++ แค่มีนาย ++$$$$ 24

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
วันชนะรับรู้ว่านักขัตจ้องมองตนอย่างรู้ทันว่าเขาแกล้งทำ...กระดากในใจ เป็นคนอื่นเห็นยังรู้สึกว่าหน้าหนาขึ้นมาไม่มากเท่าคนรักตัวเองจับได้
“ขอโทษนะหลิน” วันชนะกลับมาเป็นคนเดิมเสียงขอโทษจริงจังขึ้น
“ไม่เป็นไรจ้ะ” สุวรรณายิ้มให้บางๆ
“เดี๋ยวตั้มไปหายามาทาให้” นักขัตพูดแล้วเดินออกไปก่อนไปเขายังมองหน้าวันชนะเหมือนค้นหาคำตอบอะไรสักอย่าง
วันชนะกระหวัดถึงวันนั้น...วันที่ลมแรง...วันที่เขาเองก็ขาแพลง...
“นักขัตนี่น่ารักเนอะวิน” หลินเปิดฉาก “ใครได้เป็นแฟนคงโชคดีมาก”
วันชนะยังเศร้าๆ สำนึกผิดจนไม่ทันคิดว่าหล่อนพูดกระทบตน ความหมายแฝงคือ หล่อนก็อยากเป็นแฟนนักขัต วันชนะไม่ควรมาแย่งของหล่อนไป...
“อืม จ้ะ” วันชนะตอบเสียงยังเศร้า ถ้าเป็นเวลาปกติเขาคงรู้สึกภูมิใจ “ตั้มเขาดีมาก”
“น่าเสียดายนะ...” หญิงสาวพูดเหมือนแกล้งหยุดคำได้ทัน ‘...น่าเสียดายที่กลายเป็นผู้ชายไม่เต็ม’
วันชนะรู้ในความหมายนั้น แต่ก็ยิ้มให้
...ถ่านไฟเก่ามันคุขึ้นมาอีกแล้วกระมังนี่ เอาเถอะ ถ้านักขัตเลือกหลินวินก็จะไม่ขวางหรอก กลับไปเดินทางปกติน่ะดีแล้ว
“วินขอตัวก่อนนะหลิน พอดีนึกขึ้นได้ว่ามีธุระน่ะ บอกตั้มด้วยละกัน” วันชนะเลี่ยงที่จะเผชิญหน้าเมื่อนักขัตกลับมา
“จ้ะ เดี๋ยวหลินบอกให้” หล่อนรับคำ
วันชนะเลี่ยงไปไม่กี่ก้าวเสียงโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าก็ดังจึงเอามากดรับ นักขัตเดินเข้ามาพอดีทันเห็นหลังวันชนะเดินคุยโทรศัพท์ออกไป
“วินเขามีธุระน่ะตั้ม ขอกลับก่อน” หลินพูด
“อืม” นักขัตรับรู้ ในใจเดือดปุดๆ จะอะไรกันนักนะ เมื่อกี้จูบกันในร้านยังไม่พออีกหรือ
ความรักเป็นเช่นนี้เอง...เปลี่ยนคนเย็นชากลายเป็นเลือดร้อนทันใด เปลี่ยนคนใจร้อนกลายเป็นเยือกเย็น...ก็เปลี่ยนคนสองคนให้หมางใจกันได้เช่นนั้น เสียงเคาะที่หน้าห้องทำให้วันชนะลุกไปเปิด
“ไปกินข้าวเย็นกัน” นักขัตพูด เสียงออกจะเย็นชานิดหน่อย
“กินมาแล้ว” วันชนะเล่นแง่
“ก็ต้องไป” นักขัตชักขุ่นดึงมือวันชนะออกมาจากห้องดื้อๆ
ที่มุมหนึ่งของโรงอาหารกลางยามตะวันโพล้เพล้ วันชนะกับนักขัตเลือกนั่งข้างกัน...เพื่อที่จะไม่มองหน้ากัน
“กินสิ” นักขัตเริ่มพูด มือตักกับข้าวเข้าปาก แต่ไม่รับรู้รสชาติ
“บอกว่ากินแล้ว” วันชนะยังบึ้ง
“รึจะให้ป้อน” นักขัตเสียงขุ่น
“ไม่ต้องหรอก” วันชนะค้อน
“ไปป้อนให้หลินเถอะ”
“อยากให้ทำอย่างนั้นก็จะทำ” นักขัตตอกกลับ
วันชนะจนคำพูด สิ่งที่คิดเริ่มมองเห็นรูปร่าง ...ถ่านไฟเก่า... ป่วยการจะอยู่ต่อ วันชนะลุกขึ้น
