ลืมรหัสผ่าน
 สมัครเข้าเรียน
ค้นหา
ดู: 1632|ตอบกลับ: 42

Stair.ขยับรัก ข้ามขั้น : (รุ่นพ่อ?VSรุ่นลูก)+++ 5

 มาแรง.. [คัดลอกลิงก์]

โสด

   ศาสตราจารย์เอื้ออาทร
อาจารย์พิเศษ
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว


บันไดขั้นที่2
   “พี่ไพฑูรย์”
   ผมหันไปมองตามเสียงเด็กหนุ่มในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวผูกเนกไทสีดำเดินตรงมาและโบกมือหยอยๆผมของเขายังยาวไม่มาก เหมือนกับพวกน้องใหม่เฟรชชี่คนอื่นๆ
   “ทำไมพี่ลงมาคนเดียวล่ะ?” เขาถามผมทำหน้าเหนื่อย

“ติดคุยกับอาจารย์อยู่น่ะ”
   “อ้อ” ทางนั้นส่งเสียงในคอและพูดต่อ

“งั้นพี่ไปกินข้าวกับผมนะ”
   ผมมองหน้าเขา และพยักหน้า

“อืม”
   “คุณไพฑูรย์ครับ”
   ผมผงะตัวจากภวังค์ เมื่อเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นเด็กหนุ่มที่เริ่มจะคุ้นหน้าคุ้นตาขึ้นบ้างแล้วในช่วงนี้ นพรัตน์มาทำงานกับผมได้เดือนกว่าแล้ว ผมไม่รู้จะหาข้ออ้างอะไรมาติงานของเขา ดังนั้นตอนนี้เขาเลยยังนั่งอยู่ในห้องทำงานเดียวกับผมต่อ
   “ผมอยากปรึกษาเรื่องของคุณวลัยภรณ์ แผนกการตลาดน่ะครับ” นพรัตน์เอ่ยขึ้น เขารอจนผมพยักหน้า จึงหยิบเอกสารเดินเข้ามาหยุดข้างผม วางมันลงบนโต๊ะก่อนจะอธิบายให้ผมฟัง
   ผมฟังเขาและพยักหน้าเป็นระยะ นพรัตน์มีข้อดีตรงที่เขารู้จักให้ความเคารพผู้ใหญ่ รู้จักปรึกษาและรับฟังคำแนะนำของผม และบางครั้งก็กล้าที่จะแย้งในบางเรื่อง ส่วนข้อเสีย....
   “ตกลงตามที่คุณว่าแล้วกันครับ” เขาพูด ผมพยักหน้า เงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยความเคยชิน และแทบจะชนกับปลายจมูกที่ยื่นเข้ามา
   “ขอโทษครับ” เขาว่า และรีบถอยออกไป ผมโบกมืออย่างไม่ถือสา และขยับแว่นสายตาให้เข้าที่
“ถ้าสายตาสั้นก็ตัดแว่น ไม่ก็ใส่คอนแทกต์เลนส์เสียสิ”
   ผมมีปัญหาสายตายาว จะดูอะไรทีถ้าไม่พึ่งแว่นก็ต้องยกห่างออกไปเป็นโยชน์ๆ แต่ดูนพรัตน์จะมีปัญหาตรงกันข้าม เขาชอบก้มหน้าเข้ามาใกล้ทุกครั้ง ผมว่าเขาต้องสายตาสั้นแน่ๆ
   “คงยังไม่สั้นขนาดนั้นมั้งครับ” เขาพูดและหัวเราะเขินๆ ผมมองเขา และหันไปมองกองหนังสือร้องเรียนที่ดูจะไม่จบ
ไม่สิ้นกันเสียที “เดี๋ยวผมจะไปแผนกการเงินสักหน่อย คุณอยู่รับเรื่องที่นี่แล้วกันนะ”
   “ได้ครับ” นพรัตน์ตอบพลางมองนาฬิกาตั้งโต๊ะ
“เดี๋ยวคุณจะแวะเข้ามาก่อนเที่ยงรึเปล่าครับ”
   “ไม่ล่ะ ผมอาจจะไปกับคุณพงษ์โพยม”
