++ Loving Course ติวรักสุดใจ นายเกเร ++ ***27

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
กัณตินันท์หันมองตามสายตาของกลุ่มคนข้างหน้าที่ตนกำลังถือแต้มต่ออยู่ชายหนุ่มรู้สึกใจหายนิดๆเมื่อเห็นว่าร่างลูกศิษย์หายเข้าไปในรถคันนั้นแล้ว พร้อมๆกับที่เจ้าของรถสตาร์ทเครื่องเตรียมที่จะวิ่งออกสู่ถนนใหญ่เร็วเท่าความคิด ชายหนุ่มวิ่งไปยืนดักทางรถคันที่กำลังจะเลี้ยวออกสู่ถนนเป็นไงเป็นกัน กล้าชนเขาก็เอาสิ
แสงไฟจากหน้ารถสาดเข้าที่ร่างคนยืนถือไม้จังก้าอยู่ แสงนั่นส่องให้เห็นสีหน้าและแววตาท้าทายของเจ้าตัวชัดเจน คนที่ถูกจับล็อคตัวอยู่ในรถครางชื่อฝ่ายนั้นออกมาเบาๆอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าเจ้าตัวจะห่วงตนได้ขนาดนี้ นี่มันกี่ครั้งกันแล้วที่คนๆนี้ทำสิ่งที่เหนือคาดเพื่อเขา
“ชนคนตายพี่ติดคุกหัวโตแน่พี่เอส ปล่อยผมลงจากรถซะ แล้วพี่ก็พาพวกพี่ไปตามทางของพวกพี่ แล้วทุกอย่างจะจบ”เด็กหนุ่มรีบเอ่ยออกมาเมื่อนึกหวาดระแวงกับอารมณ์ร้ายๆของคนที่เป็นเจ้าของรถ คนๆนี้นึกคาดโทษ และไม่ชอบหน้าคนที่ยืนอยู่หน้ารถเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว การที่ฝ่ายนั้นมายืนหน้ารถแบบนี้ก็เท่ากับมาเป็นเป้านิ่งให้เจ้าตัวระบายแค้นดีๆนี่เอง
“ถ้ามันอยากตายนัก ฉันก็จะสนองให้”กฤตภาษเอ่ยออกมาอย่างคนขาดสติ ปัญหาชีวิตข้างหน้าจะแก้ไขยังไงก็ว่ากันไป แต่ว่าตอนนี้ขอระบายแค้นใส่แม่คุณครูเทวดานี่ก่อนเถอะ จะชนให้ร่างกระเด็นเลยคอยดู ซ่าดีนัก
เสียงเครื่องยนต์กระหึ่งก้อง กัณตินันท์ใจสั่น แต่จะให้ถอยหลบออกไป ก็ไม่อาจที่จะทำได้ เพราะความรู้สึกห่วงคนที่ถูกจับตัวไปมันมากมายล้นเหลือ
ชายหนุ่มยืนนิ่งมองรถคันที่พุ่งตรงมาทางตนเอง พลางคิดหาวิธีที่จะหยุดมันให้ได้ ไม้ในมือถูกกำแน่นยิ่งขึ้น เมื่อความคิดหนึ่งแล่นเข้ามาในหัวสมอง
“พี่เอส หยุดรถเดี๋ยวนี้นะ พี่จะพาผมไปไหน ผมยอมแล้ว”เตชสิทธิ์เหงื่อตกเอ่ยขึ้นเสียงดัง เด็กหนุ่มหัวใจจะวายตายซะให้ได้ เมื่อเห็นครูของตัวเองไม่ยอมไหวติงร่างกายเพื่อหลบหลีกรถคันที่ตนนั่งอยู่เลย
