++ Loving Course ติวรักสุดใจ นายเกเร ++ ***13

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“ไม่ลำบากหรอกบอกแล้วไงว่าพี่ผ่านมาทางนี้ทุกวันอยู่แล้ว เพียงแต่ถ้าเราจะเจอกันเช้ากว่านี้อีกซักนิดก็น่าจะโอเค”
“ผมน่ะไม่มีปัญหาอยู่แล้วครับ แต่เอาเป็นว่าถ้าบังเอิญเจอแล้วผมค่อยขอติดรถพี่มาแล้วกันให้พี่มาคอยรับทุกวัๆมันคงไม่ดี”
“ไม่ดียังไงเหรอ”

“ผมเกรงใจพี่น่ะครับ”
“พี่ไม่ซีเรียส ช่วยได้ก็ช่วยกันไปคนไทยด้วยกัน”
“พี่นี่แมนดีจัง มิน่าล่ะ ถึงบอกว่ามีสาวติดเยอะ”
“ก็นะ นิดนึง เป็นอันว่าตกลงตามที่พี่บอกหรือเปล่าล่ะ”
“ยังไงผมก็เกรงใจพี่อยู่ดีแหละ เอาตามที่ผมบอกดีกว่า ถ้าบังเอิญเจอพี่ ผมค่อยขอติดรถมาด้วยดีกว่า”
“โอเค ตามใจนายก็แล้วกัน”การสนทนาตกลงเรื่องการเดินทางจบลงไปแค่นั้น ก่อนที่หัวข้อสนทนาใหม่จะเริ่มขึ้น โดยคนเริ่มคือเจ้าของรถ ชายหนุ่มหยิบยกหัวข้อที่ได้คุยกับเด็กหนุ่มข้างกายขึ้นมาพุดคุย
“แล้วตกลงเย็นนี้ว่าไง”
“เย็นนี้ ทำไมเหรอครับ”
“อ้าวก็บอกว่าจะมาหาพี่ที่ตึกไง แล้วให้พี่สอนวิชาพิชิตใจหญิงน่ะ”
“อะไร ยังเด็กอยู่เลย ความจำสั้นซะแล้ว”
“ไม่ขนาดนั้นหรอกพี่ แค่เมื่อคืนเจอเรื่องน่าปวดหัวนิดหน่อย”
“เรื่องอะไรเหรอ”
“พี่อย่ารู้เลย เรื่องบ้าบอคอแตกทั้งนั้น ไม่รู้ว่าโชคชะตาจะเล่นตลกอะไรกับผมนักหนา คนรอบกายถึงได้เพี้ยนไปหมด”มาถึงตอนนี้เด็กหนุ่มเริ่มมีสีหน้าเครียดขรึมขึ้นมาอีก เด็กหนุ่มนึกถึงภาพตอนที่เพื่อนรุ่นพี่อย่างกฤตภาษขับรถพาเลี้ยวเข้าโรงแรมม่านรูดขึ้นมาแล้วนึกเซ็งปนผิดหวังนิดๆ ที่แอบคิดไปว่าพฤติกรรมคนเคยสนิทมันดูแปลกๆไป เมื่อคืนแม้ฝ่ายนั้นจะอ้างว่าจะขับรถเข้าไปในสถานที่แห่งนั้นเพราะต้องการเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่คนได้ฟัง ฟังยังไงมันก็ดูไม่เข้าท่า ก็ถ้าเกิดครูบาอาจารย์ที่โรงเรียนเขาขับรถผ่านแล้วเห็นเขานั่งรถเข้าไปข้างในสถานที่แห่งนั้น เขาไม่ซวยหรอกเหรอ ทำไมการที่ผู้ชายเหมือนๆกันจะเปลี่ยนเสื้อผ้าต้องหาที่เปลี่ยนที่ลึกลับขนาดนั้นด้วย พูดถึงแค่จอดรถข้างทางเปลี่ยนแป็บเดียวก็เสร็จแล้ว ไม่เห็นต้องทำอะไรให้เขาหมดศรัทธาเลย ทั้งๆที่เพิ่งจะกลับมาเจอกันได้ไม่กี่วัน
