Stair.ขยับรัก ข้ามขั้น : (รุ่นพ่อ?VSรุ่นลูก)+++ 11

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
   “อือ...” เขาส่งเสียงในคอหน้าแดงวาบจนผมสงสัยว่าหมอนี่อ้างชื่อเพื่อนเพื่อจะปรึกษาเรื่องตัวเองรึเปล่า
   “ว่าไงล่ะ?” ผมถามต่อนึกสนุกขึ้นมา เจ้าหมอนี่แอบไปชอบใครที่บริษัทอยู่รึเปล่านะ แต่เอามาถามผมจะดีหรือถามคนมีหน้าที่จับผิดคนอื่นแบบผม มันจะได้อะไรขึ้นมาหรือเขาเห็นว่าผมอายุมากพอจะเป็นที่ปรึกษาเรื่องแบบนี้ได้หรือว่าเพราะผมเป็นหัวหน้างาน
“ผมเปลี่ยนใจแล้ว ไปถามเพื่อนก่อนดีกว่าว่าเขาจะให้ผมบอกคนอื่นรึเปล่า” นพรัตน์พูดในที่สุด ผมคิดว่าเขาคงไม่กล้าบอก เพราะกลัวผมจะแฉคนคนนั้นให้เขาฟังแน่ๆ ผมพยักหน้าให้เขาอย่างเข้าใจ
   “ทานข้าวเถอะ เรื่องของคนอื่น อย่าเก็บมาคิดให้มากนักเลย แค่เรื่องของตัวเองก็พาให้รอดก่อน”
   เขาหัวเราะเขินๆ เมื่อได้ยินที่ผมพูด ก่อนจะก้มหน้าก้มตาทานอาหารต่อ
   ทานอาหารเสร็จ นพรัตน์ก็ชวนผมไปนั่งรถเที่ยว ผมแย้งทันทีว่าหลังอาหารควรจะเดินออกกำลังกายเสียมากกว่า ในที่สุดเขาก็เสนอสถานที่ที่ทำให้ผมแปลกใจ
   นพรัตน์จอดรถ ก่อนจะพาผมเดินขึ้นบันไดไปโผล่ตรงลานด้านข้าง ของสะพานแขวนที่ยาวและสวยแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ ลมแม่น้ำยามค่ำคืนที่พัดมาโดนตัว ทำให้ผมซึ่งกำลังเหงื่อออกชุ่มเพราะออกแรงเดินขึ้นสะพานมารู้สึกผ่อนคลาย นพรัตน์เดินนำหน้าไปนิดหน่อย เขาหันมามองผมเป็นระยะๆ ผมเดินทอดน่องไปตามทางข้างสะพาน มองดูทิวทัศน์ยามค่ำคืนของแม่น้ำเจ้าพระยาซึ่งอยู่เบื้องล่าง
   “แบบนี้ไม่ต้องจองโรงแรมก็ได้เห็นวิวแม่น้ำเหมือนกันนะ” ผมพูด เหมือนเห็นนพรัตน์สะดุ้ง ก่อนจะหันกลับมายิ้มเขินๆ
“ชอบรึเปล่าครับ?”
   “อืม” ผมส่งเสียงอย่างไม่คิดอะไร เราเดินกันไปเรื่อยๆ เห็นรถราแล่นสวนมาเป็นระยะๆ แต่เพราะทางเดินกว้างและห่างจากถนนพอสมควร ผมจึงไม่รู้สึกรำคาญอะไรมาก
   “มาเดินเล่นบ่อยหรือ?” ผมถาม เพิ่งสังเกตเห็นว่ามีหนุ่มสาวหลายคู่ เดินเคียงกันไปเหมือนกัน นพรัตน์สั่นศีรษะ
“เปล่าครับ เคยมาครั้งหนึ่ง นานแล้วน่ะ”
   “กับแฟน?”
“เปล่าครับ... กับอาจารย์ที่เคยสอนตอนเรียนมันธยม”
“อืม... นึกไงขึ้นมาบนนี้กันน่ะ”
“เขาบอกว่าอยากดูแม่น้ำเจ้าพระยาตอนกลางคืน”
“อ้อ เลยชวนลูกศิษย์มาด้วย”
“อืม... ตอนนั้นผมจีบเขาอยู่”
“?”
“แต่เขาไม่ได้คบผมเป็นแฟนหรอก เพราะพอหลังจากนั้นเขาก็แต่งงาน”
“อ้อ...” ผมร้อง และพยักหน้าอย่างเข้าใจ
“อาจารย์ฝึกสอนกับเด็กม.ปลายน่ะ อายุห่างกันไม่มากเท่าไหร่ เป็นเรื่องธรรมดาแหละ”
“เปล่าครับ เขาแก่กว่าผมสิบปี เป็นอาจารย์บรรจุแล้ว”
“..............”
“ผมคงโชคร้าย ที่ไปชอบคนอายุเยอะกว่าขนาดนั้น”