   “อ้อ ครับ” นพรัตน์พยักหน้า เหมือนเขาจะทำหน้าผิดหวังหน่อยๆ ตั้งแต่เข้ามาทำงาน เขาก็ไปทานข้าวกับผมตลอด
ซึ่งก็คงไม่แปลก เพราะเพื่อนร่วมงานของเขาก็ดูจะมีแค่ผมเท่านั้น แต่ตำแหน่งของผมไม่ใช่เพื่อนทานข้าวของเขา อีกอย่าง ผมอยากรู้ว่ากับคนอื่น เขามีปฏิกิริยายังไง
   “จะเล่นแบบนั้นอีกรึ?” พงษ์โพยมทักผมเมื่อเห็นผมเดินเข้ามาในห้องทำงานของเขา และตรงไปยังตู้ตู้หนึ่ง ผมพยักหน้าและได้ยินเสียงเขาหัวเราะ
   “พี่อยากทำบ้างจัง แต่หุ่นแบบพี่ใครๆ เขาคงจำได้”
   ผมหันไปยิ้มให้เขา
“ความจริงผมก็ไม่อยากทำเท่าไหร่หรอก แต่ไม่ทำมันก็ไม่รู้นะพี่”
   “แล้วผู้ช่วยเป็นไงบ้างล่ะ? นพรัตน์น่ะ”
   “ก็โอเคนะครับ ทำงานคล่องดี”
   “พี่เห็นหน้าตาเธอดีขึ้นก็รู้สึกคุ้มค่าจ้างแล้วล่ะ แล้วนี่จะแวะไปดูเขาด้วยรึเปล่า พี่ว่าปล่อยไปก่อนก็ได้มั้ง คนเรามันมีสองด้านทั้งนั้นแหละ ถ้าเขาดีกับเธอ มันก็น่าจะพอแล้วนี่นา”
   “ยังไม่แน่หรอกครับ แต่ผมจำเป็นต้องรู้ทั้งสองด้านนะ จะได้ประเมินแนวโน้มถูกไง ไม่เป็นไรหรอกครับ ต่อหน้าผมถ้าเขายังทำงานดีอยู่ เอาผมไปพูดลับหลังยังไงผมไม่ถือหรอก”
   “อืม พี่รู้” พงษ์โพยมพยักหน้า ผมหยิบเสื้อแจ็กเกตสำหรับพนักงานส่งของออกมา และหยิบหมวกแก๊ปเก่าๆ ใบหนึ่งออกมาสวม ได้ยินเสียงคนในห้องหัวเราะ
   “พี่ดูยังไงเธอก็ไม่เหมือนพนักงานส่งของเลยนะ ตัวเล็กๆ แบบนี้น่ะ”
   “คุณอรรณพตัวเล็กกว่าผมอีกนะ” ผมแย้ง เขาหัวเราะอีก
“เอาล่ะ ส่งของก็ส่งของ ยังไงบริษัทเรามีพนักงานส่งของเดินเข้าเดินออกตลอดเวลาอยู่แล้ว อย่าลืมทานข้าวด้วยล่ะ”
   ผมยิ้มให้เขาอีกครั้ง และเดินออกจากห้องไป
   อย่างที่รู้กันแล้ว คนที่นี่ ถ้ารู้ว่าผมอยู่ตรงไหน พวกเขาจะพยายามระวังตัวเต็มที่ เรียกว่าแทบจะหยุดพูด หยุดกระดิกตัว การเดินตรวจรายวันของผมก็แค่การไปข่มขวัญเท่านั้นเอง ส่วนการตรวจจริงๆ คือแบบนี้ต่างหาก
   ผมเดินอุ้มกล่องของใบเล็กๆ ด้านในใส่กล้องวีดิโอตัวเล็กๆ เอาไว้ ตรงไปยังแผนกที่เป็นปัญหา พอแต่งตัวแบบนี้ ไม่ว่าใครมาเห็นก็คงไม่คิดว่าเป็นผมหรอก
   เทคโนโลยีสมัยนี้ก็พัฒนาเข้าที่ดี ผมไม่ต้องกลัวข้อครหาว่าสร้างหลักฐานเท็จเสนอเจ้านายเพื่อปลดหรือย้ายคนอีก ลำพังแค่ถ่ายวีดีโอเอาไว้ก็เหมือนได้คำให้การล้านปากแล้ว
   ก่อนเที่ยงเป็นช่วงเวลาที่พนักงานส่งของเข้าออกในบริษัทเยอะมากที่สุดช่วงหนึ่ง มีคนร้องเรียนมาว่าเจ้าหน้าที่แผนกตรวจสอบสินค้าแอบยักยอกของบางส่วนเอาไว้แล้วจะส่งให้กับพนักงานส่งของซึ่งนัดแนะกันเอาไว้
