++ จะขอเก็บไว้ในความทรงจำทีหวนคืน ++ $ 22 (ภาคสอง)

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

... อาจจะเป็นคนรักเก่า ...
... อาจจะเป็นคนสำคัญผู้จากไป ...
หรืออาจจะเป็นตัวเขา ... ที่ ตั้ม กำลังคิดถึงอยู่
เหมือนกับที่เขาคิดถึง ตั้ม จนต้องออกมาตามหาถึงที่นี่
๔๗
ราญ สะกิด ชัย ให้ดูคนที่เดินเข้ามาในผับ แล้วยืนอยู่ตรงประตู พลางมองไปยังผู้คนที่นั่งอยู่ตามโต๊ะต่างๆ ราวกับจะมองหาใครสักคน แล้วสายตาก็หยุดนิ่งอยู่ที่ ตั้ม ซึ่งกำลังร้องเพลงอยู่บนเวที
“ใครวะ” ชัย หันไปมองดู แล้วหันกลับมาถาม
“ภู” ราญ ตอบสั้นๆ
ชัย หันกลับไปมองอีกครั้ง ชายหนุ่มรูปร่างสูง ไหล่กว้าง ผิวค่อนข้างขาว หน้าตาดูแล้วก็รู้ว่ามีเชื้อสายจีน วงหน้าค่อนข้างกลม  คิ้วสีเข้ม ดวงตาโต ริมฝีปากค่อนข้างหนา แต่เป็นสีแดงเรื่อ กำลังเดินตรงไปที่เวที แล้วหยุดยืนตรงหน้า ตั้ม ที่กำลังร้องเพลงอยู่ และอยู่ตรงนั้น นิ่งนาน ท่ามกลางความแปลกใจของคนในผับบางคน ดวงตาของ ตั้ม ที่จับจ้องอยู่ที่พื้นเบื้องหน้า เมื่อมองเห็นรองเท้าหนังที่ดูคุ้นตา จึงเงยหน้าขึ้นมามองคนตรงหน้า ดวงตาสีดำขลับ ที่ประสานกับ ดวงตาสีน้ำตาลเข้ม ทอแววแปลกใจอยู่ชั่วครู่ แล้วค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นอ่อนโยน แต่แฝงไว้ด้วยความสงสัยและตัดพ้ออยู่ในที ในขณะที่ดวงตาสีน้ำตาลเข้มคู่นั้น กลับฉายแววแห่งความคิดถึง และความรักอย่างมั่นคง เมื่อบทเพลมาถึงท่อนสุดท้าย ภู ยื่นมือมาจับมือข้างที่ไม่ได้ถือไมค์ของ ตั้ม ไว้ ทำให้มีเสียงเป่าปากดังมาจากคนที่นั่งอยู่ เมื่อเพลงจบลง เล่ เดินมารับไมค์คืน ร่างของ ตั้ม ก็ถูกดึงมากอดไว้แนบอก ทำให้เสียงเป่าปากยิ่งดังมากขึ้น พร้อมกับเสียงปรบมือ
“ว่าจะให้ร้องอีกเพลง สงสัยไม่ได้แล้วครับ เจ้าของมารับคืนแล้ว” เล่ พูดออกไมค์พร้อมกับเสียงหัวเราะดังขึ้นไปทั่ว
ตั้ม อายจนหน้าแดงผละตัวออกจากอ้อมกอดแล้วเดินกลับไปที่โต๊ะ มี ภู เดินตามไปติดๆ เมื่อไปถึงโต๊ะ ชัย ดึงตัวให้ ตั้ม ไปนั่งเก้าอี้ตัวเดิมที่อยู่ระหว่างเขา และ ราญ
