++ ผู้มาเยือนยามวิกาล ++ ...2

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
เวลาผ่านไปนานเท่าไรไม่รู้ น้ำหยดตกใจตื่นขึ้นมาเพราะรู้สึกอึดอัด เหมือนร่างกายถูกของชิ้นใหญ่ทับไว้อะไรบางอย่างที่เปียกชื้นสัมผัสอยู่บนลำคอ แล้วเลื่อนสูงมาหยุดอยู่ที่ริมฝีปาก
“อืม...” เสียงครางเบาๆดังขึ้นพร้อมกับริมฝีปากที่ถูกปิด สิ่งที่เปียกชื้นนั้น ล่วงล้ำเข้ามาในปากดันลิ้นของน้ำหยดด้วยสัมผัสแผ่วเบา แล้วค่อยๆรุกรุนแรกขึ้นนั่นเองน้ำหยดถึงได้รู้ว่า ตัวเองถูก ‘ลักหลับ’ เข้าเสียแล้ว

น้ำหยดพยายามดิ้นรน แต่ไม่เป็นผล ริมฝีปากของบุคคลลึกลับนั้น เลื่อนมาซอกซอนไปตามใบหน้า ลำคอ ความสากชื้นของลิ้นที่ลากผ่าน ทำให้รู้สึกปั่นป่วน และสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิที่สูงขึ้น จากร่างของตัวเอง และร่างของคนที่ทาบทับอยู่ จากสัมผัสของอุณหภูมิที่กระจายอยู่นั่นเอง ทำให้รู้ว่าร่างกายของทั้งสองล้วนเปลือยเปล่า ริมฝีปากของน้ำหยดถูกปิดด้วยริมฝีปากอุ่นๆอีกครั้งหนึ่ง คราวนี้ถูกขบเบาๆสลับกันไปมาทั้งริมฝีปากบนและริมฝีปากล่าง ก่อนที่จะถูกประกบไว้เบาๆ แล้วไล้เลียด้วยลิ้นสากชื้น พร้อมกันการดูดดุนเป็นระยะ มันช่างเป็นจูบที่อ่อนโยนและรุนแรง ปนกันอยู่ในความรู้สึกของน้ำหยด
ไหล่ทั้งสองข้างถูกลูบไล้เบาๆด้วยมือหนาใหญ่ มือนั้นลูบลงมาที่สีข้าง จนมาถึงตะโพก ก่อนจะวกไปบีบคลึงก้อนเนื้อนุ่มทางด้านหลังเบาๆ สัมผัสจากมือและริมฝีปาก ทำให้น้ำหยดเริ่มเคลิบเคลิ้ม ก่อนที่จะสะดุ้งสุดตัว เพราะช่องทางของร่างกายท่อนล่าง เริ่มถูกรุกรานด้วยนิ้วมือหยาบใหญ่ ความรู้สึกฝังใจจากประสบการณ์ครั้งแรกเมื่อหลายปีก่อน ทำให้น้ำหยดดิ้นรนอีกครั้ง ด้วยความไม่ยินยอม แต่การรุกรานไม่หยุดแค่นั้น น้ำหยดจึงเริ่มใช้มือทุบไปบนไหล่ของคนที่ทาบทับอยู่
“ฮึ่ม! เก่งนักเหรอ” เสียงแหบห้าวคำรามเบาๆในลำคอ มือของน้ำหยดถูกจับไว้ตรงบริเวณข้อมือ แล้วถูกบีบอย่างแรง จากนั้นก็ถูกมัดไว้ด้วยอะไรสักอย่างที่เหมือนกับเป็นผ้าชิ้นใหญ่ จากสัมผัสเรียบลื่น คงเป็นเสื้อหรือกางเกงของเขานั่นเอง
“ช่วย....”
น้ำหยดตะโกนออกมาได้เพียงคำเดียว ก็ต้องถูกปิดปากไว้ด้วยมือใหญ่ แล้วก็ต้องยิ่งตกใจ เมื่อปากถูกปิดไว้ด้วยผ้าอีกชิ้นหนึ่ง ปมผ้าถูกมัดไว้ตรงบริเวณท้ายทอย น้ำหยดเริ่มตัวสั่นเทาด้วยความกลัว เมื่อคิดถึงความเจ็บปวดที่จะตามมา
ตอนที่ ๔
