ถ้าจะรัก***** 2

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
"เป็นไรไปวะ ร้องไห้ทำไม"
"เรากำลังโดนคนแย่งของเราอยู่"
ผมงงกับคำพูดเขา จึงเปิดประตูแล้วเรียกชัยมาหา
"เฮ้ยชัยปูคงอกหักหว่ะ"
"เฮ้ยปูใครทำแก บอกเรามาได้นะ เราเพื่อนกันนะ"ชัยพูดปลอบปูแต่ก็ไร้ความหมาย ปูยังคงร้องไห้
"เราเพื่อนกันนะเว้ยปู เหมือนที่ชัยมันบอกมีอะไรก็บอกกันมาดิ"
ปูเงยหน้ามามองก่อนที่จะพูดประโยคสั้นๆแต่คาใจพวกผม
"ไม่ได้เป็นไรแค่มันรู้สึก"
เหยดแม่มตูจะรู้กับแกไหมเนี่ยปู ผมคิดในใจ พวกเราออกมาแต่งตัวและลงไปกินข้าวกัน พร้อมกับเก็บความสงสัยไว้ในหัวว่า ไอ้ปูมันเป็นไรฟะ หลังจากนั้นทั้งปูและชัยก็ช่วยผมติวจนกระทั่งสอบเสร็จและปิดเทอมหนึ่ง
ตอนที่ 4 รักที่มีผลมาจากความเหงา
ผมเคยบอกกับชัยว่าปิดเทอมผมจะเรียนว่ายน้ำกับอาจารย์ของชัย จริงๆผมก็ว่ายน้ำเป็นแต่ถ้าให้เป็นท่าแบบนักว่ายน้ำคงไม่เป็นอ่ะ ก็เลยเรียนวายน้ำเพิ่ม อีกอย่างผมจะได้อยู่กับชัยด้วยเพราะผมมีเพื่อนแถวบ้านแทบนับตัวได้ อย่างน้อยกีฬาก็ยังเป็นเพื่อนได้ วันแรกกับการเรียนว่ายน้ำก็คงเหมือนกันทุกที่หล่ะมั้ง เกาะขอบตีขา แต่ผมเป็นเร็วเพราะว่ายน้ำเป็นก็เลยไปเริ่มเกาะบอร์ดตีขาบวกงับอากาศและปล่อยอากาศออก ทั้งครูและชัยช่วยเหลือผมดีมาก แต่ครูดุไปนะมีไม้ด้วยอ่ะ นี่คือช่วงวันแรกๆ แต่ผมก็ไปเร็วกว่าคนที่มาเรียนด้วยกัน เพราะว่าชัยจะสอนวิธี+กับประสบการณ์เดิมของผม จึงไปเร็วมากมาย ครูฝึกจึงให้ผมเริ่มท่าฟรีสไตร์เร็วกว่าคนอื่น และเริ่มขึ้นท่าอื่นแต่ที่ผมมาตายก็คงเป็นท่าผีเสื้อหล่ะมั้งจะยากไปป่ะ แต่ผมรู้สึกว่าชัยจะคอยให้กำลังใจผมตลอด เพราะมีหลายครั้งที่ถูกครูฝึกตีจนผมท้อ เบื่อไม่อยากเรียนแล้วเหมือนกัน แต่ชัยก็เป็นฝ่ายให้กำลังใจผม ทั้งๆที่เขาก็ซ้อมหนักอยู่แล้ว โดนดุโดนว่า เพื่อที่ต้องทำเวลามี ช่วงนี้ปูโทรมาหาผมอย่างเดียว นานๆทีถึงจะมาเจอผมที่บ้านบ้าง วันหนึ่งที่ผมไปเรียนว่ายน้ำพร้อมกับชัย
"ทิว เราแอบชอบคนๆหนึ่งอ่ะ"
"จริงดิ ใครอ่ะ"
"เขาเรียนว่ายน้ำกับพวกเราเนี่ยแหล่ะ คอร์สเดียวกับเราด้วย"
"เหรอๆ คนไหนอ่ะอยากรู้ๆหว่ะเพื่อน"
"ไม่รู้จะบอกแกยังไงอ่ะ ฮ่าๆเดี๋ยวไปบอกที่สระละกัน"
"ได้ๆ อย่าลืมบอกละกัน"
