++ จะขอเก็บไว้ในความทรงจำ ++ $ 13

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“ตั้ม” ราญวางมือลงบนไหล่ผม “แค่แยกที่เรียนไม่ได้เจอกันบ่อยๆเท่านั้นเอง ไม่ใช่จะไม่ได้เจอกันอีกแล้วซะหน่อยว่างๆก็นัดเจอกันได้” ราญ พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“นั่นสิ เตรียมอุดมฯก็แค่นี้เอง แล้วพวก ตุ่ม เต่า ก็ยังอยู่นี่นา”กร พูดเสริม
“อื้อ” ผมรับคำไปอย่างนั้นเองทำไมผมจะไม่รู้ว่าโรงเรียนนั้นเรียนกันหนักขนาดไหน แล้ว ราญ จะเข้าคณะแพทย์ศาสตร์จะมีเวลามาเจอกันได้บ่อยๆ คงเป็นไปไม่ได้หรอก
“ว่าแต่นายเหอะ จะเลือกสายศิลป์จริงๆเหรอ อุตส่าห์มีสิทธิ์ได้เลือกสายวิทย์ทั้งที” เต่า ถามผม
“ถ้าเรียนสายวิทย์ แล้วต้องมานั่งท่องดิกฯวันละหน้าอย่างนายนะ เราไม่เอาดีกว่า” พูดจบผมก็แลบลิ้นใส่ เต่า
“เหตุผลแค่นี้เนี่ยนะ เราท่องหนังสือแทบตาย ได้สิทธิ์แค่สายศิลป์ แต่นายดันได้สิทธิ์สายวิทย์ มาอย่างสบายๆ แต่ดันไม่เอา น่าโมโห หว่ะ” ต่อ โวยวาย
“นายบอกว่าเราได้มาอย่างสบายๆเหรอ สบายตรงไหนกัน” ผมแย้ง
“ก็ดูนายดิ เห็นแต่วิ่งไปวิ่งมา อ่านการ์ตูน วาดรูป ไม่เห็นค่อยท่องหนังสือเท่าไหร่เลย” ต่อ บอก
“นั่นดิ เรายังนึกว่านายจะไปเรียนเพาะช่าง ตามคนที่ชื่อ วินท์ อะไรนั่นซะอีก” จก สนับสนุน
“วาดได้แค่นั้น ใครเค้าจะรับเข้าเรียน” ผมตอบเสียงอ่อยๆ หยุดไปสักครู่ ผมก็พูดต่อ
“ที่คะแนนเราดีเพราะเราไปเรียนพิเศษมาตะหากอะ”
“หา....เรียนพิเศษ นายอะนะ”หลายๆคนอุทานพร้อมๆกัน คราวนี้ทุกคนหันมามองผมเป็นจุดเดียว เพราะผมเคยพูดกับเพื่อนบ่อยๆ ว่าผมไม่เคยเรียนพิเศษอะไรเลย และจะไม่ยอมเรียนด้วย
“ก็.....โดนจับไปเรียนกับเพื่อนของพี่สาวเราอะ พอดีพวกนักเรียนของพี่เราเค้าจัดกลุ่มกัน พี่เค้าเลยจับเราไปเข้ากลุ่มเรียนด้วย แล้วเราก็กังวลเหมือนกันนะเรื่องสอบวัดผลเนี่ย เราเลยยอมไปเรียน เหนื่อยจะตาย เรียนทั้งเสาร์ ทั้งอาทิตย์เลย”
“อ้อ แล้วก็เลยมาวิ่งเล่นชดเชยที่โรงเรียนเหรอไง” ราญ ถามยิ้มๆ
“ช่าย................คิ๊กๆ” ผมลากเสียงตอบ พลางหันไปหัวเราะให้ ราญ
“แหม รู้ใจกันจริงนะคู่นี้” ตุ่มว่า “แล้วตกลงนายเลือกอะไรล่ะ เต่า กับ จก มันเลือกวิทย์ ต่อ ศิลป์-ภาษา เราศิลป์-สังคม”
“ศิลป์-คำนวณ” ผมตอบ แล้วหันไปพูดกับ ตุ่ม “โทษนะ ตุ่ม พอดีคณะที่เราอยากเข้าต้องใช้เลขสายวิทย์อะ”
