ไปนั่งจิบกาแฟ...ริมแม่น้ำโขง...ณ บ้านดอนคอน...มหานทีสี่พันดอน

Medmayom

ไปนั่งจิบกาแฟ...ริมแม่น้ำโขง...ณ บ้านดอนคอน...มหานทีสี่พันดอน สปป.ลาว
จาก โอเค เนชั่น Posted by ชายสามหยด

เสียงเรือหางยาวดังมาจาก...ลำแม่น้ำโขง ที่เป็นเขตกั้นระหว่างเกาะสองเกาะ หรือหมู่บ้านสองหมู่บ้าน คือบ้านดอนเดดและบ้านดอนคอน ที่เป็นสองเกาะใหญ่ ในจำนวนสี่พันเกาะ หรือที่เรียกว่า" มหานทีสี่พันดอน"  ที่อยู่กลางแม่น้ำโขง ซึ่งเป็นช่วงที่กว้างกว่า 14 กิโลเมตรเลยทีเดียว เสียงเรือดังกล่าว ทำให้ผมสะดุ้งตื่นจากที่นอน ในที่พัก โฮมสเตร์เล็กๆ เท่าที่หาได้ในขณะนั้น ซึ่งที่พักของผมอยู่ห่างจากแม่น้ำโขง ประมาณ 50 เมตรเห็นจะได้  ผมหยิบนาฬิกา ที่ถอดวางอยู่ข้างๆตัว ขึ้นมาดูมันเป็นเวลา หกโมงเช้ากว่าๆ "พวกเรา...ตื่น...ตื่น... ตื่นกันได้แล้ว...วันนี้เราต้องเดินทางไปเที่ยว...ปราสาทวัดพู ที่แขวงจำปาสักกันต่อต้องออกเดินทางแต่เช้าหน่อย...ตอนเย็นจะได้ไปถึงฝั่งไทย ไม่เย็นมาก..." ผมตะโกนปลุก ภรรยา...ลูกๆและหลานอีก 1 คน ที่กำลังนอนหลับอย่างอ่อนเพลีย และเหนื่อยล้าจากกิจกรรมเมื่อวาน คือการปั่นจักรยานจากที่พัก  ไปชม "น้ำตกหลี่ผี" http://www.oknation.net/blog/chartsiam/2012/02/26/entry-1 และยังปั่นข้ามสะพานประวัติศาสตร์ที่ทหารฝรั่งเศสสร้างไว้เพื่อเป็นทางรถไฟ ขนยุทโธปกรณ์สมัยสงครามอินโดจีน ระหว่างสองเกาะใหญ่ ดอนเดดและดอนคอน

http://www.oknation.net/blog/chartsiam/2012/02/24/entry-1 (เข้าชมกิจกรรปั่นจักรยาน)




                   เรือหางยาว แล่นไปส่งนักเรียนยามเช้าในลำน้ำโขง ณ "มหานทีสี่พันดอน"



      ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จสรรพเรียบร้อยเป็นคนแรก...จึงพอมีเวลาที่จะเดินเที่ยวชม บรรยากาศตอนเช้าของบ้านดอนคอน  ดีกว่าที่จะมานั่งรอทุกคนในห้องให้เสียเวลา...











                                  บรรยากาศยามเช้า ที่บ้านดอนคอน "มหานที่สี่พันดอน"



     ผมออกมาเดินเล่นตามถนนของหมู่บ้านดอนคอน...เช้านี้ถนนยังเงียบเหงา ไม่คึกคักสักเท่าไหร่...เพราะนักท่องเที่ยวหลายคนยังพักผ่อนกันอยู่...แต่ก็ได้เจอกับ พระภิกษุที่ออกเดินบิณฑบาตร แต่จะสังเกตุ เห็นว่ามีผู้หญิงชาวญี่ปุ่น ถือกล้องเดินตามถ่ายรูปพระภิกษุตลอด...













           พระภิกษุออกบิณฑบาตรยามเช้า และนักท่องเที่ยวชาวญี่ปุ่นตามถ่ายภาพ



      ผมเดินสำรวจหมู่บ้านสักพักก็รู้สึกว่า อยากจะดื่มกาแฟ เลยเดินหาว่ามีร้านกาแฟสดขายบ้างหรือเปล่า...เดินหาหลายที่แต่ก็ไม่เจอ เลยเดินย้อนกลับไปยังที่พัก ก็เจอภรรยาของผมซึ่งอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้วยืนรออยู่หน้าที่พักพอดี..."เธอ...ไปหากาแฟกินกันดีกว่า...แต่เราเดินหลายร้านแล้วไม่เห็นจะมีเลย..." "นี่ไง...อยู่ใกล้ๆ เรานี่เองลองไปถามเขาดูซิ..ที่ ศาลาดอทคอม ไง ดูจะไฮโซกว่าเพื่อนเราว่าน่าจะมีนะ..."ภรรยาผมออกความเห็น... ผมและภรรยาเลยเดินไปที่ ศาลาดอทคอม  ตามเธอบอกซึ่งอยู่ไม่ห่างจากที่พักมากนัก