เราเดินไปจนถึงสระว่ายน้ำด้วยกัน เข้าไปเปลี่ยนชุดว่ายน้ำจนออกมา
"ทิว นายเห็นผู้หญิงคนนั้นป่ะ หน้าเรียวๆตัวขาวๆคนนั้นอ่ะ"
"ชุดสีไรอ่ะ"
"สีดำคาดฟ้าอ่ะ"
"นายชอบคนนั้นเหรอ"
"อืม เราว่าน่ารักดีอ่ะ"
"ชอบก็ไปบอกเขาเลย วันนี้ก็เข้าไปช่วยเขาดิ ตอนนี้เราว่ายพอได้แล้วเหลือฝึกให้ท่าสวยหน่อยเอง"
"ก็ว่าจะไปช่วยเขาอ่ะ แต่เห็นว่านายยังว่ายท่าผีเสื้อยังไม่ดีอ่ะ"
"เออๆวันนี้นายเอาเลย"
วันนี้ผมจึงไปฝึกกับครูอีกคน ช่วงนี้ผมแค่ได้เดินไปเรียนว่ายน้ำกับกลับบ้านพร้อมกับชัยแค่นั้น บางวันเหมือนกับว่าผมรู้สึกเหงามากนะ จนผมต้องโทรไปหาปู เพื่อรู้สึกว่าคลายเหงา ทุกครั้งที่ชัยไปหาผู้หญิงคนนั้นผมก็เหมือนกับว่าโลกนี้เหลือผมคนเดียว มันรู้สึกแปลกๆ ไม่เคยเป็นแบบนี้และไม่เคยรู้สึกมาก่อน จนมีบางทีผมก็ร้องไห้ออกมานะ แต่ผมก็ไม่ได้บอกใคร อาจจะเป็นเพราะว่าผมมาอยู่ที่นี่ ผมมีเพื่อนน้อยและชัยก็เป็นเพื่อนคนแรกของผมที่นี่และเป็นเพื่อนที่สนิทกับผมที่สุดแล้วหล่ะมั้ง ผมมารู้ชื่อผู้หญิงคนนั้นก็ตอนที่ชัยชวนกันไปกินไอศกรีมกันที่ร้านแถวสระว่ายน้ำ เธอชื่อส้มเรียนโรงเรียนประจำจังหวัด ผมรู้แค่เท่านี้แหล่ะ ตลอดเวลาที่เรียนว่ายน้ำชัยกับส้มเลือกเป็นแฟนกัน ตอนนั้นผมก็เริ่มมีเพื่อนอีกคนหนึ่งว่ายน้ำเหมือนกันชื่อแนนมาเรียนว่ายน้ำในคอร์สเดียวกับผม แต่แนนมาคนเดียวไม่มีเพื่อนมาด้วยผมจึงเริ่มเข้าไปคุยกับแนนตอนที่ชัย เริ่มคบกับส้ม แนนเป็นเด็กหญิงน่ารักขาวๆสูงประมาณปูได้มั้ง ผมจะมาคุยกับแนน
ประจำหลังจากที่แยกกับชัยแล้ว บ้านแนนเป็นร้านขายปุ๋ยและข้าวสารรวมถึงเมล็ดพันธุ์พืช เรียนโรงเรียนเอกชนในตัวเมือง ความสัมพันธ์ของผมกับแนนเริ่มก่อตัว หลังจากเลิกเรียนว่ายน้ำหลังจากกลับบ้านไปแล้ว ผมกับแนนมักจะไปปั่นจักรยานเล่นด้วยกัน ก่อนจะปิดคอร์สเรียนว่ายน้ำ
"แนน เปิดเทอมแล้ว เราจะได้เจอกันบ้างหรือป่าว"
"เจอสิ บ้านเราอยู่ห่างจากบ้านนายไปไม่ไกลนิ เราไปกลับอ่ะไม่ได้ค้างหอ"
"แนนเราจะคบกันเป็นแฟนได้หรือยังอ่ะ"
"แล้วทิวว่าไงหล่ะ ชอบเราจริงหรือป่าว"
"งั้นเราคบกันนะ"
