++ Dream...ขีดเส้นฝัน ในวันที่มีรัก ++ & 6

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
คนหน้าใหม่ใจหวิวขึ้นมาเฉยๆเมื่อเดินตามคนทั้งสองไป จนถึงหน้าห้องที่เป็นกระจกใสสามารถมองเข้าไปเห็นด้านในที่แบ่งเป็นส่วนๆโต๊ะใครโต๊ะมัน เด็กหนุ่มไม่รู้หรอกว่าใครทำหน้าที่อะไร ตอนนี้เขาประหม่าจนไม่กล้าที่จะก้าวตามธีระเข้าไปในห้องนั้นจนฟิลิปหยุดหันมามองเขา
“ไงทีนี้ทำเป็นกลัวเหรอ ไม่มีใครเขากัดหรอก ถ้านายไม่ได้โกหกหรือโมเมเอาชื่อพี่พลมาอ้างเพื่อจะเข้ามาในนี้”
“ผมจะทำอย่างงั้นเพื่ออะไร” เอมีนตวาดเสียงตอบ ฟิลิปยักไหล่ทำท่าทีกวนๆ
”ใครจะไปรู้ว่านายคิดอะไรอยู่ บางทีนายอาจจะมาสมัครเป็นนักร้องก็ได้ แต่คงต้องรอไปก่อนนะ รอสมัครโครงการของฉันก็แล้วกัน”
“ตลกว่ะ ต้นฉบับจะร้องภาษาไทยชัดหรือเปล่าก็ยังไม่รู้ ยังกล้าที่จะเป็นต้นแบบอีกจะรอดเร้อ”
เอมีนเอ่ยสวน ก่อนจะมองฟิลิปอย่างเหยียดๆเพราะเหลืออดกับท่าทีเจ้าตัวเต็มทน
“ปากดีนะมึง”
ฟิลิปสบถ ก่อนจะตรงเข้าหาคนปากดี
“แล้วมึงจะทำไม”
เอมีนมองอย่างท้าทาย ไม่กลัวซักนิดว่าจะเกิดอะไรขึ้น เด็กหนุ่มลืมว่าตัวเองเป็นคนหน้าใหม่ในตึกนี้ไปชั่วขณะ
“อ้าวเอมีนมาแล้วเหรอ”
เสียงพีรพลที่ทัก หยุดคนทั้งสองให้ละสายตาจากกันก่อนที่คนทักจะเดินมาถึงเด็กตัวเอง ฟิลิปยกมือไหว้คนมาห้ามทัพ ก่อนจะมองคาดโทษคนปากดีแล้วเดินหนีไป
“ไปคุยกันที่ห้องพี่ดีกว่าเอมีน”
พีรพลหันไปชวนเอมีน เมื่อฟิลิปเดินห่างไปแล้ว เด็กหนุ่มเดินตามคนชวนเมื่อฝ่ายนั้นออกเดินนำไปก่อน
ระหว่างทางเผอิญว่าต้องผ่านหน้าธีระก็เลยอดที่จะมองไม่ได้ เด็กหนุ่มเจอสายตาที่เต็มไปด้วยคำถามทันทีแต่ไม่สนใจจึงละสายตาแล้วเดินตามคนที่เขามาหาเข้าไปในห้อง
“มันมาทำไม พี่ธี”
ฟิลิปเดินมาถามโปรดิวเซอร์เขา หลังเห็นเอมีนเดินหายเข้าไปในห้องพีรพล
“ไม่รู้อย่าสนใจเลยเรา มากับพี่ดีกว่ามีหลายเรื่องที่ต้องคุย”
ธีระบอกแล้วเดินนำไปที่ห้องของตัวเองบ้าง ในขณะที่ฟิลิปยังคงมองไปที่ห้องที่เอมีนหายเข้าไป นึกอยากรู้ว่าเจ้าตัวเข้าไปคุยอะไรในนั้น
หลังซ้อมเต้นเสร็จ จัสตินแยกตัวเพื่อจะกลับบ้านคนเดียวเพราะไม่มีอารมณ์ที่จะไปใหน
