เด็กจีนพวกนี้เพิ่งหัดเขียน ก.ไก่ เมื่อปลายปีที่แล้วนี่เองค่ะ

Medmayom

เด็กจีนเขียนภาษาไทย




ตามหลักสูตรที่รวบรัด เด็กเรียนอย่างเร่งด่วน เด็กรุ่นล่าสุด รวมเวลาเรียนได้ประมาณ ๕ เดือน


ไม่นับที่เว้นวรรคไป ๒ เดือนตอนปิดเทอม ตอนนี้พูดคุยง่ายๆ พอเข้าใจ อ่านในใจพอรู้เรื่อง


อ่านออกเสียงยังเป็นของยาก เขียนเป็นอย่างไร ลองดูกันค่ะ

จากครั้งแรกที่เด็กๆ เบิ่งตาดูตัวหนังสือภาษาไทย ไม่รู้ภาษาไทยแม้แต่คำเดียว


ให้เด็กๆ ทดลองเขียนแบบไม่รู้เหนือรู้ใต้ ได้ผลงานโย้เย้ส่งคำทักทายสวัสดีมา พออ่านรู้เรื่อง

เรียนไปเรียนมา พูดผิดๆ ถูกๆ  เขียนถูกๆ ผิดๆ ก็ก้มหน้าก้มตาเขียน เงยหน้า อ้าปากพูดๆๆๆ  


แรกๆ คำที่ติดปากคือ ... อาจารย์.. เจิ่ม เมอ อี้ ซือ..


ครูบังคับให้พูดว่า...อาจารย์คะ.. นี่ แปลว่าอะไร... ถ้าพูดภาษาจีนจะได้คำตอบว่า ครูไม่รู้..


อ้อ...  อาจารย์.. นี่ แปล ว่า อา รายยยย.....

อาจารย์...  เจิ่ม เมอ ตู๋...


ครูก็บังคับให้พูดว่า...อาจารย์คะ.. นี่ อ่านว่าอะไร...  


อ้อ.... นี่ อ่าน ว่า อา รายยย...   อาจารย์ .... อีกคร้าง... อีกคร้าง...


เด็กร้องขอให้ออกเสียงให้ฟังซ้ำๆ  เด็กจีนมีปัญหาเรื่องการออกเสียงสระสั้นยาว ต้องฝึกกันนานหน่อย


ส่วนเรื่องการเขียน ถนนสายนี้ยังอีกยาวไกลพอดูค่ะ พื้นฐานยังหลงๆ ลืมๆ


หัวหางตัวหนังสือ สั้นยาว ยังไม่ได้ขนาด อักษรไทย ๔๔ ตัว จำยังไม่ครบ สระยังงงตาลาย










ที่เห็นขีดฆ่า หรือวงดำๆ เพราะเด็กจีนไม่ใช้น้ำยาลบคำผิด สถานศึกษาไม่ให้ใช้ค่ะ


เด็กจีนมักจะสายตาสั้น  ต้องสวมแว่นกันเกือบหมดห้อง ครูเขียนกระดานตัวใหญ่เป็นคืบ


ก็ยังเขียนตามแบบตกหล่นตลอดเวลา มองกระดานไม่ชัด ชอบเอาสมุดเพื่อนมาเขียนตาม


เพื่อนเขียนผิดๆ ถูกๆ ก็ตามกันผิดไป   ต้องคอยเรียกมาเติมให้เห็นๆ ว่าผิดตรงไหน


แกดูไปโวยไปอย่างฮา ว่าเพื่อนเขียนผิด...


โอ๊ะโย่...โอ๊ะโย่.... คั่น ปู้ ชิง ฉู่  หนูดูไม่ชัดอ่าาาา...











เรื่องการเขียนต้องปั้นกันอีกมาก เด็กไทยใช้เวลาเป็นปีๆ ตั้งแต่เริ่มตั้งต้น ก.ไก่ ไปสระ วรรณยุกต์ ...


