++ ข้างบ้านนะตัวแสบ ++ # 14

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
ห้อง`คุณ`หล่อเดือนคณะตกแต่งเรียบๆแต่เน้นหรูหราและนำสมัย ของแต่งห้องแต่ละอย่างนี่อย่างกับมาจากทั่วมุมโลก  ไม่แปลกใจละที่แค่โบนัสของพ่อมันก็สามารถซื้อรถคันละเป็นล้านให้ลูกชายได้อย่างนี้  หรือความจริงไอ้เชนมันจะค้ายาค้าผงแต่บอกว่าท่านพ่อมันได้โบนัสบังหน้า    หันไปดูเตียงคิงไซส์ที่ไอ้แซ็คมันโฆษณาเป็นผ้าอนามัยก็ดูน่านอนจริงๆ  
“โอ้ย  ห่ะนี่เล่นเชี้ยไรของมรึง” ผมด่าเมื่อไอ้เจ้าของห้องกระตุกแขนผมแรงๆให้เดินตามมัน
“มรึงจะเหม่ออะไรนักหนา  เอาของไปเก็บก่อนเดี๋ยวกูจะทำแผลให้”
ไอ้เชนเห็นผมทำหน้าจะเอาเรื่อง  ก็เป็นฝ่ายดึงผ้าห่มกับหมอนโอท็อปในมือผมไปวางไว้บนเตียงแล้วฉุดกระชากลากถูไอ้นิคไปนั่งที่โซฟา   ไอ้โย่งเชนมันค้นอะไรกุกกักอยู่ในตู้แป๊บเดียวก็ได้กล่องปฐมพยาบาลออกมา   
“ทำแผลอะไรของมรึง  ไอ้คินก็ทำให้กูแล้วไง”
“ถอดเสื้อออก”   ไอ้เชนไม่ตอบแต่ออกคำสั่ง  ผมเลยส่ายหน้าจะลุกไปนอนแต่โดนฉุดแขนไว้
“กูจะทำแผลให้  แผลที่มรึงโดนกัดน่ะ   เมื่อกี้ไม่ได้ให้ไอ้คินใส่ยาให้เพราะอายไอ้พวกนั้นไม่ใช่เหรอ  เร็วสิ  กูไม่ปล้ำมรึงหรอกน่า”
ผมเลยถลึงตาใส่มันแต่ก็ยอมถอดเสื้อให้ไอ้เชนทำแผลแต่โดยดี  แอลกอฮอล์โดนแผลที่ถูกไอ้ขลุ่ยกัด  แสบจนสะดุ้ง  พรุ่งนี้แผลนี่คงเขียวช้ำน่าดู  ไอ้ขลุ่ยก็ดันหื่นกัดมาเสียแรงจนเลือดซิบอย่างนี้
“กูขอโทษ”  จู่ๆไอ้เชนก็พูดขึ้น  ทำเอาผมงง  
“ไม่เป็นไรกูหนังหนา   รีบๆทำแผลเถอะ   กูง่วงแล้ว”
“ไม่ใช่เรื่องนี้  กูหมายถึงเรื่องไอ้ขลุ่ย”   ผมเลยร้องอ๋อ   ก็นึกว่าเรื่องอะไร
“ช่างเถอะ  กูไม่โกรธแล้ว  กูผิดเองที่ไปหลอกอำไอ้ขลุ่ยมันก่อน”  
“แต่กูไม่ได้อำ  กูพูดจริงๆ”      
ห๊า  มรึงว่าอะไรนะ  ผมอ้าปากค้าง  มองหน้าไอ้เชนแหยงๆ เริ่มถอยห่างจากไอ้โย่งหน้าหล่อ   มรึงพูดงี้หมายความว่าไง   ไม่ใช่ตั้งใจจะแทงข้างหลังทะลุถึงหัวใจกูอีกคนนะ
“อะไร   ทำหน้าอย่างกับกูจะข่มขืนมรึงอีกคน   กูไม่ทำหรอก....ถ้ามรึงไม่ขอนะ”
ปากมันก็ว่าจะไม่ทำถ้าผมไม่ขอแต่การกระทำของมันนี่อะไรก้าน   ไอ้เชนก้มลงจุ๊บเบาๆที่ปากผม  แล้วมันก็หัวเราะหึๆ แบบทีเล่น
ทีจริง  ก่อนจะลุกเอากล่องยาไปเก็บ   
