++ Loving Course ติวรักสุดใจ นายเกเร ++ ***38

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“ก็ไปบอกข่าวดีกับเขาไงครับ เรื่องที่เขาพ้นผิดจากการเป็นคนร้าย”เตชสิทธิ์เอ่ยตอบคำถามอาจารย์หนุ่มผิด จากจุดประสงค์ของตนเองเด็กหนุ่มได้คำตอบจากครูของตัวเองแล้วว่า คดีการกักขังหน่งเหนี่ยว และพาญิงไปเพื่อการอนาจารที่ฝ่ายพ่อของณิชาแจ้งความเอาไว้นั้นสามารถถอนการฟ้องร้องได้ เพราะเป็นคดีอาญาความผิดต่อสวนตัว ไม่ใช่คดีอาญาแผ่นดิน แต่เปล่าหรอก การไปหาคนพ้นผิดครั้งนี้เขาไม่ได้ต้องการไปแจ้งข่าวดีอะไรทั้งสิ้น เขาไปเพียงเพราะต้องการให้ฝ่ายนั้นกระทำการบางอย่างที่เคยบังคับให้คนดีหนึ่งคนในสายตาเขาทำ
“พี่โทรศัพท์ไปบอกเขาเองก็ได้ ไม่ต้องไปเจอหน้ากันหรอก เดี๋ยวจะพาลมีเรื่องมีราวกันขึ้นมาอีก”กัณตินันท์บอกปัด เพราะยังไม่ไว้ใจว่าลูกศิษย์ตนจะญาติดีต่อคนรักเก่าตนขึ้นมาจริงๆ
“เถอะน่าพี่ ไปเจอหน้ากันจะได้เคลียร์เรื่องราวต่างๆที่มันคาราคาซังกันอยู่ให้จบสิ้นไปซะที”เตชสิทธิ์เอ่ยรั้น
“จะต้องเคลียร์อะไร มันไม่เห็นมีอะไรที่จะต้องเคลียร์เลย”
“มีสิ ผมบอกพี่แล้วไง ว่าผมจะจัดการกับคนรักเก่าของพี่ในแบบวิธีของผม เพื่อแลกกับการที่เขาพ้นผิดในการทำสิ่งชั่วช้า”
“นายจะทำอะไรภูมิ”
“ผมไม่ฆ่า ไม่แกงเขาหรอกน่า อยากรู้ก็ไปหาเขาซะทีสิ”ถึงตอนนี้อาจารย์หนุ่มยอมตกลง เพราะด้วยก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าลูกศิษย์ตนจะทำอะไรกับคนรักเก่าของตน
ภูมิถูกเตชสิทธิ์โทรศัพท์ตามตัวให้ลงมาข้างล่าง ชายหนุ่มนึกหนักใจขึ้นมา เพราะไม่ใคร่อยากที่จะออกไปสู้หน้าใครๆตอนนี้ได้นัก ก็เพราะจากรอยช้ำบวมที่ใบหน้าจากการที่โดนกฤตภาษทำร้ายนั่นเองที่ทำให้เขา ต้องอาย
“เอาเถอะ เรื่องราวมันจะได้จบๆไปซะที”ชายหนุ่มบอกตัวเองในตอนส่องกระจกดูเงาสะท้อนใบหน้าที่น่าสมเพชของตัวเอง
“ภูมิ ภูมิเป็นอะไร หน้าภูมิไปโดนอะไรมา”กัณตินันท์วิ่งตรงเข้าไปถามไถ่คนรักเก่าในทันทีตอนที่ เห็นเจ้าตัวเดินโผล่หน้ามาให้เห็น ชายหนุ่มตกใจอย่างถึงที่สุดเมื่อเห็นรอยช้ำตามใบหน้าของฝ่ายนั้น
“คนมันท่าทางศัตรูจะเยอะก็งี้แหละพี่ตฤณ อย่าไปใส่ใจอะไรนักเลย”เตชสิทธิ์เอ่ยขึ้นบ้างอย่างไม่สะท้านในสิ่งที่เห็น ภาพการกระทำ และคำพูดต่างๆที่คนหน้าช้ำเคยทำให้เจ็บใจ มันยังฝังแน่นอยู่ในความทรงจำเขาอยู่
