++ Real Love Story ++ ฿ 26

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
ผมรู้สึกกับมันแค่นั้นจริงๆผมรักใครไม่ได้อีกแล้วครับผมใช้ชีวิตผูกติดอยู่กับงานเป็นทางเดียวที่ผมจะลืมทุกอย่างได้เหมือนที่ครั้งหนึ่งผมเคยผูกตัวติดอยู่กับกิจกรรมของมหาลัย
“แล้วนี่พวกมึงจะไปไหนต่อ” ผมเอ่ยถามเมื่อเราเดินออกมาจากร้านแล้ว
“แล้วแต่มึงพวกกูตามใจมึง”
“พวกมึงไม่ต้องมาแกล้งเอาใจกูหรอก กูแค่อกหักน่ะไม่ใช่ญาติเสีย”
“หักอกตัวเองต่างหากล่ะมึง”
“อีนี่ปากเสียอีกแล้วนะมึงเอ”
“เอมันพูดถูกมึงจะไปว่ามันทำไมล่ะ”
“กูกลัวมึงคิดมาก”
“โอ้ยกูเลิกคิดตั้งนานแล้ว”
“แล้วที่มึงไปยืนเหงาอยู่หน้าการ์ดวันเกิดล่ะ”
“เดี๋ยวกูหาอะไรมาอุดปากอีนี่ก่อน เห่าไม่ยอมหยุดมึงมานี่เลยเอ” นิวลากแขนเอเดินไปก่อนผม ผมได้แต่มองตามยิ้มๆพวกมันยังเล่นกันเหมือนเดิม
“ไปดูหนังกันป่าวพวกมึง กูไม่ได้ดูมานานแล้ว” ผมเอ่ยชวนไอ้เพื่อนตัวแสบผมสองคนมันหันมามองหน้าผม
“กูไม่ได้หูฝาดนะบอย พวกกูไม่ได้ดูหนังกับมึงมาเป็นศตวรรษแล้วนะ”
“แล้วพวกมึงจะไปกันหรือเปล่าล่ะ”
“ไปดิแล้วมึงจะดูเรื่องอะไรล่ะ”
“ถ้ากูบอก พวกมึงไปแน่นะ” ผมรู้ว่าพวกนี้มันไม่ดูหนังแนวเดียวกับผมหรอก พวกมันเริ่มมองหน้ากันเลิ่กลั่ก
“อย่าบอกนะว่ามึงจะชวนกูไปดู………”
“ใช่ กูจะชวนพวกมึงไปดู Serendipity” เท่านั้นแหละครับวงแตกกันกระเจิง
“กูขอบายนะมึงนิวมันว่างมึงไปกะมันเลย”
“แฮะๆกูก็บาย”
“ไหนพวกมึงบอกตามใจกูไง”
“เผอิญเรื่องนี้กูขอขัดมึงละกันนะ”
“เออกูไปดูคนเดียวก็ได้วะ พวกมึงจะกลับก่อนก็ได้นะ”
“เออกูรู้แล้วมึงโทรตามนนท์มาดูสิ รับรองมึงไม่ถึงชั่วโมงมันมาถึงมึงแน่ หนังรักๆแบบนี้เผื่อมึงจะรับรักมันบ้าง”
“พอเลยพวกมึงไม่อยากดูก็ไม่ต้องไปลากใครมา กูดูคนเดียวได้”
“เออมึงเก่งอย่าไปร้องไห้ในโรงล่ะมึง”
“เอองั้นกูไปล่ะไว้โทรคุยกัน”
ผมแยกตัวออกมาจากพวกมันถ้าผมไม่ดูวันนี้ผมก็ไม่รู้จะไปดูวันไหน วันว่างผมก็ใช่ว่าจะมีบ่อยๆ หนังแนวนี้ผมไม่ค่อยจะพลาดอยู่แล้วครับแม้มันจะทำให้ผมยิ่งเหงาแต่มันก็ดูอบอุ่นดี