“ไอ้เวง   พอเลยมรึง  กูจะนอนละ  อย่ามาใกล้นะว้อย   กูถีบจริงๆด้วย”
ผมโหยหวนลั่น  รีบลุกไปเอาหมอนข้างมากั้นกลางแล้วล้มตัวลงนอนคลุมโปง  แต่ไอ้เชนมันยังตามราวี  ดึงผ้าห่มผมออกแล้วทำหน้าโรคจิตใส่
“กูไม่ทำอะไรมรึงหรอกน่า  เห็นวันนี้ช้ำมากแล้ว  สงสาร  ไว้ค่อยทำวันหลังก็ได้”
“วันหลังบ้านมรึงสิ    ไอเวงนี่   ถอยป๊าย”
“จะไปบ้านกูเหรอ  ได้เลย  ที่ไหนดีล่ะ เอาเป็นบ้านที่หัวหินมั้ย  ติดชายหาดบรรยากาศโรแมนติค  รับรองว่าลืมไม่ลงเลยล่ะที่รักจ๋า”
ไอ้เชนจูบแก้มผมซ้ายขวาแล้วหัวเราะเสียงดัง   ก่อนที่มันจะเดินหายเข้าห้องน้ำไป  ทิ้งให้ผมส่งเสียงสาปแช่งมันอยู่บนเตียงพร้อมกับกองผ้าห่มที่เอามาม้วนห่อตัวเป็นหนอนดักแด้ป้องกันการรุกร้ำอำนาจอธิปไตยประตูหลังบ้านจากไอ้เชน    หนอย     มาแกล้งแหย่กูเล่นอย่างนี้สนุกมากนะมรึง   ผมคิดแค้นๆปนระแวงอยู่สักพักก็ผล็อยหลับไป   เฮ้อ.... ไอ้ผมนี่มันดวงโลกาวินาศสันตะโรจริงๆ  
งานเปิดบ้านของมหาวิทยาลัยกำลังจะมาถึงในอีกไม่กี่วันข้างหน้า  ช่วงนี้เลยเห็นบรรดานักศึกษาเตรียมงานกันอย่างคึกคักจนดึกดื่น   น้องปีหนึ่งนั้นรับบทหนักสุดเพราะเป็นน้องน้อยของชั้นปีง่ายต่อการจิกศีรษะ  กดขี่ข่มเหง  ให้ใช้แรงงานเยี่ยงทาส   ส่วนรุ่นพี่ทั้งหลายก็มีงานหนักเบาลดหลั่นกันไปตามแต่ละบรรดาศักดิ์ชั้นปีของตัวเอง
“ไอ้นิค  นั่นมรึงตอกตะปูหรือจะทุบตึกทิ้งกันแน่  ให้มันเบามือหน่อยว้อย”  
พี่เจ๋ง  พี่ปีห้าสายรหัสของผมตะโกนด่ามาแต่ไกล   ก็พี่แกเล่นนั่งมองสาวๆที่ขับรถผ่านซุ้มไปมา  แล้วตัวเองก็ชี้นิ้วสั่งน้องๆอย่างเดียว   ไม้ไผ้ที่เอามาทำโครงซุ้มประตูสำหรับตกแต่งซุ้มเล่นเกมออกร้านก็แสนจะเปราะบาง  ผมตอกตะปูสองสามทีก็แตกก็หักไปซะส่วนใหญ่   รู้งี้ให้พี่ๆแกหาไม้หน้าสามมาให้ทำดีกว่า  ง่วงก็ง่วง  หิวก็หิว   รมบ่จอยนะเนี่ย
“อ้าวๆไอ้แม็ค  แล้วนั่นทำอะไร  กูให้มรึงสอนงานน้องไม่ใช่ให้ทำให้มัน  รักกันมากอย่างนี้กลับไปเรียนปีหนึ่งกับมันใหม่เลยมั้ย”
พี่เจ๋งยังคงทำตัวเจ๋งไม่เลิก  แต่เอาเถอะ  ผู้ชายคณะนี้มันปากหมาหน้าโหดอยู่แล้ว  ใครแข็งไม่พอก็คงอยู่ไม่รอด  ว่าแต่ไอ้นิคหิวเว้ย
“พี่นิคๆ   เกิดเรื่องใหญ่แล้วค่ะ”
น้องเอี้ยง  สาวน้อยที่ตัวไม่น้อย  น้องรหัสผมเองครับ  ไอ้นี่มันเอ๋อๆ เป็นหญิงร่างถึกแต่เซนซิทีฟผิดกับหน้าตาและรูปร่าง  มันวิ่งหน้าตื่นมาหาผมอีกแล้ว  
