++ แค่มีนาย ++$$$$ 33

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
ลมเย็บพัดแรงๆเริ่มพัดมาวันชนะได้กลิ่นฝนกำลังใกล้เข้ามา
“รีบลุกเถอะตั้ม ฝนจะมาแล้ว” วันชนะเขย่าแรงขึ้น
“อือ...” นักขัตยกมือขึ้นค้างข้างหนึ่งประมาณว่าจะให้พาไปหน่อย
“ตัวหนักมากๆ” วันชนะบ่นแต่ก็กึ่งลากกึ่งพยุงนักขัตไปก่อนที่ฝนจะตก และพอเข้าบ้านปุบฝนก็เทลงมาปับ

วันชนะพาร่างหนักไปวางไว้ที่โซฟาที่กลางห้องแล้วจึงทิ้งตัวลงนั่งข้างและปล่อยหอบออกมา
อากาศชื้นๆทำให้รู้สึกเหนอะหนะไปหมด วันชนะเลยเดินไปสำรวจบ้าน และค้นเสื้อผ้าที่พอจะหามาเปลี่ยนได้ ไม่นานก็ออกมาพร้อมกับเสื้อยืด กางเกงขาสั้นสองชุด ...เผื่อให้นักขัต
ใจอยากจะหาผ้ามาเช็ดหน้าเช็ดตัวให้ แต่ก็หยุดความคิดนั้นเอาไว้ เพราะสายตาเย็นชาที่เขามองมาเมื่อตอนเย็นและตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน...
จึงวางเสื้อผ้านั้นไว้ที่โต๊ะข้างๆ
“อือ...” นักขัตคราง
“อาบ...น้ำ...”
มือไวคว้าหมับที่ข้อมือวันชนะ
“ร้อน...” เขาพูดอย่างคนเมา คอตกพาดไหล่ตัวเอง แล้วก็ไหลลงไปนอนบนโซฟาแต่แขนกลับเหนียวเหมือนกาวดึงวันชนะเซไปด้วย
เพราะไม่ได้ทรงตัวมั่นคง เพราะไม่นึกว่าจะโดนดึงไปด้วย เลยล้มไปทาบทับนักขัตครึ่งตัวจนแก้มแนบแก้ม
จึงรู้ว่าตัวเขาร้อนกว่าปกติ ...คงเพราะฤทธิ์เหล้า
ถ้าพาไปอาบน้ำคิดว่าเขาคงรู้สึกสดชื่นขึ้นบ้างล่ะนะ คิดแล้ววันชนะก็ต้องแบกร่างหนักๆไปห้องน้ำ
“เอ้ะ เช็ดตัวก็พอมั้ง” เพิ่งนึกขึ้นได้ ว่าถ้าอาบน้ำให้เขาก็ต้องถอดเสื้อผ้าออกหมดน่ะสิ
“งั้นก็เช็ดตัวอย่างเดียวแล้วกัน” วันชนะพูดกับตัวเอง
กระดุมเสื้อเชิ้ตถูกปลดออกจนถึงเม็ดสุดท้าย วันชนะท่องในใจซ้ำไปซ้ำมา ...เช็ดตัวๆ...
ผ้าชุ่มน้ำหมาดๆค่อยๆแตะไปที่อกล่ำ มือสั่น ใจสั่น ...เช็ดตัวๆ...
หลังจากเช็ดตัวให้แล้ววันชนะก็สวมเสื้อยืดที่หามาได้ให้นักขัตแล้วก็แบกร่างหนักนั้นออกมาวางไว้ที่โซฟาที่เดิม
แล้วก็ถึงเวลาอาบน้ำของตัวเอง จนเสร็จก็จะเดินขึ้นไปห้องนอนที่อยู่ชั้นบน
อดว้าวุ่นใจไม่ได้ เป็นห่วง ...ทิ้งไว้ที่นี่...ตั้มจะโดนยุงกัดมั้ยนะ
เฮ้อ...
ไม่ได้สิ จะให้สองปีที่ผ่านมาหมดความหมายไม่ได้
“ฮือ...”
นักขัตคราง มันทำให้วันชนะชะงัก
เฮ้อ...
คงไม่เป็นไรมั้ง ตั้มเมาอยู่ เตียงกว้างพอที่คนสองคนจะนอนได้สบายถูกกั้นกลางด้วยหมอนข้าง วันชนะนอนหันหลังให้หมอนข้าง อยู่ในชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นที่หามาได้ ส่วนนักขัตท่อนบนเป็นเสื้อยืดส่วนด้านล่างเป็นกางเกงยีนตัวเดิม กลิ่นเหล้ายังปนอยู่ในลมหายใจ เสียงฝนยังกระหน่ำเกรี้ยวกราด แล้วเสียงโทรศัพท์ของวันชนะก็ดังขึ้น
