ทางเปลี่ยว

MACK_ZAA

ภาพนั้นดูไกลและเลือน แต่แล้วก็ค่อยๆ ชัดเจนพร้อมกับใกล้เข้ามา...ใกล้เข้ามาทุกที จนกระทั่งมองเห็นสิ่งต่างๆ ได้ชัดแจ้ง จำได้ว่าตอนนั้นฉันไม่ได้สนใจเลย ว่าภาพที่เห็นจะปรากฏขึ้นในความฝัน หรือความเป็นจริงกันแน่? รู้แต่ว่ามีพลังดึงดูดเร้นลับที่ทำให้ต้องจ้องมองอย่างใจจอใจจ่อ จนกระทั่งไม่แยแสสิ่งอื่นๆ อีกต่อไป นั่นคือภาพของเด็กๆ ทั้งชายและหญิงกลุ่มหนึ่ง อายุราว 5-6 ขวบ อยู่ในชุดนักเรียนน่ารัก กำลังกระโดดโลดเต้นอยู่กับเครื่องเล่นมากมายกลางสนาม รายล้อมด้วยต้นไม้ใหญ่ร่มรื่น และบ้างก็กำลังผลิดอกทั้งเหลืองและม่วงบานสะพรั่งอยู่เต็มต้น เสียงหัวเราะเริงร่าด้วยความผาสุกดังแว่วมากระทบหู! ชิงช้า ม้าหมุน กระดานเลื่อนและกระดานหก...แต่เมื่อจ้องมองให้ถี่ถ้วนอีกครั้งก็ต้องใจหาย เมื่อเห็นเด็กๆ กลุ่มหนึ่งที่แต่งกายขะมุกขะมอม ผอมโซ หน้าตาอมทุกข์จำนวนพอๆ กันก็ยืนจ้องมองมาจากขอบสนาม ไม่ช้า ภาพต่างๆ ก็พร่าเลือนไป... เมื่อชัดเจนขึ้นอีกครั้งก็ไม่มีเด็กๆ กลุ่มนั้นแล้ว มีแต่หนุ่มสาวเดินคลอเคลียกัน หัวเราะต่อกระซิกกันเป็นคู่ๆ บ้างก็มากันเป็นกลุ่ม และบ้างก็โดดเดี่ยวเดียวดาย แต่แววตาทอประกายของความหวัง ความใฝ่ฝันถึงอนาคตสดใสที่กำลังจะมาถึง และพวกเขาก็ยินดีที่จะเดินเข้าไปหามัน! หนุ่มสาวอีกกลุ่มหนึ่งก็เดินผ่านมา...แต่คราวนี้แตกต่างกับกลุ่มแรกราวกลางวันอันแจ่มใส กับรัตติกาลอันมืดมนหม่นหมองเต็มประดา พอดูออกว่าพวกเขามีทั้งคนกระเสือกกระสนหางานทำ หน้าดำคร่ำเครียด เหงื่อไหลไคลย้อย บ้างก็มีสารรูปผอมโซ ผิวพรรณแห้งแล้ง นัยน์ตาปราศจากชีวิตจิตใจ ดูสิ้นหวังหดหู่ บางครั้งก็ขุ่นขวางเหมือนคนติดยาเสพติด หรือไม่ก็เป็นคนจรจัดไร้ที่ซุกหัวนอน! ภาพเหล่านั้นดูเต้นระริก พร่าเลือนราวกับเกิดจากพยับแดด...ก่อนจะชัดเจนขึ้นเป็นหญิงชายวัยกลางคน มีภาระกับครอบครัว รบรากับลูกเต้าวัยรุ่น การทะเลาะเบาะแว้งและตะเบ็งเสียงเข้าใส่กันโดยไม่ลดละ พวกผู้ชายในวงเหล้า พวกผู้หญิงในวงไพ่ มีความหวังลมๆ แล้งๆ ว่าสิ่งเหล่านั้นจะช่วยให้ความทุกข์และคับแค้นใจต่างๆ นานาให้บรรเทาลง น้อยรายเต็มทีที่จะยิ้มแย้ม หัวเราะกับใครๆ ด้วยเสียงเริงร่า โดยซุกซ่อนน้ำตาเอาไว้ในอกตัวเอง ...และแล้ว ภาพที่น่าเกลียดน่ากลัวก็เหลื่อมซ้อนเข้ามาแทนที่บัดดล! นั่นคือภาพชัดเจนของคนแก่เฒ่าทั้งหญิงและชาย กินยาเป็นกำมือราวกินอาหาร ผมหงอกขาว บ้างหลังงอคุ้ม บ้างก็พยุงกายด้วยไม้เท้า บ้างนั่งนิ่งเหมือนหุ่นยนต์อยู่บนรถเข็น มีทั้งคนพิการ ตาบอด หูหนวก มีรอยยิ้มไม่ผิดอะไรกับคนปัญญาอ่อน บ้างก็ต้องมีคนคอยป้อนข้าวป้อนน้ำ เช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ หนักกว่านั้นก็นอนแซ่วอยู่บนเตียง อุปกรณ์ช่วยชีวิตระโยงระยางทั้งใบหน้าและลำตัว นัยน์ตาสีน้ำข้าวเบิกโพลง จ้องมองไร้จุดหมาย ว้าเหว่และสิ้นหวังใดๆ อีกต่อไป! ไม่ช้าไม่นาน ฉันก็เห็นร่างอ่อนปวกเปียก นัยน์ตาปิดสนิทจมอยู่ในเบ้าลึกโหล มีสำลีจุกที่รูจมูกทั้งสองข้าง ถูกจับหย่อนใส่โลงแคบๆ ก่อนจะนำไปทำพิธีอะไรที่มีพวกคนหนุ่มสาวจัดการให้ แล้วนำเข้าสู่เตาไฟร้อนแรง หรือไม่ก็ถูกฝังกลบเรียบร้อย ท่าม กลางเสียงสะอึกสะอื้นพอเป็นพิธี... คุณพระช่วย! ร่างนั้นดิ้นรนอยู่ในกองเพลิงที่กำลังแผดเผาเนื้อหนังมังสา แม้ว่าจะแผดร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดเพียงใดก็ไม่มีใครได้ยินแม้แต่คนเดียว! ร่างที่ลืมตาโพลงอยู่ใต้ดินเล่า? ต่างกระเสือกกระสนด้วยความหวาดกลัว ขณะที่สัตว์เลื้อยคลาน น้อยใหญ่คืบคลานเข้ามาหาอย่างเชื่องช้า ก่อนจะกลุ้มรุมกันกัดแทะกินด้วยความหิวโหยเต็มประดาจนกว่าจะเหลือแต่กระดูกขาวโพลน หนทางไกลและเลือน... ร่างดำเกรียม ขะมุกขะมอม เหลียวซ้ายแลขวาละล้าละลังไม่ผิดกับคนหลงทาง...เซซังไปตามทางเปลี่ยวอันน่าสยดสยอง ท่ามกลางความมืดสลัว อ้างว้างวังเวงและเย็นยะเยือกจนทำให้ใจหาย แต่ไม่มีทางที่จะหลบหนีไปทางไหนได้สำเร็จ เดินไป...และเดินไปสู่จุดหมายปลายทางอันเร้นลับ ไม่มีใครรู้เห็น...ไม่มีใครจะหลบหลีจากเส้นทางนี้ได้เลยแม้แต่คนเดียว! ขอบคุณ แหล่งที่มาหนังสือพิมพ์