++ เจ้านายจ๊ะจ๋า ++ ### 6

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“อะไรวะ!..ที่แท้ก็เป็นเด็กเส้นถึงได้สิทธิพิเศษให้เอาลูกมาเลี้ยงได้แบบนี้มันไม่ยุติธรรมนี่หว่า เป็นเจ้านาย.. แต่ตามใจเลขาในเรื่องที่ผิดกฎแบบนี้ได้ยังไง..”
กานต์รวียืนนิ่งพูดอะไรไม่ออกตกใจที่ผู้อำนวยการหนุ่มใหญ่กล้าต่อว่าประธานบริษัท ลำพังตัวเขาถูกต่อว่าไม่เท่าไรแต่กับคุณเตชิต หมอนี่ก็ไม่เกรงเลย ...

เห็นเลขาหนุ่มหน้าหวานสีหน้าจ๋อย เกียรติชัยหัวเราะและเหน็บต่อด้วยความคะนองปาก
“หรือว่าท่านประธานของเราจะเปลี่ยนรสนิยมแล้ว มีเลขาสาวสวยไม่ชอบ อยู่ดีๆ ก็เปลี่ยนเป็นเลขาหนุ่มหน้าหวานซะงั้น ฮะๆ ”
“เอ่อ.. ไปเถอะครับ คุณเกียรติชัย.. เรามีนัดดูงานที่ไซด์ เดี๋ยวไม่ทันนะครับ ” พนักงานหนุ่มรีบตัดบทเพราะรู้สึกเสียวสันหลังวูบ กลัวว่าประตูเปิดออกมาแล้วเขาจะโดนลูกหลงไปด้วย
... R R R R ...
เกียรติชัยรับสายมือถือ ใบหน้าระบายยิ้มเจื่อนลง
“มีปัญหากับผมเรื่องความยุติธรรมงั้นเหรอ อาเกียรติชัย.. อยากจะเอาลูกมาเลี้ยงบ้างก็ได้นะ สำหรับอา.. ผมอนุญาตให้เอาแม่มาด้วย
แต่บอกผมก่อนว่าบ้านไหน ผมจะได้รายงานอาผู้หญิงถูก ไม่พอใจเรื่องงานแล้วมาพาลเลขาผมแบบนี้ไม่ใช่วิสัยของผู้ใหญ่ อาไม่เกรงใจผมก็ไม่เป็นไร แต่อย่าให้ผมไม่เกรงใจอาบ้างเพราะครั้งต่อไปผมจะไม่เตือนอาทางโทรศัพท์.. รีบพาลูกน้องออกไปจากหน้าห้องทำงานผม เดี๋ยวนี้ !..”
“ผมขอโทษครับ คุณเตชิต..”
เตชิตเรียกกานตร์รวีเข้ามาพบหลังจากพนักงานกลุ่มนั้นกลับลงไป
“ขอโทษเรื่องอะไร..”
“เอ่อ.. เรื่อง..” กานต์รวีเอ่ยขอโทษโดยลืมไปว่าเจ้านายไม่รู้เห็นเหตุการณ์ข้างนอก ในเมื่อไม่รู้ก็อย่าเล่าดีกว่า กำลังไม่สบอารมณ์เรื่องงาน เดี๋ยวจะหัวเสียมากขึ้น พนักงานกลุ่มนั้นจะหาว่าเราขี้ฟ้องด้วย
“ไม่มีอะไรครับ”
“ไม่มีอะไร? อยู่ๆ ก็ขอโทษแล้วบอกว่าไม่มีอะไรเหรอ..”
“เอ่อ..”
ใบหน้าคมยิ้มละมัย กานต์รีวีมีท่าทีอึกอัก ถ้าเขาไม่ถามคงไม่เล่าแน่...
“มีใครรังแกคุณเหรอ ”
ร่างเพรียวสะดุ้ง รีบปฏิเสธ
“เปล่าครับ ไม่มี..”
“แน่ใจนะ วี.. นอกจากปัญหาเรื่องงานแล้ว ปัญหาของคนก็เป็นเรื่องที่ผมต้องรับรู้และเป็นหน้าที่ที่คุณต้องรายงาน ไม่ใช่ให้ผมถาม”
“เอ่อ.. ก็ได้ครับ เมื่อกี้มีปัญหาหน้าห้องนิดหน่อยครับ คุณเกียรติชัย เขา___”
“หาว่าคุณว่าเขาเป็นคนทำให้ผมอารมณ์เสีย เขาว่าคุณเรื่องเอาเด็กมาเลี้ยง หาว่าเป็นเด็กเส้น และพาลต่อว่ามาถึงผม ว่าเป็นเจ้านายที่
ไม่ยุติธรรม เหน็บว่าผมเปลี่ยนรสนิยมชอบเลขาหนุ่มหน้าหวานแทนเลขาสาวสวยใช่มั้ย”