เฮ้อ..ทำไมคนไม่ค่อยชอบหนังแนวนี้กันเลยนะ ผมนึกในใจเมื่อผมเดินเข้าไปในโรงหนังมันจะฉายแล้ว แต่คนยังโหรงเหรงอยู่เลยครับแต่ก็ดีคนน้อยๆแบบนี้ผมยิ่งชอบจะได้เลือกที่นั่งได้ตามใจ แล้วผมก็เดินไปแถวเกือบๆด้านหน้า ปกติผมก็ไม่ชอบดูใกล้หรอกแต่เห็น
คนอื่นเขามาเป็นคู่ๆแล้วมันเหงาเกิดนึกถึงต้นขึ้นมาดื้อๆ ผมจะเก็บอาการเหงาผมได้จนหนังจบหรือเปล่าครับ ทำไมนั่งที่ผมนั่งดูมาครึ่งเรื่องมันถึงทำให้ผมทั้งลุ้นทั้งเหงาไปพร้อมๆกัน
“ฮัดเช้ย!” ห่าหอกใครมาขัดอารมณ์ซึ้งผมเนี่ย
หมดอารมณ์เลยล่ะครับเมื่อมีเสียงรบกวนดังเข้ามา ผมว่าผมหลบมานั่งในที่ๆไม่มีคนแล้วนะครับใครมันมานั่งข้างหลังผม
….แล้วเมื่อไหร่จะได้เจอกันเนี่ย….
ผมอดลุ้นตามหนังที่ผมกำลังดูอยู่ไม่ได้ ถ้าใครเคยได้ดูหนังเรื่องนี้ก็คงจะลุ้นไม่แพ้ผมนะครับ ถ้าใครยังไม่มีโอกาสได้ดูอ่านเรื่องผมจบแล้วจะหามาดูได้นะครับถือว่าผมแนะนำเพราะมันมีความสำคัญกับผมมากๆ
…“ฮัดเช้ย!”
เอาอีกแล้วครับคราวนี้ผมไม่เกรงหรอกนะ ผมลุกเปลี่ยนที่นั่งทันทีให้มันรู้ซะบ้างว่ามันเสียมารยาทขนาดไหน ผมเหลือบไปมองมันจะดูหน้าหน่อยว่าทำไมเสียมารยาทขนาดนี้เสียดายมันมืดไปหน่อย แต่ท่าทางก็ดูดีไม่น่าจะเสียมารยาทขนาดนี้
ผมเลื่อนตัวเองห่างมาจากที่ตรงนั่นอีกสามที่หวังว่ามันคงจะไม่ตามมาหรอกนะ แต่ผมต้องอึ้งเมื่อร่างนั้นไม่ใช่แค่ตามมาข้างหลังผม
มันกลับพาร่างสูงๆมานั่งลงข้างๆผม อะไรวะ ผมตกใจปนงงจะเลื่อนตัวออกหนี แต่มือเย็นๆกลับกุมเข้าที่มือผม
“จะหนีไปไหน” เสียงคุ้นๆกระซิบข้างหูผม ถึงจะนานแค่ไหนผมก็ไม่อาจลืมได้หรอกครับกับน้ำเสียงแบบนี้
“พี่ต้น” ผมครางออกมาเบาๆและแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง ต้นมันกลับกุมมือผมแน่นขึ้น ผมอธิบายความรู้สึกตัวเองไม่ได้เลยล่ะครับมันตื้นไปหมดผมทั้งตกใจทั้งดีใจว่าผมกำลังนั่งอยู่ข้างๆคนรักเก่าของผมอีกครั้ง
“ปล่อยมือผมเถอะ” ผมบอกมันเมื่อตั้งสติได้
“เรื่องไรล่ะ ปล่อยบอยก็หนีดิ” ผมกำลังจะอ้าปากเถียงมัน แต่ต้นมันกลับใช้มือที่ว่างชี้หน้าผม
“เงียบไปเลยนะถ้าไม่อยากโดนไล่ออกจากโรง คนอื่นเขาดูหนังกันอยู่”
