Stair.ขยับรัก ข้ามขั้น : (รุ่นพ่อ?VSรุ่นลูก)+++ 36

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
   นายนพรัตน์เริ่มลูบผมหนักมือขึ้นกัดคอผมเบาๆ แล้วดึงกางเกงนอนของผมออก จากนั้นก็รั้งเอวผมเข้าไปอีกคราวนี้หลังผมเลยชนกับตรงนั้นของเขาเต็มๆ    ทั้นร้อนทั้งใหญ่ ผมจะตายมั้ยเนี่ย?!
   ผมยังตกใจกับไอ้แข็งๆ ข้างหลังไม่หายมือของเขาก็ดันเลื่อนมาจับไอ้ของที่อยู่ตรงหว่างขาของผมไว้อีก ผมก็สะดุ้งน่ะสิตรงนั้นของใครใครก็หวง จู่ๆ คนอื่นมาจับ จะไม่ตกใจได้ไงไม่งั้นจะเรียกว่ากล่องดวงใจทำไมล่ะ จากนั้นเขาก็เริ่มรูดมันขึ้นลงแล้วดันตัวผมให้หันหน้าไป จากนั้นก็บดริมฝีปากลงมา
นี่เป็นหนที่สองที่ผมจูบกับเขา หนแรกผมยังจำได้ว่าเทคนิคเขาดีเกินวัย เป็นเด็กเป็นเล็กทำไมถึงหัดเก่งเรื่องพวกนี้แล้วนะ เพราะงั้นคราวนี้ผมไม่ประมาทเด็ดขาด
   คราวที่แล้วเขาจูบผมจนแทบหน้ามืด แต่หนนี้หนักกว่า เจตนาชัดยิ่งกว่าชัด แถมยังมีองค์ประกอบอื่นช่วย ผมไม่เข่าอ่อนกลางทางก็นับว่าบุญโข จูบอยู่ท่านั้นสักพักท่าทางจะไม่ถนัดพอ คราวนี้เขาเลยจับตัวผมให้หันไปประจันหน้ากับเขา โอบเอวผม เบียดเสียดตรงนั้นเข้ามา แล้วประโลมจูบที่ทำให้ผมหูอื้อตาลายไปหมด
   จากนั้นเขาก็ถอนจูบออก เงยหน้าขึ้นสบตากับผม ผมเห็นหน้าเขาแดงจัด ดวงตาเป็นประกายวาว เขาแลบลิ้นเลียริมฝีปาก จากนั้นก็ดึงผมเข้าไปจูบอีกรอบ ผมว่าตอนนี้เขาไม่ใช่แมวแล้วล่ะ เริ่มจะเหมือนเสือเข้าไปทุกทีแล้ว
   เขาจูบปากผมแล้วเลื่อนไปตามซอกคอ เนินไหล่ ไหปราร้า ยอดอก กะว่าจะชิมให้ทั่วทั้งตัวผมเลยมั้ง แล้วก็ต่ำลงมาจนถึงสะดือ จากนั้นก็...
   ผมสะดุ้งเฮือก พอตรงนั้นถูกเขาใช้ปลายลิ้นตวัดเข้าไปในปาก เอ่อ.... ผมน่ะ สมัยวัยรุ่นก็ไม่ใชว่าไร้เดียงสาอะไรหรอกนะ แต่ผมมันพวกเรื่องมาก แถมตอนนั้นเป็นเกย์ต้องปิดกันแทบตาย มีไอ้พี่จิระภัทร์เท่านั้แหละที่เปิดเผย ช่วยไม่ได้
ผมไม่ได้หนังหนาหน้าหนาขนาดนั้น ดังนั้น นอกจากจูบแล้ว ผม.....
   เจ้านพรัตน์ใช้ลิ้นคล่องเกินไปแล้ว ตรงนั้นของผมมันใช้การไม่ได้มานาน เพราะความเรื่องมากของผม เลยหาคนถูกใจไม่ได้ แถมงานก็เครียด อารมณ์มันเลยหายไปจนหมด มันนอนสงบนิ่งมาเป็นสิบๆ ปีจนผมคิดว่าตัวเองตายด้านไปแล้ว แต่ผมว่าตอนนี้มันเริ่มจะตื่นนิดๆ ในปากเขาแล้วล่ะ
