหัวเล่นเอาผมอึ้ง นี่มันอะไรกัน
“โทรกลับไปดิ” ผมบอก
“ไม่อ่ะเดี๋ยวก็เจอกันแล้ว”
มันนัดกันไว้เหรอเนี่ย ผมชักอยากจะฝ่าไฟแดงจริงๆซะแล้วสิ ผีห่าซาตานอะไรมาสิงสู่มันอีกแล้วทำผมรู้สึกดีไม่เท่าใหร่กลับมากวนประสาทผมอีกแล้ว เย็นไว้บอยมึงเย็นไว้
ผมพยายามข่มอารมณ์โดยการไม่พูดอะไรจนกระทั่งไฟเขียว รอดตัวไปนะมึง!
ผมออกรถไปเงียบๆอยากจะถามมันเต็มทน ว่าขวัญที่โทรมาเป็นยัยขวัญซี้เก่าผมหรือเปล่า............ซี้มากๆ..
“อ้าวจอดทำไมล่ะ” ต้นมันเอ่ยถามเมื่อผมจอดรถ...ในที่สุดผมก็หาที่จอดได้จนได้ ไม่รู้เหมือนกันว่าผมเป็นอะไรตอนนี้ผมไม่อยากอยู่ใกล้ๆมันแล้ว
“เดี๋ยวแวะเอาของฝากไปให้เอพอดีมันอยู่แถวนี้” นั่นคือข้ออ้างผมล่ะครับแต่ก็ใช่ว่ามันจะยอม
“ก็ไปด้วยกันดิ”
“ไม่อ่ะบางทีผมอาจจะค้างห้องมันพี่กลับไปก่อนเหอะ”
ผมไม่ฟังมันพูดอะไรทั้งนั้นคว้ากระเป๋าผมที่วางอยู่เบาะหลังได้ ผมก็เปิดประตูเรียกแท็กซี่หนีมันทันที เชิญมึงไปหายัยนั่นเถอะ
ผมเริ่มเครียดก่อนจะบอกให้แท็กซี่ไปส่งผมที่ห้อง หวังว่ามันคงจะไม่ไปดักรอผมที่ห้องหรอกนะ
ต้นมันไม่ได้มาดักรอผมจริงๆด้วยล่ะครับเมื่อผมมาถึงห้องจริงๆ ผมน่าจะโล่งใจ แต่ทำไมใจมันหวิวๆแปลกๆ ต้นมันคงขี้เกียจจะง้อผมแล้ว กว่าผมจะจัดของและเตรียมงานสำหรับพรุ่งนี้ก็ทำเอาดึกอยู่เหมือนกัน ผมยังไม่เปิดโทรศัพท์
จนป่านนี้ไม่รู้ว่าจะมีใครโทรมาบ้างหรือเปล่า หวังอยู่ลึกๆครับว่าต้นมันจะโทรมาง้อผม….แต่ 20 Missed call ในเครื่องผมไม่มีชื่อต้นปรากฎอยู่เลยครับ วนเวียนก็อยู่แต่ชื่อเดิมๆ นิวบ้างล่ะ เอบ้างล่ะ และก็คนอื่นๆที่ผมรู้จักตามสายงานโดยผมไม่ได้ใส่ใจที่จะโทรกลับเท่าไหร่หรอกโทรมาตอนใหนกี่โมงกี่ยาม ผมยังไม่อยากจะดูเลย ก็เมื่อใจผมมันจดจ่ออยู่ที่คนๆเดียว ป่านนี้มันจะถึงบ้านหรือไปเตร็ดเตร่อยู่ที่ไหนก็ไม่รู้
โทรหามันดีหรือเปล่า ผมคิด…  แต่สุดท้ายผมก็วางโทรศัพท์ลง  ถ้ามันอยากที่จะคุยกับผมมันก็คงจะโทรมาเองแหละ……..
“เป็นไงพี่วิทย์งานเยอะป่าวครับ ผมไม่อยู่หลายวัน” ผมทักพี่วิทย์ในเช้าวันใหม่เมื่อผมไปถึงสำนักพิมพ์ ดูท่าทางพี่วิทย์แกดีใจมาก
“มาซะทีนะเอ็งไอ้บอยแม่งพี่เดินสายหาข่าวแทนแกนี่มันโครตเหนื่อยเลย แล้วเป็นไงบ้างมีไรมาฝากป่าว”
“แน่นอนครับอ่ะเอาไปของกินเพียบ”
ผมยกถุงของฝากทั้งถุงให้พี่วิทย์ แกคว้าไปแจกจ่ายคนอื่นเป็นที่สนุกสนานเห็นแล้วผมก็อดยิ้มไม่ได้ หายคิดเรื่องต้นขึ้นมาหน่อยป่านนี้มันยังไม่โทรมาเลยครับ
