++ แค่มีนาย ++$$$$ 7

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

ร่างบางแต่ดูเป็นชายในทีค่อยๆลุกจากที่เดินอย่างสำนึกไปทางประตูทางออก ฝนซาลงแต่ก็ยังไม่ควรกลับไปตอนนี้หรอกแต่เขาก็เดินออกไป...
เขาน่าจะดีใจสิที่รู้ความจริงแต่ทำไมเจ้าความรู้สึกจี๊ดๆเล็กๆข้างในมันคืออะไร
“วันนี้วินเป็นอะไรไป” เสียงคุ้นเคยดังขึ้นวันชนะแหงนมองร่มกางแผ่อยู่เหนือหัว
“เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก” หันไปมองคนที่ตามมากางร่มให้ เขายิ้มเหมือนเคย
“อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ” เขาโอบมือมากอดที่ไหล่แบบผู้ชายกอดไหล่เพื่อน วันชนะยิ้มแห้งๆให้
“แล้วกินเส้นใหญ่ผัดขี้เมายัง?”
5 : คนที่รักเรา คนที่เรารัก
“ช่างมันเถอะ” วันชนะสะบัดเรื่องเก่าๆออกจากหัว ในเมื่อความจริงเขาก็รู้แล้ว นักขัตก็ต้องซ้อมบาสเพราะว่าอีกไม่กี่วันก็จะแข่งแล้ว
“วิน ไปกินมาม่าต้มยำกันที่นิเทศฯไหม?” แจนถามขึ้น เธอคือเพื่อนอีกคนหนึ่งในเอกพันธุศาสตร์ เสียงเรียกช่วยให้ลืมเรื่องที่ยังคาใจอยู่ไปได้แทบจะทันที
“เดี๋ยวก้อยกับอาร์ทก็จะไปด้วย”
วันชนะพยักหน้ารับ ยิ่งใกล้กีฬามหาวิทยาลัยเข้าไปทุกวันก็ยิ่งใกล้สอบกลางภาคมากขึ้นเท่านั้น เพราะถ้าการซ้อมเชียร์สิ้นสุดลงเมื่อไรหนึ่งสัปดาห์จากนั้นก็คือการแข่งขันและหลังจากนั้นอีกหนึ่งสัปดาห์ก็คือการสอบ ช่วงตรงนี้สำคัญมากต้องเตรียมตัวเป็นอย่างดี หากพลาดพลั้งทุ่มเทให้กับกิจกรรมมากเกินไปก็อาจสอบตกได้ยังผลให้ต้องระงับการเรียนแล้วค่อยไปเรียนซ้ำอีกทีในภาคเรียนต่อไปที่เปิดสอน
มาม่าต้มยำร้านที่คณะนิเทศศาสตร์เป็นที่ลือชื่อมากยิ่งพอมาถึงยิ่งตกใจกับแถวที่ยาวเหยียด แต่ด้วยแรงอยากลองชิมสักครั้งของเด็กวิทยาฯกลุ่มนี้จึงอดทนยืนต่อคิว ราวยี่สิบนาทีจึงได้มานั่งพร้อมหน้าพร้อมรับประทาน เพื่อนในเอกเดียวกันมีเพียงยี่สิบสองคนต่างจากภาควิชาอื่นๆซึ่งจะมีเยอะถึงหลักร้อย เพราะว่าพันธุศาสตร์นั้นคะแนนถือว่าสูงลิบลิ่วและจำกัดบุคคลเข้าศึกษาเพราะบุคลากรจำเพาะด้านยังไม่เพียงพอต่อการสอนคนจำนวนมาก
อาร์ท แจน และก้อยกำลังนั่งทานมื้อกลางวันกับวันชนะอยู่ที่ม้านั่งข้างๆทางเดินไปยังด้านหน้าของตึกคณะนิเทศศาสตร์ การสนทนาเป็นไปอย่างออกรส แล้วใครคนหนึ่งก็เดินผ่านมามาใกล้
“อ้าว แอบมากินอยู่ที่นี่เองหรือ?” เจ้าของเสียงเดินมาจับที่ไหล่ของแจน
“หลิน!” แจนเรียกคนที่มายืนอยู่หน้าโต๊ะ น้ำเสียงตกใจเล็กน้อยแล้วก็เป็นกลับเป็นปกติในเวลาอันสั้นปกติ คนที่มาสมทบเป็นสาวสวย รูปร่างสูงโปร่ง ทรวดทรงได้รูป ใบหน้าเกลี้ยงเกลาสดใส เธอไว้ผมยาวเกือบถึงเอว หลินเป็นผู้หญิงสวย เรียกได้ว่าสวยมาก และเธอยังมีหัวสมองอันฉลาดที่สามารถเข้ามาเรียนพันธุศาสตร์ได้
“นั่งด้วยกันสิหลิน” วันชนะเอ่ยปากชวน แต่อีกฝ่ายกลับเหลียวมองหาใครสักคนก่อนจะนั่งลงที่ว่างด้านหน้า
“ขอบใจจ้ะ แต่หลินคงอยู่ได้ไม่นานนะ หลินนัดเพื่อนเอาไว้ที่โรงอาหารกลางน่ะ” หญิงสาวสวยพูดขึ้น รอยยิ้มนั้นถ้าเป็นผู้ชายแท้ๆคงจะติดตรึงใจไปนาน
วันชนะยิ้มตอบแล้วสังเกตปฏิกิริยาของใครคนหนึ่งที่ร่วมโต๊ะด้วย แจนเงียบไป ก้อยยังจ้อตามปกติ อาร์ททำตาเคลิ้มๆจนวันชนะนึกขำไม่ได้ อาร์ทก็คงเป็นผู้ชายปกติที่มักจะเก้อเขินเวลาอยู่ใกล้ผู้หญิงสวยๆ แต่ที่น่าสนใจคือแจนต่างหาก
