ถ้าจะรัก***** 5

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“ทำไมถามแบบนี้อ่ะ”
“เราอยากรู้ว่าเราอยู่ในฐานะอะไรในสายตาของทิว”
“ปูเป็นเพื่อนที่เรารักมากที่สุด เพื่อนที่ยิ่งกว่าเพื่อนทั่วไปส่วนเรื่องเมื่อวันนั้นมันก็เป็นความรู้สึกดีนะ แต่ถ้าจะให้เป็นแฟนมันก็ดูจะเร็วเกินไป”
“ขอบใจนะ ที่ทำให้เรามีความสุขมาโดยตลอด”
ปูลุกออกจากที่นั่งของผมและเดินออกไปจากห้อง ตอนนั้นผมก็ไม่เข้าใจว่า เขาต้องการอะไร ผมรู้สึกไม่ดี เหมือนกับว่าผมได้ทำบางอย่างผิดไป สักพักชัยก็กลับ
“อ้าวปูไปไหนแล้วอ่ะ”
“ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ อยู่ดีๆก็เดินออกไป สงสัยไปหาเพื่อนอีกห้องมั้ง”
“ทิว วันนี้หลังซ้อมบาสเสร็จ เดี๋ยวเราพาไปเช่าหนัง เราอยากดูหนังอ่ะ”
“จะดูเรื่องอะไรหล่ะ เผื่อจะได้ไม่ต้องเช่า หนังเราก็มีหลายเรื่องนะ”
“ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ แต่อยากดูหนังผีๆ”
“ผีผ้าห่มอ่ะเหรอไม่ต้องดูหรอก ทำเลยก็ได้นะ”
“บ้า ลามกหว่ะ”
“เหรอ เออๆ เดี๋ยวพาไปเช่าละกัน”
“จ้าน่ารักจังเลย”
“ลงไปข้างล่างเหอะเดี๋ยวเข้าแถวไม่ทัน”
“ไม่รอปูเหรอทิว”
“เดี๋ยวก็คงเจอกันที่แถวอ่ะแหล่ะ ป่ะลงเหอะ”
พอถึงเวลาเข้าแถว ปูก็หายไปไม่ได้มาเข้าแถวตอนเช้ากับพวกผม จนฝนหัวหน้าห้องเดินมาถามหา
“ทิวสน แกเห็นปูป่ะ เมื่อเช้ายังเห็นอยู่ที่ห้องอยู่เลย”
“เราก็ไม่เห็นอ่ะ เขาคุยกับเราตอนเช้าแล้วก็ออกจากห้องไปอ่ะ”
“งั้นลงว่าหนีแถวเอาละกัน”
“เฮ้ย ลงว่ามาก็ได้ เพราะเดี๋ยวไปเช็คอีกทีที่ห้องไม่ใช่หรือไง”
“เดี๋ยวอาจารย์จะว่าเอาอ่ะดิ เราโดนคนเดียวนะ”
“น่าๆ ช่วยหน่อยนะ เดี๋ยวมันโดนตัดคะแนน”
“ปูมันเรียนเก่งขนาดนั้น โดนตัดนิดตัดหน่อยมันจะเป็นไร”
“เออเดี๋ยวเรารับเองก็ได้ บอกอาจารย์ว่าเราเป็นคนเช็ค” ชัยอาสารับหน้าแทน
“เออตามนั้นก็ได้”
พอปล่อยแถวก็จะต้องไปเข้าโฮมรูม แต่ปูก็ยังไม่มาจนอาจารย์จะเช็คชื่ออีกรอบ ปูก็เดินเข้าห้องมา
“ปูหายไปไหนมาอ่ะ ทำไมไม่ไปเข้าแถวตอนเช้า”
“เราปวดท้องอ่ะก็เลยไปเข้าห้องน้ำ”
“เป็นอะไรมากป่าวอ่ะปู” ชัยถามแทรกขึ้นมา
“ก็แค่ปวดท้องธรรมดาแค่นั้นเอง คงไม่ต้องเป็นห่วงหรอกมั้ง”