น้ำหยดถูกจับให้นอนหงายลง ขาทั้งสองถูกแยกออก ช่องทางของร่างกายส่วนล่างเริ่มถูกลุกล้ำอย่างช้าๆ ด้วยสิ่งที่ไม่ใช่นิ้วมืออีกแล้ว ความแข็งแกร่งที่ใหญ่โตและคับแน่น น้ำหยดรู้สึกอึดอัดปนไปด้วยความเจ็บปวด จนต้องหายใจแรงขึ้น น้ำตาเริ่มไหล และมีเสียงสะอื้นแผ่วออกมาจากริมฝีปาก
   “อย่าเกร็งสิ ทำตัวสบายๆจะได้หายอึดอัด” ร่างหน้าโน้มตัวมากระซิบ เมื่อได้ยินเสียงสะอื้น มือหนาใหญ่เสยปอยผมบนหน้าผากของน้ำหยดเบาๆ แล้วริมฝีปากเปียกชื้นก็จูบลงมาอย่างแผ่วเบา ไล่ลงมาเล็มเลียน้ำตาที่ไหลอยู่ ผ้าที่มัดปิดปากไว้ถูกแก้ออก น้ำหยดรับรู้ถึงสัมผัสของการจูบอย่างแผ่วเบาอีกครั้ง น้ำหยดพยายามผ่อนคลายร่างกายให้หายเกร็ง แต่ยังคงรู้สึกอึดอัดอยู่ภายใน
   “นั่นแหละ ... ดี” ริมฝีปากนั้นเลื่อนมากระซิบที่ริมหู แล้วขบเม้มใบหูของน้ำหยด มือหนาข้างหนึ่งเปลี่ยนมาเกาะกุมท้ายทอยน้ำหยดไว้ อีกมือหนึ่งลูบไล้เบาๆที่ไหล่ ร่างหนักๆที่ทาบทับอยู่ด้านบนเริ่มขยับร่างกายท่อนล่างเบาๆ บุรุษลึกลับเริ่มหายใจแรงขึ้น ริมฝีปากคลอเคลียไปตามลำคอ คาง แก้ม และริมฝีปากของน้ำหยด สลับกันไปเรื่อยๆ จนน้ำหยดเริ่มเกิดความวาบหวามขึ้นมาอีก ผ้าที่มัดมือไว้ถูกแก้ออกเมื่อไหร่นั้น น้ำหยดไม่รู้ รู้แต่ว่าน้ำหยดตวัดแขนโอบร่างที่ทาบทับไว้อย่างแนบแน่น เริ่มจูบตอบไปโดยไม่รู้ตัว น้ำหยดพรมจูบไปตามลำคอและไหล่หนาและกว้าง ของร่างกายที่เคลื่อนไหวเร็วขึ้น และรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ สักพักก็เกร็งกระตุก แล้วก็นิ่งสงบอยู่บนร่างของน้ำหยด
   สิ่งที่คิดว่าจะดุดัน รุนแรง เหมือนในอดีตที่เคยพบมาของน้ำหยด กลับกลายเป็นความนุ่มนวลอย่างคาดไม่ถึง ร่างหนาหนักที่ทาบทับอยู่เบื้องบน กลับทำให้รู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก มือที่ลูบเบาๆบนศรีษะ ริมฝีปากกับจมูกที่คลอเคลียไปทุกสัดส่วนบนใบหน้าของน้ำหยด ราวกับรักและถนอมเขานักหนา ทำให้น้ำหยดผลอยหลับไปด้วยความอบอุ่น และความอ่อนเพลีย
   กิจกรรมตามหาพี่เทคที่ผ่านมาเมื่อวานนี้ สนุกสนานพอสมควร การจับฉลากที่มีข้อความบอกถึงเอกลักษณ์พิเศษของรุ่นพี่ ทำเอาน้อง ปี ๑ หลายคนถึงกับเวียนหัวทีเดียว ถ้าสามารถหาพบด้วยการถามไถ่ได้เพียงครั้งเดียว ก็ถือว่าโชคดีไป แต่ถ้าไม่ใช่ น้องปี ๑ ก็ต้องถูกลงโทษ ตามแต่ที่รุ่นพี่คนที่ตนทักผิดจะสั่งว่าให้ทำอะไร
   สารพัดวิธีที่รุ่นพี่สั่งให้ทำ ดูจะขบขันเสียเหลือเกิน แต่บางอย่างมันก็น่าอับอายสำหรับน้องปี ๑ โดยเฉพาะรุ่นน้องผู้หญิง และผู้ชาย
