[Damage love บำเรอรัก บทเมียน้อย อย่าดื้อ]. . .!!!!! 13

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“กลับไปซะ ก่อนที่เราจะโรบอกพี่วุฒิ”วิทขู่
   “ไม่กลัวหรอก เอาซี๊ โทรซิเราก็อยากเห็นหน้าพี่วุฒิเหมือนกัน พาอีน้ำมาด้วยนะ หึ”คนชื่อแซงเถียงอย่างไม่ลดละ
   “กลับไปซะ”
   “ออกไป หลบไป ไอ้พวกบ้าออกไป”
   แซงโวยวายไล่ทุบตีเพื่อนของวิทใหญ่
“มีอะไรกับเรารึเปล่า”นนท์อดทนไม่ไหวก่อนเดินออกจากโต๊ะแล้วถามออกไปเล่นเอาคนทั้งห้องเงียบกริบ
   “นายเองซินะ น้องของน้ำ”แซงว่าพลางยิ้มเยาะ มองนนท์ตั้งแต่หัวจดเท้า
   “นนท์กลับไปนั่งที่”วิทหันมาบอกนนท์เสียงแข็ง
   “มีอะไรกับเรารึเปล่า”นนท์ถามคนชื่อแซง
   “เปล๊า ก็แค่อยากเห็นหน้า ดูท่าทางแล้วจะเงียบแรดเหมือนพี่มันจริงๆด้วย”
   แซงว่าใส่หน้าวิท ก่อนกระทืบเท้าออกไปจากห้อง
   “ทำไมทำแบบนี้ อยากให้พวกเราเดือดร้อนใช่ไหม”วิทหันมาต่อว่านนท์
   “ก็คนนั้นอยากเจอเรา ไม่ใช่หรอ ก็นี่ไงเราก็ออกมาให้เจอแล้ว เขาจะได้ไปๆซักที”นนท์ว่าก่อนหันกลับไปนั่งโต๊ะตัวเองอย่างไม่เข้าใจ ทำไมต้องดุเขาขนาดนั้นด้วย
   “นายมันไม่รู้อะไร ซะเลย ทำตัวแบบนี้ไงพี่วุฒถึงได้ทิ้ง หึ น่าสงสารคนที่ตัวเองรักดันมาเป็นแฟนพี่ชายตัวเองอีก”
   ปัง นนท์ทุบโต๊ะก่อนลุกขึ้นยืนมองหน้าวิท
   “นายรู้อะไรมา”นนท์กัดฟันกรอด ด้วยความโมโห
   “ฉันรู้ทุกอย่างที่เกี่ยวกับตัวนาย ถ้าไม่อยากเดือดร้อน จำไว้ให้เชื่อฟังพวกเราหกคนไว้ ไม่อย่างนั้นนายอยู่ที่นี่ไม่รอดแน่”
   “ก็ไม่ได้คิดอยากมาอยู่ อยู่แล้วนี่ พี่วุฒิอะไรของพวกนายนั้นแหละ บังคับเรามาทำไมละ เราต้องเชื่อคำสั่งพวกนายทุกคนเลยเหรอ ถ้าสั่งให้เราไปตายเราต้องไปตายด้วยใช่ไหม”นนท์ว่าตอบน้ำตาปริ่มๆ อยู่ที่ขอบตาอย่างเหลืออด อะไรก็สั่งให้ทำอย่างนู่นอย่างนี่ทำอย่างกับเขาไม่ใช่คน
   “อย่ามาปากดีนะ ไม่มีใครอยากดูนายหรอก เพราะเป็นน้องพี่น้ำนะ เราถึงช่วยดูแลน่ะ ถ้าไม่ใช่ อย่าหวังว่าเราจะแลเลย”วิทกระชากเสียงบอก
   “เออ เรามันเลว”นนท์ว่าก่อนนั่งลงฟุบไปร้องไห้สะอื้นไห้ที่โต๊ะตัวเอง
   เย็น นนท์เดินจากห้องอย่างไร้เรี่ยวแรงอีกครั้ง โทรศัพท์ก็ไม่ให้พก แล้วเขาจะกลับบ้านยังไงเนี่ย เฮ้ออ นนท์ถอนหายใจหลายรอบ