“ถึงยังไง นายก็หนีไม่รอดอยู่ดี จับตาดูร่างอาจารย์สุดที่รักของนายแหลกเละจะดีกว่า”กฤตภาษเอ่ยตอบกลับมา ก่อนจะตัดสินใจขั้นเด็ดขาดว่าจะต้องชนร่างคนที่ตนนึกหมั่นไส้ให้ได้ภายในวินาทีนี้
“ตายซะเถอะมึง”ชายหนุ่มเอ่ยอกมาอย่างเคียดแค้น ก่อนจะเร่งความเร็วของรถ
“อย่านะพี่เอส”เตชสิทธิ์ตะคอกลั่น พลางดิ้นเพื่อให้หลุดจากการถูกล็อคตัว
กัณตินันท์กำไม้ในมือแน่นขึ้น สายตาชายหนุ่มแน่วแน่ไปที่คนที่เป็นเจ้าของรถ ฝ่ายนั้นกล้าที่จะชนเขาให้ตาย เขาก็ไม่มีเหตุผลที่จะไม่กล้าทำอะไรบ้าบิ่นเช่นกัน
รถพุ่งมาใกล้ตัวทุกขณะ ในนาทีสุดท้ายที่กำลังจะถึงตัว คนยืนเป็นเป้านิ่งตั้งแต่ต้นสูดกลั้นหายใจเอียงตัวหลบไปทางฝั่งคนขับจนพ้นวิถีอันตรายได้อย่างฉิวเฉียด แล้วสิ่งที่หลายสายตาไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ไม้ในมือของคนเบี่ยงตัวหลบถูกยกฟาดลงบนกระจกฝั่งประตูคนขับจนแตกร้าวเสียงกึกก้องกัมปนาท
กฤตภาษตาค้างเหลือกลาน เมื่อปลายไม้ที่ทะลุกระจกรถที่แตกวืดฉิวเข้ามาที่แค่ปลายจมูกตน ชายหนุ่มตั้งสติเหยียบเบรกรถตัวโก่ง จนพวกอยู่ข้างหลังร่างกระเด็นไปกันคนละทาง นั่นหมายถึงว่าคนที่โดนจับกุมได้เป็นอิสระในทันที
เตชสิทธิ์รีบพาตัวเองลงจากรถโดยเร็ว แล้ววิ่งอ้อมไปหาคนที่ยืนตัวซีดสั่นอยู่
“พี่ตฤณ หายใจลึกๆนะ พี่ไม่เป็นไรแล้ว พี่ไม่เป็นไรแล้ว”เด็กหนุ่มเอ่ยปลอบคนที่ทำให้เหตุการณ์เหนือความคาดหมาย เมื่อเห็นฝ่ายนั้นหน้าซีดตัวสั่น เพราะคงจะขวัญเสียอยู่ไม่น้อยเช่นกันที่ทำอะไรบ้าบิ่นลงไปขนาดนั้น
“ฝากไว้ก่อนเถอะมึง” คนที่อยู่ในรถพอหายจากช็อคและตกใจเอ่ยตะคอกออกมา เมื่อเห็นตัวเองพ่ายแพ้ในเกมนี้ไปอย่างยับเยิน เตชสิทธิ์เดินเข้าไปเพื่อที่จะจัดการให้สงบปากสงบคำ แต่ก้าวเท้าได้เพียงก้าวเดียว รถคันที่ไม่สมประกอบนั่นก็พุ่งหนีหายออกไปสู่ถนนใหญ่
“เก่งจริงอย่าหนีสิวะ”เด็กหนุ่มร้องเรียกตาม ก่อนจะมองกลับไปยังจุดเริ่มต้นเหตุการณ์เมื่อจำได้ว่า มีคนอีกกลุ่มหนึ่งที่โดยลอยแพเอาไว้อยู่ เด็กหนุ่มแค่หันไปมองเท่านั้น ยังไม่ได้คิดทำอะไร คนกลุ่มนั้นต่างก็ออกตัววิ่งหนีกันไปอย่างไม่คิดชีวิต
“พี่ทำอะไรลงไปไต๋ พี่ทำอะไรลงไป”คนตัวสั่นเอ่ยละล่ำละลักออกมาในนาทีที่คนข้างตัวหันกลับมามอง
