Stair.ขยับรัก ข้ามขั้น : (รุ่นพ่อ?VSรุ่นลูก)+++ 40

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

นี่ถ้าไม่ประสบเองกับตัวผมไม่เชื่อนะเนี่ย พวกเพื่อนๆอนุโมทนาสาธุว่าเปี๊ยกมันคงได้เจอเนื้อคู่สักที คุณไพฑูรย์แกไม่ใช่คนคบคนง่ายๆด้วย ที่แกยอมลงกับไอ้เปี๊ยกขนาดนี้ เปี๊ยกมันคงได้อยู่ยาว
ก็หวังว่าแกจะอยู่นานๆ ให้เปี๊ยกมันดูแลไปจนแก่จนเฒ่าทั้งคู่ล่ะนะส่วนพวกผม ขอหาภรรยาอายุน้อยกว่าหรือพอๆ กันก็แล้วกันผมไม่อยากเลียนแบบไอ้เปี๊ยกมันหรอก ปล่อยให้มันชอบของมันไปคนเดียวก็พอ
จากพี่จิระภัทร์ ถึงน้องไพฑูรย์
   ถ้าไม่เคยเกิดมารูปหล่อพ่อรวย คงจะไม่เข้าใจความรู้สึกผมหรอก ครับ ผมจิระภัทร์ อย่าให้บอกนามสกุล เพราะบอกแล้วรับรองว่าจะต้องอึ้ง เอาเป็นว่าผมเป็นลูกคนเดียว เกิดมาหน้าตาดี พ่อแม่มีเงินมีทองให้ใช้ไม่ขาดมือ เรียกว่าคาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิดก็ได้
   ผมเกิดมามีแต่คนพินอบพิเทา ด้วยมีทั้งนามสกุล ทุนพ่อทุนแม่ และหน้าตาระดับที่เรียกว่าโตขึ้นคงได้เป็นซูเปอร์สตาร์ หล่อยิ่งกว่าพี่เบิร์ด อ๊ะๆ พี่เบิร์ดยังเป็นรุ่นพี่ผมนะครับ ใครๆ เห็นผมก็ต้องเข้ามาเอาอกเอาใจ อยากได้อะไรก็ไม่มีปฏิเสธ รีบหามาให้ทันที แหม.. แต่ผมไม่ใช่คนอยากได้อะไรกับใครเขาบ่อยๆ หรอก เพราะปกติก็มีคนเอามาวางไว้แทบเท้าอยู่แล้ว
   ชีวิตผมโรยด้วยกลีบกุหลาบ สมหวังในทุกเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องความรัก เรียกว่าผมพอใจใคร เดี๋ยวได้มาครอบครองแน่นอน ชีวิตรักผมมันง่ายไปหมด ดังนั้นผมจึงเปลี่ยนแฟนเป็นว่าเล่น แน่นอน เพราะนามสกุลผม บวกหน้าตา บวกสารพัด ผมเลยมีทั้งชายและหญิงมาติดพัน แหม..ป๊อบขนาดนี้ ผมยังต้องกลัวอะไรอีก
   ครับ ชีวิตผมเป็นแบบนี้มาจนอยู่มหาวิทยาลัยปีสาม วันนั้นเป็นวันรับน้องปีหนึ่งวันแรก ผมจำแม่นเลย เพราะคณะที่เราเรียนพอถึงปีสามมีธรรมเนียมว่าต้องไปรับน้องปีหนึ่ง ที่ผมจำแม่นเพราะเพื่อนที่สนิทกันโทรมาบอกว่า นายรีบมาดู มีน้องคนหนึ่ง แจ่มโคตร นั่นแหละ ผมถึงได้ถ่อไป ไม่มีสาวน่ารักผมไม่ไปทนร้อนหรอกนะ
