บ่วงวิญญาณ

MACK_ZAA

"เรืองบุญ" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากโรงนวด สมัยหนุ่มๆ ผมเป็นนักเที่ยวตัวยงคนหนึ่ง ตกเย็นเป็นต้องพบปะกับเพื่อนฝูงบริษัทเดียวกันแถวปิ่นเกล้า หาอะไรดื่มกินแก้เหนื่อย พอได้ทีก็ชวนกันไปคาเฟ่มั่ง โรงนวดมั่งไม่ว่าแผนไทยหรือแผนอ่าง ถ้าต้นเดือนน่ะไม่รอดตัวหรอกครับ ไปเที่ยวโรงนวดชั้นดีบ่อยๆ เข้าต้องยอมรับว่าติดครับ มันมีเสน่ห์ดึงดูดใจยังไงก็ไม่รู้ บางทีเงินหนักกระเป๋าหน่อยก็ไปซดเหล้าซดเบียร์กันหน้าตู้กระจกเลย ไม่ใช่พวกผมเท่านั้นนะ นักเที่ยวทั่วๆ ไปก็เช่นกัน! โธ่! ก็ไปบ่อยอาทิตย์ละ 2-3 หน เห็นหน้านักเที่ยวขาประจำบ่อยๆ ไม่ว่าใครก็จำได้ทั้งนั้น บางทีก็มองกันเฉยๆ บางทีก็ยิ้มให้กัน..ทั้งที่เดินชมสาวๆ ผู้นั่งหน้าแฉล้มอาบแสงไฟอยู่ในตู้กระจก กับนั่งซดเบียร์มองเบอร์นั้นเบอร์นี้ ไม่มีขาประจำก็สองจิตสองใจว่าจะเลือกเบอร์ไหนไปถู ขี้ไคลดี? อ้าว? น้องหนูหน้าหวานหุ่นดี กำลังผลักประตูกระจกด้านหน้าเข้ามา เดินฉับๆ ผ่านหน้าตู้ไปลงชื่อ เข้าห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า รีบให้ช่างแต่งหน้าทำผมจะได้เข้าตู้โชว์โฉมซะไวๆ บางคนเปิดถุงข้าวเหนียวหมูปิ้งมาหม่ำก่อนก็มี นักเที่ยวส่วนมากน่ะสนใจมากกว่าสาวในตู้ซะอีกครับ! หลายๆ คนเตร็ดเตร่ชมโฉม เอียงคอมองซ้ายขวา เดี๋ยวยืนปักหลัก เดี๋ยวย้ายไปมองจากด้านอื่น บางคนถามพนักงานเชียร์แขกที่กำลังเชียร์ "เด็กในคาถา" ของตัวเอง แต่บางคนไม่แยแสเสียงถามว่าเฮียชอบคนไหนครับ? สเป๊กป๋าเป็นยังไงบอกผมได้เลย จนแล้วจนรอดก็ไม่ตัดสินใจซักที ทำท่าเหมือนเดินชมดอกไม้ในสวนขวัญท่าเดียว..แล้วก็เดินผึ่งออกไป พอๆ กับคนที่แวะมาซดเบียร์ซักขวด แล้วลงเอยแบบเดียวกัน สงสัยว่ายังไม่ปิ๊งใครจริงๆ หรือไม่ก็อาจบ่จี๊ก็เป็นได้ แต่ที่สะดุดตาผมจังๆ ก็คือพวกผู้ชายสูงวัย ระดับป๋าหรือเถ้าแก่นั่นแหละครับ! พวกนี้อายุ 40-50 ขึ้นไป ราว 60 ขวบก็มี แต่ยังมาเที่ยวโรงนวด ทำให้ผมนึกค่อนขอดว่าแก่แล้วยังไม่เจียมบอดี้! ไม่รู้จักอับอายใครๆ ซะด้วย เอ๊ะ! หรือว่าเป็นม่าย ไม่ก็น้ำพริกถ้วยเก่าแก่ตัวไปพอๆ กัน ผู้หญิงไร้อารมณ์พรรค์นั้นแล้ว เสือเฒ่าจะไปเสเพลที่ไหนก็ตามสบายละกัน ตอนนั้นสิบกว่าปีมาแล้วครับ โรงนวดหรูหรา 5-6 แห่งเปิดมาไม่นาน ราคารอบละ 800-900 