++ Loving Course ติวรักสุดใจ นายเกเร ++ ***8

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
กัณตินันท์เดินลุกเดินจากไปเมื่อเอ่ยจบ คนที่อยู่ข้างหลังเบ้ปากอย่างไม่ใส่ใจที่จะคิดตามคำพูดทิ้งท้ายของฝ่ายนั้นนอกเสียจากพูดขึ้นลอยๆเพื่อระบายอารมณ์
“นี่กูเคยหลงคบเต่าล้านปีเป็นแฟนได้ไงวะ”
ฝนตั้งเค้าทำท่าว่าจะตกลงมาดื้อๆ ผู้คนที่กำลังเดินอยู่กันคนละเส้นทางต่างก็เปลี่ยนเป็นสาวเท้าวิ่งแข่งกันให้วุ่นเพื่อหาที่กำบังให้ตัวเอง
ป้ายรถประจำทางข้างหน้า เป็นจุดหมายของแต่ละคน รวมทั้งคนสองคนที่กำลังวิ่งแข่งกับฝูงชนด้วยเช่นกัน
ป้ายรถประจำทางที่เคยว่างบัดนี้แน่นเต็มไปด้วยบุคคลหลายวัยหลายอาชีพที่กรูกันเข้ามายืนหลบเม็ดฝนที่เริ่มโปรยลงมาจากทีละเม็ดๆ
แล้วแปรเปลี่ยนเป็นตกกระหน่ำ
“โอ้ย!”กัณตินันท์ร้องลั่นเมื่อรู้สึกว่าร่างตัวเองโดนเบียดอย่างแรงจนเสียหลักแทบจะเซล้มลง ดีที่ว่าโดนมือใครบางคนฉุดเอาไว้เลยรอดตัวไม่ถลาลงไป
“จะอ่อนแออะไรนักหนาหึ”เสียงเข้มตวาดว่าให้ได้ยินจากคนช่วยฉุดตัว คนโดนว่าหันขวับไปมองอย่างเร็วเพราะเสียงนั่นมันคุ้นจนน่าตกใจ
“นายไต๋”ชายหนุ่มเอ่ยออกไป เมื่อเห็นใบหน้าเจ้าของเสียงๆชัดเจน ก่อนจะใจสั่นไปหน่อยๆกับถ้อยคำที่ฝ่ายนั้นทักกลับ
“เรียกชื่อเล่นผมได้แล้วเหรอคุณอาจารย์”
“นายไต๋”ชายหนุ่มเอ่ยออกไป เมื่อเห็นใบหน้าเจ้าของเสียงๆชัดเจน ก่อนจะใจสั่นไปหน่อยๆกับถ้อยคำที่ฝ่ายนั้นทักกลับ
“เรียกชื่อเล่นผมได้แล้วเหรอคุณอาจารย์”
“ปะ ปล่อยฉันได้แล้ว ฉันไม่เป็นไรแล้ว”กัณตินันท์ตัดอาการใจสั่นนั่นออกไป แล้วรีบเอ่ยบอกคนที่กำลังฉุดแขนเอาไว้ด้วยน้ำเสียงปกติ
“อย่างกะฉันอยากแตะต้องตัวนายตายล่ะ”เตชสิทธิ์เอ่ยขึ้นอย่างหมั่นไส้หน่อยๆ เพราะคิดไปว่าจะได้คำขอบคุณจากคนที่ตนอุตส่าห์ช่วย แต่แล้วกลับได้คำพูดหยิ่งยโสแทน ด้วยความรู้สึกหมั่นไส้ที่ก่อตัวขึ้นโดยฉับพลันทำให้เด็กหนุ่มออกแรงผลักคนในอุ้งมือให้ลงไปกองกับพื้นแทนการที่จะปล่อยเจ้าตัวให้เป็นอิสระโดยง่าย
“โอ้ย”กัณตินันท์ร้องลั่นเสียงหลงเพราะตั้งตัวไม่ทัน และคิดไม่ถึงด้วยว่าคนที่ช่วยฉุดตนไว้แต่ต้นไม่ให้ล้มกองกับพื้นจะเป็นคนที่มีเจตนาทำร้ายตัวเองอย่างตั้งใจแบบนี้