“ไม่เอาน่าไต๋ อะไรที่แล้วก็ให้แล้วกันไปสิ”กัณตินันท์หันมาดุลูกศิษย์ตน ก่อนจะหันมาถามไถ่ถึงสาเหตุที่คนรักเก่าต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้
“ช่างมันเถอะตฤณ ภูมิสมควรโดนแบบนี้อยู่แล้ว เขาเรียกว่ากรรมมันตามสนองไงล่ะ”ภูมิบอกปัดไม่ยอมบอกความจริง ใช่ว่าเขาจะยอมอโหสิให้คู่ขาเก่าอย่างกฤตภาษง่ายๆหรอก มีโอกาสเมื่อไหร่ เขาจะเอาคืนให้อย่างสาสมกับที่มันทำกับเขาเลยเช่นกัน
“คนเราอ่ะน่ะ ทำชั่วอะไรไว้ก็มักจะได้อย่างนั้น”เตสิทธิ์เอ่ยขึ้นอีก ก่อนที่จะเดินไปคว้าตัวคนของตนให้ออกมาจากการใกล้ชิดตัวคนรักเก่า
“ผมชวนพี่มาที่นี่ ไม่ใช่ให้พี่มายืนเห็นอกเห็นใจคนรักเก่าของพี่นะพี่ตฤณ”เด็กหนุ่มเอ่ยว่าคนที่ตนคว้าตัวมาเสียงเข้ม
“ท่าทางเขามีปัญหาที่อยากจะเคลียร์กับภูมินะตฤณ”ภูมิเอ่ยขึ้น เมื่อสังเกตดูท่าทีเด็กหนุ่มคนที่ตนเคยหลงรัก ก่อนที่จะพยายามตัดใจเพราะหมดหวังที่จะได้ครอบครองเจ้าตัว ไม่ว่าจะกาย หรือหัวใจ
“มันต้องมีสิ ไม่มีผมไม่เสียเวลามาที่นี่หรอก”เตสิทธ์เอ่ยบอก ก่อนจะเดินตรงเข้าไปหาคนที่ตนต้องการมาทวงศักดิ์ศรีความเป็นคนคืนให้อาจารย์ ของตน
“จำได้ใช่มั๊ยที่เราคุยกันทางโทรศัพท์”เด็กหนุ่มเอ่ยบอกกับฝ่ายนั้น กัณตินันท์ที่ยืนฟังอยู่นึกสงสัยขึ้นจึงถาม
“นายโทรมาหาภูมิก่อนหน้านี้แล้วหรือไต๋”
“ใช่ตฤณ ไต๋เขาโทรมาหาภูมิแล้ว”เป็นภูมิที่เอ่ยให้คำตอบ ก่อนเจ้าตัวจะสาธยายเรื่องราวที่ได้คุยกันผ่านทางโทณศัพท์กับเด็กหนุ่มตรง หน้าให้คนตั้งคำถามฟัง
“นายจะให้ภูมิทำอะไรไต๋”อาจารย์หนุ่มเอ่ยถามลูกศิษย์ตน เมื่อรับฟังเรื่องราวจนจบ
“ถ้าเขาอยากเป็นอิสระ พ้นความผิด เขาก็ต้องยอมแลกกับศักดิ์ศรีตัวเองอย่างที่เคยบังคับคนอื่นไงพี่ตฤณ”เตช สิทธิ์เอ่ยตอบเยาะๆ แต่สายตาที่จ้องมองคนที่ตนต้องการศักดิ์ศรีแข็งกร้าว
“นายจะให้ฉันทำอะไร บอกมาเลยดีกว่า”ภูมิเอ่ยถามด้วยความอยากรู้
“พี่ต้องนั่งลงก้มกราบเท้าพี่ตฤณอย่างที่พี่เคยบังคับให้พี่ตฤณทำกับพี่ ไงล่ะ!”เตชสิทธิ์เอ่ยบอกเสียงดังฟังชัด คนสองคนที่ยืนฟังอยู่ถึงกับอึ้งไปในทันที ไม่น่าเชื่อว่าเด็กหนุ่มอย่างเตชสิทธิ์จะยังคงจำเอาเหตุการณ์คราวนั้นเอาไว้ รอวันทวงคืน
“ไม่เอาไต๋ พี่ไม่อยากให้ใครมากราบแทบเท้าพี่ตอนนี้หรอกนะ”คนเป็นครูรีบเอ่ยท้วงลูกศิษย์
