++ สองคนบนทางรัก ++ # 14

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“เฮ้ย มองทำไมไม่มีอะไรสองคนนี้ก็แบบนี้แหละ”
“เถื่อนๆแบบนี้คบเข้าไปได้ไงนะพฤกษ์” เด็กหนุ่มที่นั่งคู่กับปอนด์เอ่ยขึ้นกลางวงศิระรู้สึกไม่ค่อยดีจึงรับตัดบทกับคนที่หันมามองเขา
“ฉันนั่งคนเดียวได้ นายไปนั่งกับนายเมษาเถอะพฤกษ์”
“นายไม่โกรธฉันนะ” พฤกษ์ถาม ศิระส่ายหน้าก่อนจะเลี่ยงหลบเดินไปหาที่นั่งของตัวเอง เขาเดินผ่านหน้าเมษา สาบานได้ว่าเขาเห็นรอยยิ้มเหยียดหยันจากเจ้าตัวอย่างชัดเจน พฤกษ์มองศิระ รู้สึกลำบากใจอยู่เหมือนกัน ที่ปล่อยให้คนของตัวเองต้องไปนั่งอยู่เพียงลำพัง แต่เมื่อเขามองสบตาเมษา เขาก็นึกถึงคำพูดที่เคยคิดว่าทำให้คนๆนี้เสียความรู้สึก ระยะเวลาไม่กี่ชั่วโมงถ้าเขาจะนั่งคู่เมษา ศิระคงไม่ถือสาอะไรเท่าไหร่ เอาไว้ถึงที่หมายแล้วค่อยเคลียร์กันอีกที ก็น่าจะไม่มีปัญหาอะไร
“ลำบากใจก็ไม่ต้องก็ได้นะพฤกษ์” เมษาตีหน้าเรียบเฉยบอกคนที่กำลังจะนั่งลงข้างๆ พฤกษ์จำเป็นต้องยิ้มตอบเพื่อรักษาน้ำใจก่อนจะนั่งลง
“ไม่หรอก ผมยังไงก็ได้”
“แล้วศิระล่ะครับ”ไ
“นายนั่นแกร่งจะตาย คุณอย่าห่วงเลย เผลอๆอาจจะชอบด้วยซ้ำที่ได้นั่งคนเดียว” ปากบอกคนข้างตัวว่าแบบนั้น แต่สายตากลับหันไปมองคนที่เขาคิดว่าแกร่ง ศิระหลบสายตาเพื่อซ่อนความน้อยใจที่เกิดขึ้นมาแบบไม่รู้ตัว เพื่อจะหลบให้พ้นๆภาพที่คนของตัวเองนั่งคู่กับคนอื่น เด็กหนุ่มเลยเลื่อนตัวเองไปนั่งแนบชิดติดกระจก ก่อนจะหลับตาลงพยายามไม่คิดมากให้จิตใจมันวุ่นวาย ไม่อยากจะคิดหรอกว่าตัวเองกำลังจะเจออะไรบ้าง
“อยู่ได้นะ” พฤกษ์เดินมาถามจนได้ หลังจากที่รถเริ่มเคลื่อนตัว
“อืม” ศิระตอบสั้นๆ โดยไม่มองคนถาม จะให้มองยังไงไหวล่ะ ก็เมื่อกี้ที่ลอบมอง เขาเห็นเต็มสองตาว่าพฤกษ์ถอดเสื้อคลุมตัวเองให้เมษาใส่
“อากาศมันเย็น ฉันว่านายห่มผ้าหน่อยดีกว่า” พฤกษ์เอื้อมมือหยิบผ้าที่ทางรถเตรียมไว้กำลังจะยื่นให้ศิระ แต่เขาต้องชะงักเมื่อมีเสียงปฏิเสธขึ้นมาซะก่อนขึ้นมาซะก่อน
“วางไว้นั่นแหละ จะห่มฉันหยิบเองได้”
“เป็นโรคอะไร ทำไมชอบปฏิเสธความหวังดีจากคนอื่นจังศิระ” คนชะงักมือบอกดุๆ ศิระจึงหันมามองถอนหายใจแล้วบอก