“เป็นอะไรหรือเปล่าครับคุณ”เสียงของใครบางคนร้องทักขึ้น แล้วตามด้วยเจ้าของเสียงที่เป็นชายหนุ่มวัยทำงานกำลังจะก้มลงช่วยฉุดคนที่นั่งกองอยู่ที่พื้นให้ลุกขึ้น แต่แล้วเจ้าตัวก็ต้องชะงักไปพลันเมื่อได้ยินหนึ่งเสียงที่ทักขึ้นว่า
“คิดดีๆนะพี่ คนๆนั้นเขาเป็นเกย์นะ ไปช่วยฉุดเขาขึ้นระวังเขาจะลวนลามพี่อย่างที่ผมโดนนะ”เป็นเสียงเตชสิทธิ์นั่นเองที่เอ่ยขึ้น กัณตินันท์หันมองเด็กหนุ่มตาเขียวปั๊ด เมื่อเห็นว่าคนที่กำลังจะช่วยฉุดตนลุกคนชักมือกลับแล้วปล่อยให้เขาเองยื่นมือคว้าอากาศแทน
เสียงหัวเราะเบาๆและเสียงซุบซิบที่พอจะได้ยินบ้างด้วยการพูดคุยถึงการหน้าแตกกลางฝูงชนทำเอาคนนั่งแช่กับพื้นเกิดอาการหน้าชา
จนอยากจะแทรกพื้นซีเมนต์ตรงนั้นไปซะให้ได้ ชายหนุ่มกลั้นใจหลบสายตาผู้คนที่กำลังจ้องมองตนเป็นตาเดียวยันกายลุกขึ้นด้วยตัวเอง ซักพักจึงมีมือจากชายหนุ่มคนเดิมเอื้อมที่จะเข้ามาช่วยฉุด แต่อารมณ์ของคนรู้สึกอายตอนนั้นมันด้านชาจนกว่าจะรับความช่วยเหลือจากใคร เจ้าตัวจึงปัดมือนั่นออกให้พ้นตัวสุดแรงก่อนที่จะเดินถลาตรงไปหาคนต้นเหตุที่ทำให้ตนหน้าแตกชนิดที่ควรจำฝังใจไปนาน
เพี๊ยะ! เสียงฝ่ามือฟาดกระทบใบหน้าดังสนั่นให้ทุกคนที่หลบใต้ชายคารถประจำทางได้ยิน เป็นเหตุให้บรรยากาศที่มีเสียงหัวเราะและเสียงซุบซิบตั้งแต่ต้นเงียบลงไปทันควัน ทุกสายตาจับจ้องไปที่มาของเสียง จึงเห็นภาพของคนสองคนที่ยืนประจันหน้าสู้สายตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร
เตชสิทธิ์ค่อยๆยกมือขึ้นลูบใบหน้าตัวเองเมื่อรู้สึกเริ่มแสบรื้นขึ้นมา เด็กหนุ่มกัดกรามแน่นข่มอารมณ์โกรธเต็มที่ กัณตินันท์กล้าดียังไงถึงบังอาจมาตบหน้าเขากลางฝูงชนแบบนี้ เด็กหนุ่มลดมือลงแนบกายแล้วกำหมัดตัวเองไว้แน่น สายตาก็จ้องเขม็งไปยังเจ้าของฝ่ามือนิ่ง เขาควรจะทำยังไงกับคนที่ลงมือทำร้ายเขาก่อนยังไงดี ชกมันคืนซักทีดีมั๊ย มันจะได้รู้สำนึกว่ามันกำลังเล่นอยู่กับใคร เร็วเท่าความคิด กำปั้นเด็กหนุ่มถูกชูขึ้นเตรียมเหวี่ยงใส่ใบหน้าคนที่ยืนสู้สายตาเขาอยู่เต็มที่ แต่แล้วกำปั้นนั้นก็ค้างไว้บนอากาศเมื่อเจ้าของกำปั้นยั้งสติเอาไว้ได้ในนาทีสุดท้าย เมื่อเห็นว่านัยน์ตาของคนที่ตนกำลังจะตะบันหมัดลงไปนั้นแดงระเรื่อและสั่นสะท้อนไปด้วยไอน้ำบางอย่าง แน่นอนว่ามันคงเป็นหยดน้ำตาที่เจ้าตัวพยามกลั้นเอาไว้เต็มที่
