ไร้..เยื่อใย...

tavan

..เราจากกัน วันที่ ฟ้าสีหม่น
วันที่ฝน สั่งฟ้า จะหน้าหนาว
วันที่ฟ้า ไร้เดือน และหมู่ดาว
วันที่เธอก้าว จากไป ไม่ใยดี

..ไม่มีแม้ คำเอ่ยลา เวลาจาก
คอแห้งผาก รู้ได้ เธอหน่ายหนี
ทำคอแข็ง ไม่หันมา แม้นาที
ช่วงสี่ปี ที่คบ คงจบกัน

..ช่างเหน็บหนาว ถึงใจ ใครเล่ากอด
สองมือสอด กอดตัวเองไว้ ไม่ให้สั่น
ต่อแต่นี้ ไม่มี ความผูกพันธ์
จงเป็นฉัน เหมือนตอนที่ ไม่มีใคร

..เมื่อฝนเม็ด สุดท้าย ไล้หน้าผาก
แม้ฝนยัง ลาจาก ไปจนได้
ทิ้งร่องรอย เปียกชื้น ตามพื้นทราย
แต่คนไป ไม่เหลือใจ ให้อาวรณ์

..เอาแก้มแนบ กับกระจก อกไหวหวั่น
มองฝ่าฟัน หมอกมัว สลัวอ่อน
ทันเห็นหลัง ที่จากไป ใจรอน-รอน
เข่าก็อ่อน ล้มพับทับ กับพื้นทราย

..ต่อแต่นี้ ไม่มีใคร ห่วงใยแล้ว
ไร้สายตา ส่งแวว ส่อความหมาย
ไร้อ้อมกอด อบอุ่น ละมุนกาย
คงต้องอยู่ อย่างเดียวดาย...ไร้จิตใจ

chaiya333

ขอบคุณมากนะครับ แวะมาให้กำลังใจครับ