   ในที่สุดผมก็ได้หลักฐานมาครบ ผมก้มลงมองนาฬิกา เพิ่งเลยเวลาพักเที่ยงไปนิดหน่อย ผมกลับไปเก็บของที่ห้องทำงานของพงษ์โพยม เก็บเมมโมรีการ์ดใส่กระเป๋า เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดพนักงานทำความสะอาด หยิบผ้าปิดจมูกมาคาด และเดินลงไปชั้นล่าง แวะไปหยิบไม้กวาดกับที่โกย ก่อนจะตรงไปยังโรงอาหารชั้นสอง
   โรงอาหารคึกคักเป็นพิเศษ แน่ล่ะ วันนี้ไม่มีจอมมารไพฑูรย์แวะลงมานี่ ตลอดเดือนที่ผ่านมา ผมออกไปทานข้าวกับนพรัตน์แทบตลอด เจ้าพวกนี้คงโล่งอกโล่งใจกันเป็นการใหญ่ ผมลากไม้กวาดกับที่โกยเข้าไปในห้องอาหาร พลางสังเกตพนักงานพวกนั้น
   ความจริงผมไม่ได้มาจ้องจับผิดอะไรพวกเขาในโรงอาหาร เพียงแต่ผมต้องรู้ว่าพนักงานมีความสัมพันธ์กันอย่างไร กลุ่มไหนมีปัญหา กลุ่มไหนไม่ถูกกัน ซึ่งถ้าผมเดินดู คงไม่มีทางรู้ได้ มันก็ต้องใช้วิธีการแบบนี้แหละ
   เดือนนี้มีการเปลี่ยนแปลงพนักงานไม่มาก ระดับความสัมพันธ์เองก็ดูจะไม่ค่อยต่างจากเดือนก่อนหน้านัก ผมมองสำรวจขณะกวาดขยะไปด้วย ว่ามีกลุ่มไหนดูเปลี่ยนไปจากเดือนที่แล้วบ้าง แล้วผมก็สะดุดตาอยู่กับโต๊ะโต๊ะหนึ่งที่ดูจะมีคนรุมล้อมเป็นพิเศษ ซึ่งจำได้ว่าเดือนที่แล้วไม่มีโต๊ะไหนเป็นแบบนี้
   ด้วยความสงสัย ผมเลยค่อยๆ ขยับเข้าไปใกล้เรื่อยๆ จนเห็นว่าคนที่อยู่กลางโต๊ะเป็นใคร
   นพรัตน์นั่งอยู่พร้อมกับพัชระ เขายิ้มบ้างหัวเราะบ้าง ดูเหมือนเจ้าหมอนี่จะเข้ากับคนอื่นดีเป็นพิเศษ ไม่ก็คนอื่นอยากจะเข้าหาอยู่แล้ว ด้วยตำแหน่งของเขาไงล่ะ
   ผมไม่ได้ยินที่พวกเขาคุยกันหรอก แต่ก็รู้สึกไม่สบอารมณ์อยู่พอสมควร จริงอยู่ ผมไม่มีสิทธิ์ห้ามว่าเขาควรจะคุยกับใครไม่คุยกับใคร แต่เขาควรทำตัวให้มีชั้นเชิงกว่านี้หน่อย ทำแบบนี้เดี๋ยวคนนั้นคนนี้ก็วิ่งเข้ามาหาให้วุ่นวายไปหมด แล้วเขาก็ยังเด็กอยู่ จะประสาอะไรกับคารมปากไอ้คนพวกนี้ล่ะ ผมเกือบจะเดินเข้าไปกลางวงและลากเขาออกมาแล้ว ดีที่นึกขึ้นได้ว่าตัวเองเป็นพนักงานทำความสะอาดอยู่
   ก่อนที่จะปรอทแตก ผมจึงตัดสินใจเดินออกมา แต่สงสัยจะเพราะอารมณ์โมโหจนลืมดูข้างๆ ผมเลยชนเข้ากับใครสักคน และเสียหลักล้ม !
   ผมถึงกับจุก จะร้องก็ร้องไม่ออก ตอนก้นกระแทกกับพื้นดังปึก ดีที่ไม่กัดลิ้นตัวเองด้วย วงสนทนาเงียบทันที ขณะที่ผมหน้าดำหน้าแดงยักแย่ยักยันพยายามตะเกียกตะกายลุกขึ้น และปฏิเสธมือที่ยื่นมาให้ของคนแถวนั้น ใครคนหนึ่งก็เดินเข้ามาใกล้!