   ปรากฏว่าน้องผู้หญิงที่เพื่อนผมบอกน่ะแจ่มจริงๆ แต่น้องผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆ กันสิ หน้าตาโคตรนิ่ง มองน้องผู้หญิงแล้วก็เลยมองเห็นไปด้วย ผมเห็นหน้าแล้วหมั่นไส้ เลยเรียกให้ออกมา
   “น้องผู้ชายที่นั่งอยู่ริมขวาสุดน่ะ ออกมาหน้าแถวหน่อยครับ”
   ไอ้เพื่อนที่ชวนมาทำท่าแปลกใจ มันคิดว่าผมจะเรียกน้องผู้หญิง แต่ผมบอกมันว่า อยากแกล้งไอ้น้องผู้ชายนี่ เห็นทำหน้านิ่งเชียว เพลงอะไรก็ไม่ยอมร้อง มือก็ตบไปงั้นๆ มันเลยเห็นด้วย แล้วน้องคนนั้นก็ลุกออกมา
   ที่ผมคิดอย่างแรกตอนนั้นคือ ขาวจังหวะ ขนาดผมที่บ้านประคบประหงมอย่างดี ยังไม่ขาวขนาดนี้เลย น้องใส่ชุดนักศึกษามาพร้อม กางเกงรีดจนเป็นรอยจีบ เสื้อก็เรียบสนิท ติดกระดุมถึงคอ ผูกไทเรียบร้อย ผมเห็นแล้วอดทักไปไม่ได้
   “น้องครับ บ้านน้องทำร้านซักรีดหรือครับ?”
   น้องคนนั้นเหลือบตามามองผม ปกติรุ่นน้องเข้าใหม่ รุ่นพี่เรียกมันต้องหันมามองหน้าใช่ไหมล่ะ แต่ไอ้น้องคนนี้ มันไม่หัน มันแค่เหลือบตามามอง เกิดมาผมเพิ่งเคยถูกคนมองแบบนี้ เลยรู้สึกเกลียดขี้หน้าไอ้น้องนี่ขึ้นมาทันที
   “น้อง บ้านไม่สอนมารยาทหรือไง รุ่นพี่เรียกทำไมไม่หันหน้ามา” นั่นแหละ มันถึงได้หันมา เออ ขาวจริงๆ ปากงี้สีชมพูเลย ถ้าเป็นผู้หญิงจะบอกว่าน่ารักเลยนะ แต่นี่เป็นผู้ชาย แถมสายตาที่มองมานี่เรียกว่าเย็นชาสุดๆ เห็นแล้วโคตรหงุดหงิด
   “น้องชื่อไรครับ?”
   “ไพฑูรย์” โห... บอกชื่อเต็มยศ ป้ายชื่อมันก็เขียนไพฑูรย์ ผมเลยถามมันต่อ
   “น้องไม่มีชื่อเล่นหรือครับ?”
   มันไม่ตอบ ผมเลยพูดต่อ
“งั้นพี่ตั้งให้ เป็นน้องไพนะครับ”
   เพื่อนผมนั่งขำ เพราะชื่อมันพอเรียกตัวหน้าโคตรเหมือนผู้หญิง ผมก็ขำนะ มันยืนนิ่งๆ จากนั้นก็เดินเข้ามา ระหว่างที่เรากำลังขำกันอยู่ จากนั้นก็....
   ผลัวะ!
   โรงอาหารที่ใช้เป็นสถานที่รับน้องเงียบกริบราวกับกดปุ่มปิดเสียง ผมน่ะนั่งอยู่นะ แต่หน้าหันเลย เจ็บจี๊ดที่แก้มโคตรๆ ตั้งแต่เกิดมาจะยี่สิบปี ผมยังไม่เคยโดนใครต่อยเลย อย่าว่าแต่ต่อย ถูกตียังนับครั้งได้ ผมตกใจจนอึ้งไปพักใหญ่ พอเงยหน้าขึ้นมาอีกที มันก็กลับไปนั่งที่เดิมแล้ว โมโหก็โมโหนะ ใจโคตรอยากจะเดินไปกระชากคอเสื้อมันขึ้นมาต่อยเลย