“อะไรของแกไอ้นกเอี้ยง  หมาที่แคนทีนออกลูกไม่ได้เหรอวะ”  
จำได้ว่า   คำว่าแย่แล้วค่ะๆคำแรกของไอ้น้องเอี้ยงสมัยที่เราเพิ่งรู้จักกันใหม่ๆ  ทำเอาผมตกใจรีบตะลีตะลานวิ่งตามมันไปเพราะนึกว่าเกิดเหตุด่วนเหตุร้ายต้องแจ้งไอ้นิค  แต่ปรากฏว่าคุณน้องเอี้ยงแกไปเจอไอ้แมวเหมียวติดอยู่บนต้นไม้แล้วลงมาไม่ได้เลยรีบเรียกผมไปกู้ภัย   ฮ่วย  น้องเอี้ยง   พี่ไม่ใช่ซุปเปอร์แมนนะ  เอะอะก็พี่นิคๆตลอด
“คราวนี้เรื่องใหญ่จริงๆนะพี่”  
เอาวะ  เรื่องใหญ่ก็เรื่องใหญ่  ผมตะโกนขอเวลานอกกับพี่เจ๋งแล้วเดินหน้าง่วงตามน้องรหัสออกไป  ไอ้น้องเอี้ยงพาผมเดินลัดเลาะไปโผล่ที่ตึกใหญ่    มันชี้โบ้ชี้เบ๊ไปใต้ตึก  ที่มีกลุ่มบอยแบนด์กำลังนั่งสุมหัวทำคัทเอาท์กันอยู่โดยมีสาวงามที่ผมไม่รู้จักนั่งให้กำลังอยู่ไม่ห่างด้วย
“อะไรของแกไอ้นกเอี้ยง  พี่ไม่เห็นจะมีอะไรสักหน่อย”  
ผมคงว้ากน้องรหัสตัวเองดังไปหน่อย  ไอ้พวกนั้นมันเลยรู้ตัว  เงยหน้าขึ้นมองแล้วเห่าทักทายผมกันใหญ่
“ไม่มีอะไรได้ไง  ก็พี่เชนกำลังนอกใจพี่อยู่เห็นๆ”  
ไอ้น้องเอี้ยงก็เสียงดังไม่แพ้กัน  แถมยังทำกระฟัดกระเฟียดโกรธแทนพี่มันอีก  เอากับมันสิ  นี่ถ้าหุ่นเช้งน่ารักกุจะไม่ว่าเลย  ไอ้นกเอี้ยงทำท่าเหมือนช้างน้ำตกมันเถียงคอเป็นเอ็น
“เดี๋ยวๆไอ้เอี้ยง  ทำไมแกถึงคิดว่าพี่กับไอ้เชนเป็นแฟนกัน”   
ผมอารมณ์ขุ่นมัว  เล็งเห็นถึงคุณประโยชน์ของค้อนที่บังเอิญถือติดมือมาด้วย  เพราะน่าจะใช้จูนสมองให้ไอ้น้องเอี้ยงมันใหม่ได้
“พี่สองคนมารับมาส่งกันทุกวัน  ใครๆเขาก็รู้กันทั้งนั้น  แล้วพี่แม็คยังฟอร์เวิร์ดเมล์มาให้ด้วย  เอี้ยงก็ช่วยส่งต่อให้อีกทีไง  ยอมไม่ได้นะพี่นิค  แฟนใครใครก็หวง  ลุยเลยดิ”
กูจะบ้า   ไอ้น้องเอี้ยงที่รัก  นี่แกเอาง่ามสมองหรือง่ามเท้าคิด   ไอ้คุณนิคล่ะอยากจะจับไอ้น้องรหัสตัวดีโหม่งโลกจริงๆ
“พี่เชนไม่ได้นอกใจพี่รหัสเอี้ยงใช่มั้ย   ตอบดีๆนะ  ไม่งั้นมีเรื่อง”  เอ้า  ยังมีหน้าไปตะโกนขู่ไอ้เชนอีก เอาเข้าไป
“ไม่หรอกน้องเอี้ยง  พี่เชนรักเดียวใจเดียวอยู่แล้ว  ไม่ต้องห่วงๆ  เดี๋ยวพี่ปองจะช่วยดูแลให้อีกแรง  แล้วนี่ก็ไม่มีอะไร  แค่น้องๆ
คณะนิเทศฯ เขามาถ่ายรูปจะทำประชาสัมพันธ์ให้  จริงมั้ยไอ้เชน”