   “นี่ จะไปไหน พี่วุฒิบอกให้ไปรอที่สนามบอลกับพวกเรา”วิทเดินออกมาบอก นนท์หันไปมองอย่างเซ็งๆ ก่อนย้อนกลับไปหาพวกนั้น แล้วเดินตามไปที่สนามบอลเหมือนลูกหมาที่ถูกคนนู้นจูงจมูกไปที คนนี้จูงจมูกไปที
   “นั่งตรงนี้แหละ”วิทบอก แล้วเปลี่ยนชุดไปเตะบอลกับเพื่อน นนท์นั่งที่เก้าอี้ข้างสนาม ก่อนปล่อยใจให้ลอยไปทั่ว
   “ปะนนท์ กลับกันได้แล้ว”ไม่นานพี่วุฒิก็มาสะกิด นนท์ได้หันไปมองก่อนเดินตามไปที่รถอย่างไม่ได้ว่าอะไร
   “เป็นไงบ้างดีไหม”พอเข้ามาในรถได้วุฒิก็ถามทันที
   “ดี”นนท์บอกก่อนหลับตาลงแล้วนอนปรับเบาะให้เอียงเล็กน้อย
   “ไม่มีใครมากวนใจใช่ไหม”
   “มี”นนท์บอก วุฒิเงียบก่อนหันไปมองหน้านนท์อย่างหาคำตอบ
   “ใคร”วุฒิถามด้วยเสีนยขุ่นมัว
   “(แซงไง)ทุกคน”นนท์อยากตอบในวงเล็บแล้วถามพี่วุฒิให้หายสงสัยว่าคนนี้คือใคร วุฒิไม่พูดอะไรได้ฟังคำตอบนนท์ก็ไม่พอใจก่อนรีบกระชากรถออกมาทันที
   “อยากได้อะไรเพิ่มเติมรึเปล่า ขาดอะไรไหม”วุฒิหันมาถามอีกครั้ง
   “ขอไอโฟน นนท์คืนด้วย”นนท์บอกทั้งๆที่ยังหลับตา
   “ไม่ได้พี่ยังไม่เชื่อความประพฤติเรา”
   “นนท์เกลียดพี่วุฒิ”นนท์บอกเสียงแพ่วก่อนพลิกตัวหันออกไปมองหน้าต่างด้านนอก
   “พี่ไม่สนใจหรอกว่านนท์จะรักหรือจะเกลียดพี่ พี่ไม่ได้แคร์อยู่แล้ว คืนนี้เปิดประตูห้องไว้ด้วยเข้าใจไหม”วุฒิบอกเหมือนเป็นเรื่องธรรมดาโดยที่ไม่รู้เลยว่านนท์นอนร้องไห้อยู่ข้างๆ
   ไม่นานรถก็มาจอดที่ใต้คอนโด วุฒิจอดก่อนลงไปเปิดประตูให้นนท์
   “พี่วุฒิ นนท์อยากหลับบ้าน นนท์อยากไปหาพ่อ พี่วุฒินนท์อยากคุยกับพ่อ เอาไอโฟนนนท์มาเดี๋ยวนี้นะ”นนท์แบมือขอวุฒิทันทีที่ประตูเปิดออก
   “ไอโฟนเนี่ยน่ะเหรอ”วุฒิชูไอโฟนสีขาวในมือให้นนท์ดู นนท์พยักหน้าตอบ
   เพล้ง วุฒิปาลงกับพื้นจนแตกเป็นเสี่ยงๆ นนท์ตะลึงในการกระทำของวุฒิจนทำอะไรไม่ถูก วุฒิพลักนนท์เข้ามาในรถ ก่อนกระซิบที่ข้างหูเบาๆ
   “ถ้าคืนนี้ทำดี จะซื้อให้ใหม่ ถ้าทำแย่ อย่างหวังว่าจะได้อะไรเลย”พูดจบก็กดจูบย้ำไปสามสี่ที แล้วกระชากนนท์กลับห้องทันที
บทที่ 16 พี่น้ำโดนรถชน
   “ไม่พี่วุฒิ อย่าผมกลัวแล้ว อื้อ  ไม่นะ อ๊า อย่า พี่วุฒิ”
นนท์พูดทั้งน้ำตา เมื่อขึ้นมาถึงห้องพี่วุฒิพาเขามาห้องนอนขนาดใหญ่ที่เขาคุ้นเคย   นนท์พยายามดิ้นหนีให้หลุดพ้นจากการจับกุมของวุฒิแต่ยิ่งดิ้นเท่าไหร่ก็เหมือนยิ่งพันธนาการ วุฒิจับนนท์กดลงไปบนเตียงก่อนก้าวตามขึ้นไปกดจูบเป็นการใหญ่