   นพรัตน์ก็อดทนดีจริงๆ เห็นอยู่แล้วว่าผมป้อแป้หาความน่าตื่นเต้นไม่ได้ขนาดนี้ ยังพยายามช่วยผมอย่างเต็มความสามารถ ผมอดไม่ได้ต้องก้มมองเขา แล้วเห็นเขาช้อนตาขึ้นมามองตอบพอดี   โอ๊ย ผมว่าผมเริ่มความดันขึ้นแล้วล่ะ
   ลิ้นของเขาคล่องจนน่ากลัวเกินไปแล้ว ผมว่าของผมมันตื่นเต็มที่แล้วล่ะ หลังจากโงหัวไม่ได้มาหลายปี ดังนั้น
หยุดก่อนที่มันจะระเบิดออกมาอีกกว่า ผมไม่อยากทำอะไรเลอะเทอะต่อหน้าเขา
   ผมพยายามบอกให้เขาหยุดก่อน แต่สิ่งที่เขาทำคือ กระตุ้นมันเพิ่มเข้าไปอีก ผมได้ยินเสียงหลังตัวเองกระแทกประตู
ได้ยินเสียงตัวเองหอบหายใจ ผมจับศีรษะของเขาเอาไว้ แต่ไม่มีปัญญาทำอะไรได้มากกว่าวางมือเอาไว้แบบนั้น เขาจะ
ให้ผมเสร็จทั้งๆ ที่ยืนแบบนี้หรือไง!
   ห้ามโทษผมว่าทำอนาจารเด็กอายุยี่สิบสามนะ เขาบังคับผมก่อน ผมไม่อยากทำแบบนี้ ผมได้ยินเสียงตัวเองครางฮือ รู้สึกว่าหลังพิงแนบเข้ากับประตู ขณะที่ท่อนเอวยังกระตุกกึกๆ   ปากเขายังหุ้มตรงนั้นของผมอยู่เลยตอนผมหลั่ง
   เอาล่ะ ผมจะไม่คิดว่าเขาทำอะไรกับของเหลวพวกนั้น เพราะหัวผมเบลอเต็มที นายนพรัตน์ก็จิตใจดี เห็นผมยืนพิงประตู ท่าทางหมดเรี่ยวหมดแรงก็ลุกขึ้น คงกะจะมาช่วยประคองผมไปส่งเตียงสักที ผมเหลือบมองหน้าเขา และเห็นว่าปากเยิ้มเชียว อยากจะไล่ไปล้างก่อนจริงๆ นะ
   แต่ยังไม่ทันได้ไล่ เขาก็ขยับเข้ามาจูบผมก่อน อืม... เรียกว่าให้ผมได้รู้รสชาติของตัวเองว่างั้นเถอะ หลังจากนั้นเขาก็เข้าใจคำว่าเตียงนอนสักที   นพรัตน์อุ้มผมไปที่เตียง ดึงกางเกงผมออก จากนั้นก็เริ่มถอดเสื้อผ้าของตัวเองบ้าง
   ผมขนหัวลุกขึ้นมาอีกรอบ พยายามช่วยเหลือตัวเองเฮือกสุดท้าย
   “คุณนพ ถุงยาง?”
   ผมมั่นใจว่าเขาไม่ได้พกขึ้นมาแน่ ไม่เห็นเขาหยิบเลย ถ้าไม่มีถุงยางผมจะอ้างไล่เขาลงไปซื้อ ผมไม่ยอมเสียอย่าง เขาจะทำอะไรได้ เจ้านพรัตน์มองหน้าผม จากนั้นก็คว้าเสื้อนอนที่เพิ่งถอดไปขึ้นมา ล้วงซองถุงยางออกมาจากกระเป๋าที่อกเสื้อ ช่างรอบคอบจริงๆ ให้ตายสิ! จากนั้น ก็ฉีกออก แล้วสาธิตให้ผมดูวิธีการใส่ทุกขั้นตอน อย่างกับอาจารย์สอนเพศศึกษา แต่ผมไม่ใช่เด็กนักเรียนแล้ว แล้วก็ไม่มีอาจารย์โลกไหนสอนกันแจ่มแจ้งแดงแจ๋ขนาดนี้   ผมเย็นวาบไปถึงสันหลัง อลังการขนาดนี้ ผมจะตายมั้ยเนี่ย