ไอ้ปิงปองฮาครืนกับไอ้แซ็คเมื่อไอ้เชนพยักหน้ายอมรับ    สนุกกันมากนะพวกมรึง  หิวก็หิว  ง่วงก็ง่วง  โกรธเว้ยโกรธ   ผมเดินอาดๆเข้าไปหาพวกมันด้วยสายตาฆาตกรโหด  ค้อนในมือทุบปังลงบนแผ่นคัทเอ้าท์เสียงดังลั่น   ไม่มีความเสียหายเกิดขึ้น  แต่เสียงค้อนก็สยบบรรดาสิงสาราสัตว์ในปากไอ้ปิงปองได้ผลชะงัด
“เห็นมั้ย  พี่นิคโกรธแล้ว พี่เชนไม่น่าทำอย่างนี้เลย  นอกใจกันเห็นๆ”  
ไอ้นกเอี้ยงยังไม่เลิก ผมล่ะโมโห  เดี๋ยวเถอะไอ้เอี้ยง  เดี๋ยวเจอก่องข้าวน้อยฆ่าน้องรหัสแน่  โมโหหิวนะเนี่ย
“กูขอประกาศตรงนี้เลยนะ   กูกับไอ้เชนไม่ได้เป็นอะไรกันทั้งนั้น   แล้วเลิกล้อสักทีกูรำคาญว้อย  ส่วนแกนะไอ้นกเอี้ยงทีหลังห้ามพูดเรื่องนี้อีก  ไม่งั้นตัดสายรหัสแน่  ไป   กลับได้แล้ว  นึกว่าเรื่องสำคัญอะไรนักหนา  แมร่ง  เสียเวลาชิบ”
ผมสบถคนเดียว  หันไปส่งสายตาสยบมารให้ไอ้น้องรหัสก็เห็นมันยิ้มแหยๆ  ท่าทางคงตับลีบตับหดไปแล้วกับไอ้นิคยามของขึ้น
“มรึงจะโกรธอะไรนักหนา  น้องก็แค่แซวเล่น”  ไอ้เชนเริ่มไม่พอใจ  เสียงเย็นใส่
“เรื่องในสายรหัส  คนนอกไม่เกี่ยวว้อย  แล้วมรึงนะไอ้เชน  เลิกแกล้งแหย่กุสักที  กูรำคาญ เข้าใจมั้ยว่ากูรำคาญ”
“มรึงรำคาญกูนะ  มรึงพูดเองนะ”  ไอ้เชนตาขวางบ้าง
“เออ  ฟังภาษาคนไม่เข้าใจรึไง  กู  รำ  คาญ  ชัดมั้ย”
ผมด่าไอ้คนนอกแล้วก็เดินถือค้อนออกไปไม่สนว่าไอ้เชนมันจะโกรธรึเปล่า   ฝ่ายไอ้น้องนกเอี้ยงเห็นพี่รหัสองค์ลงประทับเดินตึงตังกลับสำนัก   ก็รีบวิ่งตามตูดกลับสาขากับพี่มันเพราะกลัวระเบิดลงอีกรอบ
ตอนที่  14 โมโหหิวว้อย สะกดให้ถูก
“โมโหหึงขนาดนั้นเลยเหรอพี่”  
“แกตกภาษาไทยรึเปล่าไอ้นกเอี้ยง   โมโหหิวว้อย  สะกดให้ถูก  หิวกับหึง  สะกดไม่เหมือนกัน  เดี๋ยวพ่อจูนสมองให้ใหม่เลย”
ไอ้น้องนกเอี้ยงทำคอหดกับคำขู่อาฆาตเสียง`ตัวเงินตัวทอง`มและอาวุธในมือของพี่รหัส  เดินต๊อกๆตามหลังไอ้พี่นิคไปถึงซุ้มก็เห็นฝ่ายสวัสดิการกำลังยกข้าวกล่องเข้ามาพอดี  เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ  คนอะไรวะ  โมโหหึง เอ้ย โมโหหิวน่ากลัวชะมัด  ไอ้นกเอี้ยงนินทาพี่รหัสมันในใจ
“เฮ้ย  ไอ้แม็ค หาอะไรมาให้กระเดือกหน่อยดิ๊   หิวสาดๆเลยว่ะ   หิวจนหน้ามืดแล้วเนี่ย”  
“หึงจนหน้ามืดมากกว่ามั้งพี่”  ไอ้นกเอี้ยงมันยังวอน  ผมเลยยกค้อนขึ้นขู่อีกรอบ