   ผมตกใจรอบสอง และเกือบจะร้องออกมา เมื่อร่างถูกช้อนสูงขึ้นจากพื้น ผมคว้าแขนเสื้อเขาอย่างตกใจ และพบว่าไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นเจ้านพรัตน์นั่นเอง
   ผมเกิดอาการขนหัวลุก ก็ดีอยู่หรอกที่เจ้าหมอนี่เป็นคนดีมีน้ำใจ แต่ได้โปรดอย่าจำผมได้ในสภาพแบบนี้ ครั้งก่อนผมยังไม่ลืมว่าเขาโผล่เข้ามาเห็นผมในสภาพไหน ไม่รู้ว่าจะเอาไปเล่าต่อให้ใครฟังรึเปล่า
   ผมเห็นคนอื่นเดินตามมาอีกเป็นโขยง สงสัยจะนึกว่าผมเจ็บหนัก จริงๆ ล้มแค่นี้พยุงเอาก็ได้ ไม่เห็นต้องอุ้มมาเลย ผมนึกสยองใจ ถ้าไอ้เจ้าพวกที่เดินตามมาทั้งหมดนี่รู้ว่าผมเป็นใครล่ะก็ งานที่ผมทำมาทั้งหมด มีหวังต้องเริ่มใหม่แน่ๆ แถมหน้าก็ไม่รู้จะเอาไปไว้ที่ไหน
   ผมอยากบอกให้นพรัตน์ปล่อยผมลง แต่กลัวว่าถ้าพูดไปแล้วเขาจะจำเสียงของผมได้ มันจะยิ่งซวยกันไปใหญ่ ผมเลยได้แต่นอนนิ่งๆ พยายามคิดหาวิธีช่วยเหลือตัวเองระหว่างนั้น
   “เดี๋ยวผมพาเขาไปนั่งที่โซฟา คงไม่เป็นอะไรมากหรอกครับ”
   นพรัตน์พูดหลังจากเห็นคนพวกนั้นตามมาไม่เลิก ได้ยินเสียงหลายคนถามอย่างเป็นห่วง นี่ถ้ารู้ว่าผมเป็นใคร เจ้าพวกนี้จะยังห่วงแบบนี้ไหมนะ ผมหน้านิ่วคิ้วขมวด กัดฟันกรอดๆ อยู่ใต้ผ้าปิดปาก ภาวนาให้เจ้านพรัตน์วางผมลงสักที
   เป็นกรรมของเวรที่ชั้นสองไม่มีโซฟา เพราะเป็นโรงอาหารทั้งหมด ได้ยินเสียงใครบางคนถามว่าให้ช่วยไหม ผมภาวนาให้เจ้าหมอนี่ปล่อยให้ผมเดินเองดีกว่าส่งผมให้คนอื่น นพรัตน์ตอบปฏิเสธอย่างสุภาพ ก่อนจะเดินมาหยุดที่หน้าลิฟต์
   “กดลิฟต์ให้หน่อยครับ” เขาพูด ใครแถวนั้นขยับมากดให้ ขณะที่ผมยังจับเขาแน่น เพราะกลัวตกและกำลังวิตกจริตเรื่องที่จะโดนจับได้
   “ผมจะขึ้นไปห้องคุณไพฑูรย์นะครับ ขอบคุณครับ”
   ดูท่าชื่อผมจะมีอานุภาพไล่คนจริงๆ พอได้ยินว่าห้องคุณไพฑูรย์เท่านั้นแหละ เจ้าพวกไทยมุงทั้งหลายก็รีบถอยทัพ คนหนึ่งเข้ามากดลิฟต์ให้แล้วถอยออกไปทันที ผมเกือบจะถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก แม้จะนึกสงสัยว่าทำไมเจ้าหมอนี่ถึงต้องไปไกลถึงห้องผมด้วยนะ ชั้นอื่นก็มีโซฟาเหมือนกัน แต่เพราะชื่อผมทำให้ไทยมุงพวกนั้นหายไป ผมเลยขี้เกียจจะคิดอะไรมาก
   ก็เขาอุ้มผม ไม่ใช่ผมอุ้มเขาสักหน่อย ผมจะไปเดือดร้อนแทนทำไมล่ะ กะอีแค่ที่เป็นอยู่ก็ร้อนอาสน์ผมพอแล้ว