“โธ่โว้ย! ไปไกลๆตากูเลยไป”เด็กหนุ่มเอ่ยตะคอกไป เมื่อไม่อาจที่จะชกคนที่กำลังจะร้องไห้ตรงหน้าได้ลงคอ จากมือที่กำหมัดแน่นเปลี่ยนเป็นคลายออกแล้วออกแรงผลักฝ่ายนั้นสุดกำลัง ส่งผลให้ร่างนั้นกระเด็นออกไปนอกถนนอย่างง่ายดาย
"กรี๊ด!" เสียงหวีดของผู้หญิงร้องดังระงมไปทั่วทั้งบริเวณเมื่อทุกสายตาเห็นร่างของคนที่โดนผลักล้มริมถนนได้จังหวะพอดีกับที่รถเก๋งคันหนึ่งกำลังแล่นมาด้วยความเร็วสูง เอี๊ยด! เสียงเบรกของรถดังสนั่นตามมาเช่นกันช่วงเสี้ยววินาทีที่หลายคนก้มลงปิดสายตาเพราะเกรงจะเห็นภาพอุบัติเหตุสยดสยองตรงหน้า เตชสิทธิ์ยืนตัวแข็งทื่อมองไปยังร่างของคนที่นั่งกอดตัวเองขดคู้อยู่กลางสายฝนต่อหน้ารถคันหนึ่ง ถ้าเดาไม่ผิดคนๆนั้นคงกำลังกอดตัวเองไว้เพราะความหวาดกลัวและตกใจสุดขีดเป็นแน่แท้
“พี่ตฤณ”เด็กหนุ่ม เผลอครางชื่อฝ่ายนั้นออกมาด้วยสรรพนามที่ไม่เคยเรียกเจ้าตัวต่อหน้า ก่อนจะตัดสินใจวิ่งลงไปดูอาการโดยไม่สนใจเจ้าของรถที่กำลังเปิดประตูก้าวเดินออกมา
“นายเป็นไงบ้าง”พออยู่ต่อหน้าสรรพนามที่ใช้เรียกฝ่ายนั้นจึงกลับมาเป็นเช่นเดิม
“ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน ถอยไป”คนถูกถามอาการเงยหน้าขึ้นบอก ก่อนจะออกแรงผลักคนที่ทำให้ตนเกือบตายให้ล้มลงไปเปียกปอนสายฝนตามกัน
“เฮ้ย ไต๋ เป็นอะไรหรือเปล่า”หนึ่งเสียงดังทักขึ้นมา ทำให้คนสองคนที่ล้มลงอยู่ด้วยกันต้องเงยหน้าขึ้นมอง
“พี่เอส”เตชสิทธิ์เป็นคนเอ่ยก่อน ก่อนจะรับรู้ด้วยสัญชาตญาณว่าเจ้าของรถคันที่จอดติดเครื่องยนต์อยู่นี่คือกฤตภาษ หรืออาจารย์สอนพิเศษคนใหม่ของตน
“นี่รถพี่เอสเหรอครับ”เด็กหนุ่มเอ่ยถามเพื่อความแน่ใจ
“ใช่รถพี่เอง แต่เดี๋ยวเราค่อยคุยกัน พี่ขอจัดการนายเสร่อ เซ่อซ่านั่นก่อน เป็นอะไรห๊ะ อยากตายนักหรือไงถึงได้กระโดดลงมาข้างถนนแบบนี้”กฤตภาษตอบ ก่อนจะแว้ดใส่คนที่กำลังนั่งมึนงงเหตุการณ์โดยไม่สนว่าจะมีสายตาใครจ้องสถานการณ์อยู่บ้าง
“มันไม่ใช่อย่างนั้นพี่เอส”เตชสิทธิ์รีบออกตัวเพราะเริ่มรู้สึกผิดต่อสิ่งที่เกิดขึ้น
