++ ข้างบ้านนะตัวแสบ ++ # 11

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“ไอ้แม็ค  กูม่ายหวายแล้ว กูจะอ้วก  นี่ขนาดแค่มิดเทอมนะมรึง”  
ออกจากห้องสอบมาได้ผมก็แทบจะแผ่หลาลงไปกลิ้งกับพื้นหญ้าแล้วนั่งเคี้ยวเอื้องพักสมองสักชั่วโมงสองชั่วโมง  หันไปมองไอ้แม็คที่ฟุบเงียบอยู่กับโต๊ะก็ดูท่าว่ามันกับผมจะมีชะตากรรมในการสอบใกล้เคียงกัน  ฟุบหน้าแน่นิ่งไปอย่างนั้นสงสัยจะไปเฝ้าเง็กเซียนฮ่องเต้ขอพรให้ไม่ติดเอฟแล้วแน่ๆ
“อ่านหนังสือทำข้อสอบล่ะจะอ้วก  ทีแด๊กเหล้านี่เห็นคอแข็งอย่างกับเหล็กน้ำพี้”
ไอ้ปิ่นเอาเล็คเชอร์ของตัวเองขึ้นมาโบกเรียกลม  สีหน้าประหนึ่งจะเยาะเย้ยเพื่อนผู้โง่เขลาอย่างผมว่า  วิชานี้เอไม่ไปไหนไกลฉันแน่ๆ  ก่อนที่ไอ้ดาวสาขามันจะโยนเอสี่ปึกใหญ่ที่มันปรินท์มาเกี่ยวกับงานโอเพ่นเฮาส์  เป็นงานวิชาการประจำปีของมหาวิทยาลัยที่จัดขึ้นทุกๆสองปี  คณะวิศวกรรมศาสตร์ก็เป็นอีกหนึ่งในคณะที่ได้รับความสนใจอย่างล้นหลาม   ส่วนสาขาวิศวะฯคอมของพวกผม  นอกจากจะมีซุ้มวิชาการให้ความรู้แล้วก็ยังมีเล่นเกม และออกร้านเพื่อหาเงินเข้าสาขาอีกด้วย
“โห  สร้างสรรค์โคดๆ  สอยดาว  ปาเป้า  บิงโก  นี่ใช้อะไรคิดวะ   โบราณชิบ”  
ผมเปิดๆดูกระดาษแผนงานในมือที่ได้มาแล้วก็ส่ายหน้าไม่เห็นด้วยอย่างแรง  ไม่แนวเลยครับ
“แล้วอะไรที่แกว่ามันสร้างสรรค์ก็บอกมาดิ”  
นางงามกินเด็กทำตาจิกเสียงกัดใส่  ผมเลยตัดสินใจเงียบ  ถือคติ  หุบปากไว้เป็นดี  ชีวีจะปลอดภัยครับ  เราคุยกันรอไอ้พวกที่เหลือมาจนครบองก์ประชุมแล้วจึงเคลื่อนกระบวนพลที่มองดูคล้ายขบวนทอดกฐิน ทอดผ้าป่าไปโรงอาหาร  มีไอ้ปิ่นเดินนำแถวโดยมีผมถือปึกกระดาษเดินตามด้วยความเจียมเนื้อเจียมตัวที่บังอาจไปลบหลู่แผนสอยดาวของเจ๊แกเข้า   ตามมาด้วยไอ้ตะวันกับไอ้แม็คที่ยังสะลึมสะลือกับโจทย์แคลฯไม่เลิก   รั้งท้ายด้วยไอ้ไอ้เจี้ยบกับไอ้เกมที่เป็นติ่งอะไรสักอย่างห้อยท้ายขบวนมากับเขา   ก็มันเอาแต่คุยกันกระจุ๋งกระจิ๋งไม่สนใจชาวบ้านชาวช่องน่ะสิครับ   ส่วนไอ้คินก็ไม่ต้องไปถามหา   มันสอบเสร็จก็ชิ่งไปฉลองกับที่รักมันแล้ว
พวกเราเหล่าคณะผ้าป่าสามัคคีเดินหน้ามึนกันไปถึงแคนทีนก็ต้องตื่นตาแบบขากรรไกรค้างกับความอลังการที่ไอ้บอยแบนด์ข้างบ้านผมมันกำลังโชว์พาวความหล่ออยู่    นั่งกันเป็นคู่ๆเลยครับ