“พี่ไม่เป็นไรแล้วไงครับ ไม่ต้องกลัวนะ มันจบแล้ว มันจบแล้ว”เตชสิทธิ์เอ่ยขึ้นอย่างปลอบใจ นึกสงสารคนที่ทำอะไรเพื่อตนขึ้นมาอย่างจับจิตจนอยากจะดึงเจ้าตัวมากอดซะให้ได้ แต่ก็ต้องห้ามใจเอาไว้เมื่อตอนนี้เริ่มมีหลายสายตามายืนจับจ้องสถานการณ์อยู่
“ผมไม่ให้พี่กลับบ้านแล้ว ไปค้างกับผมนะ”เด็กหนุ่มเอ่ยบอกคนที่ตนนึกสงสารแล้วพาเจ้าตัวเดินกลับไปยังรถตัวเองอย่างง่ายดาย
“ทำกันขนาดนี้เลยเหรอ ปล่อยเอาไว้ไม่ได้แล้วนะแบบนี้”แม่ของเตชสิทธิ์เอ่ยขึ้นอย่างเดือดดาลทันที เมื่อได้ยินได้ฟังถึงสาเหตุที่คนเป็นลูกชายเดินนำอาจารย์สอนพิเศษกลับเข้าบ้าน นางบ่นเลยไปถึงเพื่อนตนที่เป็นผู้ปกครองของกฤตภาษว่าจะรู้ตัวกันบ้างมั๊ยว่าลูกชายหัวแก้วหัวแหวนมีนิสัยเป็นเกย์อันธพาล
“ดูสิ ตฤณต้องมาวุ่นวายกับครอบครอบครัวน้าเลย”นางเอ่ยต่อไปเมื่อคิดว่าตัวเองก็เป็นต้นเหตุหนึ่งที่นำความวุ่นวายมาให้ตัวลูกชายจนเลยเถิดไปถึงคนนอก
“ไม่เป็นไรหรอกครับคุณน้า”กันตินันท์เอ่ยกลับยิ้มๆ
“เอาไงดีแม่ ผมว่าถ้าปล่อยเอาไว้แบบนี้ ไอ้เอสนั่นมันไม่หยุดแน่ แม่ไปบอกที่บ้านมันเลยมั๊ย ถึงพฤติกรรมเบี่ยงเบนของมันน่ะ”เตชสิทธิ์เอ่ยขึ้นบ้าง เมื่อคิดว่าอนาคตตัวเองคงจะโดนราวีอีกแน่ๆ ที่สำคัญ ไม่เพียงแต่ตนเท่านั้นที่ต้องโดน คนที่นั่งข้างๆตอนนี้ก็น่าห่วงอยู่น้อยซะเมื่อไหร่
“แล้วถ้าพวกเขาไม่เชื่อแม่ แล้วหาว่าแม่ไปใส่ร้ายลูกชายเขาล่ะ”คนเป็นแม่เอ่ยอย่างหนักใจ ด้วยพอจะรู้ว่าบ้านของเพื่อนเห่อกฤตภาษขนาดไหน
“อย่างนี้มันต้องมีหลักฐานใช่มั๊ยแม่”ลูกชายเอ่ยหาหนทางที่จะจัดการให้เพื่อนรุ่นพี่หยุดพฤติกรรมน่าชังซะ
“ถ้ามีมันก็ดี แต่เราจะไปหามาได้ยังไงล่ะ”แม่เอ่ยต่อ สองคนที่นั่งฟังอยู่หันมามองหน้ากัน
การสนทนาหารือผ่านไปซักพักแต่ก็ยังหาข้อสรุปว่าจะเอายังไงไม่ได้ คนเป็นแม่จึงขอตัวเข้านอนก่อน ปล่อยให้สองคนที่เพิ่งจะผ่านสถานการณ์พิสูจน์จิตใจกันและกันมาอยู่กันตามลำพัง
"ยังเจ็บแก้มอยู่มั๊ยพี่ตฤณ"เตชสิทธิ์เอ่ยถามก่อน เมื่อลับหลังแม่ไปแล้ว
"นิดหน่อย ไม่เป็นไรหรอก"กัณตินันท์ตอบเลี่ยงอาการไป
“ขอบคุณในทุกๆสิ่งทุกๆอย่างที่ทำเพื่อผมนะพี่ตฤณ พี่เป็นคนดีมากเลยรู้มั๊ย”เตชสิทธิ์เอ่ยขึ้นอีกยิ้มๆ