“ไม่ใช่แบบนั้นแล้วแบบไหน พี่ขับรถมาของพี่ดีๆนะ ถูกต้องตามกฎจราจรทุกอย่าง ถ้าเกิดพี่ชนมันขึ้นมาจริงๆ เดี๋ยวสังคมก็โบ๊ยให้อีกว่าพี่ผิด คนที่อยากตายแต่สร้างความเดือดร้อนให้คนอื่นแบบนี้มันต้องฉะให้รู้สำนึกซะบ้างล่ะ”กฤตภาษใส่ต่ออย่างไม่สนใจอะไร ก่อนจะสะดุ้งหน่อยๆเมื่อคนที่ตนด่าว่าลุกพรวดพราดขึ้นเอ่ยเสียงดังฟังชัดว่า
“โอเคฉันผิด ฉันมันเสร่อ ทะเร่อทะร่าเอง พอใจหรือยัง!”กัณตินันท์หันหลังเดินกะเผกๆหนีไปเมื่อพูดจบ กฤตภาษมองตามอย่างขุ่นเคืองที่โดนประชดเข้าให้ ก่อนจะตัดสินใจหันไปเปิดประตูรถแล้วฉุดร่างเตชสิทธิ์ผลักเข้าไปนั่งส่วนตัวเองก็วิ่งอ้อมไปนั่งประจำที่คนขับ
“มันเป็นใคร รู้จักมันมั๊ย”ชายหนุ่มเอ่ยถามคนนั่งข้างๆขณะที่กำลังรัดเข็มขัดนิรภัยให้ตัวเอง
“พี่ตฤณ ครูคนเก่าผมน่ะ”เตชสิทธิ์ตอบอย่างเซ็งๆ เพราะแอบเห็นพฤติกรรมแปลกๆของคนถามหน่อยๆ ผู้ชายอะไร ด่าคนอื่นไฟแลบยังกะแม่ค้า
“อ๋อ นั่นนายกัณตินันท์เหรอ”กฤตภาษเอ่ยออกมาเยาะๆ พอเห็นคนข้างกายพยักหน้ารับ จึงรีบเร่งเครื่องออกรถขับตามไปให้ทันร่างของคนที่ตนเพิ่งจะรู้จักชื่อที่กำลังเดินกอดอกฝ่าสายฝนไป
“เฮ้ ..อะไรเนี่ย”กัณตินันท์ร้องเสียงหลงอีกคราเมื่อเดินอยู่ดีๆ ก็รู้สึกเหมือนโดนสาดน้ำเข้าใส่อย่างจัง ชายหนุ่มมารู้ภายหลังว่าน้ำที่สาดมาเข้าร่างนั้นเป็นน้ำครำริมฟุตบาทที่ซ่านกระเซ็นมาจากล้อรถเก๋งที่เพิ่งจะขับเฉี่ยวผ่านไปจนเห็นท้ายรถไวๆ
ภายในรถเก๋งคันนั้น เตชสิทธิ์รู้สึกตกใจเมื่อรู้สึกได้เองว่ากฤตภาษตั้งใจที่จะเร่งรถไปเหยียบบริเวณที่มีน้ำขังเพื่อให้น้ำครำพวกนั้นสาดกระเด็นไปโดนคนที่กำลังเดินอยู่ริมฟุตบาท นั่นก็คืออดีตอาจารย์สอนพิเศษเขานั่นเอง
“พี่เอส ทำแบบนี้ทำไมครับ”เด็กหนุ่มหันไปถามคนทำทันที
“ดูไม่ออกเหรอว่ามันเป็นตุ๊ด พี่หมั่นไส้มันก็แค่นั้น พวกเกิดมาผิดเพศ”กฤตภาษตอบหน้าตาย คนได้คำตอบไม่รู้จะเอ่ยอะไรดี จึงทำได้แค่เพียงเลื่อนกระจกฝั่งตัวเองลงแล้วโผล่หน้าออกไปดูคนข้างหลังเพื่อดูสภาพเจ้าตัวชัดๆว่าโดนไปขนาดไหน
กัณตินันท์ยืนกัดฟันแน่นด้วยความรู้สึกที่โกรธจนไม่รู้จะระบายออกทางไหน ชายหนุ่มเชื่อเหลือเกินว่าคนสองคนที่อยู่ด้วยกันบนรถคันนั้นคงสุมหัวกันรุมแกล้งเขาอย่างแน่นอน โดยเฉพาะลูกศิษย์เก่า นายเตชสิทธิ์นั่นคงเป็นคนบงการเจ้าของรถเป็นแน่แท้ด้วยการให้เจ้าตัวขับรถเหยียบน้ำครำเพื่อที่จะให้สาดกระเด็นมาใส่ตัวเขาแบบนี้ ดูเอาเถอะ ดูมันอุตส่าห์ชะโงกหน้าออกมาดูผลงาน คงสะใจมากซินะที่ทำให้เขากลายเป็นมนุษย์อาบน้ำครำได้แบบนี้
