++ Loving Course ติวรักสุดใจ นายเกเร ++ ***3

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“สำออยจังนะไอ้ตุ๊ด”เด็กหนุ่มเอ่ยออกมาเบาๆแล้วยิ้มเยาะออกมาอย่างคนนึกสมเพชใจ นาทีนั้นลิฟท์ที่รอก็เปิดประตูออกมาพอดีคนยิ้มเยาะปรับสีหน้าตนให้เป็นปรกติก่อนจะก้มหน้าก้มตาก้าวฉับๆเพื่อเข้าลิฟท์ แต่แล้วต้องผงะหงายนิดหน่อยเมื่อร่างทั้งร่างชนกับใครบางคนที่เดินสวนออกมา
“ขะ ขอโทษครับ”ใครคนนั้นเอ่ยขอโทษ เด็กหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองสบตา ก่อนจะรีบหลบวูบเมื่อเห็นแววตาฝ่ายนั้นเปิดประกายจ้าส่งให้แถมยังเจือด้วยรอยยิ้มเล็กๆ
“ทำไมสภาพถึงกลายเป็นลูกหมาตกน้ำแบบนี้ตฤณ”ภูวถฤษเอ่ยถามคนที่โทรตามตนลงมาหาทันทีที่ชายหนุ่มเห็นหน้าฝ่ายนั้นที่ยืนตัวสั่น
อยู่ในมุมหนึ่งของห้องน้ำ
“ตฤณก็ไม่รู้จะอธิบายยังไงภูมิ”คนถูกถามเอ่ยตอบเบาๆ หลายนาทีระหว่างที่นั่งรอคนรักอยู่ในห้องน้ำนี่ ชายหนุ่มรู้สึกสับสนกับหนทางการเป็นอาจารย์สอนพิเศษที่เลือกเดิน
โดยไม่รู้ว่าจะไปต่อหรือถอยกลับ ด้วยในตอนแรกที่โดนลูกศิษย์ทำกิริยาป่าเถื่อนใส่ก็คิดว่ายังไงก็คงต้องลาออก แต่พอผ่านไปสองสามนาทีกลับคิดว่าต้องทนเพื่อ
พิสูจน์ว่าตัวเองสามารถทำงานชิ้นแรกให้สำเร็จอย่างที่มาดหมายไว้
“ก็แค่บอกว่ามันเกิดอะไรขึ้น แค่นี้พูดไม่ได้เหรอ”ภูวกฤษเอ่ยตอบกลับอย่างคนนึกหัวเสีย ไม่รู้สิ ตั้งแต่เรียนจบและมีสังคมในที่ทำงานกว้างขึ้น จิตใจเขาที่เคยมีความรู้สึกดีๆให้คนตรงหน้ากลับจางหายไปทีละนิดๆจนบางทีนึกอยากจะบอกปัดการคบกันแบบคนรักมาเป็นแค่เพื่อนกับคนๆนี้
ซะอย่างนั้น
“ตฤณก็อยากบอกนะ แต่บอกไปมันก็เหมือนเรื่องโกหก”กัณตินันท์ค้านเสียงสั่นคล้ายสะเทือนใจ ก็มันจริงอย่างที่พูด ขนาดเขาเองเขายังไม่อยากจะเชื่อว่าเด็กนักเรียนมัธยมปลายอย่างนายเตชสิทธิ์จะมีพฤติกรรมหยาบร้ายแบบนี้กับเขาซึ่งเป็นอาจารย์สอนพิเศษ
แล้วเขาจะบอกคนตรงหน้าได้ยังไงว่าเมื่อซักครู่มันเกิดอะไรขึ้น
“ตามใจไม่อยากบอกก็ไม่ต้องบอก แล้วนี่โทรตามเรียกภูมิมามีอะไรหรือเปล่า”คนไม่ได้คำตอบเอ่ยใหม่ กัณตินันท์มองหน้าคนเอ่ยใจหวิวหน่อยๆ รู้สึกได้บ้างถึงน้ำเสียงและแววตาที่แปลกไปของฝ่ายนั้น ชายหนุ่มไม่ได้คิดไปเองหรอกว่าสิ่งที่คนตรงหน้าแสดงออกมาตอนนี้มันคล้ายซ่อนความรำคาญเอาไว้ในใจลึกๆ