เด็กจีนที่เรียนอย่างรวบรัด มีปัญหาการเขียนมากมาย ครูต้องใจเย็นและละเอียดเป็นพิเศษ  


ป้าอิมเป็นคุณนายละเอียดมาตั้งแต่เด็กเลยพอเอาตัวรอดในหน้าที่ไปได้ ..เหอๆๆ

มีเด็กเขียนสวยและไม่สวย  ที่เด็กเขียนสวยก็ไม่ใช่ฝีมือครูหรอกค่ะ  อย่างที่เคยบอกเด็กไปว่า


เขียนภาษาแม่ของเราให้สวย  แล้วเราจะเขียนทุกภาษาในโลกนี้ได้สวยหมด


เป็นเช่นนั้นจริงๆ เด็กที่เดิมลายมือเขียนภาษาจีนสวยอยู่แล้ว มาเขียนภาษาไทย ก็เขียนได้สวยค่ะ


เป็นอันว่าป้าอิมรอดตัวไป เพราะหลักฐานภาพแสดง มีเด็กเขียนโบ๊เบ๊เยอะเลย...  เอิ๊กๆๆ







ผิดแล้วผิดอีก  แก้แล้ว แก้อีก.. แบบนี้แหละค่ะ  บางครั้งออกเสียงเพี้ยน ก็พาให้เขียนผิด














ตรวจการบ้านแล้วเรียกเด็กมาบอกว่า อย่าพังเทป  เดี๋ยวต้องเสียเงินซื้อใหม่... ฮาาาา..

ปัญหาการเขียนภาษาไทยของเด็กจีนเท่าที่เห็นมา คล้ายๆ กับเด็กไทยค่ะ ป้าอิมสอนทั้งที่บ้านเรากับที่จีน


ไม่น่าเชื่อว่าเด็กไทยทุกวันนี้ มีปัญหาการเขียนภาษาไทยแทบไม่ต่างจากเด็กจีนที่เพิ่งหัดเขียนอ่าน  


ที่ต่างก็อาจเป็นที่ตัวหนังสือของเด็กไทยออกแนวถั่วงอกหัวโตไปหมด





ระยะเริ่มๆ เด็กจีนสับสนเรื่องการวนหัวตัวอักษร ต้องจ้ำจี้จ้ำไชกันอย่างหนักๆ  


ในขณะที่เด็กไทยจงใจวนให้ผิดๆ เขียนจากหางมาหัว ตัวที่วนหัวตามเข็มนาฬิกา ก็เขียนทวนเข็มซะงั้น


จนติดการเขียนแบบนั้นไปตลอดชีวิต บางคนไปเป็นครู เด็กก็รับแบบอย่างผิดๆ ต่อๆ กันไป


ที่พูดนี่ไม่ได้เอาแต่ว่าเด็กไทยไม่ดีนะคะ  พูดตามที่เห็นในชีวิตที่เป็นครูมาเกือบ ๓๐ ปีแล้ว


โดยเฉพาะ สระเอ และ ว.แหวน ลากจากปลายมาหาหัว นี่เห็นเขียนผิดกันมากที่สุด


เคยมีเด็กกวนครูว่า วนหางมาหัวแล้วมันผิดตรงไหน ตัวหนังสือไม่เห็นจะแตกต่าง


ก็ได้รับคำตอบไปว่า ต่อให้ครูตาเหล่ แค่ดูเส้นก็รู้ว่าลากจากไหนไปไหน


ถ้าจะเขียนเพื่อสนุกก็ได้ แต่เขียนเพื่อดำรงภาษาของชาติไทยไม่ได้  เขียนงานส่งครูก็ไม่ได้


หากจะมีระดับความสำนึกแค่สนุก ครูก็บังคับเธอไม่ได้ แต่ครูหักคะแนนได้..


บัวมีหลายเหล่า เธออยากอยู่เหล่าไหนก็อยู่ไป


แล้วครูก็ทิ้งนักศึกษาไว้ตรงนั้น เดินจากไปไม่หันกลับมา....


บางครั้งป้าอิมก็เป็นครูบ้าๆ บอๆ ไม่สนใจอะไรค่ะ














นอกจากวนหัวผิดแล้ว เร็วๆ นี้ เห็นแบบอักษรที่ประกาศให้....