   “คุณนพ ผมว่าใส่เข้าไปไม่ได้แน่” ไม่ไหวล่ะ ถึงผมจะอ่อนเปลี้ยเพลียแรงจากเทคนิคเมื่อตะกี้ แต่ถ้าเจอใหญ่ขนาดนี้
ผมว่าผมไม่รอดไปถึงพรุ่งนี้เช้าแน่ เจ้านพรัตน์มองผมยิ้มๆ
“ไม่ลองไม่รู้นะครับ”
   ผมสั่นหัวดิก ไงๆ ก็มองไม่เห็นว่าจะเข้าไปได้แน่ๆ นพรัตน์เม้มปาก จากนั้นก็จูบปากผมทีหนึ่ง
“เชื่อใจผมเถอะ ไม่เจ็บมากหรอก”
   ใครมันจะเชื่อ ผมเถียงขาดใจเลย ไม่เจ็บก็บ้าแล้ว
   สงสัยเจ้านพรัตน์จะได้ยินที่ผมด่าในใจ เลยลุกจากเตียง เดินไปที่ตู้เสื้อผ้า คงจะเอาเสื้อผ้าชุดใหม่มาเปลี่ยนให้ผม ดีแล้วที่สำนึกได้ เป็นเด็กดีแบบนี้แหละน่าเลี้ยงเอาไว้ ผมเกือบจะถอนหายใจอย่างโล่งอกอยู่แล้ว แต่สักพักเขาก็เดินกลับมา พร้อมกับขวดอะไรบางอย่าง
   “อะไรน่ะคุณนพ?”
   “เจลครับ” เขาตอบ แถมทำหน้าซื่อเสียด้วยแน่ะ ผมทนไม่ไหวต้องขยายความชัดๆ
“ผมหมายถึง ทำไมมันถึงมาอยู่ในตู้เสื้อผ้าผมได้”
   คราวนี้เจ้านพรัตน์หน้าแดงขึ้นมาทันที ยิ้มเขินๆ แล้วตอบผม
“ผมแอบเอามาไว้ตอนช่วงปีใหม่ กะว่าเผื่อมีโอกาสตอนนั้น”
   “เด็กบ้า” ผมเอ็ดทันที
“ใครสั่งใครสอนให้คิดเรื่องแบบนี้กับผู้ใหญ่!”
   เขาหน้าแดงเป็นแตงโมผ่าซีก ขบปากแล้วตอบผมเขินๆ
“ไม่มีใครสอนหรอก ผมคิดของผมเอง”
   เชื่อเขาเลย ผมล่ะปวดหัวกับเด็กนี่จริงๆ
   ขณะที่กำลังนึกละเหี่ยใจ เขาก็จับขาผมยกขึ้น จากนั้นก็เอาหมอนมารองหลังให้ ผมขนหัวลุกอีกรอบ
   “คุณนพ อย่านะ”
   เขาขยับตัว จับขาผมให้แยกออก แล้วก้มลงจนจมูกแทบจะชนกัน
“ผมบอกแล้วไงครับ ว่าจะมารับส่วนที่เหลือทั้งหมด ผมยังได้ไม่ถึงครึ่งเลยนะตอนนี้”
   ผมอยากถีบเขานะ แต่คงคิดช้าไปหลายวิฯ เพราะขาผมถูกเขาจับแยกจนหมดสิทธิ์เลือกทางนั้นไปเรียบร้อย ผมเลยได้แต่นอนนิ่งๆ พยายามข่มจิตข่มใจยอมรับชะตากรรมอย่างมั่นไม่ใจความปลอดภัยในชีวิตสักนิด
   เขาเปิดฝาขวดเจล ราดมันลงไปบนนิ้ว แล้วจากนั้น.....
   โอ้แม่จ้าว เขาสอดเข้ามาแล้ว แค่นิ้วนะ แค่นิ้ว แค่นิ้วผมก็ตกใจจนเกร็งไปหมด ได้ยินเสียงเขากระซิบ
