++ แค่มีนาย ++$$$$ 27

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
ฟังจากที่นักขัตพูดภัทรก็เดาได้ว่านักขัตคงรู้เรื่องของเขาบ้างแล้วเช่นเดียวกับที่วันชนะเล่าเรื่องของนักขัตให้เขาฟัง
“ไม่เป็นไรครับน้องตั้ม ก็น้องวินน่ารักออกอย่างนั้นนี่นา” ภัทรพูดกลางๆออกแนวชื่นชม แต่ก็ไม่ออกตัวว่าไม่ได้ไม่คิดอะไรกับวันชนะหลังจากที่ภัทรรู้ว่าวันชนะมีนักขัตอยู่แล้วเขาก็พยายามวางตัวเป็นเพื่อนเป็นพี่ชายมาตลอดแต่ที่จริงเขาก็ยังหวังอยู่นั่นเอง
“ใช่ครับ วินน่ารัก ผมถึงได้รักเขาไงล่ะครับ” นักขัตสวน
วันชนะเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ จนนึกอายตัวเองว่าเป็นคนเสียมารยาทเสียเอง
“เห็นทีคงต้องขอตัวก่อนล่ะครับ น้องตั้มก็ดูแลน้องวินให้ดีๆละ” ภัทรไม่ค่อยสบอารมณ์นัก ธรรมชาติของมนุษย์อีกเช่นกันที่ต้องการแย่งชิงของที่ตนรักมาครอบครองกวนอารมณ์ของเขาให้ขุ่นฟุ้ง เขานึกต่อในใจว่า...ไม่เช่นนั้นเขาจะฉกเอาวันชนะมาครอง
“ผมจะดูแลวินอย่างดีเลยล่ะ” นักขัตกล่าวจริงจัง
ขณะที่วันชนะที่กำลังแอบฟังอยู่กำลังอมยิ้มดีใจ อารมณ์ขุ่นที่เคืองนักขัตว่ารับสายของเขาโดยพลการหมดไปจากความคิด
พอนักขัตกลบเกลื่อนโดยวางมือถือไว้ที่เดิมวันชนะเลยแกล้งทำเสียงกุกกักที่หน้าห้อง
“กลับมาแล้วเหรอวิน” นักขัตทักทาย
วันชนะไม่พูดอะไรแต่โผเข้ากอดเสียแน่น นักขัตแปลกใจนิดหน่อยแต่ก็เอามือลูบผมอย่างอ่อนโยน
“เป็นอะไรไปวิน”
“วินรักตั้มจัง” วันชนะซุกหน้าอยู่ในอกของนักขัต
“อ้อนจังเลย” นักขัตลูบผมวันชนะ “จะขออะไรหรือเปล่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า” นักขัตหัวเราะร่วน
“ขอแค่ตั้มไม่ทิ้งวินก็พอ” วันชนะยังซุกหน้าอยู่กับอกอุ่น
“ให้ก็ได้” นักขัตยิ้มมีแผนการ
“แต่...ต้องให้ตั้มจูบทีนึง”
วันชนะยังซุกหน้านิ่งอยู่กับอกนักขัต
นักขัตดันตัววันชนะออกช้าๆเห็นวันชนะออกอาการเขินๆก็อมยิ้ม
“วินยังไม่ชินกับผมอีกเหรอ”
“หืม...?” หางเสียงลากยาว แต่นุ่มนวล นักขัตเชยคางวันชนะขึ้นมาสบตา “เลิกเขินผมได้แล้ว”