ไอ้คุณนิคหันไปตะโกนใช้เพื่อนเหมือนไอ้แม็คเป็นทาสในเรือนเบี้ย  ไอ้นี่ก็ด้วยความที่ยังมีคดีความติดตัวเรื่องฟอร์เวิร์ดเมล์  เลยไม่กล้าอิดออด  รีบลุกขึ้นไปแย่งชิงข้าวกล่องกับคนอื่นๆเอามาให้คุณชายเพื่อนรักอย่างว่องไว
“ใครไปกระตุ้นเชื้อบ้าไอ้คุณนิคขึ้นมาอีกวะ   ไอ้นกเอี้ยง”  ไอ้แม็คหันไปกระซิบสอบความถามไถ่จากน้องรหัสของเพื่อน  
“พี่นิคบอกว่าโมโหหิว  แต่เอี้ยงว่าพี่นิคโมโหหึงพี่เชนมากกว่า  โอ้ย  ทำร้ายสุภาพสตรี  เอี้ยงจะฟ้องมูลนิธิปวีณา”
“อย่างแกมันต้องมูลนิธิช้างไทย  ช้างสมองเสื่อมอีกต่างหาก บอกว่าไม่ได้หึงๆไม่เข้าใจรึไงวะ”
ไอ้นกเอี้ยงคลำหัวป้อยเพราะโดนพี่รหัสเอาขวดน้ำพลาสติคแถวๆนั้นเคาะกะโหลกไปหนึ่งที  ความจริงมันก็ไม่เจ็บหรอก  แกล้งร้องไปงั้นเอง  ก็ใช้ขวดเปล่าๆมีแต่ลมข้างในจะไปเจ็บได้ยังไง อีกอย่างพี่รหัสมันตอนนี้อารมณ์ดีขึ้นแล้ว   ก็พี่แกเล่นซัดข้าวกระเพราไก่ไข่ดาวไปสองกล่องรวดเดียวหมดเป็นชูชก   กินจุอย่างกับมีหลุมดำในกระเพาะ
“มรึงไปพูดกับไอ้เชนอย่างนั้นไม่แรงไปหน่อยเหรอวะ”  
ไอ้แม็คให้ความเห็น   หลังจากไอ้น้องนกเอี้ยงตัวดีแปรพรรคไปเข้าพวกกับฝ่ายไอ้เชน  เล่าเหตุการณ์ตอนองค์ลงสำแดงเดชของไอ้คุณนิคอย่างเมามันในอารมณ์  
“ใช่ๆ    เอี้ยงล่ะสงสารพี่เชนจริงๆไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย อยู่ๆพี่นิคก็เอาระเบิดไปทิ้งลงกลางวงอย่างนั้น  แล้วตอนที่พูดคำว่ารำคาญนะ  หูย  เอี้ยงล่ะไม่อยากจะบรรยาย  พี่เชนงี้ตาลุกวาบๆแทบจะปล่อยแสงได้  คงทั้งโกรธทั้งน้อยใจพี่นิคน่าดูเลยล่ะ”
“พี่ว่าแกซิ่วไปเรียนนิเทศเถอะป่ะ  เล่าได้เป็นตุเป็นตะเลยเว้ยไอ้นี่หนิ”  
ผมเปิดกระป๋องโค้กขึ้นยกซด   อิ่มหนำสำราญแล้วก็เลยเปิดศึกน้ำลายกับเพื่อนโดยมีไอ้น้องนกเอี้ยงน้องรหัสผู้แสนดีที่ไม่เคยจะเข้าข้างพี่มันเลยตั้งแต่ได้เห็นไอ้เชนในตำแหน่งสารถีของไอ้พี่นิคแล้วเกิดความคิดอยากให้พี่รหัสหน้าสวยของมันเข้าสู่วงการสีม่วงคู่กับ
ไอ้เดือนคณะ     คราวนี้มันก็ยังแปรพรรคไปรับหน้าที่คณะลูกขุนของไอ้แม็คอีก