“ขอโทษอะไรกันเรื่องแบบนี้” ตุ่ม หัวเราะ “เรายังอยากให้นายเลือกสายวิทย์ ด้วยซ้ำไป”
“นั่นดิ ตั้ม ทำไมไม่เลือกสายวิทย์วะ” ต่อ ถาม
“เพราะเรารู้ตัวน่ะสิ ที่เราทำคะแนนได้ตอนนี้ มันเป็นเพราะเราวิ่งเกินกำลัง เราอยากวิ่งแค่พอดีกับแรงของเรามันจะได้ไม่ล้ม ถ้าวิ่งเกินกำลัง เวลาเราล้ม เรากลัวลุกไม่ขึ้น” ผมตอบ
“อืม.....พอเข้าใจนะ ตั้ม แต่วันนี้ ตั้ม พูดมีสาระผิดปรกตินะ” กร ว่า
“แง๊ว......กร ว่าปรกติเราไร้สาระน่ะสิ” ผม ร้องเสียงหลง
“เปล่านะ คือวันนี้มีสาระมากกว่าปรกติไง” กร พูดยิ้มๆ ทำเอาเพื่อนๆหลายคนหัวเราะกันคิกคัก
“ตั้ม ไม่เปลี่ยนใจนะ” ราญ ถามขึ้นมา สีหน้าจริงจัง จนผม งง
“อื้อ ไม่เปลี่ยนใจหรอก อาจจะลำบากหน่อย ตอนบอกกับที่บ้าน แต่ไม่เปลี่ยนใจแน่นอน” ผม พูดด้วยความมั่นใจ
“คราวนี้ โอกาสก็เป็น ๕๐ เปอร์เซนต์ละนะ” ราญ พูดเบาๆ
“หือ อะไร ห้าสิบ ห้าสิบ เหรอ พี่ชาย” ผมสงสัย
“ความหวังของคนบางคนน่ะ ตั้ม ก็พยายามทำให้เต็มที่นะ  ดีแล้วที่รู้กำลังของตัวเอง จะได้ไม่เจ็บเพราะทำอะไรเกินตัว” ราญ พูด แล้วเอามือมาขยี้หัวผมเบาๆ
“พยายามเข้าล่ะ” ราญ พูดยิ้มๆ
......ปอ นายก็ต้องพยายามด้วยนะ...
๒๗ ไขข้อข้องใจ(๑)
“เพื่อนๆในห้องนี้ดีกับตุ๊ดอย่างเรามากเลยนะ วินท์”
ผมหลุดปากพูดกับวินท์ไปในช่วงพักกลางวันวันหนึ่งในช่วงปลายภาคเรียน ในขณะที่นั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะ เพราะผมรู้สึกว่าเพื่อนๆในห้อง ๖ เป็นมิตรกับผมมาก คำที่พวก ศักดิ์ เคยใช้เรียกผม ไม่ว่าจะเป็น อิกะเทย , อิตุ๊ด , อิดำ , ไอ้กระหร่อง , ไอ้แห้ง คำพวกนี้ไม่มีใครในห้องใช้กับผมเลยสักคน และไม่มีใครเลยที่เข้ามาแกล้งผมแบบที่พวกของ ศักดิ์ เคยทำ นอกจากการหยอกล้อกันเล็กๆน้อยๆ ตามภาษาเด็กนักเรียนมัธยมต้นทั่วๆไป พวกเพื่อนใหม่ที่ผมได้รู้จักในห้อง ๒ ก็เช่นเดียวกัน
“นายว่าอะไรนะ” วินท์ หยุดทำงานเงยหน้ามาฟังผมพูด
“เราว่า เพื่อนๆในห้องนี้ ดีกับเราจังเลย โดยเฉพาะพวกนาย ๓ คน” ผมหมายถึง เป็ด กับ เบ๊
“ไม่ดิ มีอีกคำนึง อะไร ตุ๊ดๆ” วินท์ ถามใหม่
“ก็เราไง เรามันตุ๊ด แต่พวกนายไม่มีใครรังเกียจเราเลย” ผมตอบไป
“ฮ่าๆ  นายน่ะเหรอตุ๊ด ฮ่าๆ” วินท์ หัวเราะร่วน
“เอ้า.....เลยหัวเราะเยาะเราใหญ่เลย” หน้าผมสลดลง
“ฮ่าๆ นายน่ะไม่ใช่ตุ๊ดหรอก นายมัน” วินท์หยุดพูดนิดหนึ่ง จ้องหน้าผม “ ผู้หญิง”
“เย้ย.....................หนักเข้าไปอีกนะนั่น” ผมหน้าเหว๋อ