                                        ถ่ายรูปกับป้ายเป็นที่ระลึกซะหน่อย"ศาลาดอนคอน"



   พอไปถึง...ผมอ่านป้ายดูเลยปล่อยก๊าก... แล้วบอกภรรยาผมว่า "นี่มันไม่ใช่...ศาลาดอทคอม แต่เขาอ่านว่า ศาลาดอนคอน ต่างหาก... " ก็เลยได้ขำยามเช้ากันเล็กน้อย ...ผมเดินเข้าไปในร้านที่อยู่ติดกับแม่น้ำโขง บรรยากาศดีมาก การตกแต่งร้านก็ ดูดีน่านั่ง...มองเห็นแม่หญิงชาวลาว สองคนกำลังง่วนอยู่กับการจัดอาหารเช้าอยู่บนโต๊ะอาหาร..."สบายดี..." ผมเอ่ยทักทาย แม่หญิงลาวทั้งสองคน ...โดยเธอทั้งสองก็หันมาทักทายกับผมช่นกัน..."มีกาแฟ...กิ๋นอยู่บ่..." ผมบอกจุดประสงค์แกเธอทั้งสองทันที  แม่หญิงคนหนึ่งเลยตอบผมว่า

"มียู่...เป็นกาแฟซองใด๋...มีเนสกาแฟจากไท...ฮั่่นหล่ะ...กับกาแฟ ปากซอง  สิเอ๋าแบบใด๋..." ผมเกิดความสงสัยเหมือนกันว่า กาแฟ ปากซอง ที่เขาบอกมันเป็นอย่างไร ก็เลยถามแม่หญิงลาวเพื่อให้หายสงสัย "กาแฟ ปากซอง มันเป๋นจั่งใด๋หล่ะ..." ผมก็ได้รับการอธิบายว่าเป็นกาแฟที่ ชาวลาวปลูกเอง อยู่ที่เมืองปากชอง เลยเมืองปากเซขึ้นไปอีก...สรุปผมและภรรยาก็สั่งกาแฟ ปากซอง มาดื่มคนละแก้ว ที่ ศาลาดอนคอน ...











       เรานั่งดื่มด่ำกับกาแฟเมืองลาว...คือกาแฟ ปากซอง พร้อมกับนั่งชมวิวฝั่งบ้านดอนเดด และสะพานประวัติศาสตร์ที่ทหารฝรั่งเศสมาสร้างไว้...




































     เสร็จเรียบร้อยแล้วก็เดินสำรวจร้าน ศาลาดอนคอน ซึ่งด้านหนึ่งของร้านได้ตกแต่งด้วยภาพเก่าและของเก่า...ก็เลยได้ทราบเรื่องราวจากภาพเก่า ว่าชาวดอนคอนอยู่กันอย่างไร ตอนเกิดสงคราม เป็นอย่างไร...









           ภาพเก่าที่เล่าเรื่องราวชาวบ้านดอนคอนสมัยก่อน และของเก่า ที่ ศาลาดอนคอน



     แล้วเราก็เดิน ไปตามถนนของหมู่บ้านไปยังสะพานประวัติศาสตร์...อีกครั้งเพื่อถ่ายรูปก่อนไปเที่ยวต่อและเดินทางกับเมืองไทย...
























                                        บนสะพานฝรั่งเศสอีกครั้ง ในยามเช้า



      "อ้าย...อ้าย...เฮือ...มาฮับแหล่วเด้อ...ถ้าพร้อมกะขึ้นเลย..." เสียงเจ้าของโฮมสเตร์ ตะโกนบอกว่าเรือมารับแล้ว ถ้าพร้อมก็ขึ้นเรือได้เลย...เราทุกคนเก็บสิ่งของเรียบร้อย ก็ขึ้นเรือเดินทางออกจากดอนคอน ดอนเดด มุ่งสู่ "ปราสาทวัดพู" แขวงจำปาสักต่อไป

mainiji

อยู่เจียงใหม่แต้ๆ แต่ไม่เคยไป ต้องลองไปดูคับ

dgb

ขอบคุณมากครับ