ผมคบกับแนนแบบเป็นแฟนจริงๆจังๆและเป็นคนแรกที่ผมคบด้วย ผมรู้สึกแฮปปี้นะกับการคบกับแนน แต่สิ่งหนึ่งที่เหมือนกับว่าเริ่มห่างหายก็คือชัย ชัยห่างออกจากผม จะมีก็แค่ปูที่ยังอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมโทรคุยกันเหมือนเดิมแต่ว่าผมไม่เคยบอกปูเรื่องแน่นเลยสักครั้ง
ตอนที่ 5 จูบแรกของเรากับนาย
ช่วงเวลาปิดเทอมหนึ่งย่อมสั้น เผลอแปปเดียวก็เปิดเทอมแล้ว ผมยังคงเดินมาโรงเรียนกับชัยเหมือนเดิม แต่เดี๋ยวนี้เวลากลางวันชัยแยกตัวออกไป ซึ่งผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าไปไหน ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมากหรอกแต่คนที่ไม่ได้คิดอะไรเลยก็คือปู ช่วงเปิดเทอมนี้มีกิจกรรมหนึ่งที่เข้ามาก็คือกีฬาสี ห้องผมได้อยู่สีฟ้า และผมได้เป็นนักบาสของสีในระดับ ม.ต้น ช่วงเย็นๆรุ่นพี่จะนัดน้องๆไปซ้อม ช่วงนี้ผมจึงเดินกลับบ้านคนเดียว ปูไม่มีกิจกรรมของเขาแล้วตอนนี้ก็เป็นกิจกรรมของผมแทน แต่พอตกเย็นผมก็หมดความเหงาแล้วหล่ะ เพราะผมมักจะแวะไปหาแนนที่บ้าน บางคืนเราก็มักจะโทรหากันบ้าง วันหนึ่งปูขอมานอนกับผม เย็นวันนั้นปูจึงนั่งรอผมซ้อมบาสเสร็จ แต่ด้วยเหตุอันใดไม่อาจทราบได้วันนั้นฝนตก และผมก็ดันไปเปลี่ยนเสื้ออยู่ที่ห้องน้ำด้านล่างลานต้นไทร ซึ่งตอนเย็นมันจะเงี่ยบและไม่ค่อยมีคน ผมชวนปูไปด้วยเพราะว่าจะให้ช่วยถือชุดนักเรียน ณ ขณะนั้นมีเพียงผมกับปูสองคน พวกพี่ๆเขาเปลี่ยนกันที่ห้องน้ำบนคือพวกเขาจะได้ดูดบุหรี่กันได้ง่ายๆ ห้องน้ำของผมมันจะอยู่ใกล้กับห้องวิชาการ มีเพียงลานต้นไทรกันเท่านั้น ผมไม่อยากตกเป็นจำเลยของฝ่ายปกครองจึงขอแยกออกมา ในขณะที่ผมกำลังถอดชุดกีฬาออก เหลือแต่กางเกงใน ถุงเท้า ปูเดินเข้ามาชิดและใกล้ตัวผมมาก แล้วเอาชุดของผมไปแขวนไว้ที่ผนังห้องน้ำ ก่อนที่จะผลักผมเข้าห้องน้ำห้องที่เขาแขวนชุดผมไว้
"เฮ้ยปู เจ็บนะเล่นตลกอะไรเนี่ย"
ตอนนั้นปูไม่ได้พูดอะไรเขาปิดประตูแล้วหันกลับมา
"เรามีบางอย่างอยากจะบอก"
ปูยื่นหน้าเข้ามาหาผม เขาหลับตา แล้วจูบที่ปากของผม ตอนนั้นความรู้สึกผมมันก็แปลกๆนะผมรู้สึกดี และเหมือนร่างกายผมมันจะทำกริยาอัตโนมัติ ผมแลกลิ้นกับปูอยู่นานร่างกายอุ่นๆของปูผมรู้สึกได้ มันเป็นจูบแรกของผมและเป็นความรู้สึกดีที่บอกไม่ถูกเหมือนกัน แต่ว่าคู่จูบของผมเป็นผู้ชาย ปูถอยหน้าออกก่อนจะบอกกับผม