แต่เพื่อนๆ ห้ามเอาไว้
   “ใจเย็นๆ ภัทร์ เดี๋ยวเราจัดการให้แล้วกัน” พงษ์โพยมบอกผม หมอนี่เป็นประธานรุ่นครับ หน้าตามันไม่ได้หล่อเหลาอะไรเมื่อเทียบกับผม แต่มันดูดีแบบผู้ใหญ่ เพราะนิสัยง่ายๆ ไม่เรื่องมาก รับผิดชอบ และเข้ากับคนง่าย มันเลยได้รับคัดเลือกเป็นประธานรุ่นตั้งแต่ปีหนึ่ง
   “น้องไพฑูรย์ ออกมาหน้าแถวอีกรอบสิครับ” พงษ์โพยมออกโรงบ้าง ไอ้น้องไพฑูรย์ก็ลุกขึ้น เดินออกมาทั้งหน้าตายๆ อย่างนั้นแหละ ผมเห็นแล้วอยากเดินไปชกหน้ากลับจริงๆ ได้ยินเสียงพงษ์โพยมถามต่อ
“น้องไปต่อยพี่เขาทำไมครับ?”
   “ผมไม่ชอบให้ใครเรียกชื่อหน้า”
   มันตอบเสียงเรียบ แต่ฟังชัดเจนมาก ผมยังฉุนอยู่ ไม่อยากให้เรียกก็บอกดีๆ สิ ทำไมต้องต่อยกันด้วยวะ
   “น้องไม่ชอบก็ควรจะบอกพี่เขาก่อนสิครับ ไม่ใช่มาต่อยกันแบบนี้”
   ไอ้น้องไพฑูรย์พยักหน้ายอมรับ ผมนั่งฮึดฮัดมองหน้ามันอยู่ตรงเก้าอี้ รอว่าพงษ์โพยมจะทำอะไรกับมันต่อ แค่เรียกมาว่าแค่นี้ผมไม่พอใจหรอกนะ แก้มยังเจ็บแปลบๆ อยู่เลย
   “น้องเดินไปขอโทษพี่เขาดีๆ แล้วกัน จะได้ไม่มีปัญหากันวันหลัง” พงษ์โพยมว่า ไอ้น้องไพฑูรย์ยืนนิ่งๆ อยู่พัก
แต่สุดท้ายก็ยอมเดินเข้ามา ผมก็นั่งวางมาด รอมันมาขอโทษ ตอนแรกกะให้มันกราบเท้าเลยด้วยซ้ำ แต่เพื่อนห้ามไว้
บอกว่าเอ็งก็เกินไป ผมเลยนั่งเฉยๆ ดูซิว่ามันจะขอโทษยังไง
   “ผมขอโทษ” มันพูดสั้นๆ แค่นี้ แถมก้มหน้าอีก ผมเลยทนไม่ไหวต้องพูดขึ้นมาบ้าง
“จะขอโทษก็เงยหน้าขึ้นมาสบตากันบ้างสิ จะได้รู้ว่าสำนึกผิดแล้ว”
   ไอ้น้องไพฑูรย์เงยหน้าขึ้นมาครับ มันมองผมเคืองๆ แล้วก็พูดอีกหน
“ขอโทษครับ”
   ผมเกลียดขี้หน้ามันได้ถึงวินาทีนั้นเท่านั้นแหละครับ มันมองผมด้วยสายตาเคืองๆ นะ ดูยังไงก็ไม่เต็มใจขอโทษแน่ๆ
แต่มันแก้มแดงด้วย ไม่รู้ว่าโกรธหรืออะไร แต่ผมนี่สิ ได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้น ตึกตึก แม่เจ้าโว้ย ทำไมรู้สึกว่ามันทำหน้าแบบนี้แล้วดูน่ารักขึ้นมาก็ไม่รู้ เด็กผู้ชายด้วยนะ อายุสิบแปดสิบเก้าแล้ว