“สวัสดีครับ พี่ราญ นี่ ตั้ม นัดกับพี่เองหรอกเหรอ” ภู ทักทายอย่างยินดีที่ได้เจอกับคนที่เขาไม่คาดฝัน
“นั่งสิ” ราญ ยิ้มให้ พลางชี้บอกให้นั่งลงไปบนเก้าอี้ที่เหลืออยู่อีกตัวหนึ่ง ภู เองก็นั่งลงไป พลางเพ่งมองคนที่โอบไหล่ ตั้ม ไว้ ในแสงไฟสลัวทำให้มองใบหน้านั้นไม่ค่อยชัดเจนนัก เขาเพ่งมองอยู่ชั่วครู่ แล้วก็ต้องพึมพัมออกมาเบาๆอย่างดีใจ
“ชัย”
“เรียกผม พี่ชัย ก็ได้ ผมเป็นพี่ชายของ ตั้ม” ชัย พูดยิ้มๆ
“เอ้อ ...” ภู อึกอัก ... ทำไมต้องเรียกพี่ด้วยวะ ...
“ทำไม ... เรียกลำบากนักเหรอ” ชัย พูดเหมือนหาเรื่อง
“เรียก ราญ มันว่าพี่ราญ ได้ ทำไมเรียกผม พี่ชัย ไม่ได้”
“เอ้อ ... ครับ พี่ชัย” ภู เรียกไม่ค่อยเต็มเสียงนัก
... ฮ่าๆ กูชนะแล้ว เมื่อก่อนทำยังไงก็ไม่ยอมเรียก ตอนนี้กูทำให้มึงเรียกกูว่า พี่ ได้แล้ว ไอ้ปอ ...
ราญ มองหน้า ชัย ที่ยิ้มเหมือนเป็นผู้ชนะพลางอมยิ้ม แล้วหันไปถาม ภู
“มาได้ยังไง”
“ก็เห็น ตั้ม บอกว่าจะพาเพื่อนไปฟังเพลง ก็เลยคิดว่าน่าจะมาที่นี่ ไม่คิดว่าเพื่อนที่ ตั้ม บอกจะเป็นพี่ๆ”
“ไม่ได้บอกอย่างนั้นซะหน่อย” ตั้ม ท้วง
“แค่บอกว่าจะมาฟังเพลงที่ผับ”
“นั่นแหละ ไม่มีเพื่อนมาด้วย จะกล้ามาคนเดียวเหรอ” ภู บอกยิ้มๆ ตั้ม ย่นจมูก ก้มหน้ามองแก้วน้ำอัดลมในมือ ชัย หันไปมองพลางเอามือขยี้ผม ตั้ม เล่นด้วยความเอ็นดู ภู มองดูความสนิทสนมของคนทั้งสอง อย่างไม่ค่อยพอใจนัก
“แล้วนี่นึกยังไงถึงได้ออกมาตามหาในเวลาแบบนี้ พรุ่งนี้ค่อยโทรฯนัดเจอกันก็ได้นี่” ชัย ถาม พลางอมยิ้ม
“หัวใจมันเรียกร้องครับ” ภู ตอบ พลางหันไปยิ้มให้ ตั้ม แต่ ตั้ม ยังคงมองอยู่ที่แก้วน้ำในมือนิ่ง
“แน่ใจนะว่า หัวใจ ไม่ใช่ส่วนอื่น” คำถามของ ชัย อาจทำให้คนฟังคิดถึงแง่มุมอื่นที่ทำให้เขินอาย ขบขัน หรือกระอักกระอ่วน แต่ตั้ม กลับหน้าซีดลงถนัด แต่ไม่มีใครสังเกต เพราะแสงสลัวภายในผับ
“ฮ่าๆ หัวใจล้วนๆครับ” ภู ตอบพลางนึกขัน
“แล้ว ส่วนอื่น ล่ะ” ราญ ถามบ้าง เน้นคำว่า ส่วนอื่นเป็นพิเศษ ทำให้ ภู หันไปมองหน้า ราญ ด้วยความสงสัย แล้วเขาก็เข้าใจว่าสิ่งที่ทั้งสองพูดนั้นหมายถึงสิ่งใด