“ครับพี่ ...ไม่เป็นไรครับ ...ฝนตกหนักเลยครับ ...วินกลับเองได้ครับ ...คงเป็นพรุ่งนี้ ...ครับ ...สวัสดีครับ”
วางสายเสร็จ วันชนะก็เอื้อมมือวางโทรศัพท์เอาไว้เหนือหมอน
“ครับ วินกลับเองได้ครับ” เสียงดังจากข้างหลัง น้ำเสียงกระแนะกระแหน
วันชนะสะดุ้ง หันมาก็เจอนักขัตนอนตะแคงเอามือดันหัวไว้
“น่าอิจฉาเสียจริงนะ คนมีความรัก”
“ตื่นตั้งแต่เมื่อไร”
“ทำไม กลัวคนอื่นได้ยินที่คุยกันหรือไง”
“...” วันชนะไม่พูดอะไร หันหลังกลับ
นักขัตขัดใจที่โดนหันหลังให้ผสมกับยังเมาๆอยู่ เลยกระชากตัววันชนะให้หันมาคุยกัน
“โอ้ย!” วันชนะเจ็บ
“ทำไม ไอ้ภัทรมันดีมากนักใช่ม่ะ”
วันชนะเม้มปาก “อย่างน้อยพี่ภัทรก็ไม่เคยใช้กำลัง” วันชนะสะบัดตัวหลุดรีบลุกขึ้นยืน
ได้ยินอย่างนั้นยิ่งฉุนหนัก
“นั่นจะไปไหน” นักขัตพูดเสียงดังราวตวาด
“จะไปนอนข้างนอก” วันชนะพูดทั้งยังหันหลังให้
คนตัวใหญ่กว่าตามมาประชิดตัวแต่ตอนไหนไม่รู้ วงแขนแข็งแรงจับวันชนะโยนไปบนเตียง
วันชนะเม้มปากแน่น คนตรงหน้าเขาไม่ใช่ตั้มที่เคยรู้จัก ...คนที่อบอุ่น
แล้วร่างหนาก็ตามมาทาบทับ
“หยุดนะ” วันชนะพยายามดันเขาออก แต่ร่างนั้นไม่เขยื้อนเลย ริมฝีปากร้อนๆพรมไปทั่วแก้มทั่วซอกคอ
“ยะ...หยุด...” เสียงเริ่มหายไปในลำคอ
เสื้อยืดถูกนักขัตดึงออกอย่างรวดเร็ว รวมถึงกางเกงขาสั้นนั้นด้วย ตอนนี้มันหายไปอยู่ที่ไหนสักแห่งในห้องนี้
“รักไอ้ภัทรมากใช่มั้ย” นักขัตว่าพลางปากดูดที่ใบหูของวันชนะ
“คืนนี้แหล่ะวิน ตั้มจะทบทวนรสชาติเก่าๆให้”
ตัวเย็นๆถูกร่างร้อนๆของนักขัตทาบทับ ผิวหนังทุกส่วนราวจะกลมกลืนสัมผัสกันไปหมด
เรี่ยวแรงที่เคยมีหายไปหมดสิ้น ...อาจเป็นเพราะวันชนะเองก็ต้องการ ในใจอยากกอดเขาอยู่ตลอดเวลา
ไม่นาน จากที่ดิ้นรนขัดขืน ...สองมือประสานกันแน่น  ร่างกายสุขสมแต่ในใจกลับร้าวราน
ภายในห้องสลัวด้วยแสงไฟจากเสาไฟฟ้าที่ส่องลอดเข้ามา สองร่างเปลือยเปล่านอนบนเตียง วันชนะหันหลังให้นักขัต น้ำตาไหลเปียกหมอน แต่เขาไม่สะอื้น ...จะให้เขารู้ไม่ได้หรอก ว่าเราร้องไห้
แสงไฟวาบขึ้น กลิ่นบุหรี่โชยมา นักขัตสูบบุหรี่
วันชนะหันไปมองใครสักคนที่เขาไม่รู้จัก ใบหน้าภายใต้แสงสลัวนั้นเย็นชา สายตาคมกริบที่มองมา ควันบุหรี่ที่พ่นออกมา เคราจางๆบนใบหน้า
...เขาคนนี้ไม่ใช่นักขัตในอดีตเสียแล้ว
“ก็เท่านี้แหล่ะ เป็นไงล่ะ ของตั้มยังโดนใจอยู่รึเปล่า” เขาพูดเย็นชา “คงหลับสบายแล้วล่ะมั้ง ไปอาบน้ำก่อนล่ะ เหนียวตัวไปหมด อุตส่าห์ให้ช่วยอาบให้หน่อย” พูดจบเขาก็ออกจากห้องไป
...เจ็บปวดเหลือเกิน... เขาแกล้งเมา
ไม่นานนักเขาก็กลับเข้ามา นักขัตใส่เสื้อยืดกางเกงขาสั้น วันชนะเองก็เอามาใส่แล้วเหมือนกัน  ยังนอนตะแคงหันหลังให้