ที่หน้าตาดี แต่บางคำสั่งก็เป็นคำสั่งที่เอาไว้แกล้งเพื่อนร่วมชั้นปี ๒ ด้วยกันก็มีเยอะ อย่างที่น้ำหยดโดน
    เก๋เพื่อนสาวสุดแสบ สั่งให้รุ่นน้องผู้ชายที่ทักผิด มาหอมแก้มน้ำหยด เรียกเสียงฮาได้มากมายทีเดียว น้ำหยดก็เลยสั่งให้รุ่นน้องผู้หญิงไปหอมแก้มเก๋บ้าง แต่ก็ไม่สามารถเรียกเสียงเฮฮาได้เท่ากับที่เก๋ทำ แล้วดูเหมือนทุกคนจะสนุกไปกับเก๋ด้วย รุ่นน้องอีกหลายคนถูกสั่งให้มาทำอะไรประหลาดๆกับน้ำหยด แต่น้ำหยดก็มองเป็นเรื่องสนุกสนานมากกว่าการกลั่นแกล้ง จึงเล่นสนุกไปกับเพื่อนๆด้วยตามสมควร
   เมื่อกิจกรรมเสร็จสิ้นลงในเวลาเที่ยง เพื่อนของน้ำหยดหลายคนพากันกลับบ้าน น้ำหยดจึงใช้เวลาในช่วงบ่าย หาหนังสืออ่านอยู่ภายในห้องสมุด วันอาทิตย์เช้านี้ก็เช่นกัน หลังจากกินอาหารเช้าแล้ว น้ำหยดก็เดินไปห้องสมุดที่อยู่ไม่ไกลจากโรงอาหารของมหาวิทยาลัยนัก
   “อ่านอะไรอยู่” เสียงทักทายดังขึ้น เก้าอี้ข้างตัวถูกลากออกมา แล้วร่างสูงๆก็นั่งลงไป
   “อ้าว หมู เราอ่านนิยายอยู่” น้ำหยดหันไปยิ้มให้
   “จะเที่ยงแล้ว ไปกินข้าวด้วยกันมะ”
   “เราว่าจะออกไปกินตอนบ่ายๆหน่อย”
   “ห้องสมุดมันปิดเที่ยงนะ วันนี้วันอาทิตย์ เปิดแค่ครึ่งวัน” หมูพูดกลั้วหัวเราะ
   “อ้าว! เหรอ” น้ำหยดทำหน้าเหรอหรา “งั้นเราไปหยิบหนังสือไปทำเรื่องยืมก่อนนะ”
   พูดจบน้ำหยดก็ผลุนผลันเดินไปที่ชั้นหนังสือ หยิบหนังสือเล่มหนาออกมา ๒ เล่ม เดินกลับมาที่โต๊ะ หยิบหนังสือที่อ่านค้างไว้ ถือรวมกับหนังสือที่หยิบมา เดินตรงไปที่เคาเตอร์ธุรการของห้องสมุด เพื่อทำเรื่องยืมหนังสือ หมูลุกจากเก้าอี้เดินเข้าไปหา เมื่อเห็นน้ำหยดเดินออกมาจากเคาเตอร์ แล้วเดินลงจากชั้นสอง ตรงไปยังประตูทางออก
   “แล้วตกลงว่าไง” หมูถามยิ้มๆ
   “อะไรเหรอ” น้ำหยดถาม พลางยื่นหนังสือในมือ ให้เจ้าหน้าที่ตรวจ
   “ก็กินข้าวกลางวันด้วยกันไง ไปด้วยกันนะ”
   “อ๋อ ... ได้สิ โรงอาหารแล้วกันนะ ใกล้ๆดี”
   “งั้นนายรอหน้าหอสมุด เราไปเอาจักรยานก่อน”
   “เราเดินไปเลยดีกว่า ใกล้ๆแค่นี้เอง” น้ำหยดมองไปที่หลังคาโรงอาหาร ที่อยู่ห่างไปไม่น่าจะเกิน๖๐เมตร
   “ก็ได้ งั้นเดี๋ยวเจอกันที่โรงอาหารนะ”
   พูดจบ ก็เดินแยกออกไปทางด้านขวา ไปยังที่จอดรถของห้องสมุด ส่วนน้ำหยดก็เดินไปทางซ้าย ตรงไปยังโรงอาหาร
ตอนที่ ๕
   น้ำหยดหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋ากางเกง เมื่อรู้สึกได้ถึงการสั่นสะเทือนจากระบบสั่น เมื่อมีสายเรียกเข้า