“ก็คงมี แต่มันไม่สำคัญเท่าความรู้สึกของหัวใจผมหรอก ถ้าส่วนอื่นเรียกร้องหา แต่ใจผม ตัวผม ไม่ยอมซะอย่าง ส่วนนั้นจะทำอะไรผมได้” ภู พูดอย่างหนักแน่น
ตั้ม ได้ยินก็เงยหน้าขึ้นมามอง ภู ด้วยแววตาที่สับสน
“ขอโทษนะครับ” บุ๋มเดินเข้ามาหา เมื่อถึงเวลาพักของวงดนตรี
“ผมขอตัวพี่เค้าเดี๋ยวนึงนะครับ” พูดแล้วก็หันไปทาง ตั้ม
“พี่ไปหาพรรคพวกกันหน่อยดิ”
“อื้อ” พูดจบ ตั้ม ก็หันไปยิ้มให้ทุกคนบนโต๊ะ แล้วเดินตาม บุ๋ม ไปที่โต๊ะซึ่งเพื่อนๆนักดนตรีนั่งกินอาหารว่างกันอยู่
“พี่ราญ บอก ตั้ม ไปแล้วเหรอ” ภู หันไปถาม
“หือ เรื่องอะไร” ราญ ทำหน้าไม่รู้เรื่อง
“พี่อย่าทำไก๋ เรื่องนั้นไง” ภู จ้องหน้า ราญ นิ่ง “พี่บอกไปแล้วเหรอ”
“อ๋อ ...” ราญ ทำเสียงเหมือนนึกได้ “ไม่ได้บอก เราสองคนไม่ได้บอกอะไร ตั้ม เลย” ภู ฟังแล้วหันไปมอง ชัย
ชัย หันไปมองหน้า ราญ เหมือนรู้ทัน ... ฉลาดนะเอ็ง เข้าใจเลี่ยง แบบนี้ก็จับไม่ได้ว่า ตั้ม มันรู้เรื่องหมดแล้ว ...
“อื้อ พวกเราไม่ได้บอกอะไร ตั้ม เลย” ชัย หันกลับมาบอก ภู ...แต่ ตั้ม มันรู้จากแม่ของปอตะหาก ...
“ว่าแต่ ภู ไม่ได้บอกอะไรกับ ตั้ม เลยเหรอ” ราญ ถาม
“ก็ ... ไม่ได้บอกตรงๆหรอกพี่” ภู ตอบ
“ผมเล่าเรื่องที่ผมฝันให้ ตั้ม ฟังไปบ้างแล้ว ก็คิดว่าจะบอก จะบอก อยู่หลายที แต่ ...” ภูถอนหายใจยาว
“ไม่กล้าบอกเหรอไง” ชัย ถามพลางทำหน้ากวนๆ
“เปล่า ...” ภู ตอบห้วนๆ “ทำไมจะไม่อยากบอก แต่มันมีเรื่องขัดจังหวะซะทุกทีสิน่า”
“ใจเย็นๆ ค่อยๆบอกไปทีละนิดมันก็ดีเหมือนกัน แต่ตอนนี้คงได้เวลาแล้ว ที่ ภู ควรจะบอกทุกอย่างให้ ตั้ม เค้ารู้” ราญ พูดพลางเอามือแตะที่ไหล่ของ ภู
“นั่นสิ ช่วงนี้แหละเหมาะที่สุด อย่าให้สับสนไปมากกว่านี้” ชัย พูดสนับสนุน
“งั้น คืนนี้ ผมจะหาโอกาสบอกเลย”
“คืนนี้” ชัย ขมวดคิ้ว “บอกในผัปเนี่ยนะ”
“บอกที่อพาร์ทเมนต์ผมสิ นี่ผมมารับ ตั้ม กลับด้วยกัน” ภู ทำหน้างงๆ
“ไม่ด้าย.....” ชัย ลากเสียงยาว
“คืนนี้ ตั้ม ไปค้างกับพวกเรา”