“กลับไปที่ของของนายเถอะ ฉันง่วง จะนอน”
“นายไล่ฉันเองนะ” พฤกษ์เริ่มหงุดหงิดที่ศิระทำท่าทีเหมือนรำคาญที่เขาเข้ามายุ่งโดยที่ไม่รู้ว่าที่รู้เหตุผล
“ก็เออสิ รู้ตัวก็ไปซะทีสิ” ศิระขึ้นเสียงเพื่อข่มความรู้สึก พฤกษ์ไม่รู้จริงๆเหรอว่าทำอะไรลงไป จะให้เขาใจดีไม่ถือสาไม่ได้หรอกนะ ไหนๆก็ห่วงคนอื่นมากกว่าเขาแล้วนี่ จะมายุ่งกับเขาทำไม
“พฤกษ์ ผมมีโปรแกรมจะให้ดู มันเข้าท่าหรือเปล่ามาช่วยคิดหน่อยครับ” เสียงเมษาเอ่ยแทรกกลางขึ้นมาระหว่างสองคนที่กำลังมองท้าทายกันอยู่ ด้วยความหงุดหงิด พฤกษ์จึงบอกคนของเขาด้วยน้ำเสียงห่างเหิน
“เก่งนักก็นั่งไปคนเดียวให้ตลอด คนที่เขาต้องการฉันก็มี” ศิระใจสั่น ไม่คิดว่าพฤกษ์จะพูดออกมาแบบนี้ เด็กหนุ่มตัดสินใจหันหน้าหนีจากคนพูดเหน็บ นี่ถ้าเขาสามารถหยุดรถได้ สาบานได้ว่าเขาจะลงจากรถคันนี้ไปทันที แต่มันก็ได้แค่คิด จากนี้ไป พฤกษ์จะเป็นคนที่เขาไว้ใจได้แค่ไหน หัวใจมันตอบตัวเองไม่ได้
“เฮ้ย” เสียงเรียกและมือที่ตบเข้าที่แก้มค่อนข้างแรงทำให้คนที่นอนหลับสะดุ้งตื่นขึ้นสุดตัว
“ทำอะไรวะ” ศิระรีบถามคนที่ยืนค้ำหัวอยู่ทันทีที่ทรงตัวลุกนั่งได้พลางนึกฉุนการกระทำของเจ้าตัวในใจ ที่บ้านมันสอนให้ปลุกคนอื่นแบบนี้หรือไง
“มึงจะนอนไปถึงไหน รถเขาจอดพักกันอยู่” ปอนด์เอ่ยบอกคนที่มองเขาตาขวาง ใช่ว่าเขาจะหวังดีกับเจ้าตัวหรอกนะที่อาสาขึ้นปลุกแทนพฤกษ์ เขาก็แค่อยากจะให้ศิระรับรู้อะไรที่มันอาจแทงใจไปหลายวัน นายนี่หนีไปไหนไม่ได้แล้วนี่ หลวมตัวมาขนาดนี้ รับรู้อะไรที่มันไม่น่าฟังหน่อยเป็นไง
“ยุ่งอะไรกะกู มึงอยากลงก็ลงไปดิ” ศิระบอก พลางเบือนหน้าหนีจากคนกวนใจ แต่สายตาเจ้ากรรมกลับหันไปเจอภาพภายนอกกระจกรถ เมษากำลังเดินคู่อยู่กับพฤกษ์ ท่าทางทั้งสองกำลังอารมณ์ดีอยู่กับการสูดอากาศบริสุทธิ์นอกตัวเมือง อากาศภายนอกคงจะเย็นน่าดู เสื้อของพฤกษ์ เมษายังคงสวมอยู่กับตัว
“ไง เห็นความแตกต่างระหว่างที่พฤกษ์เดินกะมึงหรือยัง” ปอนด์บอกด้วยน้ำเสียงเยาะหยันเมื่อเห็นสีหน้าศิระซีดไปถนัดตากับภาพที่ห็นภาพข้างหน้า