“ก็ตฤณไม่กล้าเดินออกจากตึกนี้ในสภาพแบบนี้คนเดียว”ชายหนุ่มเอ่ยบอกจุดประสงค์ตัวเองออกไปโดยอ้อม
“ก็เลยโทรตามภูมิที่ทำงานหัวฟูอยู่ลงมาเพื่อมาเดินเป็นเพื่อนว่างั้น”ภูวกฤษแปลจุดประสงค์โดยตรงให้ และก็ได้รับการพยักหน้าเป็นการตอบกลับมา
“ให้ตายสิตฤณ คบกันมาตั้งนานภูมิไม่คิดเลยว่าตฤณจะเหลวไหล ไร้สาระแบบนี้”ภูวฤษเอ่ยต่อเมื่อเห็นกัณตินันท์พยักหน้าเสร็จไป
“ทำไมภูมิพูดแบบนี้ล่ะ ก็ตอนแรกที่ภูมิเห็นสภาพตฤณภูมิยังแปลกใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับตฤณ แล้วคนข้างนอกล่ะ พวกเขาจะมองตฤณว่ายังไงถ้าตฤณเดินเด๋อด๋าออกไปแบบนี้”กัณตินันท์เอ่ยค้าน รู้สึกเสียใจที่โดนต่อว่าอย่างไม่รักษาน้ำใจจากคนรัก
“พูดไปก็พาลแต่จะทะเลาะกัน คุณมันคนเอาแต่ใจอยู่แล้วนี่ ถ้าอายนักที่จะเดินคนเดียวก็ตามมาละกัน”คนถูกค้านเอ่ยตัดบทก่อนจะหันหลังเดินออกไปอย่างไม่นึกใส่ใจว่าคนในห้องน้ำจะกำลังอึ้ง
ในสิ่งที่ได้ยินเพียงไร การถูกตราหน้าว่าเป็นคนเอาแต่ใจทั้งๆที่มันไม่ใช่ความจริงทำเอาชายหนุ่มรู้สึกจุกขึ้นมาในอกเสียดื้อๆ แต่กระนั้นพอตั้งสติได้ว่าคนรักได้เดินหนีไปโดยไม่รอ สองขาจึงรีบก้าวเดินตามออกไป
ร่างสูงของภูวกฤษเดินห่างไปหลายช่วงตัวแล้ว คนเดินตามหลังจึงก้มหน้าก้มตางุดๆเร่งฝีเท้าตัวเองเพื่อให้เดินทันฝ่ายนั้นจน…
“ว้าย!”เสียงกรี๊ดว้ายดังลั่นไปทั่วทั้งบริเวณทางเดิน คนเดินก้มหน้างุดๆหน้าซีดตัวชาเมื่อเงยหน้าขึ้นมองถึงที่มาของเสียงแล้วเห็นร่างของเด็กนักเรียนสาวยืนเต้นสะบัดตัวเองเร่าๆพลางยกมือ
ไม้ขึ้นปัดตัวเองพัลวัน
“ตายแล้วน้อง พี่ขอโทษ พี่ขอโทษ”ชายหนุ่มรีบละล่ำละลักเอ่ย เมื่อรู้ว่าตนเองเป็นสาเหตุทำให้เด็กสาวตรงหน้าเป็นแบบนั้น
“เดินยังไงกันคะ ไม่เห็นหรือไงว่าคนเดินถืออะไรมา”เด็กสาวตรงหน้าหยุดเต้นแล้วแว้ดใส่ชายหนุ่มเสียงดัง เสียงนั่นเพิ่มความสนใจให้ผู้คนรอบข้างเป็นอย่างดี รวมทั้งสองหนุ่มต่างวัยที่ยืนมองเหตุการณ์อยู่คนละมุมด้วย มุมหนึ่งคือเตชสิทธิ์ ส่วนอีกมุมหนึ่งเป็นภูวกฤษ