จากวันเกิดเรื่องจนวันนี้ เขายังไม่ไปเจอหน้าบาสอีกเลย เขาเสียความรู้สึกไปตั้งแต่วินาทีแรกที่เห็นบาสเปลือยเปล่านัวเนียอยู่บนเตียงกับใครที่เขาไม่รู้จัก
เด็กหนุ่มขับรถไปเรื่อยจนความมืดเข้ามาปกคลุม นึกอิจฉาที่เห็นคนทั่วไปเดินเล่นไปตามริมถนนฟุตบาธ เขาเองก็อยากจะทำอย่างนั้น แต่ติดที่ตอนนี้ทางต้นสังกัดวางภาพเขาไว้สูงเกินกว่าที่จะไปทำอะไรที่เสี่ยงต่อการเสียภาพพจน์
ภาพของคนที่กำลังยืนรอที่จะข้ามถนนทำให้จัสตินต้องเหยียบเบรกจนดังสนั่น เมื่อเขาเกือบจะขับรถพุ่งชนไปที่ร่างนั้นด้วยเพราะการใจลอย ผู้คนต่างหันมามองภาพของเอมีนยืนนิ่งตัวสั่นอยู่หน้ารถคันใหญ่ที่ติดฟิล์มมืดไม่มีใครรู้ว่าคนนั่งในรถนั้นเป็นใคร แต่คนในรถสามารถที่จะมองเห็นว่าคนที่ตัวเองกำลังจะขับรถพุ่งชนกำลังยืนปาดเหงื่อตัวเอง
“นายนั่นนี่หว่าเอาไงดีวะ”
จัสตินนึกชั่งใจเมื่อเห็นและจำได้แล้วว่าคนตรงหน้ารถเขาเป็นใคร ใจก็อยากที่จะลงไปพูดกับเจ้าตัว แต่ติดที่ตอนนี้คนกำลังมุงดูกันเต็ม เอมีนเดินตรงไปยังประตูฝั่งคนขับ จัดการทุบกระจกรถทันที เพื่อที่จะคุยให้รู้เรื่องที่คนในนั้นเกือบจะทำให้เขาเป็นผีเฝ้าถนน
“ไอ้นี่มันไม่ยอมใครเลยจริงๆ”
จัสตินบ่นก่อนสูดลมหายใจแล้วยอมเลื่อนกระจกด้านข้างลงเล็กน้อย เด็กหนุ่มยักคิ้วเจ้าเล่ห์ให้คนเคาะกระจกแก้เก้อ เอมีนเห็นใบหน้าคนที่จะขับรถชนตนเต็มตาก็อึ้งไปพักใหญ่ ก่อนจะได้สติเมื่อได้ยินฝ่ายนั้นเอ่ยขึ้นมาว่า
“ไง! จะเอาเท่าใหร่ล่ะนาย”
“นี่นายเองเหรอ”
เอมีนทักกลับ ฉุนกับคำพูดที่เรียกสติตนเมื่อครู่อยู่ไม่น้อย
“พรหมลิขิตมั้ง ไม่ดีใจเหรอ”
จัสตินเอ่ยกวนประสาท รู้สึกโล่งใจอยู่ลึกๆที่เห็นคู่กรณีเป็นตนที่เขาเคยพูดเคยจาด้วย แม้จะยังไม่รู้จักชื่อก็ตาม เอมีนชักสีหน้าไม่พอใจ คนในรถจึงยักคิ้วให้อีก ปากกำลังจะเอ่ยกวนประสาทต่อ แต่มองเห็นผู้คนที่เริ่มๆจะมองอย่างสนจึงออกอึดอัดแทน
“กลัวเป็นข่าวอ่ะดิ โธ่เอ้ย นึกว่าแน่”เอมีนว่าเข้าให้ เมื่อจับอาการคนในรถได้
“นี่นายไม่ได้มาเป็นอย่างเรา ไม่รู้เรื่องแล้วอย่าพูดดีกว่า” จัสตินตอบเครียดๆ
“พอเหอะ ดีใจจนเนื้อเต้นแล้ว นายน่ะได้เป็นถึงซุปเปอร์สตาร์ มันจะมีอะไรให้ทุกข์ใจเลิกสร้างภาพได้แล้ว”
เอมีนต่อปากอย่างไม่ยอมเช่นกัน
“เออ ฝากไว้ก่อนเหอะ”
จัสตินชี้หน้าคนต่อปากก่อนจะรีบขับรถหนี ก่อนที่จะมีใครเห็นว่าเขาเป็นเจ้าของรถที่เกือบจะขับชนคนตาย
เอมีนมองตามไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ทั้งๆที่ส่วนลึกนึกอยากที่จะพูดคุยดีๆกับนักร้องคนโปรดแต่ปากกับใจก็ดันไม่ตรงกันจนได้
“ไม่น่าให้บัตรมันเลยให้ตายสิ”
จัสตินบ่นขณะขับรถไปเรื่อย เด็กหนุ่มเริ่มไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องแคร์คำพูดของคนที่ต่อปากต่อคำเขาเมื่อครู่ด้วย ที่ว่าเขาเป็นคนสร้างภาพ นี่เขาแคร์ความรู้สึกของคนที่เพิ่งเจอกันแค่ครั้งสองครั้งเองเหรอ มันเกิดอะไรขึ้นกับใจของเค้ากันแน่นะ
- 5 -
“ในที่สุดฝันของมึงก็เริ่มมีเค้าแล้ว ไอ้เอเอ้ย”
เอมีนบอกกับตัวเองแล้วนอนแผ่หราลงบนที่นอนอย่างอารมณ์ดี เมื่อหวนนึกถึงตอนที่พีรพลบอก สนใจที่จะให้เขาได้ทำเพลงหลังจากที่ได้ร่วมพูดคุยกันกับเขานานหลายชั่วโมง
เด็กหนุ่มยอมรับว่าพีรพลทำงานได้อย่างละเอียดมาก เรื่องราวที่เกี่ยวกับเขาทุกๆอย่างถูกซักไซร้กันจนหมดเปลือก ที่ต้องทำแบบนั้น
พีรพลบอกเพราะต้องการที่จะหาจุดเด่นของเขา เพื่อที่จะได้นำไปเสนอกับเจ้าของค่ายอย่างเมทีที่ตอนนี้กำลังดันส่งฟิลิปกัน จนลืมไปว่าในค่ายมีนักร้องอีกหลายคนที่ได้ออกอัลบั้มช่วงเดียวกับฟิลิป
“คิดว่าไม่น่ามีปัญหานะ เพราะคุณเมทีเขาค่อนข้างที่จะให้โอกาสเด็กใหม่ๆเสมอ ดูอย่างฟิลิปสิ ดันกันจนดังจนได้”
“แต่ผมต่างจากฟิลิปนะ”
“ก็นั่นไงถึงบอกว่าไม่น่าจะมีปัญหา เพราะถ้าเราไปเหมือนกับฟิลิปนี่สิปัญหา เพราะพี่ก็ไม่รู้จะไปเสนอคุณเมทียังไงในเมื่อฟิลิปก็มีอยู่แล้ว เอมีนน่ะมีบางอย่างที่คนอื่นมองไม่เห็นอย่างที่พี่เห็น นั่นคือการยอมรับตัวเองอย่างตรงไปตรงมาเชื่อมือและไว้ใจพี่ ถึงเวลาแล้วล่ะที่พี่จะทำงานใหม่ๆที่ไม่เคยทำ ถ้าคุณเมทีเห็นด้วย”
เอมีนรู้สึกดีที่พีรพลยอมรับได้ในสิ่งที่เขาเป็น เขาไม่ได้ปิดบังเรื่องราวใดๆกับพีรพลเลย เพราะถ้าเขาจะประสบความสำเร็จในการตามฝันครั้งนี้ มันก็ต้องมาจากตัวตนที่แท้จริงของเขาไม่ใช่มาจากการสร้างภาพหลอกตัวเองและคนที่ชื่นชมผลงานของเขา
“อะไรที่คุณคิดว่าจะปั้นเด็กคนนี้ พีรพล”
คำถามแรกที่หลุดออกจากของเมทีทำเอาพีรพลอึ้ง แต่ก่อนเขาแทบจะไม่ยินคำถามนี้เลยไม่ว่าเขาจะเสนองานชิ้นไหน ตอนนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ
“ผมว่าเอมีนมีความน่าสนใจอยู่ในตัวนะ เพียงแต่เขายังไม่มีที่ๆจะให้เขาแสดงออกเท่านั้น”
ชายหนุ่มบอกตามความคิดที่เขามองเอมีน แต่ก็ใช่ว่าผู้บริหารจะเห็นด้วยนัก
“อะไรล่ะ ถ้าเด็กนั่นน่าสนใจจริงก็น่าจะผ่านรอบแรกของการประกวดโครงการที่แล้วของเราแล้ว แต่นี่ รอบแรกก็ไม่ผ่านด้วยซ้ำ”
เมทีบอกพลางเลื่อนแฟ้มประวัติเอมีนส่งคืนให้กับพีรพล ในนั้นเอมีนได้กรอกรายละเอียดว่าเขาเคยผ่านการประกวดมากี่ที่ ถึงแม้แต่ละที่มันจะไม่ได้ดังที่คิดก็ตาม
“อันนั้นผมไม่รู้หรอก งานส่วนนั้นมันไม่เกี่ยวกับผม” พีรพลบอกปัดเพราะเขาไม่ได้ยุ่งเกี่ยวตรงส่วนนั้น จริงๆมันเป็นช่วงที่เขาทำเพลงให้กับเรย์
“ถ้างั้นผมคงต้องขอคิดก่อนนะ เพราะตอนนี้บอกตรงๆผมค่อนข้างหวังกับฟิลิปมากในการเรียกความนิยมกลับมาให้เรา เอาไว้จบเรื่องนี้เมื่อใหร่เราค่อยมาคุยกันอีกที”
“อย่างงั้นเราก็ให้เอมีนเซ็นสัญญาไปก่อนสิ เพราะตอนนี้ผมก็ยังไม่ได้ทำเพลงให้ใคร ผมจะได้เริ่มที่เอมีนเพราะถ้าเอมีนไม่เซ็นสัญญา ผมก็คงจะทำอะไรไม่ได้”
พีรพลรีบแย้งเมื่อเขาไม่อยากปล่อยเวลาให้นานเกินไป เพราะดูท่าแล้วเรื่องการโปรโมทฟิลิปคงไม่ได้จบลงง่ายๆ เพราะตอนนี้จัสตินยังไม่ได้รับผลกระทบต่อกระแสของฟิลิปเลยซักนิด ตรงกันข้ามตอนนี้ทุกสื่อยกให้เด็กนั่นเป็นซุปเปอร์สตาร์คนใหม่ไปเรียบร้อยแล้ว
“นักร้องเราที่ว่างอยู่ก็หลายคน ทำไมไม่คิดที่จะสนใจทำงานให้เขาบ้างล่ะ พีรพล”
“ผมยินดีทำให้ถ้าคุณเมทีสั่ง”
พีรพลจ้องลึกไปในแววตาเมทีเป็นเชิงบอกว่า เป็นเพราะเมทีไม่เชื่อฝีมือเขาแล้วต่างหากล่ะ เขาถึงไม่กล้าที่จะทำอะไรในเมื่อตอนนี้ธีระได้กลายเป็นโปรดิวเซอร์มือหนึ่งของค่ายไปแล้ว
“แล้วผมสั่งให้คุณหาเด็กใหม่มาตอนไหนล่ะ ผมไม่ได้สั่งคุณก็ยังทำได้ จะกลัวอะไรล่ะถ้าคุณเสนอที่จะทำเพลงให้กับนักร้องเราคนไหน ผมว่ามันง่ายกว่าที่คุณจะไปจับเด็กที่ดูประวัติแล้วไม่น่าจะรอดมาทำเพลงให้ผมอนุมัตินะ”
“นั่นแหละคือสิ่งที่น่าสนใจของเอมีน ทุกคนคิดว่าเขาไม่มีอะไรน่าสนใจ เขาถึงไม่ได้แสดงตัวตนเขาซักที”
“ดูคุณจะมั่นใจในตัวเด็กคนนี้จังเลยนะ พีรพล”
“ก็เหมือนที่หลายคนมั่นใจในตัวฟิลิปไง”
“นี่คุณหมายรวมถึงผมด้วยงั้นหรือ”