“ทำไมล่ะพี่ตฤณ นายนี่เคยบังคับให้พี่ทำ เขาก็ต้องได้รับผลตอบแทนคืนแบบนี้แหละ ผมว่ามันคุ้มเกินคุ้มเสียอีกนะ กับการที่เขาจะได้ไม่ต้องไปนอนในคุกน่ะ”ลูกศิษย์เอ่ยค้านกลับ นึกเอาไว้แล้วเชียวว่าฝ่ายที่ตนต้องการทวงศักดิ์ศรีคืนให้ต้องไม่ยอม
“นี่ถ้าพี่รู้ซักนิดว่านายจะเอาเรื่องณิชามาแก้เกมภูมิแบบนี้ พี่จะไม่บอกความจริงนายเลยไต๋”กัณตินันท์เอ่ยว่าอย่างเสียความรู้สึก ก็รู้ว่าลูกศิษย์หวังดีกับตน แต่ทำไมจะต้องเจ้าคิดเจ้าแค้นขนาดนี้ ทั้งๆก็เห็นอยู่ว่าสภาพคนรักเก่าตนตอนนี้ก็สะบัสะบอมพอตัวแล้ว
“ทำไม ตัดเยื่อใยยังไม่ขาดจากมันเลยใช่มั๊ย ถึงต้องคอยปกป้องมันอยู่อีก”เตชสิทธืโต้กลับอย่างนึกโมโหเช่นกัน ภูมิที่ยืนดูสถานการณ์อยู่เริ่มรู้สึกไม่ดีที่เห็นสองคนทะเลาะกันเพราะตน ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาอาจจะสาแก่ใจ แต่ในตอนนี้ เขากลับรู้สึกเห็นใจทั้งสองฝ่ายที่โต้แย้งกันในเหตุผลของตัวเอง
“ไม่ต้องทะเลาะกันหรอก ไต๋ พี่ยอมทำตามข้อเสนอของนาย ไม่ใช่เพราะว่าพี่กลัวจะโดนจับจนหัวหดหรอกนะ ถึงตอนนี้ พี่ทำใจเอาไว้แล้วว่ายังไงวะพี่ก็คงหนีความผิดในสิ่งที่พี่ก่อไม่พ้น ถึงพี่จะก้มกราบเท้าตฤณอย่างที่นายต้องการ แล้วนายจะเอาตำรวจมาลากคอพี่เข้าคุกเข้าตะรางตอนนี้พี่ก็ไม่โกรธนายหรอกนะ เพราะพี่เองก็อยากจะขอโทษตฤณ ในทุกสิ่งทุกอย่างที่พี่ได้ทำร้ายจิตใจและร่างกายเขาเช่นกัน”ชายหนุ่มเอ่ย แทรกขึ้น ก่อนจะเดินตรงเข้าไปหาคนรักเก่าที่ยืนมึนอยู่กับสถานการณ์
“ไม่เอาภูมิ อย่าทำแบบนั้นนะ ตฤณขอร้อง”กัณตินันท์รีบเอ่ยค้านขึ้น เมื่อเห็นคนรักเก่าคุกเข่าลงต่อหน้าตนเองแล้ว ชายหนุ่มทำทีจะคว้าตัวฝ่ายนั้นให้ยืนขึ้น แต่ก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงตวาดมาจากลูกศิษย์ตน
“ถ้าพี่ไม่ยอมให้เขากราบเท้าพี่แล้วเอ่ยคำขอโทษกับพี่ เราขาดกันพี่ตฤณ!”
กัณตินันท์ชะงักการกระทำค้างไว้ ชายหนุ่มมองสบตาลูกศิษย์แล้วก้มมองแววตาคนรักเก่า
“นี่ไม่ใช่การบังคับตฤณ แต่ภูมิเต็มใจ อย่าให้ภูมิต้องเป็นต้นเหตุให้ตฤณกับลูกศิษย์บาดหมางกันเลยนะ”เสียงคนรัก เก่าเอ่ยบอก ชายหนุ่มรู้สึกสะท้านในใจอย่างประหลาดต่อการสำนึกในความผิดของตัวเองของฝ่ายนั้น ในนาทีที่เจ้าตัวก้มลงกราบแทบเท้า จึงไม่แปลกเลยที่น้ำตาชายหนุ่มจะไหลรื้นลงอาบแก้ม