นักขัตเลื่อนปากเข้าไปใกล้ๆวงหน้าเกลี้ยงเกลา วันชนะหลับตาพริ้มบนหน้ายังมีแววอายๆ ริมฝีปากสัมผัสนุ่มนวล อ่อนหวาน...เหมือนโลกทั้งใบนี้มีเพียงพวกเขาแค่สองคน
คงจะเลยเถิดไปมากกว่านี้ถ้าเสียงกระแอมไม่ดังขึ้นเสียก่อน
“เอ่อ...ลืมของว่ะ”
“วิน” นักขัตพูด สายตาเหม่อมองไปยังปลายสนข้างหน้า ทั้งสองยืนรับลมอยู่ที่ระเบียง
“หืม...” วันชนะรับคำ สายตาเหม่อมองที่ปลายสนเหมือนกัน
“เหลือเวลาอีกเดือนหนึ่ง ถ้าถอนตัวตอนนี้ที่ชมรมฯ คงจะหาคนใหม่มาแทนได้ทัน” นักขัตพูดเสียงเอื่อยๆ แต่น้ำเสียงแฝงด้วยความห่วงใย
“ตั้มพูดอะไร” วันชนะขมวดคิ้ว
“ตั้มรู้นะ ว่าเรื่องที่วินเจอที่ชมรมฯน่ะ ...หลินเขาตั้งใจ...” ชายหนุ่มหันมามองคนยืนข้าง
“ตั้มไม่รู้จะพูดยังไง ทั้งที่รู้อย่างนั้น แต่ตั้มช่วยอะไรวินไม่ได้เลย แต่ถ้าเราถอนตัว...ตอนนี้ยังทันนะ”
นักขัตฉายแววกังวลในเรื่องนี้อย่างเห็นได้ชัด
“ตั้ม” วันชนะจับมือของเขาเบาๆ ปลอบโยนให้คลายกังวล
“วินไม่เป็นไรหรอก” วันชนะยิ้มอ่อนโยนก่อนจะเปลี่ยนเป็นยิ้มร่าปากกว้าง
“เดี๋ยวพี่ใหญ่ได้โกรธเอาหรอก”
พอนึกถึงเจ๊ใหญ่นักขัตก็ยิ้มออก
เวทีที่จะใช้ในการแสดงที่จะมีขึ้นในวันมะรืนถูกตกแต่งจัดขึ้นอย่างเตรียมพร้อมและสวยงาม
“เอาล่ะๆ เด็กๆ” เจ๊ใหญ่ตบมือเป็นสัญญาณ
“วันนี้ซ้อมใหญ่ครั้งสุดท้ายกันแล้ว เต็มที่กันเลยนะจ้ะ”
“วิน ตั้ม หลิน แซกส์” เจ๊ใหญ่เรียกสี่คนนี้ที่จะต้องซ้อมฉากสำคัญตอนที่เจ้าหญิงรู้ว่าจริงๆวันชนะเป็นเจ้าชาย และรู้ว่าคนที่ตนรักกลับเป็นองครักษ์ของเจ้าชาย
“ตอนนี้หลินจะยืนอยู่กลางเวทีนะ แซกส์ก็คอยติดตามรับใช้อยู่ข้างนะ” เจ๊ใหญ่ทำไม้ทำมือบรรยายไปด้วย
“พอฉากเปิดตรงนี้สำคัญมากเรื่องอารมณ์สีหน้า” เจ๊ใหญ่เน้นที่หลิน
“พอฉากเปิดเจ้าหญิงต้องตะลึง แปลกใจ แล้วก็รู้สึกเหมือนเป็นคนโง่โดนหลอกประมาณนั้นเลยนะจ้ะ”
“ส่วนเจ้าชายกับองครักษ์ก็จะยืนอยู่หลังม่านเตรียมเปิดตัวนะ” เจ๊ใหญ่ทวนซ้ำให้ฟังเป็นรอบที่สิบ
“อย่าหาว่าเจ๊ย้ำคิดเลยนะ แต่เจ๊สังหรณ์แปลกๆ มันต้องมีอะไรสักอย่างคาดไม่ถึงแน่ๆ ฉะนั้นทุกคนต้องเป้ะนะ เข้าใจนะ”