“อย่าเกร็งสิครับ เกร็งแล้วจะเจ็บมากนะครับ”
   ใครบ้ามันจะไม่เกร็งเวลาถูกทำแบบนี้เล่า อย่าพูดเหมือนมันง่ายได้มั้ย ไม่มาโดนเองบ้างจะรู้ได้ไง
   ผมนอนฮึดฮัดอยู่บนเตียง เถียงเขาในใจจนหน้าดำหน้าแดง เขาเลยช่วยสงเคราะห์ผม ด้วยการก้มลงจูบผมอีกรอบ
จูบปากผมแล้วก็เลยไปจูบสะดือ แล้วก็เลยไปถึงตรงนั้น จากนั้นก็....
   ผมรู้ฤทธิ์เดชลิ้นของเขาดีอยู่แล้วจากเรื่องเมื่อครู่ แต่อย่าหวังว่าผมจะป้องกันตัวเองหรือทำอะไรเขาได้ สุดท้ายผมก็นอนหอบ ปล่อยให้เขาชิมมันให้พอ รู้ตัวอีกทีด้านหลังมันก็แน่นไปหมดแล้ว มีแต่นิ้วของเขาล้วนๆ
   ผมสูดหายใจเฮือกๆ ขณะที่ลิ้นกับนิ้วของเขาขยับเข้าจังหวะกันเสียไม่มี มาถึงขั้นนี้แล้ว คนแก่อย่างผมจะทำอะไรได้ล่ะ นอกจากนอนรอรับชะตากรรมไปโดยดุษฎี แต่ใช่ว่าผมอายุเท่าเขาแล้วผลลัพธ์มันจะไม่ออกมาแบบนี้นะ ดูหุ่นเขาสิ
ผมจะสู้แรงเขาได้ไหมล่ะ แล้วผมก็ไม่นึกอยากกดคนอย่างเขาหรอก
   ดังนั้น ผมเลิกโวยวายก็ได้   ในขณะที่ผมกำลังเพลินได้ที่ เจ้านพรัตน์ก็หยุด ถอนทั้งนิ้วทั้งปากออก จากนั้นก็..!
   ไหนใครว่าไม่เจ็บ.... ห๊ะ!?   ใครว่าไม่เจ็บมาลองดูเองมั้ย?
   ผมอยากถามเขาหรอกนะ แต่พูดไม่ออก ได้แต่อ้าปาก จะครางยังครางไม่ออกเลย รู้สึกโคตรชัดว่าเขากำลังเบียดเข้ามา ทั้งใหญ่ ทั้งแน่น   ผมเริ่มขนหัวลุกอีกรอบหนึ่งแล้ว
   นพรัตน์ขบริมฝีปาก เหมือนพยายามอดทนกับผมเต็มที่ เขาค่อยๆ เบียดเข้ามาทีละนิด ขณะที่ผมหอบฮั่กๆ เข้ามาอีกแล้ว เข้ามาอีกนิด โอย.. ก้นผมจะฉีกรึเปล่าเนี่ย
   นายนพรัตน์พยายาม และอดทนกับผมมากจริงๆ แน่นขนาดนี้ เขาก็ยังค่อยๆ สอดเข้ามา จากที่ตอนแรกผมเจ็บแทบตาย หลังๆ ผมค่อยหายใจโล่งคอขึ้น แต่ไม่ใช่ว่าเขาเอาออกไปนะ มันเข้ามาเกือบสุดแล้วต่างหาก   ไม่ค่อยเจ็บแล้วล่ะ แต่รู้สึกชัดเลยว่ามันร้อนอยู่ในตัวผม
   “คุณไพฑูรย์” นพรัตน์เรียกชื่อผมเสียงพร่า ก้มลงจูบผม กอดผมเหมือนดีใจที่ประสบความสำเร็จในการสอดใส่ ผมก็เห็นว่าเขาควรดีใจ เพราะดูอดทนและใช้ความพยายามมานานเต็มที   เขากอดผม จูบผมอยู่สักพัก ผมก็ยอมให้เขากอดนะ มีกอดตอบเขานิดหน่อยด้วย แล้วหลังจากนั้น เขาก็เริ่มขยับ   โอ้แม่จ้าว นี่มันอะไรกันเนี่ย!