“ทำไมพูดงั้นอ่ะปู เพื่อนกันทำไมจะห่วงไม่ได้หรือไง” ผมพูดแบบมีน้ำโหเล็กน้อย จริงๆผมก็รู้อยู่แก่ใจแล้วหล่ะ
“เฮ้ย ทิวใจเย็นๆดิ ปูมันพูดเพราะไม่อยากให้เราเป็นห่วงอะไรมากก็ได้” ชัยพูดให้ผมใจเย็นลง
“ก็เราแค่ไม่อยากให้ใครมาเป็นห่วงอะไรเราอ่ะ อีกอย่างเราก็ไม่ได้เป็นอะไรแค่ปวดท้องธรรมดา”
“ที่หลังเป็นอะไรก็บอกกันบ้างดิ ไม่ใช่หายไปแบบนี้” ผมพูดออกแนวต่อว่าเล็กน้อย
“อืมที่หลังเป็นอะไรจะบอกละกัน เราขอโทษละกันนะที่พูดไปแล้วทำให้ไม่ชอบอ่ะ”
“ไม่เป็นไรหรอก เราก็แค่ห่วงแค่นั้นแหล่ะ”
เมื่อครูเช็คชื่อเสร็จก็ถึงเวลาเข้าเรียน วันนี้เรียนไปก็ไม่ค่อยสนุกเท่าไรเลย เมื่อต้องรู้ว่าวันนี้มีซ้อมบาส อยากตะโกนดังๆว่า ตูอยากแข่งแล้วโว้ย พอเลิกเรียน ผมก็ต้องรีบลงไปเปลี่ยนชุดแล้วไปที่สนามบาส วันนี้ซ้อมหนักมาเพราะวันพรุ่งนี้เจอสีชมพูที่ชนะสีแดงมารอบที่แล้ว รุ่นพี่ก็ทำอย่างกับว่ามันเป็นการแข่งขันระดับประเทศยังไงยังงั้น วันนี้ผมจึงกลับบ้านเกือบดึก ส่วนปูไม่ได้มาดูผมซ้อมเขาแยกตัวกลับก่อนเพราะเขาต้องนั่งรถประจำกลับ ชัยนั่งรอผมอยู่ข้างสนาม อ่านหนังสือ ทำการบ้านไปตามเรื่องตามราวของเขา ช่วงนี้ผมก็แปลกใจเหมือนกันว่าทำไมเขาไม่ไปซ้อมว่ายน้ำ แต่ตอนนี้ผมโคตรจะเหนื่อยเลย กว่าจะเลิกซ้อมก็จะมืดอยู่แล้ว ผมจึงรีบลงไปเปลี่ยนชุด ชัยเดินถือชุดนักเรียนและกระเป๋าของผมตามมา
“ทิว วันนี้ปูมันแปลกๆ นะว่ามั้ย”
“ก็มันไม่สบายนิ ก็เลยดูแปลกๆหล่ะมั้ง”
“ก็ใช่อ่ะนะ แต่วันนี้ทั้งวันปูคุยแต่กับเรา แต่ไม่ยอมคุยกับนายเลยหล่ะ”
“สงสัยยังโกรธที่เราพูดไม่ดีไปหล่ะมั้ง แต่เราเป็นห่วงมันนะ”
“อือ เข้าใจแต่ทิวไม่น่าจะใส่อารมณ์”
“ก็เราเป็นห่วงเพื่อนนี่นา”
“อือเข้าใจ ป่ะกลับบ้านกันเหอะมืดแล้ว ไม่อยากผ่านหน้าอาคารหนึ่ง มืดๆอ่ะเรื่องเล่าเยอะเหลือเกิน”
“ฮ่าๆ ชัยกลัวผีเหรอ”
“ทิวพูดเหมือนไม่กลัวงั้นแหล่ะ”
“ก็ไม่ใช่ไม่กลัว แต่ไม่ได้กลัวอะไรมากมายขนาดนั้น เพราะเราเองไม่เคยเห็นอ่ะก็เลยไม่รู้ว่าจะกลัวไปทำไม”
“จ้าคนเก่ง ถ้าเจอก็อย่าวิ่งจนทิ้งเราไว้คนเดียวอ่ะ งอลจริงๆด้วยหล่ะ”
“ก่อนออกขออะไรอย่างดิ”
“ว่ามาดิ”