“โอเค ไม่อยากเล่าก็ไม่ต้องเล่า ท่าทางชีวิตนายจะมีปัญหาอยู่นะนี่ มีอะไรให้ช่วยก็บอกนะ”ภูมิเอ่ยขึ้นมาลอยๆ เมื่อสังเกตเห็นคนข้างกายมีสีหน้าเครียดขรึมขึ้นมาอีกครา เปล่าหรอก สิ่งที่ชายหนุ่มเอ่ยออกไปเมื่อครู่ เจ้าตัวไม่ได้นึกห่วงใยอะไรกับเด็กคนนี้ด้วยความบริสุทธิ์ใจหรอก ความหมายคำว่ารักของเขา มันคือความหลงใหลในเพศรสต่างหากล่ะ คนข้างกายตอนนี้ดูยังไงก็ดูเหมือนคนกำลังสับสนและมีปัญหาอะไรอยู่ซักอย่าง ในชีวิตช่วงนี้ แต่ปัญหาเหล่านั้นมันจะมีอะไรบ้างก็ช่างเถอะ เขาไม่คิดจะใส่ใจจริงๆจังๆหรอก ตรงกันข้าม เขากลับขอให้ปัยหาต่างๆมันรุมเร้าเด็กคนนี้เยอะๆนั่นแหละดี เพราะอะไรน่ะเหรอ เพราะการที่คนหนึ่งคนกำลังสับสน อ่อนแอ หรือหมดทางแก้ไขปัญหา ก็มักจะวิ่งหาที่พึ่งที่น่าไว้ใจได้อยู่เสมอๆ แน่ล่ะ ตำแหน่งหน้าที่ตรงนั้น เขาขอประมูลตีตาจองเอาไว้ก่อนล่ะ แม้จะเป็นที่ปรึกษากำมะลอ แต่ขอแค่ได้ใกล้ชิดเด็กนี่เพื่อเป็นสะพานเชื่อมไปในทางพิชิตสวาทแล้วล่ะก็ถึงไหนถึงกันล่ะงานนี้
“พี่ภูมิดูออกด้วยเหรอว่าตอนนี้ชีวิตผมกำลังสับสนอย่างหนักอยู่”เตชสิทธิ์ยอมรับออกมาตรงๆ เด็กหนุ่มถอนหายใจหน่อยๆเมื่อคิดไม่ตกว่าจะหันทิศทางของชีวิตและอนาคตของตัวเองไปทางไหนดี ด้วยรู้สึกว่าปัญหาชีวิตของตนตอนนี้มันแตกแยกไปหลายทางซะเหลือเกิน ทั้งด้านการเรียน ความรัก หรือแม้กระทั่งเรื่องครอบครัว
การเรียน เด็กหนุ่มเพิ่งรับรู้ว่าระดับผลการเรียนของตนต่ำกว่ามาตรฐานเด็กคนอื่นๆในวัยเดียวกันอย่างน่าตกใจ ด้วยจากการได้ศึกษาข้อมูลผลการเรียน และคะแนนการสอบวัดผลต่างๆที่กัณตินันท์รวบรวมเอาไว้ให้ในแฟ้มที่ลองนั่งอ่านเมื่อคืน ในด้านของความรัก หัวใจตอนนี้ก้เริ่มไม่แน่ใจแล้วว่า ณิชา เป็นคนที่ดีที่สุดในชีวิตนี้หริอเปล่า หรือเขาอาจมีโอกาสเจอใครที่ดีกว่านี้อีกก็เป็นได้ ก็ด้วยจากหลักการ การใช้ชีวิตในช่วงวัยเรียนที่กัณตินันท์ทำแทรกไว้ให้เขากับข้อมูลต่างๆในแฟ้มนั่นอีกนั่นแหละที่กำลังทำให้เขาสับสนอยู่ตอนนี้ว่าจะเอายังไง