“อ้าว ก็ตุ๊ดน่ะ เขาใช้เรียนผู้ชายที่มีท่าทางเป็นผู้หญิง นายมันผู้หญิงที่มีท่าทางเป็นผู้ชาย อ้อ...จริงดิ เรียกผู้หญิงไม่ได้ ต้องเรียก ทอม ฮ่าๆ”  วินท์ หัวเราะอีก สงสัยจะขำมาก ไม่รู้ว่าขำที่ตัวเองพูด หรือขำหน้าที่ยิ่งเหว๋อสนิทของผม
“ไม่เชื่อเหรอ งั้น” วินท์ หันไปทางกลุ่มเพื่อนที่คุยกันอยู่แถวกลางๆห้อง “เป็ด....เป็ด มานี่หน่อยดิ เบ๊ ด้วย”
ผม งง วินท์ เรียก เป็ด กับ เบ๊ มาทำไม หรือว่า................
“มีไร” เป็ด ถาม
“ตั้ม มันบอกว่ามันเป็นตุ๊ด” วินท์ บอก พอได้ฟัง เป็ด กับ เบ๊ หันไปมองหน้ากัน
“กร๊าก”
“ฮ่าๆ...........................”  ทั้ง เป็ด ทั้ง เบ๊ ประสานเสียงหัวเราะกันลั่น ทำให้หลายๆคนในห้องหันมามอง
“มีอะไรน่าสนุกวะ หัวเราะกันใหญ่ เล่าให้พวกกูฟังมั่งดิ” เสียง โจ้ ตะโกนถามมาจากกลุ่มที่คุยกันอยู่แถวๆกลางห้อง
“ไม่มีอะไร มึงคุยเรี่องลามกของพวกมึงกันต่อเหอะ พวกกูจะถกปัญหาธรรม” เป็ด หันไปตะโกนตอบ แล้วหันกลับมาถามผม ตอนนี้ เป็ด กับ เบ๊ ลงไปนั่งที่โต๊ะของตัวเอง ทุกคนหันหน้ามาทางผม ( คงจำกันได้นะครับ โต๊ะของ วินท์ อยู่ติดหน้าต่างแถวหลังสุดของห้อง ถัดมาเป็นผม ถัดไปข้างหน้าเป็นโต๊ะของ เป็ด กับ เบ๊ )
“มึงไปเอาความคิดนี้มาจากไหนวะ ไอ้ตั้ม” เป็ด เริ่มถามผม
“ก็.....ก็......ผมอ้ำอึ้ง ก้มหน้างุดเลยครับ อายครับอาย ไม่คิดว่า วินท์ จะเรียกพวกนี้เข้ามาคุยเรื่องนี้
“เฮ๊ย.....ริจะเป็นตุ๊ด เขาต้องไม่ขี้อายแบบนี้สิวะ ต้องด้านๆแบบไอ้นี่” เบ๊ พูดแล้วชี้หน้าไปที่ เป็ด .... พอสนิทกันมากขึ้น ความสุภาพของ เบ๊ เริ่มลดลง ไม่เหมือนตอนรู้จักกันวันแรก มี ครับ ทุกประโยค
“พูดยังกับมึงหน้าบางนักนี่ `คุณ`ม้า” เป็ด ตบกระบาล เบ๊ ไป ๑ ที
ผมก็เลยเล่าให้พวกนี้ฟังไปว่าตอนที่ผมอยู่ชั้น ม.๑-ม.๒ โดนพวกศักดิ์แกล้งเอาบ่อยๆอย่างไรบ้าง แต่ผมไม่ได้เอ่ยชื่อใครหรอกครับ บอกว่า เพื่อนๆหลายๆคนบ้าง เพื่อนบางคนบ้าง แล้วก็ยังมีที่โดนเรียกว่า อีกะเทย , อีตุ๊ด , อีดำ , ไอ้กระหร่อง , ไอ้แห้ง ,ไอ้เน่า แล้วยังโดนว่าว่าหน้าตาน่าเกลียด อัปลักษณ์แล้วยังเป็นตุ๊ดอีก
เป็ด กับ เบ๊ หันมองหน้ากัน แล้วพากันมองวินท์
“พวกนายพูดแล้วกัน เรื่องอย่างนี้เราพูดไม่เก่ง” วินท์ ยกให้เป็นหน้าที่ของ เป็ด กับ เบ๊
“ดำอะไรวะ นายน่ะยังขาวกว่า ไอ้เป็ด มันตั้งเยอะไอ้นี่สิถึงจะเรียกว่าดำของแท้ ”