   ผมว่าตัวผมไม่เคยขาดสติขนาดนี้นะ ตอนช็อกเรื่องพรายโพยมจนน้ำตาร่วงว่าหนักแล้ว มาเป็นลมเพราะเจอเจ้านพรัตน์ควงหลานก็ว่ายิ่งกว่า แต่ตอนนี้น่ะ... โอ๊ย ผมขอหยุด ขอหยุดบรรยายความรู้สึกไว้ก่อนนะ แบบว่า...ผมบรรยายไม่ถูกแล้ว ไอ้เจ้านพรัตน์มัน...
   เสียงเตียงลั่นเอี๊ยดอ๊าดจนผมกลัวเด็กผู้หญิงที่นอนข้างล่างจะได้ยิน จะอ้าปากบอกเจ้านพรัตน์ให้ช้าลงหน่อยก็ไม่ไหว อ้าปากทีไรก็ได้ยินแต่เสียงตัวเองร้องครางน่าเกลียด ผมดึงผ้าปูที่นอนจนแทบจะฉีกให้ขาด นายนพรัตน์ก็ไม่ยั้งแรงบ้างเลย รู้แล้วล่ะว่าทนมานาน แต่..ยั้งๆ ไว้บ้างก็ได้
   เขาทำกับผมท่านั้นสักพัก ดูจะยังไม่หนำใจ เห็นว่าผมแข็งแรงดีอยู่ด้วยมั้ง เลยจับขาผมยกขึ้นข้างหนึ่ง จากนั้นก็ขยับต่อ พ่อเจ้าพระคุณเอ๋ย ผมล่ะไม่รู้จะบรรยายอะไร ไว้มาลองกันเองก็แล้วกัน แล้วเขาก็จับผมคว่ำหน้า โอบเอวผมขึ้นสูงแล้วทำกันต่อ เออ ผมรู้ตัวว่าผมน่ะแข็งแรง แต่ทำอะไรช่วยนึกถึงอายุการใช้งานผมหน่อยได้ไหม
   เจ้านพรัตน์แรงดีมาแต่ไหนแต่ไร เวลาแบบนี้คงไม่ต้องพูดถึง หน้าแล้วหลังแล้ว ยังไม่พอ จับผมนั่งตัก กระแทกกระทั้นผมต่อแบบไม่กลัวหมอนรองกระดูกผมเคลื่อน ทีเวลาแบบนี้ไอ้สติจะมาห่วงใยสุขภาพร่างกายของผมดูจะปลิวไปจากสมองของเขาอย่างกับไม่เคยมีอยู่งั้นแหละ จากนั้นเขาก็จับผมนอนหงาย ยังดีที่นึกได้ว่าต้องเอาหมอนรองหลังผมหน่อย แล้วก็จับมือผมกดลงกับเตียง กระแทกจนเตียงสั่น ผมไม่ตายก็ใกล้เห็นสวรรค์รอมร่อ
   ผมไม่รู้ว่าเขาถึงจุดตอนไหนหรอก รู้แต่ผมกอดเขาไว้แน่นเลย
   สติผมล่องลอยเหมือนอยู่ในปุยเมฆ นุ่มๆ เบาสบาย นี่ผมหัวใจวายตายรึเปล่านะเนี่ย ถ้าต้องเป็นข่าวว่าทำกับเด็กอายุคราวลูกจนขาดใจตายคาเตียงผมก็อยากจะตายซ้ำอีกรอบ ไม่ล่ะ ผมเพิ่งอายุแค่สี่สิบสอง แม้จะใกล้สี่สิบสามอีกไม่กี่วัน แต่ผมไม่ยอมตายตอนนี้หรอก ตายด้วยสาเหตุพรรค์นี้น่าเกลียดที่สุด
   เสียชาติคนชื่อไพฑูรย์หมด
   จากนั้นผมก็รู้สึกจั๊กจี๋ที่หลัง เลยค่อยรู้สึกตัว ปรือตาสู้แสงภายนอกอยู่ได้สักพักก็พอจะมองเห็นว่าอะไรเป็นอะไร