ข่าวลือคงเป็นความจริง ที่ว่าแจนกับหลินขัดใจกันเพราะผู้ชาย!
วันชนะได้ยินข่าวนี้มาจากเพื่อนในเอกคนหนึ่งในตอนพลบค่ำของวันหนึ่ง เมื่อการสนทนาเริ่มจะหมด เพื่อนคนนั้นก็เผลอหลุดออกมาว่า แจนกับหลินเป็นเพื่อนสนิทมาจากโรงเรียนเดียวกันมาเรียนต่อด้านเดียวกันอีก แต่แล้ววันดีคืนดีแจนก็เกิดไปชอบผู้ชายคนหนึ่ง แต่ว่าชายผู้นั้นกลับสนใจหลินเสียมากกว่า
วันชนะเองก็พอจะดูออกว่าแจนเป็นรองหลินอยู่มากทั้งรูปร่าง หน้าตาและการเรียน ได้ข่าวว่าตอนอยู่โรงเรียนเก่าทั้งสองคนขับเคี่ยวกันมาตลอดแต่หลินก็เป็นที่หนึ่งเสมอ
นี่แหล่ะนะ ความรักไม่เข้าใครออกใครจริง ไม่มีเหตุผลว่าทำไมต้องเป็นคนนี้ คนที่เรารักกับคนที่รักเรานั้นแตกต่างกัน ครั้นจะบังคับใจกันก็ไม่ได้ หากทำได้ก็คงไม่มีความสุขนักหรอก นั่นคงไม่ใช่รักที่แท้จริง
“อื้ม จริงด้วยหลินรู้หรือยังที่ว่าทางคณะฯจะส่งหลินเข้าประกวดดาวมหาวิทยาลัย?” ก้อยพูดขึ้นก่อนจะม้วนเส้นมาม่าเข้าปาก
“จริงดิ” อาร์ทพูดบ้าง
“หลินต้องได้เป็นดาวมหาวิทยาลัยแน่นอน เชื่อเราสิ” คนพูดยิ้มตาหยี เพราะมีชั้นเดียวเหมือนที่คนจีนส่วนใหญ่เป็น
“ขอบใจจ้ะอาร์ท รู้แล้วล่ะ พี่เค้าเพิ่งบอกเมื่อกี้นี้เอง แต่ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกจ้ะคณะอื่นก็มีคนสวยเยอะแยะไปหมด” คนพูดถ่อมตัว
หญิงสาวหันชะเง้อมองไปทางนอกโต๊ะอยู่บ่อยๆ แล้วสักพักหนึ่งก็ขอตัว
“หลินไปก่อนนะพวกเรา เพื่อนหลินเดินไปทางนู้นแล้วล่ะ”
เธอลุกขึ้นแล้วโบกมือให้ทุกคนที่ยังนั่งอยู่
“เจอกันคาบแคลคูลัสพรุ่งนี้นะจ้ะ” แล้วก็รีบหอบหนังสือวิ่งออกไป
ทุกคนที่โต๊ะมองตาม วันชนะเห็นเพียงหลังของเพื่อนคนนั้นของหลินไกลๆ รู้สึกคุ้นแต่ก็ไม่ติดใจอะไรมากไปกว่านั้น
วันชนะแอบสังเกตแจน เธอไม่หันไปมองเลย ยิ่งเห็นวันชนะยิ่งเกิดอาการหวิวๆเพราะเกิดเปรียบเทียบกับตัวเอง นักขัตที่เคยเจอกันทุกวันดูเหมือนจะห่างออกไปทุกที
“วิน วิน”
เสียงเรียกเหมือนลอยมาจากที่ไกลๆ วันชนะค่อยๆลืมตาภาพพร่ามัวเป็นแจ่มชัด แล้วก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อสติกลับคืนมา มองไปหน้าห้องเห็นอาจารย์มองลอดแว่นตามาที่เขา สายตาออกตำหนิลูกศิษย์บวกกับทำเครื่องหมายกากบาทไว้บนหน้าเขา แล้วจึงหันไปเก็บตำราที่เอามาสอนให้รวมเป็นกองเดียวกัน
วันชนะไหว้อาจารย์อย่างขลาดๆ เป็นการขอโทษที่นอนหลับในคาบเรียนยิ่งเขานั่งแถวหน้าสุดด้วย
“ไอ้ก้อยทำไมแกไม่ปลุกฉันว่ะ” วันชนะโบ้ยไปให้เพื่อน
“อ้าว! แก ไอ้วิน แกหลับเองจะมาโทษฉันได้ไง เดี๋ยวเหอะ ฉันตั้งใจเรียนของฉัน” เพื่อนสาวเถียง แต่ตาปรือเต็มที่
“เออ หลังกินข้าวเที่ยงทีไรง่วงทุกทีเลย” วันชนะบ่น นึกโทษอาหารกลางวัน
“ฉันก็เหมือนกันแหล่ะ เพียงแต่ฉันนั่งหลับ ยังเรียกว่าสุภาพ แต่แกน่ะ นอนเลย” ก้อยปิดปากหาว
“เกลียดเคมีว่ะ” วันชนะยังบ่น
อาจารย์เดินออกห้องไปแล้ว ประตูห้องเล็กเชอร์ขนาดจุคนได้สามร้อยคนถูกเปิดค้างไว้ เสียงนิสิตพูดคุยเซ็งแซ่ อาร์ทกับแจนบอกลากลับบ้านไปก่อน เหลือแต่วันชนะกับก้อยที่เดินอ้อยอิ่งออกจากห้องเป็นคนท้ายสุด
“กลับกันเถอะ” วันชนะชวน