“ถ้าครูไม่ทำเพื่อลูกศิษย์ จะให้ทำเพื่อใครล่ะ”อีกคนเอ่ยบ่ายเบี่ยง พลางหลบซ่อนสายตาที่สื่อออกไปอย่างไม่ตรงคำพูดนัก
“เวลาพูดน่ะ จ้องตาผมสิ”คนโดนหลบตาบอก
“พี่จะไปนอนแล้ว ง่วง”คนหลบตาบอกปัดไป พลางจะลุกหนี แต่ต้องหยุดเมื่อโดนฉุดเอาไว้
“นอนพร้อมกันสิ จะทิ้งผมให้อยู่คนเดียวหรือไง”คนฉุดเอ่ยว่า
“ไม่เห็นจะเกี่ยว นอนก็นอนคนละห้อง”คนจะลุกหนีเอ่ยสวน
“งั้น นอนห้องเดียวกันมั๊ย ห้องผม หรือห้องพี่ เลือกเอา”เจ้าของบ้านยื่นข้อเสนอ คราวนี้คนเป็นแขกถึงกับพูดไม่ออก เด็กบ้านี่ จะทำให้เขาหวั่นไหวไปถึงเมื่อไหร่นะ
“นอนคนละห้องแหละดีแล้ว พี่นอนดิ้น”ชายหนุ่มออกตัวอ้างพฤติกรรมตัวเองซะอย่างนั้น ก่อนจะไปไม่เป็นอีก เมื่อโดนหยอดเข้าให้อีก
“นอนกับผมรับรองพี่ไม่มีทางได้ดิ้นหรอก เพราะผมจะกอดพี่ให้แน่นเชียว”
“พูดอะไรระวังปากด้วยนะ นี่มันในบ้านนายนะ แม่นายอาจจะได้ยินแล้วก็ได้”คนไปไม่เป็นเอ่ยต่อว่าเมื่อตั้งสติได้
“โอ้ย รายนั้นน่ะหลงพี่มากกว่าผมอีกมั้ง จะไปกลัวอะไร”คนโดนว่าเอ่ยยิ้มๆอย่างไม่สะท้าน ก็มันจริงนี่ แม่ของเขาเอ่ยชื่นชมชื่นชอบอาจารย์สอนพิเศษคนนี้ซะยังกะเจ้าตัวเข้ามาเป็นสะใภ้ในบ้านแล้วก็ไม่ปาน
“ถึงอย่างนั้นก็ไม่ควรพูด นายน่ะ มีหน้าที่เรียนก็เรียนไป อย่ามาพูดจาแก่แดดแก่ลม”ฝ่ายถูกชื่นชมยังไม่ละความพยายามที่จะสั่งสอน
“โอเค ไม่พูดแล้วก็ได้ คนอะไรใจแข็งชะมัด มีของดีอยู่ในมือทำเป็นไม่สนใจ เดี๋ยวเถอะ หลุดไปเป็นของคนอื่น จะร้องให้เสียดายตาม…โอ้ย!”คนถูกสั่งสอนก็ยังไม่วายที่จะพูดทีเล่นทีจริงด้วย จนสุดท้ายต้องร้องโอ้ยดังลั่น เมื่อถูกบิดเอวเข้าให้
“ขู่เหรอ นี่แนะ กลัวตายล่ะ ใครจะมาทนเด็กร้ายๆอย่างนายได้มากกว่าพี่”คนบิดคือกัณตินันท์นั่นเอง คนโดนบิดเบี่ยงตัวหลบ พลางไล่จี้เอวอีกฝ่ายกลับ จนเกิดการหยอกล้อกันขึ้น ก่อนจะลงเอยด้วยการลงไปนอนแผ่หราบนโซฟาทั้งสองฝ่ายด้วยความเหนื่อย
“กำลังจะทำให้พี่เสียภาพพจน์รู้ป่ะเนี่ย มาแกล้งเล่นอะไรเป็นเด็กๆไปได้”กัณตินันท์เอ่ยก่อนเมื่อนอนพักไปได้ซักระยะ
“ภาพพจน์อะไร ภาพพจน์คุณครูผู้แสนดีน่ะเหรอ”เตชสิทธิ์เอ่ยล้อๆ
“ล้อพี่อีกแล้วนะ ไม่เห็นเหรอว่าพี่ร้ายก็เป็น”