“ทุกๆเรื่องที่ผ่านมาที่ภูมิทำไม่ดีกับตฤณ ภูมิขอโทษนะ ภูมิขอโทษ”ฝ่ายที่ก้มกราบเองก้เอ่ยน้ำเสียงปนสะอื้นออกมาเช่นกัน ชายหนุ่มจึงรีบนั่งลงคว้าเจ้าตัวเข้ามากอดปลอบประโลมเอ่ยยกโทษให้
“ตฤณยกโทษให้ภูมิ ตฤณจะเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของภูมิ เราจะยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันนะ ตฤณสัญญา ตฤณสัญญา”ชายหนุ่มเอ่ยออกไปทั้งน้ำตาไม่ต่างกัน อีกคนที่ยืนมองเหตุการณ์อยู่บอกกับตัวเองไม่ถูกนักว่ากำลังรู้สึกเช่นไรกับ ภาพที่เห็น ไม่ได้โกรธ ไม่ได้หึงที่เห็นคนสองคนกอดกัน ไม่ได้สะใจ หรือพอใจในความพ่ายแพ้ของคนที่ตนนึกชิงชังมานาน เด็กหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วรีบเดินหนีจากที่ตรงนั้นไปโดยเร็ว
ลมกลางคืนหอบพัดความเย็นมากระทบร่างเป็นระยะๆ หนุ่มน้อยยืนถอนหายใจอย่างคนที่กำลังสับสนใจความคิดของตัวเอง ร่างสูงสะดุ้งหน่อยๆเมื่อมีหนึ่งมือยื่นมาสัมผัสที่ไหล่ทางด้านหลัง
“พี่ตฤณ”เด็กหนุ่มเอ่ยเรียกชื่อเจ้าของมือนั่นตอนหันมาเห็นเจ้าตัว
“อืม พี่เอง กลับบ้านกันเถอะ มืดแล้ว”กัณตินันท์เอ่ยรับ ก่อนจะชวนให้ลูกศิษย์ตนกลับบ้าน
“พี่เข้าใจผมใช่มั๊ยพี่ตฤณ ที่ผมทำลงไป ผมทำเพื่อพี่นะ”เตสิทธิ์ไม่ตอบรับหรือปฏิเสธต่อคำชวน เด็กหนุ่มเลี่ยงเอ่ยถามความรู้สึกของคนที่ตนเรียกศักดิ์ศรีคืนกลับให้จาก เหตุการณ์เมื่อครู่
“พี่เข้าใจนายตลอดแหละอย่าคิดมากเลย พี่ขอโทษนายด้วยละกัน ถ้าคำพูดของพี่ทำนายไม่สบายใจ”
“ต่อไป เราคงจะไม่มีเรื่องให้ทะเลาะกันอีกแล้วใช่มั๊ยครับ ผมอยากให้เราสองคนอยู่กันไปอย่างราบรื่นจังเลย”ถึงตอนนี้อีกคนที่ได้ฟัง ประโยคเมื่อครู่ถึงกับถอนหายใจ ชายหนุ่มได้อยู่พูดคุยกับคนรักเก่าอยู่ซักระยะหนึ่งก่อนที่จะตามลูกศิษย์ออก มา ในช่วงเวลาที่ได้คุยกันนั้น เขาก็ได้รับรู้ว่าสาเหตุที่ฝ่ายนั้นใบหน้าช้ำบวมเพราะฝีมือใคร เขาเองก็จึงเปิดใจพูดว่าพอจะมีปัญหากับคนอย่างกฤตภาสเช่นกัน
“ทำไมพี่ต้องถอนหายใจด้วยล่ะพี่ตฤณ”เตชสิทธิ์เอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นอาการคนข้างกาย
“ไม่รู้สิไต๋ เมื่อครู่ที่พี่อยู่คุยกับภูมิ ภูมิเขาบอกพี่แล้วว่าพี่เอสของนายเป็นคนพาพวกไปรุมทำร้ายเขาเมื่อคืนเพราะมี เรื่องบาดหมางใจกันอยู่หลายเรื่อง พี่ก็เลยบอกกับเขาไปว่าพี่เองก็พอจะมีปัญหากับนายเอสนั่นอยู่บ้าง ภูมิเขาเตือนให้พี่ระวังตัวเพราะเชื่อว่าตามนิสัยแล้ว นายเอสคงจะตามราวีพี่เป็นแน่”