บาทจนถึง 1,600 บาท แต่เดี๋ยวนี้ชักจะเก่าแก่ทรุดโทรมไปตามเวลา ผมเองก็ใกล้จะ 50 แล้วยังมาตะลอนๆ เที่ยวโรงนวดอยู่นี่นา จนกระทั่งปลายปีก่อนเอง ผมก็ประสบเข้ากับเรื่องขนหัวลุกชนิดจังๆ วันนั้นฝนหลงฤดูปรอยลงมาตั้งแต่เย็น เพื่อนฝูงติดธุระกันหมด รถราติดบ้าเลือด กลายเป็นเหตุผลให้เลี้ยวเข้าโรงนวด คนเชียร์แขกกับมาม่าซังเข้ามายกมือไหว้ทักทายสนิทสนม พูดตรงกันว่า..ฝนตกน่ารำคาญ เข้าไปแช่น้ำอุ่นให้สบายตัวดีกว่าเพ่! ผมสั่งเบียร์กับยำแฮมของโปรดมากินเป็นการอุ่นเครื่องก่อน ใครจะพาเบอร์นั้นเบอร์นี้มานั่งคุย แถมยืนยันว่ายังไม่ลงเวลา แต่ผมก็บอกปัดไปหมด..กลัวใจอ่อนน่ะซีครับ ได้โอกาสนั่งซดเบียร์คนเดียว ผมก็เหลือบไปเห็นป๋าโต๊ะติดๆ กันพอดี! อายุราวหกสิบเศษ ท่าทางภูมิฐาน สวมเสื้อยืดคอปกสีแดง ผมสีดอกเลาค่อนข้างยาว สวมแว่นสีชาอ่อน กำลังจิบกาแฟสบายอารมณ์ หน้าตายิ้มแย้มแจ่มใส มองดูสาวๆ ในตู้ที่มีทั้ง บีคอส, ธรรมดา กับแผนโบราณ..แกจะเลือกใครหว่า? มองอีกทีก็นึกออกว่าเคยเห็นหน้า 2-3 ครั้ง ที่เคยนึกค่อนคนแก่ว่ายังเที่ยวเตร่พอดีแกหันมายิ้มทักทาย..ยังไม่พบใครถูกใจหรือคุณ? ผมพยักหน้ายอมรับ ถามว่าพี่มีเบอร์ประจำหรือเปล่าครับ? คุณป๋ายิ้มชอบใจที่ไม่เรียกป๋าหรืออา ตอบว่าเคยมีแต่แก่ตัวไปหมดแล้ว มีลูกมีผัวไปก็มี ตอนนี้ชอบคนไหนก็ขึ้นกับคนนั้น เหมือนแทงหวยน่ะนะ! ผมถามว่าเหมือนยังไง? ป๋าตอบว่าเห็นในตู้สวยถูกใจสุดๆ แต่พอออกมาแทบหงายหลังเพราะดูไม่ได้จริงๆ ผมหัวเราะชอบใจ บอกว่าพี่พูดถูกครับ ของพรรค์นี้ต้องดูนานๆ พอดีเห็นน้องหนูหน้าหวาน หุ่นนางงามในชุดสีม่วงสดเพิ่งเข้าตู้มา..ต้องเรียกมาม่าซังตุ่มให้ช่วยจัดการที "ตามสบายนะคุณ ขอให้โชคดี" ป๋ายิ้มละไมเชียว "คุณนี่ตาถึงจริงๆ" สองชั่วโมงผ่านไป ผมจ่ายเงินกับค่าทิปไอ้ตุ่ม..ป๋าหายไปแล้ว ผมถามว่าแกได้เบอร์ไหนล่ะ คนที่คุยกับผมน่ะ? ฝ่ายนั้นอ้าปากค้าง ยืนยันว่าไม่มีใครเลย ยังสงสัยว่าผมเมาเบียร์หรือเปล่า? เห็นพูดเองเออเองคนเดียว..ผมโพล่งว่าป๋าเสื้อแดงไง! ไอ้ตุ่มหน้าซีดร้องว่า มาอีกแล้วเหรอ? ป๋า เหลียงหัวใจวายตายคาอ่างเมื่ออาทิตย์ก่อนนี่เอง เห็นกันหลายคนแล้ว...ผมเดินหลังเย็นวาบๆ คงจะเลิกลงอ่างไปชั่วชีวิตแล้วละครับ ขอบคุณ แหล่งที่มาหนังสือพิมพ์

kohkae

ขอบคุณครับ

packy

ขอบคุณครับ