   “แม่โทรมา” น้ำหยดหันไปบอกหมูที่นั่งอยู่ข้างๆ หลังจากมองดูชื่อที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอ กดปุ่มรับสายด้วยระบบแฮนด์ฟรี แล้ววางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ
   “ขณะนี้ น้ำหยดกำลังรับประทานอาหาร ไม่สะดวกในการรับสาย กรุณาฝากข้อความไว้หลังเสียงสัญญาณ”
   “ไม่ต้องเลยนะตาน้ำ” เสียงดังออกมาจากลำโพงของระบบแฮนด์ฟรี
   “แหม ... ก็น้ำทานข้าวอยู่นี่ครับแม่” พูดจบก็ตักข้าวคำเล็กๆเข้าปาก เคี้ยวตุ้ยๆ
   “กับสาวๆเหรอไง ถึงได้คุยกับแม่ไม่ได้น่ะ” เสียงพูดกลั้วหัวเราะ
   “หนุ่มตะหากล่ะแม่ แต่ถึงจะอยู่กับสาว ก็คุยกับแม่ได้ค๊าบ” พูดแล้วก็ยิ้มจนตาหยี
   “ทันสมัยนะแก ควงหนุ่มด้วยกันเอง ว่าแต่หล่อรึเปล่าฮึ ไม่หล่อห้ามควงมาให้แม่เห็นนะ”
   “ก็หล่อนะแม่ แต่น้อยกว่าน้ำเยอะเลย น้ำน่ะหล่อที่สุดอยู่แล้ว ลูกแม่นี่นา” พูดแล้วก็หันไปยิ้มให้คนข้างๆ  
   “แล้วแม่มีอะไรเหรอครับ” พูดจบก็ตักข้าวเข้าปากไปอีกคำ
   “ไม่มีอะไรแล้วโทรไม่ได้เหรอยะ” น้ำเสียงแสดงความหมั่นไส้อย่างปิดไม่มิด จนน้ำหยดทำหน้าแหย
   “หรือกลัวว่าหนุ่มของแกเค้าจะว่าเอา”
   “โห...แม่ เพื่อนน้ำเค้าไม่ว่าหรอก แต่น้ำกินข้าวอยู่ คุยไม่ถนัด” พูดไปก็เคี้ยวข้าวไปช้าๆ
   “แกก็หยุดกินก่อนสิ” เสียงตอบมาแฝงไว้ด้วยความเอ็นดู
   “แม่จะโทรมาถามว่า สะตุ้งสตางค์น่ะพอใช้มั๊ย ต้องซื้อของใช้อะไรเพิ่มอีกรึเปล่า แล้วเรื่องรถจักรยานน่ะว่ายังไง แล้วสัปดาห์หน้าจะกลับบ้านรึเปล่า แล้ว ...”
   “แม่ ... แม่ ทีละเรื่องดิ ถามเยอะขนาดนี้ น้ำตอบไม่ทันอะ” น้ำหยดหน้าเบ้โอดครวญผ่านสายโทรศัพท์
   หมูฟังคำโต้ตอบระหว่างแม่ลูกอยู่นาน รู้สึกเขินๆตอนได้ยินคำว่า ‘หนุ่มของแก’ ดังออกมา ฟังเพลินอยู่นาน จนต้องขมวดคิ้ว เมื่อได้ยินคำพูดประโยคต่อมาของน้ำหยด
   “สุดหล่อ สุดที่รักของผมสบายดีรึเปล่าแม่ อาทิตย์นี้ไม่ได้กลับบ้านไปเจอหน้า คิดถึงจัง”
   “เดินมาอยู่ข้างๆแม่พอดี แกจะคุยด้วยมั๊ยล่ะ”
   “เอาดิ๊แม่ ขอคุยกับที่รักของผมหน่อย”
   รอยยิ้มสดชื่น จนหมูรู้สึกขวาง
   “ปีโป้เป็นไง นี่น้ำหยดเองน๊า คิดถึงปีโป้จังเลย” เสียงออดอ้อนจนหมูรู้สึกหมั่นไส้นิดๆ เงี่ยหูฟังก็ไม่มีเสียงตอบกลับมาแต่อย่างใด
   “ปีโป้ งอนน้ำหยดเหรอ ไม่ได้เจอกันสัปดาห์เดียวเองนะ ปีโป้ลืมน้ำหยดแล้วเหรอ ปีโป้” น้ำหยดลากเสียงยาวเมื่อเรียกชื่ออีกฝ่าย
   “โฮ่งๆ ... โฮ่งๆ” เสียงดังตอบมา ทำเอาหมูหัวเราะพรืด
