มนต์เสน่ห์เมืองริมคลองที่"โจวจวง"

♫~TROY~♫

โจวจวง (Zhouzhuang) ตั้งอยู่ด้านตะวันออกเฉียงใต้ของเมืองซูโจว และด้านตะวันตกเฉียงใต้ของเมืองคุนซานในมณฑล เจียงซูประเทศจีน โจวจวงในภาษาจีนมีนิยามว่าหมู่บ้านตระกูลโจว เพราะเดิมทีเป็นสวนการเกษตรของขุนนาง ตระกูลโจวและได้ถวายให้แก่วัดฉวนพุซื่อ

     เมื่อค.ศ.1086 สมัยราชวงศ์หยวน โจวจวงอยู่ริมลำคลอง เป็นเมือง เล็กๆ เงียบสงบแบบเก่าแก่ในลักษณะเรียบๆ “สะพาน โค้ง ลำคลอง บ้านเรือน” เป็นไปตามแบบฉบับของถิ่นฐาน บ้านช่องลุ่มแม่น้ำแยงซีเกียงตอนล่างโจวจวงถึงแม้มี ประวัติ 900 กว่าปีแล้ว แต่ยังรักษาโครงสร้างและโฉมหน้าแบบดั้งเดิมของเมืองเล็กริมน้ำไว้อย่างครบถ้วน ซึ่ง เสมือนดั่งไข่มุกเม็ดงามอันสุกใสที่ตั้งอยู่ริมหนองติ้ง ซานหู

     ทิวทัศน์ที่ลือชื่อที่สุดของโจวจวงมี สะพานฟู่อานเฉียว สะพานซวงเฉียวและหอเสิ่นทิง สะพานฟู่อานเฉียว (สะพานสันติมั่งคั่ง) เป็นสิ่งก่อสร้างทรงสูง ชั้นล่างเป็นสะพานชั้นบนเป็นตึก ซึ่งในลุ่มแม่น้ำแยงซีเกียงตอน ล่างมีสะพานแบบนี้เหลือไว้แค่สะพานนี้แห่งเดียว สะพานซวงเฉียว(สะพานคู่) เป็นสะพานที่นำเอาสะพานสองแห่ง รวมเป็นหนึ่งเดียวกัน ซึ่งเป็นการออกแบบที่แปลกใหม่ ส่วนหอเสิ่นทิง(หอตระกูลเสิ่น) เป็นคฤหาสน์เก่าแก่ สมัยราชวงศ์ชิงที่มีโครงสร้างครบถ้วนสมบูรณ์แบบ

     นอกจากนี้ยังมีศาสนสถาน เช่น ศาลเจ้าเฉิงซีต้าวกวาน (ศาลเจ้าอ้างว้างโปร่งใส) และวัดฉวนพุซื่อ (วัดสมบูรณ์สุข) เป็นต้น ถนนของโจวจวงเชื่อมกับลำคลอง บ้านเรือนสร้างอยู่ริมน้ำ เรือน้อยโคลงเคลงพร้อมกับเสียงกรรเชียง พุ้ยน้ำ แมกไม้ไหวพริ้ว บันดาลให้เกิดความรู้สึกเหมือน ดั่งได้ย้อนยุคกลับไปสู่บรรยากาศในอดีต

     ลำคลองในเขตเมืองเก่าโจวจวงไขว้ตััดกันในลักษณะ “#” (เครื่องหมายตัวเลข) บ้านเรือนชาวเมืองเรียงรายอยู่ ริมน้ำ ตลาดก็เชื่อมติดกับลำคลอง มีสะพานโบราณซึ่ง สร้างในสมัยหยวน หมิง ชิง 3 ราชวงศ์ 14 สะพานทอด ข้ามบนลำคลอง นายหวู กว้างจง จิตรกรลือชื่อของจีนใน คริสต์ศตวรรษที่ 20 ได้กล่าวในบทความของเขาว่า “ภูเขา หวงซานเป็นแหล่งรวมความสวยงามของหุบเขาลำเนาไพร ส่วนโจวจวงเป็นแหล่งรวมความสวยงามของถิ่นฐาน ลุ่มน้ำ”

     ยามค่ำคืนของถิ่นฐานลุ่มน้ำที่เงียบสงบมีบรรยากาศ ที่แปลกกว่าที่อื่น เนื่องจากเมืองเล็กโจวจวงมีลำน้้ำล้อม รอบทั้ง 4 ด้าน ไม่ว่าจะอยู่นอกเมืองด้านไหน ต่างก็ต้องข้ามสะพานโค้งที่ค่อนข้างสูงจึงจะสามารถเข้าสู่กลางเมือง ได้ ด้วยเหตุนี้ ยานยนต์ทุกชนิดไม่สามารถวิ่งในตัวเมือง รถมอเตอร์ไซค์ของชาวบ้านถ้าจะเข้าในตัวเมือง ก็ต้องเข็นรถข้ามสะพานเข้าเมือง

     ฉะนั้นพอเข้าสู่ยาม สายัณห์ เมืองน้ำนี้มักจะอยู่ในสภาวะที่เงียบสงบอยู่เสมอ ทิวทัศน์ยามค่ำของโจวจวงมีความวิเวกและสวยงามที่มี เอกลักษณ์พิเศษ อบอวลไปด้วยกลิ่นอายอันละมุนละไมในทุกแห่งหน ทำให้ผู้คนเคลิบเคลิ้ม เมื่อเราสูดอากาศอันบริสุทธิ์สดใสที่ริมคลองอย่างสบายอกสบายใจ มองดู แสงแวววาวที่น่าชมของโคมไฟแดงที่ทอดเงาเรืองแสงในลำน้ำ

      จากนั้นหาที่เหมาะๆนั่งจิบชาสักแก้วที่ร้านน้ำชาริมน้ำ ได้ยินเสียงซออู้ ที่กังวานแผ่วๆ และเสียงพิณที่เสนาะเพราะพริ้งดังแว่วไม่ขาดระยะมาแต่ไกล ฟังเสียงเพลงอันซาบซึ้งตรึงใจ ของนางเอกแห่งศิลปการขับร้องเพลงพื้นเมือง “คุนฉวิ่” ที่แสดงบนเวทีิอันเก่าแก่

     หรือฟังการเล่านิทานด้วยการ ขับร้องดีดพิณแบบ “ผิงถาน” ในโรงแสดง เช่าเรือน้อย สักลำนั่งชมวิวทิวทัศน์ของบ้านเรือนสองฝั่งในลำคลอง ท่ามกลางเสียงขับร้องทำนองเมืองหวูแถบเจียงซูของสาวผู้พายเรือ คล้ายกับว่าในสีสันยามค่ำของโจวจวงนี้ เราสามารถหวนกลับไปเสาะหาความฝันในอดีตที่หล่นหายไป

utain1234

wiput

ขอบคุณครับ