แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย sand เมื่อ 2012-7-1 12:10
 ภาษาไทยของฉัน (S-946)
หลักแท่นหิน แผ่นศิลา ที่จารึก ลงบันทึก ตรึกตรา ภาษาสยาม สดุดี ก้องเกียรติ พ่อขุนราม ทุกเขตคาม ต่างร่ำลือ ระบือไกล เป็นเพลา มานาน มิใช่น้อย ตั้งเจ็ดร้อย ยี่สิบห้า ตราสมัย ภาษายัง คู่ราษฎร์ คู่ชาติไทย คู่สมัย คู่ใจ ไทยนิรันดร์ สิ้นภาษา ดั่งสิ้น เอกราช ดั่งสิ้นชาติ สิ้นชีพ สิ้นความฝัน ดั่งประทีป ดับวูบ ในเร็ววัน สิ้นแสงจันทร์ สิ้นดารา สิ้นราตรี ภาษาไทย ภาษาเดียว ภาษาชาติ ประวัติศาสตร์ จารึกไว้ เป็นสักขี เป็นสมบัติ อนุชน มานานปี มิอาจมี สิ่งใด มาทำลาย แต่บัดนี้ วัฒนธรรม ตะวันตก เข้ามาปก ความคิด ปิดจิตหมาย ทั้งภาษา การกินอยู่ การแต่งกาย เริ่มเสื่อมคลาย ความดีงาม ของผองไทย ถึงเวลา อนุชน คนรุ่นหลัง เริ่มปลูกฝัง จิตสำนึก ให้ตรึกไว้ มีกำพืด เกิดมา จากคนไทย ภาษาใด ไม่เทียมเท่า ที่ไทยมี ภาษาพูด ภาษาอ่าน ภาษาเขียน ตั้งแต่เศียร จรดบาท เป็นวีถี คำพูดจา อ่อนหวาน ที่เรามี ดั่งวารี ไหลฉ่ำ ล้ำจิตใจ ท่องกอไก่ ฮอนกฮูก ตั้งแต่เด็ก เปรียบรั้วเหล็ก ป้องภาษา ชาติเอาไว้ ร่วมร้อยเรียง ร่วมรู้รัก ร่วมรักไทย ใช่อะไร ภาษาไทย ของฉันเองฯ
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2012-7-1 12:09:36
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2012-7-1 14:08:25
โพสต์ 2012-7-5 18:58:04