   “นั่นแน่ คิดถึงน้ำหยดเหมือนกันช่ายม๊า เดี๋ยววันศุกร์จะกลับไปหา รอหน่อยนะ สุดที่รักของน้ำหยด”
   หมูฟังแล้วก็อดขำไม่ได้ เสียงหัวเราะดังพอที่จะทำให้น้ำหยดหันมาแลบลิ้นใส่ แล้วกลับไปให้ความสนใจกับการสนทนาทางโทรศัพท์ ที่เปลี่ยนเป็นเสียงของแม่เขาต่อไปอีกพักใหญ่
   “งั้นสวัสดีครับแม่ ฝากบอกพ่อด้วยนะครับว่าน้ำหยดคิดถึง”
   กดปุ่มวางสายโทรศัพท์แล้ว ก็ตักข้าวเข้าปากไปอีกคำใหญ่ พลางหันไปมองหมูที่กินข้าวเสร็จไปสักพักแล้ว
   “หัวเราะไร”
   “ก็นึกว่าจะคุยกับแฟน เห็นเรียกชื่อซะสวีทเชียว ที่แท้ก็...”
   “หมา” น้ำหยดต่อให้ทันที แล้วหัวเราะคิกคัก
   “แล้วตกลงว่าน้ำมีแฟนรึยัง” หมูถามเบาๆ
   “ตอนนี้ไม่มีแล้ว” หยุดพูดเพียงแค่นั้น เพราะวูบหนึ่งคิดไปถึงชายลึกลับ ที่เข้ามาหาในยามค่ำคืน
   “ตอนนี้ไม่มี แปลว่าเคยมีอะดิ๊”
   “อื้อ” น้ำหยดเอาช้อนเขี่ยข้าวที่เหลืออยู่ในจาน พลางรู้สึกไม่อยากกินต่อ เมื่อนึกถึงคนที่เคยเป็น ‘แฟน’
   “ทำไมถึงเลิกกันล่ะ” หมูถามพลางขยับตัวเข้าไปใกล้
   น้ำหยดถอนหายใจยาว รวบช้อนส้อมทันที รู้สึกพูดไม่ออก
   “ก็ พอคบกันสักพัก รู้สึกว่าเข้ากันไม่ได้ ก็เลยเลิกกันไป เท่านั้นแหละ” น้ำหยดตอบเลี่ยงๆไป
   “งั้นเราถามอีกอย่างได้มะ”
   “ลองถามมาก่อน” น้ำหยดพูดเบาๆ เริ่มเอามือกอดอก หมูยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ
   “แฟนเก่านายนี่ ผู้หญิงหรือผู้ชาย”
   “กล้าถามเราก็กล้าตอบ” น้ำหยดเหยียดริมฝีปากยิ้มแปลกๆ
   “เราไม่ปิดบังหรอก แล้วเราก็ไม่อายด้วย ที่จะบอกว่า เรามีแฟนเป็นผู้ชาย” น้ำหยดตอบแล้วหันไปยิ้มให้หมู สายตาและรอยยิ้มของน้ำหยด ทำให้หมูคิดว่า เพื่อนใหม่คนนี้คงจะเก่งกล้าเอาเรื่องเลยทีเดียว
   “น้ำ ไหนๆก็ถามแล้ว เราถามอีกอย่างนะ”
   “เราตอบนายล่วงหน้าก่อนนายถามเลยก็ได้นะ” น้ำหยดมองหน้าหมูนิ่ง    “ใช่ ...เราเป็นเกย์”

akeins

ขอบคุณครับ

ืnneess

ขอบคุณนะครับ

peemakung

ขอบคุณครับ

loessakkk

ขอบตุนคราฟ

loessakkk

ขอบตุนคราฟ

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

mind19mindPSU

อ่านต่อนะครับ

manza555

สนุกมากๆเลย

arzugima

ขอบคุณครับผม

aRmkung

ขอบคุุณครับ

imseng

ขอบคุณนะคับ

Need

ขอบคุณครับ

kiwwy

ขอบคุณขร๊ ขออ่านต่อหย่อยนร๊{:sm-17:}

chabooae

ขอบคุณครับ

dung

ขอบคุณนะครับ

harain15

ขอบคุณครับ

sugaritc

ขอบคุณครับ

cokebundit

ขอบคุณครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