“อ่ะครับ ร้ายมาก เห็นแล้วนึกว่านางฟ้าชาลี”หนุ่มน้อยเอ่ยอย่างขำๆ
“เออ ขำเข้าไปเถอะ ซักวันจะไม่อยู่ให้ขำ”
“พี่จะไปไหน”
“ไปตามทางของพี่สิ ถ้าสอนนายจบคอร์สนี้จะให้พี่อยู่ในชีวิตนายอีกไปเพื่ออะไร”
“ทำไมพี่พูดแบบนี้ ถึงขนาดนี้แล้ว ไม่รู้สึกผูกพันอะไรกับผมบ้างเลยหรือไง”
“รู้สึกอยากผูกคอตายมากกว่า เด็กอะไรกว่าจะกลับเนื้อกลับตัวได้เล่นเอาถอดใจซะหลายครั้ง”
“โห พูดแรงนะเนี่ย ผมไม่ยอมให้พี่ตายง่ายๆหรอกรู้ไว้ด้วย”
“พี่สำคัญขนาดนั้นเชียว”
“มากด้วย เพราะถ้าไม่มีพี่ ก็ไม่รู้ว่าชีวิตผมจะเดินพลาดไปทางไหนบ้าง”
“คนเราอยู่ด้วยกันได้ไม่นานนักหรอก หัดชี้นำชีวิตตัวเองเอาไว้บ้างก็ดีนะ”
“พี่พูดเป็นลางนะเนี่ยพี่ตฤณ ผมกลัวนะ พี่อย่าพูดแบบนี้สิ ยิ่งตอนนี้ศัตรูเรายิ่งมีรอบทิศทางอยู่ด้วย”
“พี่พูดเรื่องจริง นายควรจะโตคิดเอง ทำเองได้บ้างแล้ว เผื่อพี่ไม่อยู่จะได้ไม่เคว้ง”
“อย่าพูดแบบนี้อีกนะพี่ตฤณ พี่ต้องอยู่กับผมสิ อยู่ดูอนาคตของผมที่พี่ช่วยสร้าง ถ้าพี่ไม่อยู่ดู ผมก็จะกลับไปเกเรอย่างเดิมจริงๆด้วย”
“เป็นงั้นไป ก็บอกแล้วไง ว่าคนเราอยู่ด้วยกันได้ไม่นานนักหรอก”
“ไม่รู้ล่ะ ใครจะอยู่ไม่นานไม่ยืด ผมไม่สนทั้งนั้นแหละ แต่พี่ต้องอยู่กับผมไปจนวันตาย จะว่าเห็นแก่ตัวก็ยอมล่ะ ให้ผมตายก่อนได้ยิ่งดี เพราะผมยังนึกไม่ออกเลยว่าถ้าชีวิตผมขาดพี่ตอนนี้แล้วผมจะอยู่ยังไง ผมมีแต่แม่ที่เข้าใจผมมากที่สุด รองลงมาก็คือพี่ พี่เข้าใจที่ผมพูดใช่มั๊ย”
“อืมๆ พี่เข้าใจ งั้นเลิกพูดเรื่องนี้กันเถอะ เครียดกันเปล่าๆ ขึ้นนอนกันได้แล้วป่ะ พรุ่งนี้นายต้องไปโรงเรียนอีก”
“ตกลงว่าไงล่ะ จะนอนห้องใครดี ห้องพี่หรือห้องผม”
“ไอ้นี้นี่ วกกลับมาเรื่องเดิมอีกแล้ว นอนห้องใครห้องมันแหละดีแล้ว โตกว่านี้ก่อนแล้วค่อยมาชวน”คนพูดลุกหนีเดินไปก่อน ปล่อยให้คนข้างหลังลุกขึ้นมองตามอย่างขำๆ
“เดินหนีกันไปซะงั้น เขินหรือจะที่รัก”เด็กหนุ่มตะโกนแซวออกไปตามหลัง ก่อนจะแกล้งทำท่าจุกเข้าที่หัวใจ เมื่อฝ่ายที่ตนเอ่ยแซวหันมาทำหน้าย่นใส่ ก่อนที่ฝ่ายนั้นจะรีบเดินหนีขึ้นข้างบนไป
ตอนเช้าที่โรงเรียน กัณตินันท์แยกตัวกลับบ้านตัวเองไปเมื่อส่งลูกศิษย์ผ่านเข้ารั้วโรงเรียนเจ้าตัวไปแล้ว