“ก้อยไปทางไหน?”
“ก้อยกลับประตูหลัง ไปด้วยกันได้ วินอยู่หอนี่” เพื่อนสาวของวันชนะชวนกลับด้วยกันเพราะว่าประตูด้านหลังมหาวิทยาลัยอยู่ใกล้กับหอพักของวันชนะ
โรงยิมตั้งอยู่ระหว่างทางกลับด้วย วันชนะกับเพื่อนหญิงเดินอยู่ริมทาง หญิงสาวขยับแว่นตาตัวเองเล็กน้อยพร้อมกับเพ่งไปที่ประตูโรงยิมที่เปิดค้างไว้ เสียงตึงตังของลูกบาสเกตบอลกระทบพื้นยางดังมาถึงตรงที่ทั้งสองคนยืนอยู่
“นั่นหลินนี่” ก้อยชี้มือ วันชนะยังทันเห็นเพื่อนหญิงอีกคนที่ถูกเสนอชื่อเข้าชิงตำแหน่งดาวมหาวิทยาลัยปีนี้เดินเข้าไปในโรงยิม “พอดีเลยวันก่อนยืมหนังสือหลินมา เมื่อตอนเที่ยงก็ลืมคืน” ว่าแล้วก้อยก็สาวเท้าตรงไปยังโรงยิม วันชนะจึงต้องตามไปด้วย
“หลินๆ” ก้อยตะโกนเรียกตั้งแต่เท้ายังก้าวไม่พ้นประตู เธอเดินตรงเข้าไปหาหลินอย่างไม่รู้ตัวว่าเป็นการเสียมารยาทน้อยๆ เพราะว่าหญิงสาวสวยนั้นกำลังคุยอยู่กับผู้ชายคนหนึ่ง แม้ว่าจะมีคนอยู่ด้วยเกือบสิบคนในโรงยิมแต่คนทั้งคู่ก็เหมือนจะสร้างโลกส่วนตัวขึ้นมาตรงนั้น
วันชนะออกอาการตกใจถึงกับชะงักเมื่อเมื่อชายหนุ่มคู่สนทนาของเพื่อนร่วมภาควิชาละสายตาจากเธอมองมาทางก้อยและเขาที่เดินเข้าไปหา
“อ้าว ก้อย วิน มาได้ไง” หลินทักอย่างแปลกใจ ใบหน้าสดใสประดับด้วยรอยยิ้มอยู่ตลอดเวลา
“ไม่มีอะไร พอดีก้อยเห็นหลินเดินเข้ามาก็เลยจะเอาหนังสือที่ยืมไปเมื่อวันก่อนมาคืนเท่านั้นเองจ้ะ” ก้อยจดจ้องอยู่กับเพื่อนหญิงร่วมภาควิชา กว่าจะรู้ตัวว่ามีคนอื่นอยู่ด้วยก็ยิ้มแหยๆ
หลินเห็นเพื่อนเก้อเลยแนะนำผู้ชายคนนั้นให้รู้จัก
“ก้อย วิน นี่ตั้มจ้ะ” ผู้พูดแก้มแดงระเรื่อ เธอหันไปทางผู้ชายตัวสูงคนนั้นแล้วพูด
“ตั้ม นี่เพื่อนหลินที่เอกจ้ะ คนนี้ก้อย แล้วก็วิน”
“อุ้ย! สวัสดีค่ะเพื่อนของหลิน หล่อจังนะคะ” ก้อยพูดไปก็ออกอาการม้วนตัวไปมา
“สวัสดีครับ ก้อย ...” หนุ่มร่างสูง คิ้วเข้มคนนั้นหันมาทางวิน เขากำลังจะพูดชื่อวินออกมา แต่ว่าวันชนะชิงพูดสวัสดีก่อน เขาจึงเงียบไป แล้วคนทั้งสี่ก็เงียบไป หลินกับนักขัตยืนอยู่ฝั่งหนึ่งหลังเส้นสีขาวที่ถูกทำไว้บนพื้นแสดงอาณาเขตของสนาม วันชนะรู้สึกเหมือนกับว่าเส้นนั้นจะกั้นแบ่งชายหนุ่มตรงหน้าออกไปจากชีวิตเขาเสียแล้ว
หลินยังคงออกอาการหน้าแดงก่ำเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เพื่อนในภาควิชาได้รู้จักกับเพื่อนชายของเธอ ก้อยออกอาการเขินตามประสาหญิงสาวเจอคนหล่อแต่ก็ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่าชื่นชมคนที่เธอคิดว่าเป็นแฟนของเพื่อน วันชนะก้มหน้ามองพื้น หากเขาสังเกตดูนักขัตบ้างก็คงจะยากที่จะเดาว่าเขาคิดอะไรอยู่เพราะใบหน้านั้นแสดงอารมณ์ปกติ
ฮึ ฮึ! วันชนะหัวเราะเยอะตัวเองในใจ นี่แหล่ะคือโลกของความจริง ที่ผ่านมาเขาคิดไปเองคนเดียว
วันชนะเป็นผู้ชายก็ต้องชอบผู้หญิงเป็นธรรมดา เราสิ! ตัวประหลาด
“แหะ แหะ งั้นเราไปก่อนนะ” ก้อยพูดลาทำลายความเงียบ
“ไว้เจอกันคาบแคลคูลัสพรุ่งนี้นะ” พูดจบเธอหันมาแตะที่แขนวันชนะเป็นการบอกว่าออกไปกันเถอะ แฟนเขาจะคุยกัน
วันชนะหันกลับทั้งยังก้มหน้า เหมือนจะซ่อนแววตาเศร้าสร้อยเอาไว้ไม่ให้ใครเห็น
เดินพ้นออกมาก้อยก็โพล่งออกมาราวกับถูกปลดปล่อยจากความอึดอัด