“อย่ามากวนฉันดีกว่า นายจะไปไหนก็ไป” ศิระข่มใจบอกตอนนี้เขาไม่มีแรงที่จะโต้ตอบ ไม่รู้ว่าแรงฉุนขาดเมื่อครู่มันหายไปไหนหมด
“กูอุตส่าห์ขึ้นมาหามึงขนาดนี้ มึงคิดว่ากูจะมาปลุกมึงเพื่อดูภาพแค่นี้เหรอ”ปอนด์พูดต่อ ศิระเลยฝืนเรี่ยวแรงหันมาตวาด
“แล้วมึงต้องการอะไร”
“กูอยากให้มึงได้ยินบางอย่าง” ปอนด์ตะคอกกลับพลางล้วงเอาของบางอย่างในกระเป๋ากางเกงออกมา
“เล่นอะไรของมึง” ศิระถามเมื่อเห็นคนยืนอยู่หยิบโทรศัพท์ออกมา
“มึงฟังเอา แล้วก็เลิกฝันลมๆ แล้งๆซะ เสียงนี้ก็เพิ่งอัดมาจากพฤกษ์เมื่อกี้นี่เอง ตอนที่มึงหลับอยู่ ไอ้โง่” ศิระกำลังจะตอบโต้ที่ปอนด์มายืนว่าปาวๆแบบนี้ แต่เด็กหนุ่มต้องชะงักเมื่อได้ยินน้ำเสียงของพฤกษ์ที่ลอดผ่านออกมาจากวัตถุที่ปอนด์ถืออยู่ ไม่ว่าคุณกับเพื่อนผมจะคิดยังไงนะเมษา ผมขอยืนยันตรงนี้ว่าผมกับนายนั่น ไม่ได้มีอะไรต่อกัน เข้าใจผมซะใหม่นะครับ อย่างผมถ้าจะคบใครรับรองได้ว่าไม่ใช่มันแน่.........
“คิดเอาเองนะว่าที่กูเอาเสียงคนที่มึงหวังจะเกาะมาให้ฟังแบบนี้เพื่ออะไร ออกจากชีวิตเพื่อนกูซะ ถ้ามึงไม่อยากเป็นตัวตลกมากไปกว่านี้ ใครเขาจะเชื่อว่าพฤกษ์จะจริงจังกะมึง” ปอนด์ยิ้มเหยียดอย่างสะใจหลังจากพูดจบ เสียงนี้เขาอัดไว้ตอนไหน จ้างให้นายนี่ก็ไม่มีปัญญารู้ เห็นสีหน้าซีดๆตอนนี้ของมันแล้วอยากจะให้เมษามาเห็นด้วยจริงๆให้ตายเถอะ
“นอนต่อไปเถอะ หลับทั้งน้ำตาก็ไม่มีใครว่านะ พวกกูคงจะไม่มายุ่งกะมึงอีก มึงมันก็ส่วนเกินดีๆนี่เอง” ปอนด์เดินจากไปอย่างผู้กำชัยชนะ ศิระหันไปมองทางเดิมอีกครั้ง เด็กหนุ่มแทบน้ำตาซึม เมื่อเห็นพฤกษ์หยอกล้อเมษาอย่างคนอารมณ์ดี จึงรีบเอนตัวลงบนเบาะหลับตาข่มความรู้สึกนิ่ง สิ่งที่ได้ยินเมื่อครู่กับภาพที่เห็น มันไม่มีเหตุผลใดที่จะมาแย้งได้อีกแล้วว่าเขากำลังจะกลายเป็นส่วนเกินขึ้นมาจริงๆ น้ำตาที่ซึมออกมาเพราะความอัดอั้นกำลังจะเหือดแห้งไป ศิระใช้ฝ่ามือเช็ดมันลวกๆ เขาอ่อนแอไปก็จะยิ่งกลายเป็นตัวตลก เด็กหนุ่มยันกายลุกขึ้นเพื่อที่จะลงไปล้างรอยคราบความอ่อนแอ สองขาชะงักงันเมื่อคนแปดคนเดินสวนทางมาเพื่อมาที่รถ แน่ล่ะ คนแรกที่ศิระมองสบตาด้วย คือเจ้าของเสียงที่ทำให้เขาอ่อนแอเมื่อครู่