   ผมอึ้งไปสักพัก ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ คนอื่นที่ดูอยู่ก็ลุ้น ลุ้นว่าผมจะพูดอะไร สุดท้ายผมเลยไล่มันกลับแถวไป
   “เออๆ กลับไปนั่งร้องเพลงที่แถวไป”
   ไพฑูรย์ยืนอยู่อีกพัก จนผมพูดต่อ
“ไม่โกรธแล้ว ไปนั่งไป”
   นั่นแหละ มันถึงได้เดินกลับไป คราวนี้แทนที่ผมจะมองน้องผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างมัน ผมก็เปลี่ยนไปมองมันแทน มันไม่ยอมร้องเพลงจริงๆ ได้แต่ตบมือไปเรื่อยๆ ผมนั่งมองมันอยู่พัก ก็เรียกมันอีก
   “น้องไพฑูรย์ ทำไมไม่ร้องเพลงล่ะครับ”
   มันออกมายืนหน้าแถวสามรอบแล้ววันนี้ เรียกว่ารับน้องวันแรก เพื่อนคงรู้จักมันกันทั้งชั้นปี ไพฑูรย์ยืนนิ่งอยู่พักหนึ่ง แล้วตอบสั้นๆ
“ผมร้องเพลงไม่เพราะ”
   โห...เพลงเชียร์ใครเขาสนใจความเพราะ ผมพูดต่อ
“น้อง ไม่ได้ไปร้องเพลงประกวดนะ ร้องทำกิจกรรมน่ะ น้องเข้าใจคำว่ากิจกรรมมั้ย?”
   ไพฑูรย์พยักหน้า
   “เออ งั้นก่อนน้องกลับไปนั่ง ร้องนำเพื่อนๆ สักเพลง เอาเพลงเชียร์คณะก็ได้ เฮ้ย ปุ๋ม กลองให้น้องเขาหน่อยเด๊ะ”
   ไอ้ปุ๋มมือกลองจัดไปตามคำขอของผม ตีไปสักพัก น้องไพฑูรย์ยังไม่ยอมร้อง พงษ์โพยมเห็นแล้วท่าจะสงสาร เลยพูดขึ้นบ้าง
“เดี๋ยวพี่ร้องเป็นเพื่อนแล้วกัน”
   แล้วมันก็เริ่มร้องเพลง โอ๊ย ไอ้พงษ์มันเสียงดีเวอร์ อย่างกับนักร้องเพลงปลุกใจ ผมล่ะนึกสงสัยว่าน้องไพฑูรย์ฟังมันแล้วจะกล้าร้องตามมั้ย ไพฑูรย์ยืนฟังพงษ์โพยมร้องเพลงสักพัก ก็ยอมร้องตาม พงษ์โพยมมันก็สมกับเป็นรุ่นพี่ พอน้องร้องมันก็เริ่มค่อยๆ เบาเสียง จากนั้นแหละ เราถึงได้รู้ว่าน้องไพฑูรย์หลงคีย์เพลงแบบสุดๆ ชนิดคาดไม่ถึงว่ามนุษย์โลกคนหนึ่งจะหลงได้ขนาดนี้
   น้องไพฑูรย์ร้องเพลงไปได้สักพัก พอเห็นพวกผมพยายามกลั้นขำ มันก็หยุดร้อง หันมามองเคืองๆ มองเพื่อนมันด้วย พวกเราเลยไม่มีใครกล้าขำให้มันเห็น เพราะกลัวถูกต่อย พงษ์โพยมท่าทางจะสงสารน้อง ไม่ก็อนาถใจกับความหลงคีย์ของมัน เลยบอกให้มันกลับไปนั่ง แล้วตบมือไปเฉยๆ ก็ได้
   ไพฑูรย์พยักหน้า มันขบปากนิดๆ แก้มแดงหน่อยๆ มองพวกผมอย่างเคืองๆ แล้วเดินกลับไปนั่งที่แถว ไม่รู้เพื่อนคนอื่นคิดไงนะ แต่ผมน่ะเตลิดไปเรียบร้อย ผมรู้สึกว่าไอ้น้องไพฑูรย์นี่น่ารักสุดๆ เป็นผู้ชายก็ไม่เกี่ยงแล้วล่ะ