“ขอหอมแก้มทีดิ”
ชัยยื่นแก้มมา ผมก็หอมไป1ฟอดใหญ่ๆ
“กลับบ้านกันได้แล้ว มืดมากแล้ว”
“กลัวทำไมไฟก็ยังสว่างอยู่นี่ไง อีกอย่างพวกรุ่นพี่ก็ยังอยู่เปลี่ยนเสื้อผ้ากันที่ห้องน้ำโรงยิมส์”
“เออน่า ป่ะเหอะหิวข้าวแล้วด้วย”
ผมเดินนำชัยออกมา บรรยากาศมันก็วังเวงจริงๆอ่ะแหล่ะ
“ชัยมาเดินข้างๆกันดิ”
“ไหนบอกว่าไม่กลัวไง ฮ่าๆ”
“ไม่ใช่ไม่กลัว แต่ไม่ได้กลัวอะไรขนาดนั้นอ่ะ แค่กลัวว่าเดี๋ยวชัยจะเดินไปเตะไปสะดุดอะไร ทิวจะได้ช่วยไง”
“ฟังขึ้นมากเลยเนอะ”
“เออน่ามาเดินข้างกันเหอะ”
ตอนที่ 8/2
ชัยมาเดินข้างๆ ผมมองไปยังบนอาคารหนึ่ง มันดูวังเวงยังไงชอบกล ผมจับมือชัยไว้แน่นมากๆ บอกตรงๆว่ากลัวมาก เพราะเรื่องเล่าอาคารหนึ่งมันเยอะมาก จะขอยกตัวอย่างมาสัก2เรื่องที่เล่ากันมาทุกรุ่น และเขาบอกว่าเจอกันทุกรุ่น เรื่องแรก คือเมื่อสมัยสร้างอาคารหนึ่งใหม่ๆ โรงเรียนของผมตั้งอยู่บนป่าช้าของวัด วัดกับท่านกำนันในสมัยนั้นเป็นผู้บริจาคเพราะอยากให้มีโรงเรียนมัธยมประจำอำเภอ แต่พื้นที่ของโรงเรียนส่วนใหญ่จะตั้งกินเข้ามาบริเวณป่าช้ามากกว่าที่ของกำนัน เมื่อก่อนตรงนั้นก็มีศพเยอะ เพราะว่าเมื่อก่อนเป็นป่าคนก็เป็นไข้ป่าตายแล้วก็เอามาฟังไว้ที่วัดนี้เยอะ บางศพก็ถูกฆ่าตายบ้าง แต่อุบัติเหตุน้อยมากๆเพราะเมื่อก่อนมันไม่ได้เจริญ พอสร้างอาคารหนึ่ง ก็มีเรื่องเล่าว่าพวกคนงานเจอผีบ้าง หรือไม่ก็โดนผีแกล้งบ้าง แต่เรื่องที่เล่าขานมาจนปัจจุบันก็คือเรื่องคนงานที่ตกลงมาจากชั้น3ลงมาตาย แล้วพวกคนงานก็มักจะเจอกับวิญญาณคนที่ตายบ่อยๆ กว่าจะสร้างเสร็จก็เจอหลอกกันจนเกือบจะไม่เกิดโรงเรียนแห่งนี้แล้ว
ส่วนเรื่องที่ 2 เป็นเรื่องของนักเรียนที่เป็นนักกีฬา นักเรียนคนนี้เป็นนักมวยของโรงเรียน เป็นนักชกมวยไทย โรงเรียนมักจะส่งเขาไปแข่งบ่อยๆ แต่มีอยู่วันหนึ่งซึ่งเขาจะซ้อมมวยอยู่เป็นปกติหลังจากเลิกเรียน แต่วันนั้นพอเขาซ้อมเสร็จ เขาบอกว่าเขาเพลีย ขอนอนพักผ่อนหน่อย แล้วเขาก็ไปนอนพักตรงโต๊ะที่ใต้อาคารหนึ่ง เขานอนนานจนครูฝึกเห็นแปลกๆก็เลยเดินมาดู ปรากฏว่านักเรียนคนนั้นตายแล้ว หลังจากนั้นมาเวลากลางคืนก็มักจะมีคนบอกว่าเจอนักเรียนคนนี้อยู่เป็นประจำ