ตั้งแต่โดนตบหน้าครั้งที่สองมาจนถึงวันนี้สถานการณ์ราบรื่นมาตลอดสำหรับวันชนะ หลินก็ดูจะเป็นมิตรมากขึ้น แต่ลึกๆแล้ววันชนะก็ยังสัมผัสได้ถึงความไม่ชอบใจเขาอยู่ดีนั่นแหล่ะ
การซ้อมครั้งสุดท้ายผ่านไปด้วยดี
นักขัตเตรียมตัวจะกลับพร้อมกับวันชนะอยู่ที่หลังเวที อุปกรณ์ประกอบฉากวางอยู่เต็มไปหมดเพราะฉากที่จัดเพิ่งจะเสร็จ ตู้ล็อกเกอร์ตั้งมั่นคงอยู่ติดผนังหลังเวที ลังไม้สองลังที่วางอยู่ด้านบนก็ดูปกติดี
“ตั้มๆ พี่ใหญ่เรียกแน่ะ” หลินเดินผ่านมาบอกข่าวแล้วก็เดินไป
“มีอะไรนะ” นักขัตสงสัย
“ไปเถอะ เดี๋ยววินรอแถวนี้ละกัน” วันชนะยิ้มส่ง
“งั้นเดี๋ยวตั้มมานะ”
วันชนะนั่งรอที่เก้าอี้เก่าๆแถวนั้น แซกส์เดินผ่านมา
“ไม่รู้เค้ามองยังไงเนอะถึงได้เล่นบทเจ้าชาย ถ้าเป็นบทโสเภณีชายในสมัยก่อนน่าจะเข้ามากกว่า” แซกส์ทำเป็นพูดเล่นทะเล้นๆ แต่ก็หมายความจริงตามนั้น สายตามองวันชนะเหมือนมองขยะสักชิ้นที่ตกอยู่กับพื้น วันชนะเบื่อจะต่อล้อต่อเถียงด้วยจึงเงียบเสีย
“ทำเป็นเชิด ชิ” แซกส์เบะปาก ใบหน้าเหยียดหยัน
“คิดว่าตัวเองวิเศษนักรึไง”
วันชนะชักเหลืออดจึงควบคุมอารมณ์พูดอย่างใจเย็นว่า
“เขาคงคิดว่าเราพูดได้หลายประโยคกระมัง เลยไม่เหมาะกับบทที่จะพูดได้แค่
‘องค์หญิงเพคะ’ ตลอดเรื่อง” วันชนะลอยหน้า
แซกส์ตัวสั่นริกๆ ใจร้อนเหมือนไฟสุม โดนย้อนมาทีหนึ่งมันตอกกลับได้เจ็บแสบ
สายตาคมเจ้าเล่ห์ฉาบขึ้น น้ำเสียงมั่นคงแต่ใจสั่นระริกด้วยความอาฆาต
“นั่นสินะ เธออาจจะเหมาะกับบทนี้จริงๆก็ได้” แซกส์เปลี่ยนสีหน้า
“ว่าแต่เจ้าชายตัวสูงกว่าคนใช้ จะกรุณาช่วยยกลังไม้ข้างบนนั่นหน่อยได้รึเปล่า” น้ำเสียงขอร้องนั้นฟังดูแข็งๆฝืนๆ
วันชนะงงกับท่าทีที่เปลี่ยนฉับพลันของแซกส์แต่ก็ยอมลุกไปช่วย วันชนะตัวสูงกว่ายื่นสองมือไปถึงลังไม้ลังล่างก็ออกแรงยก ลังหนักเอาการจนแขนวันชนะสั่น
“ท่าทางจะหนักนะ ม่ะ เดี๋ยวช่วย” แซกส์พูดพร้อมกับเอื้อมมือไปพยุงก้นลัง
“ได้ละ พ่อเจ้าชายปล่อยมือได้”
วันชนะปล่อยมือตามที่แซกส์บอกเพราะคิดว่าส่งต่อได้แล้ว แต่แซกส์กลับชักมือออกอย่างเร็วพร้อมๆกับที่วันชนะปล่อยลังไม้สองอันซ้อนกันนั้น
โครม!
เสียงลังไม้ดังกระทบพื้นดังอยู่หลังเวที แต่ก็ไม่ดังพอจะให้คนจำนวนมากมาสนใจ