กับเด็กสาวอย่างณิชาดี เขาควรจะปล่อยเรื่องความรักไว้ซักพักดีกว่ามั๊ย ตามคำแนะนำของคนทำแฟ้ม หรือเขาจะทำตามสิ่งที่หัวใจตัวเองสั่งดี ส่วนปัญหาทางด้านครอบครัว เด็กหนุ่มเริ่มเก็บคำที่แม่ของตนขู่เสมอๆว่าจะส่งตนไปอยู่กับผู้บังเกิดเกล้าอีกคนที่เขาไม่ยากไปอยู่ด้วย ในทุกๆครั้งที่มีการทะเลาะกัน มาคิด ทำไมเหรอ ทำไมแม่ถึงต้องชอบขู่เขาแบบนี้ตลอดเวลาด้วย เขามันเด็กเหลือขอจนเกินจะเลี้ยงไหวแล้วหรือไงกัน นี่ยังไม่รวมถึงปัญหาในเรื่องของกัณตินันท์อีกนะที่เด็กหนุ่มอดเก็บเอามาคิดไม่ได้ว่าตอนนี้ตนมีรู้สึกอย่างไรกับเจ้าตัวกันแน่ เกลียดเหรอ คงไม่แล้วล่ะ ความรู้สึกนี้มันค่อยๆบั่นทอนลงทีละนิดก็ตอนที่รับรู้ว่าเจ้าตัวได้ตัดสินใจหายไปจากชีวิตตนแล้วจริงๆ ก่อนจะหายเป็นปลิดทิ้งก็เมื่อตอนที่เห็นเจ้าตัวโดนต่อว่าเสียๆหายๆจากแม่ของตนหรือเพื่อนรุ่นพี่อย่างกฤตภาษ แน่ล่ะ ต้นเหตุที่กัณตินันท์ต้องโดนพิพากษาแบบนั้น เรื่องหลักๆมันก็มาจากการที่เขาเคยแผลงฤทธิ์ร้ายใส่ไฟเจ้าตัวซะจนเป็นคนไม่ดีในสายตาใครๆได้อย่างไม่น่าเชื่อ ตอนนี้เขาไม่เกลียดนายนั่นแล้ว แล้วความรู้สึกไหนมาเคลื่อนเข้ามาแทนที่ความรู้สึกนั่นล่ะ จะว่าไม่ได้คิดอะไรกับเจ้าตัวเหรอ ไม่จริงหรอก ถ้าเขาไม่ได้คิดอะไร แล้วทำไมเมื่อคืนเขาต้องห่วงว่าเจ้าตัวจะมีอันตรายจากคนขับรถแท็กซี่สายตาแปลกล่ะ แล้วเมื่อเช้าที่เขานึกหงุดหงิดที่เจ้าตัวไม่ยอมโทรมารายงานความเคลื่อนไหวอีกล่ะ มันหมายถึงอะไร เขาชอบนายนี่เหรอ บ้าแล้วสิ เป็นไปไม่ได้ นายนี่เป็นผู้ชาย เขาก็ผู้ชาย ไม่หรอก เขายังไม่ได้เป็นเด็กผู้ชายกลายพันธุ์ เขายังรักยังชอบผู้หญิงอยู่ จริงสินะ ตอนนี้เขาคงแค่ สงสาร และเห็นใจนายนั่นล่ะมั้ง ที่ต้องมาโดนต่อว่าอะไรในทางเสียๆหายๆจากลมปากเขาก่อนหน้า เอาเถอะนะ จากนี้ไปเขาจะพยายามตั้งใจเรียน ตั้งใจศึกษาตามแนวทางที่เจ้าตัวอุตส่าห์ทำข้อมูลชี้แนะแนวทางให้เขาแล้วกัน เพื่อเป็นการทดแทนความร้ายกาจที่เขาเคยแผลงฤทธิ์ใส่ในเมื่อก่อน