   นพรัตน์ยืนเงียบๆ ไม่พูดอะไรระหว่างอยู่ในลิฟต์ ผมโล่งใจได้พักหนึ่ง ก็นึกวิตกขึ้นมาอีก เขาจะพาผมไปที่ห้อง จริงอยู่ว่าหน้าห้องมีโซฟาตัวใหญ่ แต่ปัญหาคือ ถ้าเขาวางผมตรงนั้น แล้วผมควรจะหาข้ออ้างยังไงเพื่อปลีกตัวออกมาดี ก้นผมยังระบมอยู่ แต่กระดูกคงไม่ถึงกับหักหรอก ผมภาวนาให้เขาหมดแรง ยอมวางผมลงในลิฟต์ ผมจะได้หาทางหนีไปสักที แต่สุดท้ายเขาก็พาผมมาจนถึงโซฟาหน้าห้องจนได้ เรี่ยวแรงคนหนุ่มกับความมุ่งมั่นนี่ไม่ธรรมดาเลย
   แต่ทำไมต้องเป็นผมที่เจอเรื่องแบบนี้ด้วยนะ!
   ไม่รู้โชคดีหรือโชคร้าย อาจารีย์ดูจะออกไปทานข้าวด้านนอก ตอนนี้เลยมีแค่ผมกับเขา เอาล่ะ ถ้าจะหนี ก็มีแต่ตอนนี้เท่านั้นแหละ
   “รู้สึกยังไงบ้างครับ?” เขาถาม หลังจากวางผมลงบนโซฟาแล้ว ผมสั่นศีรษะ
   “เจ็บตรงไหนรึเปล่า? อืม.. ผมว่าคุณถอดผ้าปิดปากออกก่อนดีกว่า”
   ผมสั่นศีรษะอย่างเอาเป็นเอาตาย พยายามจะลุกขึ้นตอนนั้น แล้วก็ต้องนิ่วหน้าอีก เขาเลยกดผมให้นอนลงแต่โดยดี
   “ไม่เอาน่า คุณไพฑูรย์ เรื่องแค่นี้เอง ผมไม่ล้อคุณหรอก”
   ผมถลึงตา แทบจะลุกขึ้นมาด่าเขาตอนนั้น แต่ก็ได้แต่อ้าปากพะงาบๆ อยู่ใต้ผ้าปิดปาก เพราะไม่รู้จะเริ่มต้นด่าว่าอะไรดี แล้วไม่รู้ว่าเขาผิดข้อหาไหนด้วย
   พอเห็นผมไม่พูดไม่ขยับ ได้แต่ทำตาลุก เจ้าตัวเลยถือวิสาสะถอดผ้าปิดปากออกเสียเอง ผมเหงื่อออกท่วม ขบปากเอาไว้ไม่ให้ด่าเขาออกไป
   “เจ็บมากหรือครับ เดี๋ยวผมตามหมอให้นะ”
   “ไม่ต้อง” ผมพูดออกมา และนึกว่านี่ผมต้องมาเจรจาความกับเขาในสภาพดูไม่ได้แบบนี้อีกแล้วหรือ นพรัตน์ก้มมองผมอย่างไม่ไว้ใจ
“ไม่เป็นไรแน่นะครับ ผมเห็นคุณล้มแรงเลยนะ”
   “อืม” ผมส่งเสียงในคอ พยายามรักษามาดเอาไว้ให้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
   “ผมว่าไปโรงพยาบาลหน่อยดีกว่า เผื่อว่ากระดูกจะร้าว”
   “ไม่เป็นไร คงไม่ขนาดนั้นหรอก” ผมตอบ พยายามควบคุมอารมณ์เต็มที่ โดยความรู้สึกผมเอง ผมว่ามันไม่น่าจะถึงขั้นนั้น แต่ดูเขาจะไม่วางใจจริงๆ เลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
   “บอกว่าไม่ต้องไง!” ผมเริ่มพูดอย่างมีโมโห เกิดให้บุรุษพยาบาลเข้ามาเห็นผมแต่งตัวแบบนี้ จะให้ผมอธิบายว่ายังไงล่ะ? แล้วถ้าคนในบริษัทรู้เรื่อง ไม่พังกันไปหมดรึ? ผมล่ะอยากบีบคอไอ้เด็กบ้านี่จริงๆ
   “ผมไม่ได้เรียกรถพยาบาลครับ” นพรัตน์พูด ทันทีที่ผมพยายามแย่งโทรศัพท์จากเขา เขากดผมนอนลงบนโซฟา และพูดสายต่อ