   “อย่าดื้อได้ไหม”วุฒิกระชากเสียงใส่ นิ้วเรียวปลดกระดุมบนตัวคนเล็กช้าๆ นนท์ได้แต่นอนนิ่งหน้าแดงเพราะรู้ผลลัพธ์ว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น
   “พี่วุฒิ”นนท์จับมือวุฒิเอาไว้ พลางส่งสายตาอ้อนวอนอีกครั้ง ร่างใหญ่ชะงักไปนิดหนึ่ง ก่อนอมยิ้มที่มุมปาก
   “หนีไม่พ้นหรอกเด็กน้อย”วุฒิกระชากเสื้อนักเรียนตัวน้อยให้หลุดออกจากตัว ตามด้วยกางเกงตัวจิ๋ว ทั้งสองอย่างหลุดออกไปจนเหลือแต่อันเดอร์แวร์สีหวาน มือใหญ่ลูบไล้จากหน้าท้องขึ้นมาที่หัวนมเล็กสองเต้าที่ชูชัน น่ากิน วุฒิก้มลงไปละเลียดเลียดูดกินอย่างอร่อย
   “พี่วุฒิ ไม่เอา นนท์ไม่เอาแบบนี้ ฮือ ฮือ”ปากเล็กถูกประกบปิดอย่างรวดเร็ว ลิ้นหวานของคนตัวเล็กถูกลิ้นอันแข็งแกร่งของอีกคนตวัดดูดดึงจนแทบจะกลืนกินให้หมดทั้งปาก
  “อื้อ  อ๊า  พี่วุฒิ จ๊วบ แจ๊บ  จ๊วบ จ๊วบ”นนท์ทำอะไรไม่ได้จึงปล่อยให้ร่างกายตอบสนองไปตามธรรมชาติ วุฒิครางอื้อ เมื่อคนตัวเล็กออกอาการเล่นด้วยแบบนี้ เขาจะทนไหวที่ไหน ร่างบางสองร่างประกบติดกัน เนื้อตัวละเอียดนุ่มของคนข้างล่างทำเอาวุฒิสะกดอารมณ์ไม่อยู่ รีบปลดเสื้อผ้าตัวเองออกก่อน จัดการคนตัวเล็กอย่างหนำใจ
   ร่างสูงยังไม่ยอมปล่อยร่างเล็กให้เป็นอิสระทั้งๆที่ตักตวงความสุขไปจนคนตัวเล็กแทบหมดลมหายใจตายไปแล้วด้วยซ้ำ เขายังจับสะโพกมนแน่นก่อนกดเอาเจ้าลูกชายอันใหญ่โตที่ไม่ยอมลดความแข็งขืนแทรกเข้าไปจนสุดลำ
   “อย่าเกร็ง”ร่างใหญ่กระซิบบอกร่างเล็กที่ นอนหลับตาปี๋สะอื้นไห้เพราะเจ็บปวด วุฒิไม่รอให้นนท์พูดว่าพร้อม เขากดกระชับเอวเล็กได้ก็ขยับเข้าออกอย่างไม่ยั้ง
   “อื้อ   ฮือ ฮือ พี่วุฒิ นนท์เจ็บ”นนท์ครางออกอย่างอ่อนแรง ตอนนี้ตัวเขาแทบขยับไม่ได้เลย แม้แต่จะขยับแขนยกขึ้นก็ยังทำไม่ได้ ทำไมเขาถึงอ่อนแอแบบนี้ เขาไม่สามารถรับรู้ถึงความอ่อนโยนจากการร่วมรักครั้งนี้เลย ไม่มีอีกแล้วใช่ไหมที่เขาจะได้รับอะไรแบบนั้น
   “อึก อ๊า”วุฒิทำจนสมใจอยาก เขาตักตวงความสุขจากร่างเล็กไม่หยุดหย่อน ยิ่งสัมผัสยิ่งโหยหา ยิ่งอยากได้คืน ยิ่งอยากกอด นนท์เป็นของเขา เด็กคนนี้เป็นของเขา เท่าไหร่ก็ไม่เคยพอ เท่าไหร่ก็ไม่อิ่มเอม วุฒิจูบย้ำทิ้งรอยไว้บนตัวคนตัวเล็กอย่างชัดเจนทุกตำแหน่ง ทั้งลำคอ ลำตัว หน้าท้อง แผ่นหลัง