แล้วผมจะกล้าเถียงอะไรมันล่ะครับ ผมเลยต้องยอมให้มันนั่งกุมมือผมดูหนังไปด้วยกันจนจบเรื่อง หลายฉากหลายตอนที่ผมหันไปสบตากับมันด้วยความบังเอิญ ไม่สิผมต้องไม่แพ้ใจตัวเองผมลืมมันมาได้นานแล้ว ใจผมกำลังจะหายดี
ผมแกะมือมันออกเมื่อไฟเริ่มสว่างจ้าและคนอื่นๆก็ทยอยกันออกจากโรงแล้ว เราเพิ่งมีโอกาสมองหน้ากันชัดๆก่อนที่ต้นมันจะจาม
ขึ้นมาอีก มันคงไม่สบายแน่เลยล่ะครับ อากาศในโรงก็เย็นเฉียบขนาดนี้มือมันก็เย็นยังกะน้ำแข็ง
แต่ช่างมันเถอะผมกับมันจบกันไปนานแล้วจะเป็นจะตายช่างมัน แต่มันดันไอขึ้นมาอีกเหมือนคราวที่แล้วไม่มีผิดเล่นเอาผมตกใจ โรคเก่าเล่นงานมึงแล้วสิเนี่ย
“ผมว่าเราออกไปจากนี่เถอะมันหนาว”
ต้นมันพยักหน้าตอบร่างกายมันคงไม่ไหวแล้ว จริงๆดูมันสลึมสลือกว่าจะเดินออกมาจากโรงได้เล่นเอาผมลุ้นแทบตายว่ามันจะล้มทรุดเมื่อไหร่ สุดท้ายมันก็พาร่างมันเองไปนั่งไอ้ที่เก้าอี้นั่งพักจนได้
“ผมว่าพี่ไปหาหมอเถอะนะครับ”
ตอนนี้ผมไม่มีอารมณ์อื่นแล้วล่ะครับนอกจากห่วงมันเท่านั้น
“ไม่อ่ะเดี๋ยวนั่งพักแป็บ เดี๋ยวก็หาย”
“แล้วพี่มากะใคร” ต้นมันจ้องหน้าผม
“คนเดียว”
ผมอยากจะถามถึงขวัญแต่ก็ได้แค่อยากถามครับผมไม่อยากรื้อฟื้นอะไรทั้งนั้น
“ผมไม่รู้นะว่าตอนนี้ผมจะมีสิทธ์ห่วงพี่ได้หรือเปล่า แต่อย่างน้อยก็ในฐานะคนเคยรู้จักกันผมอยากให้พี่ไปหาหมอได้มั๊ยครับ”
ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงจะลากมันไปหาหมอแล้วล่ะครับอาการขนาดนี้ แต่ตอนนี้ผมคงทำอย่างนั้นไม่ได้อีก ผมก็แค่หวังว่ามันจะยอมฟังผมบ้างในฐานะคนเคยรู้จักกัน
“แค่คนเคยรู้จักกันแค่นั้นเหรอครับ”
มันมองหน้าผมเหมือนจะค้นหาอะไบางอย่างในแววตาผม มันทำให้ผมต้องย้ำคำเดิมเพื่อปกปิดความรู้สึกที่มันพยายามค้นหาไว้
“ครับแค่คนเคยรู้จักกัน”
“แต่สำหรับพี่ บอยเป็นมากกว่านั้น”
ผมเริ่มหวั่นไหวกับคำพูดและแววตามันอีกครั้ง ทำไมล่ะครับทำไมมันถึงได้มีอิทธิพลเหนือจิตใจผมได้ตลอดเวลา ผมอุตส่าห์หลีกหนีความเจ็บมาได้ตั้งนาน ผมต้องไม่หลงเชื่อกับคำพูดแค่นี้  ผมต้องไม่ใจอ่อนกับมันใช่มั๊ยครับ…..ผมต้องไม่ใจอ่อน…..