กัณตินันท์ มันเป็นเวรเป็นกรรมของแกตั้งแต่ชาติปางไหน ถึงได้เกิดมาแล้วโชคชะตาพาชีวิตไปพัวพันกับเด็กเกเรป่าเถื่อนแบบนั้น ใครก็ได้ตอบทีเถอะ!
ภายในรถเก๋งคันนั้น เตชสิทธิ์นั่งนิ่งหน้าขรึมโดยไม่พูดไม่จา และไม่สนใจด้วยว่าเจ้าของรถจะขับพาตนไปไหน จิตใจหนุ่มน้อยตอนนี้วนเวียนอยู่แต่กับเรื่องเหตุการณ์เมื่อครู่ ภาพของกัณตินันท์ที่ยืนตัวเปียกปอนอยู่ข้างถนนยังคงติดตาเขาอยู่ ถึงตอนนี้เด็กหนุ่มไม่ได้รู้สึกสะใจหรือสาใจเลยซักนิดที่คนที่ตนเคยมีอคติด้วยได้ตกอยู่ในสภาพเช่นนั้น เพราะอะไรล่ะ เพราะภาพวินาทีเฉียดตายของฝ่ายนั้นมันแล่นเข้ามาให้เขาสำนึกในความเป็นมนุษย์คนหนึ่งน่ะสิ ต่อให้เขาจะเกเรหรือร้ายกาจขนาดไหนไม่ว่าจะกับใครก็ตาม เขาก็ไม่เคยคิดว่าความร้ายกาจที่ได้แผลงฤทธิ์ออกไปนั้นจะทำให้อีกฝ่ายต้องถึงขั้นเสียชีวิตหรือพิกลพิการ แต่เหตุการณ์เมื่อครู่นี่สิ เขาเกือบจะฆ่าคนๆหนึ่งด้วยอารมณ์ชั่ววูบของตนเอง
“นั่งเงียบเชียว คิดอะไรอยู่เหรอไต๋”กฤตภาษหันมาถาม เมื่อเห็นอาการเด็กหนุ่มดูเหม่อๆผิดวิสัย
“เปล่า ไม่มีอะไรครับ”คนถูกถามเอ่ยตอบ แต่ก็ไม่ยอมหันไปมองหน้าฝ่ายถามเลยซักนิด
“ไม่มีอะไรได้ไง ก็เห็นเงียบมาตั้งแต่ชะเง้อออกไปมองดูอาจารย์คนก่อนยืนเป็นลุกหมาตกน้ำแล้ว”คนถูกเมินใส่ถามต่อ ในใจก็เริ่มขุ่นเคืองที่เหตุการณ์มันเป็นแบบนี้ ก็ไหนแม่ของนายนี่บอกเขาว่าเจ้าตัวกับนายกัณตินันท์นั่นไม่ค่อยลงรอยกันซักเท่าไหร่ไง พูดง่ายๆคือเจอหน้าเป็นต้องหาเรื่องทะเลาะกันไม่เว้นแต่ละวัน จนการเรียนการสอนล่มไม่เป็นท่า แล้วนี่อะไร เห็นคู่อริตกอยู่ในสภาพน่าสมเพชแทนที่จะสะใจแล้วร่วมกันหัวเราะเยาะกันกับเขา แต่กลับมานั่งเหม่อยังกะกำลังนึกสงสารฝ่ายนั้นก็ไม่ผิด อย่าบอกนะว่าทะเลาะกันแต่ภายนอก แต่ในใจตัดกันไม่ขาด ถ้าเป็นแบบนั้นนะ ฮึ่ม แม่จะรีบรวบหัวรวบหางเลยคอยดู!
“จะพาผมไปไหนน่ะพี่เอส นี่ไม่ใช่ทางกลับบ้านผมนะ”คนนั่งเหม่อหลายนาทีเอ่ยทักขึ้น เมื่อเริ่มสังเกตเห็นว่าเส้นทางเปลี่ยนแปลงไปจากแต่แรกที่คิดว่าเจ้าของรถจะพาตนไปส่งที่บ้าน
“แล้วใครบอกว่าพี่จะพานายกลับบ้านล่ะ”กฤตภาษตอบเสียงเรียบ หนำซ้ำยังเร่งความเร็วรถไปตามเส้นทางที่คนนั่งข้างๆไม่คุ้นเคย