“ผมไม่กล้าหรอก เพียงแต่เราน่าที่จะลองมองหาตัวเลือกเผื่อบ้างนะ เพราะตอนนี้จัสตินและทางโน้นเขาก็ไม่ได้มีผลกระทบใดๆเลยนะ”
“เทปของฟิลิปยังไม่ได้วางแผง มันยังตัดสินอะไรไม่ได้หรอกนะ พีรพล อีกอย่างงานเปิดตัวและMVเขาก็ฮือฮาอยู่ไม่ใช่เหรอคุณก็เห็น”
“และถ้าผมบอกว่าผมเห็นแววที่อาจจะไม่รุ่งของฟิลิปด้วยล่ะ”
ที่พีรพลกล้าพูด เพราะเขามองแวบแรกเขาก็เห็นจุดด้อยบางอย่างของฟิลิป แม้ตัวงานจะออกมาดีในระดับหนึ่งในสายตาของเขา เขาก็ยอมรับนะว่าธีระมีฝีมือมากในการเร่งรัดทำเพลงให้เสร็จก่อนกำหนดครั้งนี้ แล้วผลงานไม่ได้ออกมาอย่างลวกๆ
แต่กับตัวศิลปินแม้โปรดิวเซอร์อย่างธีระจะบอกใครต่อใครว่าฟิลิปมีความเป็นศิลปินอยู่สูง แต่ในสายตาเขามันเป็นแค่ภาพที่สร้างขึ้น ในขณะที่ตัวตนจริงๆของฟิลิปแทบจะไม่มีอะไรเลยนอกจากรูปลักษณ์ภายนอกที่ดูโดดเด่นทำให้เขาเป็นคนที่น่ามอง
“แต่งานของธีระ ผมว่าไม่ค่อยทำให้ผมผิดหวังนะ พีรพล”
“ผมไม่ได้หมายถึงตัวงานนี่”
“งั้นคุณก็หมายถึงฟิลิป”
“จะว่าอย่างงั้นก็ได้”
“คุณมีอคติหรือเปล่า ผมเข้าใจนะ ไม่ใช่ว่าช่วงนี้จะมีคุณคนเดียวที่เกิดอาการน้อยใจ คนอื่นก็มีมาคุยกับผมเหมือนกัน แต่ผมยังยืนยันคำเดิมว่าผมต้องการที่จะส่งฟิลิปเป็นคู่แข่งจัสติน เรื่องอื่นเอาไว้คุยทีหลัง ตอนนี้ผมไม่รับพิจารณาใครทั้งนั้น”
พีรพลก้มหน้านิ่งเมื่อได้ยินอย่างนั้น เขาจะบอกกับเอมีนว่ายังไง ในเมื่อเชื่อว่าเด็กหนุ่มคงกำลังมีความหวังเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าต้องได้เซ็นสัญญาเข้าสังกัดเมทีแน่ๆ

นาฬิกาข้อมือบอกเวลาเกือบจะเที่ยงตรง เอมีนนั่งใจจดใจจ่อรอคนที่นัดเขาถ้าเป็นคนอื่นเด็กหนุ่มคงรู้สึกเฉยๆ แต่คนที่นัดครั้งนี้คือพีรพล มันเป็นการรอคอยที่ตื่นเต้นกว่าทุกครั้งเมื่อเขาจะได้คำตอบวันนี้ว่าฝันของเขามันจะเป็นจริงได้แค่ไหนไม่นานคนที่เขารอก็ก้าวเข้ามาในร้านที่เขานั่งอยู่

imseng

ขอบคุณนะคับ

peemakung

ขอบคุณครับ

matsuoka

ขอบคุณครับ

manza555

สนุกมากๆเลย

akeins

ขอบคุณครับ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

Klong

ขอบคุนครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟ

kamaji

ขอบคุนคราบ

wi2

ขอบคุณครับ

4_NAY

อดทนหน่อยนะเอ