++ Loving Course ติวรักสุดใจ นายเกเร ++ ***4

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“ก็จากนี้ไป แทนที่เราจะเอาเวลามาเจอกันไปไหนมาไหนด้วยกัน สู้ไต๋เอาเวลาตรงนี้ไปติวเข้มให้ตัวเองมีแนวโน้มสอบติดมหาวิทยาลัยดีกว่าถึงตอนนั้นถ้าเราจะคบกันต่อค่อยมาว่ากัน นั่นหมายถึงถ้าไต๋สอบติดนะถ้าไต๋สอบไม่ติด เราก็ทางใครทางมันละกัน ณิชาไม่อยากมีแฟนเป็นคนโง่”

คุณหนูเดินจากไปแล้ว ปล่อยให้คนข้างหลังยืนเข่าอ่อนใจหาย นี่มันวันอะไรกัน ทำไมจู่ๆเขามาโดนบอกเลิกแบบไร้สัญญาณแบบนี้ คนที่เขาเฝ้าตามจีบเป็นปีสองปีกว่าจะได้ใจบางส่วนมาครอบครองกำลังตีจากเขาไป ไม่จริง นี่มันต้องไม่ใช่เรื่องจริง
“สะใจกูจริงโว้ยที่สุดท้าย`คุณ`โง่มันก็แห้ว”เสียงเอ่ยแซวดังมาให้ได้ยินตามด้วยเสียงหัวเราะร่วนของคนกลุ่มหนึ่ง คนยืนเข่าอ่อนหันไป
มองที่มาของเสียง ภาพศัลชัยที่ยืนยักคิ้วล้อเลียนเขาในกลุ่มเพื่อนๆมันทำให้เลือดในกายเด็กหนุ่มพุ่งขึ้นอย่างคนเสียหน้า
“ไงล่ะ `คุณ`โง่ไต๋ นี่กูเพิ่งรู้นะว่ามึงมีดีแต่หน้าตา ตะกี้กุล่ะขำแทบตายที่มึงบอกว่าไม่รู้ว่าเกรดตัวเองมีผลต่อการสอบแอชมิชชั่น”ศัลชัยเอ่ยต่ออย่างคนนึกสะใจที่เห็นมารหัวใจถูกกำจัดออกจากเส้นทางตนเองเพราะพฤติกรรมโง่เง่าของเจ้าตัวเอง
“มึงหุบปากไปเลยนะไอ้แซนด์ถ้าไม่อยากมีเรื่อง”เตชสิทธิ์ตวาดข่ม ลึกๆเด็กหนุ่มรู้สึกอายอยู่น้อยเสียเมื่อไหร่เมื่อรู้ว่าคู่อริเห็นเหตุการณ์ที่ตนถูกบอกเลิกเมื่อครู่
“มึงกล้าต่อยกูในชุดนักเรียนแบบนี้ก็เอาสิไอ้ไต๋ พฤติกรรมมึงยิ่งฉาวโฉ่อยู่ด้วยในเรื่องเกเร ช่วงนี้เป็นช่วงทำคะแนนตัวเองให้ดีเพื่อจะได้เก็บไว้ใช้ในการสอบ ถ้ามึงโดนพักการเรียนหรือไล่ออกกลางเทอม มึงคิดว่ามันคุ้มมึงก็ต่อยกูเลย”ศัลชัยเอ่ยท้าอย่างไม่เกรงกลัว ก่อนจะนึกสะใจขึ้นมากลับเสียงเพื่อนเอ่ยสมทบที่ว่า
“เอ้ย ไอ้แซนด์ มึงไปท้ามันแบบนั้นมันเสี่ยงนะโว้ย มึงก็ได้ยินแล้วนี่ว่าไอ้ไต๋มันรู้เรื่องเกี่ยวกับการสอบแอชมิชชั่นแค่ไหน คะนงคะแนนม.ปลายอะไรมันไม่สนใจหรอก เพราะมันคิดว่าไม่มีผลต่อการสอบ”เสียงหัวเราะดังระงมไปทั่ว ก่อนที่กลุ่มคนทั้งหมดจะเดินจากไป ปล่อยให้คนที่โดนรุมว่ายืนกำหมัดแน่นตัวชาอย่างคนที่โกรธแล้วทำอะไรไม่ได้ เด็กหนุ่มนึกพาลไปถึงคนบางคนที่ได้ชื่อว่าเป็นอาจารย์สอนพิเศษของตัวเอง วันเวลาหลายเดือนข้อมูลตรงนี้ไม่เคยหลุดออกจากปากฝ่ายนั้นแล้วกระทบเข้าหูเข้าเลยแม้แต่ครั้งเดียว การที่ทำให้เขาได้อายแบบนี้มันต้องรับผิดชอบ มันต้องรับผิดชอบ!