กานต์รวีอ้าปากหวอ
“เจ้านายรู้ได้ไงครับ.. หรือว่า.. มีกล้องติดไว้หน้าห้อง ตั้งแต่เมื่อไร ทำไมผมไม่รู้เลย..”
เตชิตหัวเราะ
“กล้อง!.. ใช่!.. ถึงเวลาที่ผมต้องมีกล้องจับภาพหน้าห้องแล้ว เดี๋ยวเรียกช่างเทคนิคขึ้นมาพบผมหน่อยนะ วี..”
“แปลว่าตอนนี้ยังไม่มี.. แล้วคุณรู้ได้ยังไงครับ ว่าคุณเกียรติชัยพูดอะไรบ้าง..”
“รู้จากคุณไง..”
“จากผม? ผมยังไม่ได้เล่าอะไรเลยนะครับ”
“ผมได้ยินทุกคำพูดจากเครื่องนั่น”
กานต์รวีมองเครื่องอินเตอร์โฟนบนโต๊ะทำงานเจ้านาย คิ้วเรียวขมวด
“เจ้านายกดหาผมเหรอครับ.. ทำไมผมไม่ได้ยินเลย”
“ผมไม่ได้กดหาคุณ คุณต่างหากที่กดหาผมแล้วก็ไม่พูด..”
“ผมไม่ได้กดหาเจ้านายซะหน่อย..” ใบหน้าหวานฉงน สักครู่ก็นึกขึ้นได้
“นึกออกแล้ว!.. เมื่อกี้ผมอุ้มโมจิมานั่งเล่นบนโต๊ะครับ แกกำลังหัดคลาน จับโน่นจับนี่ยุ่งไปหมด สงสัยคงไปกดถูกปุ่ม speak ที่เครื่อง.. ต้องเป็นเจ้าตัวเล็กแน่ๆ เลยครับ สงสัยคงจะรู้ว่าคุณเกียรติชัยจะมาต่อว่าผมเรื่องเอาตัวเองมาเลี้ยง ก็เลยหาทางฟ้องคุณ.. ฮะๆ ”
เตชิตระบายยิ้ม นานๆ ครั้ง ถึงจะได้เห็นใบหน้าหวานหัวเราะสนุกแบบนี้ อารมณ์ขุ่นมัวเมื่อครู่คลายลงทันที
นมใกล้หมดรึยัง”
“ทำไมเหรอครับ”
“กระป๋องใหม่ผมขอจ่ายเองนะ เป็นรางวัลที่ผมให้เจ้าตัวเล็ก ไม่เกี่ยวกับคุณเพราะงั้นห้ามปฏิเสธ”
กานต์รวีหัวเราะ
“เรื่องนายศักดิ์สิทธิ์ ไม่ต้องไปสนใจ ถ้าเขามาพูดแขวะหรือมีปัญหาอะไรกับคุณอีก ขอให้บอกผม”
“ผมจะกลายเป็นเลขาขี้ฟ้องรึเปล่าครับ”
“เขาไม่ได้เรียกว่าฟ้อง นายเกียรติชัยมีคดีที่ผมต้องสะสางอีกเยอะ คุณต้องช่วยรายงานสถานการณ์และพฤติกรรมของเขาให้ผมรับรู้”
“ได้ครับ.. ผมจะคอยรายงานให้ทราบ” กานต์รวีเห็นเจ้านายหน้าเครียดเมื่อพูดถึงคนคนนี้ก็รู้สึกกังวลแทน
“คุณเกียรติชัยพูดจาไม่ดีเลยนะครับ ผมไม่ชอบเลย”
“หึ!.. คุณคงสงสัยว่าทำไมหมอนี่ถึงไม่ให้เกียรติผมใช่มั้ย..”
“เอ่อ.. ก็.. ครับ ผมไม่เข้าใจ”
“เขาเป็นอาเขยของผม เคยนั่งตำแหน่งรองประธาน พ่อผมไว้ใจเขามาก แต่เขากลับทำเรื่องทุจริตรับใต้โต๊ะจากผู้รับเหมาโครงสร้างทำให้บริษัทต้องสูญเสียรายได้และชื่อเสียง พ่อผมเห็นแก่น้องสาวก็เลยแค่ลดตำแหน่งไปอยู่ฝ่ายตกแต่งภายใน และเรียกผมกลับจากอังกฤษให้มานั่งตำแหน่งรองประธาน หมอนั่นพยายามทำตัวดีหวังให้พ่อยกโทษและคืนตำแหน่งให้ แต่นอกจากพ่อจะไม่คืนตำแหน่งให้แล้ว ยังวางมือให้ผมบริหารงานแทน เขาเจ็บแค้นผมอยู่ในใจจึงแอบทำเรื่องทุจริตอีก ครั้งนี้ทำกันเป็นทีม ผมกำลังสืบพฤติกรรมของเขา เพราะงั้นจึงเป็นเหตุผลที่คุณต้องรายงานผมทุกเรื่องที่เกี่ยวกับหมอนั่น รวมถึงทีมงานของเขาด้วย.. เข้าใจมั้ย..”