วันชนะรู้สึกชาเจ็บที่เท้าทันที ลังไม้ตกลงใส่เท้าข้างหนึ่งที่ชักกลับไม่ทัน ในขณะที่แซกส์ปลอดภัย เขากระโดดหลบว่องไวเหมือนเตรียมการณ์ไว้
“อ้ะ ขอโทษ มันเป็นอุบัติเหตุนะ” ถ้อยคำขอโทษแต่น้ำเสียงไม่จริงใจ
“แซกส์ๆ กลับกันเถอะจ้ะ” หลินตะโกนเรียก
“อ้ะ ไปก่อนล่ะนะ เจ้าหญิงเรียกแล้ว” คนตัวเล็กยิ้มเยาะ
“ที่ซ้อมๆไปน่ะ วันจริงก็แสดงให้ดีๆล่ะ” แล้วแซกส์ก็ผละไปอย่างสมอารมณ์
วันชนะพยายามยืนเป็นปกติกลับไปนั่งที่เก้าอี้ จะให้ใครรู้เรื่องนี้ไม่ได้เดี๋ยวทุกคนเป็นห่วง ที่สำคัญการแสดงจะมีขึ้นในวันมะรืนนี้หากเขาออกตัวเป็นอะไรไป ละครครั้งนี้ต้องแย่แน่ๆ คิดได้ดังนั้นวันชนะก็ปั้นหน้ายิ้มเป็นปกติเมื่อนักขัตเดินกลับมา
“พี่ใหญ่ก็ไม่เห็นจะได้เรียกตั้มเลยนะ” นักขัตบ่นระคนสงสัย
“ไม่มีอะไรก็ดีแล้ว กลับกันเถอะ” วันชนะพูดพร้อมกับยืนขึ้น ฝืนตัวเองไม่ให้แสดงอาการเจ็บออกมา
เวลาหกโมงเย็น บรรยากาศหน้าหอประชุมใหญ่ของมหาวิทยาลัยคลาคล่ำไปด้วยนิสิตของมหาวิทยาลัยและที่มาจากที่อื่นๆด้วย ต่างมารอชมละครเวทีประจำปีของชมรมศิลปะการแสดง
“อุ้ย เธอๆ มาดูผู้ชายกลุ่มนั้นสิ หล่อมากเลยล่ะ” นิสิตสาวท่าทางแอดทีฟคนหนึ่งในกลุ่มเพื่อนสี่ห้าคนเรียกพวกพ้องให้หันไปดูตามมือชี้ หลังจากที่สายตาสอดส่ายไปเจอชายหนุ่มรูปหล่อยกกลุ่มเข้า
“กรี๊ด! น่ารักมากเลยเธอ ดูคนที่ตี๋ๆนั้นสิเธอ จมูกโด่งมากเลยอ่ะ ชั้นจองนะ” หญิงสาวอีกคนรีบพูดก่อนเพื่อนคนอื่นจะจองเอาไปไว้ในใจเสียก่อน
“น้อยๆหน่อยย่ะ” อีกคนในกลุ่มแขวะ
“ก็เห็นพร้อมๆกันนั่นแหล่ะ”
“อุ้ยๆ แกๆ” ก้อยเอานิ้วจิ้มอาร์ทที่ยืนชะเง้ออยู่ข้างๆ
“อะไรว่ะ ยัยก้อย” อาร์ทหันมาถาม
“แกดูผู้ชายกลุ่มนั้นสิแก พระเจ้า หล่อโคตรๆ หล่อกว่าแกล้านเท่าเลยว่ะ” ก้อยเพ้อ
“ไหน” อาร์ทมองไปตามนิ้วชี้ของก้อยที่ชี้ลับๆล่อๆ
“เออๆ พวกมันหล่อ แล้วไงล่ะ แกกินมันได้หมาย...” อาร์ทลากเสียงยาว
“อะไรวะ” อาร์ทเกาหัวแกรกทำหน้างงแบบกวนตีนๆ ที่นิสิตหญิงกลุ่มหนึ่งที่ยืนข้างๆ มองเขาตาขวางแล้วก็สะบัดหน้าใส่ หนำซ้ำยังได้ยินพวกหล่อนออกเสียงลอดไรฟัน
“ชิ” แล้วมองมาทางตน