“ท่าทางนายจะเป็นเอาหนักแฮะ นั่งหน้าเครียดเชียว คิดอะไรมากมายว้า ยังเด็กอยู่เลย ไม่เอาอย่าเครียดๆ หมดหล่อเลย”ภูมิเอ่ยแซวยิ้ม พลางแสร้งเอื้อมมือมาตบไหล่คนกำลังคิดไม่ตกกับปัญหาต่างๆของตัวเอง เตชสิทธิ์หันมองคนตบไหล่ตนคล้ายปลอบ ปัญหาต่างๆที่คิดว่าหนักดูจะผ่อนคลายลงไปได้บ้าง จึงเอ่ยออกมาในที่สุดเมื่อคิดอะไรได้
“พี่ภูมิ จะว่าอะไรมั๊ยถ้าผมจะกลับคำพูดตอนนี้”
“กลับคำอะไรเหรอ”ภูมิถามงงๆ
“ก็ที่บอกว่าถ้าบังเอิญเจอพี่แล้วผมจะขอติดรถพี่มาด้วยไง ตอนนี้ผมเปลี่ยนใจแล้ว ผมว่าผมเอาข้อเสนอแรกของพี่ดีกว่าที่ว่าจะแวะมารับผมทุกเช้าที่ป้ายรถเมล์นั่น”
“จริงดิ แล้วทำไมเปลี่ยนใจเอาตอนนี้ล่ะ”
“ไม่รู้สิ เวลาผมได้คุยกับพี่แล้วผมรู้สึกผ่อนคลายยังไงไม่รู้ ถ้าไม่ลำบากนักมาเป็นพี่ชายผมสิ ผมลูกคนเดียว”ภูมิอึ้งในสิ่งที่หลุดออกจากปากหนุ่มน้อยข้างๆ อะไรกันนื่ เขายังไม่ได้ทำตามแผนอะไรซักอย่าง ไอ้เด็กอ่อนหัดนี่มันก็ตกหลุมพรางเองซะแล้วเหรอ ก็อย่างว่าแหละนะ บุคลิกของคนเรามันต่างกัน ใครวางตัวได้ดีแค่ไหน คนนั้นก็ต้องเป็นคนกำชัยเป็นเรื่องธรรมดา แหม นึกแล้วก็ภูมิใจเสียจริง ที่บุคลิกเกย์ออฟฟิสอย่างเรา กลายเป็นบุคลิกพี่ชายที่แสนดีในสายตาของเด็กปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมไปได้ หึ วันนี้ฉันจะยอมเป็นพี่ชายนายก็จริง แต่วันหน้า เชื่อสิ ว่าฉันจะยัดเยียดการเป็นอย่างอื่นให้นายให้จงได้ นายเตชสิทธิ์!!!
คอมพิวเตอร์ถูกปิดเครื่องลงไปในตอนสาย กัณตินันท์เก็บสมุดจดเล่มประจำลงในลิ้นชัก หลังจดข้อมูลบางอย่างเพิ่มเติมจากการค้นหาทางอินเตอร์เน็ตได้ ชายหนุ่มเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ที่ถูกปิดไว้ทั้งคืนมาถือไว้ในมือซักพักแล้วเปิดเครื่อง เวลาผ่านไปไม่นานเมื่อระบบทำงาน เจ้าของเครื่องรู้สึกเหงาหน่อยๆที่ไม่เห็นสิ่งผิดปกติใดๆเกิดขึ้นบนหน้าจอเครื่อง ไม่มีข้อมูลการฝากเบอร์ของคนที่อาจโทรเข้ามา ไม่มีข้อความใดๆจากใครทั้งนั้น ชายหนุ่มวางโทรศัพท์ลงที่เดิมแล้วนิ่งคิด การเป็นคนที่จริงจังกับชีวิตมากเกินไปมันทำให้เขากลายเป็นคนไร้เพื่อน ไร้คนคิดถึงไปเลยหรือไงนะ จริงอยู่ที่เขาเกิดมาในครอบครัวที่ค่อนข้างจะอบอุ่น คนในบ้านปล่อยวางได้แล้วกับสิ่งที่เขาเป็น เขาจึงไม่ได้มีปัญหากับชีวิตในเรื่องนี้ แต่ก็นั่นแหละนะ ในมุมหนึ่งของการเกิดเป็นมนุษย์ เขาก็อยากจะมีคนสนิท คนรู้ใจเพื่อเอาไว้พูดคุยยามเหงาอยู่บ้างเหมือนกัน นึกถึงตอนนี้แล้วก็เศร้าพิลึกแฮะ ในตอนแรกก็คิดว่าเจอแล้วสำหรับคนๆนั้น แต่ไปๆมาๆ เขาคนนั้นดันมาบอกเลิกเอาจนได้ ซะนี่
แดดร้อนเปรี้ยงในตอนเที่ยงวัน เตชสิทธิ์นั่งมองภาพที่ศัลชัยคอยเอาอกเอาใจณิชาขณะเดินเคลียคลอกันมาทางที่ตนนั่งอยู่กับกลุ่มเพื่อนๆ สีหน้าและแววตาของคุณหนูนั่นดูจะมีความสุขกับการถูกเอาอกเอาใจก็จริง แต่ความรู้สึกของคนนั่งมองตอนนี้กลับเฉยๆขึ้นมาซะอย่างนั้น
“เสียหมดเลยมึงไอ้ไต๋ ดูไอ้แซนด์มันควงคุณหนูของมึงสิ หน้างี้บานเชียว”เสียงเพื่อนในกลุ่มเอ่ยแซวขึ้น
“ช่างมันเถอะ พวกเขาเหมาะกันดีแล้ว”คนถูกแซวบอกปัด เด็กหนุ่มได้นึกชั่งใจในเรื่องนี้ตั้งแต่ตอนก่อนหน้าที่จะเจอภาพนี้แล้ว สุดท้ายเขาก็หาข้อสรุปให้ตัวเองได้ว่าจะลองดำเนินชีวิตวัยเรียน ตามตารางที่อาจารย์สอนพิเศษคนก่อนขีดไว้ให้ดู
“อ้าว พูดแบบนี้ แสดงว่ามึงยอมแพ้ไอ้แซนด์เหรอวะไอ้ไต๋”เพื่อนๆโพล่งถามขึ้น เตชสิทธิ์ยักไหล่ส่ายหน้าแล้วบอก
“ก็ณิชาเขาชอบคนเก่งแล้วพวกมึงจะให้กูทำไงล่ะ กูมันก็แค่เด็กเกเรไม่เอาไหนคนหนึ่ง กูก็คงจะอยู่ของกูต่อไปแบบนี้แหละ”
“เฮ้ย ไอ้นี่เพื้ยนไปว่ะพวกเรา”เพื่อนๆที่ได้ยินเอ่ยตบท้าย ก่อนจะพากันหัวเราะ เฮฮา โห่ฮิ้วไปตามเรื่องตามราวของเด็กผู้ชาย
เสียงเอะอะเฮฮานั่นดังไปถึงหูคนสองคนที่กำลังเดินผ่านมาพอดี
“ดูพวกนั้นสิณิชา เอะอะ เสียงดัง ไม่นึกเกรงใจคนอื่นเขาบ้างเลย”ศัลชัยเอ่ยขึ้นก่อน ณิชาที่อยู่ข้างๆจึงหันไปมองทางต้นเสียงด้วยอีกคน จังหวะนั้นเด็กสาวได้ประสานสายตากับหัวโจกของกลุ่มเข้าพอดี ครู่ต่อมาหัวใจคุณหนูคนสวยก็เกิดชาวูบขึ้นมาอย่างประหลาด เมื่อเห็นคนที่ตนประสานสายตาด้วยมีท่าทีเมินเฉย และแปลกไปใส่ตน