“เกิดอะไรขึ้นหรือณิชา”เป็นเตชสิทธิ์ที่เดินเข้ามาสมทบเหตุการณ์ แล้วเอ่ยถามเด็กสาวที่เริ่มมีสีหน้าบึ้งงออย่างคนไม่สบอารมณ์ กัณตินันท์ใจเต้นผิดจังหวะขึ้นมาทันควันเมื่อพอจะคุ้นหน้าว่าเด็กสาวคนนี้คือคนที่เตชสิทธิ์เดินตามหลังตอนช่วงบ่าย
“ก็คุณคนนี้น่ะสิ เดินยังไงไม่รู้ชนเอาโกโก้ร้อนหกรดณิชาหมด”ณิชาเอ่ยบอกคนที่เข้ามาถามเหตุการณ์ พอฝ่ายนั้นได้คำตอบสายตาคมวาวของเจ้าตัวจึงตวัดไปมองคุณคนนั้นอย่างเร็ว
“โทษฉันฝ่ายเดียวไม่ได้นะ มันเป็นอุบัติเหตุ”คนโดนมองรีบบอก ก่อนจะส่ายสายตามองหาคนที่พอจะเข้ามาช่วยชีวิต แน่ล่ะชายหนุ่มกำลังมองหาคนที่ตัวเองเดินตาม นั่นไงล่ะคนที่จะช่วยชีวิตชายหนุ่มเอาไว้ยืนอยู่ตรงประตูทางออกนั่นเอง แต่
“ภูมิ”ชายหนุ่มได้แต่เอ่ยชื่อฝ่ายนั้นคล้ายครางเมื่อเห็นฝ่ายนั้นส่ายหัวอย่างคนนึกเอือมระอาแล้วพาร่างสูงของตัวเองเดินหนีไป
ทางอื่นอย่างไม่ใคร่สนใจตนเลย
“เสื้อผ้าณิชาเปื้อนหมด นายต้องรับผิดชอบ ไม่งั้นนายเจ็บแน่”เสียงเตชสิทธิ์เอ่ยขึ้นเตือนสติให้ชายหนุ่มกลับมาสนใจเหตุการณ์ตรงหน้า
“ฉันก็บอกแล้วไงว่าเป็นอุบัติเหตุ ฉันเองก็โดนไม่ต่างจากน้องเขาเท่าไหร่ เรื่องอะไรฉันจะรับผิดชอบ”คนสติเริ่มอยู่กับตัวเอ่ยหนักแน่น มานึกได้อีกทีอันทีจริงเขาไม่น่ารีบออกตัวเอ่ยขอโทษเด็กณิชานี่เพื่อแสดงว่าตัวเขาเองเป็นคนผิดเลยจริงๆ เห็นหน้าตาดูดีมีชาติตระกูลก็ไม่คิดว่าจะขี้วีนได้ขนาดนี้
“ทำไมพูดแบบนี้วะ อยากเจ็บตัวหรือมึง”เตชสิทธิ์ยกมือกระชากคอเสื้อคนบอกปัดความรับผิดชอบจนคนถูกกระชากตกใจตัวเริ่มสั่น
“เตชสิทธิ์ นี่เธอจะทำอะไรฉัน”ชายหนุ่มรีบเอ่ยออกไปหวังเพื่อให้คนกระชากคอเสื้อตนมีสติยั้งคิดก่อนที่จะทำอะไรป่าเถื่อนใส่ตน
“จะต่อยปากคนอวดดีอย่างนายไง รู้มั๊ยว่าณิชาเขาเป็นใคร”คนกระชากคอเสื้อเหวกลับ คนโดนกระชากหันสายตาไปมองหน้าเชิดของคนที่ถูกกล่าวถึง นึกอยากรู้ขึ้นมาเหลือเกินว่าเด็กสาวนี่เป็นใคร ทำไมถึงได้เชิดได้อย่างน่าหมั่นไส้นัก
“เกิดอะไรขึ้นครับคุณหนูณิชา”หนึ่งเสียงแว่วมาให้ได้ยิน และก็เป็นเสียงของคนที่เข้ามาเฉลยสิ่งที่ค้างคาใจชายหนุ่ม เจ้าของเสียงนั้นเป็น ร.ป.ภ. ที่เข้ามาแจ้งให้เขารู้ว่าคุณหนูณิชานี่เป็นลูกสาวเจ้าของตึกอันใหญ่โตนี่