“ไปไหน” พฤกษ์เดินมาถามเมื่อเห็นศิระก้มหน้าจะเดินผ่านพวกเขาไป เพื่อนในกลุ่ม เดินผ่านขึ้นรถไปก่อน เหลือแต่เขา เมษา และก็ปอนด์เท่านั้นที่ยืนอยู่
“เข้าห้องน้ำ” ศิระตอบแต่ไม่เงยหน้ามอง แต่ก็มีคนลอบเห็นรอยช้ำที่ดวงตาเขาจนได้
“นอนก็เยอะ ทำไมยังตาแดงอยู่อีกล่ะศิระ” เมษานั่นเองที่เอ่ยถาม ปอนด์เล่าเรื่องให้เขาฟังจนหมด สะใจเป็นบ้า เขาน่าจะเห็นสภาพนายนี่กับตาตอนที่ได้ยินเสียงที่พฤกษ์พูด นี่คงจะแอบร้องให้มาล่ะสิ น่าอายจริงๆ
“ตอนปอนด์ปลุกทำไมไม่ลงมา” พฤกษ์ถาม เขาว่าจะไปปลุกเองแต่โดนเมษารั้งไว้เลยจำเป็นต้องปล่อยให้เป็นหน้าที่ของปอนด์
“คิดว่าคนมันน่าจะเยอะก็เลยไม่ลง ขอตัวนะ” ศิระคิดที่จะเดินหนีแต่ต้องชะงักเมื่อปอนด์เอ่ยขึ้นก่อน
“เร็วนะโว้ย รถออกก่อน ไม่รู้ด้วยนะ”
“พูดมากน่ะ ไอ้ปอนด์” พฤกษ์ดุเพื่อน ก่อนจะเดินไปใกล้คนของตัวเอง
“เดี๋ยวไปเป็นเพื่อน”
“ไม่ต้อง”ศิระหันมาตวาด พฤกษ์จึงอดที่จะหัวเสียไม่ได้อีก นายนี่เป็นอะไร เข้าใกล้ทีไรเป็นงี้ทุกที
“ฉันจะไม่ถามหรอกนะว่านายเป็นอะไรทำไมถึงมีท่าทีแบบนี้นัก เรียกร้องความสนใจหรือไง” คนหงุดหงิดต่อว่าอย่างไม่เกรงใจ นั่นยิ่งย้ำให้ศิระน้อยใจหนักขึ้นอีก
“เรียกร้องไปทำไม ไอ้ความสนใจปลอมๆ” คนน้อยใจสวนกลับ พฤกษ์ไม่เข้าใจเลยต้องถาม
“นายหมายความว่าไง”
“แฟนมึงมันเพ้อเจ้อดีว่ะพฤกษ์” ปอนด์ขัดขึ้นก่อนที่ศิระจะเอ่ย พฤกษ์นึกรำคาญเลยฉุดแขนศิระพาเดินหนี เมษามองภาพนั้นอย่างรู้สึกเจ็บขึ้นมาบ้าง จึงรีบเดินตามไป
“ไปด้วยคนดิ จะล้างมือเหมือนกัน” พฤกษ์ผ่อนลมหายใจ เมื่อตอนอยู่บนรถ เมษาก็ตื้ออยากใส่เสื้อเขา เขาก็ถอดให้ไปแล้ว ตอนพักเขาจะไปหาคนของตัวเองบ้างก็รั้งไว้ พาลงรถมาก่อน แถมชวนเดินโน่นเดินนี่ แล้วนี่ยังจะตามเขามาอีก ใจคอจะไม่ให้เขาได้อยู่กับศิระสองต่อสองหรือไง
“ฉันเปลี่ยนใจแล้ว พวกนายไปสองคนเถอะ” ศิระแกะมือพฤกษ์ออกจากแขนแล้วหันหลังเดินกลับ พฤกษ์คิดจะรั้งไว้แต่ก็ไม่ทันเมื่อเมษาเดินมาถึงเขาพอดี
“อะไรของเขาครับ อย่าบอกนะว่าเขาหึงผมกับคุณ” เมษาแกล้งตีสีหน้ารู้สึกผิด พฤกษ์ขี้เกียจฟังเลยตัดบท
“จะไปล้างมือไม่ใช่เหรอครับ”