“อ่ะ บอยมารับมรดกของเอ็งกลับคืนไปซะดีๆ” พี่วิทย์แกแวะกลับมาโยนแผนงานคืนให้ผม
“โชคดีนะเอ็งวันต้อนรับการกลับมา รับไปเลยหกงานวิ่งรอกได้ตามสดวก” ผมแทบลมจับเมื่อดูแผนงานตัวเองหัวปั่นอีกแล้วกู แต่ก็เอาวะทำๆมันไปจะได้ไม่ฟุ้งซ่าน
“เป็นอะไรไปอีกแล้วเอ็งเจองานแค่นี้เครียดเลยหรือไง” พี่วิทย์นั่งลงข้างๆผม
“แค่นี้สบายพี่วิทย์” ผมตอบไปงั้นแหละครับ จริงๆแล้วแอบเหนื่อยเหมือนกัน ผมเริ่มนึกถึงคำของต้นขึ้นมาตอนที่มันบอกผมขณะเราอยู่ด้วยกันที่เมืองกาญจน์
“ถ้างานมันเหนื่อยมากนักก็มาทำที่เดียวกับพี่ก็ได้จะได้เจอกันบ่อยๆไง”
“เจอกันบ่อยๆเดี๋ยวก็เบื่อหน้ากันพอดี”
“บอยอ่ะดิจะเบื่อพี่”
“พี่อ่ะดิจะเบื่อผม”
“จะเบื่อก็ตอนนี้แหละพูดอะไรไม่เคยฟัง”
“”ใครบอกว่าผมไม่ฟังพี่ พี่ต่างหากไม่ฟังผม”
“นายนี่มันจริงๆแย้งได้ตลอดสิน่า”
“ไม่แย้งพี่แล้วผมจะไปแย้งใคร”
“เชื่อตายล่ะหลอกพี่อยู่หรือเปล่าก็ไม่รู้”
“คิดไปโน่นผมนี้นะจะกล้าหลอกพี่”
“งั้นก็ไปทำงานที่เดียวกับพี่ดิจะได้ใกล้หูใกล้ตา”
“แล้วพี่จะบอกคนอื่นว่าไงล่ะว่าผมเป็นอะไรกับพี่”
“อืม….คิดก่อน”
“เออเอาไว้คิดออกแล้วค่อยมาชวน”
“แล้วกับแฟนเป็นไงบ้าง” พี่วิทย์เอ่ยถามเรียกสติผมกลับคืนมา
“เอาแน่เอานอนไม่ได้หรอกครับ รักแบบนี้มันก็งี้แหละ”
“เอ็งก็อย่าเอาแต่ใจนักสิเท่าที่ฟังมาเอ็งก็ใช่ย่อยนะ”
“อ้าวไหงมาว่าผมงั้นล่ะ”
“ก็มันจริงเปล่าล่ะ เอ็งจะหาคนดีๆแบบนี้ได้ที่ไหนวะ”
เออมันก็จริงของพี่วิทย์ ถ้าเราได้อยู่ใกล้กันมากขึ้นมีเวลาให้กันไม่ใช่ต่างคนต่างอยู่แบบนี้บางทีอะไรมันอาจจะดีขึ้นก็ได้นะครับ
“พี่วิทย์เอ่อถ้าผมจะลาออก บอกอจะยอมป่าวอ่ะ”
“เฮ้ย!พูดเป็นเล่นนะเอ็ง มนุษย์งานอย่างเอ็งคงยากว่ะบอกอเขาตามใจเอ็งขนาดไหนคิดดูลางานได้ตั้งหนึ่งอาทิตย์เอ็งยังคิดจะหนีจากที่นี่
อีกเหรอ”

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

imanaji

ตอนต่อไปเมื่อรัย จะออกครับ รออยู่ๆ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

orrick

ขอบคุนนะคับ ^^

MaximusRavi

ขอบคุนนะครับ

imseng

ขอบคุณนะคับ

akeins

ขอบคุณครับ

malivb

ขอบคุณครับ

pkclub2146

ขอบคุณครับ

mind19mindPSU

ขอบคุนนะครับ

manza555

สนุกมากๆเลย

Klong

ขอบคุนครับ

harain15

ขอบคุณครับ

KillTi

ขออ่านหน่อยน่ะ

kamaji

ขอบคุนคราบ

ninami

ชอบคุณมากคับ

dung

ขอบคุณครับผม

ton521

ขอบคุนครับ

kiwwy

ขอบคุณมากๆค่ะ อิอิ น่่ารักกันจิง รักกันแบบนี้นานๆนะคะ นอนละ{:sm-38:}