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แค่อุบัติเหตุนิดหน่อย”คุณหนูณิชาบอกปัดรำคาญอย่างคนที่ไม่อยากตกเป็นเป้าสายตาใครนานๆ เด็กสาวส่งสายตาให้เตชสิทธิ์ปล่อยคอเสื้อคนที่เดินชนเธอก่อนจะหันไปพูดกับ ร.ป.ภ.ว่า
“ทีหลังใครจะเข้าจะออกตึกนี้ช่วยดูดีๆด้วยนะคะ ท่าทางคุณคนนี้คงไม่ใช่พนักงานของบริษัทไหนในตึกแน่ๆ สภาพดูเหมือนพวกล้างท่อของกทมดีๆนี่เอง”พูดจบเด็กสาวก็เดินเชิดหน้าหนีไป เตชสิทธิ์ยอมปล่อยมือออกจากคอเสื้ออาจารย์สอนพิเศษตัวเองแต่ก็ไม่วายชี้หน้ากำชับก่อนเดินตามคุณหนูริชานั่นไปว่า
“จำหน้าเขาไว้นะ นั่นน่ะแฟนฉันในอนาคต อย่าคิดอาฆาตอะไรเขาเด็ดขาด นายกับเขามันคนละชั้นกัน”ผู้คนทั้งหมดเดินจากไปหมดแล้วคงเหลือแต่ ร.ป.ภ.เท่านั้นที่เข้ามาลากกึ่งจูงแขนคนหมดแรงเดิน
แล้วนำพาให้ออกไปจากตึกอย่างน่าอายในสายตาใครๆ
ในห้องทำงานบนตึก ภูวกฤษพาร่างตัวเองนั่งลงบนโต๊ะประจำได้ไม่ถึงสามนาที รอยยิ้มพรายก็ผุดขึ้นมาแต้มใบหน้าอย่างเด่นชัดจนเพื่อนร่วมงานโต๊ะข้างๆเอ่ยแซวว่าที่ลงไปข้างล่างเมื่อซักครู่นี้ไปเจออะไรมา
พอขึ้นมาที่แผนกถึงได้ดูใบหน้ายิ้มกริ่มแบบนี้
“เปล่า ไม่มีอะไร ก็แค่ลงไปเจออะไรที่มันสบายหูสบายตา”เจ้าของรอยยิ้มที่ถูกแซวเอ่ยปฎิเสธในเบื้องต้นก่อนจะบอกเล่ากลายๆถึงสาเหตุที่ตนขึ้นมานั่งยิ้มเคลิ้มแบบนี้ แน่ล่ะ สิ่งสบายหูสบายตาที่ชายหนุ่มเอ่ยถึงคือใบหน้าเนียนใสและสายตาคมวาวของหนุ่มน้อยที่เขาเกือบจะเดินชนตรงหน้าลิฟท์ตอนที่เขา
ลงไปหากัณตินันท์นั่นเอง เด็กอะไรหน้าตาน่ารักน่าควงชะมัด ชายหนุ่มนึกกรุ้มกริ่มขึ้นมาในใจเมื่อได้หวนนึกถึงแววตาแรกที่เด็กหนุ่มนั่น
มองสบตาตนและตอนสุดท้ายก่อนที่เขาจะขึ้นมานั่งยิ้มเคลิ้มที่โต๊ะทำงานแบบนี้เขายังนึกเสียดายไม่หายที่ไม่ได้มีโอกาสเข้าไปเพื่อสัมผัสกลิ่นกาย
ใกล้ๆตัวของเด็กนี่ตอนที่กัณตินันท์มีเรื่องกับลูกสาวเจ้าของตึกแวบแรกที่ชายหนุ่มมองเห็นว่าเด็กหนุ่มเจ้าของสายตาคมวาวที่เข้าไปทักถาม
ถึงเหตุการณ์ที่คุณหนูณิชาร้องกรี๊ดเขาก็คิดที่จะก้าวเข้าไปสมทบด้วยอีกคนแต่คิดไปคิดมาการที่เขาเข้าไปตรงจุดนั้นในตอนที่คนที่เขาเริ่มรำคาญ