พ่อแม่พี่น้อง   ทั้งๆที่ปกติ  แคนทีนคณะเราจะไม่ค่อยมีสาวๆนอกคณะเข้ามาใช้บริการเพราะเกรงอำนาจบารมีความถึกเถื่อนถ่อย
และสถุนของผู้ชายวิดวะหน้าตา`ตัวเงินตัวทอง`มๆ ที่มีอยู่กว่าเก้าสิบเปอร์เซ็นของจำนวนนักศึกษาชายในคณะทั้งหมด  ส่วนอีกสิบเปอร์เซ็นที่เหลือก็นั่นไงครับ  ไอ้บูม แซ็ค  ปิงปอง ตี๋ต่อและไอ้เดือนคณะเชน  อ้อ  รวมไอ้คินไว้ด้วยก็ได้
“แมร่ง  บอยแบนด์กับเกิร์ลแก๊งค์   มรึงดูดิ๊ไอ้คุณนิค  มีกล้องซ่อนไว้แถวๆนี้รึเปล่าวะ  ใครมาถ่ายเอ็มวีแล้วไม่ชวนกู”
ไอ้ตะวันสอดส่ายสายตาหวังจะเจอรายการดาราจำเป็น  ใครเกิดไม่ทันดูรายการนี้ก็เสียใจด้วยนะครับ 55
“เอ็มวีห่ะไร  เอวีล่ะไม่ว่า    ดูๆ   ไอ้พวกนั้นมันจะลากสาวๆเลื้อยขึ้นตักกันอยู่แล้ว”  
ถ้ามองแบบไม่มีอคติก็จะเห็นว่าไอ้พวกนั้นมันกำลังก้มหน้าก้มตาดูกระดาษอะไรบางอย่างบนโต๊ะโดยมีสาวๆหน้าใสคอยอธิบายให้ฟังด้วยสีหน้ายิ้มแย้มอยู่  แต่พอดีผมค่อนข้างจะมองโลกในแง่ร้ายเลยหมั่นไส้ไอ้พวกหล่อเลือกได้   มองภาพแบบเกินจริงไปหน่อย
ผมกับไอ้ปิ่นปรึกษากันว่าจะกินอะไรก่อนที่เราสองคนตกลงกันได้ว่าจะกินก๋วยเตี๋ยวไก่เพราะเดินผ่านหน้าร้านแล้วกลิ่นมันยั่วใจเหลือเกิน   
เดินไปร้านก๋วยเตี๋ยวไก่  มันต้องผ่านโต๊ะไอ้พวกบอยแบนด์  แต่ปรากฏว่าพวกมันไม่ทักผมสักคำครับ  หนอย..หมั่นไส้  ครับหมั่นไส้  หมั่นไส้จนคันปากอยากด่าคน  ผมกำลังจะเข้าไปทักทายไอ้พวกข้างบ้านด้วยสมุนสี่ขาในปากที่กำลังดาหน้าจะเข้ากัดไอ้พวกหน้าหม้อ  แต่กลับถูกชิงตัดหน้าด้วยอาการหัวเราะอย่างสติแตกของไอ้ปิงปอง
ไอ้ปิงปองมันเห็นไอ้ปิ่นเลยส่งเสียงทักทายก่อนแล้วจึงเบนโฟกัสภาพมาจับที่หน้าของผม  มันทำหน้าไม่แน่ใจอยู่ประมาณครึ่งนาที   
แค่นั้นมันก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาดังลั่นแคนทีน   ไอ้เวงนี่  มันช่างกล้าดีแท้
“หน้ากูเหมือนหม่ำ จ๊กม๊ก รึไง   หัวเราะอยู่ได้  ทำไม  กูใส่แว่นแล้วมันหนักหัวมรึงเหรอ  ไอ้ลูกชิ้นปิงปองเน่า”  
มันหัวเราะจนพูดไม่เป็นภาษากับแว่นตากรอบสีตะกั่วเลนส์หนาเตอะห่างไกลจากคำว่าแฟชั่นอย่างสิ้นเชิงของคุณชายข้างบ้าน   