“เฮ้ย เดี๋ยวกูขึ้นห้องก่อนนะโว้ย”เตชสิทธิ์เอ่ยบอกเพื่อน เมื่อรู้สึกว่า ณิชาจะจ้องตนนานเกินไปแล้ว เด็กหนุ่มจำใจที่จะเดินหนีสายตาเด็กสาวที่ครั้งหนึ่งเคยทำให้เขาหลงใหลได้เพ้อจนเสียการเรียนมาแล้ว แต่สุดท้ายก็ไม่ได้หัวใจเจ้าตัวมาอย่างจริงๆจังๆ ก็ในเมื่อตอนนี้เขาเป็นแค่คนเกเรและไม่เอาไหนในสายตาคุณหนูนั่นไปแล้ว เขาก็ควรจะอยู่ในมุมเกเรของเขาต่อไปจะดีกว่า
“ไต๋..”ณิชาเผลอเอ่ยชื่อคนที่เดินหนีสายตาตนไป เด็กสาวครุ่นคิดว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมอยู่ๆคนๆหนึ่งที่เคยตามเธอต้อยๆ จะมีท่าทีเมินเฉยใส่ตนได้แบบนี้ จริงอยู่ที่เธอไม่นึกปลื้มและไม่ชอบใจในความไม่เอาไหนของฝ่ายนั้นในเรื่องเรียน แต่ก็นะ ในมุมหนึ่งของเด็กสาววัยนี้ การได้เป็นสาวป๊อบในหมู่หนุ่มๆจนเรียกความอิจฉาเล็กๆจากสาวๆวัยเดียวกันได้ มันก็ดูเริดๆ เชิดๆ ได้ดีไม่น้อยนี่นา ว่าฉันน่ะสวยเลือกได้
“มองตามมันไม่วางตาเลยนะณิชา ไหนบอกไม่ชอบมันแล้วไง”ศัลชัยเอ่ยทักเมื่อเริ่มรู้สึกเคืองใจในท่าทีของเพื่อนหญิงที่มีต่อคู่อริ
“ก็คนเคยรู้จักกัน อยู่ๆเขามาเมินเฉยใส่ณิชาแบบนี้ ณิชาก็ต้องรู้สึกบ้างสิ แซนด์น่ะคิดมาก”ณิชาหันมาตอบ ปากคุณเธอบอกว่าเพื่อนหนุ่มคิดมาก แต่จริงๆแล้วตัวเธอเองน่ะแหละที่เป็นฝ่ายกำลังคิดอะไรต่างๆนาๆอยู่ตอนนี้ ไม่รู้สินะ มันรู้สึกเสียหน้าอยู่ลึกๆ ที่โดนคนที่เคยตามเอาใจเชิดใส่แบบนี้
ได้เวลาเลิกเรียน ณิชารีบไปยืนดักรอใครบางคนตรงทางที่คิดว่าเจ้าตัวต้องเดินผ่าน ที่ต้องทำแบบนั้นเพราะเด็กสาวต้องการที่จะเช็คความรู้สึกฝ่ายนั้นนั่นเอง ว่ายังรู้สึกชื่นชอบและชื่นชมเธอเหมือนเดิมอยู่หรือเปล่า บอกตรงๆว่าเอาเข้าจริงๆเธอก็รับไม่ได้หรอกที่จะโดนเมินใส่ขนาดนี้
“อะไรนะคะคุณพ่อ วันนี้ไม่ต้องให้ณิชาไปรอที่ตึกเหรอคะ”เด็กสาวรีบหันหลังแล้วแกล้งหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพูดคุยทันที เมื่อหางตามองเห็นแล้วว่าคนที่ตนลงทุนมาดักรอกำลังเดินมาถึงใกล้พอจะได้ยินสิ่งที่เธอแกล้งพูดเมื่อครู่
เตชสิทธิ์ชะงักเท้าหยุดเดิน เมื่อสองหูได้ยินเสียงณิชาเอ่ยคุยโทรศัพท์อยู่ เด็กหนุ่มหยุดยืนฟังอยู่ชั่วขณะ