"ทิวเรารักนายนะ"
ตอนนั้นคงเป็นเพราะอารมณ์มันพาไปผมพยักหน้าตอบรับไป ตอนนั้นผมลืมแนนไปแล้วชั่วขณะหนึ่ง
เด็ก ม.1กับการจูบกันและเป็นเพศเดียวกัน สำหรับผมถือว่ามันเป็นการก้าวข้ามวัยเกินไป แต่ด้วยอารมณ์ตอนนั้นมันพาไปหมดแล้วจริงๆ ปูยื่นหน้าเข้ามาจูบกับผมอีกรอบ ตอนนั้นฝนยังไม่หยุดตกอากาศเย็นจากฝน แต่ในห้องน้ำขณะนี้มันอบอุ่นเหลือเกินสำหรับผม เวลาผ่านไปเท่าไหร่แล้วผมไม่อาจทราบได้ แต่เวลาตอนนั้นมันมีความสุขมากๆ สักพักปูผละออกจากตัวผมและมองหน้าผมก่อนที่จะกอดผมพร้อมกับร้องไห้
"ทิวเราขอโทษ อย่าโกรธเรานะ"
ตอนนั้นผมทำอะไรนอกจากกอดเขาไว้ให้อยู่ในอ้อมกอดของผม
"ไม่เป็นไรหรอก ยังไงนายก็เพื่อนเราจะโกรธได้ไง เรื่องวันนี้ก็ให้รู้เพียงเราสองคน"
"ทิวจะยังรักเราเหมือนกับที่บอกกับเราเมื่อครู่ป่าว"
"คือ...ตอนนี้ทิวรู้สึกสับสนอยู่ทิวยังไม่ขอตอบอะไรละกัน แต่ทิวสัญญาว่าปูจะเป็นคนที่พิเศษสำหรับทิวนะ"
"ขอบใจนะ"
ปูผละตัวออก ส่วนผมแต่งตัว ก่อนออกจากห้องน้ำ
"ปู วันนี้เราตอบอะไรไม่ได้นอกจากเราสัญญาว่านายจะเป็นคนที่พิเศษสำหรับเราเสมอนะ"
ผมพูดและเข้ากอดปูไว้ เราออกจากห้องน้ำมาด้วยกัน แต่ก็ได้แค่ยืนหน้าประตูห้องน้ำ เพราะฝนยังไม่หายตก ปูยื่นมือมาจับที่มือผมไว้ สักพักฝนเริ่มซาผมจึงพาปูเดินออกมา เนื่องจากเย็นมากประกอบกับมืดฝนผมจึงไปใช้โทรศัพย์บอกให้ทางบ้านมารับ เมื่อกลับถึงบ้าน ผมรีบขึ้นไปอาบน้ำพร้อมกับปู
"ทิววันนี้เราไม่อาบน้ำด้วยนะ"
"เป็นอะไรไปอ่ะปู ถ้าเป็นเรื่องวันนี้ทิวไม่ถือ ทิวไม่คิดอะไรมากหรอกนะ" ผมเดินเข้าไปนั่งข้างๆปู
"ทิวอาจไม่คิด แต่เราคิด วันนี้เราทำไม่ดีกับนายเลย"
"ช่างเหอะน่า บอกแล้วไงปูจะเป็นคนที่พิเศษสำหรับเราเสมอ"
ในขณะเดียวกันโทรศัพย์ก็เข้ามา
"ฮัลโหลทิวพูดครับ"
"ทิว นี่แนนนะ ทำไมวันนี้ไม่มาหาเราอ่ะ" ผมจึงเดินออกห่างจากปู
"วันนี้ฝนมันตกอ่ะอีกอย่างเราติดธุระอ่ะ แล้วกินอะไรยังอ่ะ"
"ยังไม่ได้กินอะไรเลย ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกันก็ได้ แล้วตอนนี้ว่างหรือป่าวอ่ะ"
"ตอนนี้ยังไม่ว่างอ่ะ เดี๋ยววันนี้แค่นี้นะ พอดีเราติดธุระอยู่อ่ะ"
"จ้า รักนายนะ"
"จ้า เช่นกันนะ"
ผมวางสายและเดินไปหาปู