ความจริงผมสายตาสั้นครับ  ทั้งสั้นทั้งเอียงจนต้องใส่แว่น  แต่เพราะการใส่แว่นมันเป็นอุปสรรคต่อการบู๊ของผม  พอเข้ามหาลัยก็เลยเปลี่ยนไปใส่คอนแทคเลนส์เพื่อความสะดวก  แต่วันนี้ผมทั้งล้าทั้งปวดกระบอกตาจากการอ่านหนังสือสอบเลยต้องใส่แว่นแทนไม่นึกว่าจะมาเจอไอ้หมาปิงปองล้อเอาได้  ชิ!
“ท่านด๊อก..........เตอร์นี่เอง  ปิงปองไม่ทันได้ทักเพราะจำไม่ได้  โห  ลุคนี้คิดได้ไงครับ”  
ไอ้ปิงปองพูดคำว่าด๊อกแล้วเว้นระยะไปนานกว่าคำว่าเตอร์จะตามมา   แมร่ง  กวนนะมรึง  ไอ้พวกข้างบ้านที่เหลือพอเห็นว่าไอ้แว่นที่กล้าเดินควงดาวสาขาวิดวะคอมในแคนทีนเป็นผม    ก็พากันเอะอะเสียงดังเผยกำพืดความเถื่อนออกมาหมด   
“โห  มรึงสายตาสั้นใช่ย่อยเลยนะไอ้คุณนิค”  
ไอ้บูมมันถือวิวาสะคว้าแว่นตาออกจากหน้าผมเอาไปลองใส่ดูก่อนจะส่งให้ไอ้บอยแบนด์คนอื่นลองใส่ดูบ้าง   แล้วพวกมันก็บอกเป็นเสียงเดียวกันว่าใส่แล้วมึน   ก็สมควรแหละครับ  สายตาดีๆดันเจือกลองใส่แว่นหนาเตอะของผมไม่มึนก็ให้รู้ไปสิ  ขณะที่ไอ้ข้างบ้านกำลังลองแว่นสายตาของผมอย่างกับไอ้คุณนิคเป็นตัวแทนจำหน่ายแว่นตา  สาวๆกลุ่มเกิร์ลแก๊งค์ก็ลุกตามมาบ้าง  สาวสวยคนหนึ่งส่งโบรชัวร์ให้ผมด้วยรอยยิ้มอย่างมีไมตรีจิต  น้ำเสียงหวานซึ้งและมือนุ่มๆที่บังเอิญสัมผัสกันแบบจงใจทำเอาไอ้นิคจิตใจหวั่นไหว  ก็คนเพิ่งเลิกกับแฟนนี่ครับ  
“นี่เป็นรายละเอียดงานเปิดบ้านของคณะนิเทศนะคะ  เรามีประกวดหนุ่มสาวหน้าใส โอเพ่นเฮาส์โอเพ่นฮาร์ทด้วย  สนใจก็สมัครได้ตามรายละเอียดตรงนี้ค่ะ”
ชื่อเวทีการประชันความหล่อสวยนี่แอบเสี่ยวเล็กๆครับ  ผมนึกในใจ  แต่สายตาก็จับจ้องที่ใบหน้าของเธอสลับกับกระดาษในมือ   
แสดงความสนใจกับเรื่องที่หญิงสาวกำลังประชาสัมพันธ์อย่างเพลินๆ  ซึ่งกว่าผมจะรู้ตัวว่าคนอื่นเขามองว่าผมกำลังจ้องสาวนิเทศ
แบบไม่เกรงใจใคร   เสียงไอ้แซ็คก็กิ้วก้าวแซวขึ้นแล้ว
“น้ำลายหยดเลยมรึง  ไหมถอยออกมาหน่อยครับ  ระวังติดเชื้อบ้าไอ้คุณนิคมันนะ”
“กูไม่ได้คิดอะไรอกุศล  ก็พวกมรึงเล่นเอาแว่นกูไปใส่เล่นกันอย่างนั้น  ตากูไม่ดีก็ต้องเพ่งสิวะ”
ไม่ได้แก้ตัวนะครับ  คนที่สายตาสั้นมากๆบวกเอียงมากๆอย่างผมนี่เวลาใส่แว่นแล้วถอดออกเอาดื้อ ตามันจะเบลอไปหมด  ต้องใช้เวลาปรับโฟกัสอยู่พอสมควร  แต่ก็มองไม่ค่อยชัดอยู่ดี  แต่ไม่มีใครเชื่อครับ  ไอ้พวกนั้นก็แซวกันไม่เลิก  เล่นเอาสาวงามคณะนิเทศที่ไอ้แซ็คเรียกว่า  ไหม  ออกอาการหน้าแดงเขินอายไม่ใช่น้อย  ก็ผมเสน่ห์แรงนิ  อิๆ