“หมายความว่าไงครับ นี่มันจวนจะดึกแล้ว พี่จะพาผมไปไหน”คนไม่คุ้นทางเอ่ยถาม ก่อนจะรู้สึกแปลกๆกับสายตาที่คนนำทางมองมาสบตาตนตอนที่ตนหันมองหน้าเจ้าตัวพอดี
“รู้ด้วยเหรอว่านี่มันจะดึกแล้ว”กฤตภาษเอ่ยน้ำเสียงเยาะๆ จนคนรู้สึกแปลกต้องถามหาความหมายในคำพูดนั่น
“พี่หมายความว่าไง”
“ก็หมายความว่า ถ้านายรู้ตัวว่านี่ดึก แล้วทำไมนายไม่กลับไปเรียนหนังสือกับพี่ตั้งแต่หัววัน รู้อะไรมั๊ยว่าพี่รอแล้วรออีก จนรอไม่ไหวแล้วถึงต้องกลับบ้าน แล้วมาเจอนายเตร็ดเตร่อยู่กับอาจารย์คนเก่าเนี่ย”
“ผมขอโทษ ผมคุยกับเพื่อนนิดหน่อยน่ะ แล้วผมก็ไม่ได้เตร็ดเตร่อะไรกับพี่ตฤณด้วย เราแค่บังเอิญเจอกัน แล้วก็ เอ่อ มีเรื่องกันนิดหน่อย อย่างที่พี่เห็นน่ะแหละ”
“อ๋อเหรอ สวรรค์เบี่ยงว่างั้น พระนางตบจูบๆกันสุดฤทธิ์”
“เหมือนพี่กำลังประชดผมอยู่นะพี่เอส ถามจริง พี่แมนหรือเปล่าเนี่ย ดูด้วยเหรอ ละครหลังข่าวน่ะ”
“ละครเขาออกจะดังน้องเอ้ย มันไม่จำเป็นหรอกว่าผู้ชายจะต้องไม่ดูละคร”
“งั้นก็แล้วไป อย่าให้ผมหนีเสือปะจระเข้ละกัน”
“เกลียดเกย์มากขนาดนั้นหรือไง”
“ก็ไม่ได้เกลียดอะไรมากมายหรอก แค่เขาเข้ามาผิดที่ผิดเวลาก็แค่นั้น”
“เขาน่ะใคร”
“ก็พี่ตฤณไง”
“อ๋อเหรอ อย่าเป็นประเภทตายตอนจบละกันเกลียดเขาซะมากมายแต่ตอนท้ายกลับรักซะหัวปักหัวปำ ระวังคนรอบข้างจะขำให้”
“ความรู้สึกผม ผมจะรักใคร เกลียดใครตอนไหน ผมไม่แคร์หรอกว่าใครจะคิดยังไง”
“พูดแบบนี้ ก็มีแนวโน้มว่าจะเป็นไปได้น่ะสิที่จะไปมีใจให้นายกัณตินันท์นั่น”

imseng

ขอบคุณนะคับ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

pkclub2146

ติวกันต่อไปเถอะเด๋วหลายๆอย่างดีเอง

piyanate

ขอบคุณครับ

dream1995

ครับชอบครับกะลังลุ้นเลยว่าผลออกมางัย

ืnneess

ขอบคุนมากครับ

x_man19

ขอบคุณมากจ้า

gigusa

ขอบคุนมากคับ

blackqueen

ขอบคุนนะคับ  ขอบคุนคับ

orrick

ขอบคุนนะคับ

davil008za

ขอบคุณมากๆเลยครับ

acolyte

ขอบคุณมากครับบ

porxv

ขอบคุณมากคับ

kangaza

ครับชอบครับกะลังลุ้นเลยว่าผลออกมางัย

tamia

ขอบคุณครับ

pointtwo

ขอบคุณครับ

kiwwy

ขอบคุณขร๊า อ่านละนร๊{:sm-17:}

wsdonin

ขอบคุณมากคับ

kengkeng

ขอบคุนนะคับ