“เอาน่า” ผมพยายามปลอบ
“ยังดีกว่าชอบคนมีลูกมีสามีแล้วนะ”
เขาหันมามองผมแล้วยิ้ม
“คุณเคยชอบใครบ้างรึเปล่า?”
ผมอึ้งไปเลย
ชอบ?
พรายโพยม......
ผมนึกถึงเขาขึ้นมา นึกถึงรอยยิ้ม นึกถึงเสียงหัวเราะ ผมคง ‘เคย’ ชอบเขา เมื่อครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ชอบโดยที่ผมไม่เคยรู้ตัว ไม่รู้เลยว่าชอบ จนเขาจากไปแล้ว
ผมเคยชอบใครจริงๆ หรือ?
“คุณไพฑูรย์?” ได้ยินเสียงนพรัตน์ถาม คงหวังคำตอบหรือคำแนะนำอะไรบางอย่าง ผมได้แต่ฝืนยิ้มออกไป
“ผมไม่เคยชอบคนอายุเยอะกว่าขนาดนั้น คงช่วยอะไรคุณไม่ได้หรอก”
เหมือนเขาจะยิ้มตอบกลับมา
“คุณไม่เคยชอบใครเลยหรือครับ? ชอบเฉยๆ น่ะ ผมไม่ถามถึงอายุหรอก”
“.............”
“ไม่เคยเลยเหรอ...”
“..........................”
“...................................”
“เคย” ผมตอบ คราวนี้เขาหันตัวกลับมามองผมอย่างจริงจัง ผมกะพริบตา รู้สึกลำบากใจนิดหน่อย แต่ไหนๆ ก็พูดออกไปแล้ว คงต้องต่อให้จบ
“ผมเคยชอบ แต่ผมเพิ่งรู้ตัวว่าชอบตอนที่เขาไม่อยู่แล้ว”
“เขาตายหรือ?”
“เปล่า.. แค่ไปเรียนต่อ”
“อ้าว แล้วทำไมไม่บอกเขาล่ะครับ แค่ไปเรียนต่อเอง เดี๋ยวก็กลับมาแล้ว”
“เขาไม่กลับมาเลยน่ะ”
“........................” คราวนี้นพรัตน์เงียบไปบ้าง ผมเองก็เงียบ ได้ยินเสียงรถแล่นผ่านไปคันแล้วคันเล่า ในที่สุด ชายหนุ่มก็ถามขึ้นมาก่อน
“เขาเด็กกว่าคุณ?”
“อืม...”
“แล้ว...ตอนนี้คุณยังชอบเขาอีกรึเปล่า?”
“...........................”
“คุณไพฑูรย์….”
ผมเงยหน้าขึ้นมองเขา นพรัตน์จ้องนัยน์ตาสีดำสนิทมาทางผม ตาของเขาเหมือนตุ๊กตาแมวตัวนั้นไม่มีผิด ใสๆ อ้อนๆ ผมได้ยินเสียงตัวเองถอนหายใจเฮือก
“คุณนพ อดีตน่ะ นึกไปถ้ามันแก้ไขอะไรในปัจจุบันไม่ได้ ก็ไม่ต้องไปนึกถึงหรอก”
เขาทำหน้างงๆ ผมเลยพูดต่อ
“ผมแนะนำคุณนะ คุณอย่าฝังใจกับอดีตมากไปเลย ตอนนั้นคุณอาจจะชอบอาจารย์ของคุณเพราะคุณยังเด็กอยู่ก็ได้ แต่นี่คุณก็อายุตั้งยี่สิบกว่าแล้ว สำหรับผมคิดว่าเข้าสู่ความเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ คุณน่าจะมองผู้หญิงที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกัน ผู้หญิงอายุเยอะกว่าน่ะ มีปัญหาหลายอย่างนะ ไหนจะแก่เร็ว ไหนจะมีปัญหาเรื่องมีลูก”
นพรัตน์มองผมตาค้าง ก่อนจะหัวเราะออกมา
“คุณพูดอย่างกับมีประสบการณ์เลย”
“ผมพูดในสิ่งที่ผมเห็นน่ะ” ผมตอบ เขาถามผมอีก
“เพราะงี้คุณเลยไม่แต่งงานหรือ?”
“เอ่อ.... เรื่องนั้น...” ผมเริ่มอึกอัก จะให้ตอบไปว่าเพราะผมไม่ชอบผู้หญิงงั้นหรือ.. ใครมันจะไปพูดกันล่ะ ผมเงียบไปพักหนึ่ง แล้วถอนหายใจอีก
“คุณนพ บางเรื่องมันก็ไม่เป็นไปอย่างที่เราคิดหรอกนะ”