“เฮ้ย เมื่อกี้พี่คนที่มึงพาพวกกูรุมแกล้งมาส่งมึงเหรอไอ้ไต๋”กลุ่มเพื่อนนำทีมโดยหนุ่มและต้อมโดดเข้าขวางทางคนเพิ่งมาพร้อมตั้งคำถามที่ กำลังงงและสงสัยกันถ้วนหน้า
“เออ”คนโดนถามตอบสั้นๆ ก่อนจะเลี่ยงเดินนำหน้ากลุ่มไป
“เฮ้ย ไหนบอกว่าเกลียดพี่เขาไง แล้วยังไงเนี่ย มาด้วยกันเฉยเลย”กลุ่มเพื่อนยังเดินตามพร้อมตั้งคำถามอีก
“เมื่อก่อนเคยเกลียด แต่เดี๋ยวนี้ไม่เกลียดแล้ว มีอะไรมั๊ย”คนโดนถามตอบหน้าเฉย
“อ้าว ไหนมึงบอกพี่เขาเป็นเกย์โรคจิตไง”หนุ่มโพล่งออกมา
“เออ จริงด้วย หรือว่ามึง... เฮ้ย ไม่นะโว้ย”ไอ้ต้อมเอ่ยผสมโรง
“นี่มึงไม่ต้องมาเดาอะไรส่งเดชไอ้ต้อม และถึงแม้กูจะเป็นอย่างที่มึงคิด บอกสิว่าพวกมึงจะเลิกคบกู”คนถูกเดาตัวตนตั้งคำถามขึ้น ในนาทีนั้นเพื่อนทั้งกลุ่มยังไม่ทันตอบคำถามอะไรซักอย่าง ก็ได้มีเสียงใสเสียงหนึ่งดังขัดจังหวะขึ้นซะก่อน
“ไต๋ ที่ไต๋พูดเมื่อกี้ เรื่องจริงเหรอ”ณิชานั่นเองที่เป็นเจ้าของเสียงนั้น เด็กสาวอยู่ใกล้บริเวณนั้นพอดีจึงได้ยินเสียงพูดคุยของเพื่อนกลุ่มนี้และประโยคเมื่อครู่ที่หลุดออกจากเพื่อนชายที่เคยสนิท ทำให้เธอต้องเดินเข้ามาผสมโรงด้วยเพื่อค้นหาความจริงที่หวาดกลัว
“ณิชา มาอยู่นี่ได้ไง”เตชสิทธิ์เอ่ยขึ้นอย่างตกใจหน่อยๆเมื่อมองมาแล้วเห็นใบหน้าสวยใสของคุณหนูที่ตนเคยหลงใหลอยู่พักหนึ่ง
“ณิชาอยู่ตรงนี้มาตั้งนานแล้ว ก่อนที่จะได้ยินคำพูดแปลกๆของไต๋ซะอีก”เด็กสาวเอ่ยตอบหน้าง้ำ ความรู้สึกต่อต้านเกิดขึ้นในใจอย่างรุนแรง เมื่อพอจะรู้ว่าบุคคลที่สามที่กลุ่มเพื่อนของอดีตคนเคยคบเอ่ยถึงน่าจะเป็นอาจารย์สอนพิเศษของฝ่ายนั้น

pkclub2146

ติวกันต่อไปเถอะเด๋วหลายๆอย่างดีเอง

pongsakron01

ขอบคุณครับ

piyanate

ขอบคุณครับ

imseng

ขอบคุณนะคับ

ืnneess

ขอบคุณครับ

x_man19

ขอบคุณมากจ้า

gigusa

ขอบคุนมากคับ

orrick

ขอบคุนนะคับ

acolyte

ขอบคุณมากครับ

porxv

หน่อยอีพวกแพ้แล้วไม่เจียม

kangaza

ขอบคุณนะคับ

tamia

สนุกมากครับ

kiwwy

ขอบคุณขร๊า มันส์สุดๆๆ{:sm-18:}

wsdonin

ขอบคุณมากคับ

nokky

ชอบมากมายคัป{:7_210:}

hortop555

ขอบคุณครับ

Klong

ขอบคุนครับ

TawanIndy

ขอบคุณครับ

pointtwo

ขอบคุณครับ