“เฮ้ย อย่ามัวแต่หลีหญิง  รีบไปได้แล้วแก  ก๋วยเตี๋ยวหมดอดแด๊กแล้วจะหาว่าสวยไม่เตือน”
ไอ้ปิ่นมันพูดได้ไม่ต้องอายปากครับ  ก็มันสวยจริงๆ ผมเลยคุยกับไหมอีกเล็กน้อยก่อนจะขอตัวไปกับไอ้ปิ่นเพราะถ้าขืนยังปะทะคารมกันต่อ  เดี๋ยวคงต้องขาดทุนได้เลี้ยงก๋วยเตี๋ยวไก่ง้อไอ้ดาวสาขาแน่    เพราะถ้าเลยเที่ยงไปแล้ว  คนจะเยอะต้องต่อคิวยาวขาแข็งให้เจ้าแม่มันพิโรธผมอีก  แต่ปัญหามันอยู่ที่แว่นตาของผมดันไปอยู่ในมือไอ้เชน  แล้วมันก็กำลังคุยอยู่กับเพื่อนสาวหน้าตาโนเนะของไหมอยู่  หมั่นไส้มัน  เลยช่างแมร่งแว่นตาไปก่อน  เดี๋ยวค่อยไปทวงคืนทีหลัง ไม่อยากไปขัดความสุขครับ  เหอๆ
จัดการให้ก๋วยเตี๋ยวไก่อร่อยๆลงไปนอนยังไม่ทันเรียงเส้นอยู่ในกระเพาะผมก็รีบลากไอ้ปิ่นไปร้านขนมเจ้าประจำ   ที่แคนทีนคณะนี่ของอร่อยๆเยอะครับ  ไม่ว่าจะเป็นอาหารตามสั่ง  ขนมทั้งไทยและเทศ    เมนูภูมิใจนำเสนอวันนี้นอกจากจะเป็นก๋วยเตี๋ยวไก่แล้วยังมีขนมเครปอีกครับ  ร้านเครปเจ้านี้คนต่อคิวซื้อนี่ยาวเหยียดเพราะอันละแค่สิบบาท  แต่แป้งนี่อร่อยสุดยอด  ไส้ก็ใส่มาให้แทบล้นทะลัก  
จะเรียกว่าโคตรเครปก็ได้ไม่น่าเกลียดอะไร  เพราะพี่เขาทำให้อันใหญ่แบบไม่มีการเขียม  
ผมต่อคิวซื้ออยู่นานกำลังจะถึงคิวตัวเอง  ก็ไม่รู้มีไอ้ลูกพ่อแม่สั่งสอนแล้วไม่ยอมจำที่ไหนมาตัดหน้าฉับ  แทรกตัวเข้ามาในแถวแซงคิวแบบสะกดคำว่ามารยาทไม่เป็น  โมโหสิครับโมโห  
“เฮ้ย  ต่อแถวสิวะ ไม่เห็นรึไงว่าคนอื่นเขาต่อกันยาวเหยียดเนี่ย”  
ไอ้คุณนิคขอจัดระเบียบสังคมเสียหน่อยครับ  ผมสะกิดไหล่มันแล้วตีหน้าหาเรื่องใส่เต็มที่  จนไอ้ปิ่นต้องแตะแขนไว้เป็นเชิงปราม
“เปล่าแซงนะ  ก็ผมให้เพื่อนมายืนจองให้อยู่ก่อนแล้วไง”  เหตุผลมันฟังขึ้นมั้ยครับ
“นี่มันร้านเครปนะมรึง  ใช่เมเจอร์ซีนีเพล็กซ์มั้ย  ถึงจะได้สำรองที่ยืนล่วงหน้าได้เนี่ย อยากกินก็ต่อแถวสิวะ”
ไอ้ปิ่นยึดแขนผมไว้แน่น  เนี่ยแหละครับไอ้นิคโหมดไร้สามัญสำนึก  เอาความคิดตัวเองเป็นที่ตั้งและไม่เกรงหน้าอินทร์หน้าพรหมที่ไหน  คำว่ากลัวตายไม่เคยมีอยู่ในสมอง   
“พอเถอะไอ้คุณนิค  เขาก็มีเหตุผลของเขาน่า”  ไอ้ตะวันอยู่ร้านน้ำปั่นข้างๆเห็นท่าไม่ดี  เข้ามาช่วยเคลียร์
“กูไม่สน  กูเนี่ยแหละเหตุผล  มรึงดูสิ กูกับไอ้ปิ่นยืนจนขาแข็งจะถึงคิวตัวเองอยู่ดีๆก็มีไอ้เชี้ยที่ไหนไม่รู้มาตัดหน้า  รมณ์เสียว่ะ”