“อ้าว ... ได้ไงอะ ตั้ม ต้องไปกับผมสิ” ภู โวยวาย
“นายน่ะ ค่อยออกมาเจอ ตั้ม ใหม่พรุ่งนี้ ที่ร้านซีดีที่เจอกันครั้งแรกนั่นแหละ จะให้ ตั้ม เลือกซีดีให้ซะหน่อย” ชัย พูดยิ้มๆ
“คืนนี้น่ะ พวกเราจะอยู่กันตามภาษาพี่น้อง”
“เอาน่า ยอม ชัย มันเหอะ” ราญ พูดกลั้วหัวเราะ
“นานๆจะได้อยู่กันตามภาษาพี่น้องซะที คงคุยกันจนแทบไม่ได้นอนนั่นแหละ ไม่ต้องห่วงอะไรหรอก”
ภู รู้สึกว่าเขาอาจจะคิดไปเอง เพราะรู้สึกว่า ราญ จะเน้นย้ำคำว่า พี่น้อง หนักแน่นเป็นพิเศษ ลองคิดดูแล้ว ทั้ง ราญ และ ชัย ไม่ได้เจอกับ ตั้ม เป็นเวลานานแล้ว คงมีเรื่องคุยกันมากมาย ตามภาษาคนที่สนิทสนมกันมานานนั่นเอง
๔๘
ภู มองดูคนทั้งสอง ที่กำลังเลือกแผ่นซีดีกันอยู่ อย่างไม่ค่อยพอใจนัก ชัย โอบไหล่ ตั้ม พลางจับมือ ตั้ม ที่ถือแผ่นซีดีไว้ ยิ้มอย่างอ่อนโยนในขณะที่ ตั้ม ชี้นิ้วไล่รายชื่อเพลงต่างๆบนปกซีดี
“ยอมไว้ซักคนเหอะ” ราญ พูดกลั้วหัวเราะ
“พี่ชัย เค้าคิดกับ ตั้ม แค่พี่จริงๆน่ะเหรอ” ภู หันมาถาม
ราญ หัวเราะในลำคอ พลางมอง ภู ด้วยสายตาขบขัน
“วางใจเถอะ ต่อให้ ชัย มันคิดอย่างที่คุณระแวง มันก็ไม่ทำอะไรมากกว่าแค่การคิดหรอก”
ภู ฟังแล้วต้องขมวดคิ้วด้วยความสงสัยมากขึ้น
“ผมน่ะรัก ตั้ม เหมือนน้อง” ราญ พูดพลางหันไปมองคนทั้งสอง ที่กำลังเลือกซีดีกันอยู่ อย่างอ่อนโยน
“แต่ ชัย น่ะ มันรัก ตั้ม เพราะเค้าเป็นพี่น้องกันจริงๆ อย่างน้อยก็เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน ชัย มันรักน้องของมันมาก”
“พี่น้อง” ภู หันไปมองคนทั้งสองอีกครั้ง แล้วหันกลับมามอง ราญ
“ผมคิดว่า ตั้ม เองก็คงรู้เรื่องนี้เหมือนกัน ถึงได้แสดงท่าทางสนิทสนมกับ ชัย มันขนาดนั้น สำหรับ ตั้ม แล้ว ชัย อาจจะเป็นญาติที่เค้าสนิทสนมที่สุดก็เป็นได้”