“อุ้ย เธอๆ” นิสิตหญิงตาไวคนเดิมกล่าว
“ดูสิๆ” หล่อนชี้ไม้ชี้มือไปยังกลุ่มหนุ่มหล่อเซทเดิมที่บังเอิญนั่งเยื้องๆที่นั่งของกลุ่มตนไปด้านหน้าหนึ่งแถว
“อา...หล่อลากดินเลยว่ะ” เพื่อนคนหนึ่งเพ้อ
“อุ้ยๆแกๆ” ก้อยเอานิ้วจิ้มอาร์ท
“อะไรของแกอีก ยัยก้อย” อาร์ทเริ่มรำคาญ เพราะกำลังมองหาสาวๆสวยๆ
“ดูสิๆ” ก้อยซุบซิบชี้มือบุ้ยใบ้ไปยังหนุ่มหล่อกลุ่มเดิมที่นั่งอยู่แถวข้างหลังตัวเอง
อาร์ทหันไปมอง
“เออๆ รู้แล้ว กูมันไม่หล่อ”
“อ้ะ รู้ตัวเหมือนกันนี่” ก้อยแขวะ ก่อนจะหันหน้าไปสนใจที่หน้าเวที
เมื่อไฟในหอประชุมที่ถูกดัดแปลงเป็นโรงละครในส่วนของผู้ชมถูกหรี่ไฟลง ไฟที่เวทีก็เข้มขึ้นพร้อมๆกับม่านค่อยๆคลี่ออกเป็นการเริ่มของละคร
ฉากหลังที่ถูกวางไว้คือยอดปราสาทหลายยอด กล่องลังกระดาษถูกนำมาตัดต่อแต่งแต้มจนออกมาเป็นซุ้มๆเล็กๆติดด้วยผ้าขาวบางๆปล่อยชายพลิ้วตามลม อันเป็นสถานที่ประทับขององค์หญิงในยามราตรี ไฟสาม-สี่ดวงกระพริบสม่ำเสมอแทนดาวฤกษ์บนฟ้า
หลินอยู่ในชุดเจ้าหญิงแบบยุโรป เสื้อแขนสั้น กระโปรงยาวฟูสีครีมขลิบด้วยขอบสีทองผมถูกรวบไปข้างหลังสายคริสตัลถูกแต่งเข้าไปกับผมรับกับต่างหูระย้าวูบวาบทั้งการแต่งหน้า ทำผมและเสื้อผ้า ทั้งบุคลิกทำให้หลินดูเหมือนกลายเป็นเจ้าหญิงไปจริงๆ เพราะหล่อนสวยมาก
“ข้าอิจฉาดาราบนฟ้าเหล่านั้นเสียจริง พวกมันเป็นอิสระไม่มีใครจะไปบังคับให้มันหยุดส่องแสงได้” หลินมองไปยังดวงดาวสีหน้าเศร้าหมอง

ืnneess

ขอบคุณครับ

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

mind19mindPSU

อ่านต่อนะครับ

peemakung

ขอบคุณครับ

gigusa

ขอบคุนมากครับ

Klong

ขอบคุนครับ

dung

ขอบคุณครับผม

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

infinityman7

ขอบคุณคับผม

Mikkiny

ชอบบบบบบบบบบบบบบบ

adan

ขอบคุณมากๆครับ

kiwwy

ขอบคุณขร๊า อิอิ {:4_100:}

harain15

ขอบคุณครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟผม

wi2

ขอบคุณมากครับ

kangaza

ขออ่านอีกสักเรื่องนะคับพี่

thawatchai_01

ขอบคุนคับ                 

4_NAY

อยากตบนักแซกซ์จัง