นพรัตน์พยักหน้า ไม่รู้ว่าเข้าใจหรือส่งเดชกันแน่ ผมกับเขาเดินกันไปอีกพักหนึ่ง เราเลิกคุยถึงเรื่องหัวใจในอดีตไปโดยปริยาย แล้วหันไปคุยเรื่องสัพเพเหระอื่นๆ แทน
นพรัตน์ขับรถมาส่งผมที่บ้านในตอนค่อนข้างจะดึกอยู่สักหน่อย เขาเดินมาส่งผมถึงประตูรั้ว ก่อนจะขอตัวกลับ ผมไม่ลืมจะยัดค่ารถใส่มือเขา นพรัตน์มีท่าทีอึกอักในตอนแรก แต่ก็ยอมรับไป ก่อนจะพูดด้วยสีหน้าจริงจัง
“พรุ่งนี้ให้ผมขับรถมารับคุณนะ ห้ามเรียกแท็กซี่ออกไปก่อนนะครับ”
ผมพยักหน้า และบอกให้เขารีบกลับไปนอนได้แล้ว นพรัตน์หมุนตัว ทำท่าจะเดินไปที่รถ แล้วก็ชะงักอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะหันกลับมา
“คุณไพฑูรย์ อาจารย์ของผมคนนั้นน่ะ เขาเป็นผู้ชาย”
“อืม กลับไปนอนได้แล้ว พรุ่งนี้ต้องไปทำงานอีกนะ” ผมว่า และเดินกลับเข้าบ้าน พอถอดถุงเท้าออก ปลดกระดุมเสื้อไปได้เม็ดสองเม็ด ผมก็ชะงักมืออย่างคนเพิ่งคิดอะไรขึ้นมาได้
อาจารย์คนนั้นเป็นผู้ชาย... แก่กว่าตั้งสิบปี
ผมหันกลับไปมองนอกประตูรั้ว รถยนต์สีขาวคันนั้นไม่อยู่เสียแล้ว หลังจากยืนละล้าละลังกับตัวเองอยู่พักหนึ่ง ผมถึงไปอาบน้ำ เพราะนี่ก็ดึกมากแล้ว แต่ไม่รู้ทำไม คืนนั้นผมนอนหลับไม่ค่อยสนิทเอาเสียเลย....
   เพราะนอนไม่ค่อยหลับ ผมเลยตื่นสายโด่งในวันรุ่งขึ้น ขณะที่เพิ่งอาบน้ำ ยังแต่งตัวไม่ทันเสร็จดี ก็ได้ยินเสียงออด
ผมกุลีกุจอวิ่งลงมาดู ก็พบนพรัตน์ยืนรออยู่แล้ว ผมที่อย่าว่าแต่ผูกเนกไท ขนาดเสื้อยังติดกระดุมไม่ครบดี จึงต้องเชิญ
เขาเข้ามานั่งในบ้านก่อน
   “ตื่นสายเหรอ?” เขาถาม ขณะนั่งลงบนโซฟา ผมส่งเสียงงึมงำในคอ ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ เพื่อหวีผมให้เรียบร้อย ปกติผมใช้เวลาแต่งตัวไม่มาก เรียกว่าเป็นมนุษย์ที่มีกิจวัตรประจำวันเป็นตางรางเป๊ะๆ นานๆ ทีจะมีผิดเวลาบ้าง แต่ก็ไม่เคยให้ใครมานั่งรอแบบนี้ ผมชักรู้สึกเกรงใจเขาขึ้นมา
   “คุณนพ คุณไปทำงานก่อนก็ได้ เดี๋ยวผมเรียกแท็กซี่ตามไปทีหลัง”
   “ไม่เป็นไรหรอก ผมช่วยดีกว่า” เขาว่า และเดินมาหยิบเสื้อสูทที่วางพาดอยู่
   “จะใส่ไปเลยรึเปล่าครับ?”
   ผมพยักหน้า เพราะกำลังรีบจนไม่มีอารมณ์จะมาใส่ใจเรื่องหยุมหยิม ก็เลยให้เขาช่วยใส่เสื้อสูทให้
   “อย่าลืมแว่นตานะครับ” เขาทัก ขณะที่ผมคว้ากระเป๋า ทำท่าจะเดินออกไป โดยที่ตลับใส่แว่นยังวางเด่นเป็นสง่าอยู่ข้างๆ ผมพยักหน้า และคว้ามันใส่กระเป๋าเสื้อสูท ก่อนจะก้าวฉับๆ ออกไป
   พอขึ้นรถนั่นแหละ ผมถึงพอผ่อนลมหายใจออกมาได้ พลางนึกว่าควรจะบอกให้นพรัตน์ไม่ต้องมารับแล้ว เพราะเกิดมีเรื่องแบบนี้อีก เขาจะได้ไม่เสียเวลา ผมขยับตัว อ้าปากจะพูดกับเขา
   “คุณนพ”