กานต์รวีรู้สึกเห็นใจเจ้านายอย่างมาก นอกจากต้องบริหารบริษัทให้เติบโตแล้ว ยังต้องกำจัดพวกทุจริตด้วย
“เข้าใจแล้วครับ ผมจะคอยรายงานทุกเรื่องให้ทราบ”
“แต่มีเรื่องที่ผมอยากจะเตือน อยู่ห่างๆ นายเกียรติชัยและลูกน้องไว้ด้วย อย่าไปสนิทสนมคบหาเป็นเพื่อนเด็ดขาด”
คิ้วเรียวขมวดไม่ค่อยชอบใจกับคำสั่งนี้ รู้สึกเหมือนถูกเผด็จการอีกแล้ว
“ผมเตือนเพราะเป็นห่วง ถ้ารู้จักนิสัยพวกเขา คุณจะเข้าใจความเป็นห่วงของผม”
“รับทราบครับ เจ้านาย..”
“โอเค.. ผมมีเรื่องคุยแค่นี้ กลับไปทำงานได้ อย่าลืมเรียกช่างเทคนิคให้ผมด้วย..”
“ครับ..”
กานต์รวีลุกขึ้นเดินออกจากห้อง
“เดี๋ยวก่อน วี..”
ร่างเพรียวชะงักหมุนตัวกลับ
“ครับ”
“โมจิหลับอยู่รึเปล่า ถ้าไม่หลับผมขออุ้มสักสองนาทีได้มั้ย..”
“ได้ครับ เดี๋ยวให้อ้อพาเข้ามา”
กานต์รวีเข้าใจความหมายของคำขอ คุณเตชิตเคยบอกว่าเวลาอุ้มโมจิ เขาสบายใจและลืมปัญหาต่างๆ ชั่วขณะ
พูดถึงหลานชายตัวน้อย กานต์รวีนึกถึงเรื่องร้อนใจของตัวเองขึ้นมาได้ ร่างเพรียวก้าวพรวดกลับไปยืนเบื้องหน้าเจ้านาย
“เอ่อ.. คุณเตชิตครับ.. เรื่องของโมจิ ตกลงเพื่อนทนายของคุณจะว่างวันไหนครับ”
คิ้วเข้มเลิกขึ้นเมื่อกานต์รวีรีบร้อนถามถึงเรื่องนี้ด้วยสีหน้ากังวลและเป็นทุกข์
“เย็นวันนี้เขาจะโทรหาผม ถ้าว่างก็จะแวะมาคุยด้วย มีอะไรหรือ วี.. เป็นอะไรรึเปล่า..”
เตชิตใจหายเมื่อคำถามของเขาจี้ใจให้น้ำใสเอ่อรื้นดวงตาคู่สวย ยังไม่ทันเอ่ยถามกานต์รวีก็ยื่นจดหมายให้ เขารับมาพลิกดูเห็นเป็นซองจดหมายของสำนักกฎหมายก็พอจะเข้าใจเรื่องราว และเมื่อเปิดออกอ่านก็ยิ่งเข้าใจความรู้สึกของชายหนุ่มตรงหน้าว่ากำลังทุกข์ร้อนใจเพียงใด
“นั่งลงก่อน วี.. ผมจะคุยกับเขาเดี๋ยวนี้เลย”
กานต์รวีทรุดตัวลงนั่ง เตชิตต่อโทรศัพท์หาเพื่อนทนายคุยเรื่องนัดหมายทันที
“..................................”
“เฮ้ย!.. ตกลงเรื่องคดีจะเอายังไง จะรับงานมั้ย ถ้าไม่รับฉันจะหาทนายอื่น..”
“............................................”
“ไม่ต้องมาพูดดี เมื่อคืนบอกจะเข้ามาคุยก็ไม่มา.. ถือว่าเป็นทนายดังแล้วเล่นตัวหรือวะ..”
“..........................................”
“ไม่สนโว้ย ถ้าตอนนี้นายไม่ได้อยู่หน้าบัลลังก์ รีบมาหาฉันที่ออฟฟิศเดี๋ยวนี้ !!..”
“..............................”