กัณตินันท์รู้สึกแปลกใจนิดๆเมื่อได้รับการติดต่อจากเตชสิทธิ์ว่าวันนี้ช่วยมารับเขาที่หน้าโรงเรียนด้วยเพื่อที่จะกลับบ้านด้วยกัน
“ทำไมเธอไม่กลับเองล่ะ”ชายหนุ่มถามลูกศิษย์
“ถามทำไม ให้มาก็มาเถอะน่า ยังไงๆนายต้องไปบ้านฉันอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ”เตชสิทธิ์ตอบกลับไปก่อนจะตัดบทส่งท้ายว่า
“มาถึงแล้วโทรมานะ จะรอ”เสียงสัญญาณถูกตัดไป คนถูกออกคำสั่งนิ่วหน้าหน่อยๆ แต่ก็ไม่อยากคิดอะไรมาก นายนั่นมันผีเข้าผีออกอยู่แล้ว แวะไปรับมันอย่างที่มันบอกนั่นแหละ ขี้เกียจมีเรื่องให้ปวดหัว
ทางด้านที่โรงเรียน เตชสิทธิ์ยังไม่บอกถึงเรื่องที่ตนถูกบอกเลิกกับเพื่อนๆเพราะเกรงจะเสียหน้า แต่เรื่องที่เด็กหนุ่มนำมาบอกเล่าเพื่อนแทนคือยกเมฆเรื่องที่ตัวเองโดนเกย์หนุ่มอย่างกัณตินันท์ตามตื้อ แน่ล่ะเพื่อนในกลุ่มไม่มีใครซักคนรู้จักกัณตินันท์ว่าอยู่ในฐานะไหนกับคนเล่าเรื่อง
“วันนี้มันบอกจะมาดักรอเจอกุที่หน้าโรงเรียน คราวนี้ล่ะมึงช่วยกูจัดการกับมันหน่อยนะ รำคาญมันมานานแล้ว ตามตื้อกูอยู่ได้ ทำยังกะกูจะชอบมันซักวันอย่างนั้น”คนเล่าเรื่องออกอุบายว่าจะให้เพื่อนช่วยจัดการเหยื่ออารมณ์โกรธยังไง
“เอางั้นเลยเหรอไอ้ไต๋ ตึกนั้น ผ.อ.สั่งห้ามไม่ให้ใครไปป้วนเปี้ยนมึงก็รู้”ไอ้ต้อมเอ่ยขัดเมื่อฟังอุบายที่เพื่อนตัวดีบอกว่าจะจับเกย์ขี้ตื้อนั่นไปมัดไว้ที่ตึกร้างหลังโรงเรียนที่ใครๆก็ร่ำลือว่าผีดุนักหนา
“ก็เพราะงี้ไงกูถึงต้องเลือกเอาตึกนั้น กุไม่อยากให้ใครไปช่วยแก้มัดไอ้ตุ๊ดนั่น สั่งสอนมันแบบนี้ให้อยู่กับผีเรือนที่นั่นซักคืน ต่อไปมันจะได้เลิกยุ่งกะกูซะที”
“แล้วมึงไม่กลัวเขาเอาเรื่องมึงเหรอ”หนุ่มเสนอความคิดอีกคน
“อย่างมันนั่นนะจะกล้าเอาเรื่องกู พวกมึงไม่ต้องห่วงหรอก กูเป็นวางแผน กูก็มีทางแก้เกมละกัน”เตชสิทธิ์เอ่ยสรุป สัญชาตญาณบางอย่างบอกว่ากัณตินันท์คงไม่กล้าหืออะไรกับตนมากนักจึงกล้าเอ่ยออกไปแบบนั้น การกลั่นแกล้งคนๆนั้นครั้งนี้เขาก็แค่อยากแก้เผ็ดที่พาลว่าฝ่ายนั้นสอนอะไรเขาไม่ได้เรื่องทำให้เขาเสียทั้งคนที่กำลังจะคบกันและยังได้อายคู่อริอีกถึงเรื่องที่โดนบอกเลิก