“ครับ เขายังอาละวาดได้อยู่เลยพี่ว่าเขาไม่น่าจะกระดูกร้าวแน่นะ...อ้อ ครับ ..ครับ เดี๋ยวผมจะลองทำดูนะครับ”
   เขาวางโทรศัพท์ และหันมาพูดกับผม
“คุณไพฑูรย์ครับ ขอโทษนะครับ” เขาว่าและจับขาผมยกขึ้น
   “ทำอะไรของคุณน่ะ!” ผมอดไม่ได้ต้องร้องออกมาด้วยความตกใจนายนพรัตน์กำลังจับก้นผม น่าเกลียดสุดๆ เจ้าหมอนี่คิดจะทำอะไรกันแน่




นิสิตสัมพันธ์

อยากมีเพื่อนคุยกินเที่ยวกัน

กระทู้
594
พลังน้ำใจ
30581
Zenny
218341
ออนไลน์
3227 ชั่วโมง

สมาชิกระดับเพชรคู่สมาชิกระดับเพชรสมาชิกระดับเพชรบริหารสมาชิกระดับตรีเพชรสมาชิกระดับมงกุฎ

โพสต์ 2012-7-19 11:17:39 | ดูโพสต์ทั้งหมด
"ความรัก!เกิดจากความเข้าใจของคนสองคนและมักจบลงด้วยค ...