"ป่ะอาบน้ำกัน"
"ใครโทรมาหาหรอ"
"เพื่อนโรงเรียนเก่าหน่ะ พอดีโทรมาชวนเล่นเกมกัน"
"อืม นายไปอาบน้ำคนเดียวเหอะ"
"ก็ได้ ถ้าปูไม่อยากอาบน้ำกับเรา เราอาบคนเดียวก็ได้"
"ไม่ใช่อย่างนั้นนะ เราอยากอาบกับทิวนะ ทิวไม่กลัวว่าเราจะทำแบบวันนี้อีกหรอ"
"เราเชื่อใจนายคงไม่ทำแบบนั้นอีกหรอก"
"งั้น รอเราแปปนึงละกันนะ"
เราอาบน้ำด้วยกันเป็นปกติ เรายังแฮปปี้กันเหมือนเดิม เสร็จแล้วก็ลงไปกินข้าว แล้วขึ้นมาทำการบ้านและปูยังคงช่วยติวผมเหมือนเดิม วันนี้ผมไม่ได้เล่นเกมแต่วันนี้ผมขึ้นไปนอนเบียดกับปูอยู่บนที่นอน ผมก็ตอบไม่ได้เหมือนกันว่าทำไมผมถึงขึ้นไปนอน วันรุ่งขึ้นผมตื่นก่อนปูเมื่อมองไปที่หน้าของเขาใกล้ ดูแล้วเขาก็เหมือนเด็กดูก็น่ารักดีขาว ตี๋ๆ ดูหน่อมแน้มอย่างไรไม่รู้ ผมเข้าห้องน้ำก่อนจากนั้นจึงออกมาปลุกปู เมื่อปูอาบน้ำเสร็จแล้วแต่งตัวเสร็จแล้ว เราจึงลงไปข้างล่างกินข้าวกัน แต่เช้านี้ไร้วี่แววของชัย ผมกับปูจึงเดินไปโรงเรียนด้วยกัน
ตอนที่ 6 จากความรู้สึกสู่ความรักที่ต้องบอก
ช่วงนี้กีฬาบางอย่างเริ่มมีการแข่งขันกันบ้างแล้ว และหนึ่งในนั้นคือบาสและวันนี้สีฟ้าของผมต้องเจอกับสีเหลือง โดยการแข่งขันกีฬาจะใช้เวลาของสองคาบสุดท้าย ผมลงไปเลี่ยนชุดพร้อมลงแข่ง รุ่นพี่จัดให้ผมเล่นในตำแหน่งเซ็นเตอร์ เกมเป็นไปอย่างสนุกสนาน ฝ่ายของผมเล่นเกมบุกเข้าทำแต้ม 3 แต้มของผมได้มาจากลูกฟลุคที่ผมทำได้ เกมดำเนินไปถึงช่วงสุดท้าย ของเกมผมเหลือบไปเห็นชัยมายืนอยู่ข้างสนาม ตอนที่ผมเห็นชัยมายืนและยิ้มให้ผมอยู่ข้างสนาม มันเหมือนมีบางอย่างมาเติมเต็มให้กับผมในตอนนั้น ทำให้เกมนั้นมีความหมายสำหรับผมขึ้นมาในทันที ตอนนั้นผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น เมื่อเกมจบลงทีมสีฟ้าของผมชนะไป 48-16แต้ม ที่ชนะมาได้ก็ไม่ใช่เพราะอะไร เพราะสีของผมมีนักกีฬาบาสตัวโรงเรียนอยู่ 3 คน อีกสีไม่มีเลย แต่ถ้าใครมาถามผม ตัวผมเองคงจะบอกว่าเพราะมีชัยมาคอยให้กำลังใจอยู่ ผมเดินไปข้างสนาม ชัยเดินมาหาผม
"ทิวเล่นบาสเก่งนี่ ทำได้ต้อง 3 แต้ม"
"ไม่เก่งหรอกนั่นมันฟลุคอ่ะ ว่าแต่นายหายไปไหนมา ทำไมไม่มาอยู่กับเราเลยอ่ะ"
"เราก็ไม่ได้ไปไหนนี่ ก็ยังนั่งเรียนกับทิว ปู อยู่เพียงแต่ช่วงนี้เรา รู้สึกไม่ค่อยดี”