กัณตินันท์มาถึงที่นัดหมายในตอนเย็น พอเจอหน้าลูกศิษย์ก็รู้สึกประหม่านิดๆ ไม่ดูด้วยเพราะดวงหน้าใสคมของฝ่ายนั้นหรือเปล่าที่ทำเอาใจเกิดสั่นขึ้นมาอย่างประหลาดเมื่อเดินคู่เจ้าตัวไปตาทางที่เจ้าตัว
อ้างว่าลืมกระเป๋าไว้แล้วต้องกลับไปเอา
“นี่มันลึกเกินไปแล้วนะเตชสิทธิ์ เธอไปทิ้งกระเป๋าไว้ที่ป่าช้าหรือไงหึ”คนใจสั่นอดที่จะแขวะออกมาไม่ได้ตามนิสัย ก่อนจะชะงักตามคนเดินนำหน้าที่หยุดเดินซะดื้อๆเมื่อเดินมาถึงที่ลับตาคน
“จะบ่นทำไม ไม่อยากมาทำไมไม่บอกตั้งแต่ต้น”คนหยุดเดินหันมาตวาด
“นี่ถ้าเธอฟังคำพูดฉันซักคำเธอก็คงจะรู้ว่าฉันปฏิเสธเธอไปแล้ว”คนถูกตวาดเอ่ยเถียงก่อนจะตัดสินใจหันหลังจะเดินกลับ เพราะบรรยากาศ มันเปลี่ยวพิกล
“จะไปไหน”เตชสิทธิ์เอ่ยตามหลังพลางรีบฉุดข้อมือคนจะเดินหนีไว้
“เอ๊ะ นี่เธอจะทำอะไรเตชสิทธิ์”กัณตินันท์เอ่ยทักอย่างตกใจ ก่อนจะตัวเย็นวาบกับสายตาดุๆที่คนฉุดมือมองส่งให้ ภาพเหตุการณ์ที่ตนเองโดนเล่นงานในห้องน้ำวันนั้นแล่นมาในสมองเป็นฉากๆ
“ไม่นะเตชสิทธิ์ นี่เธอไม่ได้คิดจะแกล้งอะไรฉันอีกแล้วใช่มั๊ย”คนนึกย้อนเหตุการณ์เอ่ยขึ้นอย่างใจเย็น แต่พอเห็นรอยยิ้มหยันอย่างที่เคยเจอก็ทำเอาใจที่พยายามจะเย็น เย็นไม่ลง
“ปล่อยฉันเตชสิทธิ์ ฉันจะกลับ ฉันไม่อยู่ที่นี่กับเธอแล้ว ไอ้เด็กบ้า”ชายหนุ่มเอ่ยออกมาอย่างคนจิตหลุดด้วยเพราะกลัวว่าตัวเองจะโดนรังแกอะไรอีก แล้วสิ่งที่กลัวก็เกิดขึ้นจนได้ เมื่อร่างทั้งร่างโดนผลักให้ลมกลิ้งไปกับพื้น
“นี่ นี่เธอคิดจะทำอะไรฉันน่ะ”คนตัวล้มรีบเอ่ยขึ้น ก่อนจะหน้าชาเมื่อเห็นร่างของเด็กนักเรียนสามสี่นายเดินออกมาจากที่ซ่อน
“พี่เขาก็ดูดีนี่หว่าไอ้ไต๋ นี่มึงหลอกพวกกูหรือเปล่าเนี่ยที่ว่าเขาเป็นเกย์โรคจิตตามตื้อมึงน่ะ”หนุ่มเป็นคนเอ่ยคนแรกเมื่อได้เห็นสีหน้าและแววตาหวดหวั่นของคนที่เพื่อนเล่าถึงพฤติกรรมให้ฟัง
“มึงชอบของแปลกหรือไอ้หนุ่มถึงไปบอกว่ามันดูดีน่ะ จะอยู่กับมันเลยมั๊ยล่ะเดี๋ยวกูจัดให้ เชือกกูมีเหลือเฟือ”คนสร้างสถานการณ์เอ่ย
ขัดขึ้น โดยไม่สนใจแววตาของอาจารย์สอนพิเศษตัวที่หันมามองควับตอนที่เพื่อนตัวดีเอ่ยจบ
“นี่มันหมายความว่าไงเตชสิทธิ์”กัณตินันท์เอ่ยถามเมื่อเริ่มงงกับเหตุการณ์ ชายหนุ่มทำท่าจะลุกขึ้น แต่แล้วต้องหงายร่างกลับลงไปใหม่เมื่อเท้าทั้งเท้าของลูกศิษย์ตัวดีพุ่งเหยียบเข้าที่หน้าอกเขาเต็มๆ