“เฮ้อ ผมก็มัวแต่คิดถึงเรื่องแฟนเก่าพี่ จนลืมคู่ปรับตัวใหญ่ของเราไปซะงั้น”คนรับรู้เรื่องราวเอ่ยบอกติดตลก ก่อนจะเอื้อมมือไปกุมมือคนหนักใจแล้วบอก
“ไม่ต้องกลัวนะพี่ตฤณ ผมจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายพี่ได้หรอก”
“โอเค พี่เชื่อใจนาย”อาจารย์หนุ่มเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม จากเหตุการณ์วันนี้ที่ลูกศิษย์คนนี้ได้ทำหลายๆอย่างเพื่อเขา ทั้งเคลียร์เรื่องของคุณหนูณิชาให้ และก็เรื่องที่เรียกศักดิ์ศรีให้เขากลับมาเมื่อครู่ มันทำให้เขารู้สึกรักเด็กคนนี้ขึ้นมาได้อย่างเต็มหัวใจ
ในวันต่อมากฤต ภาสบอกกับเพื่อนๆว่าถึงเวลาแล้วที่เขาจะต้องตามทวงแค้นคืนจากนังเกย์กุลสตรี ที่เขาตั้งสมญานามให้ ชายหนุ่มนัดแนะกับกลุ่มเพื่อนๆให้ไปช่วยดักเหยื่อรายนั้นตรงหน้าปากซอยบ้าน ของลูกศิษย์เจ้าตัว แต่คราวนี้หลายคนลงความเห็นว่าอย่าเพิ่งกระโตกกระตากออกไปเสนอหน้าตอนที่ หนุ่มน้อยหน้าหล่ออย่างเตชสิทธิ์ออกมาส่งครูของตนเอง เพราะจะพลาดการลากตัวยัยคุณครูนั่นมาตบล้างน้ำซะเปล่าๆ
“พวกแกรู้ได้ไงว่าไอ้ไต๋มันจะออกมาส่งครูของมัน”กฤตภาสเอ่ยแว้ดขึ้น ในใจก็พอจะรู้แหละว่าเรื่องมันต้องเป็นเช่นนั้น แต่อารมณ์หึงหวงในตัวเด็กหนุ่มนั้นยังคงมีติดตัวอยู่เลยเกิดอาการรับไม่ได้
“อีด...ก จากเหตุการณ์คราวก่อนที่เขาช่วยเหลือกันยิ่งกว่าโกโบริ กะ อังศุมาลิน มึงคิดว่าต่อไปเขาจะยอมห่างกันเรอะ”เพื่อนหนึ่งคนที่อยู่เหตุการณ์ฟาดกระจก เอ่ยขึ้นอย่างอดหมั่นไส้ ไม่ได้
“โอ้ย ยิ่งคิดถึงคราวนั้นกูยิ่งแค้น คราวนี้ล่ะมึงเอ้ย กูจะเล่นมันให้หนักกว่าไอ้ภูมินั่นเลย”คนรับไม่ได้เอ่ยขึ้นใหม่ ก่อนจะมองใบหน้าเพื่อนแต่ละคนด้วยแววตามาดหมาย ว่าพวกหล่อน อย่าทำงานฉันพลาดเป็นอันขาด!
“ไม่ค้างกับผมจริงๆเหรอพี่ตฤณ”เตชสิทธิ์เอ่ยถามคุณครูของตัวเอง หลังจากที่การเรียนการสอนสิ้นสุดลง แล้วเห็นฝ่ายนั้นเก็บสัมภาระเตรียมที่จะกลับบ้าน
“ไม่มีเหตุผลที่พี่จะต้องค้างนี่ไต๋ ดึกก็ไม่ได้ดึกมาก ฝนเหรอก็ไม่ได้ตก รถเมล์เองก็ไม่ได้หยุดวิ่ง หรือแท็กซี่ก็ไม่ได้ประท้วงอะไรซักหน่อย”กัณตินันท์เอ่ยตอบอย่างอารมร์ดี ชายหนุ่มยกมือไปสัมผัสที่แก้มหนุ่มน้อยเบาๆ เมื่อเห็นฝ่ายนั้นชักสีหน้าไม่ค่อยพอใจนัก