เนี่ยแหล่ะครับ อาคารหนึ่งของโรงเรียน ครั้นผมจะไม่ผ่านก็ไม่ได้เพราะว่ามันใกล้ทางออกของโรงเรียนมากที่สุด ผมรีบจูงมือชัยพยายามเดินออกจากกโรงเรียนให้เร็วที่สุด อย่างน้อยถึงป้อมยามได้ก็โอเคแล้ว พอหลุดพ้นอาคารหนึ่งมาได้ ผมกับชัยก็รีบเดินกลับบ้านกันทันที พอถึงบ้านพวกผมก็ขอกินข้าวกันก่อนเลย หิวมากๆ กินเสร็จผมกับชัยก็รีบขึ้นห้องไปอาบน้ำ ทำการบ้าน ในขณะที่ทำการบ้านก็มีโทรศัพท์เข้ามา ชัยเป็นคนรับสาย แล้วก็หันมาบอกผมว่าปูจะคุยด้วย
“ฮัลโหล ทิวกำลังพูด ปูมีอะไรหรือป่าว”
“เราขอโทษเรื่องวันนี้นะ เราเห็นแก่ตัวเกินไปอ่ะขอโทษจริงๆ”
“อืมไม่เป็นไรหรอก เราเองก็ใช้อารมณ์เกินไป แต่อยากให้รู้ไว้นะว่าเราเป็นห่วงจริง”
“แต่เรื่องหนึ่งที่เราอยากให้ทิวรู้ไว้อย่างนึงนะ ว่าเรารักทิวถึงทิวจะคิดยังไงกับเราก็ตามที”
“เรื่องนี้เราค่อยพูดกันที่หลังละกันนะปู แล้วนี่กินข้าวยังอ่ะ”
“เรากินแล้ว เออทิวเคยเห็นทิวพูดแนะนำตัวตอนเรียนปรับพื้นฐาน ว่าทิวเล่นดนตรีเป็นหรอ”
“อืมก็เล่นเป็นอ่ะ ทรัมเป็ต ฟรุต เปียโน ไวโอลีนพอเล่นได้ เท่าที่เล่นก็มีแค่นี้แหล่ะ”
“แล้วที่เล่นถนัดที่สุดอ่ะ”
“คงจะเครื่องเป่าหล่ะมั้ง แต่ที่เราชอบก็มีฟรุตอ่ะ”
“หรอ วันหลังสอนเราเล่นบ้างสิ เราว่าจะเข้าวงโยของโรงเรียน”
“ได้ดิว่าแต่นายอยากเล่นอะไรอ่ะ”
“เครื่องเป่าก็ได้มั้ง ทิวสอนอะไร เราก็เล่นอันนั้นแหล่ะ”
“เราว่าทรัมเป็ตง่ายนะ แต่เราไม่มีทรัมเป็ต เรามีแต่ฟรุต”
“แล้วแต่ทิวจะสอนละกัน”
“อืม เอางี้มั้ย ไอ้โอมันอยู่วงโยของโรงเรียนเดี๋ยวลองถามมันดูว่า มันพอจะขอเอาทรัมเป็ตออกมาได้มั้ย”
“ขอบใจนะ”
“ไม่เป็นไร แต่เดี๋ยวเราแค่นี้ก่อนนะเราทำการบ้านอยู่อ่ะ”
“อืม บายนะ”
พอวางสายไปผมก็นั่งทำการบ้านต่อ
“ปูโทรมามันมีอะไรเหรอ”
“โทรมาขอโทษอ่ะ แล้วก็จะให้เราสอนเล่นดนตรีอ่ะ”
“หรอ สอนเรามั่งได้ป่ะ”
“เป็นแฟนนักดนตรีอย่างเดียวก็พอแล้วมั้ง ฮ่าๆ”
“เหรอจ๊ะ ทีคนอื่นจะสอน แต่แฟนตัวเองไม่ยอมสอน”
“โอ๋ๆ เดี๋ยวสอน แต่ตอนนี้สอนการบ้านเค้าก่อนจิ”
ชัยเอามือมาหยิกหน้าผม “แหมๆ การบ้านง่ายๆยังทำไม่เป็นเลยเนอะ”
“มันง่ายสำหรับชัยนี่ แต่สำหรับเรามันยากอ่ะ”