“จะไปไหน” นักขัตแดมือให้วันชนะนั่งลงอย่างเดิม เขาไม่รู้ตัวว่าได้ออกแรงไปเต็มที่จนวันชนะหน้าแหยเพราะเจ็บ
นักขัตหน้าเสีย แต่ก็วางฟอร์มทำหน้านิ่ง
“กินหมดแล้วค่อยไป”
วันชนะยอมตักขึ้นมาหนึ่งคำ แต่สีหน้าบอกความผิดหวังเสียใจ
“ทำไมกับข้าวถูกๆที่ตั้มซื้อให้ไม่ถูกปากรึไง” น้ำเสียงเริ่มแสดงชัดถึงคำว่า
‘หึง’
“หรือว่าต้องให้ตั้มจับมือก่อน ต้องจูบด้วยใช่ไหม”
“พูดเรื่องอะไรน่ะ” วันชนะหันขวับ
“เปล่า” นักขัตรีบกลบเกลื่อน
“อ้อ แอบตามวินเหรอ” วันชนะคาด และก็ถูกเผง
“นิสัยไม่ดี”
“เออ ตั้มนิสัยไม่ดีหรอก ต้องเป็นไอ้คนนั้นคนเดียวแหล่ะที่ดีเลิศ แอบตามแฟนตัวเองมันผิดตรงไหน” นักขัตระเบิด รู้สึกร้อนๆที่หลังวูบวาบ กะจะพูดต่อแต่วันชนะเงียบไป
หันไปมองคนที่นั่งข้างกัน วันชนะก้มหน้านิ่ง กัดกรามปูด สะกดสะอื้นเอาไว้ นักขัตเสียใจ ที่อารมณ์ร้อนของตัวเองทำร้ายวันชนะ
วันชนะเสียใจที่นักขัตไม่เคยไว้ใจตน ปะปนกับอารมณ์สงสัยที่โดนใส่ความ เขาได้ไปจูบกับใครเสียเมื่อไร
“เชิญกินไปคนเดียวเถอะ” วันชนะลุกขึ้นทั้งน้ำตา เดินงุดๆออกไป
นักขัตหงุดหงิดตัวเอง รีบวิ่งตาม พอคนทั้งคู่พ้นไปคนทั้งโรงอาหารกลางที่คอยสังเกตตั้งแต่เริ่มก็ซุบซิบกันระงม
“เปิดประตูนะวิน” นักขัตทุบประตู วันชนะลงกลอนจากด้านในอีกชั้น
เงียบ
นักขัตทุบอีกจนมือแดง วันชนะใจแข็งไม่ยอมเปิดให้
ข้างนอกห้องวุฒิเดินมาพอดี
“เฮ้ย มึงจะพังประตูห้องกูเหรอ”
“เออ” นักขัตไม่แยแส
“เฮ้ยๆ” วุฒิรีบห้าม
“มีไรกันวะ”
“วิน เปิดประตู” นักขัตทุบอีก
“เวร ทะเลาะกันอีก จะเข้าไปเอาของได้ไหมวะนี่” วุฒิทำหน้าเซ็งโลก
นักขัตนึกวิธีออกก็รีบวิ่งเข้าห้องตัวเอง ใจแป้วอยู่บ้างที่ต้องขึ้นไปยืนบนขอบหนาเพียงสิบเซนติเมตรตรงระเบียงหลังห้อง ช่องว่างระหว่างระเบียงของห้องวันชนะกับห้องของเขาห่างกันไม่เยอะแต่ก็ไม่ควรทำอย่างยิ่งในชั่วโมงปกติ
นับหนึ่ง สอง สามในใจแล้วก้าวข้ามไป อย่างที่คิดวันชนะไม่ได้ปิดประตูตรงระเบียง ค่อยๆเดินเข้าไป
วันชนะนอนคว่ำหน้าอยู่ใต้หมอน
“วิน” นักขัตเรียก น้ำเสียงแฝงสำนึกผิด
วันชนะสะดุ้ง อาการตัวหอบเพราะร้องไห้หยุดกึก แต่ก็ยังซ่อนอยู่ใต้หมอน
ที่ขอบเตียงยุบลงเพราะนักขัตทิ้งตัวนั่งลง
“ตั้มขอโทษ”
วันชนะเงียบตั้งใจฟัง
“ตั้มหึง”
วันชนะสงสัย ...จะหึงเรื่องอะไร วันก่อนก็บอกเรื่องพี่ภัทรไปหมดแล้วนี่
“ตั้มทนไม่ได้ที่เห็นวินจับมือกับเขา วินจูบกับเขา”
“จะบ้าเหรอไง” วันชนะแหวใส่ ขว้างหมอนใส่หัวนักขัตจนเซไปนิดหน่อย