... พี่น้อง เหรอ ... เท่าที่เขารู้ พ่อของ ตั้ม เสียชีวิตไปแล้ว ตอนนี้อาศัยอยู่กับแม่เพียง ๒ คน ส่วนพี่สาวและครอบครัวของพี่ชาย อาศัยอยู่ในบ้านอีกหลังหนึ่ง ครอบครัวทางพ่อของ ตั้ม เป็นคนไทยที่มีเชื้อสายญวนปนอยู่บ้าง ทางแม่นั้นเป็นคนไทยในฝั่งธนบุรี แต่ ชัย เป็นคนไทยเชื้อสายจีน แล้วที่ ราญ พูดเหมือนกับว่าความเป็นพี่น้องของ ตั้ม กับ ชัย เป็นความลับที่ยังไม่เปิดเผย มันยิ่งทำให้เขารู้สึกงุนงงมากขึ้น ชีวิตของ ตั้ม เหมือนจะมีเรื่องราวที่ซับซ้อนเสียเหลือเกิน
“เมื่อไหร่จะบอกล่ะ” เสียง ราญ พูดขัดจัวหวะความคิดของเขา ภู จึงหันไปมองหน้า
“ทำไมเหรอครับ”
“รีบเข้าหน่อยเถอะ สัญญาณเร่งมันเตือนว่าถึงเวลาแล้ว”
“สัญญาณ ...” ภู ทวนคำ “สัญญาณอะไรครับ”
“คุณรู้เรื่องที่ ตั้ม ฝันบ้างมั๊ย”
“ครับ ตั้ม เคยเล่าให้ฟังบ้าง”
“ช่วงนี้มันถี่กว่าที่เคยเป็น ปอ คงส่งสัญญาณบอกให้ ตั้ม รู้ แล้วตอนนี้ ตั้ม เองก็คงจะรู้สึกถึงอะไรบางอย่างบ้างแล้ว ตอนนี้เค้ากำลังสับสน แล้วเมื่อไหร่ที่เป็นแบบนี้ ตั้ม อาจจะหนีไปที่ไหนสักแห่ง”
“หนีเหรอ ... หนีจากอะไร”
“ไม่รู้สิ อาจจะหนีจากความจริงที่ไม่ต้องการรู้ อาจจะหนีจากคนที่ไม่ต้องการพบ หรืออาจจะหนีจากความรู้สึกของตัวเอง ที่ไม่ต้องการยอมรับ”
“ทำเป็นเด็กไปได้”
“อ้าว ตั้ม น่ะเค้าเด็กอยู่ คบกันมาจนป่านนี้แล้วยังไม่รู้อีกเหรอ” พูดจบ ก็จ้องหน้า ภู แล้วทั้งสองคนก็หัวเราะเบาๆขึ้นพร้อมกัน
“หัวเราะอะไรกันวะ” เป็นเสียงของ ชัย ที่เดินเข้ามาหา
“ตั้ม ล่ะ” ภู ถามทันทีเมื่อไม่เห็น ตั้ม
“เลือกซีดีอยู่ในห้องโน่นแน่ะ” ชัย ชี้ไปทางห้องเล็กๆที่แยกซีดีเพลงคลาสสิคเอาไว้โดยเฉพาะ
“ปล่อยให้อยู่คนเดียวก่อนเหอะเห็นบอกว่าแป๊บเดียว คงคิดไว้แล้วว่าจะซื้ออะไร” ชัยพูดต่อเมื่อเห็น ภู ขยับตัว เหมือนจะเดินตามเข้าไป
ไม่นานนัก ตั้ม ก็เดินออกมาพร้อมกับซีดีหลายแผ่นพวกเขาพากันไปชำระเงินที่เคาเตอร์บริการแล้วออกจากร้านไปยังบริเวณที่เป็นที่ตั้งของร้านอาหารจำนวนมากเพื่อทานอาหารกลางวัน

mind19mindPSU

ใกล้จบแล้วอ่านต่อเลยนะค๊าบพี่หนึ่ง

Klong

ขอบคุนครับ

KillTi

ขออ่านหน่อยน่ะ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

ton1997

ขอบคุณครับ

4_NAY

กล้าๆหน่อยไอ้ภู

shinecaraff

ไกล้จบแล้วสิ

อภิชาติ

ขอบคุณครับ