รู้สึกได้ว่าเตียงยุบลงไป
ฟ้าแลบทำให้ในห้องสว่างวาบ...สว่างมาก แล้วฟ้าก็ผ่าแรงมาก วันชนะตัวงอเพราะกลัวเสียงฟ้าผ่า แสงสว่างวาบเข้ามาอีกครั้ง  วันชนะงอตัวเอามือปิดหู  แล้วหลังก็สัมผัสกับอกอุ่นๆ
“ตั้มขอโทษ” น้ำเสียงที่คุ้นเคยเอ่ยขึ้นข้างๆหู เพียงเบาๆ แต่กลับกลบเสียงฟ้าฝ่าไปเสียหมด
“คืนนี้ตั้มขอกอดวินอีกสักครั้งได้มั้ย ...ถึงแม้วินจะไม่ได้รักตั้มแล้ว” น้ำเสียงเจ็บปวด
แต่คนฟังเจ็บปวดเสียยิ่งกว่า
วงแขนอบอุ่น ...ที่โหยหากลับมาหาวันชนะอีกครั้ง อยากเหลือเกิน ...อยากหันไปกอดตอบ  แต่ก็ห้ามตัวเองให้อยู่นิ่งๆเอาไว้
...ผมรักคุณนะตั้ม ผมยังรักคุณ...วันชนะได้เพียงแต่นึก
18. เยื่อใย
เสียงไก่ขันตอนเช้าคงไม่มีให้ได้ยินในกรุงเทพฯ วันชนะรู้สึกตัวก็พบว่าตัวเองอยู่ในอ้อมแขนของนักขัต อากาศเย็นๆยามเช้าหลังพายุฝนเมื่อคืนผ่านไปสดชื่นเข้ามาถึงข้างใน แต่แผ่นหลังเขาปะทะอยู่กับอกอุ่นของนักขัต
ค่อยๆขยับตัวแต่ก็สะเทือนถึงคนข้างหลังจนได้ เพราะวงแขนนั้นกระชับเข้าเบาๆ วันชนะจึงหยุดนิ่ง
“อย่าเพิ่งไปไหนเลยนะ” เสียงงัวเงียดังขึ้นเบาๆ พร้อมกับแนบแก้มลงมาที่ซอกคอวันชนะ
“ขออยู่ต่อแบบนี้อีกสักพักนะ” เขายกขาขึ้นมาเกยที่ต้นขาของวันชนะ
สักพักเสียงถอนหายใจก็ดังที่แถวต้นคอ
“คิดถึงสมัยก่อน...”
วันชนะยังคงเก็บคำพูดที่พร้อมจะพรั่งพรูลงคอไปหมดสิ้น ...ผมรักคุณเสมอ ตั้ม...
เสียงถอนหายใจ...ทดท้อ...ดังขึ้นอีกครั้งพร้อมกับเขาคลายอ้อมกอดนั้น ปล่อยวันชนะให้เป็นอิสระ
“เมื่อคืน...ขอโทษนะ” เขาพูดเบาๆ
“แต่...ตั้มมีความสุขมาก ...กลางคืนน่าจะมีสักห้าสิบชั่วโมงนะ”
วันชนะแทบอยากจะร้องไห้ลงต่อหน้าต่อตาตอนนั้นเลย แต่ก็หักใจกลืนก้อนสะอื้นลงคอไปได้ จนร่างหนานั้นเดินผ่านออกไปน้ำตาจึงล้นออกมา
ใบไม้ชุ่มหยดน้ำค้าง พื้นดินยังเปียกแฉะ แต่ทางเดินที่ลาดซีเมนต์ยังสะอาด วันชนะเดินออกมานอกบ้านเตรียมตัวจะกลับเข้ากรุงเทพฯ
“วินๆ มาใส่บาตรกัน” วุฒิตะโกนเรียกจากหน้าบ้าน
วันชนะรีบตามเข้าไปใกล้ “จะดีเหรอ เจ้าบ่าวเจ้าสาวใส่กันสองคนก็พอล่ะมั้ง”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ อรกับพี่วุฒิใส่ไปแล้ว ยังมีเตรียมเหลือไว้อีกนะคะ” ภรรยาของวุฒิพูด
“ตั้ม” วุฒิเรียกคนที่เดินตามมาข้างหลังวันชนะ “ใส่บาตรกัน”
“อืม”
หลังจากพระออกบิณฑบาตต่อ วันชนะก็กล่าวลา
“จะกลับแล้วล่ะวุฒิ”
“ขอโทษทีนะวิน เมื่อวานไม่ค่อยได้ไปอยู่คุยด้วย” วุฒิพูดมือโอบเอวภรรยา
“ไม่เป็นไร แต่งงานก็ต้องอยู่กับเจ้าสาวสิ จะมาอยู่กับเพื่อนได้ไงล่ะ” วันชนะแซว