“มรึงไม่อยู่ในเหตุการณ์มรึงไม่รู้หรอกไอ้แม็ค   แมร่ง  หน้าตาไอ้เชนมันกวนตรีนกูชิบ  ไอ้หมาปิงปองก็ล้ออยู่ได้   รับมุกกันเนียนอย่างกับแก๊งค์สามช่ามาเอง  พอไอ้ปิงปองมันบอกว่าไอ้เชนรักเดียวใจเดียวกับกุ^   ไอ้ห่ะนั่นก็ยอมรับแบบหน้าตาเฉย   นั่นยังไม่น่าหมั่นไส้เท่าเรื่องนี้   ไอ้เชี้ยเชนนะ  ทั้งที่ตัวเองนั่งทำตาเชื่อมใส่สาวนิเทศข้างๆ  น้ำลายหยดแหมะๆ อย่างกับหมาเห็นกระดูกแท้ๆ  ยังจะมีหน้ามาแกล้งเออออกับไอ้ปิงปองว่ากูเป็นแฟนมันอีก   เห็นแล้วหมั่นไส้ชิบ  พูดแล้วก็แค้นมันว่ะ  แมร่ง   เห็นกูเป็นตัวตลก  มีสาวรุมตอมให้หึ่งยังจะมาแหย่กูอีก”  
เล่าไปก็โมโหปากหมาไป  ยกน้ำอัดลมในกระป๋องขึ้นซดอีกครั้งพรวดเดียวหมด  ซ่าจนแสบขึ้นจมูก
“เดี๋ยวๆ กูฟังแล้วงงว่ะ  ตกลงมรึงโมโหใคร  แล้วทำไมต้องโมโห”  ไอแม็คมันโง่รึเปล่า  เล่ามาตั้งนานยังไม่เก็ท
“โมโหพวกมันทั้งฝูงนั่นแหละ  โดยเฉพาะไอ้ไส้เดือนเชน   เห็นแล้วไม่ทักกันสักคำ  เอาแต่เก๊กหน้าหล่อ  ทำวางมาดสุขุมนุ่มลึกอวดสาวอยู่ได้  กูเลยเอาค้อนทุบคัทเอาท์แมร่งมันกลางวงเลย  สะใจชิบ  หิวก็หิว  ง่วงก็ง่วง  ยังจะมากวนตรีนกูอีก”
ไอ้แม็คทำหน้าเหวอ   อ้าปากค้างน้อยๆ  แล้วหันไปมองหน้าไอ้น้องนกเอี้ยงที่ยักคิ้วกวนๆส่งมาให้เพื่อนของพี่รหัสมัน  ทำนองจะบอกว่า  เห็นมั้ย......  เอี้ยงบอกแล้ว  ถึงจะตกภาษาไทยแต่ก็ไม่ได้ไอคิวต่ำเตี้ยเรี่ยผิวดินถึงขั้นสะกดคำว่าหึงกับหิวผิดแน่
“ไอ้คุณนิคเอ้ย   มรึงนะมรึง   แล้วไปพูดว่ารำคาญไอ้เชนอย่างนั้นมันไม่เคืองแย่เหรอวะ”
“ช่างหัวมันสิ  จะโกรธก็ช่างแมร่ง สมน้ำหน้า   อยากแหย่กูดีนัก ถึงทีกูเอาคืนมั่งล่ะ”
ไอ้นิคหัวเราะสะใจได้แก้แค้นไอ้เชนเสียที  เฮ้อ  กินอิ่ม  หายหิว นี่ถ้าได้นอนซักงีบก็คงเหมือนขึ้นสวรรค์
“ไอ้นิคไอ้แม็ค  มรึงจะอ้อยสร้อยแด๊กข้าวอีกนานมั้ย อิ่มแล้วก็เร่งมือสิวะ  กี่โมงกี่ยามแล้วเนี่ย”

deeeen

ขอบไจ๋นะเจ้า

Nekikung112

ขอบคุณนะคับ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

piyanate

ขอบคุณมากมายครับ

imseng

ขอบคุณนะคับ

x_man19

ขอบคุณครับ

ืnneess

ขอบคุณครับ

aRmkung

ขอบคุณครับ

manza555

สนุกมากๆเลย

orrick

ขอบคุนนะคับ

Klong

ขอบคุนครับ

kiwwy

ขอบคุณมากๆขร๊า อิอิ {:sm-52:}

nattan010

ขอบใจ๋ขนาดเน้อ

gigusa

ขอบคุนมากครับ

Mikkiny

ชอบบบบบบบบบบบ

dung

ขอบคุณครับ

fear

ขอบคุณนะครับ

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

kamaji

ขอบคุนคราบ