   “อ๊า พี่วุฒิ”นนท์ค่อยๆเอามือโอบที่คอวุฒิยึดให้มีที่จับ วุฒิจับเอวบางแน่นอีกครั้งก่อนกระแทกกายหนักสี่ห้าที่ ก็ปล่อยความสุขทะลักเข้าท่วมส่วนนั้นจนมันล้นปริ่มออกมา วุฒิหายใจหอบเบาๆ แล้วก้มลงไปจูบคนตัวเล็กอย่างตะกุมตะกรามอีกรอบ
   เช้านี้นนท์มาถึงโรงเรียนด้วยอาการเหนื่อยล้าเพราะเมื่อคืนเขาไม่ได้นอนเลยแม้แต่ชั่วโมงเดียว เขาบำเรอกามให้กับ
พี่วุฒิจนถึงเช้า ดีที่พี่น้ำออกไปทำธุระเรื่องคอนโด ไม่อย่างนั้นเขาไม่คิดเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้น
ปึก
   “นี่หัดเดินดูตาม้าตาเรือบางสิ”นนท์ล้มลงไปกลิ้งกับพื้นหน้าห้องสมุด เขาเงยหน้าขึ้นมาหาเจ้าขอเสียง แซง นนท์เย็นวาบไปทั้งตัว ก่อนค่อยๆลุกขึ้นยืน ประจันหน้ากับคนตรงหน้า นนท์ไม่อยากมีปัญหาเลยเป็นฝ่ายเดินหนีไปอีกทาง
   “นี่ ทำคนอื่นเจ็บก็ขอโทษด้วยสิ ที่บ้านไม่สอนมารยาทรึไง อ้อใช่ ไม่เคยสอนมารยาท สอนแต่เรื่องมารยาสินะ”แซง กระแทกเสียงให้ได้ยินแค่สองคน นนท์กัดฟันแน่นก่อนขอโทษออกไป
   “ขอโทษ”
   “คิดว่ามันจะหายเหรอ ดูสิเสื้อนักเรียนฉันยับหมด”แซงว่าอย่างหาเรื่อง พลางจ้องหน้านนท์ปานจะกินเลือดกินเนื้อ แต่ไม่นานสายตาแข็งกราวนั้นก็เปลี่ยนมาอ่อนไหวไปเสียดื้อๆ
   “รอยพวกนี้”แซง เปิดคอเสื้อนนท์ออกอย่างถือวิสาสะ รอบคอเขียวจ้ำจนหน้ากลัว นนท์ปัดมือแซงออกรวบคอเสื้อเข้าด้วยกันก่อนรีบเดินหนีเพราะตกใจ ที่มีคนมาดูร่องรอยเหล่านี้
   “นี่จะรีบไปไหน อย่าหนีนะ”แซงเดินตามนนท์มาเรื่อยๆ ก่อนกระชากตัวนนท์หลบเข้าห้องเล็กๆที่ไม่มีคน แซงดันตัวนนท์เข้ากำแพงอย่างง่ายดายเพราะคนตัวเล็กไม่มีเรี่ยวแรงอะไรจะสู้  แซงดึงมือเล็กๆออกกดเอาไว้ไม่ให้ดิ้นอีกมือค่อยๆปลดกระดุมเล็กๆออก สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าทำเอาเขาแทบทรุด รอยมือรอยเค้น รอยจูบ ถูกฝากไว้แทบทุกตารางนิ้ว
“ใส่กระดุมซะ” แซงสั่งพลางปล่อยแขนคนตัวเล็กออกเป็นอิสระ นนท์ใส่กระดุมด้วยมืออันสั่นเทา เขาไม่รู้ว่าแซงคิดอะไรอยู่ สายตาที่เคยโกรธเกลียดเขา เปลี่ยนเป็นสมเพชไปเสียอย่างนั้น
ห้องทั้งห้องเงียบสนิทจนได้ยินแต่เสียงลมหายใจเหนื่อยหอบของนนท์เรียกอากาศเข้าปากตัวเองหายใจ เขาเหนื่อยและอยากพัก แซงนิ่งไม่ทำอะไรได้แต่มองนนท์อยู่อย่างนั้น
   “มีเรียนกี่โมง”จู่ๆแซงก็ถามขึ้นมา
   “อ๊ะ ไม่มีแล้ว คาบบ่ายเป็นวิชาอิสระ”นนท์ว่าเสียงแผ่ว
   “ดีแล้ว ปะ”แซงกระชากร่างเล็กให้เดินตามออกมา
   “ปะ ปะ ไปไหน ไม่เอานะ  ไม่ไป”นนท์พยายามดิ้นหนีแต่ทำอะไรไม่ได้มากนอกจากขืนตัวเอาไว้นิดนึงแต่ก็ถูกระชากไปจนได้
   ปึก
   “นอนพักซะ”แซงผลักนนท์ลงบนเตียงห้องพยาบาล ก่อนเอาเก้าอี้มาข้างๆ นนท์นอนมองด้วยสายตาไม่เข้าใจ
   “ทำแบบนี้ทำไม”นนท์เอ่ยถามเพราะอยากรู้
   “ไม่ได้อยากทำพี่สิงห์สั่งมา”พี่สิงห์ นนท์ตาโตเมื่อคนตรงหน้าเอ่ยชื่อพี่สิงห์ เขาคิดถึงพี่สิงห์เหลือเกิน ไม่รู้ว่าตอนนี้
พี่สิงห์ เป็นอย่างไรบ้าง
   “แล้ว….”
   “นอนไป ไม่ต้องถามต่อ เดี๋ยวให้อาจารย์โทรบอกไอ้พวกหกตัวปัญหานั้นให้มารับตอนเย็น ดูตัวเองดีๆละ”แซงว่าแล้วลุกออกไป
   “เดี๋ยวก่อน คุณไม่ได้เกลียดผมเหรอ”นนท์ถาม แซงหันมาตามเสียงก่นก้มตัวลงไปกระซิบข้างหู
   “เกลียดจนอยากจะฆ่าให้ตายตอนนี้เลยแหละ” แซงว่าแล้วเดินจากไป นนท์ตัวแข็งทื่อเขานอนนิ่งสับสนไปหมด รู้แต่ว่ามันทรมานตรงหัวใจเหลือเกิน ใครก็ได้ช่วยเขาที มันเจ็บไปหมดแล้ว ฮึกๆๆ
   “นี่ ตื่นได้แล้ว”
   “ขี้เซาจริงๆ มาอยู่ห้องพยาบาลที่เองทำเอาเราตามหาแทบแย่”
   “ใช่ น่าเบื่อจริงๆไปไหนไม่ยอมบอกดีนะ เจอก่อนที่พี่วุฒิโทรมาถามไม่งั้นพวกเราแย่แน่”
นนท์ถูกใครซักคนปลุกโดยการกระชากดึงตัวอย่างแรงจนเขาสะดุ้งตื่น เสียงคุยกันดังขึ้นมาเรื่อยๆ เขาค่อยๆดึงสติตัวเองกลับมาแล้วลืมตาก็พบคนที่พี่วุฒิฝากดูแลเขาทั้งหกคน
   “ตื่นแล้วเหรอเย็นแล้วลุกได้แล้ว”โน่ตรงมากระชากแขนนนท์ให้ลุกออกจากเตียง
   นนท์ฝืนตัวเองให้นั่งกับเตียงเพราะอ่อนล้าปวดเมื่อยไปทั้งตัว
   “นี่รีบตามมาสิ”โน่ดึงอีกครั้งลากนนท์ออกจากห้องพยาบาลโดยด้านหลังมีห้าคนที่เหลือเดินตามมาช้าๆ
   “จะพาไปไหน”นนท์ถาม
   “พี่วุฒิให้พาไปโรงพยาบาล”โน่บอก
   “โรงพยาบาล ไปทำไม”นนท์ถามอย่างสงสัย

ืnneess

ขอบคุณครับ

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

pkclub2146

ขอบคุณครับ

vanvan1924

ขอบคุณครับ

gigusa

ขอบคุนมากครับ

x_man19

ขอบคุณครับ

tajarak

ขอบคุณครับ

-dewza-

ขอบคุณครับ

Stone316

ขอบคุณมากคร้าบ

V3_TR1

ขอบคุณครับ

pointtwo

ขอบคุณครับ

loessakkk

ขอบคุนครับ

Klong

ขอบคุนครับ

snowprince1994

ขอบคุณมากๆคับ

kikkapkao

ขอบคุนคราฟ

peemakung

ขอบคุณครับ

chabooae

ขอบคุณครับ

Mikkiny

ชอบบบบบบบบบบ

sensedevil

ขอบคุณมากเลยนะครับ