“โอ้ย เตชสิทธิ์ ฉันเจ็บนะ”คนโดนเหยียบจนร่างจมพื้นร้องขึ้นสุดเสียงอย่างเจ็บและแน่นภายในอก
“เจ็บสิดี มึงจะได้จำและไม่ต้องมายุ่งกับกูอีก”คนเอ่ยตวาดกลับอย่างไม่แยแส หนำซ้ำเด็กหนำยังเอ่ยตัดหน้าคนใต้ฝ่าเท้าที่กำลังจะเอ่ยอะไรบางอย่างว่า
“เฮ้ยพวกมึง จับมันมัดแล้วช่วยกูลากมันไปให้ผีเจ้าที่ที่นี่เล่นงานมันหน่อยโว้ย”กัณตินันท์อ้าปากค้างตาเหลือกลาน ชายหนุ่มเริ่มรู้แล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับตนในสถานที่เปลี่ยวๆแบบนี้
“ไม่นะเตชสิทธิ์ เธอจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ”ชายหนุ่มเอ่ยอ้อนวอนเมื่อแค่นึกว่าจะต้องโดนอะไรก็ขนลุกไปทุกเส้นแล้ว
“ทำไมกูจะทำไม่ได้ มึงเป็นอะไรกะกู”เตชสิทธิ์เอ่ยใส่หน้าอย่างไม่แคร์อีก ก่อนจะออกคำสั่งให้เพื่อนเร่งมือเพราะด้วยพระอาทิตย์ใกล้ลับแสงเต็มทน
ตอนที่ 6
ภายในห้องโถงอันรกร้างใต้ตึกมืด แสงไฟฉายที่เตรียมมาจากมือเด็กนักเรียนชายทั้งหมดส่องไปยังใบหน้าที่อาบคราบน้ำตาของคนที่ถูกมัดปาก มือและเท้าไว้กับเสา มีเพียงแววตาของฝ่ายนั้นเท่านั้นที่เหมือนจะส่งมาอ้อนวอนว่าให้ปล่อยเจ้าตัวไป
“ไอ้ไต๋ กูว่าปล่อยพี่เขาเถอะว่ะ น่าสงสารออก”หนุ่มออกความเห็น ในขณะที่คนอื่นๆนิ่งเงียบ
“สงสารมึงจะอยู่กับมันมั๊ยล่ะ อย่างมันต้องโดนแบบนี้แหละ”เตชสิทธิ์เอ่ยขึ้นก่อนจะส่งรอยยิ้มเยาะไปให้ฝ่ายที่ไม่สามารถพูดจาอะไรได้
“เฮ้ย จะเอายังไงก็เอาเถอะพวกมึง บรรยากาศมันดูแปลกๆแล้วนะโว้ย”ไอ้ต้อมเอ่ยผ่ากลางวงขึ้นมา และเป็นคำพูดที่จุดชนวนให้คนอื่นๆเหลียวหน้าเหลียวหลัง คำบอกเล่าที่ร่ำลือว่าตึกร้างแห่งนี้ผีดุเริ่มแล่นเข้ามาในห้วงความคิดแต่ละคนจนต้องเผลอชิดกายเข้าหากันอย่างอัตโนมัติ
กัณตินันท์น้ำตาไหลพรากๆ คิดไม่ตกว่าตัวเองไปทำอะไรให้เตชสิทธิ์ ชายหนุ่มไม่เข้าใจว่าการเกิดมาเป็นคนเบี่ยงเบนแล้วเอาชีวิตไปเกี่ยวข้องกับคนปกติทั่วไปแล้วมันผิดมหันต์ขนาดต้องโดนกลั่นแกล้งถึงเพียงนี้เชียวหรือ อาการหวดกลัวที่เด็กหนุ่มหลายๆคนแสดงออกมาตรงหน้าทำเอาชายหนุ่มหายใจได้ไม่เต็มปอด สถานที่แห่งนี้ต้องมีอะไรแน่ๆ มันต้องมีอะไรแน่ๆ