อย่างกัณตินันท์ยืนอยู่ คงไม่เป็นผลดีต่อภาพลักษณ์ภาพแรกที่เด็กหนุ่มรายนั้นจะได้สัมผัสเห็นเขาแน่ ชายหนุ่มจึงจำใจเลี่ยงหนีออกมาจากเหตุการณ์แม้จะนึกเสียดายอยู่ลึกๆก็ตามที แต่ช่างเถอะ เด็กนั่นทำเหมือนจะรู้จักมักจี่กับลูกสาวเจ้าของตึกนี้ เผลอๆอาจจะกำลังตามจีบหรือคบกับคุณเธออยู่ก็ได้ อดเปรี้ยวไว้กินหวานเถอะนะหัวใจ ในหลายๆวันข้างหน้าเชื่อสิว่าเขาต้องได้มีโอกาสพบเจอกับเด็กหนุ่มนั่นบนชายคาตึกนี้ได้อีกแน่นอน ถึงตอนนั้นการสานสัมพันธ์ให้ฝ่ายนั้นได้รู้จักมักคุ้นกับเขามันก็คงจะไม่มีปัญหาอะไร เริ่มต้นอาจจะตะล่อมให้เด็กนั่นไว้วางใจที่จะเปิดอกคุยกับเขาให้ได้ก่อน ต่อไปหลังจากนั้น เด็กนี่จะเป็นแฟนจะเป็นกิ๊กลูกสาวเจ้าของตึกอย่างคุณหนูณิชานั่นเขาก็คงจะไม่สนล่ะ งานนี้ใครดีใครได้หรือถ้าเป็นความหมายอีกนัย มือใครยาวก็สอยได้สอยเอาละกัน โลกไม่ได้สร้างให้ผู้ชายมาคู่กับชะนีเอ้ยผู้หญิงเสมอไปหรอก หึหึ!
วันแรกของสัปดาห์ ภูวกฤษทำงานไปอย่างรู้สึกแปลกนิดๆที่วันนี้กัณตินันท์ไม่โทรฯมากวน จริงๆเหตุการณ์มันเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อวันอาทิตย์นั่นแล้ว แต่ช่างเถอะ ฝ่ายนั้นคงจะรู้ตัวแล้วมั้งว่าเขาเริ่มเบื่อความสัมพันธ์ที่เคยสร้างไว้ให้แล้ว
วันนี้น้องคนนั้นจะมาหรือเปล่านะ ใจหนุ่มเฝ้าหวนคิดถึงเด็กหนุ่มหน้าคมใสที่เกือบจะเดินชนกับตนในสัปดาห์ก่อน ใบหน้าเข้ม อมยิ้มนิดๆเมื่อนึกตัวเองว่าเป็นเอามากกับการหลงเสน่ห์คนที่ไม่รู้จักกันแบบนี้ ก็ในวันนั้นวันที่มีสัมพันธ์สวาทกับเพื่อนใหม่ในฟิตเนส ในนาทีสุดท้ายที่กำลังจะถึงจุดสุดยอด คนที่ส่งเสียงครางและกอดรัดร่างกายเขาอยู่คงนึกไม่ถึงสินะว่าในใจและหัวสมองเขากลับคิดไปถึงใบหน้าเด็กหนุ่มที่เขาหลงเสน่ห์ทั้งๆที่ยังไม่รู้จักกัน
ที่โรงเรียนในช่วงพักเที่ยง เตชสิทธิ์ปลีกตัวออกจากเพื่อนเพื่อไปทานข้าวเที่ยงกับณิชาเช่นเคย ระหว่างเดินกันไป ณิชาชวนคุยไปถึงเรื่องของอนาคตเพราะเวลาที่จะต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัยใกล้มาถึงเต็มทีแล้ว
“ไต๋ดูๆไว้หรือยังว่าจะเรียนที่ไน คณะไหน”
“นี่เพิ่งเทอมหนึ่งเองนะณิชา ไว้ขึ้นเทอมสองค่อยคิดก็ยังทันนี่”
“จะบ้าเหรอไต๋ จริงๆเขาควรจะคิดกันตั้งแต่เริ่มเรียนม.ปลายแล้วนะ เพราะผลการเรียนเฉลี่ยตั้งแต่ม.4ถึงม.6 ใช้ประกอบสอบแอชมิชชั่นถึง 10% เลยนะ ไต๋จะไปคิดเอาตอนเทอมสุดท้ายใกล้สอบมันจะไปทันได้ยังไง นี่อย่าบอกนะว่าคิดแบบนี้มาโดยตลอด”