“มา สอนต่อก็ได้”
ผมนั่งทำการบ้านไป ชัยก็จะเอาขนไก่มาแยงหูผมเล่น ทำให้ผมไม่มีสมาธิ เพราะผมจะไม่ชอบให้ใครมาเล่น คอ กับหู มันจั้กจี้อ่ะ กว่าการบ้านจะเสร็จก็เกือบสามทุ่ม เลยอดเล่นเกมเลยตามระเบียบ
“อดเล่นเกมเลยอ่ะ สงสัยต้องทำอย่างอื่นแทนแล้วหล่ะมั้ง”
“จะทำไรเหรอแฟนจ๋า”
“จะจับแกปล้ำไงจ๊ะ หึหึ”
“ไอ้ลามก ไอ้หื่นกาม ไปนอนซะ” พูดจบชัยก็ปาหมอนใส่หน้าผม
“โหดร้ายที่สุด”
“จะนอนไม่นอนเนี่ย เราง่วงแล้วนะ”
“นอนก็นอน พรุ่งนี้ถ้าตื่นก่อนปลุกเราด้วยนะ ก่อนปลุกหอมแก้มเราหนึ่งทีด้วยนะ”
“ตลอดอ่ะ เออเดี๋ยวจัดให้ทุกอย่าง”
ชัยเดินไปปิดไฟแล้วกลับมานอน ผมเอาแขนมุดไปใต้หัวของชัย เพื่อให้ชัยนอนหนุนแขนผมคืนนี้
เช้าวันรุ่งขึ้น ผมตื่นขึ้นมา ชัยยังคมนอนหนุนแขนของผม ผมมองเขาช่างดูเหมือนเด็กยังไงยังงั้นแหล่ะ ผมจูบไปที่แก้มของเขาก่อนจะปลุก
“ชัยตื่นได้แล้ว เช้าแล้วนะ”
ชัยหน้างงงวยในยามเช้าก็ตื่นขึ้นมา
“ไปอาบน้ำได้แล้วเด็กน้อย”
“ทิวยังไม่อาบน้ำอีกเหรอ”
“ยังอ่ะ เรารอให้ชัยอาบก่อน”
“อืม งั้นเราอาบก่อนนะ”
ชัยลุกขึ้นเดินไปเปิดไฟ และถอดเสื้อผ้าเดินเข้าห้องน้ำไป เมื่อชัยออกมาผมก็เข้าไปอาบต่อ พอออกมาชัยก็แต่งตัวเสร็จแล้ว พร้อมกับจัดกระเป๋าทั้งของชัยเองและของผมเสร็จแล้ว แถมวันนี้ชัยยังมาช่วยติดกระดุมให้ผมด้วย โอ้ยสุขแต่เช้า เสร็จแล้วก็ลงไปกินข้าวพร้อมกัน วันนี้ผมว่าจะเดินไปร้านขายหนังสือสักหน่อยว่าจะไปหานิตยาสารเกมส์ไม่ก็การ์ตูนไปอ่านที่โรงเรียนสักหน่อย มันเบื่อๆอย่างน้อยก็ยังพอทำให้หายเบื่อได้ชั่วคราว ร้านที่ผมไปเป็นร้านเครื่องเขียนด้วย
“นั่นปูนี่”
“ไหนอ่ะ ไม่เห็นเลย”
“ก็ที่ร้านเครื่องเขียนอ่ะ วันนี้เดินไปโรงเรียนกัน 3 คนก็ดีเนอะ เร็วเดี๋ยวปูก็เข้าโรงเรียนคนเดียวหรอก”
ผมกับชัยรีบไปที่ร้านเครื่องเขียน เห็นปูกำลังเลือกซื้อปากกาอยู่ผมจึงเดินเข้าไปหาส่วนชัยยืนรออยู่นอกร้าน
“ปู ซื้อปากกาเหรอ”
“อือ มากับชัยเหรอ”
“ใช่ พอดีเราแวะจะมาหาหนังสือเข้าไปอานเล่นที่โรงเรียนอ่ะ”
“วันนี้แข่งบาส ยังจะมามีอารมรณ์อ่านอีกเหรอ”

ืnneess

ขอบคุณครับ

4_NAY

รักสามเศร้านะ

minone

ขอบคุณครับผม