   หลังจากนั้นผมก็มารับน้องทุกวัน หาเรื่องแกล้งน้องไพให้เขินหน้าแดงแล้วนั่งมองน้องกลับไปนั่งตบมือในแถว ไพฑูรย์ก็รู้นะว่าผมมองอยู่ มีหันมามองค้อนผมบ้าง แต่เจอกับสายตาจริงใจของผมเข้าไป น้องไพก็หลบตาทุกที ผมงี้ยิ่งชอบเข้าไปอีก เรียกว่าแกล้งแล้วชอบ ชอบแล้วเลยต้องแกล้งต่อ
   พอเข้าเปิดเทอม ผมก็ตามจีบน้องไพอย่างไม่อายฟ้าอายดิน สมัยนั้นเกย์ยังไม่ค่อยเป็นที่รู้จักนะ ผมเองก็ไม่เคยชอบผู้ชายหรอก มาชอบก็น้องไพนี่แหละ พอชอบแล้วจะให้กระมิดกระเมี้ยนมองเฉยๆ ก็ไม่ใช่นิสัยผมอีก ผมเลยจีบแบบโจ่งแจ้ง เดินไปหาที่ห้อง ชวนไปทานข้าว ซื้อดอกไม้ไปให้ เออ ตั้งแต่ผมเกิดมา ผมยังไม่เคยลงทุนจีบใครทั้งตัวทั้งใจขนาดนี้เลย อย่างที่ว่า บ้านผมรวย นามสกุลผมก็ไม่ธรรมดา เรื่องที่ผมจีบน้องผู้ชาย เลยไม่มีใครกล้าว่า จะมีเตือนๆ หน่อยก็คงเป็นพงษ์โพยมนี่แหละ
   พอดีว่าตอนเปิดรหัส พงษ์โพยมได้ไพฑูรย์เป็นหลานรหัส เพราะเลขที่ตรงกัน สองคนนี่เลยสนิทกันเป็นพิเศษ ท่าทางน้องไพรำคาญที่ผมตามจีบด้วยมั้ง เลยชอบไปไหนมาไหนกับพงษ์โพยมบ่อยๆ เพราะมีแต่พงษ์โพยมคนเดียวนี่แหละที่กล้าตำหนิผมตรงๆ แถมผมก็เกรงใจมันด้วยสิ แหม...ถึงพงษ์โพยมมันจะไม่ได้รูปหล่อจัด บ้านมันก็ไม่ได้รวยมาก แต่มันมีรัศมีอำนาจในตัวมันเองนะ เรียกว่าเหมือนเกิดมาเพื่อเป็นผู้ปกครองคนโดยเฉพาะ ขนาดผมยังเกรงใจมันเลย ดังนั้น น้องไพเลยอาศัยบารมีพี่พงษ์หลบผมได้เป็นระยะ แต่ผมมันพวกกัดไม่ปล่อยซะด้วยสิ เกิดมายังไม่เคยชอบใครขนาดนี้ ผมไม่ถอยง่ายๆ หรอก
   วันหนึ่ง ผมอาศัยช่วงจังหวะที่พงษ์โพยมไปเข้าเรียนคลาสวิชาเลือก แอบดอดมาหาน้องไพ ผมรู้ตารางเรียนน้องไพละเอียดยิบ รู้ว่าเรียนตรงไหนกี่โมง จะเดินจากตึกไหนไปตึกไหนเวลาไหน พอพงษ์โพยมไม่อยู่ ผมก็ดอดไปหาทันที
   “น้องไพจ้ะ ว่างคุยกับพี่สักครู่มั้ย?” ผมยืนหลบอยู่ตรงมุมเสา พอจังหวะที่ไพฑูรย์เดินมาก็เข้ามาดัก มั่นใจว่าอย่างน้อยน้องไพต้องตกใจจำทำหน้าตาน่ารักๆ ออกมาบ้างแหละ แต่ที่ไหนได้ คนที่ตกใจดันเป็นเพื่อนผู้หญิงที่เดินมาด้วยกันแทน ร้องกรี๊ดแล้ววิ่งไปหลบหลังน้องไพ เหมือนเห็นผมเป็นสัตว์ประหลาด แต่หลบหลังน้องไพก็ดี ผมจะได้มองน้องไพได้ชัดๆ ไม่มีใครมายืนบัง