เจ้านพรัตน์สอดมือมากอดผมไว้จากด้านหลัง จูบหัวไหล่ผมเบาๆ นี่เองที่ทำให้ผมรู้สึกจั๊กจี๋ ผมขยับตัว จะหันหน้าไปหาเขา   โอ้แม่จ้าว เจ็บยอกสิ้นดี นี่ขนาดผมออกกำลังกายเป็นประจำนะเนี่ย
   “อรุณสวัสดิ์ครับ” นพรัตน์เอ่ยทัก แต่พอเห็นผมทำหน้าเหยเก ก็หน้าเจื่อนลงไปนิดหน่อย
“เมื่อคืนไม่ดีหรือครับ?”
   โห... ดีจนผมคิดว่าจะตายเลยล่ะ ยังจะมีหน้ามาถาม ไอ้ที่ทำหน้าย่นเพราะเจ็บต่างหาก อยากลองมาเป็นฝ่ายรับดูบ้างไหมล่ะ?
   พอเห็นผมไม่หือไม่อือ เอาแต่ทำหน้าบึ้ง เจ้านพรัตน์ก็ยิ่งหน้าเจื่อน อ้ำๆ อึ้งๆ สุดท้ายก็พูดออกมา
“ขอโทษนะครับ ผมคงยังไม่เก่งพอ ไว้คราวหลัง.....”
   ไม่ต้องคราวหลังหรอก ฟังเขาพูดแค่นี้ ขนสันหลังผมก็ลุกเกรียว ขืนปล่อยให้เขาตีความต่อไปผมได้ตายคาเตียงจริงๆ แน่
   “คุณทำดีมากแล้วล่ะ คุณนพ” เออ ผมก็นะ นึกจะชมอะไรใครดันต้องมาชมเรื่องแบบนี้ จะบอกว่าน่าอายหรือเป็นเวรเป็นกรรมดีล่ะนี่ พอได้ยินผมพูด เจ้านพรัตน์ก็ยิ้มกว้าง หน้างี้แดงเป็นลูกตำลึงหน้าบ้านผมเลย แล้วเขาก็คว้าตัวผมเข้าไปกอด ผมล่ะแทบร้องซี้ด เจ็บร้าวไปหมดทั้งตัวเลย โดยเฉพาะตรงที่เขาใส่เข้าไปเมื่อคืน
   “ผมเห็นคุณสลบไป เลยไม่รู้ว่า.....”
   ผมสลบอีกแล้ว โอ๊ยตาย... ผมสลบคาอกเด็กรุ่นลูกรู้ถึงไหนอายถึงนั่น ผมควรรีบจัดการปิดปากเขาให้สนิทเขารู้เรื่องน่าอายของผมเยอะไปแล้ว
   “สรุปว่าดีสินะครับ ผมดีใจจัง” เขาพูด แล้วยิ้ม จากนั้นก็เข้ามาจูบปากผม หอมแก้มผมตกลงเลยไม่รู้ใครปิดปากใคร ผมเลยต้องรีบพูดดักทางไว้ก่อน ก่อนที่เขาจะจัดการทำให้ผมง่อยเปลี้ยมากกว่านี้

ืnneess

ขอบคุณครับ ^^

Medmayom

  โอย น่าสงสารคุณไพ จังเลย  ฮ่าๆๆ

grantnun

ขอบคุณมากครับ

joojubjub

ขอบคุนมากๆคร้าบ

kiwwy

ขอบคุณขร๊า อิอิ {:sm-52:}

Klong

ขอบคุนครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟ

wi2

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุนคับ

ShangHai

ขอบคุณครับ

redboy

โรแมนติกจัง

imboon

ขอบคุณครับ

4_NAY

แล้วพี่ไพก็เสร็จโรงเรียนนพ

tazman

หูยยยยย

auto101

ขอบคุณครับ

freezz

สำเร็จ 100% ^^

KPG

สำเร็จ 100%

tong111222

ขอบคุนครับ