“อ๋อ ให้ณิชากลับเองก่อนได้เลยเหรอคะ ว้า แย่จังเลยคุณพ่อ”ณิชาแกล้งพูดกับลมไม้ใบหญ้าต่อไป เมื่อรู้สึกได้ว่ามีคนกำลังสนใจฟังตนอยู่ แน่ล่ะ คนๆนั้นก็คือคนที่เธอดักรอน่ะแหละ
“ค่ะๆ ได้ค่ะคุณพ่อ สวัสดีค่ะ”เด็กสาวรีบกล่าวสรุปเออๆออๆเอาเอง เมื่อคิดว่าถึงเวลาแล้วที่จะได้ลองใจใครบางคน
“อ้าวไต๋ จะกลับแล้วเหรอ”คนคิดลองใจเอ่ยทักเหยื่อในเกม เมื่อหันกลับมาแล้วแสร้งทำทีเหมือนเพิ่งมองเห็นเจ้าตัว
“ครับ แล้วณิชาล่ะ”เตชสิทธิ์รับคำแล้วเอ่ยถามกลับ
“ก็ว่าจะไปรอคุณพ่อที่ตึกเหมือนเดิมแหละ แต่คราวนี้ติดปัญหาว่าคุณพ่อมีประชุมดึก เลยบอกให้ณิชากลับเองก่อนได้เลย”ณิชาเอ่ยตอบ ก่อนจะแสร้งตีสีหน้าเศร้าๆ
“อ้าวเหรอ แล้วเพื่อนๆหายไปไหนหมดล่ะ”เตชสิทธิ์เอ่ยบอกออกมา ทำเอาคนตีสีหน้าเศร้าแทบสะอึก อะไรกันนี่ เกริ่นนำทางขนาดนี้แล้วยังบื้อไม่คิดจะไปส่งอีก หรือว่านายหมดรักฉันแล้วจริงๆนายไต๋
“กลับกันหมดแล้วล่ะ”คนจับความรู้สึกอีกฝ่ายบอกห้วนๆ คล้ายๆจะแกล้งงอน
“แล้วไอ้แซนด์ล่ะ โทรให้มันไปส่งณิชาสิดีกว่ากลับคนเดียวนะ”เตชสิทธิ์เสนอออกไปตามประสาซื่อ ไม่ใช่ว่าจะแกล้งอะไรอีกฝ่ายหรอกนะแต่ที่เด็กหนุ่มไม่แสดงตัวเป็นสุภาพบุรุษเช่นเดิม ก็เพราะว่าเย็นนี้เขามีนัดกับพี่ชายคนใหม่ที่ชื่อภูมิแล้วต่างหาก
“จริงสินะ ณิชายังมีแซนด์อยู่นี่นา ขอบใจนะที่เตือน”คนได้ข้อเสนอเอ่ยบอกเสียงห้วนกว่าเดิม เมื่อรู้สึกขัดใจขึ้นมากะทันหัน เด็กสาวพูดจบก็สะบัดหน้าเดินหนีไปอย่างไร้มาดคุณหนูที่เคยมีปล่อยให้คนอยู่ข้างหลังยืนเกาหัวตนเองมองตามอย่างงงๆ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

pkclub2146

ติวกันต่อไปเถอะเด๋วหลายๆอย่างดีเอง

piyanate

ขอบคุณครับ

imseng

ขอบคุณครับผม

dream1995

ขอบคุณครับ

ืnneess

ขอบคุนมากครับ

x_man19

ขอบคุณมากจ้า

gigusa

ขอบคุนมากคับ

blackqueen

ขอบคุนมาก ๆ นะคับบ

orrick

ขอบคุนนะคับ

davil008za

ขอบคุณมากๆๆเลยครับ

acolyte

ขอบคุณมากครับบ

porxv

ขอบคุรมากคับ

tamia

สนุกมากๆครับ

pointtwo

ขอบคุณครับ

kiwwy

ขอบคุณข๊รา  อานล่ะ

wsdonin

ขอบตุณมากคับ