“โชคดีนะครับพี่กัณตินันท์ ตึกนี้เคยเกิดไฟไหม้มาก่อนและก็มีคนตายในกองไฟไม่ต่ำกว่า 5ศพ ตึกนี้มีเรื่องเล่ามากมาย ถ้าอยากรู้ว่ามีเรื่องอะไรบ้าง คืนนี้รอถามพวกเขาเอาเองนะ รับรองพวกเขามาหาพี่แน่ๆ”และคนที่ก้มหน้ามาเอ่ยเฉลยสิ่งที่ค้างในใจคือเตชสิทธิ์ เด็กหนุ่มเอ่ยจบก็เอาไฟฉายมาส่องหน้าตัวเองทำแลบลิ้นล้อเลียนอย่างคนคึกคะนอง
โครม! ปัง เสียงดังบางอย่างดังก้องสะท้านมาจากด้านบนส่งผลให้บรรยากาศกลุ่มคนด้านล่างเงียบไป แต่ละคนหยุดมองหน้ากันก่อนจะลากแขนกันเดินหนีไปทีละคนสองคน กันตินันท์ดิ้นกายเร่าๆเมื่อความกลัววิ่งเข้าแทรกภายใจถึงขีดสุด ชายหนุ่มน้ำตาไหลพรากๆเมื่อช่วยเหลือตัวเองอะไรไม่ได้เลย เสียงร้องขอของตัวเองดังอู้อี้ๆอยู่แค่ในลำคอเท่านั้น แล้วบรรยากาศก็มืดลงจนได้ยินแค่เสียงหัวใจตัวเองเต้นรัวคล้ายคนจะเป็นลม เมื่อกลุ่มคนทั้งหมดวิ่งกระเจิงกันออกไปจากตัวตึกนี้กันจนหมด
“เฮ้ ไต๋ นี่กระเป๋าพี่เขานี่”หนุ่มเป็นคนเอ่ยเมื่อวิ่งออกมาทางเดิมแล้วเห็นกระเป๋าเอกสารหล่นวางอยู่ที่พื้น
“เออ เอามานี่ กูเอากลับไปเอง”เตชสิทธิ์เอื้อมมือไปหยิบกระเป๋านั่นมา เด็กหนุ่มหันหลังกลับไปมองเจ้าของของมันทางด้านหลังแวบหนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจเดินนำกลุ่มเพื่อนหายไปในความมืด
เตชสิทธิ์กลับเข้าบ้านในช่วงสามทุ่ม เด็กหนุ่มเดินไปนั่งโซฟาห้องรับแขกเมื่อเห็นมารดานั่งหน้าตึงรออยู่
“ยังไม่นอนเหรอแม่”
“รอแกนั่นแหละ เลิกเรียนกี่โมงทำไมกลับเอาป่านนี้”
“ก็ไปเดินเล่นกับเพื่อนมาหน่อยน่ะครับ”
“เดินเล่น ไปเดินได้ไง วันนี้มีเรียนกับพี่ตฤณไม่ใช่เหรอ”
“แล้วเขามาหรือเปล่าล่ะ”มารดาเงียบเมื่อโดนลูกชายถามถึงตอนนี้ นางส่ายหัวหน่อยๆ คนเห็นอาการแอบกระหยิ่มยิ้มแล้วค่อยแกล้งเอ่ยตีรวน
“เห็นมั๊ยล่ะ แม่นะแม่ จ้างใครไม่จ้างไปจ้างนายนั่น มันขี้เกียจสอนจะตายแล้วยังจะมาโทษว่าผมขี้เกียจเรียน ขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะครับ เหนียวตัวมากเลย”ลูกชายกำลังจะเดินผละไป แม่มารดามองเห็นกระเป๋าบางอย่างที่จำได้ว่าเป็นของใครในมือลูกชายจึงทักขึ้น
“นั่นกระเป๋าพี่ตฤณนี่ไต๋”
“อ๋อ ใช่ที่ไหนล่ะ แม่ นี่มันกระเป๋าไอ้ต้อมมัน ผมยืมมันมา มันคงคล้ายกันแหละ แม่อย่าใส่ใจเลย”เตชสิทธิ์ตอบแล้วรีบวิ่งขึ้นชั้นบนไป เด็กหนุ่มโยนกระเป๋าไว้บนเตียงนอนก่อนจะจัดการถอดเสื้อผ้าเปลือยกายเข้าไปอาบน้ำ ออกมาอีกทีเด็กหนุ่มก็มีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันกายไว้อยู่