“แก..” เธอลากเสียง
“หล่อมากเลย ฉันจะละลาย”
หากแต่มีเพียงคำว่า “อืม หล่อ” เท่านั้นที่วันชนะตอบกลับมา         
“แกรู้เรื่องไหมเนี่ย ฉันได้ยินมานายตั้มคนนี้น่ะตามไปจีบหลินถึงคณะเราเลยนะ ตั้งแต่สัปดาห์แรกเลยเห็นเขาเล่ากันว่าลงทุนไปนั่งซ้อมเชียร์ด้วยเลยนะ โรแมนติกว่ะแกถ้าฉันเป็นหลินก็ใจอ่อนเหมือนกัน หน้าตาก็ราวกับเทพบุตรมาโปรด

varachuya

ขอบคูณคร๊าฟฟฟ

ืnneess

ขอบคุณครับ

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

Teleporter

ขอบคุณครับ..{:4_112:}

manza555

สนุกมาๆกเลย

pkclub2146

อ่านต่อๆ คับ ^^

kengee

ขอบคุนนะคับ :))

mind19mindPSU

ขออ่านต่อนะครับ

peemakung

ขอบคุณครับ

gigusa

ขอบคุนมากครับ

kikkapkao

ขอบคุนคราฟ

Klong

ขอบัคุนครับ

dung

ขอบคุณครับผม

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

kiwwy

ขอบคุณมากๆขร๊า อิอิ {:sm-52:}

infinityman7

ขอบคุณคับผม

Mikkiny

ชอบบบบบบบบบบบบบบ

adan

ขอบคุณมากๆครับ

harain15

ขอบคุณครับ