......ผั๊วะ....เบ๊ โดนไปอีกฝ่ามือนึง
“เริ่มก็โยนกูเลยนะมึง ไอ้นี่” เป็ด พูดกับ เบ๊ แล้วหันหน้ามาทางผม
“เอ็งนะจะขาวแบบพวกนี้มันได้ไงวะ พวกนี้มันคนจีน ส่วนเอ็งมันอิสลาม” เป็ด ว่า
“อะ....เดี๋ยวก่อน เป็ด เราคนไทยนะ ไม่ใช่อิสลาม” หน้าผมเหว๋ออีกรอบ “ไทยแท้ด้วย ไม่มีสารเจือปน” ผมย้ำ
“อ้าว ไทยแท้หรอกเหรอวะ นี่คิดว่านายเป็นอิสลามมาตลอดเลยนะเนี่ย เห็นชอบไปซื้ออาหารร้านอิสลาม มิน่า ยังสงสัยอยู่ทำไมกินหมู ฮ่าๆ “ เบ๊ หัวเราะใหญ่ ....ผมชอบทานอาหารที่เข้าเครื่องเทศแบบอิสลามครับ ก๋วยเตี๋ยวแขก ( ก๋วยเตี๋ยวแกง)  บายเยีย สลัดแขก มัสมั่น เป็นอาหารจานโปรดของผม
“ตั้ม มีหลายคนนะ คิดว่านายเป็นอิสลาม ถ้าไม่เชื่อเดี๋ยวเราเรียกมาถาม” วินท์ ทำท่าจะเรียกคนอื่นมาอีก
“เฮ๊ย...อย่านะ วินท์” ผมรีบห้ามก่อนที่เรื่องของผมจะกลายเป็นปัญหาระดับห้อง
“เอาเป็นว่า นายน่ะจัดว่าขาวแล้วกันถ้าเป็นคนไทย เอาแขนมานี่จะให้ดูอะไร” เบ๊ ว่าแล้วยื่นมือมาจับแขนที่ผมยื่นให้พลิกทาง ท้องแขนขึ้นมาวางไว้บนโต๊ะ แล้วเอาแขนของตัวเองมาวางคู่กัน โดยที่พลิกด้านท้องแขนขึ้นมาเหมือนกัน
“เห็นป่ะ ตั้ม” ผมมองตามไปที่แขนทั้งสองข้าง “แขนเราน่ะมันออกสีเหลืองๆ เพราะเรามันคนจีน แต่แขนนายน่ะ มันออกสีชมพู แล้วยังใสขนาดนี้อีก แบบนี้ยังว่าดำอีกเหรอ”
“เป็ด เอ็งเอาแขนเอ็งมา” เบ๊ หันไปบอกเป็ด เมื่อเห็นสีหน้าที่เหมือนไม่เชื่อของผม แล้วเอาแขนของตัวเองออกไป จับแขน เป็ด มาวางเทียบกับแขนผม
“เห็นป่ะ ต้องอย่างไอ้เป็ด ถึงจะเรียกว่าดำขนานแท้ ฮ่าๆๆ”
เบ๊ หัวเราะ ในขณะที่ผมมองท้องแขนของเป็ด ซึ่งมีสีตัดกันกับแขนของผมอย่างชัดเจนด้วยใบหน้าที่ยังคงความสงสัยอยู่
๒๘ ไขข้อข้องใจ(๒)
เบ๊ เอื้อมมือมาเชยคาง ตั้ม ให้เงยขึ้นเล็กน้อย จับให้พลิกไปทางซ้ายที ขวาที พลางพิจารณาดู คิ้วที่เรียวโค้งจากหัวตาไปจรดหางตา ขนคิ้วบางเบา แต่ก็ดูดำขลับเป็นระเบียบ ดวงตากลมโต เปลือกตา ๒ ชั้น กับขนตาดำขลับเป็นแผง ยิ่งทำให้ดวงตาภายใต้กรอบแว่นทรงกลมนั้น ดูอ่อนหวานมากขึ้น ปากนิดจมูกหน่อย รับไปกับใบหน้ารูปไข่ จะว่าหล่อก็ไม่ใช่ สวยเหรอ...ยิ่งไม่ใช่เลย หน้า ตั้ม คงต้องใช้คำว่า มีเอกลักษณ์พิเศษ คงจะได้