“ไม่เอาน่า ตอนนี้ตั้งใจเรียนก่อนเถอะ อย่าเพิ่งคิดถึงเรื่องนั้นเลย”ชายหนุ่มเอ่ยบอก เมื่อพอจะรู้ความต้องการของเด็กหนุ่มวัยแตกพาน
“แต่พี่เลี่ยงผมมาหลายครั้งแล้วนะ”หนุ่มน้อยเอ่ยบอกตรงๆ คนฟังลอบถอนหายใจหน่อย ก่อนจะยอมเอ่ยขึ้น
“แต่พี่ไม่ค้างนะ”
“ถ้าพี่กลับบ้านไหว ผมก็ไม่ห้าม”ลูกศิษย์เอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มใหม่ เมื่อพอจะเข้าใจคำพูดของคนเป็นอาจารย์ หนุ่มน้อยรีบรวบร่างนั้นเข้ามากอด ซุกไซร้ได้เพียงหน่อย จึงพาเจ้าตัวไปจัดการพิชิตอารมร์รักที่ห้องของตัวเอง
ที่หน้าปากซอย คนกลุ่มหนึ่งที่นั่งซุ่มอยู่ในรถเริ่มหงุดหงิด กระวนกระวาย เมื่อเห็นเวลาผ่านไปเนิ่นนานจนผิดสังเกต แต่ว่าร่างเหยื่อเงื้อมมือยังไม่โผล่ออกมาให้เห็น
“หรือพวกเขากำลังฟัดกันอยู่วะ”หนึ่งเสียงออกความคิดเห็น คนเป็นคนหัวหน้ากลุ่มถึงกับแว้ดขึ้น
“นี่ นั่งอยู่เฉยๆ ไม่ต้องพูดก็ได้ อีเชี่ย”
“ต๊าย ตัวอิจฉารับไม่ได้ เชื่อสิ นานขนาดนี้ พวกมันสองคน ......กันชัวร์”อีกหนึ่งคนพูดขึ้นอีกด้วยภาษาอันหยาบคายที่สื่อให้เห็นภาพใน จินตนาการว่าลูกศิษย์หน้าหล่อ กับอาจารย์หนุ่มร่างบางกำลังกระการสิ่งใดต่อกัน
“อีพวกนี้นี่ กูให้มารอดักตบอีกัณตินันท์นั่นนะไม่ใช่มารุมจิกกูกัน โอ้ย เดี๋ยวกูก็ตบพวกมึงแทนซะนี่”คนโดนจิกขึ้นเสียงอย่างเหลืออดนั่นแหละ หลายคนจึงยอมนั่งนิ่งๆเพื่อรอเหยื่อต่อไป
เตชสิทธิ์ฟุบร่างเปลือยเปล่าของตนลงบนร่างเปลือยเปล่าของคนที่นอนอยู่ด้านล่างหลังจากที่ได้เสร็จสมจากอารมณ์สวาทไปพร้อมๆกับฝ่ายนั้น

pongsakron01

ขอบคุณครับ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

piyanate

ขอบคุณครับ

imseng

ขอบคุณนะคับ

ืnneess

ขอบคุณนะคับ

x_man19

ขอบคุณมากจ้า

gigusa

ขอบคุนมากคับ

orrick

ขอบคุนนะคับ

orrick

ขอบคุนนะคับ

acolyte

ขอบคุณมากครับ

porxv

ขอบคุณมากคับผม

kangaza

ขอขอบคุณมากมากน่ะคับ

wsdonin

ขอบคุณมากคับ

caloprince

ขอบคุณครับ

kiwwy

ขอบคุณขร๊า อ่านก่อนเข้านอน{:sm-38:}

nokky

ชอบมากมายคัป{:7_210:}

Klong

ขอบคุนครับ

TawanIndy

ขอบคุณครับ

adan

ขอบคุณครับ