“จับมือน่ะใช่ อันนั้นเขาจับมือวินเอง แต่จูบนี่มันตอนไหนกัน ...หา?” วันชนะหันมา คราบน้ำตายังมีให้เห็น
“ก็...หลังจากนั้น” นักขัตชักลังเล
วันชนะนึกตามก็ถึงบางอ้อ
“ฝุ่นเข้าตาหรอก พี่ภัทรเขาดูให้”
นักขัตยังไม่ปักใจเชื่อ ก็เขาเห็นแบบนั้นจริงๆ
“ไม่เชื่อก็ไม่ต้องเชื่อ วินก็พูดได้เท่านี้แหล่ะ” วันชนะงอน ล้มตัวลงนอนตะแคงเบือนหน้าหนี
ใจเริ่มอุ่นๆ ความเชื่อใจกันเริ่มผุดผาดขึ้นมา นักขัตย้อนภาพ...อาจเป็นไปได้ มุมที่เขาอยู่มันทำให้เห็นเป็นแบบนั้น
รู้สึกละอายใจที่ทำตัวไม่ดี ทั้งที่แอบตามไป...เพราะไม่เชื่อใจ แต่จริงๆเขาเป็นห่วง ...ที่พูดไม่ดีกับวันชนะ แต่จริงๆก็เพราะเขาหวง
นักขัตล้มตัวลงนอนข้างหลังวันชนะมือสอดรวบตัวคนหน้างอเข้ามาแนบอกตัวเอง ขายื่นไปล็อกขาวันชนะไว้
“ผมขอโทษนะวิน ...ที่รัก” นักขัตเริ่มบทง้อ วันชนะเริ่มยิ้มออกแต่ก็ยังแกล้งทำเป็นโกรธ
“ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ ...” นักขัตพรมจูบที่ต้นคอวันชนะสลับกับพูดคำขอโทษ
วันชนะเงียบ ดีใจที่คลี่คลายเข้าใจกันได้แต่ก็ยังงอนอยู่
“ขอโทษ ขอโทษ ...” นักขัตยังจูบต่อ
“จะไม่ยกโทษให้ตั้มเลยเหรอ...ที่รัก” มือไม้เริ่มซุกซนล้วงเข้าใต้เสื้อ
ข้างนอกห้อง วุฒิที่เงี่ยหูฟังอยู่ตลอดได้ยินเป็นเพียงพึมพำเบาๆ ไม่ได้ยินเสียงทะเลาะโวยก็เข้าใจว่าคงคืนดีกันแล้ว จึงได้เคาะที่ประตู
“เฮ้ย ดีกันแล้วเปิดประตูให้ไห้หน่อยสิ จะเอาของ”
นักขัตสะดุด
“เอาอะไร” เสียงลอดออกมา
“แฟ้มสีดำบนโต๊ะ” วุฒิตะโกน
สักพักแฟ้มสีดำก็ถูกยื่นใส่มือ นักขัตแง้มประตูเอาออกมาให้
“อ้ะ”
“เออ ห้องกูนะโว้ย” วุฒิหัวเสียแต่ก็ไม่ได้จริงจัง แล้วจึงเดินลงไป
นักขัตกลับมาที่เตียงอีกครั้ง วันชนะยังนอนตะแคงท่าเดิม คราวนี้นักขัตจับให้วันชนะนอนหงายมาเผชิญหน้ากัน
“ตั้มขอโทษนะ” เขากล่าวอย่างจริงใจ ก้มลงไปสอดมือช้อนร่างของวันชนะขึ้นมานั่งกอดกัน
“จะยกโทษให้ตั้มไหม”
วันชนะโดนหอมเข้าที่แก้มอีกฟอดใหญ่ วันชนะจูบที่ริมฝีปากนักขัตเบาๆแทนคำตอบ
นักขัตสนองตอบจูบที่อบอุ่นอ่อนโยนนั้น...ค่อยๆแรงขึ้น...เนิ่นนาน ถอนริมฝีปากออก ทั้งคู่มองหน้ากัน วันชนะอมยิ้ม นักขัตลูบเบาๆที่แก้มของวันชนะ
...ไม่มีคำพูดใดอีก...
ค่อยๆออกแรงประคองร่างของวันชนะและตัวเองนอนลง จูบร้อนแรงเริ่มขึ้นอีกครั้ง ลมหายใจเร่งเร้า วันชนะรู้ตัวอีกทีเมื่อเสื้อของเขาถูกถอดออกไปแล้ว นักขัตก็เปลือยท่อนบนเช่นกัน ช่วงอกแกร่งของนักขัตทำให้วันชนะสั่นเคลิ้ม มือค่อยๆลูบแผ่วๆไล้ตั้งแต่หัวไหล่ อก หน้าท้อง วันชนะหยุดอยู่แค่นั้น