......กูจะไม่ใจอ่อนกับมึงอีก.....   
“แต่สำหรับผมพี่เป็นได้แค่นั้น”  ผมเคยตัดสินใจเด็ดขาดไปแล้วเมื่อครั้งที่คืนแหวนให้มัน ผมไม่ต้องการที่จะย้อนกลับเรื่องราวให้มันวุ่นวายอีก
ต้นมันเอาแต่มองผมมันไม่เอ่ยอะไรออกมาสักคำ ถ้ามันเจ็บผมก็อยากให้มันรู้ว่าผมเองก็เจ็บไม่น้อยไปกว่ามันที่ต้องกัดฟันเอ่ยคำนั้นออกไป แต่ทุกอย่างมันจบลงไปแล้ว แก้วที่มันร้าวยังไงก็ยากที่จะกลับมาผสานรอยเดิม
…ผมกับต้นก็คงจะเหมือนกัน……
“พี่เคยบอกว่าทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับพี่ไม่มีใครบังคับพี่ได้ ผมก็คงทำได้แค่นี้พี่จะไปหาหมอหรือไม่ไปขึ้นอยู่ที่พี่แล้วล่ะครับ ส่วนผมคงช่วยพี่ได้แค่นี้ ดีใจที่ได้เจอ ดูแลตัวเองให้ดีนะครับ”
ผมก้าวเดินหันหลังออกมาจากมัน ไม่มีประโยชน์ที่ผมจะยืนทดสอบจิตใจตัวทั้งที่ผมรู้ว่าผมไม่มีทางชนะใจตัวเองได้เลย ถ้ายืนสบสายตากับมันนานๆ
“นิวพวกมึงอยู่ไหนกัน” ผมโทรหาเพื่อนผมหวังว่าพวกมันคงยังไม่กลับบ้าน ไม่รู้สิครับตอนนี้ผมไม่อยากอยู่คนเดียว
“อ้าวมึงดูหนังเสร็จแล้วเหรอ”
“อืม…พวกมึงกลับกันหรือยัง”
“ยังนั่งกินข้าวอยู่ฝั่งตรงข้าม”
“เอองั้นเดี๋ยวกูไปหา”
“เฮ้ยมึงเป็นไรป่าวเสียงดูไม่ดีเลย”
“กูเจอพี่ต้น”
“หา!  พูดจริงพูดเล่น”
“กูจะหลอกมึงทำไมกูเพิ่งแยกจากมันมา แล้วทำไมมึงต้องตกใจด้วย”
“ก็กูเพิ่งแยกจากยัยขวัญเมื่อกี้เอง”
“แล้วไง”
ไอ้ต้นมึงหลอกกูอีกแล้วไหนบอกมึงมาคนเดียวไง ผมนึกโกรธต้นอีกแล้วครับดีนะที่ผมไม่หวั่นไหวไปกับมันอีก เกือบไปแล้วมั๊ยล่ะมึงไอ้บอย
“พี่หลอกมึงหรือเปล่าบอย”
“มึงหมายความว่าไงนิวกูงง” ผมรู้สึกแปลกๆกับคำพูดของมัน
“ขวัญมันบอกว่ามันเพิ่งไปเยี่ยมพี่ต้นที่โรงพยาบาลมา มันยังฝากบอกกูให้บอกมึงถ้าว่างก็ไปเยี่ยมเขาด้วย เนี่ยกูถึงนั่งรอให้มึงดูหนังจบก่อนกะว่าจะชวนมึงไป ฟังจากที่ขวัญมันเล่า มึงเอ้ยกูได้แต่อึ้งมึงจะเจอรักแท้ก็คราวนี้แหละ”
ใจผมเริ่มกระตุกขึ้นมานิวมันหมายความว่าไง
“มึงพูดอะไรนิวกูงงมาก”