   “ครับ” นพรัตน์มองมา และยิ้มอีกเช่นเคย ผมเหมือนได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นดังขึ้นมาในตอนนั้น รถค่อยๆ เคลื่อนตัวออก แต่ผมยังเค้นคำพูดออกไปไม่ได้สักคำ
   เขาไม่ได้ถามอะไรต่อ ผมที่พูดไม่ออกเลยก้มหน้าไปมองอย่างอื่นเสีย มือของนพรัตน์ที่จับคันเกียร์ดูจะแข็งแรงดี อืม.. นี่ผมนั่งพิจารณามือเขาเพื่ออะไรกันนะ
   “คุณไพฑูรย์” เขาเรียกผมบ้าง ผมจึงเงยหน้าขึ้นไป
   “เรื่องที่ผมคุยกับคุณเมื่อคืนน่ะ อย่าบอกใครนะครับ” เขาพูดพลางยิ้มอายๆ ผมมองเขาอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะยิ้มและถอนหายใจ
   “อืม...” เขายังเด็กอยู่จริงๆ นั่นแหละ หัวใจผมเงียบเสียงลงอย่างรวดเร็ว
   นพรัตน์ยังเป็นหนุ่มวัยรุ่น แต่ผมไม่ใช่แล้ว...
   ผมไม่หลงตื่นเต้นไปกับความไร้เดียงสาของเขาอย่างเด็ดขาด
   งานที่บริษัทสัปดาห์นี่วุ่นวายเสียจนผมอยากเกิดมามีสามหัวหกมือให้รู้แล้วรู้รอด เอาเถอะ ครั้งอื่นผมยังอยากกลายเป็นทศกรรณ์เลยก็มี คนที่แผนกตรวจสอบสินค้ารับมาตอนที่ผมไม่อยู่ก็มีปัญหา แถมที่แผนกจัดเก็บยังขอคนเพิ่ม ส่วนแผนกจัดส่งยังมีปัญหาเรื่องรถชนรถเสียเขามาเพิ่มอีก ผมบอกให้เขาไปคุยกับฝ่ายช่าง แต่พวกนั้นดันซัดกันไปกันมาว่าอีกคนเป็นต้นเหตุ ผมล่ะอยากจะปวดหัวตายจริงๆ
   เพราะความวุ่นวายที่ดูจะเข้ามาทุกนาที ผมจึงต้องลงไปทานข้าวที่โรงอาหารชั้นสอง ด้วยหน้าตาถมึงทึงราวกับอยากจะฆ่าใคร พอผมก้าวเข้าไป ทุกคนก็แทบจะลุกออก งานนี้ถึงมีคนนิสัยดีเข้ากับคนง่ายอย่างเจ้านพรัตน์เดินตามเข้าไปก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นมา ผมทำงานที่นี่มาจะยี่สิบปี ไม่มีใครไม่รู้ฤทธิ์เดชผม
   ผมทานข้าวอย่างแทบจะไม่รู้รสชาติอะไรก็แค่ให้พ้นไปมื้อหนึ่ง หลังจากนั้นจึงเดินออกมา หูก็ยังอุตส่าห์ได้ยินอีกนะว่าพวกนั้นนินทาอะไรกัน แต่ช่างเถอะ ผมไม่อยากจะเอาไอ้คำไร้สาระพวกนั้นมาคิดหรอกเท่าที่เป็นอยู่ผมก็ขมปากพอแล้ว พอกลับมาถึงห้อง ก็พบว่ามีคนรอพบอยู่แล้วคราวนี้เป็นเรื่องชู้สาว

ืnneess

ขอบคุณครับ ^^

Medmayom

อะแน่ มีการแสดงต้วออกมาแล้วนะ  ฮ่าๆๆ

peemakung

ขอบคุณครับ

joojubjub

แง้ๆๆ เมื่อไหร่จะครบ ชั่วโมงงง

Badboys

ขอบคุณมากครับ

kiwwy

{:sm-36:}ขอบคุณขร๊า อิอิ

hunwei

เริ่มติดและ

Klong

ขอบคุนครับ

phattdell

มากๆๆๆ  ที่สุดเลยครับ

ninanasex

ขอบคุณมากค่า

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราห

wi2

ขอบคุณมากครับ{:6_176:}{:6_176:}

ShangHai

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุนนะคับ

redboy

หัวใจอ่อนลงหน่อยครับ

imboon

ขอบคุณครับ

tajarak

ขอบคุณครับ

tazman

สนุกคับ