นักขัตพรมจูบที่แก้ม ซอกคอ ที่หน้าอก แล้วกลับขึ้นมาจูบที่หน้าผากของวันชนะอย่างเต็มเปี่ยมด้วยความรัก วันชนะเบือนหน้าไปทางอื่นเสีย แก้มร้อนผะผ่าว เมื่อมือของนักขัตเลื่อนไล้ลงจับอยู่ตรงนั้น
นักขัตก็อาย อาศัยว่าความมืดช่วยทำให้กล้าขึ้น เขาต้องเป็นฝ่ายนำ ไม่เช่นนั้นวันชนะคงไม่กล้าหรอก เอามือตัวเองจับมือของวันชนะให้เลื่อนไปตรงส่วนเกร็งของตัวเอง
ต่างคนต่างลูบไล้ ต่างขยับ ปากประกบจูบร้อนแรง...นัวเนีย...เพลงรักบรรเลงไปอย่างหอมหวน วันชนะก้มหน้าลงไปยังท่อนเนื้อแกร่งเกร็ง ไม่นึกรังเกียจ แต่นึกถึงรัก นึกถึงว่าจะทำให้นักขัตมีความสุข
ราวกับทุกอณูในร่างกายจะมีเปลวไฟแผ่ออกมายังงั้น วันชนะประทับริมฝีปากให้กับส่วนหัวนั้น ก่อนมันจะหายไปในปากบอบบาง นักขัตหน้าบิดด้วยความเสียวซ่าน...ครั้งแรกในชีวิต มือขยี้ที่ผมนุ่มของวันชนะ เสียงคราง
“อา...” ดังเบาๆ
อยากทำให้คนรักบ้าง นักขัตหมุนตัวอยู่ในท่าเหมือนกับหมายเลขห้องของวันชนะ ไม่มีความลังเลเหลืออยู่แล้ว
เขาจัดการมอบความสุข ความรักให้กับวันชนะเช่นกัน มือลูบไล้ที่หน้าขาเนียนทั้งสองของวันชนะ
ผ่านไปสักพัก แต่ในความรู้สึกของคนรักทั้งสองเหมือนเนิ่นนานเหลือเกิน วันชนะเริ่มรู้สึก เขาเริ่มดันนักขัตให้ถอนปากออก ธรรมชาติของผู้ชายด้วยกันย่อมรู้ดี...แต่นักขัตก็ยังคงทำต่อไป
วันชนะสุดจะห้ามได้ทัน เพราะนักขัตแกล้งเขาจนถึงที่สุดจริงๆ
ของเหลวอุ่นๆพุ่งชนกระพุ้งแก้มของวันชนะก่อน...สำลัก นักขัตรู้ดีแต่ก็ไม่บอกเขา เช่นเดียวกับที่เขาบอกนักขัตแต่เขายังเฉยวันชนะรู้ได้ถึงความรักที่เขามี ความเชื่อใจที่คนรักมอบให้และความยอมรับในกันและกัน จึงไม่อายอีกต่อไปแล้ว
...บทรักร้อนแรงถึงจุดร้อนสุดๆแล้ว...ทั้งคู่มองหน้ากันอมยิ้มให้กัน กอดกัน แล้วต่างก็รีบวิ่งไปห้องน้ำ
“ไงจ้ะที่รัก” นักขัตกอดวันชนะไม่ปล่อย“เป็นของผมแล้วนะ”
“ตั้มก็เป็นของวินแล้วนะ” วันชนะพูดอายๆ
“ยังอายอีกเหรอ” นักขัตแหย่

ryukung

ขอบคุณครับ

ืnneess

ขอบคุณครับ

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

pkclub2146

อ่านต่อๆ คับ ^^

mind19mindPSU

อ่านต่อนะครับ

peemakung

ขอบคุณครับ

gigusa

ขอบคุนมากครับ

Klong

ขอบคุนครับ

dung

ขอบคุณครับผม

KillTi

ุสุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

kiwwy

ขอบคุณมากๆขร๊า อิอิ {:sm-52:}

infinityman7

ขอบคุณคับผม

Mikkiny

ชอบบบบบบบบบบบบบบ

adan

ขอบคุณมากๆครับ

harain15

ขอบคุณครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟผม

wi2

ขอบคุณครับ

kangaza

ขออ่านอีกสักเรื่องนะคับพี่