“ตั้ม หน้าตาเอ็งน่ะนะ มันเด่นแบบแปลกๆ เอาเป็นว่า ถ้าอยู่ในกลุ่มคนเนี่ย คนเค้าจะมองเอ็งก่อนเลย” เบ๊ พูดแล้วก็ปล่อยมือออกจากคาง ตั้ม  “แล้วถ้าหน้าตาแบบเอ็งนี่เรียกว่าน่าเกลียดนะ หน้าอย่างไอ้เป็ดนี่ก็นรกขุมที่ ๑๘ แล้ว ฮ่าๆๆ” เบ๊ หัวเราะพลางพยักพเยิดไปทาง เป็ด พลางเอี้ยวตัวหลบมือของ เป็ด ที่ตวัดมา
“คราวนี้ไม่ได้แอ้มหรอกเว๊ย ฮ่าๆ” เบ๊หันไปยักคิ้วให้ เป็ด แล้วหันกลับมาทาง ตั้ม
“ตั้ม ถามหน่อย เอาไรทาคิ้วไว้ป่ะ” เบ๊ถาม
“เมื่อก่อนป้าให้ทาสีผึ้ง เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้ทาแล้ว ไมเหรอ” ตั้มตอบ แล้วถามกลับ
“เปล่า ไม่มีไร” ถึง เบ๊ จะตอบไปอย่างนั้น แต่ก็นึกในใจว่า มิน่าเล่า คิ้วของ ตั้ม ถึงดูสวยแปลกๆ
“อย่าบอกนะว่าทาขมิ้นที่ตัวด้วย” จู่ๆ วินท์ ก็ถามขึ้นมา หลังจากที่เงียบฟังอยู่นาน
“อื้อ ตอนเด็กๆนะ ทำไม วินท์ รู้ล่ะ” ตั้ม หันไปทาง วินท์
“เราเดาเอา” วินท์ ตอบยิ้มๆ
“แล้วตอนนี้เอาอะไรทาตัวแทนขมิ้นวะ” เป็ด ถามบ้าง
“แป้งร่ำ อะ ผสมน้ำอบไทย ทาตัวหลังอาบน้ำทุกวัน”  ตั้ม ตอบ ....นี่เอง กลิ่นหอมจางๆเย็นๆที่มาจากตัว ตั้ม แต่แป้งร่ำกับน้ำอบไทย ที่เขารู้จัก มันไม่ใช่กลิ่นแบบนี้ นี่นา...เป็ด คิดแล้วก็ถามออกไปอีก
“แล้วทำไมกลิ่นมันแปลกๆวะ ที่บ้านเราใช้ไม่เห็นกลิ่นแบบนี้เลย”
“อ๋อ ป้าเราทำเองอะ ผสมเกษรดอกไม้ น้ำปรุง แล้วก็อะไรอีกไม่รู้ เอามาให้ที่บ้านใช้ทุกเดือนเลย ป้าเราเคยอยู่ในวัง กลิ่นก็เลยแปลกๆกว่าที่ใช้กันทั่วไป เราใช้จนคุ้นแล้ว เลยไม่ค่อยรู้สึก จะเลิกใช้ก็โดนดุเอา คงเหม็นน่าดูเลยช่ายเปล่า” หน้า ตั้ม สลดลงไปอีกครั้ง
“เหม็นอะไรกัน หอมๆดีออก แต่ว่าไปกลิ่นมันก็แปลกดีนะ แต่รับรอง ไม่เหม็นหรอก  ถ้าเหม็นนะ พวกเราไม่เข้าใกล้แล้ว” วินท์ พูดแล้วหัวเราะเบาๆ เพราะหน้า ตั้ม เหมือนยิ่งแสดงความงุนงงมากขึ้นกว่าเดิม
“บ้าน ตั้ม นี่ไทยน่าดูเลยนะสงสัยถือโชค-ลาง ด้วยละสิ” วินท์ ถามอีก
“อืม....” ตั้ม ทำท่านึก “มังอะ เรายังโดนจับไปเป่ากระหม่อมตั้งหลายที แม่ว่าจะได้หายดื้อ หายซนเลี้ยงง่ายๆ แล้วไรอีกจำไม่ได้และ เราไม่ค่อยชอบเลยบางทีโดนเอาไม้เคาะกะโหลกเราด้วย เจ็บจะตาย” หน้า ตั้มมุ่ยลง สงสัยจะไม่ชอบเอาจริงๆ
“แล้วนายคิดว่าตัวเองเป็นไง” เบ๊ ถามมั่ง

mind19mindPSU

ขอบคุนนะครับ

aRmkung

ขอบคุณครับ

manza555

สนุกมากๆเลย

Klong

ขอบคุนครับ

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

4_NAY

ยังกะนางงาม...สวยแบบไทยแท้ๆ

pearl9845

ขอบคุณครับ