“ครับ ไปเป็นเพื่อนผมหน่อยนะ” เมษาไม่รอฟังคำตอบรับคนที่ยืนคิดหนัก เขาเดินนำไปก่อน พฤกษ์คงไว้หน้าเขาบ้างแหละ เด็กหนุ่มคิดไม่ผิด เมื่อพฤกษ์เดินตามหลังตัวเองมาจริงๆ
บนรถศิระรีบเบือนหน้าหนี เมื่อเห็นพฤกษ์กับเมษาเดินคู่กันออกมาจากทางไปห้องน้ำ เขาไม่อยากคิดไปถึงไหนต่อไหนให้ใจมันวุ่นวาย แต่มันก็อดไม่ได้
“ดื่มน้ำหน่อยนะ”พฤกษ์เดินถือขวดน้ำมายื่นให้คนที่นั่งนิ่ง เมื่อขึ้นมาบนรถและขอตัวแยกมาจากเมษาปล่อยให้ฝ่ายนั้นเข้าไปนั่งที่ก่อน
“ไม่หิว” ศิระปฏิเสธอีกครั้ง
“เอาเข้าไป ถามจริงเป็นอะไรไป รำคาญแล้วนะโว้ย ให้อะไร ทำอะไรให้ก็ปฏิเสธมันซะทุกเรื่อง” พฤกษ์อดต่อว่าไม่ได้ ศิระเองก็ใช่ว่าจะฟังเฉยๆด้วยอารมณ์น้อยใจที่อัดอั้นจึงสาดเสียงกลับไปทันที
“รู้แล้วยังจะมายุ่งกับฉันทำไม”
“ถ้าไม่ติดว่าสงสารที่ต้องนั่งคนเดียวก็จะไม่มายุ่งหรอกนะ” พฤกษ์เหน็บเข้าให้อีก จริงๆก็นึกห่วงแต่เห็นท่าทีของเจ้าตัวที่ต่อต้านเขาแล้ว มันพูดคำนั้นไม่ออกเลยจริงๆ
“ไม่ต้องมาสงสาร คิดว่าฉันไม่มีตัวตนอยู่บนรถนี้ได้ยิ่งดี” ศิระสวนกลับพลางสู้สายตาพฤกษ์ไม่ถอย สุดท้ายธาตุแท้มันก็หลุดมาจนได้ ที่ทำทุกอย่างเพราะสงสารหรอกเหรอ ขอบใจนายปอนด์จริงๆที่ทำให้เขาตาสว่าง
“ก็ดี ฉันจะได้หมดภาระซะที” พฤกษ์จะหันหลังเดินหนี แต่นึกอะไรขึ้นได้เลยหันกลับมาใหม่ ขวดน้ำในมือถูกโยนให้ศิระจนเจ้าตัวสะดุ้ง เมื่อมันเกือบจะโดนหน้าจังๆ แต่สุดท้ายมันก็หล่นลงไปกองที่ปลายเท้า
“ฉันซื้อมาให้ มันจะเป็นสิ่งสุดท้ายที่นายจะได้จากฉัน ทิ้งก็ได้นะไม่ว่ากัน”คนโยนให้หลุดปากพูดออกมาออกมาอีก มันอดไม่ได้ทุกที ที่เห็นอาการศิระเป็นแบบนี้ ในเมื่อไม่อยากให้เขายุ่งด้วยนัก เขาก็จะเลิกสนใจจริงๆจังๆมันซะตั้งแค่วินาทีนี้ล่ะ อยู่ได้อยู่ไป จะดูหน่อยว่าจะอวดดีไปได้ซักกี่น้ำ
#13
ตลอดการเดินทางศิระไม่ได้พูดคุยกับพฤกษ์อีกเลย เขาต้องทนนั่งเป็นส่วนเกินของกลุ่มไปจนถึงที่หมายในตอนหัวค่ำ ที่พักคืนแรกของพวกเขาคือโรงแรมในตัวเมือง ศิระอึดอัดและลำบากใจอีกครั้งเมื่อเขาไม่คุ้นเคยกับการเข้าพักในสถานที่แบบนี้ พฤกษ์ไม่ได้อยู่ข้างเขาแล้ว แล้วเขาจะพึ่งใครได้ เด็กหนุ่มยืนมองกลุ่มคนที่เขาคิดว่าคงคุ้นเคยกับการเข้าพักในที่แบบนี้ด้วยความรู้สึกว่าตัวเองกำลังโดดเดี่ยวขึ้นมาอย่างประหลาด พฤกษ์ไม่หันมามองเขาด้วยซ้ำว่าเขากำลังวางตัวลำบากอยู่ในตอนนี้
