“เท่านี้หรือคือชีวิต?”

Medmayom

เหตุที่ทำให้พระสัทธรรมตั้งอยู่ไม่นาน

สมัยหนึ่งพระผู้มีพระภาคประทับ ณ ป่าไผ่ ใกล้เมืองมิถิลา ลำดับนั้น ท่านกิมพิละเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาค ถวายบังคมนั่ง ณ ส่วนข้างหนึ่งแล้ว กราบทูลพระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ! อะไรหนอ เป็นเหตุเป็นปัจจัยที่ทำให้พระสัทธรรมไม่ตั้งอยู่ยั่งยืนในเมื่อพระตถาคตปรินิพพานแล้ว     “ดูกรกิมพิละ ! เมื่อตถาคตปรินิพพานแล้ว ภิกษุ ภิกษุณี อุบาสกอุบาสิกาในพระธรรมวินัยนี้ ไม่เคารพ ไม่ยำเกรงในพระศาสดา ในพระธรรมในพระสงฆ์ ในการศึกษา ไม่เคารพยำเกรงกันและกัน นี้แล กิมพิละ ! เป็นเหตุเป็นปัจจัยที่ทำให้พระสัทธรรมไม่ตั้งอยู่ได้นานในเมื่อตถาคตปรินิพพานแล้ว” (จากปัญจกนิบาต อังคุตตรนิกาย ๒๒/๒๗๕)      ครั้นเมื่อพูดถึงการเกิดของคนและสิ่งมีชีวิตทั้งหลาย ซึ่งเรียกว่า“สัตว์โลก” ทุกคนเรียนและรู้ว่าชีวิตเกิดอย่างไร? แต่จะมีมนุษย์สักกี่คน ที่จะรู้ว่าตนเอง เกิดมาทำไม? หลายคนอาจตอบเหมือนกันว่า ชีวิตก็คือ การเริ่มต้นตั้งแต่เกิดเป็นทารกแบเบาะ เจริญเติบโตเป็นเด็กแล้วเข้าโรงเรียน เรียนหนังสือตั้งแต่ชั้นอนุบาล ประถมศึกษา มัธยมศึกษา และอุดมศึกษา ผ่านมหาวิทยาลัยได้รับปริญญาแล้วได้ทำงานประกอบอาชีพเลี้ยงตน แต่งงานมีครอบครัว หาและสะสมทรัพย์สินเพื่อความมั่นคงของชีวิต ดิ้นรนเสาะแสวงหาความสุข ลาภยศสรรเสริญ ฯลฯ ตามแต่จะต้องการ ซึ่งบางคนได้สมประสงค์บ้าง บางคนก็ไม่สมประสงค์ต่างๆกันไป และที่ไม่มีแตกต่างกันก็คือต้องประสบกับความสุขความทุกข์บ้าง คละเคล้าสับเปลี่ยนกันไป เมื่ออายุเพิ่มมากขึ้นๆ ความแก่ ความชราก็มาเยือน เมื่อถึงวันนั้นร่างกาย ก็เริ่มเสื่อม เริ่มเจ็บไข้ได้ป่วย ล้มหมอนนอนเสื่อและที่สุดของชีวิต วันนั้นวันที่หนีไม่พ้นก็มาถึงคือ “วันตาย” จึงมีคำถามสุดท้ายว่า “เท่านี้หรือคือชีวิต?” เท่านี้หรือ...ชีวิต     โคควายวายชีพได้     เขาหนัง เป็นสิ่งที่เป็นอันยัง         อยู่ไซร้ คนเด็ดดับศูนย์สัง-        ขารร่าง เป็นชื่อเป็นเสียงได้         แต่ร้ายกลับดี     ปางน้อยสำเหนียกรู้   เรียนคุณ ครั้นใหญ่ย่อมหาทุน      ทรัพย์ไว้ เมื่อกลางแก่แสวงบุญ     ธรรมชอบ ยามหง่อมทำใดได้       แต่ล้วนอนิจจังฯ     รูปชายหญิงทั่วท้อง  ธาตรี เป็นภักษ์แก่เดือนปี        สุดสิ้น อัฐิถมทั่วปฐพี             รายเรี่ย ประเทศเท่าปีกริ้น        ร่างพ้นฤๅมี (โคลงโลกนิติ) สิ่งที่ขอร้องหรือปรารถนาให้เป็นไปอย่างใจไม่ได้ “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ! ฐานะ ๕ อย่างเหล่านี้ อันใครๆ ในโลกไม่พึงได้ คือ ๑. ขอสิ่งที่มีความแก่เป็นธรรมดา อย่าได้แก่เลย ๒. ขอสิ่งที่มีความเจ็บไข้เป็นธรรมดา อย่าได้เจ็บไข้เลย ๓. ขอสิ่งที่มีความตายเป็นธรรมดา อย่าได้ตายเลย ๔. ขอสิ่งที่มีความสิ้นไปเป็นธรรมดา อย่าได้สิ้นไปเลย ๕. ขอสิ่งที่มีความพินาศไปเป็นธรรมดา อย่าได้พินาศไปเลย ปัญจกนิบาต อังคุตตรนิกาย ๒๒/๕๙

ความยากที่สุดในโลก ๔ ประการ

๑. การอุบัติตรัสรู้ของพระพุทธเจ้า     ๒. การได้ฟังธรรมของพระพุทธเจ้าแล้วได้ดวงตาเห็นธรรม รู้แจ้งเห็นจริง     ๓. การเกิดของมนุษย์     ๔. การดำรงชีวิตของมนุษย์ให้อยู่รอด(ด้วยธรรม)