   ไพฑูรย์สูงสักร้อยเจ็ดสิบห้า ซึ่งเป็นความสูงมาตรฐานชายไทยในตอนนั้นแล้ว แต่เขาตัวบางมาก บางแต่ไม่ถือว่าผอมนะ อธิบายยังไงดีล่ะ เป็นพวกโครงสร้างเล็กล่ะมั้ง พอเห็นผมโผล่มาอย่างกะทันหันแล้ว น้องไพไม่เพียงแต่จะไม่ตกใจเท่านั้น ยังเดินหน้านิ่ง ตอบผมเสียงเรียบ “ไม่ว่างครับ ผมรีบไปเรียน”
   แล้วก็เดินผ่านผมไปเลย ท่าทางน้องไพจะชินกับการจีบแบบสายฟ้าแลบของผมเสียแล้ว เลยทำหน้านิ่งได้ขนาดนี้ เอาเถอะ ก็ผมเล่นตามตื้อเขาแบบนี้มาจะสองเดือนแล้วนี่นา แต่ผมไม่ยอมแพ้ง่ายๆ หรอก เมื่อไม่ยอมหยุดคุยดีๆ ผมหยุดเองก็ได้
   ไม่ใช่หยุดรังควานน้องเขานะ ผมจะหยุดไม่ให้น้องเขาเดินไปต่างหาก
   “พี่ภัทร์ ผมรีบ” ไพพูรย์เริ่มพูดอย่างมีโมโหเมื่อผมเล่นยืนขวางหน้า ชนิดถ้าไม่ยอมจ่ายค่าคุ้มครองจะไม่ยอมให้ผ่าน
   “ไม่เป็นไร พี่รู้ วิชานี้อาจารย์ไม่เช็คชื่อ”
   “วันนี้ผมมีสอบ”
   “ตารางเรียนน้องไพสอบอาทิตย์หน้า พี่ดูมาแล้ว”
   “...............”
“โดดเรียนไปกับพี่สักวันสิ”
   “พี่ภัทร์”
   “จ๋า”
   “ตรงผมพี่มีอะไรติดไม่รู้ หลับตาสิเดี๋ยวผมปัดให้”
   อะไรติดหัวผมไม่รู้หรอกแต่พอคิดว่าน้องไพจะยื่นมือขาวๆ เรียวๆ มาปัดออกให้ผม ผมรีบหลับตาทันทีรอว่าเมื่อไหร่น้องไพจะยื่นมือเข้ามา จะได้คว้าเอาไว้ไม่ปล่อย
   ปรากฏ... เงียบกริบ ผมยืนอยู่นานชักสงสัยเลยลืมตาขึ้นมา

ืnneess

ขอบคุณครับ ^^

Medmayom

  อะโห ตอนหนุ่มๆคุณไพ ก็ไม่เบาเลยนะ

kiwwy

ขอบคุณขร๊า อิอิ {:sm-36:}

Klong

ขอบคุนครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟผม

wi2

ขอบคุณครับ{:6_176:}{:6_176:}

minone

ขอบคุนนะคับ

redboy

น่าสงสารลุง

ShangHai

ขอบคุณครับ

jojoenoang

ขอบคุณครับ

imboon

ขอบคุณครับ

4_NAY

ไงล่ะพี่ภัทร

tazman

ร้ายจริง

auto101

ขอบคุณครับ

freezz

ฮ่าา น้องไพ  น่ารักจริงๆ

KPG

ฮ่า ๆๆๆ โดนน้องไพหลอก

boolle2525

ขอบคุณคับ

tong111222

ขอบคุนครับ