ร่างสูงกำลังจะหาเสื้อผ้ามาสวม แต่ไม่รู้เพราะอะไรสายตาคมนั่นถึงกลับหันไปสนใจกระเป๋าเอกสารที่วางอยู่บนที่นอน
เด็กหนุ่มเดินไปหยิบมาเปิดดูในที่สุด
ภายในบรรยากาศที่มืดสนิท มืดจนน่ากลัว กัณตินันท์ หมดแรงที่จะดิ้นให้ร่างกายหลุดจากการพันธนาการ เสียงแปลกๆดังแว่วเข้ามาให้ได้สะดุ้งอยู่เรื่อยๆ ชายหนุ่มหลับตาข่มอารมณ์เสียใจเอาไว้เมื่อนึกถึงความตั้งใจทั้งหมดที่จะเปลี่ยนแปลงคนเกเรคนหนึ่งให้กลับมาเป็นคนเอาถ่าน
ภาพเหตุการณ์ช่วงวันหยุดที่ตัวเองเลิกกิจกรรมทั้งหมดที่ต้องทำแล้วเอาเวลามาตระเตรียมแผนการเรียนการสอนให้คนที่กลั่นแกล้งตนให้อยู่ในสภาพแบบนี้แล่นเข้ามาในห้วงความคิดเป็นฉากๆ
ชายหนุ่มเลิกสนใจที่จะโทรหาคนรักอย่างภูวกฤษด้วยเอาเวลาทั้งหมดมาค้นคว้าหาข้อมูลการสอบเข้ามหาวิทยาลัยเก่าๆทางอินเตอร์เน็ต เพื่อเอามาคำนวณและวางแผนการเรียนการอ่านให้ลูกศิษย์
ชายหนุ่มลืมแม้กระทั่งว่าตัวเองยังไม่มีอะไรตกถึงท้องตั้งแต่ค่อนคืนที่แล้วจนถึงบ่ายเพราะมัวเอาเวลาทั้งหมดค้นหาตำราเก่าๆของตัวเองเพื่อ เอามาอ่านเกร็งแนวข้อสอบโดยย่อพอสังเขป แล้วเก็บเข้าแฟ้มรอที่จะให้ลูกศิษย์เอาไปท่องแทนการอ่านหนังสือทั้งหมด เมื่อตนลองๆคำนวณแล้วว่าเวลาการอ่านหนังสือแบบนั้นของลูกศิษย์คงไม่พอ สำหรับการเตรียมตัวสอบเป็นแน่แท้
ชายหนุ่มลืมแม้กระทั่งว่าตัวเองยังไม่หลับพักผ่อนซักนิดเพราะด้วยเอาเวลาทั้งหมดมาดูข้อมูลผลการเรียนที่ผ่านๆมาของลูกศิษย์แล้ววิเคราะห์ ผลคะแนนเฉลี่ยว่าอีกสองเทอมที่เหลือว่าจะทำให้ลูกศิษย์ได้เกณฑ์คะแนนเฉลี่ยไม่ต่ำกว่าเท่าไหร่จึงจะทำให้คะแนนการสอบวัดผลเข้ามหาวิทยาลัยจะไม่หนักกับเจ้าตัวมากไปนัก

imseng

ขอบคุณนะคับ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

pkclub2146

ติวกันต่อไปเถอะเด๋วหลายๆอย่างดีเอง

piyanate

ขอบคุณครับ

dream1995

ขอบตุณครับผม

ืnneess

ขอบคุนมากครับ

x_man19

ขอบคุณมากจ้า

gigusa

ขอบคุนมากคับ

blackqueen

ขอบคุนนะคับ

orrick

ขอบคุนนะคับ

davil008za

ขอบคุณมากๆเลยครับ

acolyte

ขอบคุณมากครับ

kangaza

ขอบคุนมากครับ

kangaza

ขอบคุนมากครับ

nice11

ขอบคุนมากครับ

porxv

ขอบคุรมากคับ

tamia

ขอบคุณครับ

pointtwo

ขอบคุณครับ

kiwwy

ขอบคุณขร๊ อ่านต่อละนร๊{:sm-17:}