“เป็นไรไปอ่ะบอกเราได้นะ”
“คือเรา..... เอาไว้บอกนายที่หลังละกันนะ”
“ตามสะดวกละกัน”
“นายไปรวมกับพวกนักกีฬาได้แล้ว”
“โอเค เย็นนี้เราเดินกลับบ้านด้วยกันนะ อย่าหายหล่ะ รอเราตรงหน้าป้อมยามนะ”
“โอเค ได้เดี๋ยวเรารอนะ”
ผมจึงเดินแยกออกไปตรงที่รวมนักกีฬาตอนนี้ นักกีฬาก็มากันเกือบพร้อมแล้ว คือพี่ ม.ปลายเขาจะนัดซ้อมและบอกตารางแข่งขันในวันถัดไปว่าต้องเจอสีอะไร จากกำหนดการวันพรุ่งนี้ไม่ต้องซ้อมจะต้องไปซ้อมในวันพฤหัสแทน เพราะว่าวันพุธเรียนลูกเสือกว่าจะเลิกก็คงนาน พอพวกพี่ปล่อยผมจึงเดินไปทางปูเพื่อเอาชุดนักเรียนไปเปลี่ยนที่ห้องน้ำ
“ปู เดี๋ยวเราจะไปเปลี่ยนชุดก่อนนะ วันนี้เดี๋ยวทิวเดินไปส่งที่รถประจำนะ”
“ได้ งั้นเรานั่งรอตรงนี้ แหกปากเชียร์จนเหนื่อยแล้ว ร้อนด้วยเนี่ย”
“หรืองั้นเดี๋ยววันหลังพาไปเลี้ยงไอ้ติมร้านเจ๊เปิ้ล ไปมั้ย”
“ไปดิทิวเลี้ยงนิ”
“ไปเปลี่ยนชุดก่อนแล้ว”
ผมเดินไปเปลี่ยนที่ห้องน้ำเดิมเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า เมื่อผมเข้าไปก็เจอกับชัย ชัยตาแดงเหมือนคนร้องไห้ ก็น่าจะร้องไห้จริงๆแหล่ะ เพราะยังสะอึกสะอื้นอยู่
“เฮ้ยชัยเป็นไร ร้องไห้มัยวะ ใครต่อยแกหรือป่าว”
“ป่าว ไม่มีใครทำอะไรเราหรอก”
“แล้วเป็นอะไรบอกเรามาดิ”
“วันนี้เราขอไปนอนบ้านนายนะ เดี๋ยวเราจะเล่าให้ฟัง”
“ได้ๆ เดี๋ยวนายรอเราตรงนี้ละกันนะ เดี๋ยวขอเปลี่ยนชุดก่อน”
ผมรีบเปลี่ยนชุดและออกจากห้องน้ำ ผมมองบนใบหน้าของชัยเห็นน้ำตาใสๆ ไหลลงมาอาบแก้ม ภาพที่เห็นทำให้ผมรู้สึกไม่ดี ผมยื่นผ้าเช็ดหน้าของผมให้ชัยเอาไปเช็ดหน้า
“เฮ้ยชัย ล้างหน้าซะ มีอะไรเดี๋ยวค่อยไปร้องที่บ้าน”
ชัยหันไปล้างหน้าและนำผ้าเช็ดหน้าของผมมาเช็ดแต่ตายังคงแดงดูรู้ว่าร้องไห้มาก่อน ชัยยืนนิ่งแล้วสูดลมหายใจเข้าลึกๆ
“กลับบ้านเหอะหว่ะ”

ืnneess

ขอบคุณครับ

KillTi

ขออ่านหน่อยน่ะคร๊าฟ

pumithatn

ขอบคุณมากครับ

cawee

ขอบคุนคราฟ

GBOMK

ขอบคุนคับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

4_NAY

อกหักมารักกะทิว55555

minone

ขอบคุณครับผม

tonclub

ขอบคุนมากๆๆเลยคับ

ghotcity

ดีนะ

ghotcity

ดีนะ

ghotcity

หลายรอบ

ghotcity

ชอบ