“ตอนนี้วินยังเรียนป.โท อยู่รึเปล่า” วุฒิถาม นักขัตเองก็เงียบคอยเก็บข้อมูลไปด้วย
“อืม อีกสามเดือนก็คิดว่าจะจบแล้วล่ะ” วันชนะตอบ
“เอาใจช่วยๆ รับปริญญาเรียกด้วยล่ะ” วุฒิพูดจบก็หันไปตบไหล่นักขัต “มึงล่ะ กลับมาจากอังกฤษตั้งแต่เมื่อไร ไม่เห็นบอกกูเลยนะ ถ้าไอ้เอ็กส์ไม่บอกก็ไม่ได้ชวนแล้วนะเนี่ย ขาดเงินสมทบไปหนึ่งซองเลยนะเว้ย”
“ก็เพิ่งกลับมาได้ไม่ถึงเดือนเลย” นักขัตว่า
วันชนะเงียบทำหน้าเฉย แต่ก็คอยเก็บข้อมูลเช่นกัน บางอย่างที่ไม่เคยรู้ก็ได้ทราบคร่าวๆจากบทสนทนาสั้นก่อนจากนั้น
คงหลังจาก...เลิกกัน...ตอนนั้น เป็นตอนที่เรียนจบพอดี
ตอนนั้นวันชนะเลือกที่จะตัดทุกอย่างที่เป็นนักขัตออกไปทั้งหมด รวมถึงเลือกที่จะไม่รับรู้ข่าวสารใดๆ นักขัตไปเรียนต่ออังกฤษ
บังเอิญเสียจริง กลับมาก็ได้เจอกันอีก... ใจหนึ่งมีความยินดีเกิดขึ้น แต่เพียงวูบเดียวอีกใจหนึ่งก็หม่นหมองลง
วันนี้ได้พบแล้วอย่างไรล่ะ...? มันไม่มีทางกลับมาเป็นเหมือนเดิม
“แล้ววินจะกลับยังไง” วุฒิถาม
“รถไฟน่ะ” วันชนะตอบ
“เดี๋ยววุฒิเอารถไปส่งที่สถานีนะ” ว่าจบวุฒิก็วิ่งปรู๊ดไปสตาร์ทรถกระบะที่จอดข้างบ้าน
“อ้าว...” วันชนะจะห้ามก็ไม่ทัน
อรเลยได้แต่ยิ้มกับพฤติกรรมสามี
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เอารถไปน่าจะสะดวกกว่านะ พี่ตั้มล่ะคะ จะไปยังไง” หล่อนถาม
“รถไฟครับ” นักขัตตอบ
หลังจากนั่งรถกระบะมาถึงสถานีวันชนะกล่าวขอบใจวุฒิ ร่ำลาเสร็จก็เดินไปซื้อตั๋วก่อนจะมานั่งรอรถไฟที่ม้านั่ง
สักสองนาทีร่างหนาก็ตามมานั่งข้างๆแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร นมกล่องหนึ่งวางตรงที่ว่างระหว่างคนสองคน
“ยังไม่ได้กินอะไรเลยนี่” นักขัตพูด ทั้งหน้าตรงมองวิวข้างหน้า
วันชนะกับนักขัตนั่งหันหน้าเข้าหากันต่างเหม่อมองท้องฟ้าสีครามกับต้นไม้สีเขียวที่วิ่งผ่านตาไปอย่างรวดเร็ว
“ที่ผ่านมาสบายดีไหม” แทบจะเป็นครั้งแรกตั้งแต่เมื่อวานที่วันชนะตั้งใจเอ่ยปากพูดกับเขา
“...”

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

ืnneess

ขอบคุณครับ

mind19mindPSU

อ่านต่อนะครับ

peemakung

ขอบคุณครับ

gigusa

ขอบคุนมากครับ

Klong

ขอบคุนครับ

dung

ขอบคุณครับผม

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

infinityman7

ขอบคุณคับผม

Mikkiny

ชอบบบบบบบบบบบบบบ

adan

ขอบคุณครับ

kiwwy

ขอบคุณขร๊า ออิ {:sm-52:}

harain15

ขอบคุณครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟผม

wi2

ขอบคุณครับ

kangaza

ขออ่านอีกสักเรื่องนะคับพี่

kakespark

ขอบคุณมากนะ

thawatchai_01

กำลัง   ลุ้นๆอยู่เรย  55