มหาลัยซีเนียร์

กระทู้
2
พลังน้ำใจ
1626
Zenny
21830
ออนไลน์
318 ชั่วโมง
โพสต์ 2012-7-20 11:53:24 | ดูโพสต์ทั้งหมด

ขอบคุณครับ

แสดงความคิดเห็น

ค้าฟ  โพสต์ 2012-9-4 18:01

รุ่นน้องจูเนียร์

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
174
Zenny
1750
ออนไลน์
21 ชั่วโมง
โพสต์ 2012-8-31 01:21:38 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณครับ

แสดงความคิดเห็น

ค้าบ  โพสต์ 2012-9-4 17:59

นักศึกษาหน้าใหม่

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
26
Zenny
145
ออนไลน์
0 ชั่วโมง
โพสต์ 2012-10-5 09:17:09 | ดูโพสต์ทั้งหมด
โหยย สนุกมาก อ่านต่อ

นิสิตสัมพันธ์

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
39371
Zenny
20772
ออนไลน์
3839 ชั่วโมง
โพสต์ 2012-10-6 16:45:48 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุนครับ

นักศึกษาหน้าใหม่

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
24
Zenny
140
ออนไลน์
0 ชั่วโมง
โพสต์ 2012-10-6 21:20:44 | ดูโพสต์ทั้งหมด

นักศึกษาหน้าใหม่

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
24
Zenny
140
ออนไลน์
0 ชั่วโมง
โพสต์ 2012-10-6 21:25:03 | ดูโพสต์ทั้งหมด
 นักศึกษาภาคพิเศษ (M.D.A)
ปริญญากิตติมศักดิ์
โพสต์ 2012-11-2 00:42:51 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณมากครับ
 นักศึกษาภาคพิเศษ (M.D.A)
ปริญญากิตติมศักดิ์
โพสต์ 2012-11-25 10:06:55 | ดูโพสต์ทั้งหมด

นิสิตสัมพันธ์

กระทู้
10
พลังน้ำใจ
19466
Zenny
291
ออนไลน์
2607 ชั่วโมง
โพสต์ 2012-11-28 15:56:04 | ดูโพสต์ทั้งหมด

ขอบคุณครับ

มหาลัยซีเนียร์

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
2621
Zenny
10139
ออนไลน์
431 ชั่วโมง
โพสต์ 2012-11-30 20:58:12 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณขร๊า อิอิ {:sm-52:}

นิสิตสัมพันธ์

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
13765
Zenny
3299
ออนไลน์
863 ชั่วโมง
โพสต์ 2012-12-19 15:24:02 | ดูโพสต์ทั้งหมด

มหาลัยซีเนียร์

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
1430
Zenny
6827
ออนไลน์
291 ชั่วโมง
โพสต์ 2013-4-7 11:15:34 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุนครับ

นิสิตสัมพันธ์

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
17510
Zenny
4426
ออนไลน์
3294 ชั่วโมง
โพสต์ 2013-6-11 17:34:42 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณครับ

มหาลัยซีเนียร์

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
1541
Zenny
6736
ออนไลน์
824 ชั่วโมง
โพสต์ 2013-12-17 15:07:04 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณมากนะ

มหาลัยซีเนียร์

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
1456
Zenny
-96
ออนไลน์
698 ชั่วโมง
โพสต์ 2013-12-22 23:00:15 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุนคราฟ

มหาลัยซีเนียร์

กระทู้
3
พลังน้ำใจ
1149
Zenny
4005
ออนไลน์
328 ชั่วโมง
โพสต์ 2013-12-28 22:42:04 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณมากๆครับ

นิสิตสัมพันธ์

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
13654
Zenny
2397
ออนไลน์
5715 ชั่วโมง
โพสต์ 2013-12-29 14:30:46 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณครับ

นิสิตสัมพันธ์

กระทู้
6
พลังน้ำใจ
10898
Zenny
2271
ออนไลน์
1565 ชั่วโมง
โพสต์ 2014-1-5 20:38:50 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขออภัย! คุณไม่ได้รับสิทธิ์ในการดำเนินการในส่วนนี้ กรุณาเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง เข้าสู่ระบบ | สมัครเข้าเรียน

รายละเอียดเครดิต

A Touch of Friendship: สังคมจะน่าอยู่ เมื่อมีผู้ให้แบ่งปัน ฝากไวเป็นข้อคิดด้วยนะคะชาวจีโฟกายทุกท่าน
!!!!!โปรดหยุด!!!!! : พฤติกรรมการโพสมั่วๆ / โพสแต่อีโมโดยไม่มีข้อความประกอบการโพส / โพสลากอักษรยาว เช่น ครับบบบบบบบบ, ชอบบบบบบบบ, thxxxxxxxx, และอื่นๆที่ดูแล้วน่ารำคาญสายตา เพราะถ้าท่านไม่หยุดทีมงานจะหยุดท่านเอง
ขอความร่วมมือสมาชิกทุกท่านโปรดโพสตอบอย่างอื่นนอกเหนือจากคำว่า ขอบคุณ, thanks, thank you, หรืออื่นๆที่สื่อความหมายว่าขอบคุณเพียงอย่างเดียวด้วยนะคะ เพื่อสื่อถึงความจริงใจในการโพสตอบกระทู้ และไม่ดูเป็นโพสขยะ
กระทู้ไหนที่ไม่ใช่กระทู้ในลักษณะที่ต้องโพสตอบโดยใช้คำว่าขอบคุณ เช่นกระทู้โพล, กระทู้ถามความเห็น, หรืออื่นๆที่ทีมงานอ่านแล้วเข้าข่ายว่า โพสขอบคุณไร้สาระ ทีมงานขอดำเนินการตัดคะแนน และ/หรือให้ใบเตือนสมาชิกที่โพสขอบคุณทันทีที่เจอนะคะ

รูปแบบข้อความล้วน|โทรศัพท์มือถือ|ติดต่อลงโฆษณา|จีโฟกายดอทคอม

ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บจีโฟกายดอทคอมนี้ เกิดจากการเขียนโดยสาธารณชน และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ หากท่านพบเห็นข้อความใดๆ ที่ขัดต่อกฎหมาย และศิลธรรม ไม่เหมาะสมที่จะเผยแพร่ ท่านสามารถแจ้งลบข้อความได้ที่ Link “แจ้งลบโพสนี้” ที่มีอยู่ใต้ข้อความทุกข้อความ หรือ ลืมพาสเวิดล๊อกอิน/ลืมชื่อที่ใช้สมัคร หรือข้อสงสัยใดๆแจ้งมาที่ G4GuysTeam[at]yahoo.com ขอขอบพระคุณที่ให้ความร่วมมือ

กรณีที่ข้อความ/รูปภาพในกระทู้นี้จัดสร้างโดยผู้ลงข้อมูลเอง ลิขสิทธิ์จะเป็นของผู้ลงข้อมูลโดยตรง หากจะทำการคัดลอก/เผยแพร่ ต้องได้รับอนุญาตจากผู้ลงข้อมูลก่อนนะคะ หรือลงที่มาไว้ด้วยค่ะ

©ขอสงวนสิทธิ์คอนเซ็ปต์,คำอธิบาย,หัวข้อ/หมวดหมู่เว็บ ห้ามลอกเลียนแบบ คิดเอาเองนะคะอย่าเอาแต่ลอก

GMT+7, 2024-11-24 23:32 , Processed in 0.123649 second(s), 27 queries .

Powered by Discuz! X3.5, Rev.8

© 2001-2024 Discuz! Team.

ตอบกระทู้ ขึ้นไปด้านบน ไปที่หน้ารายการกระทู้