“จะนอนมั๊ยคืนนี้ ยืนเอ๋ออยู่ทำไม” เป็นปอนด์เองที่หันมาบอกเขาเมื่อทุกคนกำลังจะไปที่ห้องพักตัวเอง คนพูดจำใจต้องเอ่ยเมื่อพฤกษ์เป็นคนวาน เขาไม่ค่อยพอใจนักที่พฤกษ์เลือกห้องพักตัวเองคู่กับศิระ
“อยู่บนรถไม่เห็นคุยกะมัน ห่วงมันจนได้นะไอ้พฤกษ์” ปอนด์แขวะเพื่อนเมื่อเห็นพฤกษ์หยุดยืนรอศิระ โดยบอกให้ทุกคนไปกันก่อน
“ยุ่งอะไรกะกู” พฤกษ์ตอบกลับก่อนจะเลิกสนใจว่าปอนด์จะตีสีหน้ายังไงจนเจ้าตัวเดินหัวเสียนำไปก่อน เขาหันไปมองศิระที่เดินก้มหน้าตามมาก่อนจะมองสบตาเขาในที่สุด มันเป็นแววตาแรกที่เขาได้มองหลังจากที่เขาแกล้งปล่อยให้ศิระอยู่อย่างไม่มีใครสนใจมาหลายชั่วโมง
“เหนื่อยป่ะ” เด็กหนุ่มถามเมื่อศิระเดินมาถึงตัวแต่ฝ่ายนั้นไม่ตอบนอกจากก้มหน้าจะเดินผ่านไป
“ไปไหน ใครเข้าจองห้องให้นายพักที่นี่” พฤกษ์แกล้งพูดขึ้นมาอีกเมื่อเห็นศิระไม่สนใจเขาศิระที่ไม่มั่นใจในเหตุการณ์อยู่แล้ว หยุดชะงักมองคนพูด พฤกษ์จะทำร้ายเขาด้วยคำพูดไปถึงไหนเด็กหนุ่มผลุนผลันเดินหนีจากที่ยืนอยู่ทันที ยังไม่รู้หรอกว่าจะไปไหนเพราะมืดแปดด้านไปหมด แต่ถ้าจะทนให้โดนถากถางอยู่แบบนี้ เขาก็ขอไปตายเอาดาบหน้าดีกว่าพฤกษ์ใจเสียเมื่อเห็นศิระเดินลิ่วๆออกไปอย่างไม่สนใจใคร เขารีบออกเดินตามทันที จะมืดจะค่ำอยู่แล้วศิระคิดจะทำอะไร

imseng

ขอบคุณนะคับ

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

peemakung

ขอบคุณครับ ลุ้นเหนื่อยอีกคู่

popo1

ขอบคุณครับ

manza555

สงารศิระจัง มีแต่คนดูถูก

Klong

ขอบคุนครับ

kiwwy

ขอบคุณขร๊า อิอิ น่าสงสารอ่า{:sm-38:}

snowprince1994

ขอบคุณมากคับ

kangaza

ขอบคุณนะคับ

shunza

ดีครับๆ

dung

ขอบคุณมากๆครับผม

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

mario401

ขอบคุณมากมายครับผม

cawee

ขอบคุนนะคราฟผม

tarsii

ขอบคุณมากนะ

poppet

ขอบใจมากน่ะ

LhoRoGramp

ขอบคุณครับ

wiput

ขอบคุณครับ