“ก็ ก็ อืม ประ ประมาณนั้นแหละ คือไต๋ก็เพิ่งรู้ว่าเกรดเรามีผลด้วย”
“อะไรนะ ไต๋เพิ่งรู้เหรอ”
“ขะ ครับ”
“ตายแล้ว นี่ณิชาคุยอยู่กับเด็กนักเรียนด้วยกันหรือภารโรงกันเนี่ย นี่ไม่ใช่ปีแรกที่เขาเปิดสอบระบบนี้กันนะไต๋ ทำไมไต๋ไม่ใส่ใจอนาคตตัวเองเลย ณิชาผิดหวังในตัวไต๋นะที่ได้ยินไต๋พูดแบบนี้”
“ณิชา ไต๋ขอโทษ ก็นี่ไง หลังจากนี้ไปไต๋ตั้งใจว่าจะตั้งใจเรียนแล้ว”
“ตั้งใจตอนนี้มันจะไปทันอะไรกันล่ะ ไม่เอาแล้ว คุยกับไต๋แล้วปวดหัว ถ้าณิชารู้ว่าไต๋เป็นแบบนี้นะ ณิชาไม่คุยด้วยหรอก ตอนแรกก็นึกว่าแค่เกเรประสาเด็กผู้ชายไปวันๆ แต่นี่คุยไปคุยมากลายเป็นว่าณิชาคุยกับคนที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ถ้าจะคบกับณิชา ไต๋ต้องทำตัวเองเสียใหม่เลยนะ เอาอย่างแซนด์เขาสิ ทุกวันที่ณิชาคุยกับเขา เขาชวนณิชาคุยเรื่องเรียนตลอด ณิชารู้สึกผิดจังเลยที่วันนี้ริชาตัดสินใจพลาดเลือกคบคนที่เปลือกนอก”
“ณิชา ฟังไต๋ก่อนนะ ไต๋ขอโทษ ก็ ก็ เดี๋ยวไต๋สัญญาเลยว่าไต๋จะปรับปรุงตัวเอง”
“งั้นก็ปรับปรุงตัวเองให้เสร็จก่อนละกัน ค่อยมาว่ากันอีกที”
“ณิชาหมายความว่าไงครับ”
“ก็จากนี้ไป แทนที่เราจะเอาเวลามาเจอกันไปไหนมาไหนด้วยกัน สู้ไต๋เอาเวลาตรงนี้ไปติวเข้มให้ตัวเองมีแนวโน้มสอบติดมหาวิทยาลัยดีกว่าถึงตอนนั้นถ้าเราจะคบกันต่อค่อยมาว่ากัน นั่นหมายถึงถ้าไต๋สอบติดนะถ้าไต๋สอบไม่ติด เราก็ทางใครทางมันละกัน ณิชาไม่อยากมีแฟนเป็นคนโง่”

imseng

ขอบคุณนะคับ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

pkclub2146

ติวกันต่อไปเถอะเด๋วหลายๆอย่างดีเอง

piyanate

ขอบคุณครับ

dream1995

ตั้งหน้าตั้งตาทำหน้าที่ปเด๋วเขาก็คงมีใจให้บ้าง

kikkapkao

ขอบคุณคราฟขอบคุณ

ืnneess

ขอบคุนมากครับ

x_man19

ขอบคุณมากจ้า

gigusa

ขอบคุนมากคับ

blackqueen

ขอบคุนมากมายนะค้าบบบบ

Stone316

ขอบคุณมากคร้าบ

pointtwo

ขอบคุณครับ

orrick

ขอบคุนนะคับ

davil008za

ขอบคุณมากๆๆเลยครับ

acolyte

ขอบคุณมากครับ

kangaza

ขอบคุนมากครับ

porxv

ขอบคุณมากคับ

tamia

ขออ่านบ้างนะ

kiwwy

{:sm-17:}ขอบคุณขร๊า ขออ่านต่อละนร๊