เหตุการณ์ดูจะบานปลายขึ้นเพราะความใจร้อนและเอาตัวเองเป็นที่ตั้งของผมจนพวกข้างบ้านต้องเข้ามาเสริมทัพกับไอ้ตะวันคอยปรามผม   ไอ้เชนรีบเข้ามาคว้าแขนไว้ป้องกันไม่ให้ไอ้ตาขวางนิคกระโจนเข้ากัดไอ้ผมทองมารยาททรามตรงหน้า  
“นี่มรึงไม่ต้องมาทำเต๊ะไอ้หัวแมงวันทอง  หันมาคุยกะกูให้รู้เรื่องเลย”  
ไอ้ผมทองมันสวมเชิ้ตสีอ่อน กางเกงยีนส์สีซีด  เดาไม่ได้ว่ามันอยู่คณะไหน  แต่รู้สึกว่าน้ำเสียงและท่าทางมันคุ้นๆยังไงพิกล  มองหน้ามันก็เห็นไม่ค่อยชัดเพราะไม่ได้ใส่แว่นแถมมันยังยืนหันข้างให้อีก  ไอ้เวงนี่มันเหมือนใครวะ  คิดไม่ออก
“มรึงนี่ซ่าเหมือนเดิมอย่างที่ไอ้โก้มันบอกจริงๆว่ะ  ไม่สิ  กูว่าแสบยิ่งกว่าเดิมอีก  แต่ยังแหย่ง่ายยั่วขึ้นเหมือนเดิม  ปากหมาก็เหมือนเดิม  ที่สำคัญยังสวยเหมือนเดิมเลยนะมรึง”
ไอ้หัวแมงวันทองเดินเข้ามาใกล้ๆแล้วคว้าหมับจับแก้มผมแล้วยืดไปมา  หน้าคนนะมรึงไม่ใช่ดินน้ำมัน  ท่ามกลางสายตาลุ้นๆกับคนรอบข้างว่าเหตุการณ์จะออกหัวหรือก้อย  สมองผมก็เริ่มรันภาพต่างๆในหัวตั้งแต่สมัยเด็กจนมาถึงสมัยเรียนม.ปลาย   และเริ่มนึกออกว่าไอ้มารยาททรามที่กล้าแซงคิวผมมันคือไอ้ขลุ่ยเพื่อนเก่าเพื่อนแก่ที่ไม่เจอกันนาน   พอคิดออก  ผมก็กระโดดเข้ากอดมันสุดแรงเอาให้หายใจไม่ออกตายห่ะกันไปข้างหนึ่ง
ตอนที่  12 เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด
“สวยบ้านมรึงดิไอ้ขลุ่ย  แล้วนี่มรึงมาได้ไงวะ  จะมาทำไมไม่บอกกันก่อน  สาดดด  แล้วมาแกล้งแย่งกูซื้อเครปนี่สนุกมากนะมรึง”
ไอ้ขลุ่ยไม่ตอบแต่หันไปสั่งเครปให้ผม  มันยังจำได้ว่าผมชอบกินหมูหยองน้ำพริกเผาด้วย  แป๊บเดียวเท่านั้นจริงๆครับ  แป๊บเดียวเครปร้อนๆก็มาอยู่ในมือผม   ก็พี่ร้านเครปเขาคงกลัวว่าผมจะโมโหหิวพาลพังร้านแกเลยรีบทำให้มือเป็นระวิงแถมยังทำอันใหญ่บะเฮิ่มกว่าปกติ   เครปแบบโคตรพ่อโคตรแม่เครปของผมเลยดูมีอภิสิทธิ์เหนือคนอื่นโข
ได้เครปแล้วพวกผมทั้งหมดเลยยกโขยงกันกลับโต๊ะ  บรรดาไทยมุงแถวนั้นก็เลยตีหน้าเซ็งสลายตัวกลับเมื่อเห็นว่าไม่มีคดีเด็ดเกิดขึ้นอย่างที่ลุ้นกันอยู่
ผมเล็มเครปอย่างเอร็ดอร่อย  ตอนนี้ได้แว่นกลับคืนมาแล้วเลยเห็นหน้ามันชัดขึ้น สังเกตความเปลี่ยนแปลงของมันได้เยอะจนแทบไม่เหลือเค้าของไอ้ขลุ่ยคนเดิม    ผมถามไอ้เพื่อนซี้สมัยเรียนมัธยมอย่างตื่นเต้นไปเกือบสิบคำถาม  แต่มันกลับตอบสั้นๆ ตามสไตล์คนพูดน้อย   