หน่วยงานของรัฐใช้เป็นแบบมาตรฐานในการออกหนังสือราชการ


ก็ยังมีแบบที่ ฐ.ฐาน ผิดอีกด้วย ฐานล่างไม่มีหยัก ลองไปดูเอาแล้วกันค่ะว่าฟอนท์ไหน


นอกจากการวนหัว เด็กจีนที่เริ่มหัดเขียนภาษาไทยยังสับสนเรื่องตำแหน่งและขนาดของตัวอักษร


การเขียนภาษาไทย มีเส้นบรรทัดกำกับตำแหน่งตัวอักษร สั้น ยาว สูง ต่ำ


สัดส่วนหลุดจากเส้นบรรทัดแค่ไหน ข้างบน ข้างล่าง ข้างหน้า ข้างหลัง แบบที่ภาษาจีนไม่มี






ตำราเล่มเดิมที่ป้าอิมเคยพาดพิงถึงในเอ็นทรีตำราเรียนภาษาไทยของจีน ที่ขอให้เขาเลิกใช้


ส่วนหนึ่งที่แย่คือ ทำเด็กงงหมดเรื่องขนาด และตำแหน่งตัวอักษร ไม่มีเส้นบรรทัดกำกับยังไม่ว่า


นี่ ร.เรือ ตัวสูงเท่ากับสระโอ สระไอ และใอ   ฐ.ฐาน ฎ. ฏ. ฤ  ลอยไปข้างบน


อ.อ่างใหญ่เป็น ๒ เท่าของ ตัวอื่นๆ  ขนาดมั่วไปหมด ฯลฯ ทำนองนี้แหละค่ะ  

เมื่อปั้นเป็นคำได้แล้ว เด็กๆ ยังงงว่าจะจบที่ไหน  เว้นวรรคอย่างไร

เพราะภาษาไทยไม่มีเครื่องหมายจบประโยค ไม่เว้นวรรคเมื่อจบแต่ละคำ


เป็นเรื่องยากที่คนไทยไม่เคยรู้สึกว่ายาก


และเมื่อไม่เห็นว่ายาก ประกอบกับคอมพิวเตอร์ที่ไม่รู้จักภาษาไทย เข้ามามีบทบาทมาก


ปัจจุบันจึงเห็นภาพการเขียนแบบฉีกคำ คำที่มี ๒ พยางค์ ถูกเขียนแยกออกจากกัน


หรือเขียนไว้คนละบรรทัด  คำซ้ำที่ใช้ไม้ยมก ต้นคำอยู่ปลายบรรทัด แต่ไม้ยมกหลุดไปขึ้นบรรทัดใหม่


แปลว่า ให้ซ้ำที่ว่างๆ ไม่ได้ซ้ำคำไหนเลย


"ๆ" สำหรับซ้ำคำที่อยู่ข้างหน้า อาจเป็น ๑ คำ หรือหลายคำก็ได้


หนักกว่านั้นคือ คำๆ เดียว  แต่ สระ หรือ ตัวสะกดถูกเขียนแยกออกไป  พยัญชนะต้นหรือสระอยู่ปลายบรรทัด


ตัวสะกดกระเด็นไปขึ้นบรรทัดใหม่  เรื่องนี้ เด็กจีนยังไม่เข้าใจ ต้องเรียกมาอธิบายย้ำๆ


แต่แปลกที่เด็กไทยจำนวนมาก ไม่รู้ว่า เขียนแบบนี้คือ เขียนผิด






ไม้เอกไม้โท ซึ่งต้องวางไว้ที่บ่าขวาของพยัญชนะต้น  แต่ถูกแปะไว้ที่สระ หรือ ตัวสะกด


ตัวหนังสือมีบ่าซ้าย-ขวา  เส้นตั้งด้านหน้า ซ้ายมือของคนเขียน คือบ่าซ้าย


และ เส้นตั้งด้านหลัง ด้านขวามือ คือบ่าขวาของตัวหนังสือ


เป็นเรื่องที่เด็กไทยเจ้าของภาษาเขียนผิดไม่ต่างจากเด็กจีนที่สับสนเพราะเพิ่งเริ่มเรียน


ลองดูลายมือเด็กจีน เอามาแปะให้ดูเล่น พอเห็นตัวอย่างค่ะ  






































































ลายมือเขียนสวยบ้าง ไม่สวยบ้าง  ผิดบ้างถูกบ้าง ก็อย่าว่าเลยนะคะ  


เด็กพวกนี้เพิ่งหัดเขียน ก.ไก่ เมื่อปลายปีที่แล้วนี่เองค่ะ

dgb

ภาษาจีนยิ่งเขียนยาก อักษรบางตัวมีหลายขีด ขาดไป 1 ขีดความหมายก็เปลี่ยน

lukgolf

ภาษาจีนเรียนยากน่ะ