“พี่ต้นของมึงอ่ะดิบอกญาติๆตัวเองไปแล้วว่ายังไงก็ไม่มีทางคบกับยัยขวัญได้มากกว่าความเป็นพี่เป็นน้อง พูดมากูก็สะเทือนใจสงสาร
ยัยขวัญก็สงสาร ร้องไห้เป็นเผาเต่าเลยล่ะมึง ทั้งเล่าทั้งร้องเมื่อพี่ต้นบอกทุกๆคนต่อหน้ามันว่า มึงน่ะเป็นคนที่เขารักถ้าทุกคนจะมองเขาเป็นเกย์เขาก็ยอม ชาตินี้กูจะเจออย่างมึงหรือเปล่าเนี่ย มึงรีบมาเลยนะก่อนที่สุดที่รักมึงจะตรอมใจตายไปซะก่อน กูล่ะอยากเอาชีวิตมึงไปสร้างหนังจริงๆว่ะ รายได้ถล่มถลายล่ะมึงเอ้ย กูคนหนึ่งล่ะจะตีตั๋วดูคนแรกถึงกูจะไม่ค่อยชอบหนังรักแต่เรื่องของมึงกูไม่พลาดเด็ดขาด พลิกแพลงให้กูเวียนหัวได้หลายตลบ…………”
ผมปล่อยให้นิวมันพล่ามของมันไปเรื่อย มันเป็นเพื่อนซี้เพื่อนตายผมเรื่องแบบนี้มันคงไม่เอามาล้อเล่นกับผม สมองผมสั่งให้ตัวเองวิ่งกลับไปทางเดิมอีกครั้ง
ผีไม่ได้หลอกผม เป็นต้นจริงๆที่มันนั่งกุมมือผมดูหนังเมื่อกี้ เป็นมันจริงๆที่มองดูผมด้วยแววตาเศร้าๆก่อนที่ผมจะเดินจากมา
…บอยครับ..พี่ดีใจที่พี่ได้รู้จักคนดีๆอย่างบอย….
…พี่รู้ว่าบอยหวาดระแวงในตัวพี่มาตลอด….
…แต่พี่ก็ได้พยายามอย่างที่สุด ที่จะทำให้บอยเชื่อใจ…
...พี่ขอโทษนะครับที่พี่ทำได้แค่นี้จริงๆ….
…ในฐานะผู้ชายคนหนึ่งที่รักผู้ชายอีกคนหนึ่ง…พี่พยายามที่สุดแล้ว…
… ดูแลตัวเองเหมือนกันนะครับหมอรอพี่อยู่…
…ฝากขอบคุณ..เอด้วยนะ..ที่ทำให้พี่มีโอกาสได้นั่งดูหนังดีๆกับบอยอีกครั้ง….
………….พี่ต้นครับ………

imanaji

ขอบคุณมากครับ

orrick

ขอบคุนนะคับ ^^

pongsakron01

ขอบคุณครับ

MaximusRavi

ขอบคุนนะครับ

imseng

ขอบคุณนะคับ

akeins

ขอบคุณครับ

mind19mindPSU

ขอบคุนนะครับ

manza555

เศร้าจังเลย ความรักหนอความรัก เฮ้อ

Klong

ขอบคุนครับ

harain15

ขอบคุณครับ

KillTi

ขออ่านหน่อยน่ะ

kamaji

ขอบคุนคราบ

ninami

ขอบคุณมากคับ

dung

ขอบคุณครับผม

ton521

ขอบคุนครับ

kangaza

ขอบคุงมากมากคับ

kiwwy

ขอบคุณค่ะ ฮึกๆ อยากจะร้องไห้ ม่ายมันต้องไม่เปนแบบนี้ อย่าเลย{:sm-44:}

kiwwy

ขอบคุณค่ะ ฮึกๆ อยากจะร้องไห้ ม่ายมันต้องไม่เปนแบบนี้ อย่าเลย{:sm-44:}

cawee

ขอบคุนคราฟ