“พอดีกุได้หยุดยาวเลยโทรหาไอ้โก้แล้วแอบหนีกลับมาเยี่ยมพวกมรึงไง”   
ไอ้ขลุ่ยยิ้มๆ ไอ้นี่มันเด็กนอกครับ   พอจบม.ปลายมันก็บินลัดฟ้าไปเรียนต่อที่เมืองมะกันเพราะแม่มันแต่งงานใหม่กับคนที่นั่นตั้งแต่มันอยู่ม.ต้นแล้ว  ผมก็ติดต่อมันทางอีเมล์บ่อยๆแต่ไม่ค่อยได้โทรคุยกันสักเท่าไหร่เพราะมันรู้ว่าผมเป็นคนไม่ชอบคุยโทรศัพท์  
“แต่กุจำมรึงไม่ได้เลยนะเนี่ย   เจือกใส่ชุดอย่างกับเป็นนักศึกษาที่นี่อีก  แล้วทำไมหัวมรึงกลายเป็นสีอย่างนี้ได้วะ  ไปอยู่เมืองนอกแค่ไม่กี่ปีนี่กลายพันธุ์แล้วเหรอมรึง  หลังอาน  กลายเป็นลาบาดอร์ไปแล้ววุ้ย”
“ใครจะอย่างมรึงล่ะ  ปากหมาเป็นเอกลักษณ์”  
ผมงับเครปเคี้ยวตุ้ยๆอย่างเอร็ดอร่อย   ก่อนจะแนะนำเพื่อนๆทั้งหมดให้รู้จักกับไอ้หัวทอง  แล้วปล่อยให้พวกมันคุยทำความรู้จักกันไป  งานนี้ไอ้ปิ่นคนสวยที่ยังแอ๊บแมน เอ้ย  แอ๊บแบ้วก็ยังได้รับความสนใจอีกตามเคย   
“ที่อารมณ์ดีนี่เพราะได้กินเครปหรือว่าเป็นเพราะได้เจอแฟนเก่า”
ไอ้(ไส้)เดือนคณะทำเสียงกวนส้นใส่อีกแล้ว   ไอ้นี่ก็อารมณ์ขึ้นๆลงๆอย่างกับอยู่ในช่วงวัยทอง
“แฟนเก่าป้อมรึงสิ   ขอร้องเลยนะเมียจ๋า  อย่าหึงไม่เข้าเรื่องให้มันมากนัก ถ้าที่รักรำคาญขึ้นมาเมื่อไหร่  มรึงจะโดนก้านคอไม่รู้ตัว เอ้า  เอาเครปไปแด๊กซะปากจะได้ไม่ว่างมาเห่ากูอีก”   
กำลังอารมณ์ดีเพราะได้เจอเพื่อนเก่าเลยยิงมุกไปติดๆแถมเอาเครปที่เหลืออยู่เล็กน้อยยัดเข้าปากไอ้เชนตัดปัญหาปากหมาหาเรื่องของมัน  แค่นั้นล่ะครับ  ไอ้พวกที่เหลือก็ส่งเสียงโห่ฮาวี้ดวิ้วกันใหญ่  

deeeen

ขอบใจมากจร้า

Nekikung112

ขอบคุนนะคับ

x_man19

ขอบคุณครับ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

piyanate

ขอบคุณมากมายครับ

imseng

ขอบคุณนะคับ

ืnneess

ขอบคุณครับ

aRmkung

ขอบคุณครับ

manza555

สนุกมากๆเลย

orrick

ขอบคุนนะคับ

Klong

ขอบคุนครับ

nattan010

ขอบใจมากจร้า

kiwwy

ขอบคุณขร๊  อิอิ {:sm-52:}

gigusa

ขอบคุณมากครับ

Mikkiny

ชอบบบบบบบบบบบบบบ

dung

ขอบคุณครับ

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

kamaji

ขอบคุนคราบ

ton521

ขอบคุนครับ