“ไม่ได้!.. ฉันมีเรื่องด่วนต้องคุยตอนนี้ ย้ายก้นนายมาที่นี่เดี๋ยวนี้เลย ถ้าไม่มา.. อย่าหาว่าฉันเป็นเจ้าหนี้ใจโหดนะโว้ย เงินห้าแสนที่ยืมไป เมื่อไรจะคืน..”
“.....................”
“เออ!.. เดี๋ยวเจอกัน..”
เตชิตวางสายเพื่อนและพยักหน้าให้กานต์รวี
“มันกำลังมา ต้องให้มีโมโห ไอ้เพื่อนบ้า!..”
“เขาติดงานอะไรรึเปล่าครับ ถ้ายังไงรอถึงตอนเย็นก็ได้ ผมใจร้อนไปเอง..”
“ไม่ได้หรอก.. ต้องคุยตอนนี้ ไม่ใช่คุณที่ใจร้อน ผมเองก็รู้สึกร้อนใจด้วย เขาจะมาถึงในหนึ่งชั่วโมง ไม่ต้องห่วง วี.. ร้องขอเป็นผู้ปกครอง คดีเด็กๆ สำหรับเพื่อนผม ”
กานต์รวีลุกขึ้นยืนและยิ้มอย่างดีใจ
“ขอบคุณครับ.. เจ้านาย.. งั้นผมไปทำงานก่อนนะครับ.. ”
“อะฮะ”
เตชิตมองตามหลังร่างเพรียวของชายหนุ่ม เห็นใบหน้าหวานยิ้มได้แล้วก็รู้สึกดี เขาไม่อยากเห็นสีหน้าเป็นทุกข์แบบเมื่อครู่นี้เลย
“ผม.. กรัณย์กร คาบายาชิ ทนายความชั้นหนึ่งจากสำนักกฎหมายกรัณย์กร ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
ชายหนุ่มหน้าตี๋ลูกครึ่งจีนญี่ปุ่นยื่นมือให้หนุ่มหล่อหน้าสวยหวาน
กานต์รวีตั้งใจจะยกมือไหว้แต่เมื่ออีกฝ่ายยื่นมือมาให้สัมผัส จำเป็นต้องยื่นมือสัมผัสตอบและยิ้มให้อย่างนอบน้อม
“ผมกานต์รวีครับ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ”
“ผมต้องขอโทษที่เมื่อวานไม่ได้มาตามนัด.. ติดธุระกับลูกความปลีกตัวมาไม่ได้จริงๆ ”
“ไม่เป็นไรครับ อุตส่าห์สละเวลามาตอนนี้ผมขอบคุณมากๆ เลยครับ”
“สำหรับคุณกานต์รวี.. เลขาประธานเตชิต คาบายาชิยินดีรับใช้ คร้าบ  ^___^ ”
เตชิตเหล่มองเพื่อน เสียงทักทายกานต์รวีอ่อนหวานจนน่าหมั่นไส้สายตาจับจ้องมือเรียวที่ถูกมือใหญ่กุมไว้ ทั้งที่ควรจะปล่อยได้แล้วแต่เจ้าเพื่อนบ้ายังไม่ยอมปล่อยซะทีร่างสูงขยับเข้าแทรกกลางและล็อกคอเพื่อนลากไปนั่งที่โซฟา
“อย่าทำประเจิดประเจ้อกับเลขาฉันนะโว้ย.. ขอเตือนไว้ซะก่อน”

mind19mindPSU

อ่านต่อนะครับขอบคุนครับ

ืnneess

ขอบคุนนะคับ ^^

manza555

สนุกมากๆเลย

Stone316

ขอบคุณมากคร้าบ

x_man19

ขอบคุณครับ

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

pkclub2146

ขอบคุณ๕รับ

peemakung

ขอบคุณครับ

Oสูร

ขอบคุณมากๆเลยนะครับ อิอิ

Klong

ขอบคุนครับ

llMAGz

ขอบคุณครับ

kikkapkao

ขอบคุนคราฟ

kiwwy

ขอบคุณขร๊า อิอิ น่ารักอ่ะ{:sm-38:}

dung

ขอบคุณมากๆครับ

harain15

ขอบคุณครับ

acolyte

จะรอดไหมนี่น้องวี เจอแต่ความกดดัน

kamaji

ขอบคุนคราบ

doltae

ขอบคุณครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